คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ทำไมสวรรค์ถึงต้องกลั่นแกล้งคนน่ารักอย่างชั้นด้วย
" โอ้วววววววววววววววว สายแล้ววววววววววววว " ชั้นรีบเก็บที่นอนเมื่อมองนาฬิกาที่บอกเวลาว่า 7โมงแล้ว ชั้นรีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วลงไปข้างล่าง พอถึงข้างล่างก็เห็นพี่ชายตัวดีนั่งอยุ่แล้ว
แล้วก็มีน้องชายตัวแสบนั่งดูโทรทัศน์อยุ่ข้างๆ
" รุ้ว่าสายแล้วก็ไม่มีปลุกกันเลยนะ แล้วนี่ก็รุ้ว่าสายแล้วยังมานั่งดู ทีวีอีก ไม่คิดจะกระตือรือร้นอะไรเลยหรอ นั่งอยุ่ได้ ยังไม่ลุกอีก ไอ้พี่ ฟิล์ม ไอ้แบงค์ ลุกดิวะ " ฉันเทศนา 2 คนนั้นซะยาวเหยียด
แม้พวกนั้นจะตื่นเร็วนะ แต่แม่งก็ไม่เคยทำไรเลย น่าเบื่อจริงเอ้ออออออออออ ชั้นลืมแนะนำตัวไป
ฉันชื่อ น้ำข้าว ไม่รุ้เหมือนกันว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงให้ฉันชื่อน้ำข้าว ชั้นว่านะ
หน้าตาอย่างชั้นไม่น่าชื่อน้ำข้าวเลยล่ะ หน้าตาน่ารักอย่างนี้น่าจะชื่อ เอมมี่ เนออน อะไรปะมาณเนี้ย
ตอนนี้ฉันกำลังจะไปโรงเรียน ฉัน พี่ชายแล้วก็น้อง รีบวิ่งใส่เกียร์หมาเพราะอีกไม่กี่อึกใจ
ประตูโรงเรียนก็จะปิดแล้ว
"อย่าเพิ่งปิดดดดดดดดดดดดด" ฉันตะโกนแล้วรีบวิ่ง สุดท้ายชั้น พี่แล้วก็น้องก็วิ่งเข้ามาในโรงเรียน
ก่อนประตูปิดสำเร็จ
" เฮ้อ เหนื่อย " ชั้นพูดด้วยความเหนื่อย ชั้นแยกกับไอ้แบงค์แล้วก็พี่ฟิล์มที่หน้าตึก
ชั้นรีบวิ่งขั้นไปชั้น5
" โอ๊ยยๆ!!!!!!!" ชั้นร้องอุทานขึ้นเมื่อมีใครคนหนึ่งเดินชนชั้น ชั้นล้มลง
" เจ็บอ่ะ นี่นายเดินภาษาไรเนี่ย ไม่ดูตาม้าตาเรือเลย ถ้าชั้นเกิดตกบันไดขึ้นมาจะทำไง ใครจารับผิดชอบ"
ชั้นด่า ด่า และด่า แต่ทว่า นายนั่นก็รีบวิ่งลงบันไดไปเลย แสดงว่าที่ชั้นด่าๆๆๆ เนี่ย
นายไม่ได้ฟังชั้นเลยใช่ปะ โอ๊ย!! วันนี้ซวยแต่เช้าเลยวะ แต่ชั้นก็รีบลุกขึ้นวิ่งต่อไป
จะถึงแล้วอีกชั้นเดียว แต่ทว่า
" นี่ เทอ มาช้าอะไรป่านนี้ นี่ก็เลยเวลามา 5 นาทีแล้วนะ มานี่เลย " เสียงนี้คุ้นๆแหะ
โอ้ว ไม่นะ นี่มันเสียง อ. จารุวรรณนี่นา ซวยแล้วเรา ชั้นเดินไปหา อ.จารุวรรณ
" เทอมาช้าเป็นครั้งที่ 3 ให้เลือกนะว่าจะไปขัดห้องน้ำ 3 ห้อง หรือวิ่งรอบสนาม 7รอบ" มัดมือชกชัดๆ
" ยืน คาบไม้บรรทัดขาเดียวหน้าห้อง1คาบไม่ได้หรอ " ชั้นพูด
" เทอนี่นะ ไม่ได้ยะหรือว่าจะไปทำความสะอาดโรงยิมล่ะ" อ.จารุวรรณพูดแล้วถือไม้ขึ้นมาดูน่ากลัวมาก
ปกติก็น่ากลัวอยุ่แล้วยิ่งทำแบบนี้ยิ่งน่ากลัวใหญ่
"วิ่งรอบสนาม 7รอบดีกว่าค่ะ" ชั้นพูดแล้วรีบวิ่งลงไปข้างล่างก่อนที่ครุแกจะไล่ตีชั้นทัน
ชั้นวิ่งลงบันไดแค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว แล้วนี่ ต้องมาวิ่ง 7รอบเนี่ยนะ ชั้นเริ่มวิ่งรอบสนาม
แต่ ผู้ชายที่กำลังวิ่งรอบสนามอยุ่ สงสัยจะโดนเหมือนชั้นนะ แต่ หน้านายนั่นแล้วลักษณะการวิ่งมันคุ้นๆแหะ ชั้นวิ่งไปนึกไป ตอนนี้ชั้นวิ่งได้ 2 รอบแล้ว
อ๊ะ!!!! แต่อยุ่ๆชั้นก็นึกได้เมื่อวิ่งแซงหน้านายนั่นไป นึกออกแล้ว
นายนั่นที่วิ่งชนชั้นเมื่อเช้านี่นา ชั้นหยุดชะงักแล้วหันไปมองนายนั่นด้วยสายตาพิฆาต
นายนั่นถึงกับชะงัก
