ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 กาลเวลาและโลกที่เปลี่ยนแปลง
โรงเรียน SMART BRAIN เวลา 06.30 น.
เวลา คือสิ่งที่มีค่ามากมายสำหรับทุกๆคน มันเป็นสิ่งที่ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกล้วนมีเท่ากัน ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์,สัตว์,ต้นไม้,สิ่งก่อสร้าง หรือแม้แต่โลกเอง มันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหวนคืนได้หากว่าเวลาได้ผ่านไปแล้วก็ไม่สามารถย้อนกลับมาแก้ไขสิ่งนั้นได้ มนุษย์หรือสิ่งต่างๆเองจึงต้องเข้าใจหลักการของเวลา และใช้ชีวิตกับสิ่งนี้ให้คุ้มค่าที่สุด
โรงเรียนยามเช้าเป็นช่วงเวลาที่จะเห็นนักเรียนเพียงไม่กี่คนที่ตื่นขึ้นมาเพื่อออกกำลังกายเช่นเดียวกับฮินะงิคุ นักเรียนบางคนอาจจะกำลังทำข้าวกล่องเพื่อนำไปให้คนสำคัญ บางคนอาจจะนอนหลับเป็นตายไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่บนเตียง หรือบางคนก็ตื่นขึ้นมาอ่านหนังสือติวในมุมมองของเด็กเรียน ทุกคนล้วนต่างดำเนินชีวิตตามเวลาของตัวเอง
แต่ว่าเช้าวันนี้ก็ไม่ได้เงียบสงบร่มเย็นอะไรถึงขนาดนั้น เพราะว่าการปรากฏตัวของไนท์แมร์คาเมะ(เต่า) สัตว์ประหลาดที่ปรากฏตัวออกมาจากจิตใจของผู้คนตามคำสั่งของจตุรเทพแห่งความฝัน เพื่อดูดกลืนความฝันของผู้คนเพื่อนำไปเป็นพลังงานให้กับบางสิ่งบางอย่าง "อ่าาา!!!" มันเข้าทำร้ายเด็กนักเรียนแล้วดูดพลังความฝันมาจากพวกเขา ตอนนี้มีผู้ตกเป็นเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายประมาณไม่ต่ำกว่า 10 คน
"หยุดทำเรื่องบ้าๆแบบนั้นซะที!!!" เสียงร้องของผู้ชายคนนึงดังขึ้น เขากระโดดเตะใส่ไนท์แมร์คาเมะแต่กระดองหลังของมันเป็นสิ่งที่แข็งแกร่งมาก การโจมตีทางกายภาพของชายผู้นี้ไม่สามารถทำอะไรมันได้ซ้ำยังถูกมันปัดกระเด็นออกมาและล้มลงกลับพื้น "แข็งชะมัด!"
ชายหนุ่มลุกขึ้นมาอีกครั้งแสงอาทิตย์เผยให้เห้นว่าเขาคือชายหนุ่มผู้เป็นมาสค์ไรเดอร์ผู้ใช้พลังจากเมดัล มาสค์ไรเดอร์โอสหรืออีกชื่อนึงคือทาจิบานะ จุนอิจิ "ถ้าอย่างงั้นก็คงไม่มีทางเลือกนอกจากใช้วิธีเดิมสินะ..." เขาหยิบไดร์เวอร์ออกมาสวมและใส่เมดัลลงไปสามเหรียญ แล้วเขาก็หยิบเครื่องแสกนขึ้นมาแล้วทำการแสกนไดร์เวอร์ของเขาทันที "แปลงร่าง!!"
TAKA
TORA
BATTA
TATOBA TATOBA TATOBA
ประกายแสงสีทองและเสียงประหลาดดังขึ้นมาจากไดร์เวอร์ของเขา แล้วสิ่งนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มผู้นี้เปลี่ยนร่างไปเป็นมนุษย์ผู้สวมเกราะประหลาดซึ่งทุกคนในเมืองนี้เรียกพวกเขาว่ามาสค์ไรเดอร์ "ฉันจะเป็นคนหยุดนายเอง" โอสหยิบดาบประจำตัวเขาขึ้นมา "เอาล่ะนะ!!"
"ย้ากกก!!!" มาสค์ไรเดอร์ฟันดาบลงใส่กระดองเกราะของไนท์แมร์คาเมะ ซึ่งแม้แต่ดาบเล็มนี้ก็ยังไม่สามารถฟันทำลายหรือแม้แต่จะสร้างรอยขีดข่วนให้เกราะของมันได้ "ไม่ได้ผลอย่างงั้นเรอะ!?"
"อ้าาาา!!!" ไนท์แมร์คาเมะปล่อยบอลพลังไฟฟ้าออกมาจากของมันโจมตีใส่โอส เขาใช้ดาบฟันการโจมตีด้วยสายฟ้านั้นออกไป แล้วกางกรงเล็บของเสือออกพุ่งเข้าไปโจมตีด้วยสิ่งนั้นแต่ก็ไม่อาจทำอะไรกระดองของมันได้เช่นเคย จนมาสค์ไรเดอร์ต้องถอยออกมาตั้งหลัก
"ถ้าการโจมตีด้วยวิธีปกติไม่ได้ผล...แต่ถ้าเจอสายฟ้าล่ะ!" โอสเปลี่ยนเมดัลสีเหลืองส่วนตรงกลางออกแล้วใส่เมดัลสีน้ำเงินลงไปแทน จากนั้นก็แสกนไดร์เวอร์
TAKA
UNAGI
BATTA
TAKAUBA
ลักษณะที่ลำตัวของโอสได้เปลี่ยนไปเป็นสีน้ำเงิน พลังของปลาไหลไฟฟ้าทำให้อาวุธที่มาพร้อมกับร่างนี้ก็คือแส้สายฟ้าซึ่งเขาใช้มันฟาดโจมตีใส่ไนท์แมร์คาเมะหวังว่าจะสามารถสร้างความเสียหายให้มันได้ "ฮ้ากกก!!"
"แแแแแอ้!!!!" ไนท์แมร์ได้รับความเสียหายจากการโจมตีของโอสบ้างแล้ว เมื่อมันได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีนี้ก็ทำให้โอสใช้แส้สายฟ้าของเขาฟาดโจมตีใส่มันอีกทีซึ่งก็ได้ผลตามเดิม
คาเมะกระเด็นออกจากการโจมตีของโอส แล้วมันก็ลุกขึ้นกลับมาตั้งหลักใหม่แล้วปล่อยสายฟ้าโจมตีใส่มาสค์ไรเดอร์แต่เขาสามารถกระโดดหลบไปข้างบนได้ก่อน "ฮ่าส์!!!" โอสพุ่งตัวลงไปเตะใส่มันทำเอาปิศาจเต่าตัวนั้นถึงกลับกระเด็นไปชนกับผนังของโรงเรียนจนเกิดเป็นรอยร้าวขนาดใหญ่ "อะ...โทษที!"
"อ้าาาา!!!!" ไนท์แมร์คาเมะเปลี่ยนการโจมตีเป็นการปล่อยกระดองของมันเองโจมตีใส่โอส จึงมันมีความเร็วเท่ากับกระสุนปืนทำให้มาสค์ไรเดอร์โดดกระดองนั้นชนใส่แล้วเกิดระเบิดจนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
"เจ้านี้ยังไม่หมดพิษสงอีกเรอะ!?" โอสกระโดดขึ้นแล้วใช้แส้ฟาดไปที่ไนท์แมร์อีกครั้งแต่คราวนี้มันสามารถจับแส้ทั้งสองไว้ได้ เขาจึงต้องพุ่งเข้าไปเตะไนท์แมร์ตัวนี้ ซึ่งมันก็หมุนตัวหันกระดองให้กับเขาทำให้ท่าเตะถูกสะท้อนออกกระเด็นตกลงมาที่พื้น "อั่ก!"
"อ้าาาา!!!" ไนท์แมร์คาเมะปล่อยกระดองโจมตีซ้ำใส่โอส มาสค์ไรเดอร์รู้สึกตัวทันก่อนแล้วรีบกระโดดหลบภายในชั่วพริบตา แล้วเปลี่ยนเมดัลที่ไดร์เวอร์ของตนแล้วสแกนไดร์เวอร์
LION
KAMAKIRI
CHEETAH
LAKIRITAH
"ฮ้ากกกก!!!!" มาสค์ไรเดอร์โอสใช้พลังของเสือชีต้าร์วิ่งเข้าหาไนท์แมร์คาเมะอย่างรวดเร็ว พร้อมกับใช้พลังแสงของสิงโตสร้างแสงสว่างขึ้นมาพรางตาของมันแล้วใช้คามาคิริเบลดของตั๊กแตนตำข้าวฟันโจมตีไปที่กลางลำตัวของมันทำให้มันล้มลง แล้วเขาก็ทำการเปลี่ยนเมดัลและสแกนไดร์เวอร์ใหม่ทันที
GUWATAKA
TORA
BATTA
GATATORABA
"ฮ่าส์!!" โอสใช้พลังของด้วงปล่อยสายฟ้าสีเขียวโจมตีใส่ไนท์แมร์ซ้ำลงไปอีกที แล้วเขาก็สแกนไดร์เวอร์พร้อมกับกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า
SCANNING CHARGE
วงสัญลักษณ์ของโอสสามวงปรากฏขึ้น มันเรียงรายลงล็อคเป้าหมายมาที่คะเมะพอดี มาสค์ไรเดอร์หมุนตัวและพุ่งตัวลงมาผ่านทะลุตราสัญลักษณ์ทั้งสามแล้วเตะใส่มัน "เซ..ย่าส์!!"
บรึ้มม!!!!
โอสกระโดดออกมาจากซากระเบิดของไนท์แมร์แล้วเขาก็มองกลับไปที่เพลิงไหม้ท่เขาเป็นผู้ทำขึ้น "ในที่สุดก็ล้มมันได้ แต่ว่า....ถ้าไม่ทำลายตราสัญลักษณ์ของผู้ที่ถูกประทับตราก่อน ก็คงยังกำจัดมันแบบสมบูรณ์ไม่ได้สินะ..."
"ท่าทางฉันจะมาช้าไปสินะ อุตส่าห์รับสัญญาณได้แต่ว่าก็มาไม่ทันแบบนี้ก็คงไม่มีความหมาย..." ฮาเซงาวะ โคดากะชายหนุ่มผมสีทองสลับกับออกน้ำตาลผู้เป็นมาสค์ไรเดอร์ไฟซ์ ตามเข้าสมทบกับจุนอิจิแต่เขาก็สังเกตเห็นว่าการต่อสู้นั้นได้จบลงไปแล้ว "..แต่ว่าก็ดีแล้วล่ะนะที่จัดการมันได้น่ะ"
"แต่ว่าถ้าเราไม่ทำลายตราสัญลักษณ์ที่เกิดกับคนที่เป็นตัวต้นของไนท์แมร์ก่อนล่ะก็ ก็ยังถือว่าจัดการจัดการมันไม่ได้" โอสบอกกับโคดากะแล้วเขาก็คืนร่างกลับเป็นจุนอิจิ "แล้วเราก็ไม่รู้ด้วยว่าไนท์แมร์ตัวนั้นมากจากใคร.."
"ก็ไม่เห็นจะยากเลยนี่น่าการออกตามหาเจ้าคนที่ดันปล่อยให้พวกมันมาทำตราสัญลักษณ์ได้น่ะ ถ้าขอบเขตในการหาเพียงแค่นั้นการตามหามันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย" หญิงสาวผมสีทองท่าทางเย่อหยิ่งเดินเข้ามาหาทั้งสองคน เธอพูดด้วยลักษณะที่ว่ารู้ว่าไนท์แมร์เป็นตัวอะไร
จุนอิจิครั้งแรกที่พบเห็นผู้หญิงคนนี้ เขาก็หน้าแดงเล็กน้อยเพราะความสวยของเธอแต่เขาก็ควบคุมสติของเขาไว้ได้และถามคำถามกลับไป "เธอเป็นใคร ?"
"คาชิวากิ เซนะ...ลูกสาวของท่านผู้อำนวยการคาชิวากิ ได้ยินมาว่าเป็นลูกครึ่ง มีผลการเรียนเป็นอันดับต้นๆของโรงเรียนและยังเป็นหนึ่งในดาวโรงเรียนชั้น ม.4 ของปีนี้ด้วยสินะคะ.." สึคาสะเดินออกมาจากสวนข้างๆแล้วมาอธิบายในจุนอิจิ "แต่ว่าเธอเป็นคนที่เปรียบผู้ชายเสมือนเป็นแค่..พรมเช็ดเท้า โดยถือว่านั้นเป็นรางวัลสินะคะ"
"รู้ละเอียดดีนี่ เธอเป็นใคร ?" เซนะยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยและถามสึคาสะกลับ
"ฉันชื่ออยาสึจิ สึคาสะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก" สึคาสะแนะนำตัวและเธอก็หันไปมองที่โคดากะ "พวกคุณสองคนรู้จักกันเหรอคะ...หรือว่าเป็นแฟนกัน ?"
