ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 12 วีรบุรุษและพิธีกรรมแม่มด
โรงเรียน SMART BRAIN เวลา 08.18 น.
ณ โรงเรียนที่ตั้งอยู่ที่เอเรีย 2 เพียงแห่งเดียวในเมืองฟูโตะแห่งนี้ ได้รับขนานนามว่าเป็นโรงเรียนที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก เพราะขอบเขตของโรงเรียนแห่งนี้นั้นถือว่าครอบคลุมไปทั้งเขต เรื่องการดูแลการจัดการของเอเรียแห่งนี้ ก็อยู่ในการอำนาจการปกครองของผู้อำนวยการของโรงเรียนแห่งนี้ทั้งหมด โรงเรียนคือเมืองๆนึง และเมืองๆนึงก็เท่ากับโรงเรียน นั่นคือ SMART BRAIN
เหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นในระยะนี้ซึ่งกลายเป็นข่าวลือไปทั่วโรงเรียน เกี่ยวกับสัตว์ประหลาดที่ออกมาอาละวาดอีกครั้ง พวกมันจะทำการดูดพลังความฝันของเหยื่อของมันไป แต่เจ้าตัวจะไม่รู้ตัวและจะไม่สามารถจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองได้ ทำให้ไม่มีใครรู้ได้เลยว่า...ตนเองนั้นเคยพบเจอกับไนท์แมร์รึเปล่า ?
อีกหนึ่งข่าวลือที่ดังมาตั้งแต่เดือนเมษายนก่อนเปิดเทอมโรงเรียน ข่าวลือเรื่องการปรากฏตัวของกลุ่มคนสวมหน้ากากปริศนาที่ปรากฏขึ้นมาเพื่อกำจัดเหล่าปิศาจร้ายเหล่านั้น พวกเขาถูกเรียกว่า "มาสค์ไรเดอร์" ผู้คนมากมายต่างสงสัยว่ามาสค์ไรเดอร์นั้น เป็นใคร มาจากไหน พวกเขาต่อสู้โดยที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน และสู้เพื่อความยุติธรรมมาโดยตลอด นั่นคือการมองในมุมมองของผู้คนทั่วไปที่คิดถึงมาสค์ไรเดอร์
พวกเขาไม่ได้รู้ถึงความจริงที่ว่า..มาสค์ไรเดอร์จริงๆแล้วก็เป็นแค่เด็กนักเรียนม.ปลายธรรมดา ที่ไม่ได้เป็นพระผู้ช่วยหรือพระเจ้า แต่พวกเขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดาที่เลือกที่จะใช้พลังเหล่านั้นเพื่อปกป้องสิ่งสำคัญ พวกเขาอาจจะต้องเคยพบกับชะตากรรมที่สิ้นหวัง...หรือประสบการณ์ต่างๆมากมาย แต่ว่าพลังของพวกเขา..คงยังจำเป็นสำหรับมนุษย์...
"แฮ่!!" ไนท์แมร์สเกเลตันจำนวนมากเข้ามาออกอะวาดในโรงเรียนอีกครั้ง พวกมันเข้าเล่นงานเด็กนักเรียนทั้งม.ต้นและม.ปลาย ชายและหญิง และดูดพลังความฝันมาจากพวกเขา เหล่าเด็กนักเรียนบางกลุ่มคิดจะสู้กับพวกมัน แต่ถึงแม้จะพยายามโจมตีใส่มันด้วยวิธีใดก็ไม่สามารุทำให้มันรู้สึกเจ็บหรืออาการใดๆได้เลย
"ชะ...ช่วยด้วย!!" นักเรียนชายคนนึงพยายามคลานหนีพวกมัน แต่ก็ถูกสเกเลตัลตามทัน และเหยียบซ้ำจากนั้นก็โดนดูดพลังความฝันไป ทำให้เขาสลบไปอีกคนนึง
สเกเลตัลค่อยๆเดินออกหาเหยื่อขึ้นเรื่อย แต่ตอนนั้นเองมีกระป๋องน้ำโยนเข้าใส่หัวของพวกมันตัวนึง ทำให้ทุกๆตัวต่างเปลี่ยนไปสนใจทางนั้นก็พบกับชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังยืนถือกระป๋องน้ำอย่างสบายใจ "พวกนายน่ะ ออกมาได้ทุกวันจริงๆนะ ออกล่าเหยื่อเรื่อยๆแบบนี้ไม่เหนื่อยบ้างรึไง!?"
"แฮ่!!" เหล่าสเกเลตัลไม่สนใจสิ่งที่ชายหนุ่มพูดแล้วเข้ารอบล้อมมันไว้
คิบัทบินออกมาจากถุงของเขา "คู่หู นายนี่ชอบหาเรื่องใส่ตัวจริงๆนะ.." ค้างคาวขนาดเล็กมองไปรอบๆนับจำนวนศัตรูได้ประมาณสิบสองตัว
"12 ตัว แค่นี้ไม่เท่าไหร่!"
"ลุยกันเถะคิบัท!" ฮิรากะ ไซโตะจับคิบัทมากัดที่ข้อมือของเขา มันทำให้เกิดรอยบนหน้าประหลาดขึ้นมาพร้อมกับโซ่ที่ผูกมัดเอวของเขาแล้วเปลี่ยนสภาพเป็นเข็มขัด แล้วชายหนุ่มก็นำคิบัทใส่ลงเข็มขัด "แปลงร่าง!!"
KIVA
โซ่เหล็กได้พันธการร่างกายทั้งหมดของเขาแล้วมันก็ค่อยเปลี่ยนร่างของเขาไปสวมเกราะ และมันก็ทำให้มาสค์ไรเดอร์คิบะถือกำเนิดขึ้นมา "เอาล่ะ มาออกกำลังกายตอนเช้ากัน!"
"แฮ่!!" เหล่าสเกเลตัลบุกเข้าโจมตีใส่คิบะทันที
ถึงพวกมันจะมีถึงสิบสองตัวแต่คิบะก็ไม่ได้สู้อย่างเสียเปรียบเลยเลยแม้แต่น้อย ด้วยความสามารถทางการต่อสู้ที่มีมากกว่าพวกมันหลายขุม จึงทำให้พวกมันเป็นเพียงแค่ระดับปลายแถวเท่านั้นเมื่อมาเจอกับคิบะ เขาชกใส่ตัวที่หนึ่งจากนั้นหมุนตัวกลับไปเตะตัวที่สอง ตัวที่สามและสี่ฟันดาบลงมาใส่เขา คิบะรับดาบของมันไว้แล้วจับพวกมันทุ่มลงพื้น ตัวที่ห้ายิงธนูใส่เขา เขาก็กระโดดวิ่งไปบนกำแพงแล้วดีดตัวเข้าไปเตะใส่มัน "ว่าไงมีแค่นี้รึไง!?"
"แฮ่!!" ไนท์แมร์อีกเจ็ดตัวโกรธมาก พวกมันวิ่งเข้าไปโจมตีใส่คิบะพร้อมกัน
มาสค์ไรเดอร์รับดาบของสเกเลตันตัวที่หกกับเจ็ดไว้แล้วกระโดดเตะใส่พวกมันทั้งคู่พร้อมกัน จากนั้นก็กลิ้งตัวไปข้างหลังพวกมันแล้วสกัดขาตัวที่แปดใส่ล้มลงแล้วต่อยซ้ำ พอสเกเลตันตัวที่เก้า,สิบและสิบเอ็ดผสานพลังโจมตีใส่คิบะพร้อมกัน เขาก็วิ่งตรงเข้าหาพวกมันต่อยพวกมันสองตัวพร้อมกัน กระโดดตีลังกาเสยให้ตัวที่สิบเอ็ดกระเด็นไปข้างบน เขาจึงกระโดดขึ้นไปดีดตัวที่มันและลงมาต่อยที่ตัวสิบสองที่ยืนงงอยู่
"จงหายไปซะ!" คิบะพูดเสร็จสเกเลตัลทั้งหลายก็สลายกลายเป็นหมอกควันไป
"ต่อไปก็เป็นตาของเธอแล้วนะ คุณผู้หญิง!" คิบัทพูดขึ้น คิบะหันไปตามทางนั้นก็พบว่ามีไนท์แมร์ตัวหัวหน้าของสเกเลตัลพวกนี้กำลังค่อยเดินออกมา
"คราวนี้จะเป็นตัวอะไร เสือ สิงโต ด้วง ตุ๊กตา ?"
ไนท์แมร์ที่ปรากฏออกมาครั้งนี้คือไนท์แมร์วิทซ์(แม่มด) มันเริ่มโจมตีด้วยลูกไฟสีแดงอมม่วงใส่คิบะแบบไม่รีรอ มาสค์ไรเดอร์กระโดดหลบพร้อมกับหยิบแฟซเซิลสีน้ำเงินขึ้นมา "ได้เวลาเจอของจริง"
เขาเสียบแฟซเซิลสีน้ำเงินที่คิบัทเพื่อสั่งใช้งานอุปกรณ์อาวุธของเขา
GARURU SABER
มีดดาบสีน้ำเงินบินลงมาจากท้องฟ้า พอคิบะรับมันไว้ด้วยมือซ้ายของเขาเกราะสีแดงของเขาก็แปรสภาพเปลี่ยนไปเป็นสีน้ำเงิน เสียงและวิญญาณของหมาป่าเข้ารวมร่างกับตัวเขาโดยสมบูรณ์ "การต่อสู้ที่แท้จริงจะเริ่มจากนี้ล่ะนะ!"
"ฮ่าส์!!" วิทซ์ปล่อยลูกไฟอีกสองลูกโจมตีใส่คิบะ
มาสค์ไรเดอร์สามารถใช้มีดดาบสีน้ำเงินฟันลูกไฟพวกมันขาดออกเป็นสองท่อนได้อย่างง่ายดาย แล้วเขาก็ตามด้วยการเคลื่อนที่เข้าไปประชิดตัวมันอย่างรวดเร็วแบบที่ตาไม่สามารถมองได้ทัน เขาใช้มีดดาบฟันใส่ลำตัวของไนท์แมร์ ฟันลงที่ซ้ำๆกันหลายๆรอบ แล้วค่อยวิ่งถอยออกมา "เป็นไงล่ะ!?"
"แกนะแก!!" ไนท์แมร์วิทซ์กำมืออย่างหนักแน่นด้วยความแค้น แล้วมันก็ยิงลูกไฟจำนวนมากใส่คิบะ พร้อมกับบินขึ้นที่สูงแล้วยิงลูกไฟโจมตีใส่จุดเดียวกันซ้ำกัน
"ของแบบนั้นมันทำอะไรไม่ได้หรอก!!" คิบะกระโดดตัวขึ้นไปอยู่ตรงหน้าไนท์แมร์แล้วใช้มีดดาบฟันตัดแขนของไนท์แมร์ขาด จากนั้นก็หมุนตัวเตะใส่มันจนร่วงลงไปที่พื้น แล้วก็ตามพุ่งไปเพื่อแทงดาบลงใส่มัน
"ฮ้ากกกก!!!!"
"ฮ่าส์!!" วิทซ์สร้างบาเรียขึ้นมาป้องกันคมมีดที่จะมาถึงตัวเธอได้ทัน แล้วปล่อยคลื่นพลังผลักตัวคิบะออกไป
มาสค์ไรเดอร์พลิกตัวกลับมาตั้งหลักใหม่บนอากาศแล้วค่อยๆกลับลงมาที่พื้น
"ท่าทางการจะจัดการด้วยวิธีปกติคงจะทำไม่ได้สินะ ถ้าอย่างงั้น..!" คิบะนำมีดดาบมาให้คิบะกัด
GARURU BITE
ท้องสีครามค่อยเปลี่ยนสภาพเป็นท้องฟ้ายามราตรีที่ไร้ซึ่งแสงดาว มีเพียงดวงจันทราดวงใหญ่ที่ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้าเพียงเท่านั้น มีดดาบของมาสค์ไรเดอร์เร่งพลังสูงขึ้นกลายเป็นมีดดาบยาวที่มีคมดาบเป็นเปลวไฟสีน้ำเงิน "เอาล่ะ มาจัดการให้จบไปเลย!!"
"ย้ากกก!!!" คิบะฟันดาบยาวนี้ลงใส่ไนท์แมร์ที่ลอยอยู่บนฟ้า กำจัดมันลงไปได้ในที่สุด
บรึ้มม!!!
"ฟู่...ที่เหลือก็แค่ออกตามหาผู้ทำตราสัญลักษณ์แล้วรีบจัดการเจ้าไนท์แมร์นั่น จากนั้นก็ใช้อัญมณีทำลายตราประทับสินะ!" คิบะคืนร่างจากสีน้ำเงินกลับเป็นร่างสีแดงตามเดิม และคิดจะทำตามวิธีจัดการไนท์แมร์ตามปกติ แต่ว่า...
ครืนนนนน!!!
คลื่นแรงกดดันที่รุนแรงทำเอาคิบัทถึงกับหวั่นเกรง
"คู่หู ระวังตัวด้วยความรู้สึกกดดันมาก พลังระดับเดียวกับไนท์แมร์ที่บอกว่าเป็นหนึ่งในสี่เทพเจ้าที่เคยสัมผัสได้เลย!"
