เฟสบุ๊คสื่อรัก

ลำดับตอนที่ #4 : เมื่อเราเข้าใกล้กันมากขึ้น

                และแล้วก็เปิดเทอม ฉันเปิดเทอมก่อนอ๊อฟ เกือบอาทิตย์นึง... จึงทำให้เวลาของเราไม่ค่อยมีให้กันเท่าใดนัก พอมาถึงโรงเรียนเพื่อนๆต่างแซวฉัน จะแซวทำไมนักคะ เมื่อวานเห็นอ๊อฟบอกว่าทางทีมงานจะนำเรื่องของเรา ไปทำเป็นหนังสั้นด้วย ดีใจจัง แต่ที่เหลือเชื่อคือ เค้าจะให้เรา 2 คน เป็นนางเอก และ พระเอก โอ้วว มายด์ ก๊อด เลยค่ะ แต่ฉันก็ยังไม่แน่ใจซักเท่าไหร่ แต่ก็แอบดีใจ นะ แล้วนี่ก็คงเป็นครั้งแรกด้วยมั้ง ที่ทำให้ฉันได้พบกับอ๊อฟ ฉันจึงเครียดนักเลยว่าจะทำยังไงดี ทางทีมงานโทรนัดฉันทำตัวเองให้สวยขาว เท่าที่จะทำได้ภายใน 1 เดือน ฉันโทไปเล่าให้พี่ฟัง ไปสอบถามจากเพื่อนๆ จนได้คำตอบ เอาหว่ะเป็นงัยเป็นกัน...  เพื่อนๆเลยสงสัยว่าทำไม อยากสวยอ่ะตอนนี้... ทางทีมงานติดต่อมาทางอ๊อฟก่อน..แล้วอ๊อฟก็ปรึกษา เราว่าเอางัยดี เราบอกก็ลองดูก็ได้ อีกอย่างเราจะได้เจอกันด้วย.. อ๊ฮฟตอบกลับมา นั่นสินะ... แล้วฉันก็ซุ่มทำตัวเองให้สวย แต่จะสวยได้มากแค่ไหนหละเนี้ย รู้สึกท้อทันที เอาหว่ะเพื่ออ๊อฟสุดที่รักของฉัน...

                ฉันยังไม่บอกเรื่องนี้ให้ใครได้รับรู้ รู้เพียงแต่คนในครอบครัวแล้วก็กำชับทุกคนด้วย ว่าถ้ามีคนถามหาฉันให้ตอบไปว่า ฉันเข้าไปเรียนพิเศษในกรุงเทพ ซึ่งทุกคนก็เห็นดี เห็นงามด้วย นี่แหละฉัน J

          พอขึ้นรถพี่ก็ถามว่า ทำไมทางทีมงานถึงเลือกเราหละ ก็เรื่องราวความรักอ่ะ เจ๊ทำหน้าอารมณืเสียเหมือนไม่อยากไปส่งเลย แต่ก็ต้องพาไป 555 เราเดินเข้าไปตึก gmm ค่ะพร้อมกับยื่นป้ายค่ะ ที่ทางทีมงานจัดส่งมาให้เรา... ทันใดนั้น เราก็พบกับอ๊อฟ ทำท่าเขินอายนิดหน่อย.. แต่เราเป็นแฟนกันแล้วหนิ เราจะกลัวอะรัยอีก... อ๊อฟมากับแม่เค้าค่ะ ส่วนหนูแดงมากับพี่สาว 55+แต่อ๊อฟเค้าคิดว่าพี่สาว คือแม่ของหนูแดงค่ะ ทำให้พี่สาวออกอากาศไม่พึงพระทัยนิดหน่อย (อ๊อฟนะอ๊อฟ) เรากับอ๊อฟก็ไปคุยกับพี่ทีมงาน ส่วนพี่สาวของเราก็ไปคุยกับแม่ของอ๊อฟ พี่ๆทีมงานถามเราว่า ครั้งแรกหรือเปล่าที่เราเจอกัน

“ใช่ค่ะ/ครับ”  ฉันกับอ๊อฟตอบพร้อมกันเลย จนพี่ทีมงานแซวว่า “แหม น้องคะ ใจตรงกันเลยนะ” ฉันเงี้ยหน้าแดงเลย ระหว่างที่นั่งคุยกับพี่ทีมงาน ฉันกับอ๊อฟก็จับมือกัน...  แล้วก็พูดถึงเรื่องราวความรัก ให้พี่ที่แต่งบทประพันธ์ฟัง... พอพี่เค้าได้เรื่องของเราคร่าวๆก็ ไปประพันธ์บท...ระหว่างนั้นฉันก็นั่งคุยกับอ๊อฟ สายตาของพี่สาวฉันและสายตาของแม่อ๊อฟ ก็จ้องมาที่เรา....  หลังจากนั้นประมาณ 1 ชั่วโมงพี่ทีมงานเดินออกมาหาเรา...แล้วบอกว่า

