อุบัติเหตุ รัก ของยายถึก กับนายจอมป่วน

ลำดับตอนที่ #1 : สาวน้อย

      นา นา น่า นิ น๊า น้า นา  ...........................

 

     "ยายน้อย  แกจาแหกปากแหกคอหาอะไรมิทราบห๊าาาาาาาาาา"

    เพราะทนฟังมานาน  เสียงเพลงก็ยังไม่ค่อยจะเป็นเพลง  แถมออกนอกคีย์นอกจังหวะเนื้อยังเพี้ยนได้อีก  แม่เจ้าประคุณร้องสิบครั้งไม่เหมือนกันสักครั้งจนคนฟังยิ่งอ่อนอกอ่อนใจ

     

     "โถ่  คุณยายขา ก็น้อยอยากร้องได้นิเจ้าคะ  เลยใส่อารมณ์ไปเต็มที่เลย แหะๆๆ"

เด็กสาวเสียงแปดหลอดพูดเสียงอ่อยๆ  ทำหน้าตาเจี๊ยมเจียมต่อหน้ายายตน

     "แล้ว  แล้ว เขามีสอบร้องเพลงตอนปลายเดือนด้วย  คุณยายหนูต้องสอบไม่ผ่านแน่ๆเลย  ทำไงดีคะ ทำไงดี คุญยาย คุณยาย ช่วยหนูทีสิคะ" สาวน้อยวิ่งดุ๊กๆมาหายายของตน  พอมาถึงก็กอดเอวคนสูงวัยพร้องส่งสายตาปิ๊งๆทำหน้าทำตาบ้องแบ้วแล้วเอียงคอมองยายขงตน  ทำให้ตนสูงวัยเอ็นดูไม่น้อย

     'ยายน้อยเอ๊ย  เสียงก็ดีอยู่หรอกแต่หาจังหวะอะไรไม่ได้เลย  แต่เอ...... เราจะช่วยยังไงดีนะ  อ๊ะ!  รู้แล้วววว' 

     "เอาอย่างนี้  ยายจะส่งเราไปเรียนร้องเพลงระยะสั้นกับครูลมัยเอาไหม  จะได้ฝึกร้องเพลงไทยเดิมด้วยเลยทีเดียว  เป็นไง ดีหรือเปล่า"  ยายพูดไปพร้อมจ้องตาหลานสาวที่ตัวกลมๆ ป้อมๆ ผมฟูไม่เรียบร้อย หน้าตาขมุกขมอมราวเด็กเลี้ยงวัวในชนบทก็มิปานพลางถอนใจ

     "เอาก็เอาค่ะ  แต่น้อยไม่เรียนร้องเพลงไทยเดิมได้ไหมอ่า  น้าาาาาาคุณยาย เรียนร้องเพลงที่จะสอบก็พอแล้วน้าาาาาาาา  หนูว่าอะ"  เด็กสาวต่อรอง

     "ไม่ได้! ถ้าไม่เรียนร้องเพลงไทยเดิมด้วย  ยายก็ไม่ให้ไปเรียนเหมือนกัน" ผู้เป็นยายยื่นคำขาด

     "โห!!!!!!  คุณยายอ่าาาาาาาาา"  แล้วก็มีเสียงโอดโอยของหลานสาวตัวแสบอีกต่างๆนานา

                                      

                                             

      มัวห่วงสอบเพลินลืมแนะนำตัวจร้าา  แหะๆๆๆๆๆ

ข้าพเจ้ามีนามอันไพรเราะเพราะพริ้งว่า   กานต์กมลวรรณ   ทรัพย์xxx 

ชื่อเล่นว่า  น้อยหน่า  (แต่คุณยายชอบเรียก น้อยคำเดียวนี่สิ)

เรียนอยู่ที่ xxxxx  ตอนนี้อยู่ชั้นมัธยม  3  ปีหน้าจะสอบเข้าโรงเรียน  xyxy  เป็นโรงเรียน

สตรีล้วนค่ะ  รูปร่างหน้าตาพอไปวัดไปวาได้ค่ะ (คุณยายว่ามาอย่างนี้อ่ะ )

ดวงตากลมโต  นัยตาสีน้ำตาล  ผิวขาว  ผมสั้นยาวปะบ่า

รูปร่างออกท้วมๆ (ไม่อ้วนนะ)  ตัวกลมๆ (ก็เขาสูงแค่  155 เองอะ )  โดยรวมแล้ว เขาน่ารักชิชมิชิมิ 

        ตัวเขาอาศัยอยู่กับคุณยายที่บ้านสวน  ปะป้า  ม่าม๊า  มิเคยเจอหน้ามาจาครบ  3  ปีละ

วันเด็ก  วันปีใหม่  สงกานต์  ไม่เคยจามีมาอ่ะ มัวแต่ทำงาน และก็ทำงาน  ยังดีที่โทรคุยกันบ้างนะคะนี่  ไม่งั้นคงนึกว่าตัวเองเป็นลูกกำพร้าไปละ

          "นี่ ยายน้อย  มัวเหม่ออะไร มานี่ "  คุณยายที่รักกวักมือเรียก

          "ไหว้ครูลมัย เขาสิ  นี่ครูลมัยที่ย่าบอกว่าจะให้เรามาเรียนไง" เสียงคุณยายบอกอารายหนู๋ฟังม่ายรุเรื่อง

          ตะลึงแป๊บนะ 

 

          นี่มานอะไรกาน

  

          ยายป้านี่คือใครอ่ะ 

 

          อย่าบอกนะว่าาาาหนู๋ต้องงงงงงงงงงงง  

          ม่ายยยยยยยย  น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

          .

          .

          .

          .