ปิดเทอมใหญ่หัวใจว้าวุ๊น...ว้าวุ่น

ลำดับตอนที่ #2 : Part : 2

พอคุนน้ารู้เรื่องทั้งหมดแล้วก็เป็นอันว่าเค้าใจ แต่ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อคยูฮยอนไม่อยากได้ซองมินเป็นเมดของเค้า

"ผมขอเปลี่ยนเมดได้ไหมคับคุนน้า ผมไม่อยากได้เมดโหดๆอย่างนี้หรอก"คยูฮยอนบอกคุนน้า

"ชั้นอยากมาเป็นเมดห้องนายตายแหละ ผมขอเปลี่ยนห้องไม่ได้เหรอคับผู้จัดการ"ซองมินก็มาอารมณ์เดียวกับคยูฮยอน(อารมณ์ไม่อยาก--")

"คงไม่ได้หรอกคับคุนหนูก็ห้องคุนหนูเป็นห้องสุดท้ายแล้วซองมินก็เป็นเมดคนสุดท้ายแล้วด้วย"คุนน้าอธิบายให้คยูฮยอนฟัง จนเข้าใจไปถึงซองมินด้วย

"งั้นก็แปรว่าถ้าผมอยากทำงานก็ต้องเป็นเมดของไอ้บ้าเนี่ยเหรอคับ"ซองมินเริ่มเครียด

"ถูกต้องแล้ว แล้วอีกอย่างนะ นี่คือคุนคยูฮยอนลูกของบอส ห้ามเรียกไอ้บ้ารู้ไหม"

"คร้าบ"คุนน้าว่าซองมินที่เรียกคยูฮยอนว่าไอ้บ้า

"หึหึ...ก็ได้ครับคุนน้า ผมยอมให้ไอ้โหดเนี่ยมาเป็นเมดของผมก็ได้ครับ" ซองมินถึงกับอึ้งกับคำพูดที่หลุดออกมาจากปากของคยูฮยอน(อ้าวนึกจารับก็รับซะงั้นอะนะคยูฮยอน มีแผนแน่เลยเนี่ย)

ก็ใช่อะดิ

0.0นี่นายได้ยินชั้นพูดด้วยเหรอ

เออดิไม่ได้ยินแล้วจาตอบเหรอ^^

บ้าไปแล้วทำไมตัวละครเรื่องนี้ได้ยินไรเตอร์พูดด้วยเนี่ย-_-"(งงไป8วัน)

"อืมงั้นก็ดีแล้วครับ นี่ซองมินตอนนี้นายก็ได้งานแล้วนะ ตั้งใจทำงานหละ ชั้นไปนะ"

"เดี๋ยวซิ ครับผู้จัดการ ผู้จัดการ"คุนน้าพูดจบก็ทิ้งให้ซองมินเผชิญชะตากำกับคยูฮยอน

"อ้าวนี่นายจายืนอยู่น่าห้องอีกนานไหม เข้าห้องดิ"คยูฮยอนตะคอกใส่ซองมินจนซองมินสะดุ้งเฮือก

"รู้แล้วน่า"แล้วซองมินก็เดินเข้าห้องมาอย่างว่าง่าย พอซองมินเข้ามาในห้องก็ต้องตกใจเมื่อเห็นของทุกอย่างในห้องเป็นสีเขียวแทบทุกอย่าง จึงทำให้ซองมินรู้ว่าคยูฮยอนชอบสีเขียวแน่นอน แต่เค้าก็ไม่ได้สนใจอะไร

"นั่นห้องของนาย เอาของเข้าไปเก็บแล้วก็ไปทำข้าวเช้ามาให้ชั้นกินได้แล้ว หิวใส้จะขาดแล้วเนี่ย"คยูฮยอนเริ่มใช้งานซองมินทันที

ซองมินก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขาถือว่านี่คืองานที่เค้าต้องทำ และคยูฮยอนคือเจ้านายของเขา ถ้าเขาไม่รับงานนี้เค้าก็คงไม่มีเงินเรียนต่อแน่นอน