"ไม่ใช่แบบนั้น พ่อของฉันกับเซนะน่ะเป็นเพื่อนสนิทกัน ก็เลยทำให้พวกเราได้รู้จักกันไปด้วยน่ะ ไม่มีอะรอื่นนอกจากนี้แล้ว" โคดากะตอบไปตามความจริง "ถึงยังไงตอนนี้ไม่ใช่เวลามาสนใจเรื่องนี้หรอกนะ เราต้องตามหาไนท์แมร์ก่อนไม่ใช่เรอะ ?"
"นั่นสินะ จากที่คุณคาชิวากิพูดเมื้อกี้ หมายความว่าไนท์แมร์นั้นมีรัศมีในการล่าเหยื่อที่ไม่กว้างมาก หากเราสามารถจุดศูนย์กลางได้ที่นั่นก็จะเป็นจุดที่ผุ้ทำตราสัญลักษณ์อยู่สินะครับ!" จุนอิจิทำความเข้าใจกับคำพูดของเซนะได้ทั้งหมด
"ใช่แล้วล่ะ จากที่เคยได้ยินมานะ ไนท์แมร์จะพัฒนาตัวเองขึ้นเรื่อยๆเมื่อมันได้ดูดพลังความฝันจากผู้คนไปเยอะสินะ ถ้าอย่างงั้นเราก็ต้องจัดการพวกมันก่อนที่จะเกิดเรื่องแบบนั้น ถ้ารีบจัดการเร็วเรื่องนี้จะได้จบลงเร็ๆยังไงล่ะ" เซนะพูดอธิบายให้ทุกคนเข้าใจ เธอเสยผมของเธอเล็กน้อยทำเอาจุนอิจิและโคดากะแอบเขินหน้าแดงเล็กน้อย
สึคาสะเห็นแบบนั้นจึงเหยียบเท้าของจุนอิจิอย่างเต็มแรง "โอ้ย!!! คะ..คุณอายัทสึจิยะ..เหยียบเท้าผมแล้วนะครับ"
"อะ..ขอโทษทีนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะ" เธอยกเท้าออกจากจุนอิจิ แต่สายตาของเธอทำให้ดูเหมือนว่าจริงๆแล้วเธอจงใจ "การออกตามหาในรัศมีเมตรมันก็ไม่ใช่เล่นๆนะคะ โดยเฉพาะเมื่อเราไม่รู้ตำแหน่งที่แน่ชัดของฝ่ายศัตรูแบบนี้การจะตามหาตำแหน่งของเขาก็เป็นเรื่องยากอยู่พอสมควรเลยค่ะ"
"ถ้าอย่างงั้นพวกเราก็แยกออกเป็นสองกลุ่มแล้วออกตามหาสิครับ แบบนั้นน่าจะช่วยทำให้หาได้เร็วขึ้นนะครับ" จุนอิจิแนะนำความคิดของเขา ซึ่งสึคาสะก็เห็นชอบด้วย "ผมกับคุณอายาสึจิจะไปทางตะวันตกกับใต้ พวกโคดากะกับคุณคาชิวากิช่วยไปทางตะวันออกกับทางเหนือให้ทีนะ"
โคดากะพยักหน้าตกลง "เข้าใจแล้ว!"
"ช่วยไม่ได้ล่ะนะจะยอมช่วยก็ได้ แต่ว่าถ้าเจอไนท์แมร์แล้วก็รีบจัดการให้มันเสร็จๆไปด้วยล่ะ!" เซนะบอกกับทั้งสอง แล้วหันหลังไปทางทิศตะวันออก "ไปกันเถอะ โคดากะ!"
"อะ...อื้อ!" ชายหนุ่มตอบตกลงหญิงสาว เขาหันกลับไปหาเพื่อนของเขาก่อนที่จะวิ่งไป "พวกนายเองก็โชคดีนะ!" แล้วเขาก็วิ่งตามเซนะไป
"พวกเราเองก็ไปกันเถอะครับคุณอายาสึจิ อย่างที่เขาบอกมาเสียเวลาอยู่ตรงนี้ก็คงจะไม่มีประโยชน์!" จุนอิจิชักชวนสึคาสะ แล้วพวกเขาก็เดินออกจามหาผู้ถูกทำตราสัญลักษณ์ โดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่า...การสนทนาของพวกเขานั้นได้ถูกจับตามองจากโอเนย์รอสมาตั้งแต่ต้นทั้งหมดแล้ว......
.
.
.
.
ตัวเมืองของเอเรีย 2 เขตตะวันตก เวลา 07.00น.
จากการเดินออกตามหาของจุนอิจิและสึคาสะถึงแม้จะเดินมาไกลพอสมควรแล้วก็ยังไม่สามารถตามหาที่ที่คนที่มีตราสัญลักษณ์อยู่ได้เลย "การเดินตามหาไปโดยไม่มีจุดหมายแบบนี้ มันก็ทำให้แย่เหมือนกันนะครับ...แถวนี้เองก็ไม่ค่อยมีบ้านหรือร้านอะไรเลยด้วย..."
"มันก็ไม่แน่หรอกนะ..." สึคาสะหยิบแก็ตเจ็ตที่ชาร์ลให้ไว้ขึ้นมาแล้ว กดปุ่มเพื่อเปิดโหมดแผนที่ออกตามหาตำแหน่งของไนท์แมร์ "ไนท์แมร์ที่เราเพิ่งกำจัดไป อยู่ประมาณส่วนปลายล่างสุดของเมืองพอดี ดังนั้นถ้าเดินขึ้นมาเหนืออีกสักหน่อยก้น่าจะตามหาจุดศูนย์กลางเจอล่ะนะ.."
"คุณอายาสึจินี่ สุดยอดไปเลยนะครับ รอบรู้ไปทุกเรื่องจริงๆ" จุนอิจิชม
"ขอบคุณที่ชมนะ...แต่ว่าฉันน่ะก็ไม่ได้รู้ไปซะทุกเรื่องหรอก รู้แค่เรื่องที่รู้เท่านั้นล่ะ!" สึคาสะพูดกลับ ในมุมมองของจุนอิจิเหมือนกับว่าเธอกำลังถ่อมตัว
"ถ้าตามแผนที่แล้ว เมื่อเราเดินไปถึงจุดกลางก็จะพบกับบ้านของผู้ใหญ่บ้านที่คอยดูแลเมืองนี้ไว้ทั้งหมด เราจะขอให้เขาช่วยในเรื่องของผังเมืองหน่อย รีบไปกันเถอะ!" สึคาสะรีบวิ่งจุนอิจิวิ่งตาม แล้วทั้งสองก็มาถึงเขตประตูรั้วซึ่งที่หน้าประตูมีการเขียนป้ายอย่างเป็นมิตรว่า "ห้ามเข้าเด็ดขาด!!"
"คุณอายาสึจิ....แบบนี้พวกเราก็คงจะเข้าไปรบกวนไม่ได้สินะ เขียนป้ายซะใหญ่โตขนาดนั้น" จุนอิจิบอก
"ก็ไม่เป็นไรหรอก ขอแค่ปีนเข้าไปโดยที่ไม่มีใครรู้ก็น่าจะพอแล้ว!" สึคาสะเดินมาที่ริมกำแพงและคิดหาทางขึ้น เธอก็คิดออกเมื่อมองไปที่จุนอิจิ "ทาจิบานะคุงฉันขอให้เธอช่วยอะไรอย่างนึงได้มั้ย ?"
"จะให้ช่วยเรื่องอะไรล่ะ ?" จุนอิจิถาม
"คือช่วยต่อตัวให้ฉันขึ้นไปหน่อยสิ เดี๋ยวถ้าฉันขึ้นไปได้แล้วเดี๋ยวจะช่วยจับทาจิบานะคุงขึ้นไปด้วย!" สึคาสะบอกคำขอร้องของเธอ "ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเราหาทางอื่นก็ได้!"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะครับ ผมเองก็ไม่อยากจะไปหาทางเข้าอื่นแล้วด้วย" จุนอิจินั่งย่อตัวลงที่กำแพง
"ขึ้นมาเลยครับ!"
"ขอบใจนะ!" สึคาสะเหยียบไหล่ของจุนอิจิและปีนขึ้นไปบนกำแพงได้สำเร็จแล้วเธอก็ยื่นมือลงมา เพื่อช่วยให้จุนอิจิขึ้นมาด้วย "จับมือฉันไว้สิ!"
"ขอบคุณนะครับ!!" จุนอิจิจับมือของสึคาสะแล้วค่อยปีนขึ้นไปข้างบนกำแพง เมื่อเขาขึ้นมาทั้งสองก็ใกล้ชิดกัน ทำให้ทั้งคู่ต่างเขินอายซึ่งกันและกัน ทำให้ไม่ทันระวังตกลงจากกำแพงทั้งคู่ "โอ้ย!"
"เจ็บชะมัด...คุณอายาสึจิไม่เป็นไ..." จุนอิจิกำลังจะถามอาการของสึคาสะ แต่เขาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นหญิงสาวผู้นี้กำลังล้มทับเขาอยู่ เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา แล้วทั้งสองก็สบตากันโดยที่ไม่มีใครเคลื่อนไหว "...คุณอายาสึจิครับ..."
"อะ!! ขอโทษทีนะ!" สึคาสะรู้สึกตัวเพราะเสียงของเขา และเธอก็ถอยออกมาแล้วลุกขึ้น
"มะ...ไม่เป็นไร ผมเองก็ต้องขอโทษด้วยที่ล้มใส่แบบนั้น!" จุนอิจิกล่าวขอโทษ
"ถึงยังไงก็เถอะ ในที่สุดพวกเราก็เข้ามาได้แล้วล่ะนะ!" สึคาสะทำเป็นลืมๆเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ และหันไปสนใจงานของทุกคนก่อน "บ้านของผู้ใหญ่บ้านที่นี่ ได้ยินมาก่อนว่าเมื่อก่อนเขาเป็นคนที่ใจดีมากๆและรู้จักแบ่งปันของให้ผู้อื่น มีมนุษสัมพันธ์ที่ดี แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...เขาจึงเก็บตัวอยู่ที่นี่มานานถึงสามปีแล้ว!"
"เดี๋ยวก่อนนะ เป้าหมายของเราคือการตามหาไนท์แมร์..แล้วทำไมถึงต้องมาอยู่ที่บ้านของผู้ใหญ่บ้านคนนี้ด้วยล่ะ ?" จุนอิจิถามเหตุผลจากสึคาสะ
"เรื่องนั้น..." สึคาสะเงียบไปสักพัก เธอทำท่าทางเหมือนจะพยายามนึกเหตุผลที่เธอพาพวกเขามาที่นี่ "..พอดีฉันก็ไม่รู้สาเหตุเหมือนกันว่าจะมาที่นี่ทำไม ?"
"เอ๋...เดี๋ยวสิ ก็คุณอายาสึจิเป็นคนพาพวกเรามาที่นี่เองนี่ แล้วทำไมถึงไม่รู้เหตุผลว่าทำไมถึงต้องมาที่นี่ด้วยล่ะ ?" จุนอิจิพยายามถามอีก เพื่อให้เธอนึกเหตุผลให้ออก
"เรื่องนั้น..." สึคาสะแสดงสีหน้าลำบากใจ
"เห้ย!! เจ้าเด็กสองนั้นน่ะเข้ามาที่นี่ทำไม ออกไปซะ!!" ชายชราผู้หนึ่งเดินออกมาจากบ้านของเขา และตะโกนไล่พวกจุนอิจิทันที "จะมาขโมยของใช่มั้ย ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ!" เขาผู้นั้นหยิบปืนลูกซองขึ้นมาแล้วเล็งไปที่พวกเขาทันที "ออกไป ไม่งั้นยิงจริงๆนะ!!"
"ครับๆ อย่ายิงนะครับ พวกผมจะรีบออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะ!" จุนอิจิขอร้องชายชราผู้นั้น เขาพยายามไกล่เกลี่ยความรุนแรงที่อาจจะเกิดขึ้น
"ว่าไงนะ!..ไม่ว่ายังไงก็จะไม่ออกปย่างงั้นเรอะ งั้นก็เตรียมตัวตายได้!!" ชายชราชักปืนลูกซองพร้อมยิงใส่พวกเขา
"คุณปู่ หยุดนะคะ พวกเขาไม่ใช่คนเลวหรอกค่ะ!!" หญิงสาวในชุดนักเรียน SMART BRAIN เดินออกมาจากบ้านแล้วช่วยกล่อมให้ชายชรานั้นสงบลง "ใจเย็นๆสิคะ เดี๋ยวถ้าโรคหัวใจกำเริบอีก จะลำบากนะคะ"
"จิซาโตะ แต่ว่าเจ้าพวกนี้อาจจะเป็นขโมยก็ได้นะ!" ชายชรายังคงหัวแข็ง จ่อปืนไปที่พวกจุนอิจิอยู่
หญิงสาวจับปืนของคุณปู่เธอแล้วกดลง "พอได้แล้วค่ะ พวกเขาสองคนนั้นหนูรู้จัก พวกเขาเป็นเพื่อนหนูเองอย่าสงสัยพวกเขาเลยค่ะ!"
