คู่กัดแสนรัก

ลำดับตอนที่ #3 : วันแห่งความซวย

หนูช่วยถือไหมคะ อาจารย์

จ้า..ขอบใจเธอมากนะจ๊ะ...กรวิภา

ค่ะอาจารย์...ไม่เป็นไรค่ะ

                ทันใดนั้น พี่ท็อปเดินเข้ามา...อาจารย์ก็คุยกะพี่ท็อปซะดิบดีเลยว่า มีเด็กคนหนึ่งฝ่าฟันข้อสอบที่สุดแสนโหดมาเรียนที่นี่ ก็เพราะเธอเลยนะ  ใครหรอครับอาจารย์  ประโยคนี้ทำให้ฉันต้องวิ่งหนี แต่เอ๊ะ อาจารย์ให้เอาของไปไว้ไหนเนี้ย ฉันจำใจต้องวิ่งกลับไปหาอาจารย์

คนนี้ไงจ๊ะ

หนูเปล่านะคะ

เธอไม่ต้องอายหรอกนะกรวิภา

แต่หนูเปล่านะคะ

                 ฉันยังคงยืนยันคำเดิม แต่ดูจากสีหน้าพี่ท็อป ที่แสนเจ้าเล่ห์ เอิ่ม...เพลียค่ะ ฉันนึกในใจ วันนี้ไม่ปถ่ายละคร ที่ไหนหรือไงเนี้ย.... Y_Y 

                ซักพักข่าวเรื่องที่ฉันมาเรียนที่นี่ก็เพราะพี่ท็อป ก็แพร่กระจายออกไป... เดินไปที่ไหน ก็มีแต่คนมอง แล้วก็เอาฉันไปนินทา  ทำไมกันนะ  ไม่น่าเลยฉัน  ซักพักก็มีรุ่นพี่เดินเข้ามา...

น้องน่าจะตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองบ้างก็ดีนะคะ ว่าคนอย่างท็อป เค้าคงไม่มาสนใจน้องหรอก

พี่แน่ใจหรอคะว่าพี่ท็อปเค้าจะไม่สนใจหนู..... แล้วพี่มั่นใจแค่ไหนคะว่า พี่ท็อปเค้าจะสนใจพี่....

ยัยเด็กนี่ เด็กใหม่หนิ ไม่รู้จักรุ่นพี่รุ่นน้องเลย

หนูหน่ะรู้จักนะคะ แต่ก็เลือกเคารพด้วย เพราะเรื่องผู้ชาย หนูไม่อยากเสียเวลากับพวกพี่หรอกค่ะ ไปหละนะ

                สีหน้ายัยรุ่นพี่ บ่งบอกถึงอารมณ์เสียอย่างมากเลย 5555 ฉันแอบซะใจ  แล้วฉันก็เดินออกไปจากตรงนั้น  แต่ก็แอบเห็นพี่ท็อปกับเพื่อน ยืนมองอยู่แล้วพลางพูดอะไรกันก็ไม่รู้

จูน เธอนี่แสบใช่ย่อยเลยนะ  

                เพื่อนของฉันหันมาพูดกับฉัน  ฉันไม่ยอมให้โดนเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียวแน่ๆ ฉันกับยัยพิม ก็เดินไปห้องเรียนต่อ.... วันเวลาก็ผ่านไปเร็วดีนะ เลิกเรียนแล้ว......เย้ๆๆๆ ทันใดนั้นก็มีรุ่นพี่กลุ่มเดิม มาดักคอยฉัน แต่ที่แน่ๆ มาเยอะกว่าเดิม

น้องใช่เด็กไหมใช่ไหมคะ

ฉันค่ะ ทำไมหรอกคะ

น้องรู้ตัวไหม ว่าเมื่อตอนพักน้องทำอะไรลงไป

หนูก็ไม่รู้สิคะ ก็พูดไปตามความจริง หรือพวกพี่คิดว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง

ทันใดนั้นฉันก็โดนพวกพี่กลุ่มนั้นรุมตบ หน้าห้องเรียนเลย โดยไม่มีเพื่อนออกมาช่วยซะคน ก็เพราะยัยรุ่นพี่นั่นสิ สั่งห้าม ฉันไม่ผิด แล้วฉันก็ไม่คิดจะต่อสู้ด้วย.... ฉันก็ได้ยินเสียงคนด่าฉันต่างๆนานาๆ แต่ก็ต้องทำใจแหละนะ กะแค่ผู้ชายคนเดียว เค้ามีเวลามากพอที่จะมาแย่งเลยหรอ ตอนนั้นที่ฉันโดนตบเป็นช่วยที่เลิกเรียนแล้ว ก็มีแต่เพื่อนฉัน และ เพื่อนในห้องที่ช่วยกันทำ ส่วนผู้ชายก็เล่นกีฬาอยู่ข้างล่าง....  พอยัยรุ่นพี่ตบฉันจนซะใจ ฉันก็ลุกออกจากตรงนั้น แล้วเดินลงไปอย่างสะบักสะบอม ทร่ามกลางสายตาของทุกคน ว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน  ฉันไม่สนใจ แล้วรีบโทหาม๊า ให้มารับ  แต่ม๊า ดันไม่ว่าง ฉันเลยต้องยืนรอรถ กลับบ้านอยู่คนเดียว....  ระหว่างที่เดินมา ฉันก็เห็นพี่ท็อป มองตามมาอยู่เหมือนกัน แต่เค้าสะใจฉันแหละนะ  ที่เห็นฉันเป็นแบบนี้ แต่เค้าจะรู้ไหมว่าเพราะใคร ระหว่างที่ฉันกำลังขึ้นรถประจำ พี่ท็อปก็วิ่งตามออกมา แต่ไม่ทัน เหตุที่ฉันรู้ ก็เพราะฉันชำเลืองไปเห็นหน่ะสิ......

                เมื่อถึงบ้าน ม๊ารีบถามฉันทันทีเลย ว่าเกิดรัยขึ้น  น้ำตาที่ฉันสุดจะอดทน อดกลั้น จนกว่าจะถึงบ้านมันก็พรั่งพรูออกมา ม๊ารุ่นพี่เค้ารุมตบหนู เรื่องพี่ท็อป ก็เพราะว่าหนูอยากไปเรียนที่นั่นก็เพราะพี่ท็อป ทันใดนั้นคุณน้า และ พี่ท็อป ก็มาทันที.... เมื่อฉันเห็นดังนั้น ฉันก็ขอตัวไปที่อื่น.... แต่ซักพักก็มีคนเดินมา

ม๊า..จูนขออยู่คนเดียว

จูนนี่พี่เอง  จูนเป็นไงมั่ง

สะใจพี่ยัง พี่ท็อป ที่เห็นจูนโดนสาวๆของพี่รุมตบหน่ะ

เปล่านะ พี่ว่าแค้นเราหยุดชำระก่อนดีไหม  พี่เป็นห่วงจูนนะ ไม่งั้นพี่ไม่มาหาจูนถึงบ้านหรอก ว่าแต่จูนไปโดนพวกนั้นตบได้ไง

พี่ก็เห็นไม่ใช่ เมื่อตอนพักหน่ะ

จูนยอมรับนะ ว่าจูนปลื้มพี่มาก เลยอยากเรียนโรงเรียนเดียวกันกับพี่ พอมารู้อีกที ว่าพี่แกล้งจูนในตอนเด็ก จูนเลิกปลื้มเลย

อ้าว ทำไมเป็นอย่างนั้นหละ แอบปลื้มแล้ว ก็แอบปลื้มต่อไปดิ่ แล้วพรุ่งนี้จะไปเรียนได้ไหมเนี้ย

จะยังไงก็ไป เพราะจูนไม่ผิด

                ฉันนั่งคุยกะพี่ท็อปต่อ จนอารมณ์ดีขึ้นมาในทันทีเลย คุยกันจนเพลิน แม่พี่ท็อปก็เดินมาตาม 555

ก่อนไปพี่ท็อปบอกว่า ไปโรงเรียนให้ได้หละกัน ถ้าไปไม่ได้ตอนเช้าพี่จะมารับเลย

...ก็แปลกดีนะที่อยู่ๆวันนี้ฉันกับพี่ท็อป คุยกันดีซะงั้น....