“เดี๋ยวถ้าพี่แต่งบทเสร็จ พี่จะโทไปเรียกเรา 2 คนมานะ”

“โอเคค่ะ” ฉันรับคำ

ระหว่างนั้น ฉันก็ยังคงจับมืออ๊อฟไม่ปล่อย...  ฉันได้ปรึกษากับอ๊อฟว่าจะเที่ยวไหนดี อ๊อฟบอกว่าไปดูหนังกัน แล้วก็ไปเดินเล่นที่สยามต่อ.... ฉันลองไปขอพี่สาวดู พี่สาวของฉันก็อนุญาต พร้อมกับจะไปส่งฉันด้วย ดีใจที่สุดเลย...แล้วพี่ก็บอกกับฉันว่า เดี๋ยวพี่ไปเจรจาติดต่อก่อน... พอดีเค้าเลื่อนมาวันนี้ อะรัยช่างเหมาะเจาะขนาดนี้ แล้วแม่ของอ๊อฟ ก็ไปเดินดูผ้า ส่วนฉันกับอ๊ฮฟก็ไป ลัลลา ดูหนังกันตามประสาเดตของหนุ่มสาว..แต่เรา 2 คนก็อดที่จะถ่ายรูปอัพเดตความหวานลงเฟสบุ๊คไม่ได้... :P ขอหน่อยเถอะนานๆครั้ง... นี่เป็นเดตแรกของฉันกับอ๊อฟค่ะ มีความสุขที่สุด.. พอถึงเวลา พี่สาวของฉันก็มาพร้อมกับแม่ของอ๊อฟ แล้วเราก็แยกย้ายกันกับบ้านค่ะ

          “วันนี้เป็นเดตแรกของเรา 2 คน และ ยังเป็น ครั้งแรกที่เราพบเจอกัน รักนายที่สุดนะอ๊อฟ with—aof taipop”

                ฉันก็อัพเดตสเตตัสนี่ลงไปค่ะ พร้อมกับรูปภาพของเราทั้งคู่ แต่ทันใดนั้นอ๊อฟก็แท็คสถานะมาให้ฉันเช่นกัน

                “วันนี้เป็นวันที่อ๊อฟมีความสุขที่สุดเลยนะ แม่อ๊อฟบอกว่าหนูแดงเรียบร้อยดี อ๊อฟรักหนูแดงนะ with—sukanya nimitrungrot”

                ช่างบังเอิญเสียจริง เพื่อนๆรวมถึงแฟนคลับอ๊อฟก็มา แสดงความคิดเห็น แซวเรา 2 คน ต่างๆนานา รวมถึงอาจารย์ที่โรงเรียนของฉันด้วย...  J

                ฉันกับอ๊อฟก็คุยตามปกติ จนเพื่อนมาทักฉันว่า แกไม่กลัวหรอเรียนคนละโรงเรียน แล้วอ๊อฟก็หน้าตาดีด้วย ฉันตอบเพื่อนไปว่า

 “คนเราถ้าคิดจะนอกใจกัน หา108 วิธีที่จะนอกใจ ส่วนคนที่ไม่คิดจะนอกใจ แต่ให้มีหนทาง มันก็ไม่นอกใจ” 

แล้วเพื่อนของฉันก็บอกต่อว่า “สรุปแกเชื่อใจอ๊อฟหรอ”

ฉันตอบออกไปว่า “ใช่”  แล้วก็ยุติบทสนทนากับเพื่อนคนนี้

ฉันอยากให้เวลาผ่านไปเร็วๆเสียจริง จะได้คุยกับอ๊อฟ... ทันใดนั้นอาจารย์ประจำวิชาภาษาไทยก็เดินมาหาฉัน แล้ว บอกว่า อาทิตย์หน้าเธอต้องไปร่วมกิจกรรมที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดลพบุรี เอ๊ะว่าแต่นี่เป็นโรงเรียนเดียวกันกับที่อ๊อฟเรียนนี่นา ฉันตอบรับคำอาจารย์อย่างไม่รีรอ... จนอาจารย์แซวว่า แหมรีบตกลงรับคำเลยนะ... (เขินจุงเบย)

พอฉันกลับมาถึงบ้านก็พบกับซองเอกสาร แล้วเขียนว่า “บทละคร”  ตื่นเต้นจัง แล้วก็เขียนป้ายแนบว่า เราจะมีการถ่ายทำกันวันพรุ่งนี้ เดี๋ยวพี่ๆทีมงาน จะส่งรถมารับที่โรงเรียน.... ให้เก็บเสื้อผ้าด้วย ฉันโทไปเล่าให้พี่ฟัง พี่บอกว่าเดี๋ยวมีคนไปรับไปส่งฉันเอง.. ฉันก็ติดต่อกลับไป หลังจากนั้นก็โทหาอ๊อฟว่า...

