ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 13 วีรบุรุษและสิ่งที่ต้องแบกรับไว้
อุโมงค์ถ้ำภายในโรงเรียน SMART BRAIN เวลา 12.20 น.
"ฮ่าส์!!!" มาสค์ไรเดอร์เบลดใช้ดาบฟันใส่ไนท์แมร์วอริเออร์ มันใช้มือซ้ายรับดาบไว้อย่างง่ายๆแล้วจับเบลดโยนไปอีกฝั่ง แต่เขาก็รีบตั้งหลักใหม่กลางอากาศและกลับลงมาที่พื้น แล้วพุ่งเข้ามาใช้ดาบแทงใส่ที่กลางลำตัวของไนท์แมร์ได้สำเร็จ
"การโจมตีพรรค์นี้ มันทำอะไรข้าไม่ได้หรอก!" วอริเออร์ปัดดาบของเบลดออกทำให้เขาเสียหลัก แล้วมันก็ต่อยใส่เขาซ้ำๆกันแล้วจากนั้นก็หมุนตัวจระเข้ฟาดหางใส่มาสค์ไรเดอร์ซ้ำไปชนกับกำแพงหินทะลุออกไปด้านนอก
"เป็นอะไรไปล่ะมีแค่นี้รึไง!?"
"ฮึ่ม!!" มาสค์ไรเดอร์พลิกตัวลุกขึ้นมา เขาเปิดแผงการ์ดที่ดาบของเขาออกมาแล้วหยิบการ์ดสองใบมารูดใช้งานกับดาบของเขา "เอาล่ะนะ...!!"
TACKLE + MACH
SPEEDER RAM
"เฮ้!!!" เบลดซึมซับพลังของการ์ดทั้งสองแล้ววิ่งตรงเข้าไปกระแทกไนท์แมร์วอริเออร์ด้วยความเร็วสูง แต่เขาก็ถูกหยุดไว้ด้วยพลังที่มากมายของมัน ซ้ำยังถูกโจมตีกลับลูกไฟจากมือของมันจนเบลดได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก "ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ไม่มีทางชนะแน่!"
"นายไม่มีทางจะมาชนะพวกเราได้!" ไนท์แมร์ใช้ไฟของมันก่อร่างกลายเป็นดาบเหล็ก แล้วยิงไฟโจมตีใส่เบลดอย่างต่อเนื่อง โดยที่เขาไม่อาจที่จะตอบโต้กลับได้เลย "พลังเพียงแค่นั้นมันก็เป็นเพียงแค่เด็กอ่อนเท่านั้น!"
"ฉันก็ยังมีไพ่ตายอยู่ล่ะน่า!" เบลดใช้จังหวะที่กำลังชุลมุนนั้นใช้การ์ดรูดลงที่ดาบหนึ่งใบ
METAL
แสงสีฟ้าปรากฏขึ้นแล้วค่อยซึมซับเข้าไปในร่างของเบลด ทำให้ร่างของเขาในตอนนี้แข็งเป็นเหล็กทำให้เปลวไฟที่ไนท์แมร์ปล่อยออกมาโจมตีใส่เขา ในตอนนี้ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้แล้ว เบลดจึงใช้โอกาสนั้นโจมตีสวนกลับไป "ฉันจะไม่มีทางยอมแพ้อย่างเด็ดขาด!!"
"จะคิดยังไงก็ไม่เกี่ยว พลังคือตัวตัดสิน!!" วอริเออร์ใช้ดาบฟันใส่เบลดแต่เพราะพลังเกราะเหล็กของเขาทำให้มาสค์ไรเดอร์ทนรับการโจมตีของมันไหว
"ฮ่าส์!!" เบลดฟันดาบใส่มันแต่ก็เป็นอย่างเคย ไม่สามารถทำอะไรมันได้ แต่เขาก็ไม่ลดละความพยายาม "โจมตีแล้วไม่สะเทือนแล้วเป็นยังไงล่ะ..." เบลดฟันใส่มันอีก "ไม่ได้ผลแล้วยังไงล่ะ..." เบลดฟันซ้ำใส่มันอีก "ถึงยังไงฉันก็จะชนะให้ได้!!"
ดาบสุดท้ายของเบลดที่ใส่แรงใจของเขาไปอย่างเต็มที่สามารถฟันสร้างความเสียหายให้กับไนท์แมร์ผู้แข็งแกร่งตัวนี้ได้สำเร็จ "บะ...บ้าน่า นี่ข้าคนนี้รู้สึก...เจ็บงั้นเรอะ!?"
"ตอนนี้ล่ะ!" เบลดเปิดแพงการ์ดออกมาแล้วหยิบการ์ดออกมาสามใบแล้วรูดใช้งานที่ดาบ
BEAT + SCREW + THUNDER
LIGHTING DRILL
"เห้!!!" เบลดทุ่มกำลังทั้งหมดกับการโจมตีด้วยหมัดนี้ หมัดที่ซึมซับพลังของอัสนีบาตเข้าไปรวมกับพลังหมัดและพลังของสว่าน ทำให้พลังทำลายหมัดของเบลดเพิ่มสูงขึ้นอย่างมาก มาสค์ไรเดอร์ต่อยเข้าที่กลางลำตัวของไนท์แมร์วอริเออร์ "ย้ากกก!!!"
"อั่ก!!" ไนท์แมร์ถูกพลังหมัดของเบลดต่อยกระเด็นไปชนกับต้นไม้จนถึงกับหักโค่นลงมาด้วยแรงและพลังของเขา "กะ...แก!!" มันร้องด้วยความเจ็บแค้นอย่างที่สุด แต่เพราะอาการบาดเจ็บที่ค่อนข้างรุนแรงทำให้ไนท์แมร์ไม่อาจที่จะลุกขึ้นมาได้
"ขอจัดการให้จบเลยละกัน!" เบลดเปิดแผงการ์ดออกมา แต่ในตอนนั้นดาบจำนวนมากก็พุ่งเข้ามาโจมตีใส่เขา ทำให้มาสค์ไรเดอร์ต้องกลิ้งตัวหลบการโจมตีนั้นทำให้เสียโอกาสจัดการวอริเออร์ไป ปล่อยให้มันสามารถหนีไปได้
โกโดลุกขึ้นมาใหม่แล้วมองไปที่ชายเกราะสีดำที่ค่อยๆลอยลงมาจากบนฟ้า "นายมัน...คนเมื่อเช้า...มอร์เปอุส!"
"ข้าไม่ยอมให้เจ้ามาจัดการไนท์แมร์ของข้าง่ายๆหรอก ข้าจะจัดการกับเจ้าก่อนที่จะเกิดเรื่องแบบนั้น!!" มอร์เปอุสสร้างดาบจำนวนมากออกมาแล้วปล่อยให้ดาบนับร้อยเหล่านั้นพุ่งโจมตีใส่มาสค์ไรเดอร์เบลด "ตายซะ!!"
ตู้มม!!!
"เห้ยๆ ถ้ามาช้ากว่านี้มีหวังนายโดนจัดการไปแล้วนะ!" เสียงของชายคนนึงที่ไม่ใช่โกโดดังออกมาจากควันกลุ่มเดียวกันที่ที่เขา แล้วพอควันจางลงก็เผยให้เห็นร่างของมาสค์ไรเดอร์ร่างสีทองสองคนยืนอยู่ตรงหน้าเบลด "กองเสริมมาแล้ว!"
ผู้ที่มาช่วยเบลดไว้คือมาสค์ไรเดอร์อากิโตะและมาสค์ไรเดอร์โฟร์เซ่อิเล็คทริคสเตท "คะ...คามิโจว โยชิอิ!?"
"ท่าทางกำลังลำบากงั้นสินะ ถ้างั้นพวกเราจะขอช่วยสู้ด้วยอีกแรงก็คงจะไม่เป็นไรใช่มั้ย ?"โทวมะถามโดยที่ไม่ต้องรอคำตอบ เขาก็สามารถคำตอบได้ทันที สำหรับสถานกาณ์แบบนี้การรีบเอาชนะศัตรูตรงหน้าให้ได้ถือว่าเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด "ถ้าอย่างงั้นจะเริ่มเลยมั้ยล่ะ!?"
ฝ่ายมอร์เปอุสเป็นฝ่ายเริ่มบุกก่อนมันสร้างไนท์แมร์สเกเลตัลออกมาประมาณสิบกว่าตัว แล้วสั่งให้พวกมันเข้าจัดการมาสค์ไรเดอร์ เบลดเปิดแผงการ์ดออกมาแล้วรูดใช้การ์ดสองใบ
SMOG + BLIZZARD
ICE STROM
"เห้!!!" เบลดปล่อยหมอกน้ำแข็งใส่สเกเลตัลทำให้พวกมันทั้งหมดถูกแช่แข็ง
"ต่อไปก็ตาฉันล่ะนะ!" โฟร์เซ่หยิบอิเล็คทริคสวิทซ์ไปใส่ที่ดาบ แล้วเสียบปลั๊กลงที่ปลั๊กตรงกลาง
LIMITH BREAK
"RIDER HYAKU OKU VOLT SHOOT!" กระบองไฟฟ้าของมาสค์ไรเดอร์สร้างพลังไฟฟ้าออกมา แล้วโฟร์เซ่ก็ปล่อยคลื่นดาบไฟฟ้าจำนวนมากโจมตีใส่สเกเลตัลทำลายพวกมันทั้งหมดลงไปในการโจมตีเพียงครั้งเดียว
"เป็นไงเล่า!?"
"อย่าเพิ่งได้ใจนักมาสค์ไรเดอร์!!" มอร์เปอุสปล่อยดาบบินโจมตีใส่มาสค์ไรเดอร์แบบไม่หยุดยั้ง โฟร์เซ่รีบกดใช้สวิทซ์ใหม่ของเขาทันที
SMOKE ON
เครื่องปล่อยควันปรากฏขึ้นมาที่ขาขวาของโฟร์เซ่แล้วเขาก็ใช้เครื่องนั้นปล่อยควันอำพรางพวกเขาไว้ ทำให้การโจมตีของมอร์เปอุสทะลุผ่านออกไปเพราะไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอนของพวกเขา "ไปอยู่ไหนแล้ว!?"
"หา...." มาสค์ไรเดอร์อากิโตะที่ซ่อนตัวอยู่ในหมอกควันตั้งท่าประจำของเขาแล้วเขาของเขาก็แยกออก ปรากฏตราสัญลักษณ์อากิโตะขึ้นที่จุดที่เขายืนอยู่ และแสงนั้นก็ค่อยถูกดูดเข้าไปในเท้าทั้งสองข้าง เมื่อรวมพลังได้เต็มที่อากิโตะก็กระโดดออกจากควันนั้นแล้วพุ่งเข้าเตะใส่มอร์เปอุส "...ฮ่าส์!!"
"การโจมตีแบบนั้นมันทำอะไรข้าไม่ได้หรอก!" มอร์เปอุสสร้างบาเรียขึ้นมาป้องกันท่าเตะของอากิโตะไว้และก็สามารถรับไว้ได้ "ไม่มีอะไรที่จะทะลุผ่านเกราะนี้มาได้ เจ้าเองก็ไม่มีทางอย่างเด็ดขาด!" มอร์เปอุสใช้พลังทั้งหมดกับเกราบาเรียของมัน
"ของแบบนั้น...ฉันจะทำลายมันให้สิ้นซากไปเลย!!" พลังของอากิโตะเพิ่มสูงขึ้นอย่างน่าประหลาดทำให้บาเรียของมอร์เปอุสถูกพลังของเขาทะลุออกมา แล้วมาสค์ไรเดอร์ก็เตะใส่เกราะของชายเกราะดำผู้นี้จนเกิดเป็นรอยร้าวขนาดใหญ่ขึ้นบนชุดเกราะ
"สามารถทำให้เกรานี้มีรอยร้าวได้ถึงเพียงนี้เลยงั้นรึ!" มอร์เปอุสท่าทางจะตกใจกับความสามารถของมาสค์ไรเดอร์ที่เขาประมาทไป ทำให้เขาเห็นสถานการณ์เช่นนี้จึงคิดจะถอยกลับก่อนเพื่อกลับไปตั้งหลักมันลอยขึ้นแล้วหันหลังให้พวกเขา "ข้าขอบอกอะไรไว้อย่างหนึ่ง การที่พวกเจ้าชนะได้ในครั้งนี้ ไม่ได้หมายความว่าพวกเจ้าจะชนะตลอดไป จำไว้ด้วยล่ะ"
แล้วชายเกราะดำก็หายไปพร้อมกับเงาสีดำ โดยที่มาสค์ไรเดอร์ทั้งสามก็ทำได้เพียงยืนมองควันสีดำที่ค่อยๆจางหายไปเท่านั้น......
ในตรอกซอกที่มืดมิด เวลา 12.45 น.
ไนท์แมร์วิทซ์บินลอยมาที่นี่ตามสัญญานัดไว้กับใครบางคน ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่นั่นคือไนท์แมร์วอริเออร์ที่รักษาบาดแผลทั้งหมดได้แล้วและยังกลับมาในสภาพสมบูรณ์เต็มร้อย "ท่านเป็นเช่นไรบ้าง อาการบาดเจ็บคงหายดีแล้วสินะคะ ?"
"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นไปหรอก พลังของไนท์แมร์สามารถฟื้นฟูได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว!" วอริเออร์ตอบในท่าทางที่เคร่งครึม "แล้วเจ้าตามหาที่ที่เหมาะสมจะกางเขตอาคมรึยังล่ะ ?"
"หาเจอแล้วค่ะ แต่ว่าต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่าที่แห่งนั่นจะมีคนมากมายให้เราสามารถดูดพลังของพวกเขามาได้ค่ะ" วิทซ์รายงาน "และคาดว่าอีกไม่นานตัวดิฉันก็จะพัฒนาเป็นร่างขั้นที่สามแล้วล่ะค่ะ!"
"ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีแล้ว..." วอริเออร์กำลังจะเดินออกไป แต่เขาก็หยุดหันกลับมาพูดต่อซักเล็กน้อย
"ฉันเชื่อว่าเธอจะต้องเป็นคนที่ทำให้ฉันสมหวังได้นะ อย่าทำให้ฉันผิดหวังเด็ดขาดล่ะ!"
"ค่ะ!" วิทซ์ตอบอย่างหนักแน่นแล้วเธอก็คืนร่างกลับเป็นร่างมนุษย์ซึ่งนั่นก็คือ เมย์ หนึ่งในแฟนคลับของชิน อาสึกะ
"ดิฉันจะทำทุกอย่างอย่างเต็มกำลังค่ะ!"
"แบบนั่นสิค่อยสมเป็นผู้หญิงของฉัน!" วอริเออร์พูดเสร็จเขาก็เดินออกไปจากที่แห่งนี้
ส่วนเมย์ก็หันหลังกลับและเดินไปอีกทางนึง...
.
.
.
.
ร้านขายหนังสือในห้างสรรพสินค้าในตัวเมืองเอเรีย 3 เวลา 12.50 น.
คุซานากิ ชิซุกะน้องสาวของโกโด หญิงสาวผู้ที่ไม่รู้เรื่องเลยว่าพี่ชายของตัวเองนั้นต้องกลายเป็นฮีโร่ผู้ผดุงความยุติธรรมที่ถูกเรียกว่า 'มาสค์ไรเดอร์' แต่ว่าก็ใช้ว่าเธอจะไม่เคยสงสัยว่าพี่ชายของตัวเองนั้นจะหายไปทำอะไรอยู่ที่ไหน แต่ก็จะถูกโกโดตอบแบบบ่ายเบี่ยงเรื่องนี้กลับมาทุกที แม้เธอจะพยายามตามสืบเองแต่เธอก็ไม่เคยตามพี่ชายเธอไปจนถึงช่วงเวลาที่เขาจะต่อสู้ได้เลยสักครั้ง
และวันนี้น้องสาวคนนี้ก็ยังได้นัดพี่ชายของเธอไปดูฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศด้วยกัน แต่เพราะปัญหาเรื่องไนท์แมร์ที่เขาต้องจัดการให้เรียบร้อยจึงทำให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน โกโดก็ยังไม่มาตามที่นัดไว้เสียที
"พี่คนนี้ล่ะก็ ไปทำอะไรที่ไหนไม่เคยบอกกันเลยนะ..." ชิซุกะออกอาการหงุดหงิดในระหว่างที่กำลังอ่านนิตยสารเกี่ยวกับเสื้อผ้า เธอมองลงไปในของที่อยู่ในกระเป๋าของเธอซึ่งมีลักษณะเป็นกล่องของขวัญ ซึ่งของที่อยู่ในกล่องนั้นเป็นวัตถุอย่างหนึ่งที่เธอไม่เคยพบเห็นมาก่อน...
ย้อนกลับไปเมื่อสองวันก่อนหน้านี้ ชิซุกะได้รับซองจดหมายพร้อมกับของสิ่งนี้มาจากทางไปรษณีย์ แน่นอนว่าเธอไม่รู้ว่าสิ่งนี้คืออะไรหรือสามารถทำอะไรได้ และสิ่งที่เขียนมาพร้อมกับจดฟมายนี้คือ
"ของสิ่งขอมอบให้แก่คุซานากิ โกโด ชายผู้เป็นราชันย์ผู้ครอบครองทุกสรรพสิ่ง สิ่งนี้จะเป็นสิ่งช่วยปลุกพลังที่แท้จริงให้ตื่นขึ้นมา สิ่งนี้จะต้องเป็นประโยชน์ต่อท่านอย่างแน่นอน จงใช้เมื่อเห็นว่าถึงเวลสที่เหมาะสม.."
แน่นอนว่าน้องสาวผู้ที่ไม่ได้รู้เรื่องถึงมุมอีกมุมมองนึงของโลกเลย เธอไม่มีทางที่จะเข้าใจว่าสิ่งนี้นั้นจะมีประโยชน์ต่อพี่ชายของเธอยังไง แต่เพราะว่าเธอเองก็อยากรู้ว่าพี่ชายของเธอนั้นทำอะไรอยู่โดยที่ไม่ยอมบอกเธอ ทำให้เธอจึงไม่คิดจะมอบของสิ่งนี้ให้จนกว่าเธอจะรู้ความจริงของเรื่องนี้ และเก็บเรื่องนี้เป็นความลับตลอดมาสองวัน จนถึงเวลาปัจจุบันเธอก็คิดจะถามเรื่องนี้จากพี่ชายของเธอ แต่เขาดันกำลังติดธุระที่สำคัญอยู่ทำให้เธอไม่สามารถคุยเรื่องนี้กับเขาได้
ในระหว่างที่ชิซุกะเอาแต่คิดมากกับเรื่องของพี่ชายของเธอ ยูสุเกะที่เห็นว่าเธอเอาแต่ทำหน้าอารมณ์ไม่ดีมาตั้งนานแล้ว เขาจึงเดินเข้าไปพูดกับเธอ "คุณชิซุกะครับ มีเรื่องอะไรให้ลำบากใจรึเปล่าครับ ผมเห็นคุณทำหน้าแบบนี้มาตั้งแต่ตอนที่มาที่นี่ด้วยกันแล้วนะครับ ?"
