P:FMR JD

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 Sniper Rifle

มิติลึกลับของเหล่าเทพปิศาจ

ศิลาหินได้เปล่งแสงอีกครั้งเหล่าเทพปิศาจทั้งเก้าได้นำอาวุธมาประกบกันแล้วแสงก็ตกลงไปที่อาวุธปืนสไนเปอร์ของเทพปิศาจไซคลอป "ตาข้าแล้วสินะ!"

"เชอะ ข้าไม่ได้ออกอีกแล้วเรอะ!" เดรกโมโหแล้วเดินออกไป

"ไซคลอป ลงทัณฑ์พวกมนุษย์ในแบบของเจ้าให้ดีที่สุดล่ะ!" ดาก้อนสั่ง

"เรื่องนั้นข้ารู้อยู้แล้วน่า!!" ไซคลอปเดินไปที่แผ่นศิลา "ข้าไซคลอปจะไปล่ะนะ!!" มันเดินหายไปในแผ่นศิลาทันที

ไวเวิร์นนั่งอยู่บนหินสูงแล้วแสยะยิ้มพร้อมนึกเรื่องการต่อสู้วันนี้ "ไซคลอปเป็นเทพปิศาจที่สุขุมเยือกเย็น ปืนของเขาเปี่ยมไปด้วยความแม่นยำและเทคนิคในการยิงต่างๆ แล้วแบบนี้มาสค์ไรเดอร์จะรับมือยังไงน้า น่าสนุกดี"

.
.
.
.

เช้ารุ่งสางชมรมเคนโด้ของโรงเรียน SMART BRAIN

"ย้าก!!" สุกุฮะฟาดดาบไม้ของเธอใส่ชู แต่เขาก็สามารถปัดป้องไว้ได้ทันท่วงทีแล้วสไลด์ตัวถอยออกมา

"สุกุฮะ เริ่มมาก็เอาจริงเลยเหรอ" ชูตัวสั่น "มันเจ็บนะ"

สุกุฮะสะบัดดาบไม้ "ชูคุงน่ะ ฝีมือดีนะเวลาสู้จริง แปลว่าถ้าสามารถเอาชนะความกลัวในจิตใจตัวเองได้ เธอก็อาจจะเก่งขึ้นไปกว่านี้ก็ได้นะ"

"แต่ว่าผมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเก่งไปกว่าใครเลยนะ" ชูบอกแล้วลดดาบลง

"ช่องโหว่เต็มไปหมดเลยนะ!!" สุกุฮะพุ่งเข้ามาอีกครั้งแล้วแทงดาบโจมตีใส่ชู

"ว้า!" ชูกระโดดหมุนตัวหลบการโจมตีของสุกุฮะได้อย่างฉิวเฉียด แล้วโจมตีสวนกลับใส่เธอทำให้เธอล้มลง "สุกุฮะเป็นอะไรรึเปล่า!?"

สุกุฮะลุกขึ้น "เห็นมั้ยล่ะ ถ้าจะทำจริงๆก็ทำได้ ชูคุงน่ะ" เธอหันมายิ้มให้ชู

"สุกุฮะ..." ในบรรยากาศที่เป็นใจทั้งสองค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ทีละนิดแล้วนำริมฝีปากของทั้งสองเข้าสัมผัส

"อรุณสวัสดิ์!!" ฮินะงิคุเปิดประตูเข้ามาในชมรมทำลายบรรยากาศยามเช้าอันแสนเงียบสงบไป "กำลังทำอะไรกันอยู่น่ะ!?"

ทั้งสองคนรีบผละตัวออกจากกัน "เปล่าครับ/ค่ะ ไม่มีอะไร!!"

"เอ๋!?"


อ๊อด!!

ที่หอพักชายอ๊อดสัญสาณห้องของโคดากะดังขึ้นทำให้เขาต้องออกมาเปิดประตู "ใครน่ะ ?"