"ไม่ต้องบอกก็รู้...ก็แรงกดดันนั้นแม้แต่ฉันก็ยังรู้สึกได้เลย..." ไซโตะพูด
เมื่อนั้นดาบสีดำสามเล่มก็ตกลงมาจากบนท้องฟ้าเหนือหัวคิบะพอดี มาสค์ไรเดอร์เคลื่อนหลบออกข้างๆได้ แต่ก็ต้องเกิดข้อสงสัยที่ดาบพวกนั้นพุ่งลงมาได้อย่างไร
"เมื่อกี้มันอะไร!?" คิบะยังไม่หายสงสัย เขาก็ถูกดาบที่พุ่งมาจากทางซ้ายและทางขวาพุ่งเข้าแทง แต่มาสค์ไรเดอร์ก็สามารถที่จะหลบการโจมตีนั้นได้อย่างฉิวเฉียด
"มาไม่หยุดเลยนะ!"
ห่าฝนดาบสีดำที่ตกลงมาจากท้องฟ้าสร้างความลำบากให้กับคิบะเป็นอย่างมาก "คิบัท เจ้านั้นโจมตีมาจากทางไหน ?"
"ขอเวลาเดี๋ยวนึงคู่หู ฉันจะจับสัมผัสของมันก่อน!" คิบัทหลับตาลงแล้วจิตรับสัมผัสของมันก็ปลดปล่อยของมันอย่างเต็มที่ และพยายามมองหาตำแหน่งที่ไนท์แมร์คนนั้นอยู่
"ทางนั้นคู่หูมันอยู่ทางนั้น!"
"ตรงนั้นเองเรอะ!" คิบะกระโดดเตะไปที่จุดที่คิบัทบอกแต่ก็ถูกบาเรียสีดำกระแทกออก
"แกเป็นใคร เผยตัวออกมาเดี๋ยวนี้!!"
เงาดำถูกปลดปล่อยออกจากบาเรียนั้นเผยร่างของนักรบเกราสีดำทมฬคนที่สี่
"ข้ามีนามว่ามอร์เปอุส เป็นหนึ่งในสี่จตุรเทพแห่งความฝัน เจ้าเป็นใครถึงบังอาญลงมือจัดการลูกน้องของข้า!!"
"มาสค์ไรเดอร์..คิบะ.." ไซโตะบอกชื่อมาสค์ไรเดอร์ของตน
"อย่างงั้นเองเรอะ เจ้าค้างคาวตัวกระจ่อยหร่อยนี้เป็นถึงกับมาสค์ไรเดอร์อย่างงั้นเรอะ!" มอร์เปอุสชูมือขึ้นแล้วดาบจำนวนมากก็ลอยขึ้นมาตั้งพร้อมที่จะโจมตีใส่คิบะ
"ข้าจะขอจดจำชื่อของเจ้าไว้คิบะ..และเจ้าก็จงตายหายไป ณ ที่นี้ซะ!"
มันปล่อยดาบจำนวนมากใส่คิบะอีกครั้ง มาสค์ไรเดอร์ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ ที่ทำได้มีเพียงแค่ยกมือสองข้างขึ้นมาป้องกันการโจมตีนั้นไว้ แต่การทำแบบนั้นก็ส่งผลให้ตัวเขาถูกดาบเล่มอื่นพุ่งเข้าโจมตีอยู่ดี
"อ้ากกก!!!"
METAL
มาสค์ำไรเดอร์คนหนึ่งปรากฏออกมาอยู่ตรงหน้าคิบะแล้วทนรับการโจมตีแบบห่าฝนของมอร์เปอุสไว้ได้ด้วยเกราะเหล็ก เขาผู้นั้นคือมาสค์ไรเดอร์เบลดหรือคุซานากิ โกโด "ท่าทางจะลำบากนะ ฮิรากะ แต่ว่ามันก็ช่วยไม่ได้..ระดับศัตรูเป็นถึงกับหัวหน้าของพวกมันเลยนี่นะ"
"คะ..คุ..คุซานากิ!?" คิบะคุกเข่าลงเพราะอาการบาดเจ็บที่เขาได้รับจากมอร์เปอุส
"มาสค์ไรเดอร์..อีกคนอย่างงั้นเรอะ ?" มอร์เปอุสมองลงไปที่มาสค์ไรเดอร์สองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า มันแสยะยิ้มเล็กน้อยแล้วก็ค่อยๆลอยบินสูงขึ้น เพื่อที่จะถอยกลับ
"คราวหน้าที่พวกเราเจอกัน ข้าอยากจะลองสู้กับพวกเจ้าในสภาพเต็มร้อย เมื่อถึงเวลานั้นเราค่อยมาตัดสินกัน.."
มอร์เปอุสหายไปพร้อมกับเงาสีดำปล่อยให้มาสค์ไรเดอร์ทั้งสองยืนมองมันจากไป....
ไซโตะกำหมัดด้วยความเจ็บแค้นที่พ่ายแพ้ให้กับมัน "ย่อมได้...คราวหน้าที่เจอกันฉันจะล้มนายให้ได้!"
.
.
.
.
โดมสนามแข่งบาส เวลา 10.50 น.
โรงเรียนแห่งนี้เพื่อตอบสนองความต้องการหลายๆอย่างให้กับเหล่านักเรียน ก็ยังมีการสร้างลานกีฬาหรือโดมกีฬามากมายขึ้นเพื่อให้พวกเขาได้ใช้ฝึกทักษะด้านกีฬาอย่างเต็มที่ และบางทีก็ยังถูกบังคับให้มาใช้เป็นคาบเรียนของเหล่านักเรียน ซึ่งคาบเรียนนี้เป็นคาบเรียนพละรวมกันของห้อง F และห้อง G ซึ่งร่วมกันเป็นครั้งแรก
"กรี๊ด!!!" เสียงเชียร์ของหญิงสาวหลายคนที่เชียร์ชายหนุ่มสุดล้ำที่มีหน้าตาระดับนายแบบ ซึ่งเขานั้นเป้นถึงนักกีฬาบาสมือหนึ่งของโรงเรียน และยังเป็นผู้ที่มีคะแนนการเรียนการสอบสูงที่สุดในห้อง G จนทำให้เขากลายเป็นดาวดังของโรงเรียนอีกคน เขาผู้นั้นคือชิน อาสึกะ ชายหนุ่มผู้เพรียบพร้อมไปซะทุกอย่างทั้งหน้าตา การเรียน กีฬา ความร่ำรวย จนนักเรียนชายลูกคุณหนูบางคนยังถึงกับอิจฉาเขาคนนี้ที่เป็นถึงลูกชายของนายกเทศมนตรีของ เอเรีย 4 GARDEN ที่เป็นเอเรียที่ว่ากันว่าเน้นการรักษาธรรมชาติมากที่สุด เพราะเป็นที่ที่ใช้พลังงานปลอดสารที่สุด(แต่จริงๆแล้วทุกที่ของเมืองนี้ก็ใช้พลังปลอดสารที่ไม่สร้างอันตรายให้สิ่งแวดล้อมทั้งเมือง)
ทำเอาชายหนุ่มผู้เป็นมาสค์ไรเดอร์ผู้เคยช่วยโลกไว้บางคนถึงกับออกอารมณ์เล็กน้อย
"ทำไมหมอนั่นมันถึงมีแต่ผู้หญิงตามกันนะ ก็แค่หน้าตาดีกว่าฉันนิดหน่อยเอง เรื่องกีฬาก็น่าจะพอๆกันล่ะน่า แต่ด้านการเรียนปล่อยมันไปเถอะ!" อากิฮิสะบ่น
"เอาเถอะ ยังไงก็ไม่ได้เกี่ยวกับพวกเราอยู่แล้วนี่" อิจิกะพูดกับอากิฮิสะ
"แล้วฮิรากะเป็นยังไงบ้าง เห็นว่าต้องเข้าห้องพยาบาลเพื่อรักษาตัวเบื้องต้นเลยสินะ"
"อา..ก็ประมาณนั้นนั่นล่ะ!" โกโดยืนยันตามนั้น
"บาดเจ็บไม่ใช่เล่นๆเหมือนกัน ถ้าฉันไปช้ากว่านี้ก็อาจจะหนักกว่านี้ก็ได้ แต่ว่าก็ดีแล้วล่ะที่ไม่เป็นไรมาก.."
ทันใดนั้นลูกบาสก็กระเด็นเข้ามาหาโกโดเขาจึงรับไว้ "อะไรน่ะ!?"
"ขอโทษทีนะ ขอลูกบาสคืนได้รึเปล่า ?" ชิน อาสึกะชายหนุ่มสุดฮอตคนนั้นเป็นฝ่ายเดินมาหาโกโดด้วยตัวเอง
"อะ ได้!" โกโดโยนลูกบาสคืนให้กับเขา
ชินรับลูกบาสไว้แล้วมองหน้าของโกโด "นายน่ะจะมาลองเล่นบาสดูมั้ย ท่าทางแบบนั้นน่าจะเหมาะนะ ดีไม่ดีนายอาจจะเก่งมากหรือว่ามีพรสวรรค์ในเรื่องนี้เลยก็ได้นะ"
"อย่าเลย ฉันน่ะไม่เก่งถึงขนาดนั้นหรอก!" โกโดตอบปฏิเสธคำชวนของชิน
แต่ว่าชินก็โยนลูกบาสคืนให้กับโกโดโดยที่ไม่ฟังคำตอบของเขาเลย
"ฉันขี้เกียจจะสู้กับคนหลายๆคนแล้วล่ะ ฉันอยากจะลองดวลกับคนหนึ่งต่อหนึ่งดูบ้าง และจากที่ฉันมองฉันคิดว่าอย่างนายน่าจะเหมาะที่จะมาลองประลองกับฉันดูนะ"
"แต่ว่า.." โกโดจะพูดแต่เขาก็ถอนหายใจและลุกขึ้น
"เอางั้นก็ได้ แต่ว่าที่เล่นนี่ไม่ได้เล่นเพราะอยากจะชนะนายหรืออยากจะเข้าทีมบาสหรอกนะ แต่เพราะเห็นว่าเป็นคำท้าทายของนาย ดังนั้นในฐานะลูกผู้ชายฉันก็คงจะปฏิเสธไม่ได้ล่ะนะ.."
"งั้นนายก็ไปเปลี่ยนเสื่อซะสิ จะได้ขยับสะดวกขึ้น!" ชอนบอก
"เรื่องนั้นไม่ต้องหรอก ฉันจะลงแข่งทั้งๆแบบนี้นี่ล่ะ!" โกโดกล่าวและเขาเดินลงสนามแข่งบาสเพื่อที่จะไปประลองกับชินทันที "คงจะไม่ว่าอะไรนะ!"
"แล้วแต่ผู้ท้าชิงเลย!" ชินพร้อมที่จะประลอง "ฉันให้นายเป็นฝ่ายบุกก่อน เข้ามาได้เลย!"
"งั้นก็...!!" โกโดเริ่มชิงบุกก่อนทันทีเพียงพริบตาเดียวก็สามารถเคลื่อนไปอยู่ด้านหลังของชินได้
"เจ๋งเป๋ง!!" อากิฮิสะส่งเสียงเชียร์ฝั่งโกโดอย่างเต็มที่ "ไปเลย โกโด!!"
ชินเหลือบมามองโกโดเล็กน้อย "เร็วดีนี่ แต่ว่ามันยังไม่พอหรอกนะ.."
ชายหนุ่มนักเล่นบาสหมุนตัวกลับมาดักหน้าโกโดได้อย่างฉับไว และแย่งบอลจากมือของเขาไปอย่างง่ายได้ พร้อมกับเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกไปทางตาข่ายของฝั่งตรงข้ามบ้าง "อย่าดูถูกระดับโปรอย่างฉันให้มากนักสิ!"
คุซานากิรีบวิ่งถอยหลังไล่ตามชินเข้าไปปัดบอลให้หลุดออกจากมือของเขา "ฉันก็ไม่ยอมให้นายไปง่ายๆหรอก!"
ชายหนุ่มรีบเคลื่อนตัวผ่านชินไปแล้วไปรับบอลที่เขาปัดออกกลับมาเป็นฝ่ายบุกอีกครั้ง แต่ไม่นานนักชินก็สามารถแย่งบอลไปจากเขาได้อีก พอเขาใช้เทคนิคแย่งบอลนั้นมาก็ถูกเขาแย่งกลับไปแบบนี้ไปซะทุกครั้ง
"นายเนี่ยเก่งไปเลวไปเลยนะ!"
"ของมันแน่อยู่แล้ว เพราะฉันมันเป็นคนที่เก่งที่สุดยังไงล่ะ!" ชินแย่งบอลมาจากโกโดแล้วทำท่าจะชู้ตลูก
"ไม่ยอมให้ทำได้หรอก!" โกโดกระโดดเข้าไปปัดบอลออก แล้วรีบรับบอลลูกนั้นกลับมาที่ตน พร้อมกับวิ่งไปที่ตาข่ายของอีกฝั่งนึง "ฮ้ากกก!!!" ชายหนุ่มกระโดดขึ้นเพื่อที่จะดั๊งค์ลูกลงตาข่ายเพื่อที่จะเป็นฝ่ายได้แต้ม แต่ชินที่เคลื่อนที่ตามมาด้วยความเร็วสูงก็สามารถบล็อคการดั๊งค์ไว้ได้ และแย่งลูกคืนไป
โกโดโดดลงมาที่พื้นสนาม "วิ่งเร็วขนาดนี้ ไม่ไปอยู่ชมรมกรีฑาซะล่ะ ?"
"อย่าคิดแบบนั้นสิ ฉันน่ะมีบาสเป็นกีฬาโปรดอยู่แล้ว ไม่มีอะไรมาแทนที่ได้หรอก" เขาเด้งลูกลงพื้นซ้ำไปซ้ำมา รอเวลาที่โกโดจะเปิดช่องว่าง และในตอนนั้นเขาก็เห็นช่องโหว่นั้นแล้วรีบวิ่งผ่านชายหนุ่มไปอย่างง่ายดาย "ฉันขอทำคะแนนก่อนล่ะ!"
