ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 9 สืบทอด
ชะตากรรมของเหล่าเด็กหนุ่ม
ที่ได้พานพบกับพลังเหนือธรรมชาติ
และเหล่าปิศาจร้าย
พวกเขาสามารถใช้พลังนั้นเอาชนะเหล่ามารร้ายมาได้
และ
อีกหนึ่งชะตากรรมที่อยู่ ณ ดินแดนที่ห่างไกลออกไป
ก็กำลังจะเริ่มขึ้น
ที่ได้พานพบกับพลังเหนือธรรมชาติ
และเหล่าปิศาจร้าย
พวกเขาสามารถใช้พลังนั้นเอาชนะเหล่ามารร้ายมาได้
และ
อีกหนึ่งชะตากรรมที่อยู่ ณ ดินแดนที่ห่างไกลออกไป
ก็กำลังจะเริ่มขึ้น
ประเทศอิตาลี เมืองนโปลี เวลา 011.10 น.
"เอ๋..สถานีงั้นเหรอ ?" ชายชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งคุยโทรศัพท์อยู่กับน้องสาวที่อยู่ญี่ปุ่น ในขณะที่เขากำลังเดินอยู่ในท้องถนนของมหานครของเมืองที่มีประชากรหนาแน่นเป็นอันดับสองในอิตาลี (ประมาณราวๆ 3.1 ล้านคน)
"ไม่เห็นมีเลยนะ"
"พี่ก็ลองถามคนแถวนั้นดูสิ อาจจะรู้ก็ได้นะ" น้องสาวให้คำแนะนำ
"อา งั้นจะลองถามตามที่บอกดูละกัน" ชายหนุ่มตกลง
"เดี๋ยวสิคะ แต่ว่าพี่พูดภาษาอิตาลีเป็นอย่างงั้นเหรอคะ ถึงตอบตกลงง่ายๆอย่างนี้น่ะ" น้องสาวแย้งขึ้น
"ก็เธอเองไม่ใช่เรอะที่เป็นคนแนะนำน่ะ" พี่ชายย้อน
"ยังไงก็ต้องลองดูก่อนล่ะนะ ชิซุกะ เองก็ไม่ต้องห่วงพี่ให้มากนักหรอก"
"คะ...ใครจะไปห่วงพี่กันคะ!" เด็กสาวตะโกนโหวกเหวก "ยังไงก็หลังจากที่เสร็จธุระที่นั่นแล้วรีบๆกลับมาด้วยนะคะ เอาแบบว่าเหมือนพายุที่สามารถมาถึงนี่ได้ภายในอึดใจเดียวน่ะค่ะ"
"เดี๋ยวๆพี่ไม่ใช่อะยาซากินะ ถึงจะไปด้วยความเร็วสูงแบบนั้นน่ะ" ชายหนุ่มพูด
"ช่างเถอะค่ะ ดูแลตัวเองเ้วยนะคะ คุณพี่คุ-ซา-นา-กิ โก-โด" เชิซุกะวางสายไปด้วยความที่อารมณ์เสีย
"เป็นอะไรของยัยนั่นนะ ?" โกโดสงสัยเล็กน้อย
"ช่างมันเถอะคิดมากไปก็เท่านั้น" เขาเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋ากางเกงและเดินไปตามสถานที่ต่างๆภายในเมือง
เขาพยายามเดินถามผู้คนแถวนั้นเพื่อสอบถามว่าสถานีรถไฟที่เขาตามหาอยู่ที่ไหน แต่เพราะด้วยความที่ตัวโกโดเองไม่สามารถพูดภาษาอิตาลีได้ ส่วนภาษาอังกฤษก็ยังใช้ไม่ค่อยคล่องนัก พอไปถามแล้วชาวอิตาลีบางคนก็ไม่รุ้ บางคนก็ตอบเป็นภาษาอิตาลี บางคนก็ตอบมาเป็นภาษาอังกฤษปนไปกับภาษาอิตาลี สรุปแล้วคือไม่ได้ความอะไรเลย
แต่อย่างน้อยก็มีคนช่วยบอกว่าให้ไปแถวๆชานเมืองแล้วก็น่าจะพบ ทำให้เขาลองไปตามนั้นดู
"เฮ้อ...เหนื่อยชะมัดเลย.." โกโดบ่นพร้อมกับหยิบแผ่นศิลาบางอย่างขึ้นมา
"เพราะคุณปู่แท้ๆ ชอบเที่ยวไปนู่นไปนี่ตั้งแต่วัยหนุ่มจนถึงขนาดนี้ก็ยังสร้างความเดือดร้อนให้ทางบ้าน เอาแต่ไปหาของสะสมแปลกๆจนต้องเอามาคืนให้เจ้าของที่อยู่ที่นีอีก และใช้ใครไม่ใช่ดันมาใช้ตัวเราอีก"
โกโดจ้องมองแผ่นศาประหลาดที่เขามีอยู่ มันเป็นแผ่นศิลาที่สลักภาพของสัตว์ไว้ 13 ชนิด ประกอบไปด้วย ด้วงเขา,กิ้งก่า,สิงโต,หมูป่า,ตั้กแตน,กวาง,ไทรโลไบต์,กระทิง,เสือ,แมลงปีกแข็ง,อินทรี,แพะ และ ด้วงคอร์เคซัส
"เจ้าพวกนี้มันจะสื่อถึงอะไรกันแน่ ?" โกโดถามกับตัวเอง
"Tu sei li!" เสียงของผู้หญิงคนนึงมาจากด้านหน้าของชายหนุ่ม
พอเข้าเงยหน้าขึ้นไปมองเธอ ก็พบกับผู้หญิงผมสีเงิน เธอใส่เสื้อคล้ายๆกับพวกคนของโบสถ์ และยังมีไม้กางเขนเป็นสร้อยคอห้อยอยู่ด้วย
ชายหนุ่มมองไปข้างหลังไม่พบใครอื่นนอกจากเขา จึงกลับมาชี้ตัวเอง "ฉันเรอะ..เอ๊ะ ?"
หญิงสาวตรงหน้าชักดาบสั้นออกมาจ่อหน้าโกโดตรงๆ
"Passami subito quella guida diabolica"
เธอรัวภาษาอิตาลีเป็นชุด โกโดได้แต่อ้ำอึ้งๆทั้งสับสนและกลัวดาบที่จ่อเขาอยู่ด้วย
"My name is Godou Kusanagi" ชายหนุ่มรวบรวมความกล้าบอกชื่อเธอไปแบบไร้เหตุผล
หญิงสาวผมสีเงินขมวดคิ้ว "หรือว่าเจ้าจะพูดภาษาอิตาลีไม่ได้"
"ถ้าอย่างงั้นก็จะขอพูดด้วยภาษาญี่ปุ่นก็แล้วกัน"
"จงรีบส่งแผ่นศิลาโบราณนั้นมาเดี๋ยวนี้!" เธอสั่ง
"แผ่นศิลาโบาราณ ?" โกโดทำหน้างง
"ตัวข้าเป็นอัศวินของกลุ่มกางเขนสัมฤทธิ์สีดำ คิดว่าจะไม่รู้ถึงของสิ่งนั้นงั้นรึ" เธอพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง
"หรือว่าหมายถึงเจ้านี้" โกโดโชว์แผ่นศิลาขึ้นมาและรีบชักมือกลับเขาตัว "ไม่ได้หรอกฉันต้องเอาไปส่งให้.."
ชายหนุ่มยังพูดไม่จบประโบคหญิงสาวก็กระโดดข้ามหัวเขามาใช้ดาบสั้นจี้ที่หลังเขา "เดี๋ยวนี้!"
"หรือว่าจะ...ปล้นงั้นเรอะ!?" เด็กหนุ่มพูดไปตามสถานการณ์
"ปล้นเรอะ" หญิงสาวหน้าแดงรู้สึกอายที่ถูกเรียกแบบนั้น "อย่ามาใส่ความข้านะ เจ้าต่างหากที่..!!"
ระหว่างนั้นเองเธอก็รู้สึกถึงบางอย่างที่ประสงค์ไม่ดีลอบโจมตีใส่พวกเธอ หญิงสาวรีบเคลื่อนตัวมาด้านหน้าของชายหนุ่มและใช้ดาบสั้นนั้นปัดเข็มที่พุ่งเข้ามาใส่เขา
"นะ..นั่นมันอะไรน่ะ!?" โกโดร้องด้วยความตกใจ
หญิงสาวมองขึ้นไปข้างบนเห็นสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งเพิ่งบินหนีไปอย่างรวดเร็ว "อยู่นั่นเองรึ!"
เธอรีบวิ่งตามมันไปโดยทิ้งโกโดไว้ข้างหลัง
"คาเรนรีบมาเร็วเข้า!" เธอตะโกนบอกผู้หญิงที่อยู่ในรถสีดำที่จอดอยู่ข้างๆ
"รับทราบค่ะ" เมดสาวรีบขับรถออกมาตามหญิงสาวผมสีเงินนั้น อยู่ๆร่างกายของเธอก็เรืองแสงสีฟ้าอ่อนๆและกระโดดขึ้นไปอยุ่บนหลังคารถคันนั้น
"นะ..นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย!?" โกโดไม่เข้าใจสถานการณ์
แต่ว่าเขาก็รีบวิ่งตามรถคันนั้นกับผู้หญิงผมสีเงินไปทันที
ทางหญิงสาวผมสีเงินที่กำลังไล่ตามลอสท์อยู่นั้น จู่ๆเธอก็คลาดสายตาไปจากมันจนได้
"คาเรนแยกทางกัน เธอไปทางเหนือเดี๋ยวฉันจะไปทางใต้!" เธอกระโดดลงจากรถและรีบวิ่งไปทันที
"เข้าใจแล้วค่ะ!" เมดสาวหมุนรถเลี้ยวไปอีกทางทันที
โกโดวิ่งไล่หลังมาแต่เพราะเขาคลาดสายตาไปจากพวกเธอแล้ว "ไปไหนแล้วล่ะเนี่ย!?"
ชายหนุ่มวิ่งเข้าไปในตรอกซอกของเมือง และนั่นก็ทำให้เขาไปเจอกับสัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายยุงที่กำลังดูดเลือดของชายคนหนึ่งอยู่ในนั้น
"สะ...สัตว์ประหลาด!?"