"อะ...เออ คือว่า..." ชิซุกะไม่กล้าจะบอกความจริงกับยูสุเกะแน่นอน เพราะเนื่องจากนิสัยของเขาที่เป็นคนดีที่คอยดูแลทุกคนและคิดจะช่วยแก้ไขปัญหาของทุกคน นั่นทำให้อามามิ ยูสุเกะผู้นี้เป็นเด็กผู้ใสซื่อบริสุทธิ์ จนเธอถึงกับไม่กล้าที่จะโยนปัญหาส่วนตัวของเธอไปให้เพื่อนอย่างเขา "มะ...ไม่มีอะไรหรอก...ลืมๆมันไปเถอะนะ!" หญิงสาวรีบเก็บหนังสือลงบนชั้นแล้วเธอก็รีบเดินหนีไปทันที
"คุณ..ชิซุกะ" ยูสุเกะดูออกทันทีว่าชิซุกะนั้นต้องมีปัญหาบางอย่างอยู่แน่ แต่ถ้าเธอเป็นฝ่ายที่จะเดินหนีแบบนี้ทำให้เขาจะเข้าเป็นฝ่ายไปคุยก็ลำบาก เขาจึงคิดจะปล่อยหญิงสาวคนนี้คิดเรื่องนี้ไปก่อนแล้วเขาจะเข้าไปช่วยเธอในช่วงที่เธอต้องการให้ช่วยในภายหลัง
ยูสุเกะ,ชิซุกะ,ฮิบิกิ และมิยะเดินออกมาจากร้านหนังสือ แจ่คนไม่ได้ของอะไรติดไม้ติดมือกลับออกมาเลยซักคน
"แล้วนี่ชิซุกะ เห็นว่าเธอบอกว่าจะไปดูการแข่งบอลรอบชนะเลิศที่กำลังจะเริ่มใช่มั้ย แล้วไปกลับใครล่ะหรือว่าไปคนเดียว ?" ฮิบิกิถาม
"เรื่องนั้น...คือนัดไว้กับพี่ชายน่ะ ว่าจะไปดูด้วยกัน" ชิซุกะตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะมั่นใจนัก
"อย่างงั้นเหรอ...เฮาเองก็มีพี่ชายอยู่เหมือนกันน้า เป็นคนที่น่ารำคาญมากเลยล่ะ เอาแต่สั่งนู่นสั่งนี่คิดว่าตัวเองเกิดก่อนแล้วจะทำได้ทุกอย่างรึไง...คิดว่าเฮาไม่สามารถที่จะเป็นไอดอลได้ด้วย!" ฮิบิกิพูดถึงเื่องนี้ก็ทำให้ไฟในดวงตาของเธอลุกโชน "เฮาจะต้องแสดงให้พี่เห็นให้ได้!!... ว่าเฮาเองก็สามารถทำเรื่องนั้นได้จริงตามที่บอกไป!"
"โธ่ แต่พี่ชายของฮิบิกิจังดูเป็นคนจริงจังดีนะ" มิยะพูดขึ้น
"พี่จ๋ษของเราเนี่ยสิ วันๆเอาแต่ทำอะไรก็ยังไม่รู้เลย เห็นวันๆเอาแต่ใช้ชีวิตไปแบบเรื่อยเปื่อยไม่มีแนวทางการดำเนินชีวิตที่เป็นหลักเป็นแหล่งซะที ฉันน่ะกลุ้มใจมากเลยว่าพี่เขาจะไปหาแฟนเหมือนกับคนอื่นๆได้ที่ไหน!?"
"คุณจุนอิจิกับพี่เป็นเพื่อนสมัยเด็กกันนี่ครับ เขาอาจจะชอบกันโดยที่คุณมิยะไม่รู้ตัวก็ได้นะครับ" ยูสุเกะออกความเห็น
"ฮารุกะจังเองก็ไม่เลวล่ะน้า~ แต่ว่ารู้สึกว่าพี่๗๋าจะไม่ได้คิดอย่างงั้นเนี่ยสิ" มิยะก็ยังคงรู้สึกเหนื่อยใจ แต่เธอก็เป็นหนึ่งในคนที่ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วพี่ชายของเธอก็เป็นมาสค์ไรเดอร์เช่นกัน
"พี่จ๋าเรานี่จะไปทำอะไรได้นะ วันๆเอาแต่ใช้ชีวิตแบบนี้ ตื่นก็สาย นาฬิกาปลุกแล้วก็ไยอมตื่น พอมิยะขึ้นไปปลุกก็ไม่ยอมตื่นอีก แต่พอตื่นมาก็บ่นว่ามิยะไม่ยอมปลุก แถมยังซุ่มซ่าม ก่อนหน้านี้ก็ชอบสะสมหนังสือสมบัติไว้อีก แบบนี้ถ้าได้รับสืบทอดตำแหน่งประจำตระกูลจะไปรอดมั้ยเนี่ย!?" มิยะบ่น
"คุณจุนอิจิเขาก็มีอะไรหลายอย่างที่มิยะยังไม่รู้นะครับ ถ้ารู้จักกับเขาจริงๆแล้วเขาก็เป็นคนที่ดีเลยล่ะครับ" ยูสุเกะบอกกับน้องสาวขี้เป็นห่วงของจุนอิจิ
"อย่างงั้นเหรอ ?" มิยะยังชื่อแบบไม่เต็มร้อย เธอจึงเปลี่ยนไปพูดกับชิซุกะ "แล้วชิซุกะจังล่ะ พี่ชายเป็นยังไงบ้าง ?"
ชิซุกะทำหน้าเหมือนกับโกรธใครบางคน "พี่ชายแบบนั้นน่ะชอบไปไหนคนเดียว ทำอะไรคนเดียว ไม่เคยจะบอกอะไรฉันเลย เหมือนับว่าตัวเองมีเรื่องที่สำคัญมากแต่ไม่สามารถบอกให้ใครรู้ได้ และยิ่งตั้งแต่ที่ไปอิตาลีแล้วกลับมาเนี่ยยิ่งเป็นหนักขึ้น เขาไม่ยอมคุยกับฉัน..." มิยะค่อยเปลี่ยนสีหน้าไปเป็นสีหน้าที่ดูซึมเศร้าและเหงา "...นานๆทีถึงจะได้คุยกัน และที่นัดกันว่าไปดูด้วยกันครั้งนี้ก็ไม่รู้ว่าจะมารึเปล่าเลย! ไม่รู้ว่าพี่จะบอกเรื่องนั้นเมื่อไหร่ด้วย.."
"ชิซุกะ/ชิซุกะจัง.." ฮิบิกิและมิยะต่างก็เป็นห่วงที่เห็นชิซึกะเป็นแบบนี้
ยูสุเกะหยุดเิดินแล้วหันไปปลอบใจชิซุกะ "คุณชิซุกะครับ ผมเองก็ไม่อยากที่จะเป็นคนบอกความจริงให้คุณรู้หรอกนะครับ แต่ว่าสักวันนึงคุณโกโดจะต้องบอกเรื่องนี้กับคุณอย่างแน่นอนครับ...ตอนนี้เขาอาจจะมีเรื่องธุระบางอย่างที่ต้องทำให้สำเร็จเลยมาไม่ได้...แต่ว่าผมขอให้สัญญาครับ ว่าเขาจะต้องมาแน่นอน!"
"แต่ว่า..." ชิซุกะมองไปที่นาฬิกาบนจอทีวีขนาดใหญ่ที่อยู่บนตึกสูง "ตอนนี้มันบ่ายโมงแล้วนะ อีกชั่วโมงนึง นัดแข่งก็จะเริ่มแล้วพี่เขาจะมาทันเหรอ ?"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะกว่าจะเริ่มแข่งก็ไม่ใช่เวลาบ่ายสองตรงแบบแน่นอน เพราะพวกเขาจะต้องมีการประกาศอะไรหลายๆอย่างก่อน ดังนั้นยังเหลือเวลาอีกเยอะครับ" ยูสุเกะพูดปลอบใจชิซุกะ "และถ้าเกิดคุณโกโดมาไม่ทันจริง...ผมก็..."
"ให้ยูสุเกะไปเป็นเพื่อนด้วยเลยซี้/ให้ยูสุเกะคุงไปเป็นเพื่อนสิ!" ฮิบิกิและมิยะผสานเสียงตอบพร้อมกัน
"เอ๊ะ!?" ยูสุเกะและชิซุกะต่างตกใจกับคำตอบของทั้งสอง
"ถ้าเกิดพี่ชายของชิซุกะจังไม่มา ปล่อยให้อีกที่นั่งนึงว่างมันก็จะไม่ดีนะ ให้คนไปเป็นเพื่อนสักคนนึงนั่นล่ะดีแล้ว" มิยะบอก "ฉันกับฮิบิิกิจังก็คิดจะไปดูหนังด้วยกันตอนบ่ายสองเหมือนกันดังนั้นไม่เป็นไรหรอก!"
"ยูสุเกะ นายช่วยดูแลชิซุกะด้วยล่า เฮารู้ว่านายทำได้!!" ฮิบิกิชูนิ้วโป้งให้กับชายหนุ่ม
"ขอบใจนะ...ฮิบิกิ มิยะ" ชิซุกะกล่าวขอบคุณจากใจจริง
โรงเรียน SMART BRAIN เวลา 13.01 น.
คุซานากิ โกโดหลังจากที่แยกออกมาจากพวกโทวมะและอากิฮิสะแล้ว เขาก็รีบทำการโทรศัพท์ติดต่อหาโอริมูระ อิจิกะที่อยู่กับเอพิลที่เพิ่งถูกปองร้ายไปเมื่อก่อนหน้านี้ เพื่อที่จะถามสถานการณ์ของพวกเขาในตอนนี้ "โอริมูระ ตอนนี้ทางนั้นเป็นยังไงบ้างน่ะ ?"
"ตอนนี้ก็ออกมาจากที่ห้องชมรมแล้วล่ะนะ คงจะต้องจัดการทำความสะอาดใหม่กันยกใหญ่ทีเดียวล่ะ แต่ว่าก็ไม่มีใครที่ได้รับบาดเจ็บ และตอนนี้ทางอาจารย์ก็กำลังจะเข้ามาดูแลแล้วไม่มีปัญหาอะไร" อิจิกะตอบในขณะที่เขากำลังยืนอยู่กับเอพิลที่หน้าห้องชมรม
"งั้นเรอะ งั้นก็ดีแล้วล่ะนะ เดี๋ยวทางฉันจะไปสมทบกับลิเลียน่าถ้าเกิดอะไรขึ้นหรือมีอะไรจะติดต่อมาละกัน" โกโดพูด "โชคดีล่ะ!"
"เข้าใจแล้วนายเองก็โชคดีล่ะ!" อิจิกะกดวางสาย เขาเดินเข้าไปดูพื้นที่รอบๆของห้องชมรม "ที่นี่เองก็เป็นทำเลที่ไม่เลวนะ และยังจัดได้ดีด้วยทำได้สมจริงกว่าที่คิด ไม่เลวไปเลยล่ะ!"
"ขอบคุณค่ะ ห้องชมรมฉันเป็นคนจัดเองน่ะค่ะ ส่วนคุณจูนกับคุณเมย์จะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้" เอพิลอธิบาย แต่ในตอนนั้นเองเธอเกิดอาการผิดปกติบางอย่างขึ้นเมื่อมีออร่าสีดำและตราสัญลักษณ์บางอย่างปรากฏขึ้นมาที่ก้นคอเธอ โดยที่อิจิกะไม่ได้สังเกต เธอก็เดินไปตรงที่หน้าต่างแตก...
"เก่งเหมือนกันนะ ทำคนเดียวได้ถึงขนาดนี้เนี่ย!" อิจิกะเอ่ยปากชม รูปแบบการจัดทำห้องชมรมของเธอนั้นทำได้เกณฑ์ดี เพราะความไม่ซ้ำใครและยังสามารถจัดการได้อย่างลงตัว "จะว่าไปแล้ว..!!" พอชายหนุ่มหันกลับมาหญิงสาวก็กำลังหยิบเศษกระจกจะเข้ามาแทงใส่เขา
"หะ!?"
"ย่าสส์!!!" เอพิลใช้เศษกระจกแทงใส่อิจิกะ แต่ชายหนุ่มสามารถหมุนตัวหลบออกได้ก่อน
"คิดจะทำอะไรน่ะ เอพิล!?" อิจิกะตวาดใส่เธอ แต่ท่าทางของเอพิลดูแปลกไป เธอดูไม่ใช่ตัวของตัวเอง มีความรู้สึกแปลกประหลาดออกมาจากเธอถึงขนาดที่อิจิกะยังรู้สึกได้ "นี่มันเกิดอะไรขึ้น ?"
เอพิลที่ท่าทางแปลกไปเงื้อมเศษกระจกขึ้นมาแล้วพุ่งตรงเข้าไปแทงใส่อิจิกะเต็มแรง แต่ชายหนุ่มใช้ความสามารถทางร่างกายที่เหนือกวาปลดอาวุธของเธอออกแล้วจับตัวเธอไว้ "หยุดได้แล้ว....โธ่เว้ย โทษทีนะ!" อิจิกะไม่มีทางเลือกจึงต้องตีทำให้เธอสลบเพื่อให้เธอสงบลง
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย ?" อิจิกะจับร่างของหญิงสาวแล้วสลบลงไปไปนั่งบนม้านั่ง เขาสังเกตเห็นรอยประหลาดสีดำที่ต้นคอของเธอ "เป็นเพราะรอยประหลาดนี่งั้นเรอะ แล้วมาอยู่ที่ต้นคอของเธอคนนี้ได้ไง ?" ในตอนนั้นเองโทรศัพท์ของชารล์ก็เรียนสายเข้ามา ทไให้อิจิกะต้องรับสายนี้
"ชาร์ลฉันเจอเรื่องแปลกๆด้วยล่ะ ท่าทางคนที่ชื่อเอพิลจะถูกไนท์แมร์ควบคุม.."
"ทางนี้เองก็พบกับเบาะแสบางอย่างแล้วล่ะ แต่ก่อนอื่นเราต้องตามหาตัวจูนให้เจอก่อน จากการที่ตรวจสอบตามกล้องวงจรปิดภายในโรงเรียนแล้ว พบเห็นเธอครั้งสุดท้ายที่เมืองส่วนเหนือน่ะ เดี๋ยวผมจะรีบตามไปอิจิกะรีบล่วงหน้าไปก่อนเลยนะ" ชาร์ลบอก
"เข้าใจแล้ว!" พอชาร์ลตัดสายไป อิจิกะก็มองไปที่เอพิลที่หลับอยู่ที่ม้านั่ง "...เดี๋ยวพออาจารย์มาก็คงจะปลุกให้ล่ะนะ แล้วค่อยกลับมาคุยกับเธอทีหลัง!" ชายหนุ่มตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังเมืองในโรงเรียนเขตเหนือโดยปล่อยให้หญิงสาวทิ้งไว้ที่นี้
แต่ว่าเมื่อหลับสายตาของชายหนุ่มไป เธอก็ถูกเงาดำลึกลับพาตัวเธอไปโดยที่ไม่มีใครรู้ มีเพียงดวงตาของบุคคลปริศนาที่อยู่บนต้นไม้และจับตาดูการกระทำของเงาดำนั้น
เมืองในโรงเรียน เขตเหนือ เวลา 13.13 น.
อิจิกะและชาร์ล ดูนัวร์มารวมตัวกันที่ตัวเมืองเขตเหนือ และออกตามหาตัวจูน หญิงสาวผู้เป็นหนึ่งในแฟนคลับของชิน อาสึกะและยังเป็นหนึ่งในคนที่อยู่ในชมรมแม่มด พวกเขาออกตามหาไปที่ร้านคาเฟ่ต่างๆ หรือไม่ก็ร้านขายวัสดุอุปกรณ์แปลกๆไปทั่วแต่ก็ยังไม่พบเจอตัวเธอ...
ทั้งสองกับมารวมตัวกันอีกครั้งที่กลางลานน้ำพุในเมือง "เป็นไงบ้างเจอตัวมั้ย ?" อิจิกะถาม
ชาร์ลส่ายหน้าบ่งบอกถึงคำว่า 'ไม่'
"เราไม่มีเบาะแสอื่นเลยงั้นเรอะ การที่จะออกตามหาคนๆเดียวภายในเมืองนี้ทั้งเมืองก็ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายนะ" ระหว่างที่อิจิกะกำลังคิดหนทางแก้ไขปัญหาที่ยุ่งยากเรื่องนี้อยู่ เขาก็หันไปเห็นจูนที่นั่งอยู่ที่อีกฝั่งหนึ่งของลานน้ำพุพอดี
"เจอตัวแล้ว!!"
"ถ้าอย่างงั้น..." ชาร์ลรีบเดินตรงเข้าไปหาหญิงสาวที่กำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับเพื่อน
หญิงสาวในร่างผู้ชายได้ไปยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ และพยายามเรียกความสนใจให้เธอมาสนใจโดยการไปยืนตรงหน้าเธอนานๆ "จูนสินะ คือว่าผมมีเรื่องที่ต้องการจะถามเรื่องนึงน่ะครับ ?"
หญิงสาวเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าของเธอไป แล้วเปลี่ยนมาสนใจชาร์ล "จะถามเรื่องอะไรก็รีบถามมา ฉันกำลังยุ่งเดี๋ยวจะต้องไปดูการแข่งของท่านชินในอีกไม่นานนี้ด้วย!"
"เรื่องที่ผมจะถามก็คือเรื่องนี้นั่นล่ะครับ ผมอยากรู้ว่าคุณชอบชิน อาสึกะตรงจุดไหน ?" ชาร์ลถาม
"ถามมาได้นะ เรื่องแบบนี้มันเป็นของตายย่ะ เพราะท่านชินทั้งหล่อและเท่ เล่นกีฬาเก่ง เรียนดี นิสัยของดี แถมยังรวยอีกต่างหาก แบบนี้สิสเป็คฉันเลยล่ะ คนต่างชาติอย่างนายคงไม่มีทางเข้าใจหรอก!" จูนตอบพร้อมกับแสดงท่าทีไม่พอใจชาร์ล "แล้วนายจะไปอยากรู้เรื่องนี้ไปทำไม...หรือว่า นายชอบฉันงั้นเหรอหา ? เสียใด้วยนะฉันมีใจให้ท่านชินคนเดียว ต่อให้นายหล่อเป็นเทพบุตรสไตล์ฝรั่งเศสก็สู้ชาวญี่ปุ่นแบบท่านชินไม่ได้หรอก!"
"พอดีว่าผมก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นอยู่แล้วน่ะครับ" ชาร์ลตอบไปพร้อมรอยยิ้ม
ซึ่งถือว่าเป็นการยั่วโมโหหญิงสาวที่กำลังเพ้อฝันถึงคนที่ชออยู่
"นายเนี่ยนะ...ไม่ได้รู้ถึงความยิ่งใหญ่ของท่านชิน อย่ามาทำตัวยิ่งใหญ่แถวนี้จะได้มั้ย และฉันขอบอกว่าท่านชินเป็นของฉันไม่ว่าใครก็ไม่สามารถที่จะ..." ก่อนที่หญิงสาวจะพูดอะไรต่อก็มีลำแสงสีกำโจมตีเข้ามาทำให้เธอหยุดชะงักไป "นะ..นั่นมัน ?"
