ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : --((..[ เสียง...ของเธอ ]..))--
ตอนที่ 9 ::: เสียง ของเธอ
เฮ้อ~~ วันนี้ผมจะได้ไปเที่ยวกับฮารุแล้วล่ะครับ เพราะตอนนี้เธออยู่ที่บ้านผม เธออยู่ในห้องครัวชั้นล่างของบ้านผมเอง เห็นบอกว่าของในตู้เย็นผมเยอะ เลยจะทำสปาเก็ตตี้ให้ผมทาน ส่วนผมกำลังเลือกชุดที่หล่อที่สุดของผมอยู่ สักพักผมก็ได้ยินเสียงโครมคราม มาจากครัวชั้นล่าง
เคร้ง!!! เคร้ง!!!~ เพล้ง!!!! โครม!!!!!!!(เสียงสยองได้ใจ)
“เฮ้ย!!!! เกิดอะไรขึ้นเหรอฮารุ!!” ผมจึงรีบวิ่งลงไปข้างล่างทั้งๆที่ผมยังแต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ เมื่อผมถึงห้องครัวผมเห็นสภาพห้องครัวผม เหมือนกับว่ามีใครมาเล่นสงครามปาอาหารในห้องครัวผม จนสายตาผมไปสะดุดกับร่างของฮารุที่กำลังเก็บกวาดจานที่แตกละเอียดบนพื้น ระ หรือว่าสปาเก็ตตี้ผม จะตกแตกเสียแล้วเหรอ? โถ่!!ฮารุอุส่าห์ทำให้กินแท้ๆ
“อ๊ะ!! คุณโกคุเทระค้ะ นี่ค่ะฮารุทำเสร็จแล้ว” เธอยิ้มแล้วหยิบจานที่ใส่สปาเก็ตตี้ร้อนๆจากโต๊ะที่ตั้งอยู่ข้างๆ ดีจังที่สปาเก็ตตี้ผมยังปลอดภัย ผมมองสปาเก็ตตี้ที่ถูกจัดวางในจานอย่างน่าทาน ผมจึงใช้นิ้วผมจิ้มไปที่ซอสในจานสปาเก็ตตี้แล้วชิมรสมัน
เฮือก!!!!!!!!! หวานจังง่ะ = =
“นี่ๆ คุณโกคุเทระต้องทานเส้นด้วยสิค่ะ มันจะได้ลงตัว เพราะเส้นมันเค็ม ฮารุจึงปรุงน้ำซอสให้หวานไงค้ะ” เธอยิ้มอีกแล้ว =/////= แต่ยังไงผมก็จะลองกินดู ผมใช้ส้อมที่เธอยื่นให้ผม ม้วนเส้นสปาเก็ตตี้พอดีคำแล้วตักเข้าปาก
“หืม.....อร่อยดีนี่ ถ้าสปาเก็ตตี้อร่อยขนาดนี้แล้ว คนทำจะอร่อยซักแค่ไหนเชียว” ผมพูดด้วยเสียงเจ้าเล่ห์ ทำให้หน้ายัยบ๊องขึ้นสีทันที แต่ก็น่ารักดี เอาเถอะ ผมชอบเธอตรงนี้เนี่ยแหละ
“ฮารุเก็บจานที่แตกเสร็จแล้วค่ะ ขอตัวไปนั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่นนะค่ะ” เธอพูด แล้วกำลังจะเดินออกไปจากห้องครัว
“ฮารุ !!” ผมเรียกเธอทำให้เธอหันมา
“ค้ะ??”