ซองมินหายเข้าไปในครัวซักพักก็ออกมาพร้อม จานอะไรบางอย่าง

"เอ้า นี่ข้าว"ซองมินยื่นจานข้าวให้คยูฮยอน

"อะไรเข้าไปตั้งนานได้ข้าวผัดมาจานเดียวเนี่ยนะ"คยูฮยอนอารมณ์เสียใส่ซองมิน

"ก็ของในครัวมันมีแค่นี้ ถ้านายกินไม่ได้ก็ไม่ต้องกินนะ เดี๋ยวชั้นกินเอง"ซองมินว่าใส่คยูฮยอน จะว่าไปแล้วซองมินก็ยังไม่ได้กินอะไรเลยเพราะดีใจที่ได้งานจึงรีบมายังไม่ได้กินข้าวเลย

"กินก็ได้ นายจะไปทำอะไรต่อก็ไป"สุดท้ายคยูฮยอนก็ยอมกินเพราะตอนนี้ท้องร้องเรียกข้าวแล้ว

เมื่อทำข้าวให้เจ้านายเสร็จ ซองมินก็เข้ามาจัดห้องของตัวเอง ซักพักใหญ่คยูฮยอนก็เข้ามาในห้องของซองมิน ทันใดนั้นคยูฮยอนก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น

"เฮ้ย นี่มันอะไรเนี่ย ทำไมมีแต่มีชมพูอะ"คยูฮยอนตกใจเมื่อเห็นของทุกอย่างในห้องของซองมินมีแต่มีชมพูที่ตัดกับสีของห้องเค้ามาก

"ทำไมอะ ก็ชั้นชอบสีชมพูผิดด้วยไง ที่ห้องนายยังสีเขียวทั้งห้องเลย แล้วอีกอย่างนี่ก็ห้องชั้น ชั้นจะทำอะไรกับมันก็ได้"ซองมินย้อนคยูฮยอน

"แล้วเข้ามาห้องผมมีไรจะใช้เหรอครับเจ้านาย"ซองมินถากถางคยูฮยอน

"เออ ชั้นลืมไป ชั้นจะออกไปข้างนอกหน่อย ทำความสะอาดห้องด้วย แล้วชั้นจะกลับมาดู ถ้ามีฝุ่นแม้แต่นิดเดียวชั้นจะให้คุนน้าตัดเงินเดือนนาย"คยูฮยอนสั่งแกมขู่

"ครับเจ้านาย ไม่ต้องห่วง ผมจะจัดการให้เอี่ยมเลยคร้บ"ซองมินรับคำสั่งอย่างว่าง่าย เพราะซองมินได้เอาคำว่าแค้นโยนทิ้งไปตั้งแต่ตอนที่เค้าเข้ามาเหยียบที่ห้องของคยูฮยอนแล้ว

หลังจากนั้นคยูฮยอนก็ออกจาห้องไป ไปไหนไม่รู้???

พอคยูฮยอนออกไปข้างนอกซองมินก็เริ่มทำงานที่ได้รับมา อย่างตั้งอกตั้งใจ ซักพักใหญ่ๆงานก็เสร็จ

"นี่ก็จาเที่ยงแล้ว ไอ้บ้าทำไมยังไม่มาอีกวะ"ซองมินเริ่มสงสัยว่าจาเที่ยงแล้วทำไมคยูฮยอนยังไม่กลับมา

กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง เสียงโทรสับในห้องนั่งเล่นดัง ซองมินจึงเดินไปรับ

"ฮัลโหล ซองมินพูดคร้าบ"

"ฮัลโหลซองมินเหรอ ชั้นผู้จัดการนะ"ผู้จัดการโทมาไมอะ??

"ครับมีไรเหรอคร้าบ"ซองมินถาม

"คุนหนูฝากชั้นมาบอกนายว่า จากลับเข้ามาตอนดึกๆรอเปิดประตูห้องให้ด้วย"

"อ๋อได้ครับผู้จัดการมีอะไรอีกไหมครับ"

"อ๋อมีอีกอย่าง ถ้านายอยากออกไปไหนก็ออกไปได้นะแต่ต้องกลับมาก่อนคุนหนูเข้าใจไหม"

"ครับ เข้าใจแล้วครับ ไม่มีอะไรแล้วงั้นแค่นี้นะครับ สวัสดีครับ"

พอซองมินรู้ว่าสามารถออกไปข้างนอกได้ก็ดีใจ รีบโทไปนัดดงแฮเพื่อนสนิทออกมาเจอกันหลังจากที่ไม่ได้เจอตั้ง2วัน (โหนานมาก--")

