คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : HYUKMIN THREE
CHAPTER THREE
“ระ่าย... ยัยระ่าย” ฮยอแเรียอมินที่ทำท่าเหมือนะฟื้นแล้ว
เปลือาออมิน่อยๆ เปิึ้น น้ำายัลอเบ้าอเาลอเวลา แ่เมื่อเาเห็นฮยอแ น้ำานั่น็ไ้ไหลหายไป และเหลือไว้แ่รอยยิ้ม
“ฮยอแ... ฮยอแ!!” อมินโผเ้าอฮยอแอีรั้ ไออุ่นอฮยอแยัไม่เยาหายไป เ่นเียวัน วามรัอฮยอแึ่มีให้อมินยัไม่เยลน้อยลเลยสัรั้
อมินอฮยอแแน่น เาไม่้อารให้ฮยอแหนีไปไหนอีแล้ว ฮยอแ็ออมิน้วยวามึ้ใ ว่าอมินยัรัเา...
“ันอโทษที่ันมา้าไป...” ฮยอแพู้วยน้ำเสียเศร้าๆ
“ไม่เห็นะเป็นไรเลย ...แบบนั้นันไม่นับหรอนะ” อมินพยายามปลอบใฮยอแ ถึเาเอ็ทำใยอมรับมันไม่ไ้เหมือนัน็เถอะ
“อมิน...” ฮยอแประบูบลไปที่หน้าผาออมินเบาๆ แ่นี้อฮยอแ็ทำให้อมินมีวามสุล้นเหลือแล้ว
ฮยอแับอมินอันอยู่นาน ทั้สอนแทบะไม่อยาห่าันเลยแม้แ่วินาทีเียว
“แหมๆ ฮยอแ นายนี่เ่เหมือนันแฮะ” เสียหวานอลีทึัมาารประู แ่เา็ไม่ไ้เปิประูเ้ามา เพราะไม่อยาััหวะทั้สอน ถึะัไปแล้ว็เถอะ
และไม่นานเสียอลีทึและนอื่น็หายไปารนั้น
“อมิน... นอนพัเถอะ” ฮยอแลูบหัวอมินเบาๆ ่อนะทิ้ให้อมินอยู่นเียว ถึเาะไม่อยาปล่อยให้อมินอยู่นเียว แ่เาิว่าอมินยัรัยูฮยอนอยู่ ถึยูฮยอนะเลวับอมินมาแ่ไหน็าม
“ฮยอแ ัน็อโทษนายเหมือนันนะ” พูบอมิน็หลับไปในทันที
ฮยอแหันมายิ้มให้ับอมิน่อนที่ะออาห้อไป
“เป็นยัไบ้า?” ฮยอแถามิบอมที่ยืนอยู่รนั้นนเียว
“ามไปูเอาเอสิ” และเา็ี้ไปที่ห้อน้ำสุทาอั้นนี้ ฮยอแ็เินามิบอมไป
แอ๊... ฮยอแเปิประูห้อน้ำไป็พบับสมาิอีสิบน ึ่รวมโยูฮยอน้วย ึ่ทุนมาที่นี่เพื่อเลียร์ับเาในานะเพื่อนร่วมว และเพื่อน...
“มาแล้วเหรอ” ิมฮีอลพูึ้นมา แ่ฮยอแ็ไม่ไ้อบอะไร เป้าหมายอเาือโยูฮยอนนนี้ ฮยอแมุ่รไปที่ัวโยูฮยอน และมอาเานิ่ สายาแห่วามโรธแ้น และสายาที่ไม่อยาเสียเพื่อนไปเ่นัน
“ทำไม... อบันมา” เสียอฮยอแูเรียบและนิ่ ไม่เหมือนอนแร
“ฮยอ ผมะไม่แ้ัวอะไรทั้สิ้น”
“ันไม่ไ้มาที่นี่เพื่อให้นายบอว่าะไม่แ้ัว! ันถามว่าทำไม!” ฮยอแึ้นเสีย แ่เา็ยัุมสิอยู่ ถึะโรธมาเพียใ เา็ไม่อยาทำร้ายยูฮยอน และทำให้อมิน้อเ็บปว
ทุน่าผละสายาาโยูฮยอน เพื่อเาะไ้ไม่ัน ทุนยัรัเาเหมือนเิม ถึประมาวามรัะลน้อยลไปบ้า
“ผมไม่พอใที่พี่อมินับฮยอทำอะไรันบนรถู้... วันนั้น”
วันนั้นเหรอ... ฮยอแรู้สึใมา เพราะวันนั้นถึทำให้อมิน้ำไ้นานี้ เาทั้โรธ ทั้รู้สึผิ ในเวลานี้เาวระทำอะไร?