"แกน่ะ ไม่มีทางได้สมหวังกับเขาหรอก!!" ไนท์แมร์วิทซ์ปรากฏตัวออกมา เธอดูท่าทางโกรธมากกว่าครั้งที่ผ่านๆมามาก "คนอย่างแกน่ะสมควรที่จะตายไปจากโลกนี้ซะ!!"
เหล่านักเรียนหลายคนหรือแม้แต่คนละแวกนั้นก็ต่างพากันหนีทันทีที่เห็นร่างของปิศาจรูปร่างแม่มดลอยอยู่บนฟ้าแบบนั้น จนบริเวณนั้นเหลือเพียงแค่จูน อิจิกะและชาร์ล็อตเท่านั้น
หญิงสาวยังคงอออกอาการหวาดกลัวกับปิศาจที่อยู่ตรงหน้า "ดะ...เดี๋ยวสิ..เธอเป็นใคร..ถึงมาแค้นฉันขนาดนี้!?"
"ไม่ต้องรู้ว่าฉันเป็นใคร.." ไนท์แมร์สร้างบอลพลังงานเล็กๆขึ้นมา และนั้นก็เป็นการขู่ให้หญิงสาวผู้นั้นสลบลงไป "..ขอเพียงแค่เธอหายไปท่านชินก็จะเป็นของฉัน!"
"ยอมเปิดเผยตัวจริงออกมาแล้วสินะครับ คุณเมย์" ชาร์ลพูดชื่อจริงของวิทซ์ขึ้น ทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก
"คุณเป็นคนยอมรับตัวเองนะครับ เพราะสิ่งที่คุณพูดนั้นเป็นตัวบ่งบอกถึงตัวจริงของคุณแบบไม่มีข้อสงสัยเลยล่ะครับ"
"หรือว่านี่แกวางแผนเรื่องนี้ไว้แล้ว!?" ไนท์แมร์ถามด้วยความแค้นเคืองที่พลาดเสียทีให้แก่ชาร์ล็อต
"ชาร์ลน่ะ คิดไว้แล้วว่าคนร้ายน่ะจะต้องเป็นหนึ่งในสองคนอย่างแน่นอน และคิดจะสืบหาตัวจริงไปทีละนิด แต่ในเมื่อออกมาบอกกันตรงแบบนี้แล้วล่ะก็ เรื่องมันก็ง่ายขึ้นล่ะนะ!" อิจิกะสวมไดร์เวอร์พร้อมกับหยิบไกอาเมมโมรี่ขึ้นมา
"ลุยกันเถอะ อิจิกะ!" ชาร์ล็อตสวมไดร์เวอร์และหยิบไกอาเมมโมรี่ขึ้นมา
CYCLONE
JOKER
"แปลงร่าง!" ชาร์ลใส่เมมโมรี่ของเธอลงไดรืเวอร์แล้วมันก็ย้ายไปอยู่ที่ไดร์เวอร์ของอิจิกะส่วนเธอก็สลบลงไป อิจิกะกดเมมโมรี่นั้นซ้ำลงไปแล้วตามด้วยใส่เมมโมรี่ของเขาลงไปแล้วสับไดร์เวอร์
CYCLONE JOKER
"ตายซะเถอะ!!" ไนท์แมร์วิทซ์ปล่อยบอลพลังงานโจมตีใส่อิจิกะและชาร์ล็อตในช่วงที่มีพายุบังเกิดขึ้นมาพอดี แล้วพายุนั้นก็กลายเป็นเกราะป้องกันการโจมตีนั้นไว้แล้วเปลี่ยนร่างของชายหนุ่มเป็นร่างของนักรบสองสี ผู้มีนามว่า มาสค์ไรเดอร์ดับเบิ้ล
"การโจมตีปกติ คงจะทำอะไรไม่ได้มาก ถ้างั้น...!!" ดับเบิ้ลเปลี่ยนเมมมโมรี่พร้อมกับกระโดดเข้าไปใกล้ตัวไนท์แมร์
LUNAR JOKER
ร่างกายซีกขวาของดับเบิ้ลเปลี่ยนเป็นลูน่าร์แห่งพลังมหัศจรรย์ แล้วเขาก็ใช้ความสามารถพิเศษที่ทำให้ร่างกายสามารถยืดได้เข้าไปต่อยวิทซ์ แล้วตามด้วยตีลังกาใช้ขายืดได้เตะใส่ไนท์แมร์ จากนั้นก็ใช้มือขวาจับตัวมันไว้แล้วดึงลงมาใกล้ตัวแล้วกระโดดเตะซ้ำไปอีก
ไนท์แมร์วิทซ์บินถอยออกมา "สู้ตรงนี้นานคงจะไม่ได้ และเป้าหมายของเราก็ไม่ใช่การจัดการมัน!!" ไนท์แมร์สร้างบอลพลังงานขนาดใหญ่ขึ้นมา แล้วปล่อยใส่ดับเบิ้ล ซึ่งก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย แต่กลับสามารถสร้างช่องว่างเปิดโอกาสให้วิทซ์สามารถพาจูนที่สลบอยู่นั้นหายไปพร้อมกับวงเวทย์สีดำได้
ดับเบิ้ลคืนร่างกลับเป็นอิจิกะแล้วรีบติดต่อไปหาโกโดทันที "คุซานากิ พวกเรารู้ตัวจริงของไนท์แมร์แม่มดแล้ว รู้สึกว่าจะเป็นผู้หญิงคนที่ชื่อเมย์น่ะนะ"
"อย่างงั้นเรอะ ถ้างั้นทางนี้ก็ได้คำตอบหมดแล้วล่ะ เดี๋ยวจะรีบจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเองไม่ต้องห่วง!" โกโดวางสายไป แล้วเขก็เข้าไปในโรงยิมที่ซึ่งตอนนี้ถูกปิดใช้งานไปแล้ว เขาเข้าไปแล้วพูดขึ้นมาว่า "ในที่สุดก็เจอตัวซะทีนะ ไม่คิดเลยว่าจะมาซ่อนอยู่ที่นะ!"
ไนท์แมร์และไนท์แมร์วิทซ์ที่เพิ่งพาจูนมาถึงที่นี่ต่างแปลกใจพร้อมกันทั้งสองคนที่เห็นคุซานากิสามารถมาถึงที่นี่ได้ "นี่แกรู้ได้ไงว่าเป็นที่นี่!?" ไนท์แมร์วอริเออร์โดยที่พยายามคุมอาการตกใจไว้
"เรื่องนั้น..ไปถามเธอคนนั้นจะดีกว่านะ ใช่มั้ยลิเลียน่า!?" โกโดตะโกนเรียกชื่อลิเลียน่่าออกมา ทำให้หญิงสาวผมสีเงินออกมาจากที่ซ่อนของเธอ เธอเป็นคนที่แอบสะกดรอยตามการกระทำของไนท์แมร์วอริเออร์ที่ไปลักพาตัวเอพิลมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว
"ไนท์แมร์วอริเออร์...ไม่สิ..ชิน อาสึกะ แผนของนายคืออะไรกันแน่!?" โกโดประกาศตัวจริงของไนท์แมร์วอริเออร์ออกมา ก็สร้างความแปลกใจให้กับเจ้าตัวเองเช่นกัน
"ทำไมถึงรู้ได้ล่ะ!?"
"ตอนที่ต่อสู้กันคราวก่อนฉันสังเกตเห็นการเคลื่อนของนายน่ะเหมือนกับตอนที่แข่งบาสด้วย ทำให้แันเริ่มคิดว่านายเป็นคนร้ายมากขึ้น และยิ่งเมื่อรู้ตัวจริงของไนท์แมร์แม่มดด้วยก็ยิ่งทำให้มั่นใจมากขึ้น ว่านายจะต้องเป็นไนท์แมร์อย่างแน่นอน!" โกโดกล่าว
"ในเมื่อความแตกแล้วก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ...แผนการของพวกเราก็คือการดูดพลังความฝันในปริมาณมากเพื่อเพิ่มพลังให้กับพวกเราเอง ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านั้น" ชินพูด
"แต่ว่าตอนนี้ฉันเองก็อยากจะจัดการแกให้ไปพ้นทางเสียที จะได้ไม่มาเป็นเสี้ยนหนามแบบนี้ต่อไป!"
"ถ้าอย่างงั้น..!!" คุซานากิ โกโดหยิบไดร์เวอร์ออกมาแล้วใส่การ์ดของเขาลงไปจากนั้นนำมาสวมที่เอว "ลิเลียน่าไปกันเถอะ แปลงร่าง!!" ลิเลียน่ารูดการ์ดลงที่ไดร์เวอร์เช่นกัน
TURN UP CHANGE
ทั้งสองแปลงร่างเป็นมาสค์ไรเดอร์เบลดและคาลิซและเข้าต่อสู้กับไนท์แมร์วอริเออร์และวิทซ์ ด้วยในสภาพที่ได้เปรียบกว่าของฝั่งมาสค์ไรเดอร์ทำให้ฝ่ายไนท์แมร์ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ และเป็นฝ่ายถูกโจมตีฝ่ายเดียว
"แบบนี้ไม่ดีแล้ว พวกเรารีบถอยไปทำตามแผนสองเถอะ!"
"ทราบแล้วค่ะ!" วิทซ์สร้างวงเวทย์สีดำออกมาแล้วเคลื่อนย้ายตัวเธอเองกับวอริเออร์ไปที่อื่น
"หนีไปแล้ว!!" เบลดและคาลิซคืนร่างเป็นมนุษย์แล้ววิ่งเข้าไปดูอาการของหญิงสาวสองคนที่สลบอยู่ และก็พบว่าทั้งคู่ไม่เป็นอะไรมาก แต่ว่าปัญหาที่สำคัญกว่าตอนนี้คือไนท์แมร์ทั้งสองตัวที่หนีไปและตอนนี้พวกเขาก็ไม่อาจรู้ได้เลยว่าพวกมันหนีไปที่ไหน
"แล้วแบบนี้เราจะตามหาพวกมันยังไงล่ะ ?"
ในระหว่างที่ำลังคิดหนักกันอยู่นั้นก็มีสายโทรศัพท์จากฮันเรียตต้า ทริสเทนผู้เป็นเจ้าหญิงแห่งแวมไพร์ บุคคลที่ย้ายมา ณ ที่โรงเรียนแห่งนี้ เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ "คุณคุซนากิ โกโดสินะคะ คือว่าดิฉันอยากจะมาบอกเรื่องสำคัญของไนท์แมร์ชนิดที่สี่น่ะค่ะ!"
"เรื่องสำคัญของไนท์แมร์ชนิดที่ 4 งั้นเหรอ ?" โกโดรอฟังอย่างตั้งใจ
"ไนท์แมร์ชนิดที่สี่เป็นไนท์แมร์ชนิดที่จะเปลี่ยนตัวบุคคลให้กลายเป็นไนท์แมร์ไปโดยตรง ไม่เหมือนกับแบบก่อนหน้านี้ทั้งสามแบบที่จะเป็นตัวที่ถูกปล่อยออกมาเป็นชนิดที่ว่าออกหาอาหารแบบอัตโนมัติน่ะค่ะ" ฮันเรียตต้ากล่าวอธิบาย "และที่สำคัญคือไนท์แมร์ชนิดนี้จะมีความสามารถพิเศษในการวางตราประทับลงบนที่ไหนสักแห่งเพื่อที่จะกลืนกินพลังความฝันของคนในปริมาณมากๆในเวลาเดียวกันด้วยค่ะ!"
"แล้วส่วนมาก ของแบบนั้นจะถูกตั้งไว้ที่ไหน ?" โกโดรีบถามทันที
"ต้องเป็นที่ที่มีคนเยอะๆน่ะค่ะ ยิ่งมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งดีเท่านั้นน่ะค่ะ" ฮันเรียตต้าบอก "แล้วช่วงนี้มีที่ไหนที่จะมีคนไปชุมนุมเยอะๆบ้างมั้ยคะ ?"
"ที่ที่มีคนอยู่เยอะๆในช่วงนี้..." โกโดพยายามนึกถึงสถานที่ต่างๆในวันนี้ที่มีความเป็นไปได้ที่ไนท์แมร์ทั้งสองตนจะไปดูดพลังความฝันที่นั่น และที่ที่เขานึกได้เป็นที่แรกก็คือ... "..สนามฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศ.."
"ชิซุกะ!" ชายหนุ่มที่ห่วงถึงน้องสาวของเขาก่อนเป็นอันดับแรกรีบมุ่งหน้าไปยังที่แห่งนั้นโดยที่ไม่ต้องรีรอใดๆทั้งสิ้น อิจิกะและชาร์ล็อตที่ทราบเรื่องนี้จากลิเลียน่าก็รีบมุ่งหน้าตามเขาไปที่แห่งนั้นทันที
สนามฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศ เวลา 14.05 น.
ทางยูสุเกะและชิซุกะที่ถึงเวลาแข่งรอบชิงจริงๆแล้ว แต่โกโดก็ยังไม่มาทำให้ชายหนุ่มต้องเข้ามาเป็นเพื่อนน้องสาวของเขาคนนี้ "สรุปแล้วพี่ก็ไม่มาอย่างงั้นสินะ.." ชิซุกะแสดงอาการซึมเศร้าและผิดหวังเล็กน้อย
"ยะ..ยังไม่เป็นไรหรอกครับคุณชิซุกะ ตอนนี้การแข่งก็ยังไม่เริ่มน่าจะยังทันอยู่นะครับ!" ยูสุเกะพยายามให้กำลังใจหญิงสาว
"ขอบใจนะ.." ชิซุกะถึงแม้จะได้รับกำลังใจจากยูสุเกะ แต่เธอก็ยังวิตกกังวลกับเรื่องนี้อยู่
พรึ่บบ!!!
เมื่อนั้นก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างในสนามแห่งนี้เปลี่ยนเป็นภาพขาวดำ ผู้คนมากมายที่อยู่ในสเตเดี่ยมแห่งนี้ได้หายไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงยูสุเกะและชิซุกะเพียงสองคนในที่แห่งนี้ "นะ...นี่มันเกิดอะไรขึ้น...ทำไมที่นี่ถึงกลายเป็น...แบบนี้ล่ะ ?"
"ความรู้สึกประหลาดนี่มัน!?" ลางสังหรณ์ของยูสุเกะถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามา เขาจ้องมองไปที่ทางเข้าสู่สเตเดี่ยมแล้วตอนนั้นไนท์แมร์ทั้งสองตนก็เข้ามาภายในที่แห่งนี้ นะ..ไนท์แมร์ ?"
"อะไรกัน มีคนที่ถูกพามายังโลกแห่งนี้ด้วยอย่างงั้นเรอะ" วอริเออร์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "งั้นก็แปลว่าว่าพวกแกคงจะมีคุณสมบัติพิเศษบางอย่างสินะ..และถ้าให้เดาก็..!" วอริเออร์ส่งสัญญาณให้วิทซ์แล้วเธอก็ปล่อยลูกไฟโจมตีใส่ทั้งสอง
"แปลงร่างขั้นสุดยอด!!" ยูสุเกะรีบนำตัวมาบังชิซุกะไว้พร้อมกับแปลงร่างเป็นมาสค์ไรเดอร์คูกะร่างเการะสีม่วง ซึ่งเป้นร่างที่มีความแข็งแกร่งมากที่สุดทำให้พอที่จะทนแรงระเบิดจากไนท์แมร์ได้ "มะ..ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ ?"
"ยะ..ยูสุเกะคุง!?" ชิซุกะตกใจกับร่างของชายหนุ่มที่เปลี่ยนแปลงไป "นะ..นี่เธอ ?"
"เรื่องนั้นไว้คุยทีหลังเถอะครับ ตอนนี้ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำให้สำเร็จก่อน!" ยูสุเกะบอกด้วยเสียงที่จริงจัง
คูกะหยิบไม้เท้าคนแก่ที่อยู่ที่ที่นั่งขึ้นมาแล้วสิ่งนั้นก็แปรสภาพกลายเป็นดาบ "ผมจะปกป้องรอยยิ้มของคุณชิซุกะเอง"
"เป็นมาสค์ไรเดอร์ตามที่คาดเอาไว้จริงๆ ถ้าอย่างงั้นก็ต้องจัดการแกก่อนแล้วค่อยดูดกลืนพลังของคนอื่นในภายหลังสินะ!" ไนท์แมร์สร้างดาบขึ้นมาจากไฟของมัน ไนท์แมร์วิทซ์ค่อยๆลอยขึ้นพร้อมกับสร้างบอลพลังงานของเธอขึ้นมา จากนั้นมาสค์ไรเดอร์เพียงคนเดียวก็เข้าต่อสู้กับไนท์แมร์ทั้งสอง
"เฮ้!!!" เสียงเชียร์ของคนจำนวนมากในสเตเดี่ยมการแข่งขันฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศนี้ดังลั่นไปทั้งที่แห่งนี้
คุซานากิ โกโดมาถึงที่แห่งนี้แต่เขาก็ไม่สามารถตามหาไนท์แมร์หรือน้องสาวของเขาที่หยตัวไปอย่างลึกลับได้เลย ต่อให้เขาพยายามออกมาหาไปทั่วทั้งที่แห่งนี้แล้ว "นี่มันหมายความว่าไง มันต้องเป็นที่นี่สิ...แล้วทำไมถึงไม่มีล่ะ ?"
อิจิกะและชาร์ลตามเข้ามาสมทบ "คุซานากิ รู้รึยังว่าตอนนี้ไนท์แมร์นั้นอยู่ที่ไหน ?"
โกโดส่ายหน้า "ไม่ยังไม่รู้เลย ที่นี่รู้สึกถึงความผิดปกติแต่ว่าก็ไม่รู้ว่าเป็นตำแหน่งไหน"
"ท่านคุซานากิ โกโด!" ลิเลียน่ารีบเข้ามาหาโกโดด้วยความรีบเร่ง
"ข้ารู้ตำแหน่งของท่านชิซุกะแล้วค่ะ เธออยู่ในเขตอาคมที่ซึ่งเป็นมิติที่เป็นเหมือนโลกอีกด้านของที่แห่งนี้ และตอนนี้ไนท์แมร์พวกนั้นกำลังเล่นงานมาสค์ไรเดอร์คูกะอยู่ค่ะ ถ้าปล่อยไว้แบบนี้สถานการณ์จะแย่ลงเรื่อยๆค่ะ!"
"แบบนี้คงต้องเข้าไปทางเดียวแล้วล่ะ!" โกโดตัดสินใจเด็ดขาด "ลิเลียน่าช่วยส่งพวกเราไปด้วยนะ!"