"ตู้ด...ตู้ด...ตู้ด...ฮัลโหล ดงแฮพูดครับ"

"โหลดงแฮเหรอ ชั้นซองมินนะ ว่างเปล่าออกมาหาชั้นหน่อยดิ"

"เออว่าง เดี๋ยวชั้นออกไป"

"เออแล้วเจอกัน"

ซักพักซองมินก็มาหยุดอยู่ที่น่าร้านกาแฟร้านหนึ่ง ที่เค้ากับดงแฮชอบมานั่งกินเค้กด้วยกันบ่อยๆ หลังเลิกเรียน

"ซองมินทางนี้"เสียงใครคนหนึ่งเรียกซองมิน ดงแฮเพื่อนเลิฟของซองมินนี่เอง

"เฮ้ยไงดงแฮบายดีนะแก"ซองมินทักดงแฮ

"เออบายดี แล้วนายหละเป็นไงบายดีไหม เห็นว่าได้งานในโรงแรมระดับ 7 ดาวเลยเหรอ"ดงแฮถามซองมิน

"เออก็ดีอะวะ แต่มันไม่ดีอยู่อย่างตรงที่เจ้าของห้องที่ชั้นไปอยู่มันคือคนเดียวกับที่ต่อยนายเมื่อ 2 เดือนก่อนอะดิ"ซองมินเล่า

"เฮ้ยจิงดิ โลกแม่งกลมวะ แล้วเป็นไงบ้างมันทำไรแกเปล่า"ดงแฮถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง

"เปล่าชั้นเพิ่งไปทำงานวันนี้วันแรก ตอนนี้ไอ้บ้านั่นมันไม่อยู่มันออกไปไหนก็ไม่รู้ชั้นเลยออกมาหาแกได้ไง^^"ซองมินตอบดงแฮน่าระรื่น

แล้วทั้ง 2 ก็คุยอะไรต่อมิอะไรกันต่อไป ไปดูทางคยูฮยอนบ้างดีกว่า

"แกว่าชั้นโชคร้ายไหมวะฮยอกแจ ชั้นว่าซัมเมอร์นี้จามีความสุข แต่ดันได้มาอยู่กับไอ้โหดที่ต่อยชั้นเลือดกลบปากเนี่ยนะ ซวยฉิบหาย"คยูฮยอนระบายความรันทดของชีวิตให้ฮยอกแจเพื่อนเลิฟฟัง ฮยอกแจคือเพื่อนสนิทของคยูฮยอนโตมาด้วยกัน แต่เด็กพ่อของฮยอกแจเอาเค้ามาฝากให้พ่อของคยูฮยอนเลี้ยง เพราะบ้านของฮยอกแจยากจน ฮยอกแจจึงได้มาเป็นเพื่อนกับลูกคนรวยอย่างคยูฮยอน

"พรหมลิขิตหรือเปล่าคยูฮยอน 55555"ฮยอกแจแซวคยูฮยอน

"แกจะบ้าเหรอฮยอกแจไอ้โหดนั้นมันผู้ชายนะ ชั้นไม่ใช่เกย์นะเฟ้ย"คยูฮยอนเดือดใส่ฮยอกแจที่แซวเค้า

"อ้าวเหรอก็ชั้นไม่รู้นี่หว่า"ฮยอกแจรู้ก็จ๋อย (ก็มันไม่รู้วันที่คยูฮยอนโดนต่อยมันไม่อยู่ มันท้องเสียอยู่ในห้องน้ำโน้น)

"แล้วแกจะอยู่บ้านชั้นอีกนานไหมเนี่ย"ฮยอกแจถามคยูฮยอนเพราะนี้ก็เริ่มเย็นแล้ว

"อีกซะพักแหละ ชั้นขอทำใจเรื่องไอ้โหดก่อน ถ้าคืนนี้ชั้นนอนแล้วไอ้โหดมันฆ่าชั้นขึ้นมาทำไงวะเนี่ย"คยูฮยอนวิตกกังวน