"แฮ่!!" มอสคีโต้(ยุง) พุ่งตัวเข้าใส่โกโดในทันที
"ว้าา!!" ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาตั้งการ์ด
"ไม่ยอมให้ทำได้หรอก!" หญิงสาวผมสีเงินปรากฏตัวออกมาช่วยกันการโจมตีของมันไว้
"ถ้ายังไม่อยากตายล่ะก็รีบหนีไปซะ" เธอบอกกับโกโด
"เดี๋ยวสิแล้วจะให้มาทิ้งผู้หญิงไปหน้าตาเฉยอย่างงี้เนี่ยนะ" โกโดเถียงกลับ
"เจ้าอยู่ที่ก็จะเป็นตัวถ่วงข้าเสียเปล่า ถ้าเจ้าออกไปมันจะทำให้ทางนี้สะดวกขึ้น เพราะฉะนั้นก็รีบถอยออกไปซะ!" หญิงสาวบอกกับโกโดด้วยสีหน้าที่จริงจัง
"โธ่เว้ย" ชายหนุ่มต้องจำใจวิ่งหนีออกไปจากตรงนั้น
"ต่อไปก็เหลือแค่พวกเรา เข้ามาเลย!" หญิงสาวท้าทาย ทั้งสองเข้าปะทะกันด้วยความเร็วเหนือมนุษย์
มอสคีโต้พยายามใช้ปากที่แหลมคมของมันจิ้มแทงใส่เธออยู่เนื่องๆ แต่ว่าเธอสามารถหลบหลีกได้อย่างรวดเร็วพร้อมกับใช้ดาบพยายามปัดป้องกันไว้
"ฮ่าาา!!" มอสคีโต้เห้นว่าโจมตีไม่โดนจึงกระโดดชิ่งกำแพงขึ้นไปข้างบน
"ไม่ยอมให้หนีได้หรอก" ร่างกายของหญิงสาวเปล่งแสงสีน้ำเงินอ่อนๆ เธอรีบกระโดดตามสัตว์ประหลาดขึ้นไปบนหลังคา
"แฮ่!" มอสคีโต้ใช้ความได้เปรียบในที่สูงโจมตีกระแทกเธอในตอนที่เธอเผลอ
"อ้าาา!!" หญิงสาวถูกโจมตีร่วงลงมาจากหลังคา แต่ก่อนหน้าที่เธอจะตกลงไปก็มีมือของชายคนนึงช่วยเธอไว้ได้ทัน
"มะ...ไม่เป็นไรนะ"
"นี่เจ้า ?"
"แฮ่!!" มอสคีโต้พุ่งตรงเข้าหาพวกเขาอีกครั้ง
หญิงสาวรีบกระโดดพลิกตัวตั้งหลักขึ้นมาใหม่บนขอบระเบียง "ถ้าเป็นแบบนี้...!"
เธอหยิบการ์ดใบนึงขึ้นมาจากกระเป๋าที่อยู่ที่เข็มขัดเธอ ทันใดนั้นเข็มขัดเธอก็เปลี่ยนรูร่างไปเป้นเข็มขัดเหล็กในทันใด "แปลงร่าง!"
"แปลงร่างเรอะ!?" ชายหนุ่มตื่นตกใจ
หญิงสาวผมสีเงินใช้การ์ดใบนั้นรูดลงที่ไดร์เวอร์ของเธอ
CHANGE
ร่างของหญิงสาวถูกล้อมรอบด้วยแสงสีน้ำเงินอ่อน แล้วเธอก็เปลี่ยนร่างไปสวมเกราะสีดำทั้งร่าง
"นะ...นี่มันอะไรกันน่ะ!?" โกโดได้แต่ยืนมองด้วยความตกใจ
เธอเหลือบหันไปมองเขาเล็กน้อย ก่อนที่จะกระโดดดีดตัวออกจากระเบียงพุ่งไปหาลอสท์ที่บินอยู่แล้วสร้างอาวุธที่เป็นดาบสองปลายขึ้นมา
"ฮ่าส์!!" เธอใช้สิ่งนั้นโจมตีใส่มอสคีโต้ที่อยู่กลางอากาศทำให้มันได้รับบาดเจ็บ
ตามด้วยการม้วนตัวกลับมาฟันใส่มัน แต่พริบตานั้นมันก็บินหนีไปซะก่อน
"หนีไปแล้วงั้นรึ" หญิงสาวหยิบการ์ดอีกใบขึ้นมาแล้วรูดลงที่ไดร์เวอร์
SPIRIT
กำแพงลมปรากฏขึ้นตรงหน้าแล้วก้ค่อยๆเลื่อนมาผ่านร่างของเธอทำให้เธอคืนร่างกลับเป็นมนุษย์
"ลอสท์ลอบโจมตีแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ"
โกโดรีบตามลงมาหาหญิงสาวเพื่อถามเรื่องราว "นี่เธอนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่น่ะ"
"สัตว์ประหลาดนั่นคืออะไร...แล้วเธอเป็นใคร ?"
"สัตว์ประหลาดนั้นองค์กรต่างๆต่างเเรียกมันว่า ลอสท์" เธอบอก
"ส่วนตัวข้าชื่อลิเลียน่า ครานจาร์ อัศวินสังกัดกลุ่มกางเขนสัมฤทธิ์สีดำ"
"หา ?" ถึงเธอจะอธิบายไปเช่นนั้นแต่ชายหนุ่มได้แต่ยืนงงเรื่องที่เธอเล่าอยุ่ดี
.
.
.
.
สถานีรถไฟแถบชานเมือง เวลา 12.03 น.
คุซานากิ โกโดและลิเลียน่า ครานจาห์ อัศวินแห่งกลุ่มกางเขนสมฤทธิ์สีดำ มานั่งรอรถไฟอยู่ที่ชานเมืองตามที่มีคนเคยแนะนำไว้ก่อนหน้านี้ และถือโอกาสคุยทำความเข้าใจกัน
"กลุ่มกางเขนสัมฤทธิ์สีดำเป็นองค์กรเวทมนต์ที่คอยทำหน้าที่ปกป้องผู้คนจากอันตรายจากในมุมมืด พวกเรานั้นจะคอยทำหน้าที่ต่อกรกับปิศาจสายเวทมนต์และทำลายเหล่าปิศาจจากความชั่วร้าย"
"ถ้าอย่างงั้นเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นก็มาจากเวทมนต์งั้นเรอะ ?" โกโดถาม
"ไม่ใช่ สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ถูกเรียกว่า ลอสท์ เป็นสัตว์ประดัดแปลงกลายพันธ์ ถ้าพูดกันตามจริงก็ควรจะเรียกว่ามันอยู่สายฝั่งวิทย์" ลิเลียน่าพูดอธิบาย "เพียงแต่ลอสท์นั้นบางทีก็จะใช้ความรู้ของสายเวทไปผนวกเขากับพวกนั้นเพื่อเสริมความแข็งแกร่ง จึงทำให้องค์กรของเราต้องร่วมมือกับองค์กรต่างๆและหาทางรับมือกับพวกมัน"
"แล้วทำไมมันถึงต้องโจมตีพวกเราด้วยล่ะ ?" โกโดถาม
เธอทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย "แน่อยู่แล้วสิคะ ก็ตามล่าแผ่นศิลาที่ท่านมีอยู่ยังไงล่ะ"
"สิ่งนั้นเป็นแผ่นศิลาที่สำคัญมาก หรือว่าท่านไม่รู้ถึงพลังของมันทั้งๆที่มีอยู่กับตัวเนี่ยนะ"
"เปลี่ยนมาใช้ท่านกับเราแล้วเรอะ ?" โกโดคิด
"ก็อย่างที่บอกไปล่ะนะ ฉันมาที่นี่เพื่อจะคืนของสิ่งนี่ให้กับคนอื่นน่ะ ไม่ได้รู้ว่ามันมีอะไรสำคัญเลยสักนิด"
"ให้ใครกันงั้นเหรอคะ ?" หญิงสาวถาม
"เดี๋ยวก่อนนะ..." ชายหนุ่มล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและหยิบกระดาษที่จดชื่อของคนที่เขาต้องนำมาคืนออกมา "ลอร่า สจ๊วด"
"ลอร่า สจ๊วด!?" ลิเลียน่าทำท่าทางตื่นตระหนกเมื่อได้ยินชื่อนั้น
"จอมเวทผู้หญิงคนนั้นน่ะเรอะคะ ทำไมเธอคนนั้นถึงได้มอบของสำคัญแบบนี้ให้กับชาวญี่ปุ่นแบบนี้นะ ?"
"ฉันก็ไม่รู้รายละเอียดนักหรอกนะ รู้แค่ว่าปู่น่ะมักจะเป็นที่ชื่นชอบในหมูผู้หญิงน่ะ" โกโดบอก
"ลูเครเทียเองก็คงเป้นหนึ่งในนั้นล่ะมั้ง"
"ปู่ของท่านช่างเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ง่ายจริงๆนะคะ ไม่ทราบว่าเขาชื่ออะไรเหรอคะ ?" ลิเลียน่าถาม
"หืม..อ้อ...คุซานากิ อิจิโร่น่ะ" โกโดตอบชื่อของปู่เขาไป
"เป็นคนที่ชอบไปเที่ยวนู่นเที่ยวนี่ไปทั่ว และสร้างปัญหาให้กับทางบ้านเสมอเลย"
"คุซานากิ อิจิโร่!?" ลิเลียน่าแสดงท่าทีตกใจมากกว่าทุกที
"หรือว่าท่านคือทายาทผู้สืบทอดจากท่านคุซานากิ อิจิโร่!?"
"อะ..อืม ฉันคุซานากิ โกโด เป็นหลานของเขาน่ะ" โกโดตอบไปตามจริง
หญิงสาวรีบเปลี่ยนที่ไปในทันที เธอรีบนั่งคุกเข่าลงต่อหน้าชายหนุ่มและขออภัยในเรื่องที่เธอทำ
"ตะ..ตัวข้าไม่ทราบว่าท่านคือทายาทของบุคคลในตำนานผู้นั้น ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงด้วยค่ะ หากว่ามีสิ่งใดที่สามารถทำให้โทสะของท่านคลายลงได้ ตัวข้านั้นก็ขอยอมแลกด้วยชีวิต"
"ดะ...เดี๋ยวสิ อะไรน่ะ ฉันน่ะไม่ได้สำคัญอะไรแบบนั้นเลยนะ" โกโดรีบบอกกับลิเลียน่า
"แล้วนี่ปู่ของฉันเขาเป้นใครกันแน่เนี่ย ?"