"อรุณสวัสดิ์ โคดากะ!" เซนะทักทายโคดากะ

"เซนะ ทำไมมาอยู่ที่หอพักชายล่ะเนี่ย ?" โคดากะรีบถามตรงประเด็น

"เรื่องก็คือ..." เซนะล้วงเข้าไปในกระเป๋าของเธอแล้วหยิบแอ็คเซลเกียร์ขึ้นมา "อะ นี้ซ่อมให้แล้วเอาไปสิ"

โคดากะรับของมา "ทำไม ?"

"ก็เห็นว่าแอ็กเซลเกียร์มันมีปัญหาเรื่องที่ทำให้คนใช้ได้รับบาดเจ็บใช่มั้ยล่ะ ก็เลยให้ปะป๋าช่วยแก้ไขจุดนั้นให้ แต่ว่าพลังงานในตอนนี้คงจะใช้ได้แค่ครั้งเดียวล่ะนะ" เซนะบอก

"ขอบใจนะ ที่ช่วยเอามาให้" โคดากะสวมแอ็กเซลเกียร์ไว้ที่ข้อมือ

"แล้วก็อีกอย่างนะ คือว่า..." เซนะแสดงอาการเขอะเขิน

"มีอะไร ?" โคดากะถาม

"วันนี้ช่วยไปกับฉันหน่อยสิ"


เอเรีย 7 เขตแห่งการทำงานเช่นเดียวกับเอเรีย 3 ต่างที่ไม่มีหน่วยงาน zect  สภาพตัวเมืองค่อนข้างคล้ายกันค่อนข้างมาก แต่ว่าเรื่องความเป็นอยู่ของคนอยู่ที่นี่ค่อนข้างดีกว่าเอเรีย 3 ค่อนข้างมาก

โคดากะและเซนะเข้ามาเดินเล่นในเอเรียนี้ พร้อมกับที่ชูและสุกุฮะมาพบกับคาซึโตะที่ร้านกาแฟ

"พี่คาซึโตะแล้ว ลาพิ..ไม่สิ..คุณอาสึนะล่ะครับ" ชูเริ่มถามคำถามกับคาซึโตะ

"ความทรงจำของเธอยังฟื้นคืนมาไม่สมบูรณ์ ทางหมอบอกว่าต้องใช้เวลารักษาตัวสักพักนึง" คาซึโตะตอบ

"แล้วที่เรียกพวกเรามาที่นี่มีธุระอะไรรึเปล่าคะ ?" สุกุฮะถาม

"ก็นะ คือแบบว่า ฉันจะกลับไปอเมริกาพร้อมกับอาสึนะน่ะ" คาซึโตะบอก

สุกุฮะตกใจเล็กน้อย "กลับไปที่อเมริกาเหรอคะ งั้นหนูก็ต้อง.."

คาซึโตะส่ายหน้า "สุกุ ไม่ต้องไปด้วยหรอก อยากอยู่ที่นี้ใช่มั้ยล่ะเพราะว่าน้องสาวพี่ในที่สุดก็มีแฟนกับเขาสักที

ชูและสุกุฮะหน้าแดง "พี่ล่ะก็อยู่ๆพูอะไรออกมาคะ!"

คาซึโตะแอบยิ้มที่มุมปาก "แค่พูดความจริงเท่านั้นล่ะน่า"

ในตอนนั้นเองท้องฟ้าก็เกิดเมฆครึ้มทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ยังสว่างอยู่ แต่ตอนนี้กลับมีแรงกดดันและความมืดมิดปกคลุมไปทั่ว

"ท้องฟ้าแบบนั้นหรือว่าจะเป็นเทพปิศาจ!?" ชูตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"รีบไปกันเถอะ!" คาซึโตะบอกทั้งสองแล้วรีบมุ่งหน้าเข้าไปในตัวเมือง

ทางโคดากะและเซนะก็เห็นเหตุการณ์นี้เช่นกัน "เซนะ เธอรออยู่ที่นี่ล่ะเดี๋ยวฉันจะไปเอง!"

"จะบ้าเรอะ คิดว่าฉันป้องกันตัวเองไม่ได้รึไง อย่าลืมสิฉันก็สู้ได้นะ" เซนะหยิบเดลต้าเกียร์ออกมา "ให้ฉันได้ร่วมสู้ไปด้วยเถอะ"

"เซนะ.."