"เดี๋ยวสิ จะเข้าไปยังไง ?" อิจิกะถาม
"มีวิธีเดียวคือการใช้พลังของการ์อของลิเลียน่าช่วยนำจิตใจของเราเข้าไปในโลกแห่งนั้น โดยพวกเราจะต้องสวมไดร์เวอร์พร้อมที่จะเข้าไปให้เรียบร้อยด้วย มีโอกาสเพียงแค่ครั้งเดียวต้องทำให้สำเร็จ!" โกโดสวมไดร์เวอร์ของเขา
"ถ้าอย่างงั้น!" อิจิกะสวมไดร์เวอร์พร้อมกดเมมโมี่ของชาร์ล็อตลงไปพร้อมกับใส่เมมโมรี่ตัวเองตามลงไป "พร้อมแล้ว!"
"ระวังตัวด้วยนะคะ!" ลิเลียน่ารูดการ์ดลงไดร์เวอร์ของเธอ
SHUFFLE
กำแพงแสงสีฟ้าได้ส่งจิตใจของโกโดและอิจิกะเข้าไปในเขตอาคมของไนท์แมร์
ตู้มมม!!!!
"อ้ากกก~!!" มาสค์ไรเดอร์คูกะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เพราะเขาถูกรุมโจมตีด้วยไนท์แมร์ที่มีพลังมหาศาสถึงสองตัว จนตอนนี้ตัวยูสุเกะเองเริ่มไม่มีแรงที่จะต่อแล้ว "แบบนี้พวกเราต้อง..."
"เตรียมตัวตายได้แล้ว!!" ไนท์แมร์วอริเออร์กำลังเงื้อมดาบจะปลิดชีพของคูกะ แต่ตอนนั้นกระสุนเพลิงจากมาสค์ไรเดอร์ดับเบิ้ลก็ยิงเข้าสกัดก่อน "พวกแก เข้ามาด้วยอย่างงั้นเรอะ!?"
HEAT TRIGGER
"ฉันจะหยุดสิ่งที่นายทำไว้ที่นี่เดี๋ยวนี้!!" โกโดสับคันโยกที่ไดร์เวอร์ของตัวเองแล้วกำแพงสีฟ้าก็ปรากฏออกมาจากไดร์เวอร์ผลักกระแทกไนท์แมร์ออกไป
TURN UP
"พี่!?" ชิซุกะมองโกโดตาไม่กระพริบ สังเกตเห็นพี่ชายของเธอเองที่ทำตัวต่างจากก่อนหน้าโดยสิ้งเชิง
"แปลงร่าง!!!" โกโดวิ่งผ่านกำแพงสีฟ้าเปลี่ยนร่างเขาไปเป็นร่างของมาสค์ไรเดอร์เบลด ร่างแห่งนักรบสวมเกราะอัศวินราชันย์ที่ยิ่งใหญ่ "ฉันจะทำให้นายได้เห็นความหวังเอง!"
มาสค์ไรเดอร์เข้าไปปะทะกับไนท์แมร์วอริเออร์ วิทซ์ที่จะเข้าช่วยก็ถูกดับเบิ้ลขัดขวางด้วยกระสุนไฟ
"เสียใจด้วยนะ คู่ต่อสู้ของเธอคือพวกเราน่ะ!"
มาสค์ไรเดอร์ชี้นิ้วตรงไปที่ไนท์แมร์วิทซ์ "เอาล่ะ จงนับความผิดที่ตัวเองก่อไว้ซะ!"
"พวกแก จงหายไปซ้าาาา!!!!" ไนท์แมร์วิทซ์ปล่อยคลื่นพลังจำนวนมกโจมตีใส่ดับเบิ้ล ดับเบิ้ลก็ยิงกระสุนไฟยิงปะทะกัน ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ
ส่วนมาสค์ไรเดอร์เบลดต้องสู้กับวอริเออร์ด้วยความยากลำบาก เพราะในเขตอาคมแห่งนี้ผู้ที่ได้เปรียบคือฝั่งไนท์แมร์ที่มีพลังเพิ่มขึ้นทำให้การโจมตีของเบลด ไม่อาจที่จะสร้างอาการบาดเจ็บให้กับวอริเออร์ได้เลย
"ห้ากกก~!!!" ดาบฟันลงบนไหล่ของมันแต่ก็ทำอะไรมันไม่ได้
"แกไม่มีทางชนะข้าได้หรอก ถ้าอยู่ในมิตินี้ข้าจะเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด" ไนท์แมร์ชกเบลดจนกระเด็นไปไกล
"คราวนี้ที่แห่งนี้จะเป็นที่ตายของแก!"
"ย้ากกก!!!" คูกะใช้แรงที่ยังเหลืออยู่วิ่งเข้าไปล็อคตัวไนท์แมร์ไว้ "คุณโกโดครับ ตอนนี้ล่ะครับ!"
"แต่ว่า...!!" เบลดลุกขึ้นมาแต่ถ้าเกิดโจมตีไปแบบสุ่มหี่สุ่มห้า ก็จะไม่สามารถทำอะไรไนท์แมร์ได้ และแบบนั้นสถานการณ์ก็จะยิ่งแย่ลงไปอีก โกโดเลยต้องคิดหาทางที่จะสามารถล้มมันด้วยพลังที่เขามีอยู่ "จะต้องทำยังไง..."
ชิซุกะมองลงไปที่กล่องที่เธอได้มาจากไปรษณีย์ เธอตัดสินใจหยิบขึ้นมา "พี่คะ!!" แล้วขว้างให้กับพี่ชายของเธอ
โกโดรับของสิ่งนั้นไว้ "นี่คือ..." เบลดนำของสิ่งนั้นมาสวมเป็นกำไลข้อมือ แล้วตอนนั้นก็มีการ์ดรูปปีกปรากฏออกมา เขาเสียบลงใส่เครื่องนั้นพร้อมกับใช้การ์ดอีกใบรูดที่เครื่องนั้น
FUSION JACK SPADE
แสงสีทองได้เข้าผสานร่างกับมาสค์ไรเดอร์จนเปลี่ยนร่างของเขาไปเป็นร่างที่มีปีกอยู่ที่หลัง นั่นคือร่างแห่งแสงสว่างจากฟากฟ้า ร่างของวีรบุรุษผู้มาจากสวรรค์ นามนั้นคือ มาสค์ไรเดอร์เบลด สเปดแจ็คฟอร์ม
"ฮ่าส์!!" เบลดบินพุ่งเข้าไปฟันโจมตีใส่วอริเออร์ที่คูกะจับไว้ซึ่งก็สามารถสร้างความเสียหายให้มันได้แล้ว จากนั้นเขาก็บินพุ่งขึ้นไปฟันโจมตีใส่ไนท์แมร์วิทซ์ที่กำลังต่อสู้กับดัเบี้ลทำให้เธอเสียหลัก แล้วมาสค์ไรเดอร์ก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้า
"จัดการล่ะนะ!" ดับเบิ้ลใส่เมมโมรี่ของเขาลงปืน
TRIGGER MAXIMUMDRIVE
TRIGGER EXPLOSION
"ฮ่าส์!!!" ดับเบิ้ลยิงกระสุนไฟใส่ไนท์แมร์วิทซ์ให้มันติดอยู่ในวังวนเปลวเพลิง
ในตอนนั้นเบลดที่บินขึ้นไปได้เปิดแผงการ์ดที่ดาบออก แล้วหยิบการ์ดสองใบขึ้นมาแล้วรูดใช้งานที่ดาบ
THUNDER + SLASH
LIGHTNING SLASH
"ฮ่าส์...!!" มาสค์ไรเดอร์พุ่งลงไปที่ไนท์แมร์วอริเออร์เพื่อที่จะทำการจัดการมันด้วยท่าไม้ตายของเขา "เห้!!!"
"ท่านชิน!!" ด้วยความรักของวิทซ์ ทำให้เธอสลัดตัวออกมาจากเปลวเพลิงของดับเบิ้ลเข้ามารับดาบอัสนีบาตของเบลดแทนเขา และร่างของไนท์แมร์แม่มดก็ร่วงลงสู่พื้น
วอริเออร์ที่คิดว่าตัวเองได้โอกาสจึงเข้าโจมตีในจังหวะนั้น แต่ผลปรากฏว่าเบลดนั้นสามารถป้องกันการโจมตีของเขาไว้ได้พร้แมกับใช้ดาบสายฟ้าฟันเข้าใส่ที่กลางลำตัว จากนั้นมาสค์ไรเดอร์คูกะที่เห็นแบบนั้นจึงลุกขึ้น "แปลงร่างขั้นสุดยอด!!"
KUUGA MIGTHY
เท้าข้างขวาของยูสุเกะลุกเป็นไฟ มาสค์ไรเดอร์ค่อยๆวิ่งเข้าไปที่ไนท์แมร์อย่างช้าๆ แล้วเขาก็กระโดดหมุนตัวแล้วพุ่งตัวเตะใส่ไนท์แมร์วอริเออร์ "โฮ่..ย่าส์!!!"
วอริเออร์ถูกท่าเตะนั้นเข้าไปก็ทำให้เกิดตราสัญลักษณ์คูกะขึ้นมาที่ลำตัวของมัน ไนท์แมร์พยายามเดินหนีจนไปถึงทางออก มันหันกลับมาก็เห็นไนท์แมร์วิทซ์พยายามยื่นมือขอความช่วยเหลือ
"ทะ..ท่านชิน..ช่วยด้วย..ช่วยด้วย!"
ชิน อาสึกะเพียงแค่มองแล้วเขาก็วิ่งหนีไปทันทีปล่อยให้ไนท์แมร์แม่มดผู้นี้อยู่เพียงลำพัง
"ทะ..ท่านชิน...ท่านชิน..." วิทซ์ยังไม่อยากเชื่อที่เห้นคนที่เธอรักหนีไปต่อหน้าต่อตา
"เธอน่ะพอเถอะ คนที่ดีกว่าหมอนั่นน่ะยังมีอีกตั้งเยอะ เพราะฉะนั้นพอเถอะนะ.." โกโดเดินเข้ามาปลอบใจหญิงสาวแล้วเขาก็ค่อยๆหยิบอัญมณีแห่งแสงที่ยืมมาจากลิเลียน่าแล้วนำสิ่งนั้นมาแตะที่หน้าผากของเธอ จากนั้นตราประทับไนท์แมร์ของเมย์ก็หายไป และเขตอาคมนี้ก็ค่อยๆสลายหายไป...
ทุกๆคนกลับมาอยู่ที่สเตเดี่ยมการจัดแข่งฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศที่ซึ่งมีผู้คนอยู่ตามเดิม พร้อมกับเมย์ที่นอนสลบโดยที่ลิเลียน่าเป็นคนแบก "เดี๋ยวข้าจะพาเธอคนนี้ไปส่งที่โรงพยาบาลเองค่ะ ท่านคุซานากิ โกโดตอนนี้มีสิ่งที่ควรทำอยู่นะคะ"
"สิ่งที่ควรทำ ?" โกโดทำหน้างงไม่รู้เรื่อง แต่เมื่ออิจิกะเข้ามาสะกิดและชี้ไปที่น้องสาวของเขา "ชิซุกะ ?"
"พี่อย่าบอกนะคะว่าลืมเรื่องสัญญาไปแล้วน่ะ!?" ชิซุกะทำหน้าจริงจัง
โกโดยิ้ม "จะไปลืมได้ไงล่ะ ก็มันเป็นคำสัญญาที่พี่มีไว้ให้กับน้องสาวของพี่นี่น่า ดังนั้นพพี่ไม่มีทางลืมหรอก!"
ชิซุกะได้ยินดังนั้นเธอจึงออกอาการเขินหน้าแดงเล็กน้อย "ขะ..ขอบคุณนะคะ..."
สุดท้ายแล้วหลังจากที่เรื่องนี้ผ่านพ้นไป ความสัมพันธ์ของพี่น้องคุซานากิก็ค่อยๆฟื้นกลับมาดีอีกครั้ง เรื่องชมรมแม่มดก็ถูกเปลี่ยนให้มีลุคที่สดใสและน่าเข้ามากขึ้น ไม่ใช่แบบที่เหมือนจะติดไล่คนอื่นด้วยรูปแบบบ้านผีสิงแล้ว แต่ก็ยงคงความน่ากลัวตามแบบของพวกเธอไว้ ความทรงจำเรื่องชินของจูนและเมย์ได้หาายไปแบบหมดสิ้นโดยไม่ทราบสาเหตุแต่ว่านั่นก็ช่วยหยุดปัญหามากมายที่จะตามมาในภายหน้าได้ แล้วแฟนคลับของชินทั้งหมดก็ำตัวเหมือนกับว่าไม่มีเขาอยู่บนโลกโดยที่ทุกคนก็ต่างสงสัยว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร และที่สำคัญที่สุดนั้นก็คือ ชิน อาสึกะได้หายสาบสูญไป.....
.
.
.
.
เลียบคลองเอเรีย 2 เวลา 22.43 น.
"แฮ่กๆๆ" ชิน อาสึกะที่อยู่ในสภาพบาดเจ็บหลังจากหนีมาจากการต่อสู้กับมาสค์ไรเดอร์ เขาที่โดนทั้งท่าดาบอัสนีบาตองเบลดและท่าเตะของคูกะ เพียงแค่นั้นก็ทำให้ ร่างกายของชายผู้นี้แทบจะมาถึงขีดสุดแล้ว เขาต้องพยายามตะเกียกตะกายเดินเกาะราวเลียบคลองมาทีละนิด เพื่อที่จะกลับไปโรงเรียน
"จำไว้เถอะ...มาสค์ไรเดอร์ ฉันจะเอาคืน...ให้พวกนาย...ไม่ได้ตายดีแน่!" ชายหนุ่มพูดด้วยความคับแค้นจากภายในใจ เขาพยายามเกาะราวบันไดและเดินมาตามทางเรื่อย แต่ว่าทันใดนั้นเอง...!!
ปังๆๆ เสียงของกระสุนและแรงระเบิดของกระสุนที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าของชินแบบไม่ทันตั้งตัวทำให้เขาเกิดอาการตกใจ และเมื่อมีทหารใส่ชุดเกราะสีดำมีลายแถบสีเหลืองที่ไหล่เข้ามารอบล้อมตัวเขาไว้
"พะ..พวกนี้...ZECT งั้นเรอะ!?"
หนึ่งในทหารนายนึงของ ZECT เดินเข้ามา เขาถอดหมวกออกเผยให้เห็นใบหน้าของเขาซึ่งก็คือ 'ยากุรุมะ โช' นายทหารหัวหน้าหน่วยชาโดว๋ ซึ่งเป็นทั้งนักเรียนพิเศษที่ทาง ZECT ส่งมา พร้อมยังเป็นหัวหน้าหน่วยทหาร
"ชิน อาสึกะ ทางเราได้ทราบว่านายนั้นเป็นผู้ที่ให้ความร่วมมือกับไนท์แมร์ ทางเราจึงจะขอจับตัวไปเพื่อสอบปากคำด้วย"
"ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดูสิ!" ชินกลายร่างเป็นไนท์แมร์วอริเออร์
"คิดว่ามนุษย์ธรรมดาอย่างพวกแกจะมาทำอะไรข้าได้!?"
ยากุรุมะถอนหายใช้แล้วเขาก็ยกมือขึ้นมาบนระดับสายตา "ในเมื่อไม่ยอมมาแต่โดยดี ทางเราก็จะขอใช้กำลังในการจับกุม" ทันใดนั้นหุ่นยนต์รูปตัวต่อก็บินเข้ามา หัวหน้านายทหารรับไว้แล้วนำมาใส่ที่ข้อมือ "แปลงร่าง!"
HENSHIN
ร่างของยากุรุมะเปลี่ยนไปสวมเกราะเหล็กที่มีลักษณะคล้ายกับตัวต่อ ลักษณะของมาสค์ไรเดอร์ตนนี้ดูคล้ายกับกาแท็คเป็นอย่างมาก "ทางเราจะขอจัดการด้วยพลังทั้งหมดของ เดอะบี!" เขาสับเปลี่ยนหมุนหัวของเดอะบีเซ็คเตอร์ที่อยู่บนข้อมือ "แคสออฟ!"
CAST OFF
เกราะของเดอะบีถูกปล่อยออก แรงกระแทกนั้นทำเอาไนท์แมร์วอริเออร์เองก็เกือบกระเด็น แล้วรูปลักษณ์ภายนอกของมาสค์ไรเดอร์ต่อตนนี้ก็เปลี่ยนไป ดูท่าทางเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วมากขึ้น
"ถอดเกราะแล้วยังไงล่ะ ของแบบนี้มันต้องวัดกันที่ฝีมือ!!" ชินวิ่งตรงเข้าไปที่เดอะบี
"ฟอร์เมชั่น A เริ่มได้!" เดอะบีสั่งการ แล้วทหารของเขาก็ทำการยิงปืนกลกระหน่ำใส่ไนท์แมร์ที่กำลังวิ่งเข้าหาเขา จนมันไม่มีโอกาสที่จะทำอะไรได้ เพราะห่าฝนของกระสุนปืนได้ขังตัวของไนท์แมร์ไว้ที่กลางสนามรบ ไม่เปิดโอกาสให้มันออกมาจากจุดนั้นได้เลย แล้วเดอะบีก็ส่งสัญญาณมือให้หยุดยิง แล้วเขาก็วิ่งเข้าไปใกล้มัน
"ไรเดอร์สติง!!" เขากดปุ่มที่เดอะบีเซ็คเตอร์
RIDER STING
"ฮ่าส์!!" เดอะบีใช้เข็มเหล็กไนที่ข้อมือแทงเสียบไปที่กลางอกของไนท์แมร์ แล้วมันก็เกิดระเบิดขึ้นทำให้วอริเออร์ร่วงลงไปในคลองแม่น้ำนั้น
มาสค์ไรเดอร์หันหลังกลับและเดินออกไป "จงภูมิใจซะเถอะที่พ่ายแพ้ให้แก่ perfect harmony การผสานกันที่สมบูรณ์แบบ"
หลังจากที่พวกของเดอะบีถอยกลับไปได้ไม่นาน ชินก็ฝืนตัวปีนออกมาจากที่แห่งนั้นแต่ร่างกายของเขาก้มาถึงขีดสุดแล้ว เขาเดินต่อไปได้ไม่ไหวแล้ว เขาล้มลงแต่ก็ยังพยายามตะเกียกตะกายเพื่อเอาชีวิตรอดให้ได้ และตอนนั้นก็มีเงาของคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าของชายหนุ่ม
"ช่วย...ด้วย ช่วย...ด้วย"
เงาดำเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม แต่ว่าพอมาถึงเขาก็สลบลงไปเสียแล้ว
"ท่าทางเจ้าจะมีประโยชน์ให้กับข้าได้สินะ ถ้าเช่นนั้นข้าจะช่วยเจ้า แต่เจ้าจะต้องตอบแทนเรื่องในครั้งนี้ซะด้วยล่ะ!"
เงาดำพาร่างของชิน อาสึกะที่ไม่ได้สติหายไปไหนความมืดมิด ที่ใครก็มิอาจล่วงรู้ว่าพวกเขานั้นเป็นใคร...