" มองทำไม " ดูมันพูดดิ กวนประสาทจริงๆเลย
" ก็นายน่าจะรุ้นะว่าก่อนหน้านี้นายทำไรลงไป" ชั้นพูด นายนั่นทำท่านึก
" ไม่รุ้" อ่าว ดูมันดิ มันพูดแล้วก็วิ่งต่อไป ชั้นต้องเอาเรื่องนายแน่เพราะท่านายไม่ชนชั้น
ชั้นคงไม่ถูก อ. จารุวรรณทำโทษหรอกนะ ชั้นวิ่งตามนายนั่นไป นายนั่นวิ่งเร็วมาก ชั้นตามแทบไม่ทัน
แต่ชั้นก็ไม่ลดความพยายามหรอกนะ ชั้นเร่งต่อไปจนจะถึงนายนั่นอยุ่แล้ว แต่ก็มีเสียงดังขึ้นมา
" เฮ้ย ไอ้ไบร์ทแกทำไรวะ 555 แม่งมาสายอีกแล้วอ่ะดิ" เสียงนี้ก็คุ้นๆเหมือนกันแหะ
แต่ชั้นก็จำได้แม่นว่าเสียงนี่เป็นเสียงพี่ฟิล์ม พี่ชายของชั้นแน่นอน ชั้นแหงนหน้าขึ้นไปดู
นั่นไง ใช่พี่ฟิล์มจริงๆด้วย
" เหนื่อยป่าวเพื่อน" พี่ชั้นพูด สงสัยนายนั่นจะรุ้จักกับพี่ชั้นนะ
" ลองมาวิ่งเองดิ" นายนั่นตอบแต่ท่าทางนายนั่นจะชื่อไบร์ทนะ ก็เห็นพี่ฟิล์มเรียกว่าไบร์ทนี่นา
" อ่าว ไอ้น้ำข้าว แกก็โดนวิ่งด้วยหรอ แกต้องไปฝึกวิ่งให้มันเร็วกว่านี้หน่อยนะ ดูพี่ดิ แปปเดียวก็ถึงห้องแล้ว" นั่นไง พี่ชั้นหันมาพูดกับชั้นบ้าง แหม !! ก็ห้องพี่อ่ะมันอยุ่แค่ชั้น3 แล้วห้องชั้นล่ะ
อยุ่ชั้น5นะ ชั้นมองค้อนพี่ชั้นแล้ววิ่งต่อไป
" มองค้อนผู้ชายระวังจะขึ้นคานนะน้อง" ไอ้คนชื่อไบร์ทมันพูดแล้ววิ่งผ่านหน้าชั้นไป
ไรกันเนี่ย ชั้นมองค้อนพี่ชายชั้นแล้วมันผิดด้วยหรอ
"ก็นั่นมันพี่ชายชั้นนะเว๊ย ชั้นจะมองค้อนก็เรื่องของชั้น ไม่เกี่ยวกับเทอ" ชั้นตะโกน
นายนั่นหันมามองทำหน้าตากวน
" เฮ้ย นี่เทอเป็นน้องของนายฟิล์มหรอเนี่ย " นายนั่นพูดทำหน้าตาอยากรุ้อยากเห็นมากเลย
" เออ ก็ใช่อ่ะดิ" ชั้นตอบ
" แน่อ่ะ ไม่เคยรุ้แหะว่าไอ้ฟิล์มมันมีน้องสาวน่ารักแล้วก็ปากร้ายขนาดนี้" โห นี่ชมหรือด่าเนี่ย
" แน่ดิ โกหกแล้วได้ตังค์หรอ" ชั้นพูดแล้ววิ่งต่อไป ตอนนี้ชั้นวิ่งได้ 4รอบแล้ว เหลืออีกตั้ง 3 รอบ
" นี่ วิ่งได้กี่รอบแล้ว" ชั้นถาม
" ก็วิ่งได้ 5รอบแล้วล่ะ" นายไบร์ทตอบ
" แต่ว่าน้องชื่อไรอ่ะ" ยังไม่รุ้ชื่อชั้นอีกหรอเนี่ย
" ชื่อน้ำข้าว" ชั้นตอบแล้ววิ่งแซงนายนั่นไป
"โห ชื่อออกจะเรียบร้อยแต่นิสัยเนี่ยแบบว่าไม่เข้ากับชื่อเลย" นายนั่นตะโกนเสียงดัง
ไม่นะ นายมีสิทธิไรมาว่าชั้น ตอนนี้ชั้นเริ่มของขึ้นแล้วนะ
" เฮ้ยๆๆๆ ไอ้น้ำข้าว อย่าหาเรื่องเพื่อนพี่ดิ" นี่เพื่อนพี่ฟิล์มหรอ ไม่น่าล่ะ นิสัยคล้ายๆกันเลย
แต่ว่านี่พี่เห็นเพื่อนอย่างนายนี่ดีกว่าน้องที่แสนจะน่ารักคนนี้หรอ
" ชั้นไม่ได้หาเรื่องเพื่อนพี่นะ แต่เพื่อนพี่อ่ะมากวนประสาทชั้นก่อนเอง" ชั้นพูด การที่ชั้นพูดๆๆๆ
มันก็ทำให้ชั้นวิ่งได้เร็วขึ้นนะ ตอนนี้ก็วิ่งได้6 รอบแล้ว เหลืออีกรอบเดียวเอง ดีใจจัง
แต่ตอนนี้นายไบร์ทก็วิ่งเสร็จแล้วล่ะ เดินขึ้นไปบนชั้น3แล้ว
" ว่าไง น้องน้ำข้าว เร็วๆ อีกนิดเดียว" เสียงนี้อีกแล้ว ชั้นหันขึ้นไปข้างบนก็เห็นนายไบร์ท
นั่งเกาะหน้าต่างๆทำหน้ากวนๆใส่
" เฮ้อ วิ่งครบซะที" ชั้นพูดกับตัวเองแล้วเดินขึ้นไปบนห้อง
" ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ" ชั้นพูดด้วยความเหนื่อย
"นี่มันกี่โมงแล้ว" เสียงดุๆแบบนี้ โอ้วววววว ไม่นะ ทำไมสวรรค์ต้องกลั่นแกล้วคนสวยอย่างชั้นด้วย