“ขอบใจนะ จุ๊บ! จุ๊บ!” ผมเท้าคางแล้วพูดขอบคุณเธอ ทำให้เธอยิ้มทั้งๆที่หน้าแดงไปด้วย แหม...น่ารักอีกแล้ว เฮ้อ~~ ไม่อยากให้ถึงวันพรุ่งนี้เลย รุ่นที่ 10 ต้องให้งานผมเยอะเหมือนเคยแน่ แล้วผมก็ไม่ได้เจอเธออีกนาน
วันนี้ผมกินสปาเก็ตตี้จนหมดเกลี้ยงแทบจะเลียจาน ขนาดพี่ผมทำให้ผมยัง(ไม่)กินเลย แต่ไม่หมด
(เออ ของพี่แกใครจะไปกิน poison cooking)
เมื่อผมกินสปาเก็ตตี้ฝีมือฮารุเสร็จ ผมก็เดินขึ้นไปชั้นบนเพื่อแต่งตัวต่อ จากนั้นผมก็เดินลงมาเพื่อดื่มนมสดในตอนเย็น
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!” ยัยฮารุวิ่งมากระโดดกอดผม ทำให้ผมสำลักนมสดที่อยู่ในปาก
“อะไรของเธอเนี่ย ห๊า!!!!!!!!! (=///[]///=)!!!!” ผมตะหวาดใส่ ในขณะที่เธอตัวสั่น เพราะกลัวอะไรซักอย่าง
“ตะ ตะ ตรงนั้นค่า” ฮารุเอาหน้าซุกที่หน้าอกผม แล้วเธอก็ชี้ไปยังตัวดิ้นดุ๊กดิ๊ก ที่มีขาที่ยั้วเยี้ยไปมา ที่เจ้าอูริกำลังคาบอยู่
“ตะขาบเหรอ? แค่ตะขาบเธอจะกลัวอะไร?” ผมเดินไปหยิบตะขาบที่ปากอูริ แล้วชูขึ้นระดับสายตา
“อี๋!!!!!! อย่าเอาเข้ามาใกล้ๆฮารุน้ะค้ะ!!” ฮารุวิ่งไปเกาะเสื้อผมข้างหลัง
“เจ้านี่น่ะเหรอ?ที่ทำให้เธอกลัว แค่ตัวมันวาว มีขายุบยับทั้งตัว แล้วมีพิษร้ายแรงเท่านั้นเอง” ผมแกว่งเจ้าตะขาบไปมาแล้วนำไปโยนออกนอกหน้าต่าง
“ก็ฮารุกลัวมันกัดนี่ค้ะ!!!” ยัยนี่กำเสื้อผมแน่นกว่าเดิม กะจะฉีดเสื้อผมเลยรึไงเนี่ย?
“นี่!! ถ้าตะขาบมันจะกัดเธอ ฉันจะปกป้องเธอเองน่า!!” เฮ้ย!!!! ผมพูดอะไรออกไปน่ะ เหมือนฉากในนิยายน้ำเน่า ที่มีคนติ๊งต๊องแต่งขึ้นไงงั้น
(ว่าฮินะเหรอเจ้าค่ะ = = +++)
“- ////- เอ่อ...ฉันแต่งตัวเสร็จแล้ว ไปกันเถอะ!!!” ผมสวมเสื้อกันหนาวเพื่อป้องกันอากาศหนาว แล้วคลุมเสื้อกันหนาวอีกตัวให้ฮารุ
“อุ๊ย!!คุณโกคุเทระค้ะ เสื้อกันหนาวของใครหรอค้ะ?”
“ของอาเจ๊น่ะ ใส่ไปเหอะ อาเจ๊เค้าไม่ใส่แล้ว เห็นว่าใส่แล้วคับน่ะ” ฮารุพยักหน้า แล้วสวมเสื้อกันหนาวที่ผมคลุมให้
“ไปเหอะ เดี๋ยวร้านจะปิดซะก่อน”
................................................................................................................................................