"ไม่ยอมให้ทำได้หรอก!" โกโดใช้แรงที่มีทั้งหมดเคลื่อนตัวกลับไปบล็อคบอลของชินไว้ แล้วปัดบอลลูกนั้นกระเด็นออกลอยขึ้นไปบนฟ้า "ฉันขอ...ชนะไปเลยนะ!!" โกโดกระโดดรับลูกบอลนั้นแล้วทุ่มลงใส่ตาข่าย แล้วเสียงได้คะแนนของเขาก็ดังขึ้น พร้อมกับแต้มที่กลายเป็น 1-0
"จะเอายังไงต่อล่ะ คุณมือโปร ?"
"ท่าทางฉันจะแพ้แล้วล่ะนะ" ชินยอมรับความพ่ายแพ้ของเขาแต่โดยดี
"เป็นการแข่งที่ดี ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนที่เก่งขนาดนี้อยู่ การเคลื่อนไหวของนายมันสุดยอดจริง" ชายหนุ่มนักเล่นบาสยื่นมือให้กับชายหนุ่มที่เขาเพิ่งแข่งไปเมื่อกี้ "ถ้ามีโอกาสหน้า ฉันก็อยากจะแข่งกับนายอีกนะ.."
โกโดจับมือกับชิน "อา..ฉันไม่รู้ว่าจะเล่นอีกดีมั้ย ยังไงก็ไม่ขอรับปากละกัน" แล้วชายหนุ่มที่เพิ่งเอาชนะชายหนุ่มนักเล่นบาสสุดฮอตลงไปได้ ก็เดินกลับไปหาเพื่อนๆของเขาที่นั่งดูการแข่งอยู่ที่ลานเชียร์ "ว่าไง เล่นเอาเหนื่อยแถบแย่เลยนะนั่น!"
"ความเร็วของเจ้านั่นพอๆกับโกโดที่เป็นมาสค์ไรเดอร์เลยนะนั่น ไม่คิดเลยว่าจะมีมนุษย์ธรรมดาที่มีความสามารถขนาดนี้อยู่อีกน่ะ" อิจิกะเอ่ยปากชมชินและคนอีกหลายๆคนที่มีความสามารถในโลกนี้ เพราะว่าถึงแม้พวกเขาจะมีพลังในการต่อสู้มากแค่ไหนแต่มนุษย์ธรรมดาก็สามารถเหนือกว่าพวกเขาในบ้างด้านได้เช่นกัน "โลกนี้มันกว้างใหญ่กว่าที่คิดจริงๆ"
"แต่ผมว่าตอนนี้โกโดมีเรื่องที่ควรระวังอยู่เหมือนกันนะครับ" ชาร์ลที่นั่งอยู่ข้างอิจิกะพูด
"หะ ให้เรื่องอะไรล่ะ ?" โกโดถามแบบงงๆ เขายังไม่รู้ว่าการที่เขาเอาชนะชายหนุ่มนักกีฬาบาสที่สุดเก่งคนนั้นจะส่งผลอะไรตามมาบ้าง และสิ่งที่ทำให้เริ่มรู้สึกตัวนิดๆก็คือแรงอาฆาตจากด้านหลังของเขา "ละ..แล้วพวกผู้หญิงตรงนั้นเป็นอะไรน่ะ..ทำไมต้องมองมาที่พวกเราด้วยล่ะ ?" โกโดพูดถึงนักเรียนหญิงสามคนที่อยู่ด้านหลังของพวกเขาที่เปล่งออร่าความโกรธออกมาอย่างชัดเจน "นี่ฉันไปทำอะไรให้พวกนั้นโกรธล่ะเนี่ย ?"
"พวกเธอไม่ได้มองมาที่พวกเราหรอกครับ แต่มองไปที่โกโดคนเดียวครับ" ชาร์ลแก้ไขคำถามของโกโด
โกโดเริ่มรู้สึกสังหรณ์ไม่ดี "ละ..แล้วทำไมพวกเธอนั้นต้องมองมาที่ฉันด้วยล่ะ ?"
"ท่านคุซานากิ โกโดสามารถเอาชนะคนในชวัญใจของพวกเธอได้ ทำให้คนบางคนก็เปลี่ยนมาหลงใหลในตัวคุณ หรืออาจจะเพียงแค่เลิกชอบชิน อาสึกะคนนั้นไปเท่านั้น...แต่สำหรับคนบางคนที่รักเขาแบบหมดใจ คุณล่ะค่ะคือศัตรูที่ทำให้เขาต้องเสื่อมเสีย โดยเฉพาะยิ่งเป็นคนของชมรมแม่มดด้วย.." ลิเลียน่าพูดอธิบายอย่างละเอียด
"ชมรม..แม่มด ?" อิจิกะตะหงิดในชื่อของชมรมนั้น
"ค่ะ ชมรมนั้นเป็นชมรมที่ได้ชื่อว่าทำทุกอย่างตามที่แม่มดทำกันจริง เห็นว่าพวกเธอเหล่านั้นเคยกินหนูหรือกบแบบสดๆมาแล้วด้วยค่ะ" ลิเลียน่ารายงาน
"ปะ..เป็นชมรมที่พิลึกชะมัด" อากิฮิสะแค่ได้ฟังตามที่ลิเลียน่ารายงานก็อยากจะอ้วกแล้ว
โกโดที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกแบบเดียวกันแต่เขาแค่ไม่แสดงออกมาให้เห็นเท่านั้น เขาแอบเหล่ไปมองที่พวกเธอ ผู้หญิงทั้งสามที่มองมาที่เขาด้วยสายตาอาฆาตแค้นเหมือนกับเป็นศัตรูที่ให้อภัยไม่ได้ ชายหนุ่มรู้สึกใจไม่ดีเป็นอย่างมากเมื่อพวกเธอยังจ้องมองอยู่แบบนั้น
"ฉะ..ฉันขอออกไปสูดอากาศข้างนอกก่อนนะ" พูดเสร็จชายหนุ่มก็เดินออกไปจากโดมกีฬาแห่งนั้น....
ห้องน้ำสาธารณะ เวลา 11.13 น.
โกโดออกมาล้างหน้าล้างตาคลายเหนื่อยที่ห้องน้ำ แล้วมองไปที่หน้าตัวเองในกระจก แล้วพูดกับตัวเอง
"ชีวิตนักเรียนธรรมดา บางทีก็อยากกว่าการที่จะไปพิทักษ์โลกจริงๆนะ" เขาปิดก๊อกน้ำแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ เมื่อนั้นเขาก็ถูกโจมตีด้วยลูกไฟสีแดงอมม่วง ซึ่งเป็นลักษณะเดียวกับไนท์แมร์วิทซ์เมื่อเช้า "อะไรน่ะ!?"
เบื้องหน้าของชายหนุ่มคือไนท์แมร์วิทซ์ ปิศาจแม่มดที่ฮิรากะ ไซโตะหรือมาสค์ไรเดอร์คิบะเพิ่งจะสู้ไปเมื่อเช้านี้
"ชีวิตของแกน่ะ ขอให้ฉันซะเถอะนะ!" นังแม่มดปล่อยลูกไฟโจมตีใส่โกโดแบบไม่รอช้า แต่ชายหนุ่มก็สามารถกลิ้งหลบได้อย่างง่ายดาย พร้อมกับหยิบไดร์เวอร์ของเขาขึ้นมาแล้วนำมาสวมไว้ที่เอว "นั่นมัน..หรือว่า..แก!?"
"ไนท์แมร์พูดได้ อย่างงั้นเรอะ...หมายความว่าไง ?" โกโดสงสัยจุดนั้น แต่เมื่อไนท์แมร์แม่มดตนนั้นยังปล่อยลูกไฟออกมาโจมตีเขาไม่หยุดเช่นนี้ เขาจึงไม่มีเวลาที่จะมาคิดถึงเรื่องนั้นแล้ว เขารีบใส่เข็มขัดไดร์เวอร์ไว้ที่เอวแล้วตั้งท่าแปลงร่างประจำของเขา "แปลงร่าง!!" แล้วก็นำมือไปสับคันโยกที่ไดร์เวอร์นั้น
TURN UP!
กำแพงแสงสีฟ้าปล่อยออกมาจากไดร์เวอร์นั้นกระแมกไนท์แมร์วิทซ์ตัวนั้นออกไป ชายหนุ่มยืนขึ้นแล้วค่อยเดินผ่านแสงสีฟ้านั่นไปแล้วร่างของเขาก็เปลี่ยนไปสวมเกราะสีเงิน ซึ่งมีชื่อเรียกอีกชื่อว่า 'มาสค์ไรเดอร์ เบลด'
"แกเป็นมาสค์ไรเดอร์ในข่าวลือจริงๆสินะ!" วิทซ์พูดกับโกโด
"จะพูดแบบนั้นก็ได้...ชื่อของฉันคือมาสค์ไรเดอร์เบลด ฉันจะแสดงความหวังให้เธอได้เห็นเอง!" เบลดชักดาบประจำตัวของเขาออกมาพร้อมกับวิ่งตรงเข้าหาไนท์แมร์แม่มดที่ลอยอยู่บนอากาศ ซึ่งมันก็เอาแต่ยิงลูกไฟแบบเดิมๆโจมตีใส่เบลด เขาก็สามารถปัดลูกไฟเหล่านั้นออกอย่างง่ายๆ "การโจมตีแบบนั้นทำอะไรฉันไม่ได้หรอก!"
"หนอย!!" ไนท์แมร์วิทซ์รวมพลังสร้างเป็นบอลพลังงานขนาดใหญ่แล้วขว้างใส่เบลดทันที
"ฮ่าสสส์!!!" เบลดเงื้อมดาบฟันบอลพลังงานของวิทซ์ขาดออกเป็นสองซีก พลังงานนั้นพุ่งออกไประเบิดออกด้านข้างแทน "ตาฉันบ้างล่ะนะ!" เบลดเปิดแผงการ์ดที่ดาบออกแล้วหยิบออกมารูดใช้งานที่ดาบหนึ่งใบ
THUNDER
"เฮ้!!!" เบลดกระโดดขึ้นแล้วปล่อยสายฟ้าออกมาจากดาบของเขาโจมตีใส่ไนท์แมร์วิทซ์ที่ลอยอยู่บนอากาศทำให้เธอร่วงลงมาที่พื้น มาสค์ไรเดอร์กระโดดตามลงมาแล้วฟันดาบลงใส่เธอ "จะขอจัดการให้จบล่ะนะ!" เบลดกำลังจะปิดบัญชีกับเธอแต่ว่าเมื่อนั้นก็มีการโจมตีจากที่ใดไม่ทราบโจมตีใส่เขาโดยที่ไม่ทันตั้งตัว
ตู้มม!!!
เบลดสามารถกลิ้งหลบออกมาจากแรงระเบิดนั้นได้ทันท่วงที "อะ..อะไรน่ะ!?"
ควันระเบิดค่อยๆจางลง เผยให้เห็นร่างของไนท์แมร์อีกตนนึงที่กำลังเดินเข้ามาร่วมการต่อสู้ในครั้งนี้ รูปร่างของมันคล้ายกับนักรบอัววินในชุดเกราะปรากฏออกมากลางสถานที่ต่อสู้แห่งนี้ "นะ..ไนท์แมร์..ตัวที่สอง!?"
"ฮา..." ไนท์แมร์วอริเออร์(นักรบ)ชูขึ้นเล็กน้อย แล้วพุ่งเข้าโจมตีใส่เบลดแบบไม่รอช้า ถึงแม้มันจะไม่มีอาวุธแต่ทักษะการต่อสู้แบบปกติก็สามารถโจมตีจนมาสค์ไรเดอร์ไม่สามารถตอบโต้ได้แม้แต่นิดเดียว มันจับคอของเบลดแล้วยกขึ้นจากนั้นก็ขว้างไปชนกับม้านั่งที่อยู่ข้างๆ
"แบบนี้แปลว่าเป็นศัตรูสินะ.." เบลดรีบลุกขึ้นแล้วรีบพยายามจะใช้การ์ด แต่ถูกไนท์แมร์วิทซ์ขัดขวางด้วยการยิงลูกไฟใส่ "คึ่ก!! แบบนี้ก็ไม่มีเวลาที่จะใช้การ์ดเลยน่ะสิ!" มาสค์ไรเดอร์พยายามถอยห่างออกจากพวกมัน แต่เมื่อออกมาจากเขตระเบิดของวิทซ์ เขาก็ถูกวอริเออร์เข้าโจมตีต่อทันที "อ้ากก!!!"
"ตอนนี้ล่ะ..!!" มาสค์ไรเดอร์ใช้จังหวะที่ถูกกระแทกนั้นใช้การ์ดรูดใช้งานที่ดาบสองใบ
ณ โรงเรียนที่ตั้งอยู่ที่เอเรีย 2 เพียงแห่งเดียวในเมืองฟูโตะแห่งนี้ ได้รับขนานนามว่าเป็นโรงเรียนที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก เพราะขอบเขตของโรงเรียนแห่งนี้นั้นถือว่าครอบคลุมไปทั้งเขต เรื่องการดูแลการจัดการของเอเรียแห่งนี้ ก็อยู่ในการอำนาจการปกครองของผู้อำนวยการของโรงเรียนแห่งนี้ทั้งหมด โรงเรียนคือเมืองๆนึง และเมืองๆนึงก็เท่ากับโรงเรียน นั่นคือ SMART BRAIN
เหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นในระยะนี้ซึ่งกลายเป็นข่าวลือไปทั่วโรงเรียน เกี่ยวกับสัตว์ประหลาดที่ออกมาอาละวาดอีกครั้ง พวกมันจะทำการดูดพลังความฝันของเหยื่อของมันไป แต่เจ้าตัวจะไม่รู้ตัวและจะไม่สามารถจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองได้ ทำให้ไม่มีใครรู้ได้เลยว่า...ตนเองนั้นเคยพบเจอกับไนท์แมร์รึเปล่า ?