"เพื่อนของจิซาโตะงั้นเรอะ..." ในที่สุดชายชราก็ยอมลดปืนลงตามที่เธอบอก และยอมกลับเข้าไปในบ้านแต่โดยดี
จุนอิจิและสึคาสะก็ตามจิซาโตะเข้ามาในบ้านสไตล์แบบญี่ปุ่น มีสวนเล็กๆที่หลังบ้าน มีทางเดินเป็นทางหินอ่อน มีบ่อน้ำเล็กๆ และยังมีแปลงผักขนาดใหญ่อยู่แถวหน้าบ้าน ทั้งสามเข้ามานั่งคุยกันที่ห้องรับแขกพวกเขานั่งบนเสื่อทาทามิที่ถูกปูไว้พร้อมแล้ว
"ต้องขอโทษเรื่องคุณปู่เขาด้วยนะคะ" จิซาโตะก้มหัวขอโทษ "ท่านอายุมากแล้ว เดี๋ยวนี้ก็ชอบระแวงไปซะทุกอย่างทำให้เก็บตัวอยู่ที่นี่มานานถึง 3 ปีแล้วล่ะค่ะ!"
"อันที่จริงทางเราก็ต้องขอโทษด้วยเช่นกันค่ะ ที่พวกเราเข้ามาในเขตบ้านของคุณจิซาโตะโดยพลการแบบนี้" สึคาสะกล่าวขอโทษและก้มหัวลงพร้อมกับจุนอิจิ "แล้วคุณจิซาโตะสินะคะ ที่เป็นคนบอกให้พวกฉันมาที่นี่เพื่อช่วยเรื่องบางอย่างน่ะค่ะ"
"คือว่าช่วงนี้คุณปู่เขาร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงแล้วน่ะค่ะ ฉันจึงอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณอายาสึจิให้ช่วยหาทางกล่อมเขาไปที่ศูนย์พักคนชราเพื่อที่จะให้เขาได้อยู่อย่างสบายด้วยน่ะค่ะ" จิซาโตะก้มหัวขอร้อง "เพราะว่าช่วงนี้ฉันเองก็มีงานยุ่ง และยังมีงานพิเศษมากมายที่จำเป็นต้องมาใช้เป็นรายได้ทางบ้าน บางวันก็กลับดึก ฉันเป็นห่วงคุณปู่น่ะค่ะ กลัวว่าเขาจะอยู่คนเดียวแบบนี้อีกนานไม่ได้ เพราะว่าฉันเองบางวันก็ไม่ได้กลับบ้านเพราะติดปัญหาหลายๆอย่าง"
"คุณจิซาโตะทำงานอะไร ถึงได้มีงานยุ่งขนาดนี้ล่ะ ?" จุนอิจิถาม
"ฉันทำงานเป็นอาสาสมัครอยู่ในเมืองเอเรีย 1 และ 3 น่ะค่ะ เวลามีผู้ได้รับบาดเจ็บหรือมีผู้เสียชีวิต พวกฉันก็ต้องไปทำหน้าที่นั้นๆ เดี๋ยวนี้มีข่าวลือแปลกๆที่จะพบกับคนเสียชีวิตอยู่ทุกวัน ทำให้งานของฉันก็ยุ่งมากเลยล่ะค่ะ รายได้ก็ไม่ค่อยมาก แต่พี่สาวและน้องสาวก็พยายามช่วยกันหาเงินอยุ่น่ะค่ะ" จิซาโตะเล่าเรื่องของเธอ
"แล้วคุณพ่อคุณแม่ของคุณจิซาโตะไปอยู่ไหนแล้วล่ะครับ ?" จุนอิจิถามเพราะจากการสังเกตว่าเธอไม่ได้พูดถึงพ่อแม่ของเธอเลย
เธอแสดงสีหน้าซึมเศร้าเล็กน้อยและหลบหน้าทั้งสอง "คุณคุณแม่เสียชีวิตไปหลังจากคลอดน้องสาวคนเล็กได้น่ะค่ะ ส่วนคุณพ่อก็ทิ้งพวกเราไปหลังจากที่คุณแม่เสียชีวิต...มีเพียงคุณปู่ที่เป็นญาติคนสุดท้ายที่นำพวกเรามาเลี้ยงดูน่ะค่ะ"
"ต้องขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ" สึคาสะกล่าว
"ฉันเองก็ทำใจได้แล้วล่ะค่ะ ตอนนี้ฉันอยากจะใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ใช้ชีวิตกับคุณปู่ให้ได้มากที่สุด" จิซาโตะพูดพร้อมกับมองไปที่สวนหลังบ้านของเธอ "เวลา เป้นสิ่งมีค่าจริงๆนะคะ มันผ่านไปเร็วซะจนพวกเราไม่รู้ตัวจริงๆ"
"แล้วคุณจิซาโตะไม่กลัวพวกวิญญาณหรือผีเหรอครับ ทำงานเป็นอาสาสมัครเก็บศพแบบนี้ ?" จุนอิจิถามเล่นๆ
จิซาโตะยิ้ม "เรื่องง่ายๆค่ะ เมื่อก่อนก็กลัวๆอยู่ แต่เดี๋ยวนี้ชินกับมันแล้วด้วย และในเมืองนี้ก้ไม่ค่อยมีใครชอบทำงานแบบนี้ ฉันจึงเลือกทำงานที่ไม่มีคู่แข่งแบบนี้น่ะค่ะ"
"แต่ก็ดีมากเลยนะคะ ขนาดเห็นว่าสภาพเป็นเช่นนี้ก็ยังสามารถสอบเข้าที่ SMART BRAIN ได้ ไม่คิดไปหางานทำที่มีรายได้มากกว่านี้เหรอคะ ?" สึคาสะให้คำแนะนำ
"เคยคิดเรื่องนั้นอยู่เหมือนกันค่ะ แต่ว่าตอนนี้ฉันให้พี่สาวกับน้องสาวรับงานพวกนั้นน่ะค่ะ เพราะพี่สาวที่เรียนมหาลัยก็ทำงานเป้นผู้ช่วยหมออยู่ที่โรงพยายาบาลในโรงเรียน ส่วนน้องสาวชั้นม.1 ทำงานพิเศษที่ร้านอาหาร แต่ว่าพี่สาวงานหนักจนต้องพักที่โรงพยาบาลขนาดหอพักยังได้กลับไปแค่เดือนละครั้ง ส่วนน้องสาวก็ยังเด็กเกินไปที่จะมาดูแลคุณปู่ แต่ถ้าเธอมาก็จะขอให้มาช่วยดูแลคุณปู่พร้อมกับเพื่อนๆของเธอน่ะค่ะ" จิซาโตะอธิบายเหตุผล "ส่วนฉันเองก็ชอบงานนี้เข้าไปแล้วด้วย คงจะเลิกไม่ได้ง่ายๆหรอกค่ะ!"
ผู้หญิงทั้งสองหัวเราะจากการสนทนากัน ส่วนชายหนุ่มขอตัวออกมาทำธุระส่วนตัว ระหว่างนั้นเขาได้เดินผ่านห้องของคุณปู่ผู้นั้น "กำลังทำอะไรอยู่นะ...นอนอยู่งั้นเรอะ ?"
"ใครอยู่ข้างนอกน่ะ จิซาโตะเรอะ!?" ชายชราตะโกนถามมาจากข้างในห้อง
"อะ..เออ ผมทาจิบานะ จุนอิจิ ที่เป็นเพื่อนของคุณจิซาโตะน่ะครับ" จุนอิจิเปิดประตูเข้ามาให้คุณปู่คนนี้เห็นหน้า "มีอะไรรึเปล่าครับ ?"
"นายงั้นเรอะ...ฉันมีเรื่องอยากให้นายทำหน่อย มาด้วยกันหน่อยจะได้มั้ย ?" คุณปู่ถาม
"อา...ก็ได้ครับ" จุนอิจิตกลงไปตามที่คุณปู่ผู้นี้บอกบอก ทั้งสองเดินออกไปยังหน้าบ้าน....
ผ่านไป 10 นาทีหลังจากที่จุนอิจิออกไปจากห้อง ปัจจุบัน 7.20 น.
สึคาสะและจิซาโตะที่รอจุนอิจิอยู่ที่ห้องนั่งเล่นสังเกตเห็นว่าเขานั้นได้หายตัวไปนานถึง 10 กว่านาทีแล้วจึงรู้สึกเป็นห่วง "ทำไมทาจิบานะคุงถึงไปเข้าห้องน้ำนานแบบนี้ล่ะคะ หรือว่าคุณปู่ของคุณจิซาโตะจะทำอะไรกับเขารึเปล่านะคะ ?"
"แบบนั้นไม่ดีแน่เลยค่ะ!!" จิซาโตะรีบลุกขึ้นยืนทันที "ต้องรีบไปดูกันแล้วค่ะ ไม่งั้นทาจิบานะคุงอาจจะกำลังโดนคุณปู่ทรมาณอยู่ก็ได้นะคะ!" เธอวิ่งออกไปอย่างร้อนรนโดยมีสึคาสะตามไปด้วย เมื่อพวกเธอมาดูที่ห้องน้ำหรือห้องของคุณปู่ก็ไม่พบเห็นใครอยู่ที่ห้องสองห้องนั้น "พวกเขาหายไปไหน ?"
"คุณจิซาโตะคะ ฉันเจอพวกเขาแล้วค่ะ!" สึคาสะเรียกจิซาโตะ เธอจึงวิ่งตามเข้ามาหา "แต่ว่าท่าทางเราจะมาช้าไปนิดนึงแล้วล่ะค่ะ!" สึคาสะชี้ไปที่จุนอิจิที่กำลังใช้จอบทำสวนอยู่ โดยมีคุณปู่ของจิซาโตะนั่งดูอยู่ข้างๆ
จิซาโตะรีบออกไปหาปู่ของเธอทันที "คุณปู่คะ ทำไมถึงมาบังคับใช้เพื่อนของหนูแบบนี้ล่ะคะ ให้เขาพอเถอะค่ะ!"
"ไม่ได้!!" ชายชราตอบปฏิเสธอย่างฉับไว "เขาจะต้องทำสวนของปู่ให้เสร็จก่อน ฉันถึงจะยอมให้เจ้านั่นกลับได้!"
"แต่ว่าทำแบบนี้มันเป็นการบังคับแขกกันชัดๆเลยนะคะ..." จิซาโตะทนไม่ไหวจึงหยิบจอบข้างๆขึ้นมา "งั้นเดี๋ยวหนูก็จะขอเข้าไปช่วยเขาอีกแรง"
"จิซาโตะหลานห้ามเข้าไปช่วย ผู้หญิที่อยู่ตรงนั้นก็ด้วยห้ามสอดเข้าไปยุ่งเด็ดขาด!!" คุณปู่พูดขัดสึคาสะก่อนที่เธอจะหยิบอุปกรณ์ที่อยู่ในกล่องเครื่องมือทำสวน "ฉันอยากให้เจ้าเด็กผู้ชายคนนี้มันได้เรียนรู้อะไรสักอย่างหนึ่ง หากพวกเธอเข้ามายุ่งสิ่งที่ฉันจะสอนมันก็ไม่มีความหมาย"
"แต่ว่าพวกเรามีงานอื่นที่จะต้องไปทำอีกนะคะ..." สึคาสะพยายามกล่อมคุณปู่
"คุณอายาสึจิ คุณจิซาโตะ ไม่ต้องห่วงหรอก!" จุนอิจิพูดกับทั้งสองขณะที่ตัวเองทำสวนอยู่ "ฉันเองเป็นคนเลือกที่จะช่วยคุณปู่เขา หากผู้ชายไม่ทำตามที่ให้คำไว้มันก็ไม่ใช่ลูกผู้ชาย ดังนั้นเดี๋ยวจะรีบทำให้เสร็จแล้วเราก็จะไปทำงานของเราให้เสร็จ!"
"พูดได้ดีมาก!!" คุณปู่พูดเสียงดัง "ถ้าอย่างงั้นก็ทำตามที่พูดให้ได้ล่ะ ฉันจะไปนอนพักสักเดี๋ยวนึง!" แล้วคุณปู่ก็เข้าไปในบ้านโดยที่ปล่อยให้ชายหนุ่มทำงานสวนอยู่เพียงตัวคนเดียว
พอคุณปู่มานอนลงที่เตียงของเขา ตราประทับรูปดาวสีดำก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขาแล้วปลดปล่อยไนท์แมร์คาเมะที่เป็นไนท์แมร์ที่ปรากฏตัวขึ้นมาเมื่อเช้าออกมา มันออกไปจากบ้านหลังนี้โดยที่ทั้งสามไม่รู้ถึงมัน โดยที่ที่มันตรงไปนั้นคือ.....ภายในตัวเมือง....