โคดากะยอมเซนะแล้วรีบตรงเข้าไปในตัวเมืองแล้วเจอกับพวกชู "พวกนาย!?"

"คุณฮาเซงาวะ ?" ชูพูด "พวกคุณก็.."

"ไม่ต้องพูดอะไรมากหรอก มันจะมาแล้ว!" คาซึโตะทำสีหน้าเคร่งเครียดแล้วมองไปที่ท้องฟ้าสีดำ

บรึ้ม!!

เทพปิศาจเครื่องจักรดวงตาสีแดงและมีเพียงตาเดียวปรากฏขึ้น "ข้ามีนามว่าไซคลอป เจ้าพวกมนุษย์เอ๋ย จงรับการลงทัณฑ์ของพระเจ้าไปซะ!!" ไซคลอปยิงปืนสไนเปอร์ของมันใส่ตึกอาคารเมืองโดยรอบทำให้ตึกเหล่านั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอยพร้อมกับผู้คนที่อยู่ภายในอาคารด้วย

SWORD VENT

มาสค์ไรเดอร์ไนท์กระโดดเข้ามาโจมตีใส่ไซคลอปแต่มันสามารถป้องกันไว้ได้ทันท่วงที "แกคือมาสค์ไรเดอร์งั้นรึ!?"

"ฉันคือ.." ไนท์สลัดไซคลอปถอยออกไป "..มาสค์ไรเดอร์ไนท์"

"ดูท่าแล้วคงไม่ได้มาคนเดียวสินะ" ไซคลอปมองไปรอบๆก็พบว่าตัวเองโดนล้อมไว้โดยมาสค์ไรเดอร์ถึงห้าคน 

"ถึงจะเก่งแค่ไหนแต่ถ้าเจอขนาดนี้ก็คงจะไม่ไหวสินะ!" คาซึโตะพูด

"มันจะแน่เรอะ อันที่จริงฉันก็ไม่ถนัดการต่อสู้ตรงๆซะด้วยสิ ดังนั้น!!" ไซคลอปโยนระเบิดแสงลงพื้นทำให้เกิดแสงสว่างเปิดโอกาสให้มันหนีไป

"มันหนีไปแล้ว!?" สุกุฮะพูด

"ไม่หรอกคงจะอยู่แถวนี้ล่ะ ทุกคนระวังตัวด้วย!" เซนะรีบเตือนทุกคนแล้วหันหลังชนกันเพื่อช่วยกันดูสภาพโดยรอบ

"ถูกต้อง เพราะฉันเป็นสไนเปอร์ก็เลยไม่ค่อยจะอยากสู้แบบตรงๆสักเท่าไหร่ ดังนั้นฉันให้พวกนายได้เล่นเกมพิเศษที่มีชีวิตของคนที่หายไปเป็นเดิมพัน" ไซคลอปพูด

"เกมพิเศษอะไรน่ะครับ ?" ริวคิสงสัย

"ถ้าพวกแกรอดชีวิตสักคนนึงไ้ด้ถึงเที่ยงหรือหาทางกำจัดฉันได้ล่ะก็ ถือว่าพวกแกชนะและฉันก็จะคืนมนุษย์ที่หายไปให้กลับมาเป็นดั่งเดิมด้วย" ไซคลอปเสนอ

"กว่าจะเที่ยงก็อีกแค่สามชั่วโมง คิดว่านี้มันจะไม่ต่อให้เกินไปหน่อยรึไง!?" คาซึโตะพูด

"ยังไงพวกแกก็ไม่มีทางหนีไปถึงสามชั่วโมงได้หรอกน่า Game Start!" ไซคลอปยิงปืนมาจากที่ไหนสักแห่ง ปัง!

กระสุนแืนพุ่งลงมาโจมตีใส่ริวคิแต่ไฟซ์สามารถช่วยป้องกันไว้ได้ทันท่วงที "ทางนั้นเหรอ ?"

"สไนเปอร์อะไรกัน ถ้ารู้ตำแหน่งแล้วมันก็ของง่ายๆล่ะนะ!" เดลต้าเล็งปืนไปที่จุดที่ไซคลอปยิงปืน

"หึ!" ไซคลอปยิงอีกครั้ง ปัง!