"ฮ่าส์!!!" มาสค์ไรเดอร์เบลดใช้ดาบฟันใส่ไนท์แมร์วอริเออร์ มันใช้มือซ้ายรับดาบไว้อย่างง่ายๆแล้วจับเบลดโยนไปอีกฝั่ง แต่เขาก็รีบตั้งหลักใหม่กลางอากาศและกลับลงมาที่พื้น แล้วพุ่งเข้ามาใช้ดาบแทงใส่ที่กลางลำตัวของไนท์แมร์ได้สำเร็จ
"การโจมตีพรรค์นี้ มันทำอะไรข้าไม่ได้หรอก!" วอริเออร์ปัดดาบของเบลดออกทำให้เขาเสียหลัก แล้วมันก็ต่อยใส่เขาซ้ำๆกันแล้วจากนั้นก็หมุนตัวจระเข้ฟาดหางใส่มาสค์ไรเดอร์ซ้ำไปชนกับกำแพงหินทะลุออกไปด้านนอก
"เป็นอะไรไปล่ะมีแค่นี้รึไง!?"
"ฮึ่ม!!" มาสค์ไรเดอร์พลิกตัวลุกขึ้นมา เขาเปิดแผงการ์ดที่ดาบของเขาออกมาแล้วหยิบการ์ดสองใบมารูดใช้งานกับดาบของเขา "เอาล่ะนะ...!!"
TACKLE + MACH
SPEEDER RAM
"เฮ้!!!" เบลดซึมซับพลังของการ์ดทั้งสองแล้ววิ่งตรงเข้าไปกระแทกไนท์แมร์วอริเออร์ด้วยความเร็วสูง แต่เขาก็ถูกหยุดไว้ด้วยพลังที่มากมายของมัน ซ้ำยังถูกโจมตีกลับลูกไฟจากมือของมันจนเบลดได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก "ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ไม่มีทางชนะแน่!"
"นายไม่มีทางจะมาชนะพวกเราได้!" ไนท์แมร์ใช้ไฟของมันก่อร่างกลายเป็นดาบเหล็ก แล้วยิงไฟโจมตีใส่เบลดอย่างต่อเนื่อง โดยที่เขาไม่อาจที่จะตอบโต้กลับได้เลย "พลังเพียงแค่นั้นมันก็เป็นเพียงแค่เด็กอ่อนเท่านั้น!"
"ฉันก็ยังมีไพ่ตายอยู่ล่ะน่า!" เบลดใช้จังหวะที่กำลังชุลมุนนั้นใช้การ์ดรูดลงที่ดาบหนึ่งใบ
METAL
แสงสีฟ้าปรากฏขึ้นแล้วค่อยซึมซับเข้าไปในร่างของเบลด ทำให้ร่างของเขาในตอนนี้แข็งเป็นเหล็กทำให้เปลวไฟที่ไนท์แมร์ปล่อยออกมาโจมตีใส่เขา ในตอนนี้ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้แล้ว เบลดจึงใช้โอกาสนั้นโจมตีสวนกลับไป "ฉันจะไม่มีทางยอมแพ้อย่างเด็ดขาด!!"
"จะคิดยังไงก็ไม่เกี่ยว พลังคือตัวตัดสิน!!" วอริเออร์ใช้ดาบฟันใส่เบลดแต่เพราะพลังเกราะเหล็กของเขาทำให้มาสค์ไรเดอร์ทนรับการโจมตีของมันไหว
"ฮ่าส์!!" เบลดฟันดาบใส่มันแต่ก็เป็นอย่างเคย ไม่สามารถทำอะไรมันได้ แต่เขาก็ไม่ลดละความพยายาม "โจมตีแล้วไม่สะเทือนแล้วเป็นยังไงล่ะ..." เบลดฟันใส่มันอีก "ไม่ได้ผลแล้วยังไงล่ะ..." เบลดฟันซ้ำใส่มันอีก "ถึงยังไงฉันก็จะชนะให้ได้!!"
ดาบสุดท้ายของเบลดที่ใส่แรงใจของเขาไปอย่างเต็มที่สามารถฟันสร้างความเสียหายให้กับไนท์แมร์ผู้แข็งแกร่งตัวนี้ได้สำเร็จ "บะ...บ้าน่า นี่ข้าคนนี้รู้สึก...เจ็บงั้นเรอะ!?"
"ตอนนี้ล่ะ!" เบลดเปิดแพงการ์ดออกมาแล้วหยิบการ์ดออกมาสามใบแล้วรูดใช้งานที่ดาบ
BEAT + SCREW + THUNDER
LIGHTING DRILL
"เห้!!!" เบลดทุ่มกำลังทั้งหมดกับการโจมตีด้วยหมัดนี้ หมัดที่ซึมซับพลังของอัสนีบาตเข้าไปรวมกับพลังหมัดและพลังของสว่าน ทำให้พลังทำลายหมัดของเบลดเพิ่มสูงขึ้นอย่างมาก มาสค์ไรเดอร์ต่อยเข้าที่กลางลำตัวของไนท์แมร์วอริเออร์ "ย้ากกก!!!"
"อั่ก!!" ไนท์แมร์ถูกพลังหมัดของเบลดต่อยกระเด็นไปชนกับต้นไม้จนถึงกับหักโค่นลงมาด้วยแรงและพลังของเขา "กะ...แก!!" มันร้องด้วยความเจ็บแค้นอย่างที่สุด แต่เพราะอาการบาดเจ็บที่ค่อนข้างรุนแรงทำให้ไนท์แมร์ไม่อาจที่จะลุกขึ้นมาได้
"ขอจัดการให้จบเลยละกัน!" เบลดเปิดแผงการ์ดออกมา แต่ในตอนนั้นดาบจำนวนมากก็พุ่งเข้ามาโจมตีใส่เขา ทำให้มาสค์ไรเดอร์ต้องกลิ้งตัวหลบการโจมตีนั้นทำให้เสียโอกาสจัดการวอริเออร์ไป ปล่อยให้มันสามารถหนีไปได้
โกโดลุกขึ้นมาใหม่แล้วมองไปที่ชายเกราะสีดำที่ค่อยๆลอยลงมาจากบนฟ้า "นายมัน...คนเมื่อเช้า...มอร์เปอุส!"
"ข้าไม่ยอมให้เจ้ามาจัดการไนท์แมร์ของข้าง่ายๆหรอก ข้าจะจัดการกับเจ้าก่อนที่จะเกิดเรื่องแบบนั้น!!" มอร์เปอุสสร้างดาบจำนวนมากออกมาแล้วปล่อยให้ดาบนับร้อยเหล่านั้นพุ่งโจมตีใส่มาสค์ไรเดอร์เบลด "ตายซะ!!"
ตู้มม!!!
"เห้ยๆ ถ้ามาช้ากว่านี้มีหวังนายโดนจัดการไปแล้วนะ!" เสียงของชายคนนึงที่ไม่ใช่โกโดดังออกมาจากควันกลุ่มเดียวกันที่ที่เขา แล้วพอควันจางลงก็เผยให้เห็นร่างของมาสค์ไรเดอร์ร่างสีทองสองคนยืนอยู่ตรงหน้าเบลด "กองเสริมมาแล้ว!"
ผู้ที่มาช่วยเบลดไว้คือมาสค์ไรเดอร์อากิโตะและมาสค์ไรเดอร์โฟร์เซ่อิเล็คทริคสเตท "คะ...คามิโจว โยชิอิ!?"
"ท่าทางกำลังลำบากงั้นสินะ ถ้างั้นพวกเราจะขอช่วยสู้ด้วยอีกแรงก็คงจะไม่เป็นไรใช่มั้ย ?"โทวมะถามโดยที่ไม่ต้องรอคำตอบ เขาก็สามารถคำตอบได้ทันที สำหรับสถานกาณ์แบบนี้การรีบเอาชนะศัตรูตรงหน้าให้ได้ถือว่าเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด "ถ้าอย่างงั้นจะเริ่มเลยมั้ยล่ะ!?"
ฝ่ายมอร์เปอุสเป็นฝ่ายเริ่มบุกก่อนมันสร้างไนท์แมร์สเกเลตัลออกมาประมาณสิบกว่าตัว แล้วสั่งให้พวกมันเข้าจัดการมาสค์ไรเดอร์ เบลดเปิดแผงการ์ดออกมาแล้วรูดใช้การ์ดสองใบ
SMOG + BLIZZARD
ICE STROM
"เห้!!!" เบลดปล่อยหมอกน้ำแข็งใส่สเกเลตัลทำให้พวกมันทั้งหมดถูกแช่แข็ง
"ต่อไปก็ตาฉันล่ะนะ!" โฟร์เซ่หยิบอิเล็คทริคสวิทซ์ไปใส่ที่ดาบ แล้วเสียบปลั๊กลงที่ปลั๊กตรงกลาง
LIMITH BREAK
"RIDER HYAKU OKU VOLT SHOOT!" กระบองไฟฟ้าของมาสค์ไรเดอร์สร้างพลังไฟฟ้าออกมา แล้วโฟร์เซ่ก็ปล่อยคลื่นดาบไฟฟ้าจำนวนมากโจมตีใส่สเกเลตัลทำลายพวกมันทั้งหมดลงไปในการโจมตีเพียงครั้งเดียว
"เป็นไงเล่า!?"
"อย่าเพิ่งได้ใจนักมาสค์ไรเดอร์!!" มอร์เปอุสปล่อยดาบบินโจมตีใส่มาสค์ไรเดอร์แบบไม่หยุดยั้ง โฟร์เซ่รีบกดใช้สวิทซ์ใหม่ของเขาทันที
SMOKE ON
เครื่องปล่อยควันปรากฏขึ้นมาที่ขาขวาของโฟร์เซ่แล้วเขาก็ใช้เครื่องนั้นปล่อยควันอำพรางพวกเขาไว้ ทำให้การโจมตีของมอร์เปอุสทะลุผ่านออกไปเพราะไม่รู้ตำแหน่งที่แน่นอนของพวกเขา "ไปอยู่ไหนแล้ว!?"
"หา...." มาสค์ไรเดอร์อากิโตะที่ซ่อนตัวอยู่ในหมอกควันตั้งท่าประจำของเขาแล้วเขาของเขาก็แยกออก ปรากฏตราสัญลักษณ์อากิโตะขึ้นที่จุดที่เขายืนอยู่ และแสงนั้นก็ค่อยถูกดูดเข้าไปในเท้าทั้งสองข้าง เมื่อรวมพลังได้เต็มที่อากิโตะก็กระโดดออกจากควันนั้นแล้วพุ่งเข้าเตะใส่มอร์เปอุส "...ฮ่าส์!!"
"การโจมตีแบบนั้นมันทำอะไรข้าไม่ได้หรอก!" มอร์เปอุสสร้างบาเรียขึ้นมาป้องกันท่าเตะของอากิโตะไว้และก็สามารถรับไว้ได้ "ไม่มีอะไรที่จะทะลุผ่านเกราะนี้มาได้ เจ้าเองก็ไม่มีทางอย่างเด็ดขาด!" มอร์เปอุสใช้พลังทั้งหมดกับเกราบาเรียของมัน
"ของแบบนั้น...ฉันจะทำลายมันให้สิ้นซากไปเลย!!" พลังของอากิโตะเพิ่มสูงขึ้นอย่างน่าประหลาดทำให้บาเรียของมอร์เปอุสถูกพลังของเขาทะลุออกมา แล้วมาสค์ไรเดอร์ก็เตะใส่เกราะของชายเกราะดำผู้นี้จนเกิดเป็นรอยร้าวขนาดใหญ่ขึ้นบนชุดเกราะ
"สามารถทำให้เกรานี้มีรอยร้าวได้ถึงเพียงนี้เลยงั้นรึ!" มอร์เปอุสท่าทางจะตกใจกับความสามารถของมาสค์ไรเดอร์ที่เขาประมาทไป ทำให้เขาเห็นสถานการณ์เช่นนี้จึงคิดจะถอยกลับก่อนเพื่อกลับไปตั้งหลักมันลอยขึ้นแล้วหันหลังให้พวกเขา "ข้าขอบอกอะไรไว้อย่างหนึ่ง การที่พวกเจ้าชนะได้ในครั้งนี้ ไม่ได้หมายความว่าพวกเจ้าจะชนะตลอดไป จำไว้ด้วยล่ะ"
แล้วชายเกราะดำก็หายไปพร้อมกับเงาสีดำ โดยที่มาสค์ไรเดอร์ทั้งสามก็ทำได้เพียงยืนมองควันสีดำที่ค่อยๆจางหายไปเท่านั้น......
ในตรอกซอกที่มืดมิด เวลา 12.45 น.
ไนท์แมร์วิทซ์บินลอยมาที่นี่ตามสัญญานัดไว้กับใครบางคน ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่นั่นคือไนท์แมร์วอริเออร์ที่รักษาบาดแผลทั้งหมดได้แล้วและยังกลับมาในสภาพสมบูรณ์เต็มร้อย "ท่านเป็นเช่นไรบ้าง อาการบาดเจ็บคงหายดีแล้วสินะคะ ?"
"ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นไปหรอก พลังของไนท์แมร์สามารถฟื้นฟูได้ตลอดเวลาอยู่แล้ว!" วอริเออร์ตอบในท่าทางที่เคร่งครึม "แล้วเจ้าตามหาที่ที่เหมาะสมจะกางเขตอาคมรึยังล่ะ ?"
"หาเจอแล้วค่ะ แต่ว่าต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่าที่แห่งนั่นจะมีคนมากมายให้เราสามารถดูดพลังของพวกเขามาได้ค่ะ" วิทซ์รายงาน "และคาดว่าอีกไม่นานตัวดิฉันก็จะพัฒนาเป็นร่างขั้นที่สามแล้วล่ะค่ะ!"
"ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีแล้ว..." วอริเออร์กำลังจะเดินออกไป แต่เขาก็หยุดหันกลับมาพูดต่อซักเล็กน้อย
"ฉันเชื่อว่าเธอจะต้องเป็นคนที่ทำให้ฉันสมหวังได้นะ อย่าทำให้ฉันผิดหวังเด็ดขาดล่ะ!"
"ค่ะ!" วิทซ์ตอบอย่างหนักแน่นแล้วเธอก็คืนร่างกลับเป็นร่างมนุษย์ซึ่งนั่นก็คือ เมย์ หนึ่งในแฟนคลับของชิน อาสึกะ
"ดิฉันจะทำทุกอย่างอย่างเต็มกำลังค่ะ!"
"แบบนั่นสิค่อยสมเป็นผู้หญิงของฉัน!" วอริเออร์พูดเสร็จเขาก็เดินออกไปจากที่แห่งนี้
ส่วนเมย์ก็หันหลังกลับและเดินไปอีกทางนึง...
.
.
.
.
ร้านขายหนังสือในห้างสรรพสินค้าในตัวเมืองเอเรีย 3 เวลา 12.50 น.
คุซานากิ ชิซุกะน้องสาวของโกโด หญิงสาวผู้ที่ไม่รู้เรื่องเลยว่าพี่ชายของตัวเองนั้นต้องกลายเป็นฮีโร่ผู้ผดุงความยุติธรรมที่ถูกเรียกว่า 'มาสค์ไรเดอร์' แต่ว่าก็ใช้ว่าเธอจะไม่เคยสงสัยว่าพี่ชายของตัวเองนั้นจะหายไปทำอะไรอยู่ที่ไหน แต่ก็จะถูกโกโดตอบแบบบ่ายเบี่ยงเรื่องนี้กลับมาทุกที แม้เธอจะพยายามตามสืบเองแต่เธอก็ไม่เคยตามพี่ชายเธอไปจนถึงช่วงเวลาที่เขาจะต่อสู้ได้เลยสักครั้ง
และวันนี้น้องสาวคนนี้ก็ยังได้นัดพี่ชายของเธอไปดูฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศด้วยกัน แต่เพราะปัญหาเรื่องไนท์แมร์ที่เขาต้องจัดการให้เรียบร้อยจึงทำให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน โกโดก็ยังไม่มาตามที่นัดไว้เสียที
"พี่คนนี้ล่ะก็ ไปทำอะไรที่ไหนไม่เคยบอกกันเลยนะ..." ชิซุกะออกอาการหงุดหงิดในระหว่างที่กำลังอ่านนิตยสารเกี่ยวกับเสื้อผ้า เธอมองลงไปในของที่อยู่ในกระเป๋าของเธอซึ่งมีลักษณะเป็นกล่องของขวัญ ซึ่งของที่อยู่ในกล่องนั้นเป็นวัตถุอย่างหนึ่งที่เธอไม่เคยพบเห็นมาก่อน...
ย้อนกลับไปเมื่อสองวันก่อนหน้านี้ ชิซุกะได้รับซองจดหมายพร้อมกับของสิ่งนี้มาจากทางไปรษณีย์ แน่นอนว่าเธอไม่รู้ว่าสิ่งนี้คืออะไรหรือสามารถทำอะไรได้ และสิ่งที่เขียนมาพร้อมกับจดฟมายนี้คือ
"ของสิ่งขอมอบให้แก่คุซานากิ โกโด ชายผู้เป็นราชันย์ผู้ครอบครองทุกสรรพสิ่ง สิ่งนี้จะเป็นสิ่งช่วยปลุกพลังที่แท้จริงให้ตื่นขึ้นมา สิ่งนี้จะต้องเป็นประโยชน์ต่อท่านอย่างแน่นอน จงใช้เมื่อเห็นว่าถึงเวลสที่เหมาะสม.."
แน่นอนว่าน้องสาวผู้ที่ไม่ได้รู้เรื่องถึงมุมอีกมุมมองนึงของโลกเลย เธอไม่มีทางที่จะเข้าใจว่าสิ่งนี้นั้นจะมีประโยชน์ต่อพี่ชายของเธอยังไง แต่เพราะว่าเธอเองก็อยากรู้ว่าพี่ชายของเธอนั้นทำอะไรอยู่โดยที่ไม่ยอมบอกเธอ ทำให้เธอจึงไม่คิดจะมอบของสิ่งนี้ให้จนกว่าเธอจะรู้ความจริงของเรื่องนี้ และเก็บเรื่องนี้เป็นความลับตลอดมาสองวัน จนถึงเวลาปัจจุบันเธอก็คิดจะถามเรื่องนี้จากพี่ชายของเธอ แต่เขาดันกำลังติดธุระที่สำคัญอยู่ทำให้เธอไม่สามารถคุยเรื่องนี้กับเขาได้
ในระหว่างที่ชิซุกะเอาแต่คิดมากกับเรื่องของพี่ชายของเธอ ยูสุเกะที่เห็นว่าเธอเอาแต่ทำหน้าอารมณ์ไม่ดีมาตั้งนานแล้ว เขาจึงเดินเข้าไปพูดกับเธอ "คุณชิซุกะครับ มีเรื่องอะไรให้ลำบากใจรึเปล่าครับ ผมเห็นคุณทำหน้าแบบนี้มาตั้งแต่ตอนที่มาที่นี่ด้วยกันแล้วนะครับ ?"