ตัวเมืองเอเรีย 2 เวลา 07.35 น.
ฮาเซงาวะ โคดากะ และคาชิวากิ เซนะทั้งสองเดินเข้ามาในตัวเมืองผ่านร้านขายของต่างๆ ผู้คนมากมายหรือจะเด็กนักเรียนที่ออกมาซื้อของ ซึ่งทุกคนมีจุดสนใจต่างมามองที่พวกเขาทั้งสองแทบจะทุกคน และยังมีเสียงกระซิบที่ถ้าฟังดีๆก็จะได้ยิน...
"เจ้าโหดฮาเซงาวะ เดินควงคู่มากับคาชิวากิด้วยล่ะ!"
"ท่านเซนะ ทำไมทำแบบนี้ล่ะครับ!?"
"ใช้กำลังข่มขู่ให้มาเดินด้วยอย่างงั้นเรอะ!?"
"เจ้าบ้าหัวทองนี่ มันเลวชะมัด!"
"มันคิดอะำรของมันเนี่ย!?"
"เซนะ รู้สึกว่าจะมีแต่คนมองเราด้วยสายตาชิงชังยังไงไม่รู้นะ..." โคดากะพูดกับหญิงสาวผมสีบลอนด์ข้างๆ
"ก็นะ...ช่วงนี้มีแต่คนเขาชือกันว่า คุณคาชิวากิตอนนี้หันไปคบกับไอ้โหดฮาเซงาวะด้วยล่ะ อะไรประมาณนี้ด้วยน่ะ มันก็ทำให้ฉันมีปัญหาไม่น้อยเหมือนกันนะ" เซนะบ่น
"ฮะๆ งั้นฉันก็ต้องขอโทษด้วยละกัน..." โคดากะทำหน้าครุ่นคิดถึงบางอย่าง "แต่ว่าคนที่ได้รับฉายาว่าหน้าโหด...นอกจากฉันแล้ว จำได้ว่าก็มีอีกคนนึงสินะ รู้สึกว่าจะอยู่ห้อง C และก็ยังเป็นหนึ่งในมาสค์ไรเดอร์ด้วย จากคำบอกเล่าจากทาจิบานะ.."
"คนหน้าโหดแต่จิตใจดีอย่างนายน่ะ ถ้ารู้จักจริงๆแล้วก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรหรอก!" เซนะพูดตามความจริง เพราะเธอกับเขาก็รู้จักกันมานานพอสมควรแล้ว ทำให้เธอเข้าใจถึงนิสัยจริงๆของโคดากะ "แต่ว่าถ้าคราวหน้าพาโคบาโตะจัง มาด้วยฉันก็จะดีใจมากเลยนะ!"
"เดี๋ยวถ้าได้ไปพบพ่อของเธอเดี๋ยวฉันก็จะพาไปละกัน จะได้ไปขอบคุณเรื่องที่ให้ย้ายเข้ามาที่นี่โดยไม่มีปัญหาด้วย" โคดากะพูด "...แต่ว่าตอนนี้เราก็เดินมาทั่วแล้ว ก็ยังไม่เห็นใครที่น่าจะมีโอกาสเป็นไนท์แมร์ได้เลยนะ.."
"เรื่องนั้น เราจะไปรู้ได้ยังไงเพราะคนที่ถูกประทับดวสีดำไว้ทุกคนก็ต่างจะต้องหลับก่อนถึงจะปรากฏตราออกมา แบบนี้ถึงแม้เราจะเดินดูอย่างละเอียด ก็ไม่มีทางที่จะหาเจอได้หรอก!" เซนะพูด
"แบบนี้แปลว่าเราเดินเสียเวลามานานแล้วน่ะสิเนี่ย!?" ชายหนุ่มผมทองเดินโดยไม่ทันระวัง เขาก็ไปชนกับนักเรียนชายคนหนึ่งตรงหน้า "อา...ขอโทษครับ!"
"อะ..ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร" คนที่ถูกชนคือคุซานากิ โกโดผู้เป็นมาสค์ไรเดอร์เบลด เขามาพร้อมพร้อมกับลิเลียน่า ครานจาห์ องค์รักษ์ของเขา "นายมันถ้าจำไม่ผิด...ฮาเซงาวะนี่!?"
โคดากะได้ยินเขาทักชื่อแบบนั้นทำให้เขาค่อยๆพยายามนึกชื่อของชายผู้นี้ออก "นายคือคนที่เป็นมาสค์ไรเดอร์...คุซานากิ..สินะ"
"นายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ...แล้วก็มากับผู้หญิงด้วย เป็นแฟนกันเรอะ ?" โกโดถามตรงๆ
ทั้งสองออกอาการเขิน "ปะ..เปล่านะ ฉันกับหมอนี่ไม่ได้เป็นอะไกันเลย!" เซนะรีบปฏิเสธ "ใช่มั้ย โคดากะ พวกเราแค่รู้จักกันใช่มั้ย ?"
"อะ..อา พวกเราแค่รู้จักกันน่ะไม่มีอะไรมากกว่านั้นเลย!" โคดากะตามน้ำ
"ก็ไม่เห็นจะต้องปฏิเสธถึงขนาดนั้นก็ได้ ฉันก็ไม่ได้คิดจะถามอะไรมากความอยู่แล้ว..." โกโดบอก และกำลังจะเดินออกไปจากตรงนั้น แต่ว่า....
"อ้ากกก!!!" เสียงร้องของชายผู้หนึ่งดังขึ้นเป็นการเรียกจุดสนใจไปทางนั้น พบว่าไนท์แมร์คาเมะกำลังเข้าทำร้ายเขา แล้วดูดพลังความฝันมาจากเขา พอดูดเสร็จมันก็มองหาเหยื่อรายต่อไป ซึ่งก็คือคนขายของร้านข้างๆ
"ลิเลียน่า ไปช่วยเขาเร็วเข้า!" โกโดสั่งพร้อมกับวิ่งตรงเข้าไป
"ทราบแล้วค่ะ!" ลิเลียน่ารับคำสั่งเคลื่อนที่ไปอยู่ตรงหน้าของไนท์แมร์ภายในชั่วพริบตา "ไม่ยอมให้ทำอะไรกับเขาหรอก!"
"ฮ้ากกก!!!" โกโดวิ่งเข้ามาพร้อมกับสวมไดร์เวอร์ของเขา แล้วสับคันโยกของไดร์เวอร์ "แปลงร่าง!!"
TURN UP
กำแพงสีฟ้าปรากฏออกมาจากไดร์เวอร์แล้วพุ่งเข้ากระแทกใส่ไนท์แมร์จนมันกระเด็นออกไป แล้วชายหนุ่มก็วิ่งผ่านกำแพงสีฟ้านั้นไปแล้วร่างของเขาก็เปลี่ยนเป็นมาสค์ไรเดอร์เบลด "ลิเลียน่า ฝากดูแลคนที่สลบไปด้วย!" โกโดสั่งแล้วก็ตามไปสู้กับไนท์แมร์
มาสค์ไรเดอร์และไนท์แมร์เปลี่ยนสถานที่ต่อสู้มาที่เขตสวนสาธารณะซึ่งตอนนี้ไร้ผู้คน เบลดค่อนข้างเป็นฝ่ายได้เปรียบเพราะการโจมตีด้วยดาบของเขา ทำให้ไนท์แมร์ไม่สามารถตอบโต้เขาได้ "ฮ่าส์!!" เขาฟันดาบใส่มันจนกระเด็นไปบนกระพานเล็กๆ เขาชี้ดาบไปที่มัน "ฉันจะแสดงความหวังในนายได้เห็นเอง!"
"อ่าาาาา!!!" ไนท์แมร์คาเมะลุกขึ้นยืน ร่างของมันมีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นซึ่งก็คือร่างของมันที่ค่อยๆมีสายฟ้าปรากฏขึ้นแล้วมันก็กลายร่างเป็นร่างขั้นที่สอง ซึ่งมีเกราะที่หนามากขึ้นพร้อมกับอาวุธลักษณะคล้ายไม้เท้า มันเริ่มโจมตีด้วยการปล่อยสายฟ้าประหลาดออกมาจากไม้เท้าโจมตีใส่เบลด
"หะ!?" เขากลิ้งตัวหลบออกด้านข้าง สายฟ้าประหลาดนั้นได้โจมตีใส่ต้นไม้แทน ผลคือต้นไม้นั้นเปลี่ยนสภาพเป็นต้นที่แก่ตายแล้วทันที "ถ้าโดนสายฟ้านั้นล่ะก็...มีหวังถูกทำให้แก่แน่ๆ!"
ไนท์แมร์คาเมะปล่อยสายฟ้าจากไม้เท้าโจมตีใส่เบลดอีกครั้ง การโจมตีที่รวดเร็วนั้นทำให้มาสค์ไรเดอร์ทำได้แค่ป้องกันก็แทบจะสุดๆอยู่แล้ว "แบบนี้โจมตีตอบโต้ไม่ได้แน่ จะทำยังไงดี!?"
โคดากะและเซนะตามมาถึงจุดที่ทั้งสองสู้พอดี "โคดากะ จัดการเลย!"
"เข้าใจแล้ว!" ชายหนุ่มผมสีทองสวมเข็มขัดของเขา แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือแบบมีฝาพับขึ้นมา เขากดปุ่ม 5 5 5 แล้วก็ใส่โทรศัพท์ที่เรียกว่าไฟซ์เกียร์นั้นลงเข็มขัด "แปลงร่าง!!"
COMPLETE
แสงสีแดงค่อยๆซ้อนทับร่างของโคดากะแล้วเปลี่ยนร่างของเขาไปเป็นมาสค์ไรเดอร์แห่งเทคโนโลยี มาสค์ไรเดอร์ไฟซ์ "เอาล่ะ!!" เขาหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาแล้วเปลี่ยนโหมดของมันเป็นปืน ยิงใส่ไนท์แมร์ในช่วงที่มันกำลังโจมตีใส่เบลดทำให้มันเสียหลักเล็กน้อย "ต้องการคนช่วยมั้ย ?"
"อา...ได้สักหน่อยก็ไม่เลว!" ไฟซ์กระโดดเข้ามาช่วยเบลด ทั้งสองพร้อมที่จะเข้าตัดสินกับไนท์แมร์ตนนี้
"เดี๋ยวฉันจะเปิดโอกาสให้ คุานากินายจัดการมันในตอนนั้นเลย!" ไฟซ์หยิบตราสัญลักษณ์ที่ไฟซ์เกียร์มาใส่ที่กล้องถ่ายรูปที่เป็นหนึ่งในอุปกรณ์ของเขา จนมันเปลี่ยนเป็นสนับมือเรียกว่า Faiz-shot พร้อมกับกดโทรศัพท์อีกที
EXCEED CHARGE
ไนท์แมร์คาเมะปล่อยสายฟ้าออกมาโจมตีใส่ไฟซ์ เขาเบี่ยงตัวหลบแล้ววิ่งเข้าไปต่อยใส่มันในช่วงจังหวะนั้น การโจมตีของเขานั้นได้เล็งไปที่ไม้เท้าของมันไว้อยู่แล้ว ทำให้ไม้เท้าของมันหักสะบั้นลง "คุซานากิ!"
"รู้แล้ว!!" เบลดเปิดแผงการ์ดออกมาจากดาบของเขา แล้วเขาก้ใช้งานการ์ดที่ดาบสามใบ
KICK + THUNDER + MACH
LIGHTING SONIC
การ์สามใบปรากฏขึ้นทั้งสามนั้นก็กลายเป็นแสงสีฟ้าแล้วเข้าผสานพลังกับมาสค์ไรเดอร์เบลด ร่างของเขาเปลี่ยนเป็นสายฟ้า เขาวิ่งชนกระแทกใส่ไนท์แมร์คาเมะทำให้มันเสียหลักเล็กน้อย จากนั้นก็หมุนตัวกลับมาแล้วกระโดดเตะใส่ไนท์แมร์ "เฮ้!!!"
"อ่าาาา!!!" ไนท์แมร์กระเด็นตกลงไปในน้ำแล้วระเบิด
บรึ้มมม!!!!
.
.
.
.
บ้านของปู่จิซาโตะ เวลา 07.55 น.
จุนอิจิทำสวนด้วยแรงเหงื่อและแรงกายของเขาเพียงคนเดียว โดยมีจิซาโตะคอยนั่งนั่งให้กำลังใจอยู่ข้างๆ "ทาจิบานะคุง ให้ฉันช่วยจะดีกว่ามั้ยคะ ท่าทางคุณเองก็เหนื่อยไม่ใช่เล่นๆแล้วด้วยนะคะ"
ชายหนุ่มเช็ดเหงื่อที่หน้าผากออก "ไม่เป็นไร อากาศร้อนแค่นี้ก็พอทนได้อีกอย่างก็ยังไม่เหนื่อยด้วยน่ะ!"