"หรือว่านี่ท่านไม่ทราบอย่างงั้นเหรอคะ ?" ลิเลียน่าเงยหน้าขึ้น
"ทราบ ? ทราบเรื่องอะไร ?" โกโดงง
"เข้าใจแล้วค่ะ ถ้าอย่างงั้นข้าจะพาท่านไปพบกับลอร่า สจ๊วดเพื่อให้ท่านเข้าใจถึงสถานะของท่าน และความลับของบุคคลในตำนานผู้นั้น" ลิเลียน่าลุกขึ้นและทำหน้าจริงจังอีกครั้ง
"รีบไปกันเถอะค่ะ"
"รีบไปกันเถอะค่ะ"
"รีบไป ไปไหนน่ะ ก็รถไฟก็อยู่นี้ไม่ใช่เหรอ ?" โกโดชี้ไปที่รางรถไฟ
"เมืองนี้รถไฟไม่ค่อยจะผ่านหรอกค่ะ พวกเราไปด้วยรถจะเร็วและสะดวกกว่านะคะ" ลิเลียน่าบอก
ตอนนั้นเองรถคันสีดำที่เมดสาวของลิเลียน่าขับ ก็มาถึงที่นี่พอดีพร้อมยังโบกมือทักทายเธอด้วย "ท่านลิเลียน่าคะ"
"ไปด้วยกันเถอะค่ะ คุซานากิ โกโด!" เธอชักชวน
"อะ...อืม" โกโดจำต้องตอบตกลงไปอย่างไม่มีทางเืลือก
ในตอนนั้นเองบนภูเขาสูงของเมืองนโปลีแห่งนี้ ในที่ที่ซึ่งไร้ผู้คน
มอสคีโต้ได้บินหนีกลับมาด้วยอาการบาดเจ็บจากการต่อสู้ก่อนหน้า มันมาที่นี่เพื่อพบกับพวกของมันอีกคนนึงซึ่งเป้นลอสท์เช่นกันแต่ในยามนี้มันอยู่ในร่างมนุษย์
"แฮ่ก...แฮ่ก.."
"ทำไมกลับมาในสภาพแบบนั้นล่ะมอสคีโต้ ไปเจออัศวินของกลุ่มกางเขนเล่นงานมารึไง ?"
ชายสวมหมวกพูดออกเยาะเย้ยมอสคีโต้ทางอ้อม "แล้วไงเรื่องของนั่นน่ะ"
"ตอนแรกก็ไม่คิดว่าเด็กธรรมดาๆแบบนั้นจะเป็นผู้ถือของ แต่ว่าถ้ากลุ่มกางเขนเคลื่อนไหวแบบนี้ก็คจะเป็นของแท้แน่นอน" มอสคีโต้บอก
"ข่าวที่นีเดิลบอกพวกเรามาไม่ผิดพลาด"
"ที่จริงคนที่หาข่าวมาน่ะมันวอร์มไม่ใช่เรอะ ส่วนเจ้านีเดิลก็แค่สั่งใช้งานพวกเราต่อเท่านั้น" ชายใส่หมวกบอก
"แล้วเจ้าล่ะ ไปทำอะไรที่ไหนมาถึงโผล่มาป่านนี้ เดียร์!" มอสคีโต้ทำหน้าดุใส่เดียร์
"ไม่เอาน่า ข้าก็แค่ไปหาอะไรสนุกๆทำเหมือนที่มนุษย์มันทำบ้างก็เท่านั้น" เดียร์พูดแก้ตัว
"แต่ว่าตอนนี้ท่าทางทางนี้จะมีเรื่องน่าสนุกมากกว่ามาซะแล้ว งั้นก็ขอทำงานให้เสร็จก่อนละกัน"
"ครั้งหน้าข้าจะต้องเอาแผ่นศิลานั้นมาให้จงได้!" มอสคีโต้พูดอย่างมั่นใจ
"ใจเย็นๆไม่ต้องใจร้อน ถ้าขืนบุกไปแบบเมื่อกี้มีหวังโดนตีเตลิดกับมาแบบสะบักสะบอมแบบนั้นอีกแน่" เดียร์พูด "ถ้าจะทำอะไรน่ะมันก็ต้องวางแผนก่อนแล้วค่อยลงมือสิ"
"แบบนั้นล่ะต่อให้เก่งแค่ไหนก็ไม่รอด" เดียร์ปล่อยสายฟ้ายิงทำลายหินที่อยู่ข้างๆมอสคีโต้จนเศษกระจัดกระจายไปทั่ว
"ใช่มั้ยล่ะ" เดียร์แสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"หึ!" มอสคีโต้หลบหน้าอย่างไม่พอใจ
โบสถ์เซิจซ์ออฟอิงแลนด์ เวลา 14.06 น.
คุซานากิ โกโด และลิเลียน่า ครานจาห์ ทั้งสองได้เดินมายังโบสถ์นิกายของนิกายอังกฤษที่ตั้งอยู่ริมทะเล ซึ่งเป็นเสมือนบ้านของลอร่า สจ๊วด เพื่อหาคำปรึกษาเกี่ยวกับแผ่นศิลาที่โกโดมีอยู่ และเพื่อให้เธออธิบายถึงความเป้นมาเกี่ยวกับปู่ของเขา
รถของคาเรน เมดของลิเลียน่าได้มาจอดที่หน้าประตูโบสถ์ "ถึงโดยสวัสดิภาพแล้วค่า!"
โกโดและลิเลียน่าลงมาจากรถพร้อมกัน "ที่นี่น่ะเหรอที่ที่ลอร่า สจ๊วดอยู่ ?"
"ค่ะ เธอคนนั้นเป็นถึงอาร์ดบิช๊อปของนิกายอังอังกฤษที่มีอยู่ในกี่ที่ในประเทศอิตาลีแห่งนี้ เพราะความขัดแย้งทางศาสนาของนิกายโรมันคาทอลิกและนิกายอังกฤษก็ยังคงมีอยู่มาก ที่นี่จึงเป็นสถานที่พิเศษที่หาได้ยากร่วมถึงเข้าถึงได้ยากด้วยค่ะ" ลิเลียน่าอธิบาย
"อย่างงั้นเองเรอะ" โกโดทำความเข้าใจ
"ฉันไม่เคยเห็นพวกเธอมาก่อนเลยนะ" เสียงของผู้หญิงคนนึงดังมาจากบนหลังคาของโบสถ์
พอพวกโกโดมองขึ้นไปก็เห็นเพียงแค่แมวตัวสีขาวเพียงตัวเดียวเท่านั้น "พวกเธอเป็นใคร ?"
"ดูจากชุดแล้วทางฝั่งผู้หญิงคงเป็นคนของกลุ่มกางเขนสัมฤทธิ์สีดำสินะ ส่วนทางด้านผู้ชายนั่นก็...."
"แมวพูดได้ ?" โกโดทำหน้างง
ลิเลียน่าเข้าไปยืนข้างๆโกโด "ทางนี้คือคุซานากิ โกโด เป็นหลานชายผู้สืบทอดขอดคุซานากิ อิจิโร่ เขาได้รับฝากฝั่งให้มาส่งของสำคัญแก่ท่านค่ะ,ท่านลอร่า สจ๊วด"
"อา...อิจิโร่ อย่างงั้นเหรอ.." แมวขาวตัวนั้นเลียเล็บของมันเอง
"ถ้าอย่างงั้นก็เชิญเข้ามาคุยข้างในก่อนได้เลย" เมื่อเธอพูดประตูทางเข้าของโบสถ์ก็เปิดออกในทันที
"เข้าไปกันเถอะค่ะ" ลิเลียน่าเดินนำเข้าไป
"อะ...อืม" โกโดก็เดินตามเธอไป
ทั้งสองเข้ามาภายในโบสถ์เซิร์จออฟอิงแลนด์ของลอร่า ที่นี่เป็นโบสถ์ที่ใหญ่อยู่พอสมควรสามารถรับคนได้เกินร้อย และเครื่องประดับตกแต่งภายในนี้ยังเต็มไปด้วยสิ่งที่พวกเขาทั้งสองต่างไม่เคยพบเห็นมาก่อน และที่ปลายสุดของห้องก็มีรูปปั้นพระเยซูที่ตรึงไว้กับไม้กางเขนตั้งไว้
และยังมีผู้หญิงคนนึงนั่งคุกเข่า นำมือทั้งสองข้างมากระกบกัน ซึ่งเป็นท่าสวดของศาสนาคริสต์
"ยินดีต้อนรับ เข้าสู่โบสถ์เซิร์จออฟอิงแลนด์ของพวกเรา" หญิงสาวคนนั้นหันหน้ากลับมา ดูจากภายนอกแล้วเธอดูเหมือนจะมีอายุมากกว่าพวกโกโดไม่เกิน 2-3 ปีเท่านั้น
"คุซานากิ โกโด และอัศวินครานจาร์สินะ"
"ยินดีที่ได้พบค่ะ" ลิเลียน่าก้มหัวทำความเคารพเธอทำให้โกโดรู้ว่าเธอคนนี้ต้องเป้นคนระดับสูงแน่นอน
"ต้องขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้ออกไปต้อนรับด้วยตัวเองน่ะ เพราะว่ากำลังทำพิธีศักดิ์สิทธิ์ที่ล้มเลิกกลางคันไม่ได้อยู่เลยต้องใช้พลังโทรจิตเชื่อมต่อกับสัตว์รับใช้แทนน่ะ" ลอร่าบอก แมวสีขาวที่เคยอยู่บนหลังคาเมื่อก่อนหน้านี้ก็รีบวิ่งไปอยู่ในอ้อมแขนของเธอ
"ดะ..ดูยังสาวอยู่เลยนะ" โกโดไม่อยากเชื่อเพราะเธอคนนี้เป็นคนรู้จักกับคุณปู่ของเขาตั้งแต่สมัยปู่หนุ่มๆจึงไม่น่าจะเป็นผู้หญิงที่ดูอายุมากกว่าเขาเพียงไม่กี่ปีเช่นนี้
"...ถ้านับตามอายุของมนุษย์ตัวดิฉันเองก็มีอายุมากแล้วล่ะค่ะ แต่ว่าความสาวของของฉันมันไม่ร่วงลงไปง่ายๆเช่นนั้นน่ะค่ะ" เธอบอก
"แล้วสิ่งที่จะเอามาคืนล่ะคะ ?"