"อะ...เออ คือว่า..." ชิซุกะไม่กล้าจะบอกความจริงกับยูสุเกะแน่นอน เพราะเนื่องจากนิสัยของเขาที่เป็นคนดีที่คอยดูแลทุกคนและคิดจะช่วยแก้ไขปัญหาของทุกคน นั่นทำให้อามามิ ยูสุเกะผู้นี้เป็นเด็กผู้ใสซื่อบริสุทธิ์ จนเธอถึงกับไม่กล้าที่จะโยนปัญหาส่วนตัวของเธอไปให้เพื่อนอย่างเขา "มะ...ไม่มีอะไรหรอก...ลืมๆมันไปเถอะนะ!" หญิงสาวรีบเก็บหนังสือลงบนชั้นแล้วเธอก็รีบเดินหนีไปทันที
"คุณ..ชิซุกะ" ยูสุเกะดูออกทันทีว่าชิซุกะนั้นต้องมีปัญหาบางอย่างอยู่แน่ แต่ถ้าเธอเป็นฝ่ายที่จะเดินหนีแบบนี้ทำให้เขาจะเข้าเป็นฝ่ายไปคุยก็ลำบาก เขาจึงคิดจะปล่อยหญิงสาวคนนี้คิดเรื่องนี้ไปก่อนแล้วเขาจะเข้าไปช่วยเธอในช่วงที่เธอต้องการให้ช่วยในภายหลัง
ยูสุเกะ,ชิซุกะ,ฮิบิกิ และมิยะเดินออกมาจากร้านหนังสือ แจ่คนไม่ได้ของอะไรติดไม้ติดมือกลับออกมาเลยซักคน
"แล้วนี่ชิซุกะ เห็นว่าเธอบอกว่าจะไปดูการแข่งบอลรอบชนะเลิศที่กำลังจะเริ่มใช่มั้ย แล้วไปกลับใครล่ะหรือว่าไปคนเดียว ?" ฮิบิกิถาม
"เรื่องนั้น...คือนัดไว้กับพี่ชายน่ะ ว่าจะไปดูด้วยกัน" ชิซุกะตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะมั่นใจนัก
"อย่างงั้นเหรอ...เฮาเองก็มีพี่ชายอยู่เหมือนกันน้า เป็นคนที่น่ารำคาญมากเลยล่ะ เอาแต่สั่งนู่นสั่งนี่คิดว่าตัวเองเกิดก่อนแล้วจะทำได้ทุกอย่างรึไง...คิดว่าเฮาไม่สามารถที่จะเป็นไอดอลได้ด้วย!" ฮิบิกิพูดถึงเื่องนี้ก็ทำให้ไฟในดวงตาของเธอลุกโชน "เฮาจะต้องแสดงให้พี่เห็นให้ได้!!... ว่าเฮาเองก็สามารถทำเรื่องนั้นได้จริงตามที่บอกไป!"
"โธ่ แต่พี่ชายของฮิบิกิจังดูเป็นคนจริงจังดีนะ" มิยะพูดขึ้น
"พี่จ๋ษของเราเนี่ยสิ วันๆเอาแต่ทำอะไรก็ยังไม่รู้เลย เห็นวันๆเอาแต่ใช้ชีวิตไปแบบเรื่อยเปื่อยไม่มีแนวทางการดำเนินชีวิตที่เป็นหลักเป็นแหล่งซะที ฉันน่ะกลุ้มใจมากเลยว่าพี่เขาจะไปหาแฟนเหมือนกับคนอื่นๆได้ที่ไหน!?"
"คุณจุนอิจิกับพี่เป็นเพื่อนสมัยเด็กกันนี่ครับ เขาอาจจะชอบกันโดยที่คุณมิยะไม่รู้ตัวก็ได้นะครับ" ยูสุเกะออกความเห็น
"ฮารุกะจังเองก็ไม่เลวล่ะน้า~ แต่ว่ารู้สึกว่าพี่๗๋าจะไม่ได้คิดอย่างงั้นเนี่ยสิ" มิยะก็ยังคงรู้สึกเหนื่อยใจ แต่เธอก็เป็นหนึ่งในคนที่ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วพี่ชายของเธอก็เป็นมาสค์ไรเดอร์เช่นกัน
"พี่จ๋าเรานี่จะไปทำอะไรได้นะ วันๆเอาแต่ใช้ชีวิตแบบนี้ ตื่นก็สาย นาฬิกาปลุกแล้วก็ไยอมตื่น พอมิยะขึ้นไปปลุกก็ไม่ยอมตื่นอีก แต่พอตื่นมาก็บ่นว่ามิยะไม่ยอมปลุก แถมยังซุ่มซ่าม ก่อนหน้านี้ก็ชอบสะสมหนังสือสมบัติไว้อีก แบบนี้ถ้าได้รับสืบทอดตำแหน่งประจำตระกูลจะไปรอดมั้ยเนี่ย!?" มิยะบ่น
"คุณจุนอิจิเขาก็มีอะไรหลายอย่างที่มิยะยังไม่รู้นะครับ ถ้ารู้จักกับเขาจริงๆแล้วเขาก็เป็นคนที่ดีเลยล่ะครับ" ยูสุเกะบอกกับน้องสาวขี้เป็นห่วงของจุนอิจิ
"อย่างงั้นเหรอ ?" มิยะยังชื่อแบบไม่เต็มร้อย เธอจึงเปลี่ยนไปพูดกับชิซุกะ "แล้วชิซุกะจังล่ะ พี่ชายเป็นยังไงบ้าง ?"
ชิซุกะทำหน้าเหมือนกับโกรธใครบางคน "พี่ชายแบบนั้นน่ะชอบไปไหนคนเดียว ทำอะไรคนเดียว ไม่เคยจะบอกอะไรฉันเลย เหมือนับว่าตัวเองมีเรื่องที่สำคัญมากแต่ไม่สามารถบอกให้ใครรู้ได้ และยิ่งตั้งแต่ที่ไปอิตาลีแล้วกลับมาเนี่ยยิ่งเป็นหนักขึ้น เขาไม่ยอมคุยกับฉัน..." มิยะค่อยเปลี่ยนสีหน้าไปเป็นสีหน้าที่ดูซึมเศร้าและเหงา "...นานๆทีถึงจะได้คุยกัน และที่นัดกันว่าไปดูด้วยกันครั้งนี้ก็ไม่รู้ว่าจะมารึเปล่าเลย! ไม่รู้ว่าพี่จะบอกเรื่องนั้นเมื่อไหร่ด้วย.."
"ชิซุกะ/ชิซุกะจัง.." ฮิบิกิและมิยะต่างก็เป็นห่วงที่เห็นชิซึกะเป็นแบบนี้
ยูสุเกะหยุดเิดินแล้วหันไปปลอบใจชิซุกะ "คุณชิซุกะครับ ผมเองก็ไม่อยากที่จะเป็นคนบอกความจริงให้คุณรู้หรอกนะครับ แต่ว่าสักวันนึงคุณโกโดจะต้องบอกเรื่องนี้กับคุณอย่างแน่นอนครับ...ตอนนี้เขาอาจจะมีเรื่องธุระบางอย่างที่ต้องทำให้สำเร็จเลยมาไม่ได้...แต่ว่าผมขอให้สัญญาครับ ว่าเขาจะต้องมาแน่นอน!"
"แต่ว่า..." ชิซุกะมองไปที่นาฬิกาบนจอทีวีขนาดใหญ่ที่อยู่บนตึกสูง "ตอนนี้มันบ่ายโมงแล้วนะ อีกชั่วโมงนึง นัดแข่งก็จะเริ่มแล้วพี่เขาจะมาทันเหรอ ?"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะกว่าจะเริ่มแข่งก็ไม่ใช่เวลาบ่ายสองตรงแบบแน่นอน เพราะพวกเขาจะต้องมีการประกาศอะไรหลายๆอย่างก่อน ดังนั้นยังเหลือเวลาอีกเยอะครับ" ยูสุเกะพูดปลอบใจชิซุกะ "และถ้าเกิดคุณโกโดมาไม่ทันจริง...ผมก็..."
"ให้ยูสุเกะไปเป็นเพื่อนด้วยเลยซี้/ให้ยูสุเกะคุงไปเป็นเพื่อนสิ!" ฮิบิกิและมิยะผสานเสียงตอบพร้อมกัน
"เอ๊ะ!?" ยูสุเกะและชิซุกะต่างตกใจกับคำตอบของทั้งสอง
"ถ้าเกิดพี่ชายของชิซุกะจังไม่มา ปล่อยให้อีกที่นั่งนึงว่างมันก็จะไม่ดีนะ ให้คนไปเป็นเพื่อนสักคนนึงนั่นล่ะดีแล้ว" มิยะบอก "ฉันกับฮิบิิกิจังก็คิดจะไปดูหนังด้วยกันตอนบ่ายสองเหมือนกันดังนั้นไม่เป็นไรหรอก!"
"ยูสุเกะ นายช่วยดูแลชิซุกะด้วยล่า เฮารู้ว่านายทำได้!!" ฮิบิกิชูนิ้วโป้งให้กับชายหนุ่ม
"ขอบใจนะ...ฮิบิกิ มิยะ" ชิซุกะกล่าวขอบคุณจากใจจริง
โรงเรียน SMART BRAIN เวลา 13.01 น.
คุซานากิ โกโดหลังจากที่แยกออกมาจากพวกโทวมะและอากิฮิสะแล้ว เขาก็รีบทำการโทรศัพท์ติดต่อหาโอริมูระ อิจิกะที่อยู่กับเอพิลที่เพิ่งถูกปองร้ายไปเมื่อก่อนหน้านี้ เพื่อที่จะถามสถานการณ์ของพวกเขาในตอนนี้ "โอริมูระ ตอนนี้ทางนั้นเป็นยังไงบ้างน่ะ ?"
"ตอนนี้ก็ออกมาจากที่ห้องชมรมแล้วล่ะนะ คงจะต้องจัดการทำความสะอาดใหม่กันยกใหญ่ทีเดียวล่ะ แต่ว่าก็ไม่มีใครที่ได้รับบาดเจ็บ และตอนนี้ทางอาจารย์ก็กำลังจะเข้ามาดูแลแล้วไม่มีปัญหาอะไร" อิจิกะตอบในขณะที่เขากำลังยืนอยู่กับเอพิลที่หน้าห้องชมรม
"งั้นเรอะ งั้นก็ดีแล้วล่ะนะ เดี๋ยวทางฉันจะไปสมทบกับลิเลียน่าถ้าเกิดอะไรขึ้นหรือมีอะไรจะติดต่อมาละกัน" โกโดพูด "โชคดีล่ะ!"
"เข้าใจแล้วนายเองก็โชคดีล่ะ!" อิจิกะกดวางสาย เขาเดินเข้าไปดูพื้นที่รอบๆของห้องชมรม "ที่นี่เองก็เป็นทำเลที่ไม่เลวนะ และยังจัดได้ดีด้วยทำได้สมจริงกว่าที่คิด ไม่เลวไปเลยล่ะ!"
"ขอบคุณค่ะ ห้องชมรมฉันเป็นคนจัดเองน่ะค่ะ ส่วนคุณจูนกับคุณเมย์จะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายให้" เอพิลอธิบาย แต่ในตอนนั้นเองเธอเกิดอาการผิดปกติบางอย่างขึ้นเมื่อมีออร่าสีดำและตราสัญลักษณ์บางอย่างปรากฏขึ้นมาที่ก้นคอเธอ โดยที่อิจิกะไม่ได้สังเกต เธอก็เดินไปตรงที่หน้าต่างแตก...
"เก่งเหมือนกันนะ ทำคนเดียวได้ถึงขนาดนี้เนี่ย!" อิจิกะเอ่ยปากชม รูปแบบการจัดทำห้องชมรมของเธอนั้นทำได้เกณฑ์ดี เพราะความไม่ซ้ำใครและยังสามารถจัดการได้อย่างลงตัว "จะว่าไปแล้ว..!!" พอชายหนุ่มหันกลับมาหญิงสาวก็กำลังหยิบเศษกระจกจะเข้ามาแทงใส่เขา
"หะ!?"
"ย่าสส์!!!" เอพิลใช้เศษกระจกแทงใส่อิจิกะ แต่ชายหนุ่มสามารถหมุนตัวหลบออกได้ก่อน
"คิดจะทำอะไรน่ะ เอพิล!?" อิจิกะตวาดใส่เธอ แต่ท่าทางของเอพิลดูแปลกไป เธอดูไม่ใช่ตัวของตัวเอง มีความรู้สึกแปลกประหลาดออกมาจากเธอถึงขนาดที่อิจิกะยังรู้สึกได้ "นี่มันเกิดอะไรขึ้น ?"
เอพิลที่ท่าทางแปลกไปเงื้อมเศษกระจกขึ้นมาแล้วพุ่งตรงเข้าไปแทงใส่อิจิกะเต็มแรง แต่ชายหนุ่มใช้ความสามารถทางร่างกายที่เหนือกวาปลดอาวุธของเธอออกแล้วจับตัวเธอไว้ "หยุดได้แล้ว....โธ่เว้ย โทษทีนะ!" อิจิกะไม่มีทางเลือกจึงต้องตีทำให้เธอสลบเพื่อให้เธอสงบลง
"เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย ?" อิจิกะจับร่างของหญิงสาวแล้วสลบลงไปไปนั่งบนม้านั่ง เขาสังเกตเห็นรอยประหลาดสีดำที่ต้นคอของเธอ "เป็นเพราะรอยประหลาดนี่งั้นเรอะ แล้วมาอยู่ที่ต้นคอของเธอคนนี้ได้ไง ?" ในตอนนั้นเองโทรศัพท์ของชารล์ก็เรียนสายเข้ามา ทไให้อิจิกะต้องรับสายนี้
"ชาร์ลฉันเจอเรื่องแปลกๆด้วยล่ะ ท่าทางคนที่ชื่อเอพิลจะถูกไนท์แมร์ควบคุม.."
"ทางนี้เองก็พบกับเบาะแสบางอย่างแล้วล่ะ แต่ก่อนอื่นเราต้องตามหาตัวจูนให้เจอก่อน จากการที่ตรวจสอบตามกล้องวงจรปิดภายในโรงเรียนแล้ว พบเห็นเธอครั้งสุดท้ายที่เมืองส่วนเหนือน่ะ เดี๋ยวผมจะรีบตามไปอิจิกะรีบล่วงหน้าไปก่อนเลยนะ" ชาร์ลบอก
"เข้าใจแล้ว!" พอชาร์ลตัดสายไป อิจิกะก็มองไปที่เอพิลที่หลับอยู่ที่ม้านั่ง "...เดี๋ยวพออาจารย์มาก็คงจะปลุกให้ล่ะนะ แล้วค่อยกลับมาคุยกับเธอทีหลัง!" ชายหนุ่มตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังเมืองในโรงเรียนเขตเหนือโดยปล่อยให้หญิงสาวทิ้งไว้ที่นี้
แต่ว่าเมื่อหลับสายตาของชายหนุ่มไป เธอก็ถูกเงาดำลึกลับพาตัวเธอไปโดยที่ไม่มีใครรู้ มีเพียงดวงตาของบุคคลปริศนาที่อยู่บนต้นไม้และจับตาดูการกระทำของเงาดำนั้น
เมืองในโรงเรียน เขตเหนือ เวลา 13.13 น.
อิจิกะและชาร์ล ดูนัวร์มารวมตัวกันที่ตัวเมืองเขตเหนือ และออกตามหาตัวจูน หญิงสาวผู้เป็นหนึ่งในแฟนคลับของชิน อาสึกะและยังเป็นหนึ่งในคนที่อยู่ในชมรมแม่มด พวกเขาออกตามหาไปที่ร้านคาเฟ่ต่างๆ หรือไม่ก็ร้านขายวัสดุอุปกรณ์แปลกๆไปทั่วแต่ก็ยังไม่พบเจอตัวเธอ...
ทั้งสองกับมารวมตัวกันอีกครั้งที่กลางลานน้ำพุในเมือง "เป็นไงบ้างเจอตัวมั้ย ?" อิจิกะถาม
ชาร์ลส่ายหน้าบ่งบอกถึงคำว่า 'ไม่'
"เราไม่มีเบาะแสอื่นเลยงั้นเรอะ การที่จะออกตามหาคนๆเดียวภายในเมืองนี้ทั้งเมืองก็ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายนะ" ระหว่างที่อิจิกะกำลังคิดหนทางแก้ไขปัญหาที่ยุ่งยากเรื่องนี้อยู่ เขาก็หันไปเห็นจูนที่นั่งอยู่ที่อีกฝั่งหนึ่งของลานน้ำพุพอดี
"เจอตัวแล้ว!!"
"ถ้าอย่างงั้น..." ชาร์ลรีบเดินตรงเข้าไปหาหญิงสาวที่กำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับเพื่อน
หญิงสาวในร่างผู้ชายได้ไปยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ และพยายามเรียกความสนใจให้เธอมาสนใจโดยการไปยืนตรงหน้าเธอนานๆ "จูนสินะ คือว่าผมมีเรื่องที่ต้องการจะถามเรื่องนึงน่ะครับ ?"
หญิงสาวเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าของเธอไป แล้วเปลี่ยนมาสนใจชาร์ล "จะถามเรื่องอะไรก็รีบถามมา ฉันกำลังยุ่งเดี๋ยวจะต้องไปดูการแข่งของท่านชินในอีกไม่นานนี้ด้วย!"
"เรื่องที่ผมจะถามก็คือเรื่องนี้นั่นล่ะครับ ผมอยากรู้ว่าคุณชอบชิน อาสึกะตรงจุดไหน ?" ชาร์ลถาม
"ถามมาได้นะ เรื่องแบบนี้มันเป็นของตายย่ะ เพราะท่านชินทั้งหล่อและเท่ เล่นกีฬาเก่ง เรียนดี นิสัยของดี แถมยังรวยอีกต่างหาก แบบนี้สิสเป็คฉันเลยล่ะ คนต่างชาติอย่างนายคงไม่มีทางเข้าใจหรอก!" จูนตอบพร้อมกับแสดงท่าทีไม่พอใจชาร์ล "แล้วนายจะไปอยากรู้เรื่องนี้ไปทำไม...หรือว่า นายชอบฉันงั้นเหรอหา ? เสียใด้วยนะฉันมีใจให้ท่านชินคนเดียว ต่อให้นายหล่อเป็นเทพบุตรสไตล์ฝรั่งเศสก็สู้ชาวญี่ปุ่นแบบท่านชินไม่ได้หรอก!"
"พอดีว่าผมก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นอยู่แล้วน่ะครับ" ชาร์ลตอบไปพร้อมรอยยิ้ม
ซึ่งถือว่าเป็นการยั่วโมโหหญิงสาวที่กำลังเพ้อฝันถึงคนที่ชออยู่
"นายเนี่ยนะ...ไม่ได้รู้ถึงความยิ่งใหญ่ของท่านชิน อย่ามาทำตัวยิ่งใหญ่แถวนี้จะได้มั้ย และฉันขอบอกว่าท่านชินเป็นของฉันไม่ว่าใครก็ไม่สามารถที่จะ..." ก่อนที่หญิงสาวจะพูดอะไรต่อก็มีลำแสงสีกำโจมตีเข้ามาทำให้เธอหยุดชะงักไป "นะ..นั่นมัน ?"