"ต้องขอโทษจริงๆนะคะ ที่คุณปู่มาใช้ให้มาทำงานแบบนี้ ทั้งๆที่ฉันเป็นฝ่ายไปขอร้องให้พวกคุณมาที่นี่แท้ๆ" จิซาโตะกล่าวขอโทษ
"เรื่องพวกนั้นไม่ใช่ปัญหาหรอก ผมเองก็ตอนแรกไม่ได้คิดไว้เลยว่าจะต้องมาที่นี้ล่ะนะ แต่่าในเมื่อมาแล้วก็มีเรื่องทำนิดหน่อยก็ไม่เป้นไร.." จุนอิจิพูดด้วยความเป็นมิตร "คุณจิซาโตะมีแฟนรึยังน่ะครับ คนดีๆอย่างคุณไม่น่าจะมีคนไม่หันมามองบ้างนะครับ"
"ฉันไม่มีหรอกค่ะเรื่องแบบนั้น ฉันมันเป็นพวกจริงจังกับงาน และอีกอย่างใครจะมาชอบผู้หญิงที่ทำงานร่วมกับศพล่ะคะ" จิซาโตะพูด ทั้งสองหัวเราะเล็กน้อย "แล้วทาจิบานะคุงล่ะมีแฟนรึยังคะ ?"
"..." คำถามนั้นทำให้จุนอิจิเงียบไปสักพักนึง พร้อมกับหันหน้าไปมองทางอื่น "เรื่องแบบนั้น...ผมเองไม่อยากจะไปนึกถึงมันนักหรอกครับ....ผมน่ะไม่ชอบงานรื่นเริงหรืองานอะไรที่จำเป็นต้องจับคู่น่ะ"
"รู้สึกว่าจะมีความทรงจำไม่ดีกับเรื่องคงามรักสินะคะ.." จิซาโตะพอเดาความรู้สึกของจุนอิจิออกเธอเลยไม่ถามต่อ "เดี๋ยวฉันไปหาน้ำมาให้นะคะ รอ.." ในตอนนั้นเธอก็ล้มลงไป
"คุณจิซาโตะ!" จุนอิจิวิ่งเข้ามาดูอาการของเธอ "คุณจิซาโตะ! ทำใจดีๆไว้นะ คุณจิซาโตะ!" เขาแตะที่หน้าผากก็ไม่พบอะไรที่แปลกประหลาด ตัวของเธอก็ไม่ร้อนมากหมายความว่าไม่ได้ป่วย สิ่งที่ผิดปกติเพียงอย่างเดียวคือบรรยากาศที่ดูอึมครึมขึ้นเพียงเท่านั้น
"ไม่ต้องตกใจ ข้าได้ทำให้ผู้หญิงผู้นั้นนิทราไปเพียงเท่านั้น" ชายเกราะสีดำทมิฬผู้มีนามว่าโอเนย์รอส บินลงมาจากท้องฟ้าปรากฏตัวต่อหน้าทาจิบานะ จุนอิจิ "ยินดีที่ได้รู้จักมาสค์ไรเดอร์ ข้ามีนามว่าโอเนย์รอส..นี่คงเป็นครั้งแรกที่เราพบกันสินะ.."
"ไม่ว่านายจะเป็นใคร แต่ท่าทางแบบนั้นคงไม่ได้มาดีสินะ ถ้าอย่างงั้น!!" จุนอิจิสวมไดร์เวอร์พร้อมกับใส่เมดัลทั้งสามลงไป "จัดก็จะจัดการนายซะ! แปลงร่าง!!" เขาสแกนไดร์เวอร์
TAKA
TORA
BATTA
TATOBA TATOBA TATOBA
"ท่าทางคงจะไม่ต้องพูดอะไรให้มากความแล้วสินะ..!" ชายเกราะสีดำเปล่งออร่าออกมา เผชิญหน้ากับนักรบผู้ใช้พลังจากเมดัลแห่งสรรพสัตว์ การต่อสู้ของพวกเขากำลังจะเริ่มขึ้น....
เวลา คือสิ่งที่มีค่ามากมายสำหรับทุกๆคน มันเป็นสิ่งที่ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกล้วนมีเท่ากัน ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์,สัตว์,ต้นไม้,สิ่งก่อสร้าง หรือแม้แต่โลกเอง มันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหวนคืนได้หากว่าเวลาได้ผ่านไปแล้วก็ไม่สามารถย้อนกลับมาแก้ไขสิ่งนั้นได้ มนุษย์หรือสิ่งต่างๆเองจึงต้องเข้าใจหลักการของเวลา และใช้ชีวิตกับสิ่งนี้ให้คุ้มค่าที่สุด
โรงเรียนยามเช้าเป็นช่วงเวลาที่จะเห็นนักเรียนเพียงไม่กี่คนที่ตื่นขึ้นมาเพื่อออกกำลังกายเช่นเดียวกับฮินะงิคุ นักเรียนบางคนอาจจะกำลังทำข้าวกล่องเพื่อนำไปให้คนสำคัญ บางคนอาจจะนอนหลับเป็นตายไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่บนเตียง หรือบางคนก็ตื่นขึ้นมาอ่านหนังสือติวในมุมมองของเด็กเรียน ทุกคนล้วนต่างดำเนินชีวิตตามเวลาของตัวเอง
แต่ว่าเช้าวันนี้ก็ไม่ได้เงียบสงบร่มเย็นอะไรถึงขนาดนั้น เพราะว่าการปรากฏตัวของไนท์แมร์คาเมะ(เต่า) สัตว์ประหลาดที่ปรากฏตัวออกมาจากจิตใจของผู้คนตามคำสั่งของจตุรเทพแห่งความฝัน เพื่อดูดกลืนความฝันของผู้คนเพื่อนำไปเป็นพลังงานให้กับบางสิ่งบางอย่าง "อ่าาา!!!" มันเข้าทำร้ายเด็กนักเรียนแล้วดูดพลังความฝันมาจากพวกเขา ตอนนี้มีผู้ตกเป็นเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายประมาณไม่ต่ำกว่า 10 คน
"หยุดทำเรื่องบ้าๆแบบนั้นซะที!!!" เสียงร้องของผู้ชายคนนึงดังขึ้น เขากระโดดเตะใส่ไนท์แมร์คาเมะแต่กระดองหลังของมันเป็นสิ่งที่แข็งแกร่งมาก การโจมตีทางกายภาพของชายผู้นี้ไม่สามารถทำอะไรมันได้ซ้ำยังถูกมันปัดกระเด็นออกมาและล้มลงกลับพื้น "แข็งชะมัด!"
ชายหนุ่มลุกขึ้นมาอีกครั้งแสงอาทิตย์เผยให้เห้นว่าเขาคือชายหนุ่มผู้เป็นมาสค์ไรเดอร์ผู้ใช้พลังจากเมดัล มาสค์ไรเดอร์โอสหรืออีกชื่อนึงคือทาจิบานะ จุนอิจิ "ถ้าอย่างงั้นก็คงไม่มีทางเลือกนอกจากใช้วิธีเดิมสินะ..." เขาหยิบไดร์เวอร์ออกมาสวมและใส่เมดัลลงไปสามเหรียญ แล้วเขาก็หยิบเครื่องแสกนขึ้นมาแล้วทำการแสกนไดร์เวอร์ของเขาทันที "แปลงร่าง!!"
TAKA
TORA
BATTA
TATOBA TATOBA TATOBA
ประกายแสงสีทองและเสียงประหลาดดังขึ้นมาจากไดร์เวอร์ของเขา แล้วสิ่งนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มผู้นี้เปลี่ยนร่างไปเป็นมนุษย์ผู้สวมเกราะประหลาดซึ่งทุกคนในเมืองนี้เรียกพวกเขาว่ามาสค์ไรเดอร์ "ฉันจะเป็นคนหยุดนายเอง" โอสหยิบดาบประจำตัวเขาขึ้นมา "เอาล่ะนะ!!"
"ย้ากกก!!!" มาสค์ไรเดอร์ฟันดาบลงใส่กระดองเกราะของไนท์แมร์คาเมะ ซึ่งแม้แต่ดาบเล็มนี้ก็ยังไม่สามารถฟันทำลายหรือแม้แต่จะสร้างรอยขีดข่วนให้เกราะของมันได้ "ไม่ได้ผลอย่างงั้นเรอะ!?"
"อ้าาาา!!!" ไนท์แมร์คาเมะปล่อยบอลพลังไฟฟ้าออกมาจากของมันโจมตีใส่โอส เขาใช้ดาบฟันการโจมตีด้วยสายฟ้านั้นออกไป แล้วกางกรงเล็บของเสือออกพุ่งเข้าไปโจมตีด้วยสิ่งนั้นแต่ก็ไม่อาจทำอะไรกระดองของมันได้เช่นเคย จนมาสค์ไรเดอร์ต้องถอยออกมาตั้งหลัก
"ถ้าการโจมตีด้วยวิธีปกติไม่ได้ผล...แต่ถ้าเจอสายฟ้าล่ะ!" โอสเปลี่ยนเมดัลสีเหลืองส่วนตรงกลางออกแล้วใส่เมดัลสีน้ำเงินลงไปแทน จากนั้นก็แสกนไดร์เวอร์
TAKA
UNAGI
BATTA
TAKAUBA
ลักษณะที่ลำตัวของโอสได้เปลี่ยนไปเป็นสีน้ำเงิน พลังของปลาไหลไฟฟ้าทำให้อาวุธที่มาพร้อมกับร่างนี้ก็คือแส้สายฟ้าซึ่งเขาใช้มันฟาดโจมตีใส่ไนท์แมร์คาเมะหวังว่าจะสามารถสร้างความเสียหายให้มันได้ "ฮ้ากกก!!"
"แแแแแอ้!!!!" ไนท์แมร์ได้รับความเสียหายจากการโจมตีของโอสบ้างแล้ว เมื่อมันได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีนี้ก็ทำให้โอสใช้แส้สายฟ้าของเขาฟาดโจมตีใส่มันอีกทีซึ่งก็ได้ผลตามเดิม
คาเมะกระเด็นออกจากการโจมตีของโอส แล้วมันก็ลุกขึ้นกลับมาตั้งหลักใหม่แล้วปล่อยสายฟ้าโจมตีใส่มาสค์ไรเดอร์แต่เขาสามารถกระโดดหลบไปข้างบนได้ก่อน "ฮ่าส์!!!" โอสพุ่งตัวลงไปเตะใส่มันทำเอาปิศาจเต่าตัวนั้นถึงกลับกระเด็นไปชนกับผนังของโรงเรียนจนเกิดเป็นรอยร้าวขนาดใหญ่ "อะ...โทษที!"
"อ้าาาา!!!!" ไนท์แมร์คาเมะเปลี่ยนการโจมตีเป็นการปล่อยกระดองของมันเองโจมตีใส่โอส จึงมันมีความเร็วเท่ากับกระสุนปืนทำให้มาสค์ไรเดอร์โดดกระดองนั้นชนใส่แล้วเกิดระเบิดจนได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
"เจ้านี้ยังไม่หมดพิษสงอีกเรอะ!?" โอสกระโดดขึ้นแล้วใช้แส้ฟาดไปที่ไนท์แมร์อีกครั้งแต่คราวนี้มันสามารถจับแส้ทั้งสองไว้ได้ เขาจึงต้องพุ่งเข้าไปเตะไนท์แมร์ตัวนี้ ซึ่งมันก็หมุนตัวหันกระดองให้กับเขาทำให้ท่าเตะถูกสะท้อนออกกระเด็นตกลงมาที่พื้น "อั่ก!"
"อ้าาาา!!!" ไนท์แมร์คาเมะปล่อยกระดองโจมตีซ้ำใส่โอส มาสค์ไรเดอร์รู้สึกตัวทันก่อนแล้วรีบกระโดดหลบภายในชั่วพริบตา แล้วเปลี่ยนเมดัลที่ไดร์เวอร์ของตนแล้วสแกนไดร์เวอร์
LION
KAMAKIRI
CHEETAH
LAKIRITAH
"ฮ้ากกกก!!!!" มาสค์ไรเดอร์โอสใช้พลังของเสือชีต้าร์วิ่งเข้าหาไนท์แมร์คาเมะอย่างรวดเร็ว พร้อมกับใช้พลังแสงของสิงโตสร้างแสงสว่างขึ้นมาพรางตาของมันแล้วใช้คามาคิริเบลดของตั๊กแตนตำข้าวฟันโจมตีไปที่กลางลำตัวของมันทำให้มันล้มลง แล้วเขาก็ทำการเปลี่ยนเมดัลและสแกนไดร์เวอร์ใหม่ทันที
GUWATAKA
TORA
BATTA
GATATORABA
"ฮ่าส์!!" โอสใช้พลังของด้วงปล่อยสายฟ้าสีเขียวโจมตีใส่ไนท์แมร์ซ้ำลงไปอีกที แล้วเขาก็สแกนไดร์เวอร์พร้อมกับกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้า
SCANNING CHARGE
วงสัญลักษณ์ของโอสสามวงปรากฏขึ้น มันเรียงรายลงล็อคเป้าหมายมาที่คะเมะพอดี มาสค์ไรเดอร์หมุนตัวและพุ่งตัวลงมาผ่านทะลุตราสัญลักษณ์ทั้งสามแล้วเตะใส่มัน "เซ..ย่าส์!!"