แต่คราวนี้กระสุนถูกยิงออกมาจากอีกทางแล้วเข้าโดนขาขวาของริวคิเต็มๆ "อ้าก!!"

"ชู!" ฟามรีบเข้ามาประคองร่างของริวคิ

"กระสุนมาจากอีกทางนึง!?" ทุกคนตกใจกับการโจมตีเมื่อกี้

"ยังไม่หมดหรอกนะ!" ไซคลอปยิงกระสุนปืนออกมาจากทุกทิศทุกทางทำให้ทุกคนต้องพยายามช่วยกันป้องกัน

"ที่นี้อันตรายรีบถอยกันก่อนเถอะ!!" คาซึโตะบอกแล้วใส่การ์ดลงไวท์เซอร์ดาบ

ADVENT

มอนสเตอร์ค้างคาวปรากฏออกมาแล้วสร้างเงาดำช่วยอำพรางพวกเขาหนีออกไปได้ 

"หายตัวงั้นเรอะ แต่ว่าอย่าคิดว่าจะหนีไปได้ตลอดนะ" ไซคลอปยังคงพูดแบบสบายใจในฐานะที่ตัวเองเป็นฝ่ายล่า

.
.
.
.

โกดังร้างแห่งหนึ่งมาสค์ไรเดอร์ทั้งห้าเข้ามาหลบซ่อนในนี้ชั่วคราว

สุกุฮะช่วยทายาให้ชู "ยาสมานแผลรูปแบบพิเศษที่ทำมาจากพลังงานคอสมิค อีกสักพักก็คงหายล่ะนะ"

"ขอโทษนะ ผมเนี่ยมันตัวถ่วงเสมอเลย" ชูโทษตัวเอง

"ถ้ารู้ตัวก็ดีแล้วล่ะ" เซนะซ้ำเติม

"คาชิวาซากิ อย่าพูดแบบนี้สิ ชูคุงเขาก็ไม่ใช่ตัวถ่วงเสมอไปหรอกนะ!" สุกุฮะเถียงเซนะ

"จะทำอะไรก็เชิญ" เซนะทำเป็นไม่สนใจ

"จะยังไงก็ตามเราต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าทำไมไซคลอปมันถึงโจมตีมาจากทุกทิศทุกทางแบบนั้น" โคดากะออกความเห็น

"ถ้าแก้ปริศนาเรื่องนี้ไม่ได้ เราก็ไม่มีโอกาสกำจัดมันหรือไปได้เลยสินะ" คาซึโคะพูด

"แต่ว่าตอนนี้เราไม่รู้อะไรเลย.." ชูพูด

ปัง! ทันใดนั้นกระสุนสีขาวก็ยิงเข้ามาในโกดังแห่งนี้แล้วเกิดแก๊สสีขาวขึ้น

"นี้มันอะไรน่ะ!?" สุกุฮะปิดจมูกและปากตัวเอง

"แก๊สน้ำตา!" เซนะบอก "ต้องรีบออกจากที่นี่แล้ว!"

"เดี๋ยว!" โคดากะห้ามไว้ "นี้มันกับดักชัดๆเลยนะ ถ้าออกไปโดนยิงแน่!"

"แต่ว่าสถานการณ์แบบนี้จะทำยังไงดีล่ะครับ" ชูถาม

"เรื่องนั้น.." โคดากะคิดหนัก

"เดี๋ยวฉันจะออกไปล่อมันไว้เอง!" คาซึโตะอาสา "แล้วพวกนายก็ใช้โอกาสนั้นหนีไปให้เร็วที่สุด"

"ถ้าออกไปนายได้โดนยิงแน่นะ!" โคดากะพยายามเตือน

"ถ้างั้นฉันขอฝากทุกคนไว้ที่นายด้วยละกัน ถ้าเป็นนายต้องทำได้แน่!" คาซึโตะเชื่อใจในตัวโคดากะ "ฝากด้วยล่ะ!" คาซึโตะวิ่งไปที่ประตูโกดัง "แปลงร่าง!!"