อีกหนึ่งข่าวลือที่ดังมาตั้งแต่เดือนเมษายนก่อนเปิดเทอมโรงเรียน ข่าวลือเรื่องการปรากฏตัวของกลุ่มคนสวมหน้ากากปริศนาที่ปรากฏขึ้นมาเพื่อกำจัดเหล่าปิศาจร้ายเหล่านั้น พวกเขาถูกเรียกว่า "มาสค์ไรเดอร์" ผู้คนมากมายต่างสงสัยว่ามาสค์ไรเดอร์นั้น เป็นใคร มาจากไหน พวกเขาต่อสู้โดยที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน และสู้เพื่อความยุติธรรมมาโดยตลอด นั่นคือการมองในมุมมองของผู้คนทั่วไปที่คิดถึงมาสค์ไรเดอร์
พวกเขาไม่ได้รู้ถึงความจริงที่ว่า..มาสค์ไรเดอร์จริงๆแล้วก็เป็นแค่เด็กนักเรียนม.ปลายธรรมดา ที่ไม่ได้เป็นพระผู้ช่วยหรือพระเจ้า แต่พวกเขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดาที่เลือกที่จะใช้พลังเหล่านั้นเพื่อปกป้องสิ่งสำคัญ พวกเขาอาจจะต้องเคยพบกับชะตากรรมที่สิ้นหวัง...หรือประสบการณ์ต่างๆมากมาย แต่ว่าพลังของพวกเขา..คงยังจำเป็นสำหรับมนุษย์...
"แฮ่!!" ไนท์แมร์สเกเลตันจำนวนมากเข้ามาออกอะวาดในโรงเรียนอีกครั้ง พวกมันเข้าเล่นงานเด็กนักเรียนทั้งม.ต้นและม.ปลาย ชายและหญิง และดูดพลังความฝันมาจากพวกเขา เหล่าเด็กนักเรียนบางกลุ่มคิดจะสู้กับพวกมัน แต่ถึงแม้จะพยายามโจมตีใส่มันด้วยวิธีใดก็ไม่สามารุทำให้มันรู้สึกเจ็บหรืออาการใดๆได้เลย
"ชะ...ช่วยด้วย!!" นักเรียนชายคนนึงพยายามคลานหนีพวกมัน แต่ก็ถูกสเกเลตัลตามทัน และเหยียบซ้ำจากนั้นก็โดนดูดพลังความฝันไป ทำให้เขาสลบไปอีกคนนึง
สเกเลตัลค่อยๆเดินออกหาเหยื่อขึ้นเรื่อย แต่ตอนนั้นเองมีกระป๋องน้ำโยนเข้าใส่หัวของพวกมันตัวนึง ทำให้ทุกๆตัวต่างเปลี่ยนไปสนใจทางนั้นก็พบกับชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังยืนถือกระป๋องน้ำอย่างสบายใจ "พวกนายน่ะ ออกมาได้ทุกวันจริงๆนะ ออกล่าเหยื่อเรื่อยๆแบบนี้ไม่เหนื่อยบ้างรึไง!?"
"แฮ่!!" เหล่าสเกเลตัลไม่สนใจสิ่งที่ชายหนุ่มพูดแล้วเข้ารอบล้อมมันไว้
คิบัทบินออกมาจากถุงของเขา "คู่หู นายนี่ชอบหาเรื่องใส่ตัวจริงๆนะ.." ค้างคาวขนาดเล็กมองไปรอบๆนับจำนวนศัตรูได้ประมาณสิบสองตัว
"12 ตัว แค่นี้ไม่เท่าไหร่!"
"ลุยกันเถะคิบัท!" ฮิรากะ ไซโตะจับคิบัทมากัดที่ข้อมือของเขา มันทำให้เกิดรอยบนหน้าประหลาดขึ้นมาพร้อมกับโซ่ที่ผูกมัดเอวของเขาแล้วเปลี่ยนสภาพเป็นเข็มขัด แล้วชายหนุ่มก็นำคิบัทใส่ลงเข็มขัด "แปลงร่าง!!"
KIVA
โซ่เหล็กได้พันธการร่างกายทั้งหมดของเขาแล้วมันก็ค่อยเปลี่ยนร่างของเขาไปสวมเกราะ และมันก็ทำให้มาสค์ไรเดอร์คิบะถือกำเนิดขึ้นมา "เอาล่ะ มาออกกำลังกายตอนเช้ากัน!"
"แฮ่!!" เหล่าสเกเลตัลบุกเข้าโจมตีใส่คิบะทันที
ถึงพวกมันจะมีถึงสิบสองตัวแต่คิบะก็ไม่ได้สู้อย่างเสียเปรียบเลยเลยแม้แต่น้อย ด้วยความสามารถทางการต่อสู้ที่มีมากกว่าพวกมันหลายขุม จึงทำให้พวกมันเป็นเพียงแค่ระดับปลายแถวเท่านั้นเมื่อมาเจอกับคิบะ เขาชกใส่ตัวที่หนึ่งจากนั้นหมุนตัวกลับไปเตะตัวที่สอง ตัวที่สามและสี่ฟันดาบลงมาใส่เขา คิบะรับดาบของมันไว้แล้วจับพวกมันทุ่มลงพื้น ตัวที่ห้ายิงธนูใส่เขา เขาก็กระโดดวิ่งไปบนกำแพงแล้วดีดตัวเข้าไปเตะใส่มัน "ว่าไงมีแค่นี้รึไง!?"
"แฮ่!!" ไนท์แมร์อีกเจ็ดตัวโกรธมาก พวกมันวิ่งเข้าไปโจมตีใส่คิบะพร้อมกัน
มาสค์ไรเดอร์รับดาบของสเกเลตันตัวที่หกกับเจ็ดไว้แล้วกระโดดเตะใส่พวกมันทั้งคู่พร้อมกัน จากนั้นก็กลิ้งตัวไปข้างหลังพวกมันแล้วสกัดขาตัวที่แปดใส่ล้มลงแล้วต่อยซ้ำ พอสเกเลตันตัวที่เก้า,สิบและสิบเอ็ดผสานพลังโจมตีใส่คิบะพร้อมกัน เขาก็วิ่งตรงเข้าหาพวกมันต่อยพวกมันสองตัวพร้อมกัน กระโดดตีลังกาเสยให้ตัวที่สิบเอ็ดกระเด็นไปข้างบน เขาจึงกระโดดขึ้นไปดีดตัวที่มันและลงมาต่อยที่ตัวสิบสองที่ยืนงงอยู่
"จงหายไปซะ!" คิบะพูดเสร็จสเกเลตัลทั้งหลายก็สลายกลายเป็นหมอกควันไป
"ต่อไปก็เป็นตาของเธอแล้วนะ คุณผู้หญิง!" คิบัทพูดขึ้น คิบะหันไปตามทางนั้นก็พบว่ามีไนท์แมร์ตัวหัวหน้าของสเกเลตัลพวกนี้กำลังค่อยเดินออกมา
"คราวนี้จะเป็นตัวอะไร เสือ สิงโต ด้วง ตุ๊กตา ?"
ไนท์แมร์ที่ปรากฏออกมาครั้งนี้คือไนท์แมร์วิทซ์(แม่มด) มันเริ่มโจมตีด้วยลูกไฟสีแดงอมม่วงใส่คิบะแบบไม่รีรอ มาสค์ไรเดอร์กระโดดหลบพร้อมกับหยิบแฟซเซิลสีน้ำเงินขึ้นมา "ได้เวลาเจอของจริง"
เขาเสียบแฟซเซิลสีน้ำเงินที่คิบัทเพื่อสั่งใช้งานอุปกรณ์อาวุธของเขา
GARURU SABER
มีดดาบสีน้ำเงินบินลงมาจากท้องฟ้า พอคิบะรับมันไว้ด้วยมือซ้ายของเขาเกราะสีแดงของเขาก็แปรสภาพเปลี่ยนไปเป็นสีน้ำเงิน เสียงและวิญญาณของหมาป่าเข้ารวมร่างกับตัวเขาโดยสมบูรณ์ "การต่อสู้ที่แท้จริงจะเริ่มจากนี้ล่ะนะ!"
"ฮ่าส์!!" วิทซ์ปล่อยลูกไฟอีกสองลูกโจมตีใส่คิบะ
มาสค์ไรเดอร์สามารถใช้มีดดาบสีน้ำเงินฟันลูกไฟพวกมันขาดออกเป็นสองท่อนได้อย่างง่ายดาย แล้วเขาก็ตามด้วยการเคลื่อนที่เข้าไปประชิดตัวมันอย่างรวดเร็วแบบที่ตาไม่สามารถมองได้ทัน เขาใช้มีดดาบฟันใส่ลำตัวของไนท์แมร์ ฟันลงที่ซ้ำๆกันหลายๆรอบ แล้วค่อยวิ่งถอยออกมา "เป็นไงล่ะ!?"
"แกนะแก!!" ไนท์แมร์วิทซ์กำมืออย่างหนักแน่นด้วยความแค้น แล้วมันก็ยิงลูกไฟจำนวนมากใส่คิบะ พร้อมกับบินขึ้นที่สูงแล้วยิงลูกไฟโจมตีใส่จุดเดียวกันซ้ำกัน
"ของแบบนั้นมันทำอะไรไม่ได้หรอก!!" คิบะกระโดดตัวขึ้นไปอยู่ตรงหน้าไนท์แมร์แล้วใช้มีดดาบฟันตัดแขนของไนท์แมร์ขาด จากนั้นก็หมุนตัวเตะใส่มันจนร่วงลงไปที่พื้น แล้วก็ตามพุ่งไปเพื่อแทงดาบลงใส่มัน
"ฮ้ากกกก!!!!"
"ฮ่าส์!!" วิทซ์สร้างบาเรียขึ้นมาป้องกันคมมีดที่จะมาถึงตัวเธอได้ทัน แล้วปล่อยคลื่นพลังผลักตัวคิบะออกไป
มาสค์ไรเดอร์พลิกตัวกลับมาตั้งหลักใหม่บนอากาศแล้วค่อยๆกลับลงมาที่พื้น
"ท่าทางการจะจัดการด้วยวิธีปกติคงจะทำไม่ได้สินะ ถ้าอย่างงั้น..!" คิบะนำมีดดาบมาให้คิบะกัด
GARURU BITE
ท้องสีครามค่อยเปลี่ยนสภาพเป็นท้องฟ้ายามราตรีที่ไร้ซึ่งแสงดาว มีเพียงดวงจันทราดวงใหญ่ที่ล่องลอยอยู่บนท้องฟ้าเพียงเท่านั้น มีดดาบของมาสค์ไรเดอร์เร่งพลังสูงขึ้นกลายเป็นมีดดาบยาวที่มีคมดาบเป็นเปลวไฟสีน้ำเงิน "เอาล่ะ มาจัดการให้จบไปเลย!!"
"ย้ากกก!!!" คิบะฟันดาบยาวนี้ลงใส่ไนท์แมร์ที่ลอยอยู่บนฟ้า กำจัดมันลงไปได้ในที่สุด
บรึ้มม!!!
"ฟู่...ที่เหลือก็แค่ออกตามหาผู้ทำตราสัญลักษณ์แล้วรีบจัดการเจ้าไนท์แมร์นั่น จากนั้นก็ใช้อัญมณีทำลายตราประทับสินะ!" คิบะคืนร่างจากสีน้ำเงินกลับเป็นร่างสีแดงตามเดิม และคิดจะทำตามวิธีจัดการไนท์แมร์ตามปกติ แต่ว่า...
ครืนนนนน!!!
คลื่นแรงกดดันที่รุนแรงทำเอาคิบัทถึงกับหวั่นเกรง
"คู่หู ระวังตัวด้วยความรู้สึกกดดันมาก พลังระดับเดียวกับไนท์แมร์ที่บอกว่าเป็นหนึ่งในสี่เทพเจ้าที่เคยสัมผัสได้เลย!"
"ไม่ต้องบอกก็รู้...ก็แรงกดดันนั้นแม้แต่ฉันก็ยังรู้สึกได้เลย..." ไซโตะพูด
เมื่อนั้นดาบสีดำสามเล่มก็ตกลงมาจากบนท้องฟ้าเหนือหัวคิบะพอดี มาสค์ไรเดอร์เคลื่อนหลบออกข้างๆได้ แต่ก็ต้องเกิดข้อสงสัยที่ดาบพวกนั้นพุ่งลงมาได้อย่างไร
"เมื่อกี้มันอะไร!?" คิบะยังไม่หายสงสัย เขาก็ถูกดาบที่พุ่งมาจากทางซ้ายและทางขวาพุ่งเข้าแทง แต่มาสค์ไรเดอร์ก็สามารถที่จะหลบการโจมตีนั้นได้อย่างฉิวเฉียด
"มาไม่หยุดเลยนะ!"