บรึ้มม!!!!
โอสกระโดดออกมาจากซากระเบิดของไนท์แมร์แล้วเขาก็มองกลับไปที่เพลิงไหม้ท่เขาเป็นผู้ทำขึ้น "ในที่สุดก็ล้มมันได้ แต่ว่า....ถ้าไม่ทำลายตราสัญลักษณ์ของผู้ที่ถูกประทับตราก่อน ก็คงยังกำจัดมันแบบสมบูรณ์ไม่ได้สินะ..."
"ท่าทางฉันจะมาช้าไปสินะ อุตส่าห์รับสัญญาณได้แต่ว่าก็มาไม่ทันแบบนี้ก็คงไม่มีความหมาย..." ฮาเซงาวะ โคดากะชายหนุ่มผมสีทองสลับกับออกน้ำตาลผู้เป็นมาสค์ไรเดอร์ไฟซ์ ตามเข้าสมทบกับจุนอิจิแต่เขาก็สังเกตเห็นว่าการต่อสู้นั้นได้จบลงไปแล้ว "..แต่ว่าก็ดีแล้วล่ะนะที่จัดการมันได้น่ะ"
"แต่ว่าถ้าเราไม่ทำลายตราสัญลักษณ์ที่เกิดกับคนที่เป็นตัวต้นของไนท์แมร์ก่อนล่ะก็ ก็ยังถือว่าจัดการจัดการมันไม่ได้" โอสบอกกับโคดากะแล้วเขาก็คืนร่างกลับเป็นจุนอิจิ "แล้วเราก็ไม่รู้ด้วยว่าไนท์แมร์ตัวนั้นมากจากใคร.."
"ก็ไม่เห็นจะยากเลยนี่น่าการออกตามหาเจ้าคนที่ดันปล่อยให้พวกมันมาทำตราสัญลักษณ์ได้น่ะ ถ้าขอบเขตในการหาเพียงแค่นั้นการตามหามันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย" หญิงสาวผมสีทองท่าทางเย่อหยิ่งเดินเข้ามาหาทั้งสองคน เธอพูดด้วยลักษณะที่ว่ารู้ว่าไนท์แมร์เป็นตัวอะไร
จุนอิจิครั้งแรกที่พบเห็นผู้หญิงคนนี้ เขาก็หน้าแดงเล็กน้อยเพราะความสวยของเธอแต่เขาก็ควบคุมสติของเขาไว้ได้และถามคำถามกลับไป "เธอเป็นใคร ?"
"คาชิวากิ เซนะ...ลูกสาวของท่านผู้อำนวยการคาชิวากิ ได้ยินมาว่าเป็นลูกครึ่ง มีผลการเรียนเป็นอันดับต้นๆของโรงเรียนและยังเป็นหนึ่งในดาวโรงเรียนชั้น ม.4 ของปีนี้ด้วยสินะคะ.." สึคาสะเดินออกมาจากสวนข้างๆแล้วมาอธิบายในจุนอิจิ "แต่ว่าเธอเป็นคนที่เปรียบผู้ชายเสมือนเป็นแค่..พรมเช็ดเท้า โดยถือว่านั้นเป็นรางวัลสินะคะ"
"รู้ละเอียดดีนี่ เธอเป็นใคร ?" เซนะยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยและถามสึคาสะกลับ
"ฉันชื่ออยาสึจิ สึคาสะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก" สึคาสะแนะนำตัวและเธอก็หันไปมองที่โคดากะ "พวกคุณสองคนรู้จักกันเหรอคะ...หรือว่าเป็นแฟนกัน ?"
"ไม่ใช่แบบนั้น พ่อของฉันกับเซนะน่ะเป็นเพื่อนสนิทกัน ก็เลยทำให้พวกเราได้รู้จักกันไปด้วยน่ะ ไม่มีอะรอื่นนอกจากนี้แล้ว" โคดากะตอบไปตามความจริง "ถึงยังไงตอนนี้ไม่ใช่เวลามาสนใจเรื่องนี้หรอกนะ เราต้องตามหาไนท์แมร์ก่อนไม่ใช่เรอะ ?"
"นั่นสินะ จากที่คุณคาชิวากิพูดเมื้อกี้ หมายความว่าไนท์แมร์นั้นมีรัศมีในการล่าเหยื่อที่ไม่กว้างมาก หากเราสามารถจุดศูนย์กลางได้ที่นั่นก็จะเป็นจุดที่ผุ้ทำตราสัญลักษณ์อยู่สินะครับ!" จุนอิจิทำความเข้าใจกับคำพูดของเซนะได้ทั้งหมด
"ใช่แล้วล่ะ จากที่เคยได้ยินมานะ ไนท์แมร์จะพัฒนาตัวเองขึ้นเรื่อยๆเมื่อมันได้ดูดพลังความฝันจากผู้คนไปเยอะสินะ ถ้าอย่างงั้นเราก็ต้องจัดการพวกมันก่อนที่จะเกิดเรื่องแบบนั้น ถ้ารีบจัดการเร็วเรื่องนี้จะได้จบลงเร็ๆยังไงล่ะ" เซนะพูดอธิบายให้ทุกคนเข้าใจ เธอเสยผมของเธอเล็กน้อยทำเอาจุนอิจิและโคดากะแอบเขินหน้าแดงเล็กน้อย
สึคาสะเห็นแบบนั้นจึงเหยียบเท้าของจุนอิจิอย่างเต็มแรง "โอ้ย!!! คะ..คุณอายัทสึจิยะ..เหยียบเท้าผมแล้วนะครับ"
"อะ..ขอโทษทีนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะ" เธอยกเท้าออกจากจุนอิจิ แต่สายตาของเธอทำให้ดูเหมือนว่าจริงๆแล้วเธอจงใจ "การออกตามหาในรัศมีเมตรมันก็ไม่ใช่เล่นๆนะคะ โดยเฉพาะเมื่อเราไม่รู้ตำแหน่งที่แน่ชัดของฝ่ายศัตรูแบบนี้การจะตามหาตำแหน่งของเขาก็เป็นเรื่องยากอยู่พอสมควรเลยค่ะ"
"ถ้าอย่างงั้นพวกเราก็แยกออกเป็นสองกลุ่มแล้วออกตามหาสิครับ แบบนั้นน่าจะช่วยทำให้หาได้เร็วขึ้นนะครับ" จุนอิจิแนะนำความคิดของเขา ซึ่งสึคาสะก็เห็นชอบด้วย "ผมกับคุณอายาสึจิจะไปทางตะวันตกกับใต้ พวกโคดากะกับคุณคาชิวากิช่วยไปทางตะวันออกกับทางเหนือให้ทีนะ"
โคดากะพยักหน้าตกลง "เข้าใจแล้ว!"
"ช่วยไม่ได้ล่ะนะจะยอมช่วยก็ได้ แต่ว่าถ้าเจอไนท์แมร์แล้วก็รีบจัดการให้มันเสร็จๆไปด้วยล่ะ!" เซนะบอกกับทั้งสอง แล้วหันหลังไปทางทิศตะวันออก "ไปกันเถอะ โคดากะ!"
"อะ...อื้อ!" ชายหนุ่มตอบตกลงหญิงสาว เขาหันกลับไปหาเพื่อนของเขาก่อนที่จะวิ่งไป "พวกนายเองก็โชคดีนะ!" แล้วเขาก็วิ่งตามเซนะไป
"พวกเราเองก็ไปกันเถอะครับคุณอายาสึจิ อย่างที่เขาบอกมาเสียเวลาอยู่ตรงนี้ก็คงจะไม่มีประโยชน์!" จุนอิจิชักชวนสึคาสะ แล้วพวกเขาก็เดินออกจามหาผู้ถูกทำตราสัญลักษณ์ โดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่า...การสนทนาของพวกเขานั้นได้ถูกจับตามองจากโอเนย์รอสมาตั้งแต่ต้นทั้งหมดแล้ว......
.
.
.
.
ตัวเมืองของเอเรีย 2 เขตตะวันตก เวลา 07.00น.
จากการเดินออกตามหาของจุนอิจิและสึคาสะถึงแม้จะเดินมาไกลพอสมควรแล้วก็ยังไม่สามารถตามหาที่ที่คนที่มีตราสัญลักษณ์อยู่ได้เลย "การเดินตามหาไปโดยไม่มีจุดหมายแบบนี้ มันก็ทำให้แย่เหมือนกันนะครับ...แถวนี้เองก็ไม่ค่อยมีบ้านหรือร้านอะไรเลยด้วย..."
"มันก็ไม่แน่หรอกนะ..." สึคาสะหยิบแก็ตเจ็ตที่ชาร์ลให้ไว้ขึ้นมาแล้ว กดปุ่มเพื่อเปิดโหมดแผนที่ออกตามหาตำแหน่งของไนท์แมร์ "ไนท์แมร์ที่เราเพิ่งกำจัดไป อยู่ประมาณส่วนปลายล่างสุดของเมืองพอดี ดังนั้นถ้าเดินขึ้นมาเหนืออีกสักหน่อยก้น่าจะตามหาจุดศูนย์กลางเจอล่ะนะ.."
"คุณอายาสึจินี่ สุดยอดไปเลยนะครับ รอบรู้ไปทุกเรื่องจริงๆ" จุนอิจิชม
"ขอบคุณที่ชมนะ...แต่ว่าฉันน่ะก็ไม่ได้รู้ไปซะทุกเรื่องหรอก รู้แค่เรื่องที่รู้เท่านั้นล่ะ!" สึคาสะพูดกลับ ในมุมมองของจุนอิจิเหมือนกับว่าเธอกำลังถ่อมตัว
"ถ้าตามแผนที่แล้ว เมื่อเราเดินไปถึงจุดกลางก็จะพบกับบ้านของผู้ใหญ่บ้านที่คอยดูแลเมืองนี้ไว้ทั้งหมด เราจะขอให้เขาช่วยในเรื่องของผังเมืองหน่อย รีบไปกันเถอะ!" สึคาสะรีบวิ่งจุนอิจิวิ่งตาม แล้วทั้งสองก็มาถึงเขตประตูรั้วซึ่งที่หน้าประตูมีการเขียนป้ายอย่างเป็นมิตรว่า "ห้ามเข้าเด็ดขาด!!"
"คุณอายาสึจิ....แบบนี้พวกเราก็คงจะเข้าไปรบกวนไม่ได้สินะ เขียนป้ายซะใหญ่โตขนาดนั้น" จุนอิจิบอก
"ก็ไม่เป็นไรหรอก ขอแค่ปีนเข้าไปโดยที่ไม่มีใครรู้ก็น่าจะพอแล้ว!" สึคาสะเดินมาที่ริมกำแพงและคิดหาทางขึ้น เธอก็คิดออกเมื่อมองไปที่จุนอิจิ "ทาจิบานะคุงฉันขอให้เธอช่วยอะไรอย่างนึงได้มั้ย ?"
"จะให้ช่วยเรื่องอะไรล่ะ ?" จุนอิจิถาม
"คือช่วยต่อตัวให้ฉันขึ้นไปหน่อยสิ เดี๋ยวถ้าฉันขึ้นไปได้แล้วเดี๋ยวจะช่วยจับทาจิบานะคุงขึ้นไปด้วย!" สึคาสะบอกคำขอร้องของเธอ "ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเราหาทางอื่นก็ได้!"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรนะครับ ผมเองก็ไม่อยากจะไปหาทางเข้าอื่นแล้วด้วย" จุนอิจินั่งย่อตัวลงที่กำแพง
"ขึ้นมาเลยครับ!"
"ขอบใจนะ!" สึคาสะเหยียบไหล่ของจุนอิจิและปีนขึ้นไปบนกำแพงได้สำเร็จแล้วเธอก็ยื่นมือลงมา เพื่อช่วยให้จุนอิจิขึ้นมาด้วย "จับมือฉันไว้สิ!"
"ขอบคุณนะครับ!!" จุนอิจิจับมือของสึคาสะแล้วค่อยปีนขึ้นไปข้างบนกำแพง เมื่อเขาขึ้นมาทั้งสองก็ใกล้ชิดกัน ทำให้ทั้งคู่ต่างเขินอายซึ่งกันและกัน ทำให้ไม่ทันระวังตกลงจากกำแพงทั้งคู่ "โอ้ย!"
