ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : --((..[ เสียง...พี่สาว ]..))--
(*เอ่อ....หวัดดี ฉันฮายาโตะ ตอนนี้ฮินะไข้ขึ้นกระทันหัน เลยให้พวกฉันแสดงกันเอาเอง)
ตอนที่ 6:: เสียง พี่สาว
หนอย.....ยัยนี่มันคุยเรื่องอะไรกับพี่มันฟร่ะ น่าหยดหยองสุดๆ ฮึ้ย...!!! บ้าจริงเราคิดไรเนี่ย!!! ผมเลยขับไปคิดไปตลอดทางเลย สักพักเราก็ถึงที่คฤหาสถ์ของรุ่นที่ 10 ตอนสองทุ่มครึ่ง เพราะยัยนี่ผมเลยมาสาย
“นี่!!ถึงแล้ว ลงจากรถสิ” ผมหันไปบอก ฮารุที่นั่งอย่างสงบเสงี่ยบ ตั้งแต่พี่ชายของยัยบ๊องนั่นวางสายไป เมื่อ 10 นาทีที่แล้ว
“อ๊ะ!!! คะค่ะ” ดูเหมือนเสียงผมจะทำให้ยัยฮารุได้สติล่ะมั้ง ฮารุขานรับ แล้วรีบโดดลงมาจากรถ แล้วก็เดินไปรอผมที่ประตูทางเข้างาน ผมเดินไปหยิบกุญแจในรถ แล้วยื่นให้แก่พนักงานเพื่อให้เขานำรถของผมไปจอดในที่จอดรถ แล้วเราสองคนก็เดินเข้าไปในงาน
แต่..ว่า ทำไมลูกน้องผมที่ยืนอยู่ในงานต้องจ้องผมกับฮารุเป็นสายตาเดียวกันด้วยนี่ ไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีเดินเข้างานรึไงฟร่ะ เดี๋ยวพ่อยิงไส้แตก.. - - ผมเลยหันไปส่งสายตาเขม็งให้พวกนั้น และในที่สุดพวกนั้นก็หันไป อ๊ะ!!!
“รุ่นที่ 10 ครับ!!!!!” ผมโบกมือทักทายรุ่นที่ 10 ที่กำลังนั่งคุยกับเคียวโกะอยู่ที่โต๊ะหน้าเวที
“อ๊ะ!!! โกคุเทระคุง มานี่สิ!!” รุ่นที่10 กวักมือเรียกผม ผมจึงรีบวิ่งเข้าไปหาท่านทันที
“ครับ!!! มีอะไรครับ” ผมยืนรับคำสั่งเหมือนเคย ส่วนฮารุพึ่งเดินมาถึง บ้าจริง!! ยัยเฉื่อยนี่!
(ก็แกวิ่งนี่ ฮะ ฮะ ฮัดเช้ย!!!!! ขอโทษเจ้าค่ะ - -)
“นี่นั่งลงตรงนี้สิ ฉันจองที่ให้โกคุเทระคุงแล้วนะ” รุ่นที่ 10 ชี้ไปทางเก้าอี้ที่ว่างสองตัวใกล้ๆกัน เก้าอี้ทางซ้ายติดกับเคียวโกะ ส่วนทางขวาติดกับ.....
“ฮายาโตะ!!!!!” คะใครฟ่ะ...!!!! ผมทำหน้าเบ้ แล้วมองไปที่หน้าตาของคนที่บังอาจเรียกชื่อจริงผม นึกไม่ออก ผู้หญิงคนนี้ผมสีชมพูอ่อนๆ ตาสีน้ำตาล ผมยาวๆ แต่ว่าคุ้นๆไงไม่รู้ ผมเป็นคนจำหน้าคนไม่ค่อยเก่งซะด้วยสิ เดี๋ยวก่อน!!! หรือว่า....ผู้หญิงคนนี้คือ
“จะ จะ เจ๊!!!!!!!” พี่สาวผมแน่ๆ ชัวร์เลย หน้าตาชวนกวนประสาทอย่างนี้
“ฮายาโตะ จำพี่ได้ด้วยเหรอ? แหม.....เธอเป็นคนจำคนไม่เก่งนี่นา มามะมานั่งข้างๆพี่เถอะ!” พี่สาวผมดึงผมไปนั่งที่เก้าอี้ที่ว่างข้างๆ ส่วนเคียวโกะก็พาฮารุมานั่งข้างๆผม
“นี่เธอ!!! ทำไมต้องมานั่งข้างฉันด้วยเล่า!!” ผมหันไปโวย
“หลงตัวเองไปรึเปล่าค่ะ!!! ฮารุนั่งข้างเคียวโกะจังต่างหากค่ะ!!” นะ หนอย ดูสิครับยัยนี่หาว่าผมหลงตัวเองกล้ามากนะ - -
“เอาน่าๆ ทั้งสองคน หยุดเถอะนะ!!” รุ่นที่ 10 เข้ามาห้ามทัพตามเคย ชิ..!! ถ้าเป็นคำสั่งรุ่นที่ 10 ยอมก็ได้ ผมนั่งกอดอกแล้วเชิดหน้าไปอีกทาง วุ้ย!! เครียด...