“แล้วนาย... ไม่รู้รึไว่าัน็ไม่พอใน่ะ! นายไ้ทุสิ่ทุอย่า แล้วนายยั้อไม่พอใอะไร้วยเหรอ!?” เหื่อึมใบหน้าอฮยอแไปหม
“ผมอโทษ...” ยูฮยอนหลบหน้าฮยอแ สีหน้าอเารู้สึผิมา
“เพราะอมินรันาย!! เพราะยัั้นันเลยไม่่านายไ!!” ฮยอแทุบเ้าที่ผนัอย่าแรนมือเือบร้าว ประโยนี้ไม่เยทำให้ฮยอแมีวามสุเลย ถึเาะอยามีวามสุไปับอมิน แ่มันเ็บปว เินว่าะยอมรับไ้...
“ฮยอแ...” ินเยหน้าึ้นไปมอลีทึึ่ยืนอยู่้าๆ ลีทึึยิ้มให้เาเพื่อให้เาสบายใล
“นายยัเป็นสมาิในวูเปอร์ูเนียร์เหมือนเิม และยัเป็นเพื่อนอันเหมือนเิม ำเอาไว้” ฮยอแยัไม่ไว้ใยูฮยอนเ็มร้อย แ่เา็ไม่อยาทำให้อมินเสียใไปมาว่านี้ เาึลับนอื่นว่าะไม่เปิเผยเรื่อนี้ับใร เพื่อยูฮยอน และเพื่ออมิน้วย
ฮยอแเป็นนทีีมาในสายาทุน แม้ยูฮยอนะเลวยัไ เา็ยันับยูฮยอนเป็นเพื่อนอยู่ เาเื่อว่าในโลนี้ทุนสามารถเปลี่ยนแปลัวเอไ้
“ฮยอ...” ยูฮยอนอฮยอแ้วยวามึ้ใ ที่เายโทษให้ และพร้อมะรออยารปรับปรุัวอัวเอ
หึหึ... นาย
ห้อที่อมินพัฟื้นอยู่
“อมิน มีนอยาพบนาย” ฮันยอเปิประูห้อ แล้ว็เินาไป เหลือแ่ผู้ายร่าสูนหนึ่ที่ำลัะเินเ้าไปหาอมิน
“ฮยอ...” ยูฮยอนือผู้ายนนั้น เา้อาระมาอโทษอมิน แม้อมินะรับหรือไม่็าม
“ยูฮยอน!!?” อมินะโนเสียั าอเาเบิโพล เาใมาที่ยูฮยอนมาหาเาถึที่นี่ เานึว่าะไม่ไ้เอยูฮยอนอีแล้วะอี
อมิน้อหน้ายูฮยอนนิ่ แ่ยูฮยอนลับไม่ล้ามอหน้าร่าเล็เลย...
“ผมอโทษในสิ่ที่ทำไป” ยูฮยอนโ้อโทษเา
เมื่ออมินเห็นอย่านั้นึพยายามลาเีย แ่็ล้ม
รื... อมินเือบะพลาเียแล้ว แ่ยูฮยอน็อยพยุไว้ทัน อมินหน้าแทันทีที่ยูฮยอนลับมาแะัวอเาอีรั้ ถึเาะเสียใที่ยูฮยอนทั้อย่านั้นับเา แ่เา็ยัรัยูฮยอนเหมือนเิม
“ันไม่โรธนาย...” อมินอยูฮยอนเอาไว้ไม่ยอมปล่อย แ่อ้อมอนี้ลับไม่เหมือนอ้อมออฮยอแเลยสันิ ไม่มีไออุ่นเหมือนที่เาอับฮยอแ... แม้แ่นิ
ฮยอแที่อยูทั้สออยู่ที่ประูยิ้มให้ับอมิน และอมิน็ยิ้มอบเา ฮยอแมีวามสุเมื่อเห็นอมินมีวามสุ... แ่ไม่มีใรสามารถทนเห็นนที่รัรัับนอื่นหรอริมั้ย?
ะที่ยูฮยอนออมินอยู่นั้น... ไม่มีใรเห็นหรอว่าเาำลัแสยะยิ้มแบบนั้นอีรั้
ความคิดเห็น