"คะ..ครับ" โกโดและลิเลียน่าเดินเข้าไปส่งแผ่นศิลาให้กับเธอถึงมือ
"เอ...คือว่าผมเองก็อยากจะรู้ปู่ของผมเขาไปทำอะไรมาอย่างงั้นเหรอครับ ถึงดูเหมือนมีความสำคัญมากถึงขนาดนี้ ?"
"หืม....เรื่องนั้นเดี๋ยวจะอธิบายให้ก็แล้วกันนะ" เธอยิ้มให้โกโด และสนใจแผ่นศิลาที่มีอยุ่ก่อน
"เป็นเบลดบังเคิลจริงๆด้วย น่าคิดถึงจริงนะคะ"
"เบลดบังเคิล!" ลิลเียน่าทำท่าตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินดังนั้น "แล้วท่านคิดจะทำอะไรอย่างงั้นเหรอคะ ?"
"นั่นสินะคะ ของสิ่งนี้เดิมทีเองก็ไม่ได้เป็นของทางเซิร์จออฟอิงแลนด์ และก็ไม่ได้เป็นของโรมันคาทอลิกเสียด้วยสิ แต่หากตกไปอยู่ในมือของคนไม่ดีล่ะก็ ก็จะนำหายนะมาสู่โลกนี้ได้เลย" ลอร่าพูดเรื่องที่ฟังดูร้ายแรงด้วยสีหน้าที่ไม่ได้หวาดหวั่นเลยแม้แต่น้อย
"ถ้าอย่างงั้น.."
"เด็กหนุ่มเอ๋ย เจ้าเป็นสายเลือดของคุซานากิ อิจิโร่ใช่หรือไม่ ?" ลอร่าถามคำถามกับโกโดอีกครั้ง
"คะ...ครับ ผมเป็นหลานของเขา" โกโดตอบไปตามจริง
"ถ้าเป็นเช่นนั้นของสิ่งนี้ก็ต้องขอมอบไว้ให้กับเจ้าด้วยล่ะ" ลอร่าคืนแผ่นศิลาให้กับโกโด
"ผะ...ผมเหรอครับ ?" โกโดรับกลับมา
"เดี๋ยวก่อนค่ะ" ลิเลียน่ารีบแย้งขึ้นมาทันที
"ถึงเขาจะเป็นหลานชายของวีรบุรุษอย่างคุซานากิ อิจิโร่ แต่ว่าตัวเขานั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับโลกทางนี้เลยนะคะ แล้วจะให้เขามาใช้พลังนี่อย่างงั้นเรอะคะ ?"
"ครับ ผมเองก็แค่ถูกปู่ใช้มาให้มาคืนแผ่นศิลานี่กับคุณเท่านั้นเอง" โกโดบอก
"หากนี้เป็นลิขิตของสวรรค์เราก็มิอาจที่จะขัดขืนมันได้หรอกค่ะ" ลอร่ากล่าว
"บนโลกนี้ทุกสิ่งทุกอย่างต่างถูกลิขิตไว้โดยชะตากรรม ไม่มีสิ่งใดที่สามารถฝ่าฝืนหรือหนีออกชะตากรรมไปได้ นี่อาจจะเป็นชะตากรรมของเธอเองที่จะได้มาที่นี่ก็ได้"
"เรื่องแบบนั้น.." ลิเลียน่าคิดจะช่วยปฏิเสธแต่ว่าเธอก็เถียงไม่ออกแล้ว
"ความบังเอิญในโลกนี้ก็คือชะตากรรม และเส้นทางนั้นก็จะพาไปพบกับสิ่งต่างๆจนกว่าจะสิ้นสุด" ลอร่าพูด
"อัศวินครานจาร์ท่านเองก็เช่นกัน ตัวเราไม่ทราบว่าท่านได้ลืมเรื่องสมัยก่อนไปแล้วหรือไม่ แต่ว่าเมื่อก่อนท่านเองก็เคยรับหน้าที่นั้นมาก่อน"
"ตัวฉัน!?" ถึงเวลาที่ลิเลียน่าเองก็งงเป็นเหมือนกัน
"ก็ตามแต่ตัวพวกท่านละกันนะคะ ขอฝากให้ท่านอัศวินแห่งกางเขนสัมฤทธิ์สีดำทำหน้าที่เล่าความเป้นไปของโลกฝั่งนี้ให้เขารู้ที่นะคะ" ลอร่าฝากงานทั้งหมดไว้กับลิเลียน่าพร้อมกับยิ้มส่งท้าย
"แล้วไว้เจอกันใหม่นะคะ"
"คะ..ครับ"
"ขอตัวล่ะนะคะ" ลิเลียน่าและโกโดเดินออกไปจากโบสถ์ด้วยกัน
หลังจากที่ทั้งสองออกไปหญิงสาวก็หันกลับไปที่ไม้กางเขนขนาดใหญ่และมองขึ้นไปบนนั้น
"ชะตากรรมของหลานของคุณเองก็กำลังจะเริ่มขึ้นแล้วนะคะ....อิจิโร่"
คฤหาสน์ที่พักของลิเลียน่า เวลา 16.25 น.
เมื่อเสร็จธุระกับลอร่า สจ๊วดแล้ว ลิเลียน่าจึงพาโกโดกลับมาที่คฤหาสน์ของตนเพื่อที่จะได้พักผ่อนหลังจากเหนื่อยมาทั้งวัน
"โห ที่นี่เองก็ดูหรูใช้ได้เลยนะ" โกโดตื่นตากับสภาพของข้างในคฤหาสน์ที่ดูหรูหราไม่แพ้โบสถ์เลยทีเดียว
"คุณลิเลียน่าเองก็เป็นพวกเศรษฐีอย่างงั้นเหรอครับ ถึงมีบ้านขนาดนี้ได้น่ะ"
"เออ...คือจริงแล้วก็ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ" ลิเลียน่าปฏิเสธ
"แบบนี้นะคะท่านคุซานากิ คือคนที่มีตำแหน่งในกลุ่มกางเขนสัมฤทธิ์สีดำทุกคนน่ะ หากมีผลงานดีเยี่ยมทางเบื้องบนเขาก็จะให้สิทธิพิเศษในการปกครองคฤหาสน์เช่นนี้นนั่นล่ะค่ะ" คาเรนเมดของลิเลียน่าอธิบาย
"ส่วนพวกฝึกหัดอย่างดิฉันก็จะคอยเรียนรู้จากพวกเขาน่ะค่ะ"
"อย่างงี้นี่เอง นี่แปลว่าคุณลิเลียน่าคงจะเก่งมากเลยสินะ ถึงมีคฤหาสน์ระดับนี้ได้" โกโดชม
"กะ..ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ" ลิเลีย่าออกอาการอายนิดๆ
"ใช่แล้วค่ะ ท่านลิเลียน่าน่ะเป็นถึง 1 ใน 4 สตรีผู้ได้รับการยอมรับว่าแข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มกางเขนสัมฤทธิ์เลยนะคะ ระดับความสามารถของเธอก็สูงถึงขนาดเป้นอันดับ 2 ในนั้นเลยค่ะ ผลงานก็มีมากเรียกได้ว่าเป็นฮีโร่ในหมู่จอมเวทฝึกหัดเลยล่ะค่ะ" คาเรนอธิบายความสามารถของลิเลียน่าให้โกโดฟัง
"คาเรนนั่นก็มากไปแล้วล่ะ ฉันก็ไม่ได้เก่งอะไรถึงขนาดนั้นนะ" ลิเลียน่าหน้าแดงก่ำ
"โห สุดยอดเลยนะ คุณลิเลียน่ากะไว้แล้วว่าจะต้องเป็นคนเก่ง แต่ไม่นึกเลยว่าจะเป็นคนที่ดังแบบนี้" โกโดชม
"ขะ..ขอบคุณค่ะ"
"จะว่าไป..ทำไมแันถึงรุ้สึกเหมือนว่าเคยมาที่มาแล้วนะ ?" โกโดเดินไปด้วยพร้อมกับมองสิ่งต่างๆที่อยุ่ในคฤหาสน์ "มันทำให้รู้สึกเหมือนกับว่าฉันเคยอยู่ที่นี่มาก่อนเมื่อนานมาแล้ว แต่ว่าคิดยังไงก็คิดไม่ออกน่ะ"
"ท่านจำไม่ได้น่ะดีแล้วค่ะ" ลิเลียน่าพูดเสียงเบามากๆ
"เอ๊ะ เมื่อกี้คุณลิเลียน่าว่าอะไรนะ ?" โกโดที่ได้ยินไม่ชัดจึงถาม
"ปะ...เปล่าค่ะไม่มีอะไร พวกเรารีบไปพักกันก่อนแล้วเดี๋ยวแันจะมาอธิบายประวัติของท่านคุซานากิ อิจิโร่ให้นะคะ คาเรนช่วยนำทางไปทีนะ"
"ค่ะ ท่านคุซานากิคะ ตามมาทางนี้ค่ะ" คาเรนเดินนำไป
"อะ...อืม ขอบใจนะ" โกโดเดินตามเมดสาวไป
คาเรนนำทางโกโดมาที่นั่งพัก โดยให้ชายนั่งรอที่โซฟาในขณะที่ลิเลียน่ากำลังเตรียมตัว
"คุณคาเรนมาอยุ่ที่นี่ได้กี่ปีอย่างงั้นเหรอครับ ?" โกโดถาม
"แค่ปีเดียวค่ะ ฉันยังอ่อนหัดอยู่มากจึงต้องให้ท่านลิเลียน่าคอยสั่งสอนอยู่บ่อยๆ แต่ว่าฉันเองก็จะพยายามฝึกใช้พลังให้ได้ค่ะเพื่อที่จะเดินตามรอยท่านเขาให้ได้" คาเรนตอบ
"อืม แบบนั้นก็ดีนะ"
ลิเลียน่าเข้ามาในห้องพร้อมกับเสิร์ฟแก้วชาให้โกโด "ขอโทษที่ช้าค่ะ นี่ชามินท์ค่ะ"
"ขะ..ขอบใจนะ" โกโดขอบคุณ
หญิงสาวผมเงินนั่งลงที่โซฟาด้านตรงข้ามกับชายหนุ่มเพื่อที่จะเริ่มเล่าประวัติความเป้นมาของปู่ของเขา
