P:FMR JD

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 Survive Axel

เวลา 10.30 น. เหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงครึ่งในการหลบหนีไซคลอป

ทั้งสี่เข้ามาหลบภายในป่าที่มีสิ่งกีดขวางเยอะเพื่อปลบการโจมตีของไซคลอป "ถ้าเป็นในป่าก็จะทำให้เราสามารถหลบซ่อนตัวได้ด้วยสินะ โคดากะ"

"ตอนนี้มันไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว" โคดากะตอบ

ไซคลอปแอบมองทั้งสี่อยู่ในที่ไหนสักแห่ง "เข้ามาหลบในป่ายังไงก็ยังไม่พ้นจากระยะโจมตีของฉันหรอกน่า!" มันยิงปืนใส่ต้นไม้รอบข้างทำให้ต้นไม้เริ่มหายไป

"แบบนี้ไม่ดีแน่!!" โคดากะคิดหนักกับสถานการณ์แบบนี้ "รีบหนีกันก่อนเถอะ!!" ทุกคนรีบพยายามหนี แต่ว่า...

ปัง!

เซนะถูกยิงเข้าเต็มหลัง "เซนะ!!"

"โคดากะหาทางชนะมันให้ได้นะ..." เธอสลายหายไป

โคดากะจำต้องเก็บความโกรธไว้แล้วรีบหนีไปพร้อมกับสุกุฮะและชูเข้าไปในตรอกซอยแคบๆ

ไซคลอปกำลังมีความสุขที่เห็นโคดากะกำลังสับสน "ตอนนี้คงเริ่มจะสติแตกแล้วสินะ ถ้ายิงอีกคนล่ะก็ หัวใจมันคงแตกสลายไม่มีชิ้นดี แค่ยิงคนเดียวเท่านั้น!"

ทั้งสามมานั่งพักอยู่ที่ข้างตึก "ที่นี่ก็ไม่น่าจะปลอดภัย"

"สุกุฮะ คุณฮาเซงาวะ ทิ้งผมไว้ที่นี่เถอะครับ" ชูบอก "ผมมันเป็นแค่ตัวถ่วงเท่านั้น"

"อยู่ๆพูดอะไรออกมาน่ะ จะให้ทำอย่างนั้นได้ไง!" สุกุฮะรีบคัดค้าน

"แต่ว่าเพราะผมทำให้การเดินทางของพวกเรามันช้าแบบนี้นะครับ ถ้าเป็นแบบนี้พวกเราต้องถูกมันยิงแน่!" ชูพูด

"ฉันไม่มีทางปล่อยให้เป็นแบบนั้นหรอก" โคดากะพูดกับชู "พวกเราต้องหาทางชนะให้ได้สิ!"

"คุณฮาเซงาวะ.."

ไซคลอปเล็งปืนไปที่ชู "แต่ว่าเจ้านั้นยังไงก็ต้องหายไปอยู่ดี!!" ปัง!

สุกุฮะเห็นการโจมตีภายในชั่วพริบาของไซคลอปจึงรีบมาบังตัวชูไว้ "อันตราย!!" เธอเลยถูกยิงต่อหน้าทั้งสอง

"สุกุฮะ!!" ชูพยายามยื่นมือไปจับมือสุกุฮะแต่เธอก็หายไปก่อน "เป็นเพราะผม..เป็นเพราะผมทำให้สุกุฮะ.."

"บ้าเอ๋ย!!" โคดากะสติแตกยิ่งกว่าชูหลายเท่า

ชูหันกลับมา "คุณฮาเซงาวะ.."

"ฮ่าๆๆๆๆ การที่ได้เห็นหัวใจคนแตกสลาย ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ช่างงดงามนัก" ไซคลอปหัวเราะ

"คุณฮาเซงาวะ มาทางนี้เถอะครับ" ชูช่วยพยุงโคดากะหนีไปอีกทาง

ทั้งสองหนีมาหลบในที่ข้างตึก "ปล่อยฉันนะ" โคดากะสลัดชูออกแล้วไปนั่งบนบันได

"คุณฮาเซงาวะ เป็นอะไรรึเปล่าครับ ?" ชูเห็นสภาพของโคดากะที่กำลังสิ้นหวัง "อย่าเพิ่งยอมแพ้สิครับ"

"ฉันเนี่ยมันไม่ได้เรื่องเลย" โคดากะทุบกำแพง "แค่ปกป้องเพื่อนก็ยังทำไม่ได้ ทั้งเซนะแล้วก็..คนอื่นๆ"

โคดากะอาการเริ่มแย่ลง "ฉันมันไม่ได้เรื่องเลย!!" 