" อา อา...... อาจารย์ เชน" ชั้นพูดเสียงสั่นๆ แล้วดูนาฬิกาที่ข้อมือ ไม่นะ นี่มัน 9 โมงแล้วหรอ
" คือ คือว่า หนูโดน อ. จารุวรรณทำโทษวิ่งรอบสนาม7รอบอ่ะค่ะ" ชั้นพูด
" แล้วใครว่าไรเทอล่ะ รีบๆเข้ามาได้แล้ว" ชั้นรีบวิ่งเข้าไปในห้อง วันนี้อาจาย์แกดูใจดีผิดปกติแหะ
" ว่าไงยัยน้ำข้าว เหนื่อยปะ " ยัยมิ้นเพื่อนรักของชั้นถาม
"จะลองวิ่งปะล่ะจะได้รุ้" ชั้นตอบ นี่ก็ใกล้จาพักแล้วนะ
" ขออนุญาติครับ" เสียงนี้อีกแล้ว แต่อย่าบอกนะว่า... เป็นเสียงนายนั่นนะ
"มีอะไรล่ะ นาย อนุพัทธ์ " ชั้นเงยหน้าไปมอง นั่นไง นึกแล้วเชียว
จะตามหลอกหลอนชั้นไปถึงไหนเนี่ย "คือว่า อ. จารุวรรณ ให้มาบอกว่าให้ส่งตัวแทนไปลงบาสเก็ตบอล
วันกีฬาสีน่ะครับ ผู้หญิงมันขาดอีกคน อาจารย์แกเลยให้มาบอกน่ะครับ" พอนายนั่นพูดจบ
ทุกคนก็หันมามองที่ชั้น
" ไม่นะ" ชั้นพูดแล้วส่ายหน้า
" แกนั่นแหละ" โห พร้อมใจกันพูดเลยนะเพื่อนๆ
" ก็ได้วะ"ชั้นพูด
"งั้นก็ตามมาทางนี้เลยนะครับ" นายไบร์ทพูด หืม ที่เงี้ยพูดซะเพราะเลย
ชั้นลุกแล้วตามนายนั่นไป
" จะไปไหนอ่ะ"ชั้นเอ่ยปากถาม
" เดี๋ยวก็รุ้" โดนเข้าอีกแล้วไหมล่ะเนี่ยเรา ชั้นเดินตามนายนั่นไปอย่างเงียบๆ
ซักพักนึงนายนั่นก็พูดว่า
" เงียบจัง เป็นใบ้หรอ" โห ยังกวนไม่เลิก
"แล้วนายอ่ะเป้นบ้าหรอกวนอยุ่ได้" ชั้นพูดแล้วนายนั่นก็หยุดที่ห้อง ม.4/1
"นี่ห้องพี่ฟิลืมนี่นา"ชั้นพูดเบาๆ แต่ทว่านายนั่นยังหูดีได้ยินล่ะ
"แสนรุ้ดีนี่นา" โดนเข้าอีกแล้ว ถ้านายหุบปากไปก็ไม่มีใครว่าไรหรอกนะ
นายนั่นพาชั้นเข้าไปในห้อง พอชั้นเข้าไปในห้องก้เท่านั่นแหละ เสียงฮือฮาดังลั่นเลย
หน้าชั้นมีไรติดหรอ แล้วเป็นไรกันเนี่ย ชั้นไม่ใช่ดารานะ
" เทอใช่ไหมที่จะมาเป็นนักบาสอีกคนของสีฟ้าของเรา" อ.จารุวรรณพูด
" ใช่ค่ะ" ชั้นตอบ
"นี่แกจะเป็นจริงๆหรอน้ำข้าว" พี่ชั้นเดินมากระซิบที่ข้างหู
"ความจริงก็ไม่อยากเป็นหรอกนะ แต่โดนบังคับซะมากกว่า" ชั้นตอบ
" งั้นเย็นนี้เทอมาซ้อมที่สนามนะ 5โมง อย่าช้าล่ะ" อ.จารุวรรณพูดย้ำนักย้ำหนา
หนูไม่ได้ความจำสั่นนะอาจารย์ไม่ต้องมาย้ำก็ได้
"ค่ะ" ชั้นตอบสั้นๆ
"น้องสาวมีเบอร์ปะจ๊ะ" ชั้นหันไปทางต้นเสียง ก็เห็นผู้ชายหน้าตาดีทีเดียวแต่ท่าเทียบกับพี่ชั้นแล้วล่ะก็
พี่ชั้นชนะขาดเลยล่ะ
" มี 38" ชั้นพูด จนอาจารย์ตีแขนชั้น
"พูดกับผู้ชายดีๆซิ" อาจารย์บอก แต่ว่านายนั่นมันพูดกวนก่อนนะ ใครจะไปยอมล่ะ
" เฮ้ย คนนี้อ่ะ กรุขอเหอะ น้องสาวกรุนะเว๊ย" พี่ฟิล์มตะโกน
"โห นี่น้องแกหรอ น่ารักวะ" รุ้สึกว่าชั้นจะเสน่ห์แรงไม่เบานะเนี่ย แต่ไม่ยักรุ้ว่าเด็กห้องเก่ง
จะมีนิสัยแบบนี้อ่ะ
"งั้นหนูไปนะคะ จารย์ก่อนที่หนุจะทำให้หน้าของลูกศิษย์จารย์มีรอยอ่ะ" ชั้นพูดแล้วออกจากห้องไป
กลับบ้าน พี่ฟิล์มเจอดีแน่ ไม่น่าเชื่อว่าเพื่อนพี่ฟิล์มจะมีนิสัยอย่างนี้อ่ะ ชั้นเดินกลับห้องด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด
"ขออนุญาติค่ะ" ชั้นพูดแล้วเข้าห้องไป
" เป็นไรอ่ะน้ำข้าว" ยัย เจนเพื่อนสนิทของชั้นถามด้วยความเป็นห่วง
"ป่าวหรอก แค่หงุดหงิดนิดหน่อย" ชั้นพูด
