เฟสบุ๊คสื่อรัก

ลำดับตอนที่ #6 : รักออกอากาศ

หลังจากที่กลับจากค่าย... เมื่อถึงบ้านฉักนก็พักทันที เลยไม่ได้โทรหาอ๊อฟผู้ซึ่งเป็นสุดที่รักเลย ออกแนวเซ็งนิดหน่อย หวังว่าอ๊อฟคงจะเข้าใจนะ...

                ฉันนอนหลับตื่นมาเวลา 03.00 น. ฉันก็เอาผ้าไปซัก เพราะวันเสาร์ฉันต้องไปโรงเรียน..ฉันก็ไปเปิดเฟสบุ๊คดู..พบข้อความบอกขึ้นมากมาย แล้วก็ไปส่องเฟสบุ๊คมีสาวๆ มาบอกฝันดีอีกตามเคย แต่ก็ไม่ใช่อ๊อฟคนเดียว ฉันก็มี555 แต่เมื่อวานฉันยไมได้โทหาใคร อ๊อฟก็รู้ว่าฉันป่วย พอออกจากค่าย อ๊อฟบอกให้ฉันนอนพักเลย...

                ฉันไปโพสต์ข้อความที่หน้าไทม์ไลน์อ๊อฟ

“good morning นะที่รัก เช้านี้รับอะรัยดีค่ะ ขอโทษนะที่ไม่ได้โทบอกฝันดี กลับถึงบ้านเค้าสลบเลยอ่ะ..เหนื่อยจริง คิดถึงบ้านมาก ที่เค้าบอก มอนิ่งแกแต่เช้าเพราะเค้าต้องไปโรงเรียนอีก ไปเคลียร์งานเสาร์-อาทิตย์ เค้ากลัวเรียนไม่ทันเพื่อนอ่ะแก”

                ฉันนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวาน ช่อง แบงออกอากาศเรื่องที่ฉันกับอ๊อฟแสดงนี่นา... ไปเปิดดูย้อนหลังในยูทูปดีกว่า....

                โห...ทำไมคนมาดูเยอะจัง เร็วไปไหมคะสองล้านวิว พร้อมคอมเม้นท์เยอะแยะเลย... แล้วฉันก็แชร์ขึ้นเฟสบุ๊ค... ระหว่างที่ซักผ้าก็นั่งดู แล้วก็อ่านคอมเม้นท์ไป...  มีความสุขจัง...

                เมื่อซักผ้า ตากผ้าเสร็จ ฉันก็หอบหนังสือจำนวนมากไปโรงเรียน... หนักจริง...

                “หนูแดงจะไปไหนอ่ะ” เสียงแม่ของฉันเองค่ะ...

                “หนูจะไปโรงเรียนอ่ะแม่”

                “ไปทำอะรัยหละ”

                “หนูจะไปเคลียร์งานอ่ะ หนูกลัวเรียนไม่ทัน หนูไปหละนะแม่”

                “แล้วกินข้าวเช้าแล้วหรอ”

                “กินแล้วจ้า แม่ไปหละ หวัดดีจ้า”

                แล้วฉันก็เดินออกจากบ้านไปรอรถเมล์... เมื่อไปถึงที่โรงเรียน ฉันนั่งทำงาน เคลียร์งานที่อาจารย์สั่ง อาจารย์บอกว่าให้ไปเอาสมุดเพื่อนมาดู ส่วนวิชาคณิตศาสตร์ ฉันต้องไปนั่งทำอาจารย์ ให้อาจารย์ช่วยสอนเพราะไม่ได้เรียน อาจารย์ก็พูดถึงหนังสั้นเมื่อคืน ว่าชอบมาก ฉันหละดีใจที่สุดเลย... อาจารย์ยังชมอีกว่าฉันกับอ๊อฟ แสดงได้ดีทั้งคู่ เขินจริง... ฉันนั่งทำงานปิดอุปกรณ์สื่อสาร แล้วส่งข้อความหาอ๊อฟว่า

“ที่รัก ตอนนี้เค้าเคลียร์งานอยู่ ถ้าเคลียร์แล้วจะโทหานะ” แต่คณิตศาสตร์แสนยาก ก็เลยต้องโทหาอ๊อฟ

                “อ๊อฟจ๋า”

                “ทำไมวันนี้พูดจาแปลกๆหละ มีอะรัยหรือเปล่า”

                “เค้าทำคณิตไม่เป็นอ่ะ สอนหน่อยดิ่”

                “ข้อไหนอ่ะ ว่ามา”

                “เดี๋ยวเค้าส่งไปให้นะ”

                อ๊อฟสอนฉันประมาณว่าหงุดหงิด เค้าบอกว่า ถ้าอยู่ใกล้จะจับหอมแก้มให้หายโง่เลย... (แหมอีตาบ้า ช่างกล้านะ แฟนใครหว่ะเนี้ย)  ฉันคิดอยู่ในใจ.... แล้วบอกอ๊อฟต่อไปว่าให้สอนต่อๆ สอนไปโดนอีตาอ๊อฟบ่นไป อะรัยหนักหนาเนี้ย ฉันเป็นแฟนแกนะ... นึกโมโหใจ พูดออกไป ได้โต้กันอีกแต่ท่าจะมันนะ555 ก็อย่างว่าแหละ อ๊อฟกับฉันนั้นบ้าพอๆกันทั้งคู่ 555  J แล้วฉันก็วางสายจากอ๊อฟไป เพื่อเอางานไปส่ง.... แล้วก็เดินทางกลับบ้าน

                เมื่อกลับถึงบ้าน เข้าเฟสบุ๊ค ปรากกว่า เอิ่ม.... ข้อความ 150 ข้อความ จาก 100 คน การแจ้งเตือนอีก 500  คนมาขอเป็นเพื่อนอีก 200 เยอะไปไหมคะ.... ฉันก็รีบไปตอบคนที่มาทักแชท.... ตั้ง 150 ข้อความแหน่ะ แล้วก็อ่านการแจ้งเตือน เพื่อนๆในเฟสบุ๊คจะมาแสดงความคิดเห็นหนังสั้นที่ฉันกับอ๊อฟแสดง...แล้วซักพักก็มีเพื่อนจากค่ายที่ฉันกับอ๊อฟไปเข้าค่ายด้วยกันแท็คคลิปมา..ฉันก็เข้าไปดู ไม่คิดว่าจะมีคนถ่ายไว้ด้วย... แล้วฉันก็ส่งให้อ๊อฟดู...ฉันกับอ๊อฟก็ต่างหัวเราะกันอย่างมีความสุข ในโทรศัพท์ แต่ก็ไม่นานนักเพราะมีคนตั้งเพจเป็น  “FC’ พี่อ๊อฟ <3 พี่หนูแดง” ฉันกับอ๊อฟก็งงเลยค่ะ  เราดังขนาดนั้นเลยหรอ... 555 ฝันไปนะ อ๊อฟบอกว่าเปล่า มันเป็นเรื่องจริง พร้อมกับบอกรักฉัน..แล้วเราก็บอกฝันดี..