"คุซานากิ อิจิโร่ เขาก็คือแคมปิโอเน่ เป็นชื่อของฉายาที่เรียกง่ายๆก็คือผู้สังหารพระเจ้า ในบรรดาแคมปิโอเน่ทั้งหมด ชายผู้นี้เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดตั้งแต่เคยมีมา"
"นี่คุณปู่ของเราเป็นคนเก่งขนาดนี้เลยเรอะ สุดยอดไปเลย" โกโดที่ได้รู้ความจริงก็รู้สึกประใจคุณปู่ขึ้นมานิดหน่อย
"นอกจากจะคอยปกป้องมวลมนุษย์จากเหล่าปิศาจที่ชั่วร้ายแล้ว เขายังคอยทำหน้าที่เป็นผู้บัญชาการระดับสูงในกลุ่มลัทธิกางเขนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดอีกด้วย ส่วนกางเขนสัมฤทธิ์สีดำของเรานั้นก็เป็นกลุ่มที่เขาให้ความสำคัญมากที่สุดในบรรดาทุกกลุ่มค่ะ" ลิเลียน่าอธิบาย
"แหล่งที่มาของพลังของแคมปิโอเน่ก็คือหินศิลาผนึกพลัง แบบเดียวกับที่ท่านมีอยู่นั่นล่ะค่ะ"
"นี่สินะ แล้วทำยังไงถึงจะดึงพลังของมันออกมาใช้ได้ล่ะ ?" โกโดรู้สึกสงสัย
"ก่อนอื่นผู้ที่ใช้จะต้องมีจิตใจหลอมรวมเข้ากับหินศิลานั้นให้ได้เสียก่อน ซึ่งรูปแบบของพลังก็จะต่างกันออกไปในแต่ละแผ่นศิลาหิน แต่ว่ากันว่าแผ่นศิลาหินนั้นส่วนมากก็ถูกปลดปล่อยพลังออกมาแล้ว เหลือเพียงไม่กี่ชิ้นบนโลกที่ยังคงถูกผนึกพลังนั้นไว้" ลิเลียน่าอธิบายเพิ่ม
"เมื่อพลังถูกปลดปล่อยออกมา มันก็จะถูกทำออกมาเป็นรูปแบบของการ์ดค่ะ"
"แบบเดียวกับที่คุณลิเลียน่ามีสินะ งั้นแปลว่าคุณลิเลียน่าเองก็เป็นแคมปิโอเน่อย่างงั้นเหรอ ?" โกโดถาม
"พลังของฉันยังไม่สูงส่งพอที่จะรับชื่อนั้นได้หรอกค่ะ พลังนี้เป้นพลังที่ได้รับสืบทอดมาจากกลุ่มคนที่ถูกเลือกให้เป้นองค์รักษ์ค่ะ ชื่อของมันก็คือ คาลิซ ถ้าเทียบกับพลังของแคมปิโอเน่แล้วก้คงเหมือนราชากับอัศวินน่ะค่ะ"
ลิเลียน่าหยิบการ์ดของเธออกมาให้โกโดดู
"ถ้าอย่างงั้น ถ้าฉันใช้หินนี้ฉันก็จะได้พลังที่สุดยอดมาอย่างงั้นเรอะ ?" โกดดทำความเข้าใจ
"ใช่แล้วค่ะ" ลิเลียน่ายืนยัน
โกโดมองไปที่แผ่นศิลาแต่เขาก็ยังไม่มั่นใจที่จะรับพลังสำคัญแบบนี้ไว้ดีรึไม่เพราะเขาเองเดิมทีก็ไม่ได้คิดจะได้พลังนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว และเขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องใช้พลังนี้ด้วย
"เรื่องนี้อยู่ๆก็มาให้คิดมันก็ยากอยู่แฮะ"
"ที่สำคัญคือต้องห้ามไม่ให้ของสิ่งนี้ตกไปอยู่ในมือของพวกคนร้ายโดยเด็ดขาดไม่งั้นคงต้องเกิดหายนะที่ร้ายแรงขึ้นอย่างที่ลอร่า สจ๊วดได้พูดเอาไว้แน่ค่ะ" ลิเลียน่าบอกด้วยสีหน้าจริงจัง
"ของแบบนี้มันทำให้เกิดเรื่องอันตรายขึ้นมามากจริงๆนะ" ในระหว่างที่โกโดกำลังบ่นอยู่นั้นเองก็มีการลอบโจมตีด้วยเข็มพิษมาจากภายนอกทะลุหน้าต่างมาที่โกโด แต่ดีที่ลิเลียน่าไหวตัวทันจึงสามารถเข้ามาป้องกันไว้ได้ก่อน
"คะ..คุณลิเลียน่า!"
"ศัตรูบุก! คาเรนรีบพาคุซานากิ โกโดหนีไปเร็วเข้า" ลิเลียน่าเปลี่ยนเข็มขัดที่เธอสวมอยู่ไปเป็นไดร์เวอร์ในทันที
"เข้าใจแล้วค่ะ ท่านคุซานากิทางนี้ค่ะ" คาเรนพาโกโดไปที่ประตู
"แล้วคุณลิเลียน่าล่ะ ?" โกโดถามก่อนที่จะวิ่งหนี
"เดี๋ยวทางฉันจะจัดการกับมันเองค่ะ ท่านรีบไปก่อนเถอะไม่ต้องเป็นห่วงฉัน!" ลิเลียน่าบอกกับโกโด ซึ่งชายหนุ่มเองก็เชื่อในตัวเธอจึงรีบวิ่งหนีไปกับคาเรนตามที่เธอบอกในทันที ส่วนหญิงสาวพร้อมที่จะสู้กับปิศาจที่บินอยู่นอกหน้าต่าง
"ปิศาจร้ายที่บังอาญล่วงเกินนามของสวรรค์ ข้าผู้นี้จะขอเป็นผู้ลงทัณฑ์มันเอง!"
"แปลงร่าง!" ลิเลียน่ารูดการ์ดรูปตั๊กแตนลงที่ไดร์เวอร์ของเธอ
CHANGE
แสงสีน้ำเงินอ่อนได้เปลี่ยนร่างของเธอให้กลายเป็น คาลิซ
"เตรียมตัวพบกับความตายได้!" ลิเลียน่าพุ่งตัวขึ้นไปสร้างดาบสองปลายฟันโจมตีใส่มอสคีโต้กลางอากาศ แต่คราวนี้มันหลบได้และรีบบินหนีไป
"ไม่ยอมให้หนีไปได้หรอก!" คาลิซหยิบการ์ดรูปแมลงปอออกมาจากเด็คของเธอ
แล้วเธอก็ใช้งานมันโดยการรูดลงที่ไดร์เวอร์
FLOAT
ร่างของคาลิซเรืองแสงสีน้ำเงินอ่อนส่งผลทำให้เธอสามารถบินได้ เะอจึงบินไล่ตามมอสคีโต้ไปทันที
ทางด้านโกโดและคาเรนนั้นหนีลงมาอยู่ชั้นล่างและก็มองลิเลียน่าบินออกไป
"นี่คุณลิเลียน่าจะไม่เป็นไรแน่นะ ?" โกโดถามคาเรน
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าเป้นท่านลิเลียน่าไม่มีทางแพ้สัตว์ประหลาดแบบนั้นอยู่แล้ว" คาเรนบอก
"ถึงอย่างงั้นก็เถอะ...ทำไมถึงรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีแบบนี้นะ" โกโดรู้สึกกังวล
เขตโบราณสถานนโปลี เวลา 17.09 น.
มอสคีโต้บินหนีมายังเขตโบราณสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยเสาและวัตถุเก่าแก่มากมายที่ยังหลงเหลืออยู่
"ไม่ยอมให้หนีไปไกลกว่านี้อีกแล้ว!" คาลิซพุ่งเข้าไปฟันปีกของมอสคีโต้จนทำให้มันตกลงมากระแมกพื้นอย่างรุนแรง
"นะ..หนอย!" ลอสท์ยุงกัดฟันด้วยความแค้น
คาลิซค่อยๆลอยลงมาที่พื้น "ที่นี่ก็หนีไม่พ้นแล้ว เตรียมตัวจบชีวิตลงได้"
"คนที่จะตายน่ะมันคือเธอต่างหาก!" มอสคีโต้พุ่งเข้าไปเพื่อที่จะใช้ปากของมันแทงใส่ลิเลียน่า
หญิงสาวเบี่ยงตัวหลบและใช้ดาบสองปลายโจมตีใส่ลำตัวของมันทำให้มันล้มลงกระแทกไปกับพื้น
"ฝีมือเพียงแค่นี้อย่าริอาจจะคิดจะมาสู้กับข้าเลยดีกว่านะ" ลิเลียน่าบอก
"จะขอจัดการให้จบให้เร็วที่สุดเลยกแล้วกัน!" เธอหยิบการ์ดออกมาจากเด็คของเธอ พร้อมกับหยิบหัวเข็มขัดของเธอไปประกอบที่ด้ามจับตรงกลางทำให้กลายเป็นธนู จากนั้นก็ใช้การ์ดรูดที่กลางธนูนั้น
TORNADO
"แฮ่!!" มอสคีโต้คำรามแล้วบินพุ่งตรงเข้าหาคาลิซ
นักรบหญิงเกราะสีดำค่อยดึงคันธนูลมออกอย่างช้าๆ ตรงหัวลูกธนูก็ค่อยก่ออกมาเป็นรูปเป็นร่างเป็นพลังงานวายุรูปธนูแล้วเมื่อเธอปล่อยคันศร ลูกศรแห่งลมก็พุ่งเข้าใส่ร่างของลอสท์ทันที
"อะ...อะ..เอื้อก!" ลูกศรปักเข้ากลางอกของมอสคีโต้พอดี มันบินผ่านลิเลียน่าไปชนกับหินที่อยู่ด้านหลังเธอ
"กะ...แก..นะแก!!" มอสคีโต้ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความแค้นและความเจ็บปวดก่อนที่ร่างของมันจะระเบิดออกมา
บรึ้มม!!!
