คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 | Penpal and you
Title: BAMBAM
Story by iice
Pairing: Mark x Bambam
Chapter: 2 Penpal and you
++++++++++++++++++++++
ไอารี่อเ็ายมาร์ ั้น ป. 2/3 เลที่ 10
21 ุมภาพันธ์
พ.ศ. 2532
ผ่านมาเือบเือนแล้วั้แ่ทีุ่รูสมีสั่ให้พวเราหัเียนไอารี่
แรๆ
พวเรา้อเียนทุวันแล้ว็สุ่รูทุวัน แ่ว่าอนนีุ้รูะเรียรวแ่อาทิย์ละรั้
พวเราเลยเียนแ่อาทิย์ละรั้้วย ึ่ผมว่า็ีแล้ว เพราะนอา้อเียนไอารี่แล้วยัมีารบ้านวิาเล
วิาสัมอี ลับบ้านไปแทนที่ะไ้นอนูาร์ูน ้อมานั่ทำารบ้านะั้น
ไม่เยนึมา่อนว่าารึ้นั้นปอสอะรู้สึเหน็เหนื่อยนานี้
สสัยผมะทำหน้าบึ้ออไป วัน่อนพี่โรุ่นพี่ที่อยู่ั้นปอสามถึไ้บไหล่ผมเบาๆ
แล้วบอว่า “เฮ้ย นี่แหละว่ะีวิ” อนที่พวเรานั่รถโรเรียนลับบ้าน้วยัน
วันนี้อนาบบ่ายในวิาภาษาไทย ุรูสมีให้เราเียนหมายหาเพื่อน่าโรเรียนที่เราไม่เยรู้ัมา่อน ุรูมีสลารายื่ออโรเรียนให้เลือ เมื่อับไ้โรเรียนไหน็ให้่าหน้าอถึนัเรียนที่เรียนห้อเลที่เียวันและมีเลที่รันอโรเรียนนั้น
ผมับไ้โรเรียนหนึ่ในัหวัเียใหม่
อนแรผม็ไม่รู้ะเียนอะไรในหมายที่ะส่ให้นไม่รู้ั
ผมเลยแอบเหลือบมอน้อแวาที่นั่ทาฝั่้ายอผม
น้อแวาเริ่มาแนะนำัวเอ แนะนำื่อพ่อ ื่อแม่ ผมเลยทำามบ้า
ผมแนะนำุพ่อ แนะนำุแม่ รวมไปถึแนะนำแบมแบมที่นั่อยู่้าันทาวามือัวเอ้วย
ที่ผมพูถึแบมแบม้วย็เพราะลัวว่าแ่พ่อแม่อย่าเียวะสั้นไป
ผมบอเพื่อนทาหมายว่าไม่เยไปเียใหม่ อยาะลอไปูสัรั้
รวมถึบอให้เาส่รูปแถวนั้นมาใหู้้วยถ้าเป็นไปไ้ แล้ว็บอว่าแบมแบมวารูปสวยมา
สวยนไ้เป็นัวแทนไปประวศิลปะอระับั้นประถม้นแล้วไ้ราวัลลับมา้วย ผมเลยวนให้เามารุเทพะไ้มาเห็นภาพศิลปะอแบมแบม
แล้วถ้าเามารุเทพ เา็อาะไ้ินนมอน้าปอยแม่แบมแบม้วย เพราะน้าปอยทำนมอร่อยมา
อร่อยว่าป้าบัวแม่รัวที่บ้านผมทำเป็นสิบเท่า
เียนไปเียนมานในที่สุ็ยาวเือบเ็มหน้าระาษเอสี่
เพราะว่า้อเียนื่อแบมแบมอยู่หลายรั้
ผมเลือแนะนำแบมแบมให้ับเพื่อนใหม่เพราะผมิว่าแบมแบมเป็นื่อเล่นที่ยาวี
ะไ้ินเนื้อที่ระาษไปเยอะๆ
พอผมเียนเสร็เลยหันไปทา้านวาเพื่อะูหมายอแบมแบมบ้า
แ่ระาษอแบมแบมทั้แผ่นมีแ่ำว่า สวัสี
แบมแบมนั่ทำหน้ามุ่ยเหมือนไม่พอใโล
พอผมถามว่าแบมแบมเป็นอะไร แบมแบม็ฟุบหน้าลับโ๊ะแล้วบอว่าไม่อยาเียน
ไม่อบเียนอะไรยืยาว
แบมแบมถามผมว่าเียนแทนให้หน่อยไ้ไหม
ผมบอว่าไม่ แบมแบมเลยทำหน้ามุ่ยหนัไปว่าเิมอี
แบมแบมเริ่มทำหน้ามุ่ยบ่อยๆ ั้แ่ึ้นปอสอ
อย่าวัน่อนนู้น ุรูสมีให้นัเรียนออไปเียนื่อพ่อื่อแม่ัวเอบนระานำ
พอถึาัวเอ แบมแบม็เอาอล์่อับระานนิ่ๆ อยู่ั้นาน ่อนะบอุรู้วยหน้ามุ่ยๆ
ว่าเียนไม่เป็น
อนนั้นเพื่อนๆ เลยหัวเราะแบมแบมันทั้ห้อ
แบมแบมเินหน้ามุ่ยๆ ลับมาที่โ๊ะแล้วเอามือมาหยิที่้นแนผมนผมร้อลั่น
แ่เพราะเพื่อนๆ ำลัหัวเราะันอยู่ เลยไม่มีใรไ้ยินเสียรวาผมเลย
แบมแบมถลึาใส่ผมแล้วถามว่าผมหัวเราะเาทำไม
แ่เพราะผมโรธอยู่ ผมเลยไม่อบ ปิแบมแบม็อบทำร้ายร่าายผมอยู่บ่อยๆ
แ่ส่วนให่ะเป็นฟาับี ไม่เยหยิเลยสัรั้
ไม่รู้หรือไว่าโนหยิมันเ็บมานะ แล้วมัน็เริ่มเียวแล้ว้วย!