"แกน่ะ ไม่มีทางได้สมหวังกับเขาหรอก!!" ไนท์แมร์วิทซ์ปรากฏตัวออกมา เธอดูท่าทางโกรธมากกว่าครั้งที่ผ่านๆมามาก "คนอย่างแกน่ะสมควรที่จะตายไปจากโลกนี้ซะ!!"
เหล่านักเรียนหลายคนหรือแม้แต่คนละแวกนั้นก็ต่างพากันหนีทันทีที่เห็นร่างของปิศาจรูปร่างแม่มดลอยอยู่บนฟ้าแบบนั้น จนบริเวณนั้นเหลือเพียงแค่จูน อิจิกะและชาร์ล็อตเท่านั้น
หญิงสาวยังคงอออกอาการหวาดกลัวกับปิศาจที่อยู่ตรงหน้า "ดะ...เดี๋ยวสิ..เธอเป็นใคร..ถึงมาแค้นฉันขนาดนี้!?"
"ไม่ต้องรู้ว่าฉันเป็นใคร.." ไนท์แมร์สร้างบอลพลังงานเล็กๆขึ้นมา และนั้นก็เป็นการขู่ให้หญิงสาวผู้นั้นสลบลงไป "..ขอเพียงแค่เธอหายไปท่านชินก็จะเป็นของฉัน!"
"ยอมเปิดเผยตัวจริงออกมาแล้วสินะครับ คุณเมย์" ชาร์ลพูดชื่อจริงของวิทซ์ขึ้น ทำให้เธอตกใจเป็นอย่างมาก
"คุณเป็นคนยอมรับตัวเองนะครับ เพราะสิ่งที่คุณพูดนั้นเป็นตัวบ่งบอกถึงตัวจริงของคุณแบบไม่มีข้อสงสัยเลยล่ะครับ"
"หรือว่านี่แกวางแผนเรื่องนี้ไว้แล้ว!?" ไนท์แมร์ถามด้วยความแค้นเคืองที่พลาดเสียทีให้แก่ชาร์ล็อต
"ชาร์ลน่ะ คิดไว้แล้วว่าคนร้ายน่ะจะต้องเป็นหนึ่งในสองคนอย่างแน่นอน และคิดจะสืบหาตัวจริงไปทีละนิด แต่ในเมื่อออกมาบอกกันตรงแบบนี้แล้วล่ะก็ เรื่องมันก็ง่ายขึ้นล่ะนะ!" อิจิกะสวมไดร์เวอร์พร้อมกับหยิบไกอาเมมโมรี่ขึ้นมา
"ลุยกันเถอะ อิจิกะ!" ชาร์ล็อตสวมไดร์เวอร์และหยิบไกอาเมมโมรี่ขึ้นมา
CYCLONE
JOKER
"แปลงร่าง!" ชาร์ลใส่เมมโมรี่ของเธอลงไดรืเวอร์แล้วมันก็ย้ายไปอยู่ที่ไดร์เวอร์ของอิจิกะส่วนเธอก็สลบลงไป อิจิกะกดเมมโมรี่นั้นซ้ำลงไปแล้วตามด้วยใส่เมมโมรี่ของเขาลงไปแล้วสับไดร์เวอร์
CYCLONE JOKER
"ตายซะเถอะ!!" ไนท์แมร์วิทซ์ปล่อยบอลพลังงานโจมตีใส่อิจิกะและชาร์ล็อตในช่วงที่มีพายุบังเกิดขึ้นมาพอดี แล้วพายุนั้นก็กลายเป็นเกราะป้องกันการโจมตีนั้นไว้แล้วเปลี่ยนร่างของชายหนุ่มเป็นร่างของนักรบสองสี ผู้มีนามว่า มาสค์ไรเดอร์ดับเบิ้ล
"การโจมตีปกติ คงจะทำอะไรไม่ได้มาก ถ้างั้น...!!" ดับเบิ้ลเปลี่ยนเมมมโมรี่พร้อมกับกระโดดเข้าไปใกล้ตัวไนท์แมร์
LUNAR JOKER
ร่างกายซีกขวาของดับเบิ้ลเปลี่ยนเป็นลูน่าร์แห่งพลังมหัศจรรย์ แล้วเขาก็ใช้ความสามารถพิเศษที่ทำให้ร่างกายสามารถยืดได้เข้าไปต่อยวิทซ์ แล้วตามด้วยตีลังกาใช้ขายืดได้เตะใส่ไนท์แมร์ จากนั้นก็ใช้มือขวาจับตัวมันไว้แล้วดึงลงมาใกล้ตัวแล้วกระโดดเตะซ้ำไปอีก
ไนท์แมร์วิทซ์บินถอยออกมา "สู้ตรงนี้นานคงจะไม่ได้ และเป้าหมายของเราก็ไม่ใช่การจัดการมัน!!" ไนท์แมร์สร้างบอลพลังงานขนาดใหญ่ขึ้นมา แล้วปล่อยใส่ดับเบิ้ล ซึ่งก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย แต่กลับสามารถสร้างช่องว่างเปิดโอกาสให้วิทซ์สามารถพาจูนที่สลบอยู่นั้นหายไปพร้อมกับวงเวทย์สีดำได้
ดับเบิ้ลคืนร่างกลับเป็นอิจิกะแล้วรีบติดต่อไปหาโกโดทันที "คุซานากิ พวกเรารู้ตัวจริงของไนท์แมร์แม่มดแล้ว รู้สึกว่าจะเป็นผู้หญิงคนที่ชื่อเมย์น่ะนะ"
"อย่างงั้นเรอะ ถ้างั้นทางนี้ก็ได้คำตอบหมดแล้วล่ะ เดี๋ยวจะรีบจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเองไม่ต้องห่วง!" โกโดวางสายไป แล้วเขก็เข้าไปในโรงยิมที่ซึ่งตอนนี้ถูกปิดใช้งานไปแล้ว เขาเข้าไปแล้วพูดขึ้นมาว่า "ในที่สุดก็เจอตัวซะทีนะ ไม่คิดเลยว่าจะมาซ่อนอยู่ที่นะ!"
ไนท์แมร์และไนท์แมร์วิทซ์ที่เพิ่งพาจูนมาถึงที่นี่ต่างแปลกใจพร้อมกันทั้งสองคนที่เห็นคุซานากิสามารถมาถึงที่นี่ได้ "นี่แกรู้ได้ไงว่าเป็นที่นี่!?" ไนท์แมร์วอริเออร์โดยที่พยายามคุมอาการตกใจไว้
"เรื่องนั้น..ไปถามเธอคนนั้นจะดีกว่านะ ใช่มั้ยลิเลียน่า!?" โกโดตะโกนเรียกชื่อลิเลียน่่าออกมา ทำให้หญิงสาวผมสีเงินออกมาจากที่ซ่อนของเธอ เธอเป็นคนที่แอบสะกดรอยตามการกระทำของไนท์แมร์วอริเออร์ที่ไปลักพาตัวเอพิลมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว
"ไนท์แมร์วอริเออร์...ไม่สิ..ชิน อาสึกะ แผนของนายคืออะไรกันแน่!?" โกโดประกาศตัวจริงของไนท์แมร์วอริเออร์ออกมา ก็สร้างความแปลกใจให้กับเจ้าตัวเองเช่นกัน
"ทำไมถึงรู้ได้ล่ะ!?"
"ตอนที่ต่อสู้กันคราวก่อนฉันสังเกตเห็นการเคลื่อนของนายน่ะเหมือนกับตอนที่แข่งบาสด้วย ทำให้แันเริ่มคิดว่านายเป็นคนร้ายมากขึ้น และยิ่งเมื่อรู้ตัวจริงของไนท์แมร์แม่มดด้วยก็ยิ่งทำให้มั่นใจมากขึ้น ว่านายจะต้องเป็นไนท์แมร์อย่างแน่นอน!" โกโดกล่าว
"ในเมื่อความแตกแล้วก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ...แผนการของพวกเราก็คือการดูดพลังความฝันในปริมาณมากเพื่อเพิ่มพลังให้กับพวกเราเอง ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านั้น" ชินพูด
"แต่ว่าตอนนี้ฉันเองก็อยากจะจัดการแกให้ไปพ้นทางเสียที จะได้ไม่มาเป็นเสี้ยนหนามแบบนี้ต่อไป!"
"ถ้าอย่างงั้น..!!" คุซานากิ โกโดหยิบไดร์เวอร์ออกมาแล้วใส่การ์ดของเขาลงไปจากนั้นนำมาสวมที่เอว "ลิเลียน่าไปกันเถอะ แปลงร่าง!!" ลิเลียน่ารูดการ์ดลงที่ไดร์เวอร์เช่นกัน
TURN UP CHANGE
ทั้งสองแปลงร่างเป็นมาสค์ไรเดอร์เบลดและคาลิซและเข้าต่อสู้กับไนท์แมร์วอริเออร์และวิทซ์ ด้วยในสภาพที่ได้เปรียบกว่าของฝั่งมาสค์ไรเดอร์ทำให้ฝ่ายไนท์แมร์ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ และเป็นฝ่ายถูกโจมตีฝ่ายเดียว
"แบบนี้ไม่ดีแล้ว พวกเรารีบถอยไปทำตามแผนสองเถอะ!"
"ทราบแล้วค่ะ!" วิทซ์สร้างวงเวทย์สีดำออกมาแล้วเคลื่อนย้ายตัวเธอเองกับวอริเออร์ไปที่อื่น
"หนีไปแล้ว!!" เบลดและคาลิซคืนร่างเป็นมนุษย์แล้ววิ่งเข้าไปดูอาการของหญิงสาวสองคนที่สลบอยู่ และก็พบว่าทั้งคู่ไม่เป็นอะไรมาก แต่ว่าปัญหาที่สำคัญกว่าตอนนี้คือไนท์แมร์ทั้งสองตัวที่หนีไปและตอนนี้พวกเขาก็ไม่อาจรู้ได้เลยว่าพวกมันหนีไปที่ไหน
"แล้วแบบนี้เราจะตามหาพวกมันยังไงล่ะ ?"
ในระหว่างที่ำลังคิดหนักกันอยู่นั้นก็มีสายโทรศัพท์จากฮันเรียตต้า ทริสเทนผู้เป็นเจ้าหญิงแห่งแวมไพร์ บุคคลที่ย้ายมา ณ ที่โรงเรียนแห่งนี้ เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ "คุณคุซนากิ โกโดสินะคะ คือว่าดิฉันอยากจะมาบอกเรื่องสำคัญของไนท์แมร์ชนิดที่สี่น่ะค่ะ!"
"เรื่องสำคัญของไนท์แมร์ชนิดที่ 4 งั้นเหรอ ?" โกโดรอฟังอย่างตั้งใจ
"ไนท์แมร์ชนิดที่สี่เป็นไนท์แมร์ชนิดที่จะเปลี่ยนตัวบุคคลให้กลายเป็นไนท์แมร์ไปโดยตรง ไม่เหมือนกับแบบก่อนหน้านี้ทั้งสามแบบที่จะเป็นตัวที่ถูกปล่อยออกมาเป็นชนิดที่ว่าออกหาอาหารแบบอัตโนมัติน่ะค่ะ" ฮันเรียตต้ากล่าวอธิบาย "และที่สำคัญคือไนท์แมร์ชนิดนี้จะมีความสามารถพิเศษในการวางตราประทับลงบนที่ไหนสักแห่งเพื่อที่จะกลืนกินพลังความฝันของคนในปริมาณมากๆในเวลาเดียวกันด้วยค่ะ!"
"แล้วส่วนมาก ของแบบนั้นจะถูกตั้งไว้ที่ไหน ?" โกโดรีบถามทันที
"ต้องเป็นที่ที่มีคนเยอะๆน่ะค่ะ ยิ่งมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งดีเท่านั้นน่ะค่ะ" ฮันเรียตต้าบอก "แล้วช่วงนี้มีที่ไหนที่จะมีคนไปชุมนุมเยอะๆบ้างมั้ยคะ ?"
"ที่ที่มีคนอยู่เยอะๆในช่วงนี้..." โกโดพยายามนึกถึงสถานที่ต่างๆในวันนี้ที่มีความเป็นไปได้ที่ไนท์แมร์ทั้งสองตนจะไปดูดพลังความฝันที่นั่น และที่ที่เขานึกได้เป็นที่แรกก็คือ... "..สนามฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศ.."
"ชิซุกะ!" ชายหนุ่มที่ห่วงถึงน้องสาวของเขาก่อนเป็นอันดับแรกรีบมุ่งหน้าไปยังที่แห่งนั้นโดยที่ไม่ต้องรีรอใดๆทั้งสิ้น อิจิกะและชาร์ล็อตที่ทราบเรื่องนี้จากลิเลียน่าก็รีบมุ่งหน้าตามเขาไปที่แห่งนั้นทันที
สนามฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศ เวลา 14.05 น.
ทางยูสุเกะและชิซุกะที่ถึงเวลาแข่งรอบชิงจริงๆแล้ว แต่โกโดก็ยังไม่มาทำให้ชายหนุ่มต้องเข้ามาเป็นเพื่อนน้องสาวของเขาคนนี้ "สรุปแล้วพี่ก็ไม่มาอย่างงั้นสินะ.." ชิซุกะแสดงอาการซึมเศร้าและผิดหวังเล็กน้อย
"ยะ..ยังไม่เป็นไรหรอกครับคุณชิซุกะ ตอนนี้การแข่งก็ยังไม่เริ่มน่าจะยังทันอยู่นะครับ!" ยูสุเกะพยายามให้กำลังใจหญิงสาว
"ขอบใจนะ.." ชิซุกะถึงแม้จะได้รับกำลังใจจากยูสุเกะ แต่เธอก็ยังวิตกกังวลกับเรื่องนี้อยู่
พรึ่บบ!!!
เมื่อนั้นก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างในสนามแห่งนี้เปลี่ยนเป็นภาพขาวดำ ผู้คนมากมายที่อยู่ในสเตเดี่ยมแห่งนี้ได้หายไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงยูสุเกะและชิซุกะเพียงสองคนในที่แห่งนี้ "นะ...นี่มันเกิดอะไรขึ้น...ทำไมที่นี่ถึงกลายเป็น...แบบนี้ล่ะ ?"
"ความรู้สึกประหลาดนี่มัน!?" ลางสังหรณ์ของยูสุเกะถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามา เขาจ้องมองไปที่ทางเข้าสู่สเตเดี่ยมแล้วตอนนั้นไนท์แมร์ทั้งสองตนก็เข้ามาภายในที่แห่งนี้ นะ..ไนท์แมร์ ?"
"อะไรกัน มีคนที่ถูกพามายังโลกแห่งนี้ด้วยอย่างงั้นเรอะ" วอริเออร์รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "งั้นก็แปลว่าว่าพวกแกคงจะมีคุณสมบัติพิเศษบางอย่างสินะ..และถ้าให้เดาก็..!" วอริเออร์ส่งสัญญาณให้วิทซ์แล้วเธอก็ปล่อยลูกไฟโจมตีใส่ทั้งสอง
"แปลงร่างขั้นสุดยอด!!" ยูสุเกะรีบนำตัวมาบังชิซุกะไว้พร้อมกับแปลงร่างเป็นมาสค์ไรเดอร์คูกะร่างเการะสีม่วง ซึ่งเป้นร่างที่มีความแข็งแกร่งมากที่สุดทำให้พอที่จะทนแรงระเบิดจากไนท์แมร์ได้ "มะ..ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ ?"
"ยะ..ยูสุเกะคุง!?" ชิซุกะตกใจกับร่างของชายหนุ่มที่เปลี่ยนแปลงไป "นะ..นี่เธอ ?"
"เรื่องนั้นไว้คุยทีหลังเถอะครับ ตอนนี้ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำให้สำเร็จก่อน!" ยูสุเกะบอกด้วยเสียงที่จริงจัง
คูกะหยิบไม้เท้าคนแก่ที่อยู่ที่ที่นั่งขึ้นมาแล้วสิ่งนั้นก็แปรสภาพกลายเป็นดาบ "ผมจะปกป้องรอยยิ้มของคุณชิซุกะเอง"
"เป็นมาสค์ไรเดอร์ตามที่คาดเอาไว้จริงๆ ถ้าอย่างงั้นก็ต้องจัดการแกก่อนแล้วค่อยดูดกลืนพลังของคนอื่นในภายหลังสินะ!" ไนท์แมร์สร้างดาบขึ้นมาจากไฟของมัน ไนท์แมร์วิทซ์ค่อยๆลอยขึ้นพร้อมกับสร้างบอลพลังงานของเธอขึ้นมา จากนั้นมาสค์ไรเดอร์เพียงคนเดียวก็เข้าต่อสู้กับไนท์แมร์ทั้งสอง
"เฮ้!!!" เสียงเชียร์ของคนจำนวนมากในสเตเดี่ยมการแข่งขันฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศนี้ดังลั่นไปทั้งที่แห่งนี้
คุซานากิ โกโดมาถึงที่แห่งนี้แต่เขาก็ไม่สามารถตามหาไนท์แมร์หรือน้องสาวของเขาที่หยตัวไปอย่างลึกลับได้เลย ต่อให้เขาพยายามออกมาหาไปทั่วทั้งที่แห่งนี้แล้ว "นี่มันหมายความว่าไง มันต้องเป็นที่นี่สิ...แล้วทำไมถึงไม่มีล่ะ ?"
อิจิกะและชาร์ลตามเข้ามาสมทบ "คุซานากิ รู้รึยังว่าตอนนี้ไนท์แมร์นั้นอยู่ที่ไหน ?"
โกโดส่ายหน้า "ไม่ยังไม่รู้เลย ที่นี่รู้สึกถึงความผิดปกติแต่ว่าก็ไม่รู้ว่าเป็นตำแหน่งไหน"
"ท่านคุซานากิ โกโด!" ลิเลียน่ารีบเข้ามาหาโกโดด้วยความรีบเร่ง
"ข้ารู้ตำแหน่งของท่านชิซุกะแล้วค่ะ เธออยู่ในเขตอาคมที่ซึ่งเป็นมิติที่เป็นเหมือนโลกอีกด้านของที่แห่งนี้ และตอนนี้ไนท์แมร์พวกนั้นกำลังเล่นงานมาสค์ไรเดอร์คูกะอยู่ค่ะ ถ้าปล่อยไว้แบบนี้สถานการณ์จะแย่ลงเรื่อยๆค่ะ!"
"แบบนี้คงต้องเข้าไปทางเดียวแล้วล่ะ!" โกโดตัดสินใจเด็ดขาด "ลิเลียน่าช่วยส่งพวกเราไปด้วยนะ!"