"เท่านี้ก็เรียบร้อยแล้วสินะ" ลิเลียน่าคิด
"ใช่มันจบแล้ว..." เสียงของชายคนนึงดังขึ้น ทันใดนั้นก็บังเกิดสายฟ้าผ่าลงมาที่ร่างของคาลิซโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว "แต่คนที่จบน่ะมันเธอน่ะนะ"
"นะ..นี่มัน...อะไร!?" หญิงสาวถึงกับต้องล้มลงเมื่อโดนโจมตีที่รุนแรงโดยที่ไม่ได้รู้ตัว
"ต่อให้เป็นคนที่เก่งแค่ไหนแต่ว่าคงไม่คิดสินะว่าจะมีสองคนแบบนี้" ชายสวมหมวกผู้มีชื่อว่าเดียร์เดินออกมาจากป่าข้างๆ "เจ้ามอสคีโต้เองก็ต้องขอบใจมันจริงๆ ที่อุตส่าห์เป็นเหยื่อให้จนสามารถล่ออัศวินผู้เก่งกาจแห่งกลุ่มกางเขนสัมฤทธิ์มาได้แบบนี้"
"นะ..นี่เจ้าใช้เพื่อนของเจ้าเป็นเหยื่อล่ออย่างงั้นเรอะ ?" ลิเลียน่าพูดด้วยความโกรธ
"เพื่อนเรอะ อย่างเจ้านั่นน่ะไม่มีค่าให้เรียกว่าเพื่อนหรอก มันก็แค่คนรู้จักที่ควรจะใช้ประโยชน์เท่านั้นเอง"
เดียร์มาอยู่ตรงหน้าของคาลิซ "เอาล่ะก่อนอื่นก็คงต้องทำให้คืนร่างก่อนสินะ ถ้างั้น!!" มันกลายร่างเป้นลอสท์และปล่อยสายฟ้าออกมาจากเขาของมันโจมตีใส่ลิเลียน่า
"กรี๊ดดด!!!" ด้วยการโจมตีที่รุนแรงของมันทำให้เธอถึงกับหลุดออกจากการแปลงร่าง
"และก็ต้องขอริบการ์ดทั้งหมดไว้ก่อน" เดียร์เก็บการ์ดในเด็คของลิเลียน่ามาเป็นของตน
"แต่ว่าพลังของอัศวินข้ารับใช้อย่างเจ้าน่ะข้าไม่ต้องการหรอก สิ่งที่ข้าต้องการคือพลังแห่งราชา"
"ว่าแล้วเชียว..นี่เจ้าคิดจะเอาแผ่นศิลาสินะ" ลิเลียน่ากัดฟันตอบทั้งที่ยังเจ็บ
"ถูกต้อง และเธอน่ะก็จะเป็นเหยื่อล่อที่ดีเลยล่ะ" เดียร์ดึงผมของลิเลียน่าขึ้นและปล่อยเชือกสายฟ้ารัดตัวเธอไว้
"แล้วเท่านี้ข้าก็จะได้รับพลังแห่งราชามาล่ะ!"
ที่คฤหาสน์ของลิเลียน่านั้นทางฝ่ายโกโดและคาเรนต่างร๔้สึกร้อนใจที่ลิเลียน่าไปนานแล้วแต่ก็ยังไม่กลับมาซักที
"นี่คุณคาเรน คุณลิเลียน่าไปนานแล้วนะ แต่ว่าป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย แบบนี้เราควรจะออกไปตามหารึเปล่า ?"
"แต่ว่าท่านลิเลียน่าบอกให้ดิฉันดูแลท่านคุซานากิไว้ คำสั่งของหัวหน้ายังไงฉันก็ไม่อาจขัดขืนได้หรอกค่ะ" คาเรนให้เหตุผล
"แต่ว่าถ้าไปนานแบบนี้ก็อาจจะกำลังแย่ก็ได้นะ" โกโดรู้สึกกังวล
ตอนนั้นเองก็มีสายฟ้าพุ่งตรงมาที่โกโดแต่เขาสามารถหลบได้ทันอย่างฉิวเฉียด "อะ...อะไรน่ะ ลูกธนู!?"
"จดหมายงั้นเหรอคะ ?" คาเรนเก็บกระดาษที่ปักมาพร้อมกับลูกธนูนั้น เธอเปิดขึ้นมาอ่านแล้วก็ต้องพบกับเรื่องที่เธอคาดไม่ถึง "นะ...นี่มัน!"
"คุณคาเรนเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นกับคุณลิเลียน่า ?" โกโดรีบถามเพราะเห็นเธอแสดงสีหน้าที่ไม่ดีนัก
"ทะ...ท่านลิเลียน่าโดนจับตัวค่ะ มันบอกว่าหากให้เธอรอดก็ต้องส่งเบลดบังเคิลแลกกับตัวเธอที่โบราณสถานนโบลีค่ะ" คาเรนบอก
"ถ้าอย่างงั้น!" โกโดหยิบแผ่นศิลาไปอย่างไม่รอช้าแต่ถูกคาเรนหยุดไว้
"คุณคาเรนอย่ามาห้ามนะ!"
"แต่ว่านี่เป็นกับดักนะคะ หากท่านไปก็ต้องตายแน่ๆค่ะ ถึงแม้มันจะบอกว่าให้ไปแลกแต่จริงๆแล้วมันคิดจะสังหารพวกท่านทั้งคู่อย่างแน่นอนนะคะ" คาเรนพยายามเตือน
"แต่ฉันก็ไม่ยอมให้คุณลิเลียน่าเป้นอะไรไปหรอก ฉันจะต้องรีบไปช่วย!" โกโดยังคงยืนยัน
"ตะ..ตะ..แต่ว่า..." คาเรนพยายามห้ามทั้งน้ำตา เธอถึงกับหมดแรงที่จะยืนต่อ ""ฉะ..ฉันน่ะ...ทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ...พลังอะไรก็ไม่มี...เป็นจอมเวทฝึกหัดที่อ่อนหัดซะจริงค่ะ...คนอย่างฉันทำประโยชน์หรือจะไปช่วยท่านลิเลียน่ายังทำไม่ได้เลย..."
"คุณคาเรน.." โกโดก้มตัวลงและช่วยเช็ดน้ำตาของเมดสาว
"ไม่เป็นไร ฉันจะช่วยให้ได้ คุณลิเลียน่าเองก็เป็นคนสำคัญของฉันและของคุณคาเรน ดังนั้นก็วางใจเถอะฉันจะพาเธอกลับมาให้ได้!" โกโดปลอบใจเด็กสาว
"...ค่ะ.." คาเรนยอมตกลง
ชายหนุ่มก็รีบวิ่งไปช่วยตามที่เขียนไว้ในจดหมายทันที
"รอก่อนนะคุณลิเลียน่า ฉันจะ...ไปช่วยเดี๋ยวนี้ล่ะ!"
เขตโบราณสถานนโปลี เวลา 18.06
เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงนึง คุซานากิ โกโรีบมุ่งหน้าไปที่เขตโบราณสถานที่ที่ลิเลียน่าถููกจับเป็นตัวประกันอยู่ ซึ่งที่นั่นเดียร์ก็เตรียมพร้อมไว้อยู่แล้ว "ท่าทางจะมาแล้วสินะ เจ้าเด็กคนนั้น"
"คุซานากิ...โกโด" หญิงสาวผมสีเงินที่ถูกจับตัวมองไปที่คนที่กำลังวิ่งมา
...และชายผู้ที่วิ่งมานั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นโกโดที่วิ่งมาจากคฤหาสน์จนมาถึงที่นี่
"ฉันมาตามสัญญาแล้ว พร้อมกับแผ่นศิลานี่ด้วย รีบปล่อยคุณลิเลียน่าซะ!"
"ไม่ได้นะคะอย่าส่งแผ่นศิลาให้มันเด็ดขาด!" ลิเลียน่าพยายามตะโกนห้าม
"จงส่งแผ่นศิลามาก่อน แล้วข้าถึงจะส่งตัวผู้หญิงคนนี้ให้" เดียร์บอก "และถ้านายคิดตุกติกล่ะก็ เธอคนนี้ไม่รอดแน่"
"ไม่ได้นะคะจะส่งให้มันไม่ได้เด็ดขาด!" ลิเลียน่าพยายามห้าม
"เอ้า รีบสิ่งมาเร็วเข้า!" เดียร์เร่งเร้า
"ก็ได้" ชายหนุ่มยอมโยนแผ่นศิลาให้กับเดียร์ง่ายๆ และแผ่นศิลาโบราณก็ตกอยู่ในมือมัน
"ฮ่าๆๆๆ ในที่สุดข้าคนนี้ก็จะได้รับพลังที่แข็งแกร่งที่สุดมาเป็นของตัวเองแล้ว!" ท้องฟ้าอยู่ๆก็เริ่มมีเมฆดำก่อตัวขึ้นเข้าปกคลุมเมืองทั้งเมือง เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าสนั่นหวั่นไหวไปทั้งขอบเขต
"รีบสิ่งคุณลิเลียน่ากลับมาได้แล้ว!" โกโดทวง
"จริงด้วยสินะ แต่ว่าก่อนหน้านั้นน่ะ..." ร่างของเดียร์เริ่มมีไอควันออกมาและมันก็กลายร่างเป้นลอสท์รูปแบบกวาง "นายน่ะจงตายไปซะเถอะ!" มันปล่อยสายฟ้าออกมาจากเขาของมันเข้าโจมตีใส่เด็กหนุ่มทันที
"คุซานากิ โกโด!!" ลิเลียน่าส่งเสียงร้อง
"ฮะ!?" เด็กหนุ่มไม่อาจที่จะหลบหลีกสายฟ้าของมันได้ทำให้เขารับสายฟ้านั้นเข้าไปเต็มๆ
ตู้มม!!!
หมอกควันจากแรงระเบิดปกคลุมไปทั่ว ความร้อนในชั้นบรรยากาศทำให้รู้ได้เลยว่าสายฟ้าที่ปล่อยโจมตีไปนั้นมีความร้อนเกิน 100 องศา และยังมีค่าประจุไฟฟ้าที่สูงมากอย่างแน่นอน
"สายฟ้าของข้าสูงถึงแสนโวลต์ ถ้าจะเหลือก็คงเหลือแค่กระดูกนั่นล่ะ สิ้นหวังซะเถอะ"
"คุซานากิ โกโด...." ลิเลียน่าถึงกับหลั่งน้ำตาเมื่อเห็นเขาถูกฆ่าไปต่อหน่าต่อตาและหันกลับไปมองเดียร์ด้วยแววตาที่เคียดแค้น
"คนอย่างเจ้านี่มัน!"