"มันไม่ใช่ความผิดของคุณฮาเซงาวะเลยนะครับ" ชูพยายามปลอบใจโคดากะ

"มันเป็นความผิดของฉัน ถ้าฉันสามารถไขปริศนาได้ล่ะก็ทุกคนคงไม่เป็นแบบนี้" โคดากะยังคงโทษตัวเอง "ฉันน่าจะหายไปซะ"

"อย่ามาพูดบ้าๆนะ!!" ชูตะคอกใส่โคดากะ "คุณฮาเซงาวะก็คือคุณฮาเซงาวะไม่ว่าจะทำยังไงก็เป็นคนอื่นไม่ได้ ดังนั้นทำในแบบตัวคุณเถอะครับ มันอาจจะมีทางแก้ก็ได้!"

"ทำในแบบของฉัน.." 

ชูหยิบกระจกที่อยู่ข้างๆขึ้นมาส่องหน้าโคดากะ "หน้าตาโหดๆแบบนี้ ไม่ค่อยจะเหมาะกับหน้าตอนสิ้นหวังเท่าไหร่เลยนะครับ"

"งั้นเรอะ.." โคดากะกลับมามีกำลงัใจแล้วจ้องไปที่กระจก "กระจก ?"

"มีอะไรงั้นเหรอครับ ?" ชูงงที่สีหน้าของโคดากะเปลี่ยนไปเป็นรู้อะไรบางอย่าง

"โอมะ ฉันขอยืมแรงนายหน่อย ถ้าพวกเราร่วมมือกันต้องชนะได้แน่!" โคดากะพูด

"ครับ หมายความว่าไง ?" ชูยังคงงง

"เอาเถอะน่า ขาก็หายแล้วไม่ใช่รึไง" โคดากะบอก

ชูลองขยับขาตัวเองก็เป็นแบบนั้นจริงๆ "จริงด้วย ยานั้นได้ผลจริงๆครับ"

"เดี๋ยวจะบอกแผนให้คราวนี้ฉันขอฝากความหวังไว้ที่นายแล้ว" โคดากะพูดด้วยสีหน้าที่มุ่งมั่น

"ผมก็จะ.." ชูกำหมัด "..ทำให้เต็มที่ครับ!"

"เอาล่ะแผนเป็นแบบนี้..." โคดากะกระซิบชูแล้วเริ่มบอกแผนการทั้งหมด

.
.
.
.

เวลา 11.57 น. อีกสามนาทีก็จะถึงเวลาเที่ยง

"เอาล่ะ เวลาเหลือน้อยแล้วคงได้เวลาที่จะปิดเกมจริงๆสักที" ไซคลอปใส่กระสุนลงไปในปืนเต็มที่

โคดากะ ชูและออโต้วาจินเดินออกมาอยู่ในที่โล่ง "แปลงร่าง!!"

COMPLETE

FAIZ              RYUKI

"ไซคลอปถ้าจะยิงละก็ ก็ยิงมาเลย!!" ไฟซ์ท้า

"โฮ่ ช่างอวดดีเหลือเกินทั้งๆที่ไม่กี่นาทีก็จะเที่ยงแล้ว ทำไมไม่หนีไปล่ะ!" ไซคลอปพูด

"การโจมตีคือการป้องกันที่ดีที่สุดไงครับ" ริวคิตอบ

"งั้นฉันก็จัดให้!" ไซคลอปเตรียมพร้อมยิง

ริวคิใส่การ์ดลงไวท์เซอร์สนับมือ ไฟซ์ใส่ตราสัญลักษณ์ที่แฮนด์มอเตอร์ไซค์แล้วหยิบออกมาเป็นดาบ

SWORD VENT     READY

"เข้าใจนะ ถ้าได้โอกาสก็รีบทำตามที่บอกทันที" โคดากะพูดกับชู

"เข้าใจแล้วครับ" ชูตกลง

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

ไซคลอปเริ่มยิงกระสุนมาจากทุกทิศทุกทางทั้งสามรีบพยายามป้องกันการโจมตีของมันไว้อย่างสุดชีวิต

"เต้นเข้าไป เต้นเข้าไป!" ไซคลอปสนุกกับการยิงทั้งสองแต่เขาเพิ่งรู้สึกตัวว่าริวคิหายไป "นักรบมังกรหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ?"