"หมดเวลาแล้ว หัวหน้าบอก" อ. เชนพูด ผ่านไป1นาที
" เฮ้ย ๆๆ น้ำข้าว บอกทำความเคารพดิ เพื่อนๆรออยุ่นะ" ยัยมิ้นเพื่อนชั้นอีกคนสะกิด
" เอ่อ นักเรียน ทำความเคารพ" ชั้นตะโกน
"ขอบคุณค่ะ/ครับ" ทุกคนพูดแล้วก็แยกย้ายไปพัก
" แกเป็นไรวะ" ยัยมิ้นถาม
"ป่าวๆ"ชั้นตอบ แล้วไปซื้อขนมมากินกับเพื่อนอย่างเอร็ดอร่อย
"งั่มๆ อ๊ะ ไอ้เจน แกไปซื้อน้ำให้กินหน่อยดิ" ชั้นพูด
"นี่ชั้นเป็นเพื่อนแกหรือว่าเป็นทาสแกวะ" ยัยเจนตอบ
" น่านะ เห็นว่าแกไม่ได้ทำไร แล้วแกก็กินข้าวเสร็จแล้ว ทำเพื่อเพื่อนที่น่ารักคนนี้หน่อยน้า" ชั้นอ้อนเจน
จนมันใจอ่อน
" ก็ได้ๆ นี่เห็นว่าแกเป็นเพื่อนนะ" ยัยเจนพูดแล้วเดินไปซื้อน้ำ
"เอาน้ำเปล่านะโว๊ย" ชั้นตะโกนออกไป แล้วก็กินขนมต่อ พักเที่ยงเนี่ช่างเป็นอะไรที่มี
แต่ความสุขจริงๆเลยนะ
"มาแล้วๆ น้ำเปล่าของแก" ยัยเจนพูดแล้วยื่นน้ำเปล่ามาให้ชั้นพร้อมเงินทอน
แหม่+++ ยัยเจนนี่ช่างซื่อสัตย์ต่อเพื่อนซะจริงๆเลย ขนาดเงินทอม 3บาทแม่งยังไม่เอาเลยอ่ะ
ชั้นเปิดฝาแล้วกำลังจะเอาหลอดดูดน้ำ
" โอ๊ย!!!" ชั้นอุทาน เมื่อมีใครเข้ามาชนชั้นอย่างจัง
"เอ่อ โทษทีนะ" เสียงนี้อีกแล้ว ชั้นหวังว่าคงไม่ใช่เสียงนายนั่นอีกนะ
"นี่นาย... อีกแล้วหรอ ตอนเช้านายก็วิ่งชนชั้นทำให้ชั้นเข้าเรียนไม่ทันถูกอ.จาระวรรณทำโทษ
แล้วมาคราวนี้นายก็มาชนชั้นดูดดิ น้ำหกเลอะเสื้อชั้น เปียกไปหมดแล้ว" ชั้นโวยวายเสียงดัง
" ก็คนมันไม่ได้ตั้งใจนี่นา" อ่าว พูดงี้ก็สวยดิ
"อ้าว!!! ไอ้ไบร์ท ทำไรน้องกรุวะ" พี่ฟิล์มเดินเข้ามา
"ก็เพื่อนพี่อ่ะดิทำให้เสื้อชั้นเปียกอย่างนี้อ่ะ" ชั้นพูด
"งั้นพี่ขอโทษแทนไอ้ไบร์ทมันด้วยแล้วกัน" อ่าว ไงเป็นงี้อ่ะ พี่เป็นญาติฝ่าไหนของมัน
ถึงต้องรับผิดแทนมันเนี่ย
" พี่ฟิล์ม น้ำข้าวไม่ได้อยากได้คำขอโทษจากพี่นะ แต่อยากได้คำขอโทษจากนายนี่มากกว่า" ชั้นพูดแล้วชี้หน้านายไบร์ท ตอนนี้ทุกสายตาเริ่มจ้องมองมาที่พวกเรา
" มองทำไม ไม่เคยเห็นคนทะเลาะกันหรอทำไรก็ทำไปดิ ไอ้พวกนี้นี่" ชั้นพาลไปทั่ว
จนยัยเจนกับยัยมิ้นต้องดึงชั้นไว้
" คำว่าขอโทษอ่ะสะกดเป็นปะ ตกภาษาไทยหรือไง" ชั้นพูดเสียงดัง
แต่ทว่านายนั่นกลับเดิหนีชั้นไปเฉยเลยเหมือนไม่รุ้สึกอะไร
" ไม่แน่จริงนี่หว่า ถ้าแน่จริงก็มาคุยกันให้รุ้เรื่องดิ"ชั้นตะโกน แต่ดูท่าทางจะไม่ได้ผลแหะ
"ถ้างั้นเลิกเรีนเจอกันที่หลังโรงยิม" นายไบร์ทหันมาพูดแล้วเดินต่อไป นึกว่าเท่ห์นักหรอ
เชอะแล้วนึกว่าชั้นจะกลัวหรือไง
"ไปแน่" ชั้นพูดแล้วก็สะบัดหน้าหนีไปที่ห้องน้ำ
"เทอกล้าดียังไงทำกับพี่ไบร์ทอย่างนี้"เสียงนี้ดังขึ้นเมื่อชั้นเข้ามาในห้องน้ำ ชั้นกำลังจะล้างหน้า
ชั้นแหงนหน้าไปมอง โอ้แม่เจ้า มาเป็นฝูงเลย มีผู้หญิงประมาณ5-6คนเดินเข้ามาจะมาหาเรื่องชั้น
"แล้วไง นายนั่นมันวิเศษมาจากไหนที่ชั้นจะหาเรื่องมันไม่ได้"ชั้นพูดหลางมองหน้าพวกนั้น
แต่ เอ..... ชั้นว่าพวกนี้หน้าคุ้นแหะ อ๋อ!!! พวกนี้อ่ะเรียนอยุ่ห้องข้างๆชั้นเอง อยุ่ม.3/2
อ๊ะ!!! ม.3เหมือนกัน อย่างนี้ยอมไม่ได้หรอก
"นี่เทอกล้าเรียกพี่ไบร์ทว่ามันเลยหรอ" อย่างนี้หาเรื่องกันชัดๆ
"ใช่แล้วไง"ชั้นตอบ