"น่าๆอย่ามองข้าแบบนั้นสิ ข้าจะให้เจ้ามาเป้นนางสนมของข้าก็ได้นะ เพราะในเมื่อข้าคนนี้ก็เป็นราชาแล้วไงล่ะ" เดียร์หัวเราะอย่างสะใจแต่เมื่อสังเกตไปที่แผ่นศิลาก็พบว่ามีความผิดปกติบางอย่าง "อะ..อะไรน่ะ ?"
ภาพบนแผ่นศิลาทั้ง 13 นั้นเรืองแสงสีฟ้าออกมาพร้อมกัน "นี่มันเกิดอะไรขึ้น ?"
"หรือว่า!?" ลิเลียน่าหันกลับไปมองในควันหมอกอีกครั้ง
ซึ่งควันหมอกนั้นก็ค่อยๆจางลงอย่างช้าๆและในนั้นเองก็มีผู้ชายคนนึงยืนอยู่ พอควันนั้นจางหายไปจนหมดก็พบว่าเขาคนนั้นคือ "คุซานากิ โกโด!"
"บ้าน่าทำไมแกถึง!?" เดียร์ตกใจเป็นอย่างมาก
ชายหนุ่มกำหมักแน่น มองไปที่เดียร์ด้วยสายตาที่มุ่งมั่น
"ตอนแรกฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าหากได้พลังมาแล้ว จะเอาไปใช้ทำอะไร ไม่รู้ว่าถ้ามีแล้วจะมีประโยชน์อะไร....แต่ว่าตอนนี้ฉันรู้คำตอบของมันแล้ว.."
แผ่นศิลาปล่อยคลื่นพลังออกมาสิบสามจุดกระแทกเดียร์ถอยออกไปและช่วยปลดเชือกให้ลิเลียน่าแถมยังนำการ์ดในเด็คของเธอคืนกลับมาทั้งหมด
"พะ..พลังกำลังหลั่งไหลออกมา ?" หญิงสาวมองไปที่แผ่นศิลาที่ค่อยเกิดรอยร้าวทีละนิด
โกโดเดินตรงมาที่แผ่นศิลาอย่างช้าๆ
"คำตอบของพลังที่ฉันจะนำไปใช้ก็คือ...การปกป้องคนสำคัญของฉัน การปกป้องมวลมนุษย์ และการต่อสู้เพื่อปกป้องทุกสิ่งทุกอย่าง!!"
พูดเสร็จแผ่นศิลานั้นก็แตกออก กลายเป้นหัวเข็มขัดให้กับโกโดพร้อมกับการ์ดทั้งสิบสามใบ
"ฉันจะสู้ เพราะว่านี่ล่ะคือ...ความหวังล่ะ!" เด็กหนุ่มใส่การ์ดรูปด้วงลงไปที่ไดร์เวอร์
ทันใดนั้นไดรืเวอร์ก็พุ่งตัวออกแล้วปล่อยสายรัดเข็มขัดออกมา มันหมุนวนรอบๆตัวของเด็กหนุ่มก่อนที่จะค่อยๆมาสวมกลายเป็นเข็มขัดให้กับเขา โกโดตั้งท่าแปลงร่างประจำตัวของเขาจากนั้นก็...!!
"แปลงร่าง!" เขาสับคันโกยที่เข็มขัด สลับด้านหน้าการ์ดกับหน้าอีกหน้านึง ซึ่งเป็นรูปโพธิ์ดำ
TURN UP
กำแพงแสงสีฟ้าถูกปล่อยออกมาจากไดร์เวอร์ของเด็กหนุ่ม จากนั้นเขาก็วิ่งผ่านกำแพงนั้นไปเปลี่ยนร่างเขาไปสวมเกราะเหล็กพร้อมกับชกหมัดใส่เดียร์จนมันกระเด็นไปชนกับเสาหิน
และในที่สุดราชาคนใหม่ก็ถือกำเนิดขึ้นบนโลกแล้ว ชื่อของเขาก็คือ...
"ฉันคือ...เบลด!"
"สิ่งนั้นมันต้องเป็นของฉัน มันต้องเป็นของฉัน!!" เดียร์ลุกขึ้นมาโจมตีด้วยสายฟ้าอย่างบ้าคลั่ง
เบลดสามารถเดินตรงเข้ามาโดยที่สายฟ้าเหล่านั้นไม่อาจที่จะทำอันตรายให้เขาได้เลยแม้แต่นิดเดียว
"ฮ่าส์!!" เขาหยิบดาบที่มีอยุ่ฟันใส่ลอสท์ จากนั้นก็หมุนตัวเตะให้มันล้มลง
"ฉันจะเอาพลังนั้นคืนมาให้ได้!!" เดียร์ประกาศ
มันใช้สายฟ้าสร้างดาบคู่ขึ้นมาเป้นอาวุธและฟาดฟันโจมตีใส่เบลด ซึ่งมีความรวดเร็วมากถึงขนาดที่ตัวเขายังตามไม่ทัน
ต่อให้การโจมตีของเดียร์จะสร้างความเสียให้เบลดได้ไม่มากแต่เพราะความเร็วในการฟัน ทำให้เขาเองก็แย่เหมือนกัน "ถ้าปล่อยให้มันเป็นฝ่ายโจมตีอย่างเดียวอย่างนี้แย่แน่!" โกโดพยายามป้องกันก็เต็มที่แล้ว
"คุซานากิ โกโดใช้การ์ดกับดาบเลยค่ะ!" ลิเลีย่าให้คำแนะนำ
"การ์ด!?" เบลดรีบทำตามที่เธอบอก เขาถอยห่างจากเดียร์แล้วดึงแผงการ์ดที่ซ่อนอยู่ในดาบ
จากนั้นเขาก็ดึงการ์ดรูปกิ้ก่าออกมาแล้วรูดใช้งานที่ดาบของเขา
SLASH
ดาบของเบลดเปล่งแสงสีฟ้าขึ้นมา เขาฟาดดาบออกไปครั้งเดียวดาบคู่ของเดียร์ก็ถูกทำลายลงในทันที "พลังสุดยอดจริงๆ"
"จะ..เจ้านี่" เดียร์ปล่อยสายฟ้าออกมามากขึ้นใส่ชายหนุ่มแต่ว่าก็ทำอะไรเขาได้น้อยมาก
"ฮ่าสสส์!!!" ทางฝ่ายโกโดเป็นฝ่ายวิ่งเข้าใกล้ใช้ดาบฟันใส่มันทีนึงให้เสียจังหวะ ตามด้วยฟันดาบลงและฟันให้มันกระเด็นล้มลงในดาบที่สาม
"ตอนนี้ล่ะ!" เบลดปักดาบลงพื้นหินและดึงแผงการ์ดออกมา
เขาเลือกหยิบการ์ดรูปตั๊กแตนขึ้นมาแล้วรูดใช้งานที่ดาบของเขา
KICK
ร่างของเบลดมีไอร้อนระเหยออกมา แล้วเขาก็กระโดดหมุนตัวขึ้นไปข้างบน
แล้วก็พุ่งลงมาเตะใส่เดียร์ด้วยพลังของการ์ดนั้น "เฮ้!!!"
ลอสท์รับท่าเตะนั้นเข้าไปเต็มอก มันกระเด็นปลิวตีลังกาแล้วลงมากระแทกพื้นอย่างรุนแรง
"นะ...นี่น่ะเหรอ...พลังของ...เบลด" เดียร์พูดครั้งสุดท้ายก่อนที่มันจะระเบิด
บรึ้มม!!!
ลิเลียน่าที่มองแผ่นหลังของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าอยู่นั้นทำให้เธอนึกถึงเรื่องสมัยเด็ก
ซึ่งเป็นอดีตที่เธอกับเขาเคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เพียงแต่ว่าอดีตนี้นั้นตัวโกโดไม่อาจที่จะจำมันได้แล้ว ด้วยเหตุผลบางอย่าง...
"คุณลิเลียน่า.." เบลดหันกลับมาหาลิเลียน่า
"ทำสำเร็จแล้วนะ..." ก่อนที่เขาจะหมดแรงล้มลงไป ณ ตรงนั้น
"คุซานากิ โกโด!" หญิงสาวผมสีเงินรีบวิ่งเข้าไปดูอาการของชายหนุ่มทันที
"ทำใจดีๆไว้นะคะ จะรีบปฐมพยาบาลเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ เพราะฉะนั้น..." และแล้วสติของชายหนุ่มก็ดับวูบลงไป เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรต่อจากนี้บ้าง แต่ว่าความอบอุ่นที่รู้สึกได้นั้น...มันช่างคุ้นเคยสำหรับเขาเหลือเกิน...
.
.
.
.
สถานที่ที่ไม่อาจระบุได้ เวลา ??.?? น.
โกโดที่หมดสติอยู่นั้น ในตอนนี้เขานอนอยู่ในที่ในสักแห่ง ที่นี่เป็นมิติสีขาวที่มีเพียงแค่แคมปิโอเน่เท่านั้นที่เข้ามาได้ มันไม่มีชื่อเรียกในที่นี่จึงอาจเรียกว่าโลกของแคมปิโอเน่แทนได้
"พลังแห่งราชาได้เลือกเธอแล้วสินะ นี่คงเป็นการกำเนิดของพลังศักดิ์สิทธิ์ใหม่ ที่ถูกห่อหุ้มด้วยความมืดมิดและถูกเลี้ยงดูโดยความเขลาและเหล่าแม่มด พลังแห่งการฉกฉิงแห่งพิธีกรรมที่ลึกลับ ผ่านการสังเวยพระผู้เป็นเจ้า" เสียงของหญิงสาวผู้หนึ่งพูดในขณะที่โกโดหลับอยู่
พอเขาลืมตาขึ้นเขาก้พบกับเธอที่กำลังค่อมตัวเขาอยู่
"พูดง่ายๆก็คือ เงื่อนไขทั้งหมดต่างครบแล้ว ของขวัญจากสรวงสวรรค์ที่มอบให้เธอ" เธอยิ้ม
"คุณกำลังหมายถึงอะไรอย่างั้นเหรอครับ ?" โกโดถาม
เธอยืดตัวขึ้นและชูนิ้วชี้ "เอาเถอะ เพียงแค่ใช้มันชีวิตของเธอก็ได้ถือกำเนิดใหม่แล้วยังไงล่ะ"
"กำเนิดใหม่ ?"