“ที่รัก ได้รับบทหรือยัง”

“ได้รับแล้วจ้า โอเคงั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกัน ถ่ายทำที่บ้านที่รักก่อนใช่เปล่า”

“ใช่จ้า”

“ที่รัก แค่นี้ก่อนนะ เค้าขอเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าก่อน แล้วก็จะทำการบ้านด้วย รักแกนะ”

“จ้า รักเหมือนกัน ทำเสร็จแล้วโทหาเค้าด้วยนะ”

“โอเคจ้า”

                หลังจากนั้นฉันก็เก็ยเสื้อผ้าใส่กระเป๋าแล้วก็ นั่งทำการบ้าน แล้วก็ไปเปิดเฟส พบข้อความคิดถึงเป็นจำนวนมาก จากใครรู้ไหมคะ...  ฝีมืออ๊อฟค่ะ...

                “missing u” ฉันพิมพ์ตอบไปแชทไปหาอ๊อฟ

                “แก ทำรัยอยู่อ่ะ”

                “พึ่งทำการบ้าน อาบน้ำเสดอ่ะ แล้วแกอ่ะ”

                “นั่งคิดถึงแฟนอยู่”

                “หรอคะ..แกทำการบ้านเสร็จยังอ่ะ”

                “เสดแล้ว เสดก่อนแกอีก คุยโทสับกันดีกว่า เค้าอยากได้ยินเสียงแก”

                “โอเค งั้นเดี๋ยวเค้าโทหา”

ฉันกับอ๊อฟคุยกันเกือบ 1 ชั่วโมง แล้วแยกย้ายกันนอน เพราะพรุ่งนี้เราต้อไปถ่ายหนังสั้นกัน แอบดีใจแล้วก็กังวลนิดหน่อย...

                เมื่อทางทีมงาน แจ้งเรื่องไปให่ทางโรงเรียนทราบ เพื่อนๆก็โทมาหาฉัน นู่นนี่นั่น..สารพัด... รวมถึงบอกว่า ขอลายเซ็นคนนี้คนนั่นให้ด้วย แหม ถ้าเจอหรอกนะ

                วันนี้เป็นวันแรกของการถ่ายทำค่ะ...การถ่ายทำผ่านไปด้วย เกือบดีค่ะ  ก็นี่เป็นครั้งแรกของเราทั้งคู่นี่คะ สำหรับการถ่ายทำ เขินกันเป็นบ้าเลย...แต่เราก็ทำตัวปกติ เล่นให้เป็นธรรมชาติที่สุด ว่างฉันก็ซ้อมบท ต่อบทกัน อย่างสนุกสนาน จนพี่ๆทีมงานกันแซวเรา 2 คน เราถ่ายทำกัน 3 วันเลยค่ะ... หลังจากนั้นฉันกับอ๊อฟก็แยกย้านกันกับบ้าน ข้อความสุดท้าย ที่เราพูดกันคือ “ฉันรักแกนอ๊อฟ” แล้วอ๊อฟก็พูดเช่นกัน “รักแกนะหนูแดง”  พี่ทีมงานต่างยิ้มถ้วนหน้าเลยค่ะ..

                หลังจากนั้นฉันก็กลับถึงบ้าน อ๊อฟโทเข้ามาถามว่าฉันเหนื่อยไหม ฉันตอบอ๊อฟไปว่า เหนื่อยและมีความสุข จ้า ด้วยความที่เหนื่อยมาก ฉันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