"ก็นายนั่นมันเป็นเพื่อนกับพี่ฟิล์มชั้นจะทำไรก็ได้ พวกเทอยุ่งไรด้วย" ชั้นพูดโดยไม่ทำคิด
" กรี๊ดดดดดดดดด นี่เทอเป็นน้องของพี่ฟิล์มหรอ" คนหนึ่งในกลุ่มนั่นเอ่ยขึ้น
" จริงดิ" ชั้นพูดแล้วล้างหน้าต่อ
" งั้นขอโทษด้วยนะ" หญิงสาวคนนั้นพูดดูท่าทางจะน่ารักและนิสัยดีกว่าใคร
หญิงสาวคนนั้นดึงเพื่อนๆของเทออกจากห้องน้ำไป ทำไมหว่า พอชั้นบอกว่าเป็นร้องพี่ฟิล์มก็เผ่นไปเลย
งงนะเนี่ย ชั้นรีบออกจากห้องน้ำแล้วไปหายัยเจนกับยัยมิ้นที่รอชั้นอยุ่หน้าตึก
" เข้าเรียนได้แล้ว นี่ก็ช้าไป 5นาทีแล้วนะ" ยัยเจนพูดแล้วเราก็รีบขึ้นไปในห้องเรียนกัน
"เมื่อไหร่โรงเรียนจะมีลิพฟท์เนี่ย"ชั้นบ่น เมื่อขึ้นมาถึงชั้น 5 แล้วเราก็เข้าเรียนกัน
แต่เรียนไม่รุ้เรื่องเลย เพราะมัวคิดแต่เรื่องพวกผู้หญิงที่มาหาเรื่องชั้นในห้องน้ำ
แล้วก็เรื่องที่ต้องไปเจอนายนั่นที่หลังโรงยิมด้วย เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก แปปเดียวก็เลิกเรียนแล้ว
" เฮ้ย พวกแกกลับก่อนก็ได้นะ ชั้นต้องไปหลังโรงยิมตามคำท้านายนั่น"ชั้นพูด
" ได้ไงวะ ถ้าแกเป็นไรขึ้นมาใครจะช่วย พวกเราต้องไปกับแกด้วย"ยัยมิ้นพูด
โอ้วววว พวกแกช่างเป็นเพื่อนที่ดีก็วันนี้แหละ แล้วเรา 3คนก็ไปที่หลังโรงยิมกัน
ชั้นเริ่มจะกลัวขึ้นมาแล้วซิ อยุ่ๆบรรยากาศก็เปลี่ยนจากท้องฟ้าที่แจ่มใสกลายเป็นฟ้าที่มืดเหมือนฝนจะตก บรรยากาศมันแปลกนะเนี่ย ชั้นแหงนหน้ามองท้องฟ้า
คิดมากจัง เหมือนเธอไม่เคยรู้เลย
ว่าฉันรักเธอกว่าใคร
แล้วตัวเธอจะเปลี่ยนแปลงเพื่อใครนะ
ฉันรักเธอ คือเหตุผลจากใจ
และฉันเลือกเธอที่เป็นแบบนี้
แค่เป็นเธอ ที่เป็นตัวเธอแค่นั้นพอ
ไม่ได้ขอให้เป็นเจ้าชายในฝัน
แค่เป็นเธอที่เป็นแบบเดิมให้เหมือนทุกๆ วัน
เพราะเจ้าชายของฉัน...ก็เป็นแค่เธอเท่านั้น
คิดยังไง ฝืนใจตัวเองเพื่อใคร
เมื่อฉันรักเธอแบบเดิม
ฉันรู้เพียงเธอ คนเดิมแหละดีแล้ว
ฉันรักเธอ คือเหตุผลจากใจ
และฉันเลือกเธอที่เป็นแบบนี้
แค่เป็นเธอ ที่เป็นตัวเธอแค่นั้นพอ
ไม่ได้ขอให้เป็นเจ้าชายในฝัน
แค่เป็นเธอที่เป็นแบบเดิมให้เหมือนทุกๆ วัน
เพราะเจ้าชายของฉัน...ก็เป็นแค่เธอเท่านั้น
แค่เป็นเธอ ที่เป็นตัวเธอแค่นั้นพอ
ไม่ได้ขอให้เป็นเจ้าชายในฝัน
แค่เป็นเธอที่เป็นแบบเดิมให้เหมือนทุกๆ วัน
เพราะเจ้าชายของฉัน...นั้นยังเป็นเธอเสมอ
แค่เป็นเธอ ที่เป็นตัวเธอแค่นั้นพอ
ไม่ได้ขอให้เป็นเจ้าชายในฝัน
แค่เป็นเธอที่เป็นแบบเดิมให้เหมือนทุกๆ วัน
เพราะเจ้าชายของฉัน...มีแต่เธอเท่านั้น
( เจ้าชายของฉัน : power pop girls )
ชั้น ยัยมิ้น แล้วก็ยัยเจนร้องเพลงไปเพื่อให้ลืมความกลัว ทำไมโรงเรียนมันใหญ่จังเลยวะ
กว่าจะถึงโรงยิมก็ร้องเพลงก็จบพอดี เพิ่งรุ้นะเนี่ยว่าเราก็ร้องเพลงเพราะไม่ใช่เล่นเลยอ่ะ
และก็ถึงหลังโรงยิม
เห็นนายไบร์ทกับเพื่อนๆรวมถึงพี่ชายชั้นรออยุ่ที่นี่แล้ว
"ว่าไงตรงเวลาดีนี่" นายไบร์ทพูด พี่ชั้นมองชั้นด้วยสีหน้าเป็นห่วงชั้นก็มองพี่ด้วยสายตาที่เคียดแค้นเช่นกัน แต่ทว่าถ้านายนั่นไม่ด้าจะหาเรื่องชั้นล่ะ
" เอ้า เอาไปเปลี่นซะ" พี่ฟิล์มพูดแล้วโยนเสื้อกับกางเกงให้ชั้น
