คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 01
Fanfic
Project : Full Matal Alchemist / D.Gray Man
Philosopher Stone's Stage
…..Chapter 01…..
ความมืด.....
ใครกัน.....
ที่ไหน.......
ความเงียบ......
ทำไม.......
อะไร.......
แสงสว่างค่อยๆ ลอดผ่านเข้ามาเปิดโลกอันมืดมนเบื้องหน้าดวงตาสีทองที่ขุ่นมัว เขาไม่รู้ว่าเขาหลับไปนานแค่ไหนและไม่รู้ว่าทำไม สิ่งสุดท้ายที่อยู่ในความจำอันเลือนรางของเขาคือ โลกที่หมุนติ้วและความมืดที่เข้ามาในหัวอย่างรวดเร็ว เขาปัดปอยผมสีทองที่หลุดลุ่ยออกจากใบหน้าแล้วมองไปรอบๆ และมาหยุดชะงักที่ชายหนุ่มแปลกหน้าที่มีผมหยักศกสีดำ และสวมเสื้อคลุมยาวสีขาวที่มีตราสัญลักษณ์บางอย่างปักอยู่
“คุณเป็นใครหรือครับ?”
เด็กหนุ่มถามด้วยความสงสัย แต่อีกฝ่ายกลับโพล่งขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนกและโวยวายด้วยความเร็วเหมือนรถไฟฟ้าสายด่วนนรก แต่เด็กหนุ่มก็ยังอุตส่าห์สามารถจับความคำพูดไม่ได้ศัพท์นั้นได้ประมาณว่า ‘ลืมชั้นงั้นเหรอ!?’ และ ‘ชั้นอุตส่าห์ช่วย’ ซึ่งข้อมูลเหล่านั้นก็ไม่ได้ช่วยยืนยันเลยว่าเขาเคยรู้จักรึเคยเจอชายคนนี้มาก่อน มันมีความเป็นไปได้ที่เขาอาจจะเสียความทรงจำไปในบางช่วงแล้วถูกพามานอนรักษาที่โรงพยาบาล แต่ถ้าเป็นเช่นนั้น ทำไมเขาถึงยังจำออโต้เมล์ของตัวเอง รูปหน้าของ Al Winry ผู้พันหัวลูกชิ้น ผู้กองฮอคอาย และก็สารพัดญาติสนิทมิตรสหายอีกหลายคนที่กองทัพได้อีก
แต่ก่อนที่เขาจะทันหุบปากชายบ่อน้ำตาแตกนี่ด้วยความรำคาญ ประตูห้องก็ถูกเปิดออก เด็กหนุ่มในชุดเสื้อคลุมสีดำที่ดูไม่คุ้นตาเดินตามหลังผู้พันเข้ามา
“ก่อนที่นายจะพูดอะไร หุบปากเจ้านี่ก่อนเลย”
คนป่วยพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงรำคาญเต็มที ส่วนผู้พันนั่นก็ได้แต่ส่งยิ้มหวานมัดใจสาวมาให้ ในขณะที่ไม่มีสาวคนใดในห้องจะมาเห็น ไม่สิ สาวผมยาวสีดำที่ยืนอยู่ข้างหลังอาจจะประทับใจก็ได้ แต่เขากลับเป็นคนรู้สึกเช่นนั้น เพราะยังมีคนที่ไม่ตาบอดหน้ามืดตามัวเหมือนกับผู้กองฮอคอาย แล้วส่งสายตาอาฆาตคมกริบมาให้แทนที่จะเป็นรอยยิ้มเคลิบเคลิ้มของสาวคลั่งรัก
“ขอบใจนะ”
เด็กหนุ่มขอบคุณสาวผมดำที่ช่วยเอาดาบญี่ปุ่นเล่มยาวขู่ให้คนโวยวายเงียบ ก่อนจะหันไปหาผู้พันที่ยังคงยืนอยู่เงียบ ๆ ข้างเตียง