SURVIVE

"พี่/พี่คาซึโตะ!!" สุกุฮะและชูตะโกนเรียกคาซึโตะแต่เขาก็ออกไปแล้ว

ภายนอกโกดังไซคลอปก็พบว่าไนท์ได้วิ่งออกมา "หึ ออกมาแล้วคนนึงสินะงั้นก็เตรียมตัวหายไปได้เลย!" มันเล็งไปที่หัวใจของไนท์ในช่วงที่เขาใส่การ์ดลงไวท์เซอร์

SHEILD VENT

ปัง!

ทุกคนออกมาดูสถานการณ์ "พี่!!"

"มีแค่นี้รึไง!" ไนท์สบัดผ้าคลุมที่เขาใช้ป้องกันการโจมตีไว้

"บ้าน่า ใช้ผ้าคลุมนั้นป้องกันไว้ได้เรอะ!" ไซคลอปเริ่มเดือดดาล

"รีบไปซะ!!" คาซึโตะตะโกนบอกทุกคนส่วนตัวเองวิ่งเข้าไปอยู่กลางเมือง "จะยิงทางไหนก็ยิงมาเลย!!"

"งั้นจะสนองให้!" ไซคลอปยิงกระสุนออกจากหลายทิศทางใส่ไนท์แต่เขาก็สามารถป้องกันไว้ได้ทั้งหมด จนมันอารมณ์เสียจนถึงขีดสุด "เจ้านี้!!" 

ตาสีแดงก็ไซคลอปกระพริบขึ้นมาแล้วอารมณ์ที่ดูร้อนรนเมื่อกี้ก็กลายเป็นอารมณ์ที่เยือกเย็นอีกครั้ง "เดี๋ยวจะทำลายให้ดูเอง ผ้าคลุมนั้น!" ปัง!

ไนท์ก็ยังคงป้องกันการโจมตีของไซคลอปได้ "มันไม่ได้ผลหรอกน่า!"

"มันจะแน่เรอะ" ไซคลอปแอบแสยะยิ้ม

"หมายความว่าไง ?" ไนท์ลองดูที่ผ้าคลุมของตัวเองพบว่าเริ่มขาดหายไปบางส่วน "ยิงมามากจนผ้าคลุมขาดเลยเรอะ ?"

"มาทำให้มันจบดีกว่า!" ไซคลอปยิงปืนใส่รูของผ้าคลุมแล้วโจมตีใส่ไนท์จนคืนออกจากร่างเซอร์ไวฟ์

ทั้งสี่ที่ดูสถานการณ์เริ่มเห็นท่าไม่ดี "แบบนี้แย่แน่!"

"พี่คะ!!"

"มันอยู่ไหนกันแน่!?" ไนท์พยายามมองตามหาไซคลอป

"ตายซะ!!" ไซคลอปยิงกระสุนสีแดงใส่ไนท์

"ทางนั้น ฉันเจอนายแล้ว!!" ไนท์โยนดาบใส่กระจก แต่ว่าเขาก็ต้องรับกระสุนของไซคลอปเข้าไป...

"อัก.." ร่างของไนท์กลับคืนร่างเป็นคาซึโตะแล้วสลายหายไป

"พี่คะ!!"

"ทุกคนตอนนี้รีบหนีกันก่อนเถอะ!!" โคดากะรีบพทุกคนมาหลบที่ใต้สะพาน

"พี่ของฉัน ตายไปแล้วเหรอคะ ?" สุกุฮะยังคงช็อคกับเหตุการณ์เมื่อกี้

"ไม่หรอก เท่าที่จำได้เห็นว่าเจ้านั้นบอกว่าถ้าหากหนีได้ถึงเที่ยงหรือกำจัดมันได้ ทุกคนก็จะกลับมา" เซนะบอก

"อีกสองชั่วโมงกว่าจะเที่ยง พวกเราจะรอดไปได้ถึงตอนนั้นรึเปล่า" ชูเริ่มรู้สึกกังวล

"ได้สิ.." โคาดากะตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "เราต้องพาทุกคนกลับมาให้ได้!"

................ TO BE CONTINUE ................