ห่าฝนดาบสีดำที่ตกลงมาจากท้องฟ้าสร้างความลำบากให้กับคิบะเป็นอย่างมาก "คิบัท เจ้านั้นโจมตีมาจากทางไหน ?"
"ขอเวลาเดี๋ยวนึงคู่หู ฉันจะจับสัมผัสของมันก่อน!" คิบัทหลับตาลงแล้วจิตรับสัมผัสของมันก็ปลดปล่อยของมันอย่างเต็มที่ และพยายามมองหาตำแหน่งที่ไนท์แมร์คนนั้นอยู่
"ทางนั้นคู่หูมันอยู่ทางนั้น!"
"ตรงนั้นเองเรอะ!" คิบะกระโดดเตะไปที่จุดที่คิบัทบอกแต่ก็ถูกบาเรียสีดำกระแทกออก
"แกเป็นใคร เผยตัวออกมาเดี๋ยวนี้!!"
เงาดำถูกปลดปล่อยออกจากบาเรียนั้นเผยร่างของนักรบเกราสีดำทมฬคนที่สี่
"ข้ามีนามว่ามอร์เปอุส เป็นหนึ่งในสี่จตุรเทพแห่งความฝัน เจ้าเป็นใครถึงบังอาญลงมือจัดการลูกน้องของข้า!!"
"มาสค์ไรเดอร์..คิบะ.." ไซโตะบอกชื่อมาสค์ไรเดอร์ของตน
"อย่างงั้นเองเรอะ เจ้าค้างคาวตัวกระจ่อยหร่อยนี้เป็นถึงกับมาสค์ไรเดอร์อย่างงั้นเรอะ!" มอร์เปอุสชูมือขึ้นแล้วดาบจำนวนมากก็ลอยขึ้นมาตั้งพร้อมที่จะโจมตีใส่คิบะ
"ข้าจะขอจดจำชื่อของเจ้าไว้คิบะ..และเจ้าก็จงตายหายไป ณ ที่นี้ซะ!"
มันปล่อยดาบจำนวนมากใส่คิบะอีกครั้ง มาสค์ไรเดอร์ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ ที่ทำได้มีเพียงแค่ยกมือสองข้างขึ้นมาป้องกันการโจมตีนั้นไว้ แต่การทำแบบนั้นก็ส่งผลให้ตัวเขาถูกดาบเล่มอื่นพุ่งเข้าโจมตีอยู่ดี
"อ้ากกก!!!"
METAL
มาสค์ำไรเดอร์คนหนึ่งปรากฏออกมาอยู่ตรงหน้าคิบะแล้วทนรับการโจมตีแบบห่าฝนของมอร์เปอุสไว้ได้ด้วยเกราะเหล็ก เขาผู้นั้นคือมาสค์ไรเดอร์เบลดหรือคุซานากิ โกโด "ท่าทางจะลำบากนะ ฮิรากะ แต่ว่ามันก็ช่วยไม่ได้..ระดับศัตรูเป็นถึงกับหัวหน้าของพวกมันเลยนี่นะ"
"คะ..คุ..คุซานากิ!?" คิบะคุกเข่าลงเพราะอาการบาดเจ็บที่เขาได้รับจากมอร์เปอุส
"มาสค์ไรเดอร์..อีกคนอย่างงั้นเรอะ ?" มอร์เปอุสมองลงไปที่มาสค์ไรเดอร์สองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า มันแสยะยิ้มเล็กน้อยแล้วก็ค่อยๆลอยบินสูงขึ้น เพื่อที่จะถอยกลับ
"คราวหน้าที่พวกเราเจอกัน ข้าอยากจะลองสู้กับพวกเจ้าในสภาพเต็มร้อย เมื่อถึงเวลานั้นเราค่อยมาตัดสินกัน.."
มอร์เปอุสหายไปพร้อมกับเงาสีดำปล่อยให้มาสค์ไรเดอร์ทั้งสองยืนมองมันจากไป....
ไซโตะกำหมัดด้วยความเจ็บแค้นที่พ่ายแพ้ให้กับมัน "ย่อมได้...คราวหน้าที่เจอกันฉันจะล้มนายให้ได้!"
.
.
.
.
โดมสนามแข่งบาส เวลา 10.50 น.
โรงเรียนแห่งนี้เพื่อตอบสนองความต้องการหลายๆอย่างให้กับเหล่านักเรียน ก็ยังมีการสร้างลานกีฬาหรือโดมกีฬามากมายขึ้นเพื่อให้พวกเขาได้ใช้ฝึกทักษะด้านกีฬาอย่างเต็มที่ และบางทีก็ยังถูกบังคับให้มาใช้เป็นคาบเรียนของเหล่านักเรียน ซึ่งคาบเรียนนี้เป็นคาบเรียนพละรวมกันของห้อง F และห้อง G ซึ่งร่วมกันเป็นครั้งแรก
"กรี๊ด!!!" เสียงเชียร์ของหญิงสาวหลายคนที่เชียร์ชายหนุ่มสุดล้ำที่มีหน้าตาระดับนายแบบ ซึ่งเขานั้นเป้นถึงนักกีฬาบาสมือหนึ่งของโรงเรียน และยังเป็นผู้ที่มีคะแนนการเรียนการสอบสูงที่สุดในห้อง G จนทำให้เขากลายเป็นดาวดังของโรงเรียนอีกคน เขาผู้นั้นคือชิน อาสึกะ ชายหนุ่มผู้เพรียบพร้อมไปซะทุกอย่างทั้งหน้าตา การเรียน กีฬา ความร่ำรวย จนนักเรียนชายลูกคุณหนูบางคนยังถึงกับอิจฉาเขาคนนี้ที่เป็นถึงลูกชายของนายกเทศมนตรีของ เอเรีย 4 GARDEN ที่เป็นเอเรียที่ว่ากันว่าเน้นการรักษาธรรมชาติมากที่สุด เพราะเป็นที่ที่ใช้พลังงานปลอดสารที่สุด(แต่จริงๆแล้วทุกที่ของเมืองนี้ก็ใช้พลังปลอดสารที่ไม่สร้างอันตรายให้สิ่งแวดล้อมทั้งเมือง)
ทำเอาชายหนุ่มผู้เป็นมาสค์ไรเดอร์ผู้เคยช่วยโลกไว้บางคนถึงกับออกอารมณ์เล็กน้อย
"ทำไมหมอนั่นมันถึงมีแต่ผู้หญิงตามกันนะ ก็แค่หน้าตาดีกว่าฉันนิดหน่อยเอง เรื่องกีฬาก็น่าจะพอๆกันล่ะน่า แต่ด้านการเรียนปล่อยมันไปเถอะ!" อากิฮิสะบ่น
"เอาเถอะ ยังไงก็ไม่ได้เกี่ยวกับพวกเราอยู่แล้วนี่" อิจิกะพูดกับอากิฮิสะ
"แล้วฮิรากะเป็นยังไงบ้าง เห็นว่าต้องเข้าห้องพยาบาลเพื่อรักษาตัวเบื้องต้นเลยสินะ"
"อา..ก็ประมาณนั้นนั่นล่ะ!" โกโดยืนยันตามนั้น
"บาดเจ็บไม่ใช่เล่นๆเหมือนกัน ถ้าฉันไปช้ากว่านี้ก็อาจจะหนักกว่านี้ก็ได้ แต่ว่าก็ดีแล้วล่ะที่ไม่เป็นไรมาก.."
ทันใดนั้นลูกบาสก็กระเด็นเข้ามาหาโกโดเขาจึงรับไว้ "อะไรน่ะ!?"
"ขอโทษทีนะ ขอลูกบาสคืนได้รึเปล่า ?" ชิน อาสึกะชายหนุ่มสุดฮอตคนนั้นเป็นฝ่ายเดินมาหาโกโดด้วยตัวเอง
"อะ ได้!" โกโดโยนลูกบาสคืนให้กับเขา
ชินรับลูกบาสไว้แล้วมองหน้าของโกโด "นายน่ะจะมาลองเล่นบาสดูมั้ย ท่าทางแบบนั้นน่าจะเหมาะนะ ดีไม่ดีนายอาจจะเก่งมากหรือว่ามีพรสวรรค์ในเรื่องนี้เลยก็ได้นะ"
"อย่าเลย ฉันน่ะไม่เก่งถึงขนาดนั้นหรอก!" โกโดตอบปฏิเสธคำชวนของชิน
แต่ว่าชินก็โยนลูกบาสคืนให้กับโกโดโดยที่ไม่ฟังคำตอบของเขาเลย
"ฉันขี้เกียจจะสู้กับคนหลายๆคนแล้วล่ะ ฉันอยากจะลองดวลกับคนหนึ่งต่อหนึ่งดูบ้าง และจากที่ฉันมองฉันคิดว่าอย่างนายน่าจะเหมาะที่จะมาลองประลองกับฉันดูนะ"
"แต่ว่า.." โกโดจะพูดแต่เขาก็ถอนหายใจและลุกขึ้น
"เอางั้นก็ได้ แต่ว่าที่เล่นนี่ไม่ได้เล่นเพราะอยากจะชนะนายหรืออยากจะเข้าทีมบาสหรอกนะ แต่เพราะเห็นว่าเป็นคำท้าทายของนาย ดังนั้นในฐานะลูกผู้ชายฉันก็คงจะปฏิเสธไม่ได้ล่ะนะ.."
"งั้นนายก็ไปเปลี่ยนเสื่อซะสิ จะได้ขยับสะดวกขึ้น!" ชอนบอก
"เรื่องนั้นไม่ต้องหรอก ฉันจะลงแข่งทั้งๆแบบนี้นี่ล่ะ!" โกโดกล่าวและเขาเดินลงสนามแข่งบาสเพื่อที่จะไปประลองกับชินทันที "คงจะไม่ว่าอะไรนะ!"
"แล้วแต่ผู้ท้าชิงเลย!" ชินพร้อมที่จะประลอง "ฉันให้นายเป็นฝ่ายบุกก่อน เข้ามาได้เลย!"
"งั้นก็...!!" โกโดเริ่มชิงบุกก่อนทันทีเพียงพริบตาเดียวก็สามารถเคลื่อนไปอยู่ด้านหลังของชินได้
"เจ๋งเป๋ง!!" อากิฮิสะส่งเสียงเชียร์ฝั่งโกโดอย่างเต็มที่ "ไปเลย โกโด!!"
ชินเหลือบมามองโกโดเล็กน้อย "เร็วดีนี่ แต่ว่ามันยังไม่พอหรอกนะ.."
ชายหนุ่มนักเล่นบาสหมุนตัวกลับมาดักหน้าโกโดได้อย่างฉับไว และแย่งบอลจากมือของเขาไปอย่างง่ายได้ พร้อมกับเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกไปทางตาข่ายของฝั่งตรงข้ามบ้าง "อย่าดูถูกระดับโปรอย่างฉันให้มากนักสิ!"
คุซานากิรีบวิ่งถอยหลังไล่ตามชินเข้าไปปัดบอลให้หลุดออกจากมือของเขา "ฉันก็ไม่ยอมให้นายไปง่ายๆหรอก!"
ชายหนุ่มรีบเคลื่อนตัวผ่านชินไปแล้วไปรับบอลที่เขาปัดออกกลับมาเป็นฝ่ายบุกอีกครั้ง แต่ไม่นานนักชินก็สามารถแย่งบอลไปจากเขาได้อีก พอเขาใช้เทคนิคแย่งบอลนั้นมาก็ถูกเขาแย่งกลับไปแบบนี้ไปซะทุกครั้ง
"นายเนี่ยเก่งไปเลวไปเลยนะ!"
"ของมันแน่อยู่แล้ว เพราะฉันมันเป็นคนที่เก่งที่สุดยังไงล่ะ!" ชินแย่งบอลมาจากโกโดแล้วทำท่าจะชู้ตลูก
"ไม่ยอมให้ทำได้หรอก!" โกโดกระโดดเข้าไปปัดบอลออก แล้วรีบรับบอลลูกนั้นกลับมาที่ตน พร้อมกับวิ่งไปที่ตาข่ายของอีกฝั่งนึง "ฮ้ากกก!!!" ชายหนุ่มกระโดดขึ้นเพื่อที่จะดั๊งค์ลูกลงตาข่ายเพื่อที่จะเป็นฝ่ายได้แต้ม แต่ชินที่เคลื่อนที่ตามมาด้วยความเร็วสูงก็สามารถบล็อคการดั๊งค์ไว้ได้ และแย่งลูกคืนไป
โกโดโดดลงมาที่พื้นสนาม "วิ่งเร็วขนาดนี้ ไม่ไปอยู่ชมรมกรีฑาซะล่ะ ?"
"อย่าคิดแบบนั้นสิ ฉันน่ะมีบาสเป็นกีฬาโปรดอยู่แล้ว ไม่มีอะไรมาแทนที่ได้หรอก" เขาเด้งลูกลงพื้นซ้ำไปซ้ำมา รอเวลาที่โกโดจะเปิดช่องว่าง และในตอนนั้นเขาก็เห็นช่องโหว่นั้นแล้วรีบวิ่งผ่านชายหนุ่มไปอย่างง่ายดาย "ฉันขอทำคะแนนก่อนล่ะ!"
"ไม่ยอมให้ทำได้หรอก!" โกโดใช้แรงที่มีทั้งหมดเคลื่อนตัวกลับไปบล็อคบอลของชินไว้ แล้วปัดบอลลูกนั้นกระเด็นออกลอยขึ้นไปบนฟ้า "ฉันขอ...ชนะไปเลยนะ!!" โกโดกระโดดรับลูกบอลนั้นแล้วทุ่มลงใส่ตาข่าย แล้วเสียงได้คะแนนของเขาก็ดังขึ้น พร้อมกับแต้มที่กลายเป็น 1-0
"จะเอายังไงต่อล่ะ คุณมือโปร ?"