"เจ็บชะมัด...คุณอายาสึจิไม่เป็นไ..." จุนอิจิกำลังจะถามอาการของสึคาสะ แต่เขาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นหญิงสาวผู้นี้กำลังล้มทับเขาอยู่ เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา แล้วทั้งสองก็สบตากันโดยที่ไม่มีใครเคลื่อนไหว "...คุณอายาสึจิครับ..."
"อะ!! ขอโทษทีนะ!" สึคาสะรู้สึกตัวเพราะเสียงของเขา และเธอก็ถอยออกมาแล้วลุกขึ้น
"มะ...ไม่เป็นไร ผมเองก็ต้องขอโทษด้วยที่ล้มใส่แบบนั้น!" จุนอิจิกล่าวขอโทษ
"ถึงยังไงก็เถอะ ในที่สุดพวกเราก็เข้ามาได้แล้วล่ะนะ!" สึคาสะทำเป็นลืมๆเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ และหันไปสนใจงานของทุกคนก่อน "บ้านของผู้ใหญ่บ้านที่นี่ ได้ยินมาก่อนว่าเมื่อก่อนเขาเป็นคนที่ใจดีมากๆและรู้จักแบ่งปันของให้ผู้อื่น มีมนุษสัมพันธ์ที่ดี แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...เขาจึงเก็บตัวอยู่ที่นี่มานานถึงสามปีแล้ว!"
"เดี๋ยวก่อนนะ เป้าหมายของเราคือการตามหาไนท์แมร์..แล้วทำไมถึงต้องมาอยู่ที่บ้านของผู้ใหญ่บ้านคนนี้ด้วยล่ะ ?" จุนอิจิถามเหตุผลจากสึคาสะ
"เรื่องนั้น..." สึคาสะเงียบไปสักพัก เธอทำท่าทางเหมือนจะพยายามนึกเหตุผลที่เธอพาพวกเขามาที่นี่ "..พอดีฉันก็ไม่รู้สาเหตุเหมือนกันว่าจะมาที่นี่ทำไม ?"
"เอ๋...เดี๋ยวสิ ก็คุณอายาสึจิเป็นคนพาพวกเรามาที่นี่เองนี่ แล้วทำไมถึงไม่รู้เหตุผลว่าทำไมถึงต้องมาที่นี่ด้วยล่ะ ?" จุนอิจิพยายามถามอีก เพื่อให้เธอนึกเหตุผลให้ออก
"เรื่องนั้น..." สึคาสะแสดงสีหน้าลำบากใจ
"เห้ย!! เจ้าเด็กสองนั้นน่ะเข้ามาที่นี่ทำไม ออกไปซะ!!" ชายชราผู้หนึ่งเดินออกมาจากบ้านของเขา และตะโกนไล่พวกจุนอิจิทันที "จะมาขโมยของใช่มั้ย ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ!" เขาผู้นั้นหยิบปืนลูกซองขึ้นมาแล้วเล็งไปที่พวกเขาทันที "ออกไป ไม่งั้นยิงจริงๆนะ!!"
"ครับๆ อย่ายิงนะครับ พวกผมจะรีบออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะ!" จุนอิจิขอร้องชายชราผู้นั้น เขาพยายามไกล่เกลี่ยความรุนแรงที่อาจจะเกิดขึ้น
"ว่าไงนะ!..ไม่ว่ายังไงก็จะไม่ออกปย่างงั้นเรอะ งั้นก็เตรียมตัวตายได้!!" ชายชราชักปืนลูกซองพร้อมยิงใส่พวกเขา
"คุณปู่ หยุดนะคะ พวกเขาไม่ใช่คนเลวหรอกค่ะ!!" หญิงสาวในชุดนักเรียน SMART BRAIN เดินออกมาจากบ้านแล้วช่วยกล่อมให้ชายชรานั้นสงบลง "ใจเย็นๆสิคะ เดี๋ยวถ้าโรคหัวใจกำเริบอีก จะลำบากนะคะ"
"จิซาโตะ แต่ว่าเจ้าพวกนี้อาจจะเป็นขโมยก็ได้นะ!" ชายชรายังคงหัวแข็ง จ่อปืนไปที่พวกจุนอิจิอยู่
หญิงสาวจับปืนของคุณปู่เธอแล้วกดลง "พอได้แล้วค่ะ พวกเขาสองคนนั้นหนูรู้จัก พวกเขาเป็นเพื่อนหนูเองอย่าสงสัยพวกเขาเลยค่ะ!"
"เพื่อนของจิซาโตะงั้นเรอะ..." ในที่สุดชายชราก็ยอมลดปืนลงตามที่เธอบอก และยอมกลับเข้าไปในบ้านแต่โดยดี
จุนอิจิและสึคาสะก็ตามจิซาโตะเข้ามาในบ้านสไตล์แบบญี่ปุ่น มีสวนเล็กๆที่หลังบ้าน มีทางเดินเป็นทางหินอ่อน มีบ่อน้ำเล็กๆ และยังมีแปลงผักขนาดใหญ่อยู่แถวหน้าบ้าน ทั้งสามเข้ามานั่งคุยกันที่ห้องรับแขกพวกเขานั่งบนเสื่อทาทามิที่ถูกปูไว้พร้อมแล้ว
"ต้องขอโทษเรื่องคุณปู่เขาด้วยนะคะ" จิซาโตะก้มหัวขอโทษ "ท่านอายุมากแล้ว เดี๋ยวนี้ก็ชอบระแวงไปซะทุกอย่างทำให้เก็บตัวอยู่ที่นี่มานานถึง 3 ปีแล้วล่ะค่ะ!"
"อันที่จริงทางเราก็ต้องขอโทษด้วยเช่นกันค่ะ ที่พวกเราเข้ามาในเขตบ้านของคุณจิซาโตะโดยพลการแบบนี้" สึคาสะกล่าวขอโทษและก้มหัวลงพร้อมกับจุนอิจิ "แล้วคุณจิซาโตะสินะคะ ที่เป็นคนบอกให้พวกฉันมาที่นี่เพื่อช่วยเรื่องบางอย่างน่ะค่ะ"
"คือว่าช่วงนี้คุณปู่เขาร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงแล้วน่ะค่ะ ฉันจึงอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณอายาสึจิให้ช่วยหาทางกล่อมเขาไปที่ศูนย์พักคนชราเพื่อที่จะให้เขาได้อยู่อย่างสบายด้วยน่ะค่ะ" จิซาโตะก้มหัวขอร้อง "เพราะว่าช่วงนี้ฉันเองก็มีงานยุ่ง และยังมีงานพิเศษมากมายที่จำเป็นต้องมาใช้เป็นรายได้ทางบ้าน บางวันก็กลับดึก ฉันเป็นห่วงคุณปู่น่ะค่ะ กลัวว่าเขาจะอยู่คนเดียวแบบนี้อีกนานไม่ได้ เพราะว่าฉันเองบางวันก็ไม่ได้กลับบ้านเพราะติดปัญหาหลายๆอย่าง"
"คุณจิซาโตะทำงานอะไร ถึงได้มีงานยุ่งขนาดนี้ล่ะ ?" จุนอิจิถาม
"ฉันทำงานเป็นอาสาสมัครอยู่ในเมืองเอเรีย 1 และ 3 น่ะค่ะ เวลามีผู้ได้รับบาดเจ็บหรือมีผู้เสียชีวิต พวกฉันก็ต้องไปทำหน้าที่นั้นๆ เดี๋ยวนี้มีข่าวลือแปลกๆที่จะพบกับคนเสียชีวิตอยู่ทุกวัน ทำให้งานของฉันก็ยุ่งมากเลยล่ะค่ะ รายได้ก็ไม่ค่อยมาก แต่พี่สาวและน้องสาวก็พยายามช่วยกันหาเงินอยุ่น่ะค่ะ" จิซาโตะเล่าเรื่องของเธอ
"แล้วคุณพ่อคุณแม่ของคุณจิซาโตะไปอยู่ไหนแล้วล่ะครับ ?" จุนอิจิถามเพราะจากการสังเกตว่าเธอไม่ได้พูดถึงพ่อแม่ของเธอเลย
เธอแสดงสีหน้าซึมเศร้าเล็กน้อยและหลบหน้าทั้งสอง "คุณคุณแม่เสียชีวิตไปหลังจากคลอดน้องสาวคนเล็กได้น่ะค่ะ ส่วนคุณพ่อก็ทิ้งพวกเราไปหลังจากที่คุณแม่เสียชีวิต...มีเพียงคุณปู่ที่เป็นญาติคนสุดท้ายที่นำพวกเรามาเลี้ยงดูน่ะค่ะ"
"ต้องขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ" สึคาสะกล่าว
"ฉันเองก็ทำใจได้แล้วล่ะค่ะ ตอนนี้ฉันอยากจะใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน ใช้ชีวิตกับคุณปู่ให้ได้มากที่สุด" จิซาโตะพูดพร้อมกับมองไปที่สวนหลังบ้านของเธอ "เวลา เป้นสิ่งมีค่าจริงๆนะคะ มันผ่านไปเร็วซะจนพวกเราไม่รู้ตัวจริงๆ"
"แล้วคุณจิซาโตะไม่กลัวพวกวิญญาณหรือผีเหรอครับ ทำงานเป็นอาสาสมัครเก็บศพแบบนี้ ?" จุนอิจิถามเล่นๆ
จิซาโตะยิ้ม "เรื่องง่ายๆค่ะ เมื่อก่อนก็กลัวๆอยู่ แต่เดี๋ยวนี้ชินกับมันแล้วด้วย และในเมืองนี้ก้ไม่ค่อยมีใครชอบทำงานแบบนี้ ฉันจึงเลือกทำงานที่ไม่มีคู่แข่งแบบนี้น่ะค่ะ"
"แต่ก็ดีมากเลยนะคะ ขนาดเห็นว่าสภาพเป็นเช่นนี้ก็ยังสามารถสอบเข้าที่ SMART BRAIN ได้ ไม่คิดไปหางานทำที่มีรายได้มากกว่านี้เหรอคะ ?" สึคาสะให้คำแนะนำ
"เคยคิดเรื่องนั้นอยู่เหมือนกันค่ะ แต่ว่าตอนนี้ฉันให้พี่สาวกับน้องสาวรับงานพวกนั้นน่ะค่ะ เพราะพี่สาวที่เรียนมหาลัยก็ทำงานเป้นผู้ช่วยหมออยู่ที่โรงพยายาบาลในโรงเรียน ส่วนน้องสาวชั้นม.1 ทำงานพิเศษที่ร้านอาหาร แต่ว่าพี่สาวงานหนักจนต้องพักที่โรงพยาบาลขนาดหอพักยังได้กลับไปแค่เดือนละครั้ง ส่วนน้องสาวก็ยังเด็กเกินไปที่จะมาดูแลคุณปู่ แต่ถ้าเธอมาก็จะขอให้มาช่วยดูแลคุณปู่พร้อมกับเพื่อนๆของเธอน่ะค่ะ" จิซาโตะอธิบายเหตุผล "ส่วนฉันเองก็ชอบงานนี้เข้าไปแล้วด้วย คงจะเลิกไม่ได้ง่ายๆหรอกค่ะ!"
ผู้หญิงทั้งสองหัวเราะจากการสนทนากัน ส่วนชายหนุ่มขอตัวออกมาทำธุระส่วนตัว ระหว่างนั้นเขาได้เดินผ่านห้องของคุณปู่ผู้นั้น "กำลังทำอะไรอยู่นะ...นอนอยู่งั้นเรอะ ?"
"ใครอยู่ข้างนอกน่ะ จิซาโตะเรอะ!?" ชายชราตะโกนถามมาจากข้างในห้อง
"อะ..เออ ผมทาจิบานะ จุนอิจิ ที่เป็นเพื่อนของคุณจิซาโตะน่ะครับ" จุนอิจิเปิดประตูเข้ามาให้คุณปู่คนนี้เห็นหน้า "มีอะไรรึเปล่าครับ ?"
"นายงั้นเรอะ...ฉันมีเรื่องอยากให้นายทำหน่อย มาด้วยกันหน่อยจะได้มั้ย ?" คุณปู่ถาม
"อา...ก็ได้ครับ" จุนอิจิตกลงไปตามที่คุณปู่ผู้นี้บอกบอก ทั้งสองเดินออกไปยังหน้าบ้าน....
ผ่านไป 10 นาทีหลังจากที่จุนอิจิออกไปจากห้อง ปัจจุบัน 7.20 น.