ชั้นรับไว้แบบ งงๆ อ่ะ ไรกันเนี่ย อ๋อ!!! นึกออกแล้วก็ อ. จารุวรรณให้เรามาซ้อมบาสนี่หว่า
แล้วชั้นก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
"แล้วพวกเทอล่ะมาทำไรกัน หรือว่าพวกเทอจะลงแข่งบาสด้วย" พี่ชั้นถาม
" ปะ ปะ เปล่าๆ ค่ะ" ยัยมิ้นตอบ
แล้วเพื่อนชั้นก็เดินออกไป พอชั้นกลับมาก็เลยไม่เจอพวกนั้น
ชั้นพยายามควานสายตาหายัยมิ้นกับยัยเจนแต่ก็ไม่เจอ
" หา 2 คนนั้นอยุ่หรอ" นายไบร์ทถาม
" 2 คนนั้นเค้ากลับไปแล้วล่ะมั้ง" นายไบร์ทพูดต่อ เทอ 2 คนเนี่ยช่างเป็นเพื่อนที่แสนดีจริงเลยนะ
" ว่าแต่จะซ้อมได้ยัง" ชั้นถาม
"แล้วคนอื่นๆล่ะไม่มาซ้อมหรอ" ชั้นถามอีก
"ก่อนอื่นเราต้องทดสอบเทอก่อนว่าสมควรจะมาร่วมทีมบาสกับเราป่าว" ไรกันต้องทดสอบด้วยหรอเนี่ย
"แล้วคนอื่นๆเค้าก็ทดสอบไปหมดแล้วเหลือแต่เทอคนเดียว" นายไบร์ทอธิบายต่อ ชั้นได้แต่อึ้งกับอึ้ง
แค่ลงบาสเนี่ยต้องทดสอบกันด้วย
" ว่าแต่ใครจะเป็นคนตัดสินล่ะ"ชั้นถาม
"ก็พวกพี่ไง" พี่ฟิล์มตอบ ห๊า!!!!!!!!!!!!! พวกพี่ฟิล์มเนี่ยนะจะมาเป็นคนตัดสินไม่นะ ไม่น่าเชื่อเลย
พี่ฟิล์มอ่ะน่าเชื่อหน่อยเพราะว่าพี่ฟิล์มเค้าเป็นนักบาสส่วนพวกเพื่อนๆพี่ฟิล์มเค้าก็เป็นนักบาสเหมือนกัน เหลือแต่นายไบร์ทเนี่ยแหละ นายเนี่ยนะ ไม่นะ นายน่ะหรอจ่ะเล่นบาสเป็น
เป็นแต่เก็บลูกให้เขาล่ะซิ ตอนนี้สีหน้าทุกคนจ้องมาที่ชั้น สีหน้าทุกคนตึงเครียดมากเลยไม่เว้นแต่พี่ฟิล์ม
พี่ชายของชั้น ชั้นเริ่มกลัวขึ้นมาแล้วซิ ถ้าชั้นทำไม่ได้ล่ะ ถ้าชั้นแพ้นายไบร์ทล่ะ ถ้าชั้นทดสอบไม่ผ่านล่ะ
นายไบร์ทต้องหัวเราะชั้นแน่ๆ โอ้ยยยยยยยยยยย ชั้นคิดอะไรเนี่ย
ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่น้ำข้าวทำไม่ได้อยุ่แล้ว และน้ำข้าวก็ไม่เคยกลัวอะไรด้วย
" จะทดสอบไรว่ามาได้เลย" ชั้นพูด
" ok" นายไบร์ทตอบ แล้วทำหน้าตากวนๆอีกแล้ว ชั้นจะไม่ยอมแพ้ ชั้นจะต้องผ่านการทำสอบนี้
ชั้นจะต้องทำให้ได้
"วิ่งรอบสนาม 10 รอบ" จ๊ากกกกกกก ว่าไงนะ วิ่งรอบสนาม 10 รอบ ไรกันเนี่ย
แต่ชั้นก็ได้แต่วิ่ง เพราะว่านายนั่นมันเป็นคนฝึกนี่นา แต่ว่า นายไบร์ทนี่เป็นใครมาจากไหน
ถึงๆได้มาสั่งเราเนี่ยไม่เข้าใจจริงๆเลย พอชั้นวิ่งเสร็จ ก็เหนื่อยมาก หอบ แหกๆเลยล่ะ
"แล้วก็กระโดดตบ 100 ที ซิทอัพ 100 ที" เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก ชั้นกลืนน้ำลาย
แต่ก็พูดอะไรไม่ได้อ่ะ ยังไงก็ต้องทำ แต่ทำไมมันถึงโหดขนาดนี้วะ รุ้งี้ไม่มาเป็นดีกว่า
ซ้อมหนักมากเลย จะไปแข่งบาสหรือจะไปทำไรวะเนี่ย พวกพี่ฟิล์มได้แต่สั่งให้ชั้นทำนั่นทำนี่
โดยที่ตัวเองยืนเฉยไม่ทำอะไร ความจริงซ้อมบาสมันต้องได้เล่นบาสดิ ได้แค่จับลูกบาสก็ยังดี
แต่นี้ อะไรก็ไม่รุ้ ลูกบาสก็ไม่ได้จับแถมยังต้องมาวิ่งๆ ไรก็ไม่รุ้
" นี่!!!! เมื่อไหร่จะได้จับลูกบาสอ่ะอีกอย่าง เหนื่อยแล้วอ่ะ" ชั้นเอ่ยปากเป็นครั้งแรกตั้งแต่เริ่มซ้อมบาส ชั้นยังไม่ได้พูดไรซักคำเลย
" อยากเก่งก็อย่าบ่น" นั่น ดูดิ น่าต่อยวะ นึกว่าเป็นใครอ่ะ มาสั่งอยุ่ได้ นายนี่มัน โอ๊ย ไม่รุ้จะด่าไงแล้วเนี่ย
" นายเป็นใครถึงได้สั่งนักสั่งหนา นักบาสก็ไม่ใช่ พี่ชั้นเป็นนักบาส พี่ชั้นยังไม่สั่งไรเลย" ชั้นระเบิดออกมา