"ท่าทางฉันจะแพ้แล้วล่ะนะ" ชินยอมรับความพ่ายแพ้ของเขาแต่โดยดี
"เป็นการแข่งที่ดี ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนที่เก่งขนาดนี้อยู่ การเคลื่อนไหวของนายมันสุดยอดจริง" ชายหนุ่มนักเล่นบาสยื่นมือให้กับชายหนุ่มที่เขาเพิ่งแข่งไปเมื่อกี้ "ถ้ามีโอกาสหน้า ฉันก็อยากจะแข่งกับนายอีกนะ.."
โกโดจับมือกับชิน "อา..ฉันไม่รู้ว่าจะเล่นอีกดีมั้ย ยังไงก็ไม่ขอรับปากละกัน" แล้วชายหนุ่มที่เพิ่งเอาชนะชายหนุ่มนักเล่นบาสสุดฮอตลงไปได้ ก็เดินกลับไปหาเพื่อนๆของเขาที่นั่งดูการแข่งอยู่ที่ลานเชียร์ "ว่าไง เล่นเอาเหนื่อยแถบแย่เลยนะนั่น!"
"ความเร็วของเจ้านั่นพอๆกับโกโดที่เป็นมาสค์ไรเดอร์เลยนะนั่น ไม่คิดเลยว่าจะมีมนุษย์ธรรมดาที่มีความสามารถขนาดนี้อยู่อีกน่ะ" อิจิกะเอ่ยปากชมชินและคนอีกหลายๆคนที่มีความสามารถในโลกนี้ เพราะว่าถึงแม้พวกเขาจะมีพลังในการต่อสู้มากแค่ไหนแต่มนุษย์ธรรมดาก็สามารถเหนือกว่าพวกเขาในบ้างด้านได้เช่นกัน "โลกนี้มันกว้างใหญ่กว่าที่คิดจริงๆ"
"แต่ผมว่าตอนนี้โกโดมีเรื่องที่ควรระวังอยู่เหมือนกันนะครับ" ชาร์ลที่นั่งอยู่ข้างอิจิกะพูด
"หะ ให้เรื่องอะไรล่ะ ?" โกโดถามแบบงงๆ เขายังไม่รู้ว่าการที่เขาเอาชนะชายหนุ่มนักกีฬาบาสที่สุดเก่งคนนั้นจะส่งผลอะไรตามมาบ้าง และสิ่งที่ทำให้เริ่มรู้สึกตัวนิดๆก็คือแรงอาฆาตจากด้านหลังของเขา "ละ..แล้วพวกผู้หญิงตรงนั้นเป็นอะไรน่ะ..ทำไมต้องมองมาที่พวกเราด้วยล่ะ ?" โกโดพูดถึงนักเรียนหญิงสามคนที่อยู่ด้านหลังของพวกเขาที่เปล่งออร่าความโกรธออกมาอย่างชัดเจน "นี่ฉันไปทำอะไรให้พวกนั้นโกรธล่ะเนี่ย ?"
"พวกเธอไม่ได้มองมาที่พวกเราหรอกครับ แต่มองไปที่โกโดคนเดียวครับ" ชาร์ลแก้ไขคำถามของโกโด
โกโดเริ่มรู้สึกสังหรณ์ไม่ดี "ละ..แล้วทำไมพวกเธอนั้นต้องมองมาที่ฉันด้วยล่ะ ?"
"ท่านคุซานากิ โกโดสามารถเอาชนะคนในชวัญใจของพวกเธอได้ ทำให้คนบางคนก็เปลี่ยนมาหลงใหลในตัวคุณ หรืออาจจะเพียงแค่เลิกชอบชิน อาสึกะคนนั้นไปเท่านั้น...แต่สำหรับคนบางคนที่รักเขาแบบหมดใจ คุณล่ะค่ะคือศัตรูที่ทำให้เขาต้องเสื่อมเสีย โดยเฉพาะยิ่งเป็นคนของชมรมแม่มดด้วย.." ลิเลียน่าพูดอธิบายอย่างละเอียด
"ชมรม..แม่มด ?" อิจิกะตะหงิดในชื่อของชมรมนั้น
"ค่ะ ชมรมนั้นเป็นชมรมที่ได้ชื่อว่าทำทุกอย่างตามที่แม่มดทำกันจริง เห็นว่าพวกเธอเหล่านั้นเคยกินหนูหรือกบแบบสดๆมาแล้วด้วยค่ะ" ลิเลียน่ารายงาน
"ปะ..เป็นชมรมที่พิลึกชะมัด" อากิฮิสะแค่ได้ฟังตามที่ลิเลียน่ารายงานก็อยากจะอ้วกแล้ว
โกโดที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกแบบเดียวกันแต่เขาแค่ไม่แสดงออกมาให้เห็นเท่านั้น เขาแอบเหล่ไปมองที่พวกเธอ ผู้หญิงทั้งสามที่มองมาที่เขาด้วยสายตาอาฆาตแค้นเหมือนกับเป็นศัตรูที่ให้อภัยไม่ได้ ชายหนุ่มรู้สึกใจไม่ดีเป็นอย่างมากเมื่อพวกเธอยังจ้องมองอยู่แบบนั้น
"ฉะ..ฉันขอออกไปสูดอากาศข้างนอกก่อนนะ" พูดเสร็จชายหนุ่มก็เดินออกไปจากโดมกีฬาแห่งนั้น....
ห้องน้ำสาธารณะ เวลา 11.13 น.
โกโดออกมาล้างหน้าล้างตาคลายเหนื่อยที่ห้องน้ำ แล้วมองไปที่หน้าตัวเองในกระจก แล้วพูดกับตัวเอง
"ชีวิตนักเรียนธรรมดา บางทีก็อยากกว่าการที่จะไปพิทักษ์โลกจริงๆนะ" เขาปิดก๊อกน้ำแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ เมื่อนั้นเขาก็ถูกโจมตีด้วยลูกไฟสีแดงอมม่วง ซึ่งเป็นลักษณะเดียวกับไนท์แมร์วิทซ์เมื่อเช้า "อะไรน่ะ!?"
เบื้องหน้าของชายหนุ่มคือไนท์แมร์วิทซ์ ปิศาจแม่มดที่ฮิรากะ ไซโตะหรือมาสค์ไรเดอร์คิบะเพิ่งจะสู้ไปเมื่อเช้านี้
"ชีวิตของแกน่ะ ขอให้ฉันซะเถอะนะ!" นังแม่มดปล่อยลูกไฟโจมตีใส่โกโดแบบไม่รอช้า แต่ชายหนุ่มก็สามารถกลิ้งหลบได้อย่างง่ายดาย พร้อมกับหยิบไดร์เวอร์ของเขาขึ้นมาแล้วนำมาสวมไว้ที่เอว "นั่นมัน..หรือว่า..แก!?"
"ไนท์แมร์พูดได้ อย่างงั้นเรอะ...หมายความว่าไง ?" โกโดสงสัยจุดนั้น แต่เมื่อไนท์แมร์แม่มดตนนั้นยังปล่อยลูกไฟออกมาโจมตีเขาไม่หยุดเช่นนี้ เขาจึงไม่มีเวลาที่จะมาคิดถึงเรื่องนั้นแล้ว เขารีบใส่เข็มขัดไดร์เวอร์ไว้ที่เอวแล้วตั้งท่าแปลงร่างประจำของเขา "แปลงร่าง!!" แล้วก็นำมือไปสับคันโยกที่ไดร์เวอร์นั้น
TURN UP!
กำแพงแสงสีฟ้าปล่อยออกมาจากไดร์เวอร์นั้นกระแมกไนท์แมร์วิทซ์ตัวนั้นออกไป ชายหนุ่มยืนขึ้นแล้วค่อยเดินผ่านแสงสีฟ้านั่นไปแล้วร่างของเขาก็เปลี่ยนไปสวมเกราะสีเงิน ซึ่งมีชื่อเรียกอีกชื่อว่า 'มาสค์ไรเดอร์ เบลด'
"แกเป็นมาสค์ไรเดอร์ในข่าวลือจริงๆสินะ!" วิทซ์พูดกับโกโด
"จะพูดแบบนั้นก็ได้...ชื่อของฉันคือมาสค์ไรเดอร์เบลด ฉันจะแสดงความหวังให้เธอได้เห็นเอง!" เบลดชักดาบประจำตัวของเขาออกมาพร้อมกับวิ่งตรงเข้าหาไนท์แมร์แม่มดที่ลอยอยู่บนอากาศ ซึ่งมันก็เอาแต่ยิงลูกไฟแบบเดิมๆโจมตีใส่เบลด เขาก็สามารถปัดลูกไฟเหล่านั้นออกอย่างง่ายๆ "การโจมตีแบบนั้นทำอะไรฉันไม่ได้หรอก!"
"หนอย!!" ไนท์แมร์วิทซ์รวมพลังสร้างเป็นบอลพลังงานขนาดใหญ่แล้วขว้างใส่เบลดทันที
"ฮ่าสสส์!!!" เบลดเงื้อมดาบฟันบอลพลังงานของวิทซ์ขาดออกเป็นสองซีก พลังงานนั้นพุ่งออกไประเบิดออกด้านข้างแทน "ตาฉันบ้างล่ะนะ!" เบลดเปิดแผงการ์ดที่ดาบออกแล้วหยิบออกมารูดใช้งานที่ดาบหนึ่งใบ
THUNDER
"เฮ้!!!" เบลดกระโดดขึ้นแล้วปล่อยสายฟ้าออกมาจากดาบของเขาโจมตีใส่ไนท์แมร์วิทซ์ที่ลอยอยู่บนอากาศทำให้เธอร่วงลงมาที่พื้น มาสค์ไรเดอร์กระโดดตามลงมาแล้วฟันดาบลงใส่เธอ "จะขอจัดการให้จบล่ะนะ!" เบลดกำลังจะปิดบัญชีกับเธอแต่ว่าเมื่อนั้นก็มีการโจมตีจากที่ใดไม่ทราบโจมตีใส่เขาโดยที่ไม่ทันตั้งตัว
ตู้มม!!!
เบลดสามารถกลิ้งหลบออกมาจากแรงระเบิดนั้นได้ทันท่วงที "อะ..อะไรน่ะ!?"
ควันระเบิดค่อยๆจางลง เผยให้เห็นร่างของไนท์แมร์อีกตนนึงที่กำลังเดินเข้ามาร่วมการต่อสู้ในครั้งนี้ รูปร่างของมันคล้ายกับนักรบอัววินในชุดเกราะปรากฏออกมากลางสถานที่ต่อสู้แห่งนี้ "นะ..ไนท์แมร์..ตัวที่สอง!?"
"ฮา..." ไนท์แมร์วอริเออร์(นักรบ)ชูขึ้นเล็กน้อย แล้วพุ่งเข้าโจมตีใส่เบลดแบบไม่รอช้า ถึงแม้มันจะไม่มีอาวุธแต่ทักษะการต่อสู้แบบปกติก็สามารถโจมตีจนมาสค์ไรเดอร์ไม่สามารถตอบโต้ได้แม้แต่นิดเดียว มันจับคอของเบลดแล้วยกขึ้นจากนั้นก็ขว้างไปชนกับม้านั่งที่อยู่ข้างๆ
"แบบนี้แปลว่าเป็นศัตรูสินะ.." เบลดรีบลุกขึ้นแล้วรีบพยายามจะใช้การ์ด แต่ถูกไนท์แมร์วิทซ์ขัดขวางด้วยการยิงลูกไฟใส่ "คึ่ก!! แบบนี้ก็ไม่มีเวลาที่จะใช้การ์ดเลยน่ะสิ!" มาสค์ไรเดอร์พยายามถอยห่างออกจากพวกมัน แต่เมื่อออกมาจากเขตระเบิดของวิทซ์ เขาก็ถูกวอริเออร์เข้าโจมตีต่อทันที "อ้ากก!!!"
"ตอนนี้ล่ะ..!!" มาสค์ไรเดอร์ใช้จังหวะที่ถูกกระแทกนั้นใช้การ์ดรูดใช้งานที่ดาบสองใบ
SLASH + FIRE
BURNING SLASH
ดาบของเบลดลุกเป็นไฟ มาสค์ไรเดอร์วิ่งเข้าไปฟันดาบใส่ไนท์แมร์วอริเออร์ "เฮ้!!!"
..แต่ทว่าการโจมตีของเบลดนั้นไม่อาจที่จะทำอะไรวอริเออร์ได้เลย ดาบของเขาถูกมันรับไว้ได้และค่อยๆถูกผลักออกแล้วจับโยนออกไป แล้วถูกลูกไฟของวิทซ์ยิงซ้ำเข้าไปอีก "อ้ากก!!"
"เอ๋!? ท่าทางอวดดีเมื่อกี้หายไปไหนซะแล้วล่ะ!?" ไนท์แมร์วิทซ์ลอยอยู่เหนือหัวของเบลด
"หมดสนุกซะแล้วสิ ขอจัดการให้จบๆไปเลยก็แล้วกันนะ" แม่มดค่อยรวมพลังของเธอสร้างเป็นบอลพลังงานขนาดใหญ่ขึ้นมาอีกครั้ง "ตายซะเถอะ!" แล้วมันก็ปล่อยพลังนั้นโจมตีใส่เบลด
REFLECT
แต่ว่าก่อนที่ลูกไฟนั้นจะมาถึงตัวเขา เกราะกระจกบางอย่างก็ปรากฏขึ้นมาป้องกันลูกไฟนั้นไว้พร้อมกับสะท้อนพลังนั้นกลับไปใส่วิทซ์ "กรี๊ดดด!!!"