SURVIVE

"ฮ่าส์!!" ริวคิในร่างเซอร์ไวฟ์ปรากฏตัวออกมาในโลกของไซคลอปแล้วโจมตีใส่ปืนจนหลุดออกจากมือ "ในที่สุดก็เจอตัวนะครับ"

"ทำไมถึงเข้ามาที่นี่ได้!!" ไซคลอปเริ่มอารมณ์เสีย

"ไม่คิดเลยนะครับว่า จุดที่คุณยิงจะเป็นโลกกระจกแบบนี้" ริวคิลุกขึ้น "การโจมตีทั้งหมดของคุณมาจากในที่ที่สามารถสะท้อนแสงได้ ตอนคุณคาชิวาซากิก็เป็นแอ่งน้ำขังแถวนั้น ตอนสุกุฮะก็เป็นกระจก และที่พี่คาซึโตะโจมตีใส่กระจกก็เพราะว่าเห็นคุณอยู่ข้างในนี้"

"แต่ว่าถึงจะรู้เรื่องนั้นก็ไม่น่าจะเข้ามาที่นี่ได้ แล้วทำไม!?" ไซคลอปถาม

"ในตอนที่คุณยิงกระสุนปืนมาจากโลกทางนี้ จะเกิดเหมือนประตูมิติขึ้นมาชั่วคราวถ้าใช้โอกาสนั้นกระโดดเข้ามา ก็จะสามารถเข้ามาในโลกนี้ได้" ริวคิเล็งปืนไปที่ไซคลอป "อย่างที่คุณฮาเซงาวะบอกไว้ การโจมตีคือการป้องกันที่ดีที่สุด"

SHOOT VENT

ไซคลอปมองไปที่ปืนของตัวเอง "หยิบขึ้นมาสิครับ คุณไซคลอปนี้เป็นการดวลของเราสองคน" ชูท้า

"แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังล่ะ" ไซคลอปวิ่งไปหยิบปืนของตัวเองแล้วยิงใส่ริวคิ ปัง!

ริวคิกระโดดหมุนตัวหลบกระสุนของไซคลอปแล้วยิงลูกไฟใส่มัน "ฮ่าส์!!"

ตู้ม!!

"อ้าก!!" ไซคลอปกระเด็นออกมาจากโลกกระจก "ยังหรอกน่า ฉันยัง.."

START UP

ไฟซ์แอ็คเซลเคลื่อนที่เข้ามาด้วยความเร็วสูงแล้วต่อยไซคลอปขึ้นไปบนท้องฟ้า "อะไรกัน!?"

"มาจบเรื่องนี้กันเลย!" ไฟซ์กระโดดขึ้นไปแล้วยิงตัวล็อคสีแดงหกจุดใส่ไซคลอป 

"ย้าก!!" ไฟซ์เตะใส่ตัวล็อคทั้งหกจุดด้วยความเร็วสูง

THREE

ไฟซ์ลงมาที่พื้น

TWO

"ความโกรธของพวกเรา.."

ONE

"..คือจุดตายของนาย"

TIME OUT

บรึ้ม!!

ริวคิออกมาจากโลกกระจกแล้วกลับมาหาไฟซ์ "สำเร็จแล้วนะครับ"

"อา" ไฟซ์พยักหน้า แล้วทั้งสองก็คืนร่างเป็นมนุษย์

ในตอนนั้นเหล่าผู้คนที่ถูกไซคลอปยิงทำให้หายไปก็กลับคืนมาเช่นเดิมรวมทั้งคาซึโตะ สุกุฮะและเซนะด้วย "ชนะแล้วสินะ"

"อา พวกเราชนะแล้ว" โคดากะและชูตีมือกันด้วยมิตรภาพของทั้งสองที่สามารถชนะเทพปิศาจมาได้

............... TO BE CONTINUE ...............