ตอนนี้คุณโกคุเทระพาฉันมาที่ย่านการค้า ที่มีร้านไอติมฉันอยากจะกินตั้งอยู่ ฉันพาคุณโกคุเทระไปที่ร้าน
“ ร้านนี่น่ะคะ” ฉันชี้ให้เขาดู เขาทำหน้าแหยๆเล็กน้อย แล้วฉันก็ดึงเขาเข้าไป
“นี่เธอจะบ้ารึไง กินไอติมในหน้าหนาวเนี่ยนะ” คุณโกคุเทระเกาะประตูเอาไว้เหมือนกับว่าเขาไม่อยากเข้า
“อย่าทำอย่างนี้สิค้ะ คุณโกคุเทระสัญญากับฮารุแล้วนะค้ะ”
“กะก็ได้ ให้ตายเซ่” เขาปล่อยมือจากประตูอย่างหัวเสีย แล้วถูกฉันพาไปนั่งที่โต๊ะอย่างง่ายดาย ฉันกางดูเมนู แล้วแอบเหล่มองหน้าเขา ฮิฮิ หน้าบูดเชียว จริงๆก็อยากแกล้งเขามากกว่ามากิน
“รับอะไรดีคะ?” พนักงานสาวคนหนึ่งมาถามถึงรายการที่จะสั่ง
“เอาเป็นฟรุตพาเฟ่ไอศครีมค่ะ” พาเฟ่เป็นของโปรดของฮารุเลยค่ะ เพราะเป็นไอติมที่ใส่สารพัดผลไม้ และสารพัดหน้าด้วยค่ะ
“พาเฟ่ไอศครีมนะคะ เอาเป็นขนาดไหนคะ?” คุณพนักงานจดไป ถามไป
“เอาเป็นแก้วเล็.....” ยังทันสิ้นเสียงฮารุ คุณโกคุเทระก็พูดแทรกขึ้นมา
“ขอเป็นแก้วใหญ่สุด กับช้อนสองคัน ขอเร็วๆด้วย”
“คะค่ะ” พนักงานรีบจดแล้วรีบไปส่งออเดอร์
“เอ๋? เอาแก้วใหญ่เลยเหรอคะ? จะทานหมดเหรอ?” คิดอะไรของเขานะ
“ก็ช่วยกันกินสิ จะได้หมดเร็วๆไง” หา!!ให้ทานไอติมด้วยกัน = = การที่ฮารุจะแกล้งเขาด้วยการพามาร้านไอติม จะกลับกลายเป็นโดนเขาแกล้งกลับแทนงั้นเหรอ ไม่น้าๆ
สักพัก ไอศครีมแก้วเท่ากาละมังก็มาวางอยู่ตรงหน้าเราสองคน พร้อมกับผลไม้หลากชนิดที่ถูกจัดวางซะสวยงามอยู่เต็มแก้ว แล้วพนักงานก็วางช้อนไว้ให้เราสองคัน ตามที่คุณโกคุเทระสั่ง เมื่อพนักงานไปแล้วคุณโกคุเทระก็คว้าช้อนมาหมุนเล่น
(หนุกนักรึไงนั่น)
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ ตอนนี้ฉันกำลังเคาะหน้าของพาเฟ่ที่ติดกันอยู่ ทานมาได้ตั้งนานแล้วหน้าของพาเฟ่ยังไม่หมดเลยคุณโกคุเทระเขาเหล่มองฉันแล้วก็หลุดหัวเราะออกมา
“>[]< ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ”
“ขำอะไรคะ? -////- ”
“เน่ๆๆ ถ้าเธอกินไม่หมดฉันจะทำโทษเธอ ในฐานะที่ทำให้ฉันเสียตังค์เกินความจำเป็น” อะไรกันคะเนี่ย ตัวเองสั่งเองนะคะ
“ทำโทษอะไรคะ?”
“ฉันจะจุ๊บเธอเป็นการทำโทษไงล่ะ” เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ อี๋ๆๆๆๆๆ
“ไม่ค่ะ คุณโกคุเทระอย่าหวังเลย ทั้งแก้วนี่ฮารุจะทานให้เกลี้ยงเลยค่ะ - - +++++” ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ ฮารุจะทานหมดได้ไงล่ะ เยอะซะขนาดนี้ แบบนี้มันแกล้งกันนี่นา ฮารุตายแน่เลยค่ะ
____________________________________________________________
ฮารุจะอยู่หรือจะตาย[ในเงื้อมมือปีศาจ] ติดตามตอนหน้าเจ้าค่ะ เม้นกัน 10 เม้นขึ้นไปจะมาอัพต่อเจ้าค่ะ
ตอนหน้า ตอนที่ 10::: เสียงปืน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น