"แสงสีฟ้าแบบนี้มัน!?" โกโดรู้สึกคุ้นเคยกับแสงรูปแบบนี้ เขาหันกลับไปมองผู้ที่เป็นผู้ปล่อยพลังนี้ออกมา เขาก็พบกับคนที่เขาคาดไว้ เธอคือองค์รักษ์ประจำตัวของเขาแต่ในยามนี้เธออยู่ในร่างของมาสค์ไรเดอร์คาลิซ "ลิเลียน่า!"
"ขออภัยที่ให้รอค่ะ นายท่าน!" ลิเลียน่ากล่าว
LUNA METAL
มาสค์ไรเดอร์ดับเบิ้ลลูน่าเมทัลใช้ไม้พลองเหล็กที่สามารถยืดหยุ่นเหมือนกับแส้ฟาดโจมตีไปที่วอริเออร์ในขณะที่มันยังเผลอ แล้วใช้ไม้พลองเหล็กนั้นรัดตัวของไนท์แมร์ไว้ "สัญญาณของพวกนายมันเด่นซะจน พวกเรารู้ตำแหน่งง่ายๆเลยนะ"
ไนท์แมร์สลัดแส้ของดับเบิ้ลออก ดับเบิ้ลถอยออกมาแล้วชี้นิ้วไปที่สัตว์ประหลาดตรงหน้า
"เอาล่ะ จงนับความผิดของตัวเองซะ!"
ดับเบิ้ลนำเมมโมรี่ของเขามาใส่ที่ไม้พลองของเขา
METAL MAXIMUMDRIVE
METAL ILLUSION
ดับเบิ้ลควงไม้พลองแล้วก็เกิดเป็นกรงจักรสีเหลืองจำนวนมากบินวนรอบๆเขา แล้วมาสค์ไรเดอร์ก็ปล่อยกรงจักรเหล่านั้นเข้าโจมตีใส่ไนท์แมร์วอริเออร์และวิทซ์ทันที "เอาไปกิน..ฮ่าส์!!!"
กรงจักรเหล่านั้นพุ่งเข้าใส่ไนท์แมร์ทั้งสองทำให้เกิดระเบิดขึ้น
ตู้มม!!!
ดับเบิ้ลวิ่งตามเข้าไปในควันระเบิดแต่ก็ไม่พบไนท์แมร์เหลือแม้แต่ตัวเดียงแล้ว "หนีไปแล้วงั้นเรอะ ?"
มาสค์ไรเดอร์สับไดรืเวอร์กลับคืนแล้วร่างของเขาก็คืนกลับเป็นร่างของโอริมูระ อิจิกะ "ไม่คิดเลยนะว่าจะมีไนท์แมร์ออกมาถึงสองตัวแบบนี้น่ะ!"
"ตอนที่ฉันออกมาจากโดมกีฬาตอนนั้นมีใครตามออกมารึเปล่า ?" โกโดถามลิเลียน่า
"ค่ะ คนที่เดินออกไปจากโรงยิมในตอนนั้นมีแฟนคลับของชิน อาสึกะทั้งสาม,คนในชมรมเล่นบาสเดียวกับชิน อาสึกะ,แล้วก็ท่านคุซานากิ โกโดเท่านั้นเองค่ะ!" ลิเลียน่ารายงาน
"ตามความคิดเห็นของฉัน มีความเป้นไปได้สูงเลยล่ะค่ะว่าคนที่เป็นผู้ให้กำเนิดไนท์แมร์จะเป็นสองในสามแฟนคลับของชินอาสึกะค่ะ!"
"หรือไม่ก็อาจจะเป็นทั้งสามคนเลยก็ได้ เพียงแต่ว่าอีกคนนึงยังไม่ปล่อยไนท์แมร์ออกมา!" อิจิกะออกความเห็น "แต่ไม่ว่าแบบไหนมันก็ยุ่งยากทั้งนั้นล่ะนะ แล้วจะเอาไงดีล่ะคุซานากิ จะลองไปสืบดูมั้ย?!"
"ถ้าอย่างงั้นตอนเที่ยงนี้ฉันกับโอริมูระจะเข้าไปตรวจสอบชมรมแม่มดเอง ส่วนลิเลียน่าลองไปตรวจสอบพวกนักบาสดูทีนะ เพราะก็มีความเป็นไปได้ที่พวกนั้นก็จะมีไนท์แมร์เหมือนกัน!" โกโดสั่ง "หากมีอะไรก็ให้ติดต่อมาละกัน ส่วนชาร์ลก็คอยให้การสนับสนุนพวกเราด้วยล่ะ!"
โกโดกำลังจะแยกออกไปตามที่เขาวางแผนไว้แต่เขาก็นึกเรื่องสำคัญออกก่อนเรื่องนึง "จะว่าไปแล้วโยชิอิล่ะไม่ได้มาด้วยกันงั้นเหรอ ?"
"คือว่า..หมอนั่นถูกใช้ให้ทำสะอาดโรงยิมในช่วงเที่ยงนี้น่ะ ในฐานะที่เป็นนักเรียนผู้โดนโทษทัณฑ์..." อิจิกะตอบ
"อะ..อา พอจะเข้าใจละ!" โกโดเข้าใจตามนั้น
โรงยิม เวลา 11.30 น.
"ฮัด..เช่ย!!" อากิฮิสะจามเสียงลั่นไปทั้งโรงยิม
"อะไรเนี่ย ฝุ่นเข้าจมูกรึเปล่า...แต่ว่าเบื่อชะมัดเลยที่ต้องมาทำความสะอาดแบบนี้ล่ะนะ!" ชายหนุ่มบ่น
"ไม่ต้องพูดมากเลย เพราะนายทำให้ฉันต้องมาทำความสะอาดนี่ด้วย!" โทวมะที่โชคร้ายถูกอากิฮิสะลากตัวมาช่วยทำความสะอาดบ่น "แต่ว่าได้ยินมาว่าพวกคุซานากิต้องไปเจอกับไนท์แมร์ แบบนั้นจะไม่เป็นไรอย่างงั้นเรอะ!?"
"เรื่องนั้นคงไม่ต้องเป็นห่วงอะไรถึงขนาดนั้นก็ได้ เพราะโอริมูระเองก็ไปด้วยแบบนี้น่าจะไม่มีปัญหา" มินามิที่นั่งดื่มน้ำมองดูโทวมะและอากิฮิสะทำความสะอาดอยู่บนอัฒจรรย์พูดขึ้น "แถมลิเลียน่าเองก็ตามไปด้วย ถึงจะเป็นไนท์แมร์ที่เก่งแค่ไหนก็ไม่น่าจะชนะพวกนั้นได้นะ แถมพวกเราก็ยังมีแต่คนเก่งๆไปทั้งนั้น!"
"ก็ไม่ได้ห่วงเรื่องนั้นหรอกนะ" โทวมะตอบในขณะที่กำลังถูพื้น "..แต่ว่าถ้าเกิดเจอศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าที่ผ่านๆมา เจ้าพวกนั้นก็คงจะลำบากเหมือนกัน..."
"อา.!!" อากิฮิสะเห็นด้วยตามที่โทวมะบอก
.
.
.
.
หน้าห้องชมรมแม่มด เวลา 12.06 น.
บรรยากาศหน้าห้องชมรมแม่มดนั้นไม่ต่างจากป่าช้าๆดีนี่เอง ด้านหน้าทางเข้ามีต้นไม้ที่มีหัวกระโหลกแขวนไว้ มีป้ายหลุมศพทั้งแบบตะวันตกและตะวันออก มีหินหลากสีวางเรียงรายไว้อยู่รอบๆ หากเดินเข้าไปแล้วก็จะได้ยินเสียงแม่มดหัวเราะแบบสะใจ แม่แต่แมงมุม กบหรือสัตว์ชั้นต่ำมากมายทำรังอยู่ ณ ที่แห่งนี้ สภาพแล้วดูไม่เหมือนชมรมหรือห้องที่มีความเป็นมิตรใดๆทั้งสิ้น
"อะ..เออ นี่เราจะต้องเข้าไปในนี้อย่างงั้นเรอะ ?" อิจิกะพูด เขาเห็นสภาพที่ไม่น่าเข้าของที่นี่แล้วทำให้ไม่อยากที่จะเข้าไปยุ่งนัก "นั่นก็มีป้ายเขียนไว้ว่า นอกจากคนที่เกี่ยวข้องแล้วห้ามเข้าเด็ดขาดไม่งั้นจะโดดนคำสาป ด้วยนะ"
"นี่นายกลัวเรื่องแบบนี้ด้วยรึไง โอริมูระ ?" โกโดถามเพราะเขาเห็นอิจิกะพูดคล้ายๆกับว่าไม่อยากที่จะเข้าไป
"ก็ไม่ได้กลัวหรอก แต่ว่าแค่รู้สึกไม่ดีก็เท่านั้นล่ะ!" อิจิกะตอบไปตามตรง
"ไม่แน่ว่าบางที ภายนอกอาจจะเป็นแค่สิ่งที่หลอกคนภายนอกก็ได้นะ ภายในอาจจะเป็นห้องหรูๆที่สว่างสดใสก็ได้นะ" โกโดลองมองโลกในแง่ดี เขาคิดว่าหากเข้าไปแล้วคงจะไม่พบอะไรที่ดูประหลาด แต่เมื่อเขาเข้าไปก็ต้องพบกับสิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังเป็นอย่างมาก..
"ฉันคิดว่าเซนต์เรื่องการเดาของนายมันไม่มีเลยนะ คุซานากิ" อิจิกะวิจาร์ณโกโด
"ถ้าเป็นแบบนั้นก็ต้องขอโทษด้วยละกันนะ.."
ภายในห้องชมรมแห่งนี้มีสภาพไม่ต่างออกไปจากทางเข้าเลย มิหนำซ้ำยังมีสภาพเละมากกว่าทั้งหนังสืออาหารที่วางอย่างไม่มีระเบียบและเกลื่อนกลาดไปทั่ว ห้องมีแมงมุมทำรังอยู่บนผนัง มีมดจำนวนกำลังขนเศษอาหารไปอย่างขันแข็ง หัวกระโหลกที่ตั้งอยู่เป็นผ้ายต้อนรับก็มีไส้เดือนดิ้นไปดิ้นมาอยู่ภายใน ทางเดินก็ยังเป็นพื้นหญ้งหยาบๆ ห้องนี้ยังเปิดไฟสีแดงอยู่ตลอดเวลาทำให้สภาพของห้องนี้ไม่น่าจะมีอะไรที่ดูดีเลยแม้แต่นิดเดียว
"ถ้าทาคาสุมาเห็นที่นี่คงจะบ่นน่าดู" อิจิกะพูด
"เห็นด้วยอย่างยิ่ง!" โกโดตอบรับ
"ยินดีต้อนรับค่าาาาา!!!" เสียงของหญิงสาวที่ออกเสียงทุ้มและเป็นโทนต่ำทำให้โกโดและอิจิกะถึงกับตกใจ
"มีอะไรให้ชมรมเราช่วยงั้นเหรอคะ หรือว่าจะมาสมัครเป็นสมาชิก....หน้าตาของนายคุ้นๆอยู่นะ เหมือนเคยเห็นมาก่อน!? เธอพูดกับโกโด เธอพยายามคิดและในที่สุดเธอก็นึกออก "นายนี่เองที่ทำให้ท่านชินต้องเสียหน้า ข้าจะสาปแช่งแกให้ตายอย่า....!!"
"ดะ..เดี๋ยวก่อนที่จะสาปฉันน่ะ เธอช่วยแนะนำตัวก่อนจะได้มั้ย ?" โกโดรีบชิงตัดบทพูดของเธอก่อน
"เข้าใจแล้ว กรุณารอสักครู่..!!" เด็กผู้หญิงในชุดแม่มดผมสีม่วงเดินเข้าห้องอีกห้องนึงไป ปล่อยให้โกโดและอิจิกะนั่งจิบกาแฟรอเธอที่เข้าไปในห้องนั้นเพื่อทำธุระอะไรไม่ทราบ
เวลาผ่านไปสักพักนึงก็มีเด็กผู้หญิงคนนึงออกมาจากห้องนั้นด้วยสภาพชุดนักเรียน ผมสีน้ำตาล มีขนาดหน้าอกระดับที่เทียบเท่ากับนางแบบ แถมหน้าตาของเธอก็ยังคงจัดอยู่ในระดับเดียวกัน เธอเข้ามาหาพวกเขาทั้งสองด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร "ขอโทษที่ให้รอนะคะ!"
"พรู่ดด!!!" โกโดและอิจิกะสำลักน้ำพร้อมกัน "ธะ..เธอเป็นใครน่ะ แล้วคนในชมรมเมื่อกี้ล่ะ ?"
"ก็ฉันนี่ล่ะค่ะเธอคนนั้น ฉันมีชื่อว่าเอพิลค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ!" รอยยิ้มของเธอมีพลังเทียบเท่ากับของฮารุกะ เป็นรอยยิ้มบริสุทธิ์จากใจจริง มันเจิดจ้าขนาดที่ชายหนุ่มทั้งสองยังไม่สามารถสู้กับพลังนั้นได้ "แล้วพวกคุณมีธุระอะไรที่นี่เหรอคะ วันนี้ประธานชมรมและรองประธานของเราออกไปข้างนอกน่ะค่ะ!"