“โอเค...นี่มันอะไรกันแล้วคนพวกนี้เป็นใคร?” เขาถามพลางมองคนแปลกหน้าอย่างสงสัย
ผู้พันทำหน้าแปลกใจที่เขาสามารถลืมเรื่องอย่างการเล่นปาระเบิดและการต่อสู้ด้วยพลังอภินิหารเหนือมนุษย์ของเหล่านักเล่นแร่แปรธาตุของกองทัพกลางห้องประชุมของฐานบัญชาการกลางไปได้ ทั้ง ๆ ที่เขาเข้าร่วมวงและได้รับบาดเจ็บมาเป็นของแถมแบบนี้
“เอาง่ายๆ สั้นๆ เลยละกัน Full Metal คนพวกนี้มาจากศาสนจักรแห่งความมืด และเข้าร่วมประชุมกับทางกองทัพ ไม่ต้องถามว่าเรื่องอะไรเพราะฉันเองก็ยังไม่รู้ ตอนที่การประชุมเริ่มไปได้ประมาณสิบกว่านาทีก็เกิดมีตัว--”
“อย่างงี้จ้า !!” อยู่ดีๆ ชายผมยาวหางงอนก็โพล่งขึ้นมาพร้อมกับรูปวาดสุดไก่เขี่ยของสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งแปะเป้งเข้าเต็มหน้าของ Ed ทุกคนต่างเหงื่อตกและนิ่งเงียบ สันดาบญี่ปุ่นสับเป้งเข้ากลางหัวคนวาดลงไปนอน ผู้พันจึงได้โอกาสอธิบายต่อ
“นั่นแหละโผล่ออกมาและอาละวาดซะห้องเละไปหมด ทหารคนอื่นๆ ใช่รวมทั้ง Al ที่รออยู่ข้างนอกก็เข้ามาช่วยสู้เหมือนกับคนพวกนี้ ยกเว้นนายที่ท่าจะมัวแต่ใจลอยน่ะสิถึงได้โดนฟาดทีเดียวจอดและมานอนเดี้ยงอยู่นี่”
คนป่วยได้แต่มองอย่างหงุดหงิดเพราะเถียงไม่ออก ซักวันเขาต้องเอาคืนคำพูดสบประมาทนั่นให้ได้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เขารีบหันไปถามหาน้องชายก่อนที่จะอยากซัดหน้าลูกชิ้นขี้เก๊กด้วยความหมั่นไส้
“พี่ไม่เป็นไรนะฮะ!! ผมเป็นห่วงแทบแย่น่ะ กลัวว่าพี่จะตายซะแล้ว!!” น้องชายเปิดประตูห้องวิ่งเข้ามากอดพี่ชายแน่นเหมือนกับนัดแนะคิวเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว
“เขาจะตายก็เพราะนายน่ะแหละ Alphonse Elric” เจ้าตัวที่ได้ยินรีบคลายวงแขนทันทีแล้วหันมามองพี่ชายและคนอื่นอย่างเขินๆ
“เอาล่ะ ทีนี้ตัวละครก็ครบซะที”
“หมายความว่าไงผู้พัน?” Ed ถามด้วยน้ำเสียงไม่ไว้วางใจ
“เพราะการประชุมถูกยกเลิกกะทันหัน ท่านผบ.จึงสั่งให้ฉันมาบอกรายละเอียดกับนายที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวเอง”
“เฮ้ ! ใช่ว่าความผิดชั้นซะหน่อย !! แล้วตกลงเป็นไงมาไงกันแน่?”
“ก่อนอื่นคนพวกนี้คือ Exorcist จากศาสนจักรแห่งความมืด” ผู้บังคับบัญชาแนะนำอีกครั้ง
“หืม? อะไรน่ะ ? ไม่เห็นเคยได้ยิน ลัทธิศาสนาลับเรอะ?”