“รุ่นที่ 10 ครับ ผมขอตัวไปสูบบุหรี่ตรงระเบียงหน่อยครับ” ผมขออนุญาตรุ่นที่ 10 แล้วเดินออกไปทางระเบียงที่เป็นลานกว้างทำจากหินอ่อนดูขาวโพลนไปหมด ประดับไปด้วยไม้ประดับต้นไม่สูงมากนักตามทางเดิน ผมไปยืนผิงที่ขอบระเบียง แล้วจุดมวนบุหรี่แล้วยืนสูบท่ามกลางความหนาวเย็น
ช่วงนี้ตัวผมเป็นอะไรไปไม่รู้ ทำไมเวลาอยู่ข้างๆฮารุแล้ว......มันรู้สึก เหมือนหัวใจมันสูบฉีดอย่างแรง แล้วเวลาที่ฮารุเข้ามาใกล้ๆ ผมจะรู้สึกร้อนวาบๆที่หน้าผมนะ ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆเลย
.........................................................................................................................................................................
.............................................................................................................................
เฮ้อ!! คุณโกคุเทระ ลุกออกไปตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว ฉันเลยนั่งคุยกับเคียวโกะจังไปเรื่อยๆ แล้วจู่ๆคุณเบียงกี้ ก็กวักมือเรียกฉันให้มานั่งข้างๆ
“ฮารุ มานั่งนี่กับฉันหน่อนสิ!” พยักหน้าตอบรับ และ ขยับตัวไปนั่งที่ของคุณโกคุเทระ ฉันมองเข้าไปในจานของคุณโกคุเทระ ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยกินอะไรเลย ในจานเขามีแต่ซอสโชยุที่ใช้ส้อมวาดให้เป็นรูปหัวใจเท่านั้น ท่าทางคุณโกคุเทระ จะมีอารมณ์ศิลป์ล่ะมั้ง? อ๊ะ!! มีตัวอักษรคาตาคานะด้วย อ่านว่าอะไรน้ะ ฮา..........อีกตัวอะไรน่ะอ่านไม่ออกมันจางจัง
“นี่ฮารุ ไปห้องน้ำกับฉันหน่อยสิ” คุณเบียงกี้ยิ้ม แล้วลากฉันไป
(พี่ น้อง เหมือนกันชอบลาก - - คะ แค่ก แค่ก!! แอ่ก แอ่ก!!![ไอ] ขอโทษอีกทีเจ้าค่ะ )
คุณเบียงกี้ลากฉันมาที่ห้องน้ำแล้วคุณเบียงกี้ก็ไปยืนพิงกับอ่างล้างหน้า แล้วถามฉันว่า
“ฮารุ เธอคิดว่าช่วงนี้ฮายาโตะแปลกๆไปรึเปล่า?” ทำไมคุณเบียงกี้ถามคำถามแปลกๆ
“เอ่อ....ฉันไม่ค่อยเข้าใจคำถามค่ะ!!”
“อ้อ!!~ เธอไม่ต้องเครียดอะไรหรอกนะ ฉันแค่ลองถามดู ฉันสงสัยว่าฮายาโตะน่ะ จะแอบชอบเธอน่ะ”
“เห!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!0////////////0 คะ คะคะคะ คุณโกคุเทระเนี่ยนะค้ะ ชอบฮารุ ไม่จริงหรอกค่ะ ฮารุกับคุณโกคุเทระทะเลาะกันบ่อยจะตาย ” ใช่ๆคุณโกคุเทระเนี่ยนะจะชอบฉัน ฉันรู้ตัวดีว่าฉันน่ะ พูดมาก ขี้บ่น น่ารำคาญ หน้าตาก็ไม่ได้สวยอะไรเลย เป็นไปไม่ได้
เอ๊ะ!!! ระ หรือว่า รูปหัวใจที่จานของคุณโกคุเทระ แล้วตัวคาตาคานะใต้หัวใจ นั่นคือ คำว่าฮารุ น่ะเหรอ
บ้าจริงเรา!! ทำไมต้องแอบหวังในใจลึกๆด้วยล่ะ
_________________________________________________________________
แค่ก !!! แค่ก!!!! โขลก!!! (เสียงไอ) สวัสดีเจ้าค่ะ ช่วงนี้ต้องขอโทษด้วยเจ้าค่ะ เกิดไม่สบายขึ้นมากระทันหันแต่ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ไข้ขึ้นนิดหน่อยเอง ตอนนี้ก็เริ่มหายแล้วล่ะเจ้าค่ะ เมื่อวันก่อนไม่ได้เล่นเน็ตตั้งสามวันเจ้าค่ะเพราะไม่ว่างพอกลับมาดูที่นิยายเรื่องนี้ แทบจะหุบยิ้มไม่ได้เลยล่ะเจ้าค่ะ เม้นกันเยอะเหนือความคาดหมายขอบคุณมากเจ้าค่ะ ขอบคุณจริงๆ พออ่านเม้นของทุกคน ก็มีกำลังใจแต่งต่อเลยล่ะเจ้าค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น