"น้ำข้าว!!!" พี่ฟิล์มอุทานเสียงดัง
"ทำไมล่ะ นายก็บอกมาซิว่านายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งชั้น" ชั้นยังพูดต่อไป
"สิทธิ์ที่ชั้นเป็นนักบาสไง" คำตอบนี้ทำให้ชั้นชะงัก แล้วทำไมไม่เคยเห็นนายเล่นบาสเลยล่ะ
"นักบาสระดับชาติซะด้วย" เพื่อนพี่ฟิล์มที่ชื่อเคบอก
" จ๊ากกกกกกก นักบาส ระ ระดับชาติ" ชั้นพูดเสียงดัง ไม่น่าเชื่อแหะ
"นายเนี่ยนะจะเป็นนักบาสระดับชาติ เวอร์ไปหน่อยแล้วล่ะ โกหกคนอ่ะมันบาปนะ หน้าตาอย่างนายอ่ะไม่น่าเป็นนักบาสหรอกน่าจะเป็นเด็กเก็บลูกบาสมากกว่า" ชั้นพูดๆๆๆๆๆๆๆ
" ดูถูกกันไปหน่อยแล้วน้อง" นายไบร์ทพูด แล้วหยิบลูกบาสขึ้นมาโชว์ความสามารถของตน
ชั้นอึ้งมากๆเลย นายนั่นชู๊ตๆๆๆๆ แล้วก็ชู๊ต แม่นมากเลย ชั้นตาค้างเลยล่ะ ไ
ม่น่าเชื่อแต่มันก็ต้องเชื่อ นายนั่นวางลูกบาสลงแล้วมองหน้าชั้นที่ได้แต่อึ้งกิมกี่
" โอ้ มาย กอต" ชั้นอุทาน
" คร่าวนี้เชื่อยัง" พี่เคพูด
"ชะ ชะ เชื่อแล้ว" ชั้นพูดติดอ่าง
"ทะ ทะ ทำไมถึงเก่งอย่างนี้วะ ไม่อยากเชื่อเลย" ชั้นพูดด้วยความอึ้ง ชั้นได้แต่มองนายนั่นอย่างไม่น่าเชื่อ
" ที่หลังว่าใครหัดดูบ้างนะเจ๊" อะไรกัน แค่เนี้ยทำเป็นหลงตัวเอง ไรวะ ถึงนายจะเก่งนะ
แต่นายก็ไม่มีสิทธิมาสั่งให้ชั้นทำนั่นทำนี่ เชอะ ถ้าชั้นเล่นบาส ชั้นก็เก่งกว่านายด้วยซ้ำ ถ้าชั้นเก่งนะ
ชั้นจะสั่งให้นายทำนั่นทำนี่ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆ แค่นึกก็ขำแล้ว
" เป็นไร เป็นบ้าหรอ ตั้องพาไปฉีดยาป่าว" อ่าว พูดงี้ก็สวยดิ
" นี่นายหาว่าชั้นเป็นหมาบ้าหรอ" ชั้นพูด
" อ้าว แสนรุ้ดีนี่นา น่าเก็บไปเลี้ยงนะเนี่ย" ดูมันดิ ชั้นไม่ใช่หมานะ ชั้นมองหน้าพี่ชายของชั้น แต่ทว่า พี่ชายของชั้นกลับหัวเราอย่างสะใจ ใจคอพี่จะไม่ช่วยพูดอะไรเลยใช่ปะ เป็นพี่ที่ดีจริงๆเลยอ่ะ
" ทำไมวันนี้มันซวยอย่างนี้เนี่ย" ชั้นบ่น แต่ก็ยังมีคนหูดีได้ยินอีก
" ทำไมถึงซวยล่ะ" นายไบร์ทถาม
" ก็เพราะคนมันซวยไงล่ะ" คนพูด
" หืมมมมมม คนมันซวย" พี่ชั้นพูดแล้วทุกคนก็หัวเราะ
" ทำไมอ่า" ชั้นถามอย่างสงสัย
" ก็ลองผวนดูดิ" พี่เคบอก
คนมันซวย( ควยมันซน)
" ไอ้ ไอ้ทะลึ่ง ไอ้พี่เคด่วยเอ้ย" ชั้นตะโกน
"นี่ก็ 3 ทุ่มแล้วกลับบ้านไปก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาซ้อมกันใหม่ วันนี้เทอทำได้ดีทีเดียวล่ะ" นายไบร์ทพูด นายนี่
เหมือนไม่มีความรู้สึกไรเลย นิ่งเฉย เฉยชา หน้าตาไม่มีอารมณ์ หน้าตาไม่มีรอยยิ้ม
" อ่อ แล้วนี่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นนะ อย่างท้อซะล่ะ แม่สาวน้อย" เชอะ นี่นายว่าชั้นหรอเนี่ย
ว่าๆ สาวน้อยอ่ะ ชั้นน่ะยังสาวเยอะอยุ่นะยะ
" คร๊าบบบบบบบ พ่อหนุ่มเหลือน้อย" ชั้นตอบแล้ววิ่งหนีไป
ชั้นอยากเห็นสีหน้าของนายไบร์ทตอนนี้จังเลย ว่าจะเป็นยังไง หน้าบูดหน้าบึ้ง
หรือจะมีเขี้ยวแยกออกมา
เหอๆ คิดแล้วก็สะใจ แต่ว่านี่มัน 3 ทุ่มแล้วหรอ โอ้ มาย กอต ชั้นแทบจะล้มตัวลงนอน
ตรงโรงยิมเลยด้วยซ้ำ นี่ชั้นต้อง วิ่งๆๆๆ แล้วก็ทำไรอีกมากมายถึง 3 ทุ่มเลยหรอ