“พี่ครับ อย่าหยาบคาบสิฮะ ฟังให้จบก่อน”
“อย่างที่ฉันพูดไปเมื่อกี้ ฉันเองก็ไม่รู้รายละเอียดมากนัก เพราะงั้นฟังเจ้าตัวอธิบายจะดีกว่า”
หะ? แล้วไหนบอกว่าจะเป็นคนบอกรายละเอียด แบบนี้มันโบ้ยกันชัด ๆ นักเล่นแร่แปรธาตุเหล็กไหลแอบบ่น เขาหันมามองเหงื่อตกเหมือนคนอื่น ๆ ที่คนที่ถูกโบ้ยนั้นนอนขดอยู่บนปลายเตียงแทนที่จะนอนอยู่บนพื้น
เด็กหนุ่มผมสั้นสีเงินซีดจนเกือบขาว ที่ดูเหมือนจะอายุเท่ากับ Ed นั้นพยามเรียกและสะกิดหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ แต่คำพูดธรรมดาอย่าง ‘เดี๋ยวพลาดงานแต่งงานของน้องสาวนะครับ’ กลับได้ผลชะงัด เมื่อเจ้าตัวสะดุ้งตื่นแล้วโวยวายสักพัก
“Komui-san เขาต้องการรู้เรื่องของพวกเราน่ะครับ” คนปลุกเข้ามากระซิบ
“ง่ายมาก Allen !! อ่านนี่ซะ!!” คำพูดสั้นๆ (มัก) ง่ายๆ อย่างได้ใจความพร้อมเอกสารกองโตที่ไม่สามารถระบุที่มาได้นั้นวางป้าบบนเตียงที่คนไข้นั้นหลบแทบไม่ทัน
“OK !! ทีนี้ก็มาแนะนำตัวกัน ฉัน Komui Lee ผู้บริหารและหัวหน้าแผนกวิทยาศาสตร์ของศาสนจักรแห่งความมืด มีน้องสาวสวยสุดสวิงริงโก้ชื่อ--”
ดาบเล่มยาวและแววตาอำมหิตจ่อที่ท้ายทอยอีกครั้ง ทำให้ชายหนุ่มต้องรีบยกมือยอมแพ้แล้วเปลี่ยนเรื่องทันที
“จ้า ! เลิกแล้วจ้า ! Kanda-kun นี่ไม่มีอารมณ์ขันเอาซะเลยนะตัวเอง”
“เพราะมัวแต่เล่นอยู่นั่นแหละ ปาเข้าไปครึ่งชั่วโมงแล้วนะ จะรอยันวันพรุ่งนี้เลยรึงไงถึงจะรู้เรื่องกันน่ะหา ! น่ารำคาญ ฉันพูดเอง นี่หัวหน้าแผนกวิจัยและหัวหน้าผู้บริหารที่ทำหน้าที่จ่ายงานให้ Exorcist ซึ่งก็คือพวกชั้น ชั้นชื่อ Kanda แล้วก็นี่.........เจ้าถั่วงอก”
“Allen Walker ยินดีที่ได้รู้จักครับ !!” เจ้าตัวรีบแทรกซะก่อนจะถูกเรียกไปจนตายด้วยชื่อนั้นจริง ๆ
“ส่วนทางนี้ ฉันผู้พัน Roy Mustang นี่พี่น้อง Elric”
“Alphonse ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก ส่วนนี่--” น้องชายในร่างชุดเกราะขนาดใหญ่พูดพร้อมกับก้มหัวเล็กน้อยอย่างสุภาพ ก่อนจะหันไปหาพี่ชาย
“Edward Elric นักเล่นแร่แปรธาตุและสุนัขรับใช้ของกองทัพที่พยายามตามหาศิลานักปราชญ์เพื่อเอาร่างของน้องชายกลับมา ถูกมั้ยครับ?”
คำพูดและรอยยิ้มที่ดูแอบแฝงและเหมือนกับจะมองทุกอย่างได้ทะลุปรุโปร่งของหัวหน้าแผนกวิจัยนั้นทำให้พี่น้องทั้งสองถึงกับอึ้งพูดอะไรไม่ออก
“แกเจ้าผู้พันหน้าหม้อ!! เล่าเรื่องฉันให้คนแปลกหน้าฟังเรอะ !?”
“เสียมารยาทเจ้าถั่ว ใครหน้าหม้อ !! นั่นถือเป็นข้อตกลงและความลับทางทหาร รึพูดให้ถูกคือ พวกของฉันกับนาย แล้วฉันจะปูดหาอะไรล่ะ”
“ใจเย็นเจ้าเตี้ย” ชายหนุ่มร่างสูงเสียดขึ้นมาด้วยความรำคาญ ซึ่ง 2 คำสุดท้ายก็ไปกระทบเด็กหนุ่มผมขาวที่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วย เพราะถึงจะสูงตามมาตรฐาน แต่ยังไงเขาก็เตี้ยกว่าจริง ๆ อยู่ดี
“ว่าไงนะ !!?”
“ใจเย็น อย่านะครับพี่ !!” น้องเข้ามารั้งพี่ชายสุดชีวิต เมื่อเจ้าตัวเห็นว่าอาละวาดยังไงก็ไม่หลุดจึงหยุดและหันมาถามต่อด้วยน้ำเสียงเดือดๆ กับหัวหน้าแผนกวิจัยแทน
“ถ้าไม่ใช่เพราะผู้พัน พวกนายรู้ได้ยังไง ?”
“เป็นเรื่องที่พวกเราต้องทำการตรวจสอบอยู่แล้ว เพราะเธอสองคนจะมาเป็นหนึ่งในพวกเรา”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น