Pass aof

                        ยัยหนูแดงบ้า..เผลอหลับตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้...แต่แปลกที่ผมไม่ได้ยินเสียงกรนของเธอเลยแม้แต่น้อย ช่างน่ารักเสียจริง เพราะผมเกลียดผู้หญิงที่นอนกรนมาก แต่โชคดีที่เธอไม่ได้เป็นอย่างนั้น.. ครั้งแรกที่ผมได้คุยกับเธอ..ผมคิดว่าเธอมีความคิดเหมือนเด็ก อาจเป็นเพราะความสดใส และ ความเป็นใสๆของเธอก็เป็นได้.. เธอคอยให้คำปรึกษาผมทุกอย่าง จากที่ผมเคยคิดที่จะง้อขอคืนดีแฟนเก่า ให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม ได้เผลอใจไปรักผู้หญิงคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่แฟนเก่าของผมก็ดีใจมาก ที่ผมเลิกยุ่งกะเขา และต่อมาครั้งแรกที่ผมเจอเธอ เธอตรงสเป๊กเลย ขาวๆ อวบๆนิดหน่อย นั่กดีแฮะ ผมมีความรู้สึกว่า เธอมีความกังวลไม่มั่นใจตัวเอง สงสัยเธอคงคิดว่า ผมคงไม่ชอบเธอแน่เลยที่เธอมีสภาพแบบนี้ แต่ผมอยากบอกเธอว่า เธอน่ารักมาก ซึ่งแว๊บแรกที่แม่ผมเห็นเธอ ท่านก็ชอบเธอมาก แม่บอกว่า เธอเป็นผู้หญิงเรียบร้อยดี แถมทำให้ผมกลายเป็นคนใหม่อีกด้วย.. “ฝันดีนะที่รัก เค้าจะรักแกให้เหมือนกับที่แกรักเค้า แล้วก็จะรักแกให้มากกว่าที่แกรักเค้าเช่นกัน อ๊อฟรักหนูแดงนะ” แล้วผมก็วางสายจากเธอไป...

                เช้านี้ฉันก็ต้องตื่นไปโรงเรียนตามปกติ...แต่เมื่อไปถึงทุกคนถามว่าเป็นงัยมั่ง แล้วก็ถามถึงลายเซ็นต์ของบรรดาศิลปิน ที่พวกเพื่อนๆของฉีนให้ไปขอ ทำไม ไม่ถามฉันบ้างหละว่าเป็นงัยบ้าง ร้องไห้ได้ไหมเนี้ย  ช่างน่าเศร้าใจเสียจริง…หลังจากนั้นก็มีเสียงประกาศ เรียกพบฉัน แง่ๆๆ อะรัยนะเนี้ย...ลืมไปว่า พรุ่งนี้ฉันต้องเดินทางไปลพบุรีอีกแล้ว... ฉันโอดโอยในใจ “อ๊อฟจ๋า หนูแดงเหนื่อยจังเลย”

                ...วันเวลาก็ผ่านไปเร็วเสียจริง... ฉันรีบกลับมาบ้านเขียรายชื่อของที่ต้องไปเอาไป..อาจารย์บอกว่า ฉันต้องไปอบรม 2 วัน 1 คืน กลับวันอาทิตย์ แล้วไปโรงเรียนที่ลพบุรี เข้าค่าย 5 วัน 4 คืน อยากร้องไห้มาก..

          ฉันรีบโทไปหาอ๊อฟ...

“ฮาโหล ที่รัก เค้าอาจจะโทหาแกช้านะ เค้าต้องเก็บของอ่ะ พรุ่งนี้เค้าต้องเดินทางแต่เช้า”

“แกจะไปไหนอ่ะ”

“อ๋อ เค้าต้องไปอบรม 2 วัน 1 คืนอ่ะ”

“อ่อๆโอเค..พักผ่อนบ้างนะแก เค้าเป็นห่วงอ่ะ แกไม่ได้พักเลย”

“แล้ววันนี้แกได้ไปโรงเรียนหรือเปล่าอ๊อฟ”

“ไปจ้าที่รัก มีแต่คนอยากเจอแกอ่ะรู้เปล่า แก จันทร์-ศุกร์ เราคงไม่ค่อยได้คุยกันนะ”

“ทำไมอ่ะแก แกจะไปไหน”

“ชั้นต้องเข้าค่ายแกนนำ ของนักเรียนภาคกลางและภาคตะวันออกอ่ะ แกเข้าใจเค้านะ”

“จ้า ฉันเข้าใจแก งั้นเก็บของก่อนนะที่รัก ฝันดีนะ  จุ๊ฟๆ”

                แล้วฉันก็วางสายจากอ๊อฟ เพื่อเก็บของ แอบดีใจที่อ๊อฟก็เข้าค่ายเดียวกันกับฉัน... อ๊อฟรู้แต่ว่าฉันต้องไปอบรมวันเสาร์-อาทิตย์ แต่หารู้ไหมว่า จันทร์-ศุกร์ ฉันก็ต้องไปเข้าค่ายที่เดียวกันกับเขา