"นี่คุณเป็นใคร ?" โกโดถาม
"ผู้ให้กำเนิดความยุ่งเหยิง แพนโดร่าไงล่ะ" เธอแนะนำตัว
"เธอน่ะจะถือกำเนิดใหม่ในฐานะแคมปิโอเน่...พลังของผู้พิชิตพระเจ้า ราชาที่อยู่เหนือกว่าราชา หรือตามชื่อที่เธอเรียก....เบลด ยังไงล่ะ..."
สิ้นเสียงนั้นทุกอย่างรอบตัวโกโดก็กลับกลายเป็นสีขาว
โรงพยาบาล เวลา 08.09 น.
คุซานากิ โกโดค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมาและเขาเห็นลิเลียน่าอยุ่ตรงหน้า
"คะ..คุณลิเลียน่า.." เขาพูดอย่างแผ่วเบา แต่ก็ทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวได้ในทันทีและรีบเขามาหาเขาาด้วยความปลื้มปิติยินดี
"คุซานากิ โกโด!" ลิเลียน่าเรียกชื่อของเขา
ชายหนุ่มที่เพิ่งฟื้นลองมอบไปรอบๆพบว่าเขาอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคย "ที่นี่ที่ไหน ?"
"โรงพยาบาลภายใต้การดูแลของกลุ่มกางเขนสัมฤทธิ์สีดำค่ะ เบื้องหน้าก็เป็นโรงพยาบาลทั่วไป แต่จริงๆแล้วที่นี่ยังเป็นโรงพยาบาลที่ทางกลุ่มเวทใช้งานกันด้วย..."
"..แต่ว่าตอนนี้ยังไงก็ช่างมันเถอะค่ะ!" ลิเลียน่าส่งเสียงดัง "อยุ่ๆก็ล้มลงไป คิดว่าเป็นเพราะอะไรแต่แท้จริงแล้วก็แค่หมดแรงจากการต่อสู้ คราวหน้าอย่าทำให้ตกใจแบบนี้อีกจะได้มั้ยคะ ?" เธอเช็ดน้ำตา
"ขะ..ขอโทษนะ พอดีพอจัดการลอสท์ได้แล้ว ร่างกายมันก็วูบลงไปเลยน่ะ" โกโดบอก
"เป็นถึงกับราชาผู้ยิ่งใหญ่เลยนะคะ เรื่องแค่นี้ทำไมถึงทำไม่ได้ล่ะคะ!" ลิเลียน่าขึ้นเสียง
"ขะ..ขอโทษ" โกโดขอโทษเบาๆ
ตอนนั้นลิเลียน่าก็ตกใจบางอย่างและรีบลดตัวลงไปคุกเข่าต่อหน้าเขาทันที "ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงค่ะที่ขึ้นเสียงกับท่านราชาเช่นนั้น หากมีสิ่งใดที่ทำให้ท่านระบายความโกรธนั่นแล้วล่ะก็ได้โปรดบัญชามาได้เลยค่ะ"
โกโดเหนื่อยใจในความเอาจริงเอาจังมากเกินไปของลิเลียน่า
"ฉันเองก็ไม่ได้โกรธอะไรซักหน่อย ฉันเองก็ดันมาล้มเองหลังจากที่สู้เสร็จ"
"ผิดแล้วค่ะ" ลิเลียน่าส่ายหน้า
"เป็นความผิดของฉันตั้งแต่ต้นที่ประมาทจนพลาดพลังศัตรูทำให้ท่านต้องมาออกสู้ด้วยตัวเองเช่นนี้ช่างเป็นเรื่องที่น่าผิดหวังในฐานะอัศวินรับใช้อย่างยิ่ง" ลิเลียน่าหน้าแดงเล็กน้อย
"ระ..เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอก อีกอย่างคุณลิเลียน่าเองก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก เท่านี้ฉันเองก็เบาใจลงเยอะเลยล่ะ" โกโดพูดปลอบใจหญิงสาว
"ถ้าเป็นการขออภัยแบบญี่ปุ่นคงต้องขอขมาสินะคะ" ลิเลียน่าก้มหัวขอขมาที่พื้น
"ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นหรอกน่า!" โกโดบอก
เธอเงยหน้าขึ้น "ถะ..ถ้าอย่างั้นก็คว้านท้อง!"
"นั่นยิ่งไม่ใช่ใหญ่เลย!" โกโดรีบตอบปฏิเสธทันที
"ทำอย่างงั้นก็จะทำให้คนอื่นเขาเป็นห่วงอีกนะคะ ท่านลิเลียน่า" คาเรนเดินเข้ามาในห้อง
"คาเรน/คุณคาเรน" ทั้งสองพูดพร้อมกัน
"ท่านลิเลียน่าน่ะ เฝ้าท่านคุซานากิอยุ่ข้างเตียงตลอดตั้งแต่เมื่อเย็นเลยนะคะ" คาเรนบอก
"อย่างงั้นเหรอ ขอบใจนะคุณลิเลียน่า" โกโดขอบคุณเธอ
"มะ..ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกค่ะ"
"แล้วก็เรื่องที่จะแต่งตั้งท่านคุซานากิ ขึ้นเป็นแคมปิโอเน่ของทางกลุ่มกางเขนสัมฤทธิ์สีดำ ก็ดำเนินการเรียบร้อยแล้วค่ะ เพียงแต่่ว่าเขาอาจจะต้องอยู่ที่อิตาลีอีกสักพักเพื่อเข้ารับการทดสอบค่ะ" คาเรนพูดในเรื่องที่ดกโดไม่รู้
"ดีใจด้วยนะคะท่านลิเลียน่า"
"มะ..หมายความยังไงอย่างงั้นเหรอ คุณลิเลียน่า ?" โกโดถาม
"หลังจากเหตุการณ์เมื่อวาน ทางฉันได้รายงานไปยังระดับเบื้องบนของกลุ่มกางเขนสัมฤทธิ์สีดำน่ะค่ะ และผลที่ได้คือท่านคุซานากิ โกโดได้รับการพิจารณาให้มาเป็นแคมปิโอเน่อย่างเป็นทางการของเรา เพื่อจะได้มีสิทธิใช้พลังของเบลดได้น่ะค่ะ" ลิเลียน่าชี้แจง
"เดี๋ยวสิ ฉันไม่ได้อยากเป้นอะไรแบบนั้นเลยนะ" โกโดแย้ง
"ที่ทำแบบนี้เพื่อเป็นผลประโยชน์ต่อตัวท่านเองด้วยค่ะ เพราะหากให้ท่านใช้พลังนั้นอย่างโดดเดี่ยวแล้วล่ะก็อาจจะมีองค์กรอื่นที่หวังร้ายคิดหมายปองพลังของท่านอยู่ก็เป็นได้ ดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องใช้วิธีนี้เพื่อที่จะปกป้องตัวท่านค่ะ" ลิเลียน่าอธิบาย
"ท่านลิเลียน่าเป็นคนขอร้องทางเบื้องบนด้วยตัวเองเลยนะคะ" คาเรนเสริม
"เดี๋ยวเถอะ คาเรนอย่าพูดนอกประเด็นสิ!" ลิเลียน่ารุ้สึกเขินทันทีที่คาเรนพูดเช่นนั้น
"อย่างงั้นเรอะ ถ้าอย่างงั้นก็ต้องขอบคุณนะคุณลิเลียน่า" โกโดขอบคุณพร้อมรอยยิ้มที่สำหรับเธอนั้น มันเป็นแสงที่เจิดจ้ายิ่งกว่าดวงอาทิตย์เสียอีก
"คะ...ค่ะ!" ลิเลียน่ารับคำของโกโด
"คือคุซานากิ โกโดถ้าท่านไม่ว่าอะไร พอดีฉันมีเรื่องอยากขอร้องท่านสองเรื่องน่ะค่ะ"
"ได้สิคุณลิเลียน่าทำเพื่อฉันมามาก ถ้าเป็นเรื่องที่ฉันทำได้ฉันก็เต็มใจที่จะทำ" โกโดพร้อมรับฟังคำขอจากลิเลียน่า
"อย่างแรก..." เธอคุกเข่าลงตรงหน้าโกโดอีกครั้ง
"ข้าให้ฉันได้เป็นอัศวินประจำกายท่าน คอยร่วมสู้เคียงข้างท่านด้วยเถอะค่ะ!"
"ถึงพูดแบบนั้นแต่ฉันก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรนะ แต่ว่าฉันเองก็ยินดีนะหากได้คนอย่างคุณลิเลียน่ามาช่วยน่ะ"
คำพูดของโกโดถือว่าเป็นการยอมรับลิเลียน่าในทางอ้อม "งั้นพวกเรามาร่วมสู้ไปด้วยกันนะ"
"ค่ะ!" ลิเลียน่าตอบรับด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่ง
"แล้วอีกเรื่องล่ะ ?" โกโดถาม
"เออ...คือว่า...เรื่องนั้น" ลิเลียน่ากุมมือทั้งสองข้างท่าทางเขินอายยิ่งกว่าก่อนหน้านี้
"อะไรล่ะ ว่ามาได้เลย" ชายหนุ่มบอก
"ชะ...ช่วยเรียก...ช่วยเรียกฉันว่า....ลิเลียน่า ด้วยเถอะค่ะ" ลิเลียน่าขอร้องพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้า
"ระ...เรื่องแบบนั้น..." โกโดเริ่มหน้าแดงเหมือนกัน
"หรือว่า...ไม่ได้อย่างงั้นเหรอคะ ?" ลิเลียน่าส่งสายอ้อนวอนชายหนุ่มขึ้นไปอีก ทำให้เขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธเลย
"เข้าใจละ ลิเลียน่า" โกโดยอมเรียกตามที่หญิงสาวผมสีเงินต้องการ
"ขะ..ขอบพระคุณมากค่ะ!" เธอก้มหัวขอบคุณอย่างเต็มที่
"บอกแล้วไง ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้!" โกโดบอกกับลิเลียน่า
ก่อนที่เขาจะมองออกไปนอกหน้าต่าง ลมอ่อนๆที่พัดเข้ามาในห้องอย่างแผ่วเบา ทำให้ชายหนุ่มนึกถึงประเทศบ้านเกิดของเขาที่เมืองฟูโตะ "ตอนนี้อะยาซากิจะเป็นยังไงบ้างนะ...?"
และแล้วชะตากรรมอีกบทหนึ่งของราชาผู้อยู่เหนือราชา และอัศวินประจำกายเขา ก็ได้เริ่มต้นเข้าสู่ชะตากรรมบทใหม่....
.................... TO BE CONTINUE ....................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น