ชั้นและพี่ฟิล์มก็กลับบ้านพร้อมกันตอนนี้ตัวชั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ พอไปถึงบ้าน
ชั้นก็อาบน้ำ แล้วก็เข้านอน พี่ชั้นบอกว่าพรุ่งนี้ต้องซ้อมบาสอีกแล้วก็ต้องซ้อมหนักกว่าเดิมด้วย
มันทำให้ชั้นเริ่มท้อซะแล้ว แต่พอนึกถึงหน้านายไบร์ทนั่นมันก็ทำให้ชั้นสู้เพราะถ้าชั้น
ทำไม่ได้นายนั่นก็ต้องหัวเราะชั้นแน่ๆ แล้วพรุ่งนี้ชั้นต้องซ้อมบาสที่ทรหดอีกเนี่ยนะ
ไม่น่าลงเลย ไอ้บาสไรเนี่ยแค่กีฬาสี เอาไรมาก เชอะ อย่างกะแข่งทีมชาติ ต้องทดสอบไร
ก็ไม่รุ้ แล้วพรุ่งนี้จะโดนไรอีกบ้างเนี่ย ไม่อยากคิดเลยอ่า ทำไมพระเจ้าต้องกลั่นแกล้งคนอย่าง
ชั้นด้วย แล้วทำไมสวรรค์ไม่เคยเข้าข้างคนสวยอย่างชั้นเลย ไม่เข้าใจจริงๆ แต่ว่ามีทางเดียว
ที่ชั้นจะทำได้คือ ต้องยอมรับชะตาชีวิตของตัวเองเถอะนะ ยัยน้ำข้าว แต่อยุ่ๆ
"ติ๊ด ติ๊ด" เสียงโทรศัพท์ชั้นเองแหละ 3 ทุ่มแล้วใครนะที่โทรมา
"ฮัลโหล" ชั้นทักทายคนในโทรศัพท์
"น้ำข้าวหรอ" ใครก็ไม่รุ้ในโทรศัพท์ถาม
เสียงนี้มันเสียงผู้ชายนี่นา ใครกันเนี่ย ชั้นแทบอยากวางโทรศัพท์ทิ้ง
" พรุ่งนี้ตอน เที่ยง มาเจอกันที่ สวนข้างๆโรงเรียนนะ" เสียงนั้นพูดแล้ววางหูไป
จะให้ไปทำไมเนี่ย จะไปบอกรัก หรือจะไปรุมตืบ หรือว่าจะไปข่มขืน โอ้ว ไม่นะ
ชั้นคิดไรเนี่ย น่าทุเรศที่สุดเลย
แต่ว่าจะไปดีป่าวเนี่ย หรือไม่ไปดี แต่ก็อยากรุ้เหมือนกันว่าเค้านัดเราไปทำไม
แล้วใครกันที่โทรมา เฮ้อ+++ สับสนๆ ชีวิตชั้นทำไมถึงได้วุ่นวายอย่างนี้เนี้ย คนสวยอย่างชั้น
จะซวยกันไปถึงเมื่อไรเนี่ย ไม่เข้าใจพระเจ้าจริงๆเลย ชั้นปิดไฟนอน แล้วมันก็ฝัน
คิดว่าน่าจะเป็นฝันร้ายซะด้วย
" นี่นาย เอาลูกบาสที่อยุ่ข้าบนให้หน่อยซิ"ชั้นพูด
" ได้คับ" ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นแล้วเอื้อมมือไปหยิบลูกบาสบนชั้นให้
" แปปนึงนะคับ มันสูง" ผู้ชายคนนั้นพูดขึ้นแล้วหยิบเก้าอี้ข้างๆมายืนต่อ
ว่าไปชั้นนี่ก็โง่เนอะ มีเก้าอี้อยุ่ข้างๆแต่ดันให้คนมาช่วย
"ได้แล้วคับ" ผู้ชายคนนั้นพูดแล้วก็ลงมาจากเก้าอี้
"อ๊าก!!!!!!" ชั้นร้องเสียงดัง เมื่อผู้ชายคนนั้นหล่นลงมาจากเก้าอี้
" ตุ๊บ!!!!!!" ผู้ชายคนนั้นล้มมาโดนชั้นทำให้ชั้นพลยล้มไปด้วย แต่ทว่า
ตรงปากชั้นมันเหมือนมีอะไรมากระแทก มันเป็นสิ่งที่นุ่มๆ น่าสักผัสนะ
และแล้วชั้นก็ต้องผลักนายนั่นออกไปเพราะว่าสิ่งที่ชั้นคิดอ่ะ มันคือ ปากของผู้ชายคนนั้นน่ะซิ ชั้นมองหน้าผู้ชายคนนั้นชัดๆ ไม่นะ เป็นไปไม่ได้ เค้าคือนายไบร์ทหรอเนี่ย โอ้วววววว
ชั้นอยากตาย
" นี่นาย / นี่เทอ" เราพูดrร้อมกัน
"จ๊าก!!!!!!!!!" ชั้นสะดุ้งตื่นขึ้นมา เหงื่อท่วมตัว ฝันอะไรไม่ฝัน ฝันเข้าไปได้ไอ้เรื่องแบบนี้
ชั้นดูนาฬิกา บอกเวลา ตี 1 เพิ่ง ตี 1 เอง ชั้นเลยตบหมอนแล้วหลับต่อไป หวังว่าคราวนี้คงไม่ฝันร้ายอีกนะ
I_I I_I I_I I_I I_I I_I I_I I_I I_I I_I I_I I_I
คุยกันเล่นๆ
เรื่องนี้ก็เป็นผลงานเรื่องแรกของเราอ่ะนะ
อาจจะยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่
แต่จะพยายามแต่งให้ดีขึ้น
มีข้อ ติ - ชม อะไรก็บอกมาได้เลย
เราจะได้ปรับปรุงนะ
ยังไงก็ฝากผลงานของเราด้วยค่ะ
ความคิดเห็น