"เดี๋ยวสิ จะเข้าไปยังไง ?" อิจิกะถาม
"มีวิธีเดียวคือการใช้พลังของการ์อของลิเลียน่าช่วยนำจิตใจของเราเข้าไปในโลกแห่งนั้น โดยพวกเราจะต้องสวมไดร์เวอร์พร้อมที่จะเข้าไปให้เรียบร้อยด้วย มีโอกาสเพียงแค่ครั้งเดียวต้องทำให้สำเร็จ!" โกโดสวมไดร์เวอร์ของเขา
"ถ้าอย่างงั้น!" อิจิกะสวมไดร์เวอร์พร้อมกดเมมโมี่ของชาร์ล็อตลงไปพร้อมกับใส่เมมโมรี่ตัวเองตามลงไป "พร้อมแล้ว!"
"ระวังตัวด้วยนะคะ!" ลิเลียน่ารูดการ์ดลงไดร์เวอร์ของเธอ
SHUFFLE
กำแพงแสงสีฟ้าได้ส่งจิตใจของโกโดและอิจิกะเข้าไปในเขตอาคมของไนท์แมร์
ตู้มมม!!!!
"อ้ากกก~!!" มาสค์ไรเดอร์คูกะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ เพราะเขาถูกรุมโจมตีด้วยไนท์แมร์ที่มีพลังมหาศาสถึงสองตัว จนตอนนี้ตัวยูสุเกะเองเริ่มไม่มีแรงที่จะต่อแล้ว "แบบนี้พวกเราต้อง..."
"เตรียมตัวตายได้แล้ว!!" ไนท์แมร์วอริเออร์กำลังเงื้อมดาบจะปลิดชีพของคูกะ แต่ตอนนั้นกระสุนเพลิงจากมาสค์ไรเดอร์ดับเบิ้ลก็ยิงเข้าสกัดก่อน "พวกแก เข้ามาด้วยอย่างงั้นเรอะ!?"
HEAT TRIGGER
"ฉันจะหยุดสิ่งที่นายทำไว้ที่นี่เดี๋ยวนี้!!" โกโดสับคันโยกที่ไดร์เวอร์ของตัวเองแล้วกำแพงสีฟ้าก็ปรากฏออกมาจากไดร์เวอร์ผลักกระแทกไนท์แมร์ออกไป
TURN UP
"พี่!?" ชิซุกะมองโกโดตาไม่กระพริบ สังเกตเห็นพี่ชายของเธอเองที่ทำตัวต่างจากก่อนหน้าโดยสิ้งเชิง
"แปลงร่าง!!!" โกโดวิ่งผ่านกำแพงสีฟ้าเปลี่ยนร่างเขาไปเป็นร่างของมาสค์ไรเดอร์เบลด ร่างแห่งนักรบสวมเกราะอัศวินราชันย์ที่ยิ่งใหญ่ "ฉันจะทำให้นายได้เห็นความหวังเอง!"
มาสค์ไรเดอร์เข้าไปปะทะกับไนท์แมร์วอริเออร์ วิทซ์ที่จะเข้าช่วยก็ถูกดับเบิ้ลขัดขวางด้วยกระสุนไฟ
"เสียใจด้วยนะ คู่ต่อสู้ของเธอคือพวกเราน่ะ!"
มาสค์ไรเดอร์ชี้นิ้วตรงไปที่ไนท์แมร์วิทซ์ "เอาล่ะ จงนับความผิดที่ตัวเองก่อไว้ซะ!"
"พวกแก จงหายไปซ้าาาา!!!!" ไนท์แมร์วิทซ์ปล่อยคลื่นพลังจำนวนมกโจมตีใส่ดับเบิ้ล ดับเบิ้ลก็ยิงกระสุนไฟยิงปะทะกัน ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ
ส่วนมาสค์ไรเดอร์เบลดต้องสู้กับวอริเออร์ด้วยความยากลำบาก เพราะในเขตอาคมแห่งนี้ผู้ที่ได้เปรียบคือฝั่งไนท์แมร์ที่มีพลังเพิ่มขึ้นทำให้การโจมตีของเบลด ไม่อาจที่จะสร้างอาการบาดเจ็บให้กับวอริเออร์ได้เลย
"ห้ากกก~!!!" ดาบฟันลงบนไหล่ของมันแต่ก็ทำอะไรมันไม่ได้
"แกไม่มีทางชนะข้าได้หรอก ถ้าอยู่ในมิตินี้ข้าจะเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด" ไนท์แมร์ชกเบลดจนกระเด็นไปไกล
"คราวนี้ที่แห่งนี้จะเป็นที่ตายของแก!"
"ย้ากกก!!!" คูกะใช้แรงที่ยังเหลืออยู่วิ่งเข้าไปล็อคตัวไนท์แมร์ไว้ "คุณโกโดครับ ตอนนี้ล่ะครับ!"
"แต่ว่า...!!" เบลดลุกขึ้นมาแต่ถ้าเกิดโจมตีไปแบบสุ่มหี่สุ่มห้า ก็จะไม่สามารถทำอะไรไนท์แมร์ได้ และแบบนั้นสถานการณ์ก็จะยิ่งแย่ลงไปอีก โกโดเลยต้องคิดหาทางที่จะสามารถล้มมันด้วยพลังที่เขามีอยู่ "จะต้องทำยังไง..."
ชิซุกะมองลงไปที่กล่องที่เธอได้มาจากไปรษณีย์ เธอตัดสินใจหยิบขึ้นมา "พี่คะ!!" แล้วขว้างให้กับพี่ชายของเธอ
โกโดรับของสิ่งนั้นไว้ "นี่คือ..." เบลดนำของสิ่งนั้นมาสวมเป็นกำไลข้อมือ แล้วตอนนั้นก็มีการ์ดรูปปีกปรากฏออกมา เขาเสียบลงใส่เครื่องนั้นพร้อมกับใช้การ์ดอีกใบรูดที่เครื่องนั้น
FUSION JACK SPADE
แสงสีทองได้เข้าผสานร่างกับมาสค์ไรเดอร์จนเปลี่ยนร่างของเขาไปเป็นร่างที่มีปีกอยู่ที่หลัง นั่นคือร่างแห่งแสงสว่างจากฟากฟ้า ร่างของวีรบุรุษผู้มาจากสวรรค์ นามนั้นคือ มาสค์ไรเดอร์เบลด สเปดแจ็คฟอร์ม
"ฮ่าส์!!" เบลดบินพุ่งเข้าไปฟันโจมตีใส่วอริเออร์ที่คูกะจับไว้ซึ่งก็สามารถสร้างความเสียหายให้มันได้แล้ว จากนั้นเขาก็บินพุ่งขึ้นไปฟันโจมตีใส่ไนท์แมร์วิทซ์ที่กำลังต่อสู้กับดัเบี้ลทำให้เธอเสียหลัก แล้วมาสค์ไรเดอร์ก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้า
"จัดการล่ะนะ!" ดับเบิ้ลใส่เมมโมรี่ของเขาลงปืน
TRIGGER MAXIMUMDRIVE
TRIGGER EXPLOSION
"ฮ่าส์!!!" ดับเบิ้ลยิงกระสุนไฟใส่ไนท์แมร์วิทซ์ให้มันติดอยู่ในวังวนเปลวเพลิง
ในตอนนั้นเบลดที่บินขึ้นไปได้เปิดแผงการ์ดที่ดาบออก แล้วหยิบการ์ดสองใบขึ้นมาแล้วรูดใช้งานที่ดาบ
THUNDER + SLASH
LIGHTNING SLASH
"ฮ่าส์...!!" มาสค์ไรเดอร์พุ่งลงไปที่ไนท์แมร์วอริเออร์เพื่อที่จะทำการจัดการมันด้วยท่าไม้ตายของเขา "เห้!!!"
"ท่านชิน!!" ด้วยความรักของวิทซ์ ทำให้เธอสลัดตัวออกมาจากเปลวเพลิงของดับเบิ้ลเข้ามารับดาบอัสนีบาตของเบลดแทนเขา และร่างของไนท์แมร์แม่มดก็ร่วงลงสู่พื้น
วอริเออร์ที่คิดว่าตัวเองได้โอกาสจึงเข้าโจมตีในจังหวะนั้น แต่ผลปรากฏว่าเบลดนั้นสามารถป้องกันการโจมตีของเขาไว้ได้พร้แมกับใช้ดาบสายฟ้าฟันเข้าใส่ที่กลางลำตัว จากนั้นมาสค์ไรเดอร์คูกะที่เห็นแบบนั้นจึงลุกขึ้น "แปลงร่างขั้นสุดยอด!!"
KUUGA MIGTHY
เท้าข้างขวาของยูสุเกะลุกเป็นไฟ มาสค์ไรเดอร์ค่อยๆวิ่งเข้าไปที่ไนท์แมร์อย่างช้าๆ แล้วเขาก็กระโดดหมุนตัวแล้วพุ่งตัวเตะใส่ไนท์แมร์วอริเออร์ "โฮ่..ย่าส์!!!"
วอริเออร์ถูกท่าเตะนั้นเข้าไปก็ทำให้เกิดตราสัญลักษณ์คูกะขึ้นมาที่ลำตัวของมัน ไนท์แมร์พยายามเดินหนีจนไปถึงทางออก มันหันกลับมาก็เห็นไนท์แมร์วิทซ์พยายามยื่นมือขอความช่วยเหลือ
"ทะ..ท่านชิน..ช่วยด้วย..ช่วยด้วย!"
ชิน อาสึกะเพียงแค่มองแล้วเขาก็วิ่งหนีไปทันทีปล่อยให้ไนท์แมร์แม่มดผู้นี้อยู่เพียงลำพัง
"ทะ..ท่านชิน...ท่านชิน..." วิทซ์ยังไม่อยากเชื่อที่เห้นคนที่เธอรักหนีไปต่อหน้าต่อตา
"เธอน่ะพอเถอะ คนที่ดีกว่าหมอนั่นน่ะยังมีอีกตั้งเยอะ เพราะฉะนั้นพอเถอะนะ.." โกโดเดินเข้ามาปลอบใจหญิงสาวแล้วเขาก็ค่อยๆหยิบอัญมณีแห่งแสงที่ยืมมาจากลิเลียน่าแล้วนำสิ่งนั้นมาแตะที่หน้าผากของเธอ จากนั้นตราประทับไนท์แมร์ของเมย์ก็หายไป และเขตอาคมนี้ก็ค่อยๆสลายหายไป...
ทุกๆคนกลับมาอยู่ที่สเตเดี่ยมการจัดแข่งฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศที่ซึ่งมีผู้คนอยู่ตามเดิม พร้อมกับเมย์ที่นอนสลบโดยที่ลิเลียน่าเป็นคนแบก "เดี๋ยวข้าจะพาเธอคนนี้ไปส่งที่โรงพยาบาลเองค่ะ ท่านคุซานากิ โกโดตอนนี้มีสิ่งที่ควรทำอยู่นะคะ"
"สิ่งที่ควรทำ ?" โกโดทำหน้างงไม่รู้เรื่อง แต่เมื่ออิจิกะเข้ามาสะกิดและชี้ไปที่น้องสาวของเขา "ชิซุกะ ?"
"พี่อย่าบอกนะคะว่าลืมเรื่องสัญญาไปแล้วน่ะ!?" ชิซุกะทำหน้าจริงจัง
โกโดยิ้ม "จะไปลืมได้ไงล่ะ ก็มันเป็นคำสัญญาที่พี่มีไว้ให้กับน้องสาวของพี่นี่น่า ดังนั้นพพี่ไม่มีทางลืมหรอก!"
ชิซุกะได้ยินดังนั้นเธอจึงออกอาการเขินหน้าแดงเล็กน้อย "ขะ..ขอบคุณนะคะ..."
สุดท้ายแล้วหลังจากที่เรื่องนี้ผ่านพ้นไป ความสัมพันธ์ของพี่น้องคุซานากิก็ค่อยๆฟื้นกลับมาดีอีกครั้ง เรื่องชมรมแม่มดก็ถูกเปลี่ยนให้มีลุคที่สดใสและน่าเข้ามากขึ้น ไม่ใช่แบบที่เหมือนจะติดไล่คนอื่นด้วยรูปแบบบ้านผีสิงแล้ว แต่ก็ยงคงความน่ากลัวตามแบบของพวกเธอไว้ ความทรงจำเรื่องชินของจูนและเมย์ได้หาายไปแบบหมดสิ้นโดยไม่ทราบสาเหตุแต่ว่านั่นก็ช่วยหยุดปัญหามากมายที่จะตามมาในภายหน้าได้ แล้วแฟนคลับของชินทั้งหมดก็ำตัวเหมือนกับว่าไม่มีเขาอยู่บนโลกโดยที่ทุกคนก็ต่างสงสัยว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร และที่สำคัญที่สุดนั้นก็คือ ชิน อาสึกะได้หายสาบสูญไป.....
.
.
.
.
เลียบคลองเอเรีย 2 เวลา 22.43 น.
"แฮ่กๆๆ" ชิน อาสึกะที่อยู่ในสภาพบาดเจ็บหลังจากหนีมาจากการต่อสู้กับมาสค์ไรเดอร์ เขาที่โดนทั้งท่าดาบอัสนีบาตองเบลดและท่าเตะของคูกะ เพียงแค่นั้นก็ทำให้ ร่างกายของชายผู้นี้แทบจะมาถึงขีดสุดแล้ว เขาต้องพยายามตะเกียกตะกายเดินเกาะราวเลียบคลองมาทีละนิด เพื่อที่จะกลับไปโรงเรียน
"จำไว้เถอะ...มาสค์ไรเดอร์ ฉันจะเอาคืน...ให้พวกนาย...ไม่ได้ตายดีแน่!" ชายหนุ่มพูดด้วยความคับแค้นจากภายในใจ เขาพยายามเกาะราวบันไดและเดินมาตามทางเรื่อย แต่ว่าทันใดนั้นเอง...!!
ปังๆๆ เสียงของกระสุนและแรงระเบิดของกระสุนที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าของชินแบบไม่ทันตั้งตัวทำให้เขาเกิดอาการตกใจ และเมื่อมีทหารใส่ชุดเกราะสีดำมีลายแถบสีเหลืองที่ไหล่เข้ามารอบล้อมตัวเขาไว้
"พะ..พวกนี้...ZECT งั้นเรอะ!?"
หนึ่งในทหารนายนึงของ ZECT เดินเข้ามา เขาถอดหมวกออกเผยให้เห็นใบหน้าของเขาซึ่งก็คือ 'ยากุรุมะ โช' นายทหารหัวหน้าหน่วยชาโดว๋ ซึ่งเป็นทั้งนักเรียนพิเศษที่ทาง ZECT ส่งมา พร้อมยังเป็นหัวหน้าหน่วยทหาร
"ชิน อาสึกะ ทางเราได้ทราบว่านายนั้นเป็นผู้ที่ให้ความร่วมมือกับไนท์แมร์ ทางเราจึงจะขอจับตัวไปเพื่อสอบปากคำด้วย"
"ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดูสิ!" ชินกลายร่างเป็นไนท์แมร์วอริเออร์
"คิดว่ามนุษย์ธรรมดาอย่างพวกแกจะมาทำอะไรข้าได้!?"
ยากุรุมะถอนหายใช้แล้วเขาก็ยกมือขึ้นมาบนระดับสายตา "ในเมื่อไม่ยอมมาแต่โดยดี ทางเราก็จะขอใช้กำลังในการจับกุม" ทันใดนั้นหุ่นยนต์รูปตัวต่อก็บินเข้ามา หัวหน้านายทหารรับไว้แล้วนำมาใส่ที่ข้อมือ "แปลงร่าง!"
HENSHIN
ร่างของยากุรุมะเปลี่ยนไปสวมเกราะเหล็กที่มีลักษณะคล้ายกับตัวต่อ ลักษณะของมาสค์ไรเดอร์ตนนี้ดูคล้ายกับกาแท็คเป็นอย่างมาก "ทางเราจะขอจัดการด้วยพลังทั้งหมดของ เดอะบี!" เขาสับเปลี่ยนหมุนหัวของเดอะบีเซ็คเตอร์ที่อยู่บนข้อมือ "แคสออฟ!"
CAST OFF
เกราะของเดอะบีถูกปล่อยออก แรงกระแทกนั้นทำเอาไนท์แมร์วอริเออร์เองก็เกือบกระเด็น แล้วรูปลักษณ์ภายนอกของมาสค์ไรเดอร์ต่อตนนี้ก็เปลี่ยนไป ดูท่าทางเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วมากขึ้น
"ถอดเกราะแล้วยังไงล่ะ ของแบบนี้มันต้องวัดกันที่ฝีมือ!!" ชินวิ่งตรงเข้าไปที่เดอะบี
"ฟอร์เมชั่น A เริ่มได้!" เดอะบีสั่งการ แล้วทหารของเขาก็ทำการยิงปืนกลกระหน่ำใส่ไนท์แมร์ที่กำลังวิ่งเข้าหาเขา จนมันไม่มีโอกาสที่จะทำอะไรได้ เพราะห่าฝนของกระสุนปืนได้ขังตัวของไนท์แมร์ไว้ที่กลางสนามรบ ไม่เปิดโอกาสให้มันออกมาจากจุดนั้นได้เลย แล้วเดอะบีก็ส่งสัญญาณมือให้หยุดยิง แล้วเขาก็วิ่งเข้าไปใกล้มัน
"ไรเดอร์สติง!!" เขากดปุ่มที่เดอะบีเซ็คเตอร์
RIDER STING
"ฮ่าส์!!" เดอะบีใช้เข็มเหล็กไนที่ข้อมือแทงเสียบไปที่กลางอกของไนท์แมร์ แล้วมันก็เกิดระเบิดขึ้นทำให้วอริเออร์ร่วงลงไปในคลองแม่น้ำนั้น
มาสค์ไรเดอร์หันหลังกลับและเดินออกไป "จงภูมิใจซะเถอะที่พ่ายแพ้ให้แก่ perfect harmony การผสานกันที่สมบูรณ์แบบ"
หลังจากที่พวกของเดอะบีถอยกลับไปได้ไม่นาน ชินก็ฝืนตัวปีนออกมาจากที่แห่งนั้นแต่ร่างกายของเขาก้มาถึงขีดสุดแล้ว เขาเดินต่อไปได้ไม่ไหวแล้ว เขาล้มลงแต่ก็ยังพยายามตะเกียกตะกายเพื่อเอาชีวิตรอดให้ได้ และตอนนั้นก็มีเงาของคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าของชายหนุ่ม
"ช่วย...ด้วย ช่วย...ด้วย"
เงาดำเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม แต่ว่าพอมาถึงเขาก็สลบลงไปเสียแล้ว
"ท่าทางเจ้าจะมีประโยชน์ให้กับข้าได้สินะ ถ้าเช่นนั้นข้าจะช่วยเจ้า แต่เจ้าจะต้องตอบแทนเรื่องในครั้งนี้ซะด้วยล่ะ!"
เงาดำพาร่างของชิน อาสึกะที่ไม่ได้สติหายไปไหนความมืดมิด ที่ใครก็มิอาจล่วงรู้ว่าพวกเขานั้นเป็นใคร...
.................... TO BE CONTINUE ....................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น