"แล้วเธอเป็นแค่สมาชิกธรรมดาอย่างงั้นเหรอ จะว่าไปชมรมนี้มีคนอยู่กี่คนกันแน่ ?" อิจิกะถามหญิงสาว
"มีแค่สามคนค่ะ มีฉัน,คุณเมย์และก็คุณจูนค่ะ พวกเราพยายามตามหาสมาชิกใหม่อยู่ แต่ก็ไม่มีใครมาสมัครเลยสักคนน่ะค่ะ!" เอพิลพูดอย่างเหนื่อยใจ "พวกคุณเมย์เองก็เอาแต่ไปตามจีบคุณชิน ไม่มาดูแลชมรมทำให้เหลือแค่ฉันคนเดียวที่ทำงานนี้น่ะค่ะ!"
"ดะ..เดี๋ยวนะ เธอไม่ได้เป็นหนึ่งในแฟนคลับของชินอย่างงั้นเรอะ และก็เป็นหนึ่งในสามคนที่มองฉันด้วยสายตาที่ดูน่ากลัวแบบนั้นอีก!" โกโดถามข้อเท็จจริงจากเอพิล
"คือว่าคนที่ชอบคุณชินจริงๆคือคุณเมย์และคุณจูนน่ะค่ะ สองคนนั้นชอบคุณชินระดับที่เรียกได้วาหลงเลยล่ะค่ะ พวกเขาไม่ยอมให้ใครมาว่าร้ายคุณชิน แต่พวกเธอจะโกรธมากที่สุดเมื่อคุณชินถูกใครหน้าไหนไม่ทราบมาเอาชนะน่ะค่ะ!" เอพิลอธิบาย "แล้วก็คุณก็ควรระวังตัวเหมือนกันนะคะ เพราะพวกเขาทั้งสองบอกว่าตัวเองเป็นแม่มดจริงๆน่ะค่ะ!"
"แม่มด จริงๆ ?" อิจิกะและโกดต่างสงสัยในสิ่งที่เอพิลพูด
"คือว่า..." ก่อนที่โกโดจะถามอะไรเสียงสัญญาณโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นทำให้ต้องหยุดเรื่องคุยไว้ก่อน และเปลี่ยนไปรับโทรศัพท์แทน ซึ่งเบอร์ที่โทรเข้ามานั้นก็คือน้องสาวแท้ของเขาที่คุซานากิ โกโดกลัวที่่สุดในชีวิต "ฮัลโหลชิซุกะเหรอมีอะไรล่ะ ?"
"พี่คะ ไหนวันนี้พี่สัญญาว่าจะมาดูการแข่งบอลรอบชิงชนะเลิศกับหนูไงคะ!!" ชิซุกะเริ่มมาก็รีบทักท้วงโกโดทันที จริงๆแล้วเธอไม่ได้เป็นคนที่ชอบดูบอลหรืออะไรพรรค์นี้มาก เธอไม่ใช่หิงสาวที่ชอบกีฬาอะไรมากมายด้วย แต่ว่าเพราะเธออยากจะให้พี่ชายของเธอกลับมาสนิทสนมกับเธอบ้าง เพราะตั้งแต่เขาไปเที่ยวที่อิตาลีเมื่อคราวก่อนและหายหน้าไปเกือบเดือนนึง ก็ทำให้ความสัมพันธ์ของพี่น้องคู่นี้ดูลดต่ำลง จนเมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วเธอเป็นคนออกปากชวนโกโดให้ไปดูการแข่งบอลนี้ด้วยกัน
แต่ว่าพี่ชายในตอนนี้ก็มีงานยุ่งเช่นกัน "อะ..คือว่านะชิซุกะ พี่มีธุระนิดหน่อย ตอนนี้ยังไปไม่ได้ อีกอย่างบอลรอบชิง มันก็เริ่มตอนบ่ายสองไม่ใช่เรอะ ยังมีเวลาอีกตั้งเยอะ แล้วนี่ชิซุกะอยู่ที่สถานที่จัดแข่งแล้วงั้นเรอะ!?"
"เปล่าค่ะ คือว่าวันนี้ช่วงบ่ายไม่มีเรียนใช่มั้ยล่ะ วันนี้หนูกับเพื่อนๆเลยออกมาเที่ยวในตัวเมืองเอเรีย 3 กันน่ะค่ะ กำลังคิดอยู่เลยว่าถ้าพี่ไม่มาหนูจะไปกับเพื่อนดีมั้ยน้าาาอยู่เลยล่ะนะคะ!" ชิซุกะพูดประชดใส่โกโด
"เอาเป็นว่าเดี๋ยวถ้าเคลียร์ปัญหาที่นี่เสร็จเดี๋ยวจะรีบไปล่ะนะ ตกลงมั้ย ?" โกโดถามด้วยน้ำเสียงแบบพี่ชายปลอบใจน้องสาว
"ค่ะ ค่ะ ยังไงก็รีบมานะคะ!" ชิซุกะตัดสายไป
โกโดเก็บโทรศัพท์ของเขาลงกระเป๋ากางเกงและคิดจะให้กับเข้าเรื่องที่คุยค้างกันเมื่อกี้ แต่ว่าเขาก็สังเกตเห็นเงาคนที่หน้าต่างมันค่อยๆเปลี่ยนเป็นเงาของปิศาจและมันก็ปล่อยพลังโจมตีทะลุหน้าต่างเข้ามา "หมอบลง!!"
ชายหนุ่มจับหัวของเพื่อนของเขากับหญิงสาวลงเพื่อหลบพลังของปิศาจไนท์แมร์ตนนั้น แต่นั่นก็ทำให้ห้องนี้ถูกทำลายเละเทะ
"เดี๋ยวฉันจะตามมันไป โอริมูระฝากดูแลคุณเอพิลด้วยนะ!" โกโดสวมไดร์เวอร์และกระโดดตามไนท์แมร์ออกไป "แปลงร่าง!!"
TURN UP
อิจิกะช่วงพยุงเอพิลขึ้นมา และมองไปรอบๆห้องนี้ก็พบว่ามันมีสภาพเละเทะกว่าก่อนหน้านี้เข้าไปอีก
"มองในแง่ดีนะ จะได้จัดห้องชมรมใหม่แล้วล่ะ!"
.
.
.
.
ห้องพักนักกีฬาบาส เวลา 12.24 น.
ลิเลียน่าเดินออกมาจากห้องพักนักกีฬาข้อมูลที่เธอได้รับนั้นถือว่าอยู่ในระดับที่น้อยมาก เพราะจากการใช้พลังสะกดจิตผู้คนในนั้นให้บอกความจริงก็ไม่มีใครที่น่าจะเป็นผู้ให้กำเนิดไนท์แมร์ได้เลยแม้แต่คนเดียว แต่ว่ามีเพียงคนเดียวที่เธอยังไม่ได้ถามในหมู่นักเล่นบาสเหล่านี้ซึ่งก็คือชิน อาสึกะเพียงเท่าั้นั้น
"ในยามนี้เขาคนนั้นหายไปไหนกันนะ ?" ระหว่างที่ลิเลียน่ากำลังคิดอยู่นั่น เธอก็หันไปเห็นเมย์กับจูนที่กำลังเดินคุยกันเดินผ่านเธอไป "สองคนนั้น...?"
หญิงสาวผมสีเงินแอบสะกดรอยตามหญิงสาวผู้อยู่ชมรมแม่มดทั้งสองไป เมื่อพวกเธอเลี้ยวเข้าทางซ้ายเธอก็ตามไปทางซ้าย พอเธอเลี้ยวไปทางขวาเธอก็ตามไปทางขวา จนเมื่อมาถึงทางเลี้ยวอีกจุดนึงซึ่งมีผู้คนพลุกพล่าน พอเธอเลี้ยวตามไปก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดที่ผู้คนบริเวณนั้นหายไปจนหมดสิ้น
"นะ..นี้มัน..เกิดอะไรขึ้น ?" หญิงสาวรู้สึกบางอย่างที่แปลกประหลาด "เขตอาคมงั้นรึ ?"
"ฮ่าๆๆๆๆ!! ถูกต้องแล้วล่ะ" ไนท์แมร์วิทซ์ในร่างระดับสองบินเข้ามาโจมตีใส่ลิเลียน่าด้วยลูกไฟ แต่เธอสามารถกระโดดหลบได้ทันท่วงที "ท่าทางเธอก็จะไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาสินะ..หรือว่าเธอก็เป็นมาสค์ไรเดอร์ ?"
"จงบอกตัวจริงของเจ้ามาเดี๋ยวนี้!" ไดร์เวอร์ของลิเลียน่าปรากฏขึ้นมา
"ลองชนะข้าให้ได้ก่อนสิ!" วิทซ์สร้างบอลพลังงานขนาดเล็กขึ้นแล้วก็ปล่อยโจมตีใส่ลิเลียน่า เธอจึงใช้การ์ดใบนึงรูดลงที่ไดร์เวอร์นั้น!!
"แปลงร่าง!!"
บรึ้มม!!!
CHANGE
มาสค์ไรเดอร์คาลิซกระโดดออกมาจากควันระเบิดและยิงลูกศรสายลมโจมตีใส่ไนท์แมร์ มันกางบาเรียป้องกันไว้ทำให้การโจมตีไม่เป็นผลแล้วตามด้วยยิงบอลพลังงานลงมาอีกสองลูก มาสค์ไรเดอร์ก็หมุนตัวใช้ดาบสองปลายของเธอทำลายบอลพลังงานเหล่านั้นออกไป แล้วกระโดดกลับลงมาที่พื้น
"พลังเพิ่มขึ้นอย่างงั้นเรอะ ?"
คาลิซยืนขึ้น "เจ้าไม่ใช่ไนท์แมร์ทั่วๆไป เจ้ามีจิตใจของมนุษย์อยู่ด้วย นี่เจ้าเป็นใครกันแน่!?"
"เรื่องนั้น..." วิทซ์สร้างบอลพลังงานออกมา "..ใครมันจะไปบอกล่ะจ้ะ!"
เธอปล่อยพลังที่ว่านั้นโจมตีใส่คาลิซอีกครั้ง คราวนี้เธอปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่องจนคาลิซไม่มีเวลาที่จะตอบโต้กลับได้ ทำได้เพียงพยายามเคลื่อนหลบแต่พยายามป้องกันเท่านั้นก็สุดกำลังแล้ว
"ต้องหาทางทำอะไรซักอย่าง!!" คาลิซหยิบการ์ดขึ้นมาแล้วรูดใช้งานที่คันธนู
GEMINI
คาลิซแยกร่างออกเป็นสองคนแล้ววิ่งออกไปคนละทางเพื่อสร้างความสับสนให้กับวิทซ์
"คิดว่าใช้วิธีนี้แล้วจะทำให้ฉันคนนี้สับสนได้งั้นเรอะ คิดผิดแล้ว!" ไนท์แมร์ปล่อยบอลพลังงานออกเป็นสองทางโจมตีใส่คาลิซทั้งสองทาง
"ฮ่าส์!!" คาลิซทั้งสองกระโดดหลบบอลพลังของวิทซ์ได้ทั้งคู่ พวกเธอทั้งสองกระโดดขึ้นไปยังระเบียงชั้นของร้านอาหาร แล้วร่างตัวล่อก็สลายหายไป ส่วนตัวจริงหยิบการ์ดสามใบมาใช้งานที่คันธนู
FLOAT + DRILL + TORNADO
SPINNING DANCE
สายลมค่อยๆพัดแรงขึ้นๆจนพาร่างของคาลิซลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า แล้วเธอก็ตีลังกากลางอากาศแล้วหมุนตัวเป็นควงสว่านพุ่งลงมาใส่วิทซ์ มันจึงกางบาเรียขึ้นมาป้องกันไว้แต่ก็ไม่อาจต้านทานพลังของคาลิซจึงถูกโจมตีกระเด็นหายไป
คาลิซคืนร่างกลับเป็นลิเลียน่าและวิ่งตามมาดูจุดที่วิทซ์ตกลงไปแต่ก็ไม่พบร่างของนางแล้ว แล้วสักพักนึงเขตอาคมก็สลายหายไปทำให้ผู้คนกลับมาอีกครั้ง แต่ว่าหญิงสาวสองคนที่ลิเลียน่าไล่ตามมานั้นก็หายไปด้วยเช่นกัน "คงต้องไปสมทบกับคุซานากิ โกโดก่อนสินะ.." ลิเลียน่าตัดสินแล้วก็รีบวิ่งกลับไปทางเก่าทันที โดยที่เธอไม่รู้เลยว่ามีสายตาของผู้หญิงคนนึงในร้านกาแฟจ้องมองเธออยู่ห่างๆ
"เป็นตัวอันตรายจริงๆนะ...เดี๋ยวรอการติดต่อจากเขาก่อนก็แล้วกัน..." หญิงสาวหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านต่อ ทำเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
ซึ่งขณะเดียวกันนั้นที่โรงเรียน SMART BRAIN ในยามนี้มาสค์ไรเดอ์เบลดและไนท์แมร์วอริเออร์ก็กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดอยู่ที่อุโมงค์ถ้ำภายในป่าของโรงเรียน ชิซุกะที่กำลังรอพี่ชายของเขาอยู่ที่สเตเดี่ยมจัดแข่งขันฟุตบอลรอบชิงชนะเลิศ และตัวจริงของไนท์แมร์ทั้งสอง......
.................... TO BE CONTINUE ....................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น