วันนั้นลับบ้านไปผมเลยไปบอุแม่ว่าโนแบมแบมหยิ
แุ่แม่็หัวเราะแล้ว็ไม่ไ้ว่าอะไร ผมเลยิะไปบอุพ่อ
แ่็นึไ้ว่าุพ่อไปูานที่สาา่าประเทศ ผมเลยไปบอป้าิ๋วแทน
ุแม่เยบอว่าป้าิ๋วอบออไปเม้ามอยหอยาบับน้าปอยอนเย็นๆ
ทุวัน ผมไม่ไ้ิหรอว่าป้าิ๋วะไปเม้ามอยเรื่อที่ผมโนแบมแบมหยิับน้าปอย
ไม่ไ้ิอะไรเลยริๆ นะ
ริริ ริริ
นอน่ำน้าปอยับแบมแบมมาที่บ้าน น้าปอยทำหน้าุแล้วบอให้แบมแบมอโทษผม
ทีแรแบมแบมยืนเยๆ เหมือนไม่สนใ น้าปอยเลยเพิ่มเสียัึ้นอี ันผมัะลัว
ระหว่าที่ผมำลัิในใว่าัวเอไม่น่าไปบอป้าิ๋วเลย
แบมแบม็ยอมเอ่ยำอโทษในที่สุ
ผมหันไปมอ เห็นแบมแบมำลัทำหน้ามุ่ยหนัในระับสูปรี๊
วันถัมาที่โรเรียน แบมแบมไม่ยอมพูับผม
ถามอะไร็ไม่ยอมอบ นผม้อ้อ
ผมบอให้แบมแบมหยิผมไ้อีรั้ แ่แบมแบมไม่ทำ
แ่ลับบอผมว่า
“ิว่าบ้านัวเอหลัให่แล้วะทำอะไรเรา็ไ้เหรอ
ใ่ี่! เรามันน!
มาร์นิสัยแย่อบรัแนน!”
ผมรู้สึว่าประโยแบบนี้มันุ้นๆ เหมือนเยไ้ยินาละรหลั่าว่อเ็
ที่พี่น้อย พี่นวล นรับใ้ที่บ้านอบู
ยิ่อนเสียสูอำว่าใ่ี่ นี่มันใ่
สสัยแบมแบมะอบูละรเหมือนัน....
ผมอยาะอบแบมแบมว่าผมไม่ไ้ิว่าบ้านัวเอหลัให่
แ่บ้านผมหลัให่ริๆ นี่นา ให่ว่าบ้านแบมแบมไม่รู้ี่เท่า
แ่ถึบ้านแบมแบมะเล็นิเียว ผม็ไม่เยิะรัแแบมแบมเสียหน่อย
ที่ผมฟ้อป้าิ๋ว
็เพราะแบมแบมมาหยิผมนเนื้อเียว่อน่าหา!
แ่ผม็ไม่ไ้พูอะไรออไปนอาำว่า อโทษ มาร์ไม่ไ้ั้ใ
พอีับที่เสียออบอเวลาพัเที่ยัทั้โรเรียน
หน้าแบมแบมาที่หิออยู่ ู่ๆ ็ยิ้มออมา
ผมเลยไม่แน่ใว่าที่แบมแบมยิ้มเพราะหายโรธ หรือว่ายิ้มเพราะะไ้ทาน้าวันแน่....
+++++++++++++++++++++++++
“8/10 ะแนนภาษาไทยีเยี่ยม
แ่ยัหัะแนนริยธรรมอยู่นิหน่อย”
รูสมี
บอน
ความคิดเห็น