"แกจะบ้าเหรอไงคยูฮยอน คิดได้นะแก"ฮยอกแจว่าคยูฮยอน

"อ้าวไม่แน่นะเว้ย"คยูฮยอนยังไม่เลิกกังวล

"ชั้นอยากเห็นน่าเมดแกแล้วซิ"ฮยอกแจพูด

"พรุ่งนี้แกก็ไปบ้านชั้นซิ จาได้เจอ"คยูฮยอนชวนฮยอกแจไปบ้าน

"เออก็ดี งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นไปหาแกที่โรงแรมแล้วกัน เคร๊ปะ"ฮยอกแจบอกคยูฮยอน

"เออ"คยูฮยอนตอบฮ้วนๆ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

"ดงแฮชั้นกลับก่อนนะ นี่ก็เย็นมากแล้วด้วยเดี๋ยวโดนว่า"ซองมินขอตัวกลับเพราะได้เวลากลับแล้ว

"อืม โชคดีนะแก แล้วเจอกัน"

"อืมชั้นไปหละ" เพื่อนซีทั้ง 2 ร่ำลากัน แล้วก็ต่างกลับบ้านใครบ้านมัน

ซองมินเดินกลับมาเรื่อยๆจนถึงโรงแรม

"ซองมิน...ซองมิน"เสียงใครบางคนเรียกซองมินอยู่

"มีอะไรเหรอครับผู้จัดการ"อ๋อผู้จัดการเรียก

"อะนะ ของเอาไปแช่ในตู้เย็น เวลาทำอาหารให้คุนหนูจะได้ไม่ต้องไปซื้อ"ผู้จัดการยื่นถุงที่ข้างใน มีทั้ง ผักต่างๆ และเนื้อสัตว์จำนวนหนึ่งให้ซองมินไว้ทำอาหารให้คยูฮยอน

"ขอบคุณครับ"

"อืมขึ้นห้องได้แล้วไป ตั้งใจทำงานหละ"

"ครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ" ซองมินลาผู้จัดการแล้วก็เดินขึ้นห้องไป

"เฮ้อถึงซักที แล้วนี่ไอ้บ้ามันเมื่อไหร่จะกลับมาเนี่ย"ซองมินมาถึงน่าห้องเปิดห้องเข้าไปก็บ่นถึงเจ้านายตัวดีเลย

"นี่จาเที่ยงคืนแล้วทำไมยังไม่กลับมาอีกเนี่ย"ซองมินเริ่มอารมณ์เสียเพราะนี่ก็รอมาตั้งแต่เย็นจนเที่ยงคืนแล้วก็ยังไม่กลับ

2.00น.

"ไอ้โหด...ไอ้โหด...เปิดประตูชั้นกลับมาแล้ว...ไอ้โหด"คยูฮยอนกลับมาถึงห้องก็ตะโกนเรียกซองมินให้เปิดประตู ซองมินที่นั่งรอคยูฮยอนจนเผลอหลับไปถึงกับสะดุ้งเฮือกเลย

"เออ...มาแล้ว"ซองมินขานรับแล้วก็เดินมาเปิดประตู

"ยังไม่นอนอีกไง"คยูฮยอนถามซองมินเพราะนี่ก็ตี2แล้ว

"ถ้าผมนอนแล้ว แล้วไอ้คนที่ยืนหัวโด่เนี่ยใครหละครับ แล้วอีกอย่างเจ้านายก็สั่งให้ผมรอเปิดประตูให้ไม่ใช่เหรอ"ซองมินตอบกวนๆ

"นี่นายย้อนชั้นเหรอ"คยูฮยอนเริ่มอารมเสีย

"เออ ไปนอนได้แล้ว"คยูฮยอนไล่ซองมินไปนอน

"ถึงเจ้านายไม่บอกผมก็จาไปนอนอยู่แล้วเพราะนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย มันเลยเวลางานของผมแล้ว"ซองมินตอบ

"ใครบอกว่าหมดเวลางานของนาย คุนน้าไม่ได้บอกนายเหรอว่า ถ้าเจ้านายสั่งให้นายทำอะไรตอนไหนนายก็ต้องทำตาม ถึงแม้ว่ามันจะดึกแล้วก็ตาม"คยูฮยอนพูดถึงกฏของเมดให้ซองมินฟัง ซองมินถึงกลับอารมบูดเดินปัดตูดเข้าห้องนอนไป

=นี่แค่น้ำจิ้ม การล้างแค้นที่นายต่อยชั้น มันจะเริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้ไป=คยูฮยอนพูดในใจถึงแผนชั่วร้ายของตน