สึคาสะและจิซาโตะที่รอจุนอิจิอยู่ที่ห้องนั่งเล่นสังเกตเห็นว่าเขานั้นได้หายตัวไปนานถึง 10 กว่านาทีแล้วจึงรู้สึกเป็นห่วง "ทำไมทาจิบานะคุงถึงไปเข้าห้องน้ำนานแบบนี้ล่ะคะ หรือว่าคุณปู่ของคุณจิซาโตะจะทำอะไรกับเขารึเปล่านะคะ ?"
"แบบนั้นไม่ดีแน่เลยค่ะ!!" จิซาโตะรีบลุกขึ้นยืนทันที "ต้องรีบไปดูกันแล้วค่ะ ไม่งั้นทาจิบานะคุงอาจจะกำลังโดนคุณปู่ทรมาณอยู่ก็ได้นะคะ!" เธอวิ่งออกไปอย่างร้อนรนโดยมีสึคาสะตามไปด้วย เมื่อพวกเธอมาดูที่ห้องน้ำหรือห้องของคุณปู่ก็ไม่พบเห็นใครอยู่ที่ห้องสองห้องนั้น "พวกเขาหายไปไหน ?"
"คุณจิซาโตะคะ ฉันเจอพวกเขาแล้วค่ะ!" สึคาสะเรียกจิซาโตะ เธอจึงวิ่งตามเข้ามาหา "แต่ว่าท่าทางเราจะมาช้าไปนิดนึงแล้วล่ะค่ะ!" สึคาสะชี้ไปที่จุนอิจิที่กำลังใช้จอบทำสวนอยู่ โดยมีคุณปู่ของจิซาโตะนั่งดูอยู่ข้างๆ
จิซาโตะรีบออกไปหาปู่ของเธอทันที "คุณปู่คะ ทำไมถึงมาบังคับใช้เพื่อนของหนูแบบนี้ล่ะคะ ให้เขาพอเถอะค่ะ!"
"ไม่ได้!!" ชายชราตอบปฏิเสธอย่างฉับไว "เขาจะต้องทำสวนของปู่ให้เสร็จก่อน ฉันถึงจะยอมให้เจ้านั่นกลับได้!"
"แต่ว่าทำแบบนี้มันเป็นการบังคับแขกกันชัดๆเลยนะคะ..." จิซาโตะทนไม่ไหวจึงหยิบจอบข้างๆขึ้นมา "งั้นเดี๋ยวหนูก็จะขอเข้าไปช่วยเขาอีกแรง"
"จิซาโตะหลานห้ามเข้าไปช่วย ผู้หญิที่อยู่ตรงนั้นก็ด้วยห้ามสอดเข้าไปยุ่งเด็ดขาด!!" คุณปู่พูดขัดสึคาสะก่อนที่เธอจะหยิบอุปกรณ์ที่อยู่ในกล่องเครื่องมือทำสวน "ฉันอยากให้เจ้าเด็กผู้ชายคนนี้มันได้เรียนรู้อะไรสักอย่างหนึ่ง หากพวกเธอเข้ามายุ่งสิ่งที่ฉันจะสอนมันก็ไม่มีความหมาย"
"แต่ว่าพวกเรามีงานอื่นที่จะต้องไปทำอีกนะคะ..." สึคาสะพยายามกล่อมคุณปู่
"คุณอายาสึจิ คุณจิซาโตะ ไม่ต้องห่วงหรอก!" จุนอิจิพูดกับทั้งสองขณะที่ตัวเองทำสวนอยู่ "ฉันเองเป็นคนเลือกที่จะช่วยคุณปู่เขา หากผู้ชายไม่ทำตามที่ให้คำไว้มันก็ไม่ใช่ลูกผู้ชาย ดังนั้นเดี๋ยวจะรีบทำให้เสร็จแล้วเราก็จะไปทำงานของเราให้เสร็จ!"
"พูดได้ดีมาก!!" คุณปู่พูดเสียงดัง "ถ้าอย่างงั้นก็ทำตามที่พูดให้ได้ล่ะ ฉันจะไปนอนพักสักเดี๋ยวนึง!" แล้วคุณปู่ก็เข้าไปในบ้านโดยที่ปล่อยให้ชายหนุ่มทำงานสวนอยู่เพียงตัวคนเดียว
พอคุณปู่มานอนลงที่เตียงของเขา ตราประทับรูปดาวสีดำก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของเขาแล้วปลดปล่อยไนท์แมร์คาเมะที่เป็นไนท์แมร์ที่ปรากฏตัวขึ้นมาเมื่อเช้าออกมา มันออกไปจากบ้านหลังนี้โดยที่ทั้งสามไม่รู้ถึงมัน โดยที่ที่มันตรงไปนั้นคือ.....ภายในตัวเมือง....
ตัวเมืองเอเรีย 2 เวลา 07.35 น.
ฮาเซงาวะ โคดากะ และคาชิวากิ เซนะทั้งสองเดินเข้ามาในตัวเมืองผ่านร้านขายของต่างๆ ผู้คนมากมายหรือจะเด็กนักเรียนที่ออกมาซื้อของ ซึ่งทุกคนมีจุดสนใจต่างมามองที่พวกเขาทั้งสองแทบจะทุกคน และยังมีเสียงกระซิบที่ถ้าฟังดีๆก็จะได้ยิน...
"เจ้าโหดฮาเซงาวะ เดินควงคู่มากับคาชิวากิด้วยล่ะ!"
"ท่านเซนะ ทำไมทำแบบนี้ล่ะครับ!?"
"ใช้กำลังข่มขู่ให้มาเดินด้วยอย่างงั้นเรอะ!?"
"เจ้าบ้าหัวทองนี่ มันเลวชะมัด!"
"มันคิดอะำรของมันเนี่ย!?"
"เซนะ รู้สึกว่าจะมีแต่คนมองเราด้วยสายตาชิงชังยังไงไม่รู้นะ..." โคดากะพูดกับหญิงสาวผมสีบลอนด์ข้างๆ
"ก็นะ...ช่วงนี้มีแต่คนเขาชือกันว่า คุณคาชิวากิตอนนี้หันไปคบกับไอ้โหดฮาเซงาวะด้วยล่ะ อะไรประมาณนี้ด้วยน่ะ มันก็ทำให้ฉันมีปัญหาไม่น้อยเหมือนกันนะ" เซนะบ่น
"ฮะๆ งั้นฉันก็ต้องขอโทษด้วยละกัน..." โคดากะทำหน้าครุ่นคิดถึงบางอย่าง "แต่ว่าคนที่ได้รับฉายาว่าหน้าโหด...นอกจากฉันแล้ว จำได้ว่าก็มีอีกคนนึงสินะ รู้สึกว่าจะอยู่ห้อง C และก็ยังเป็นหนึ่งในมาสค์ไรเดอร์ด้วย จากคำบอกเล่าจากทาจิบานะ.."
"คนหน้าโหดแต่จิตใจดีอย่างนายน่ะ ถ้ารู้จักจริงๆแล้วก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรหรอก!" เซนะพูดตามความจริง เพราะเธอกับเขาก็รู้จักกันมานานพอสมควรแล้ว ทำให้เธอเข้าใจถึงนิสัยจริงๆของโคดากะ "แต่ว่าถ้าคราวหน้าพาโคบาโตะจัง มาด้วยฉันก็จะดีใจมากเลยนะ!"
"เดี๋ยวถ้าได้ไปพบพ่อของเธอเดี๋ยวฉันก็จะพาไปละกัน จะได้ไปขอบคุณเรื่องที่ให้ย้ายเข้ามาที่นี่โดยไม่มีปัญหาด้วย" โคดากะพูด "...แต่ว่าตอนนี้เราก็เดินมาทั่วแล้ว ก็ยังไม่เห็นใครที่น่าจะมีโอกาสเป็นไนท์แมร์ได้เลยนะ.."
"เรื่องนั้น เราจะไปรู้ได้ยังไงเพราะคนที่ถูกประทับดวสีดำไว้ทุกคนก็ต่างจะต้องหลับก่อนถึงจะปรากฏตราออกมา แบบนี้ถึงแม้เราจะเดินดูอย่างละเอียด ก็ไม่มีทางที่จะหาเจอได้หรอก!" เซนะพูด
"แบบนี้แปลว่าเราเดินเสียเวลามานานแล้วน่ะสิเนี่ย!?" ชายหนุ่มผมทองเดินโดยไม่ทันระวัง เขาก็ไปชนกับนักเรียนชายคนหนึ่งตรงหน้า "อา...ขอโทษครับ!"
"อะ..ไม่เป็นไร ฉันไม่เป็นไร" คนที่ถูกชนคือคุซานากิ โกโดผู้เป็นมาสค์ไรเดอร์เบลด เขามาพร้อมพร้อมกับลิเลียน่า ครานจาห์ องค์รักษ์ของเขา "นายมันถ้าจำไม่ผิด...ฮาเซงาวะนี่!?"
โคดากะได้ยินเขาทักชื่อแบบนั้นทำให้เขาค่อยๆพยายามนึกชื่อของชายผู้นี้ออก "นายคือคนที่เป็นมาสค์ไรเดอร์...คุซานากิ..สินะ"
"นายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ...แล้วก็มากับผู้หญิงด้วย เป็นแฟนกันเรอะ ?" โกโดถามตรงๆ
ทั้งสองออกอาการเขิน "ปะ..เปล่านะ ฉันกับหมอนี่ไม่ได้เป็นอะไกันเลย!" เซนะรีบปฏิเสธ "ใช่มั้ย โคดากะ พวกเราแค่รู้จักกันใช่มั้ย ?"
"อะ..อา พวกเราแค่รู้จักกันน่ะไม่มีอะไรมากกว่านั้นเลย!" โคดากะตามน้ำ
"ก็ไม่เห็นจะต้องปฏิเสธถึงขนาดนั้นก็ได้ ฉันก็ไม่ได้คิดจะถามอะไรมากความอยู่แล้ว..." โกโดบอก และกำลังจะเดินออกไปจากตรงนั้น แต่ว่า....
"อ้ากกก!!!" เสียงร้องของชายผู้หนึ่งดังขึ้นเป็นการเรียกจุดสนใจไปทางนั้น พบว่าไนท์แมร์คาเมะกำลังเข้าทำร้ายเขา แล้วดูดพลังความฝันมาจากเขา พอดูดเสร็จมันก็มองหาเหยื่อรายต่อไป ซึ่งก็คือคนขายของร้านข้างๆ
"ลิเลียน่า ไปช่วยเขาเร็วเข้า!" โกโดสั่งพร้อมกับวิ่งตรงเข้าไป
"ทราบแล้วค่ะ!" ลิเลียน่ารับคำสั่งเคลื่อนที่ไปอยู่ตรงหน้าของไนท์แมร์ภายในชั่วพริบตา "ไม่ยอมให้ทำอะไรกับเขาหรอก!"
"ฮ้ากกก!!!" โกโดวิ่งเข้ามาพร้อมกับสวมไดร์เวอร์ของเขา แล้วสับคันโยกของไดร์เวอร์ "แปลงร่าง!!"
TURN UP
กำแพงสีฟ้าปรากฏออกมาจากไดร์เวอร์แล้วพุ่งเข้ากระแทกใส่ไนท์แมร์จนมันกระเด็นออกไป แล้วชายหนุ่มก็วิ่งผ่านกำแพงสีฟ้านั้นไปแล้วร่างของเขาก็เปลี่ยนเป็นมาสค์ไรเดอร์เบลด "ลิเลียน่า ฝากดูแลคนที่สลบไปด้วย!" โกโดสั่งแล้วก็ตามไปสู้กับไนท์แมร์
มาสค์ไรเดอร์และไนท์แมร์เปลี่ยนสถานที่ต่อสู้มาที่เขตสวนสาธารณะซึ่งตอนนี้ไร้ผู้คน เบลดค่อนข้างเป็นฝ่ายได้เปรียบเพราะการโจมตีด้วยดาบของเขา ทำให้ไนท์แมร์ไม่สามารถตอบโต้เขาได้ "ฮ่าส์!!" เขาฟันดาบใส่มันจนกระเด็นไปบนกระพานเล็กๆ เขาชี้ดาบไปที่มัน "ฉันจะแสดงความหวังในนายได้เห็นเอง!"
"อ่าาาาา!!!" ไนท์แมร์คาเมะลุกขึ้นยืน ร่างของมันมีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นซึ่งก็คือร่างของมันที่ค่อยๆมีสายฟ้าปรากฏขึ้นแล้วมันก็กลายร่างเป็นร่างขั้นที่สอง ซึ่งมีเกราะที่หนามากขึ้นพร้อมกับอาวุธลักษณะคล้ายไม้เท้า มันเริ่มโจมตีด้วยการปล่อยสายฟ้าประหลาดออกมาจากไม้เท้าโจมตีใส่เบลด
"หะ!?" เขากลิ้งตัวหลบออกด้านข้าง สายฟ้าประหลาดนั้นได้โจมตีใส่ต้นไม้แทน ผลคือต้นไม้นั้นเปลี่ยนสภาพเป็นต้นที่แก่ตายแล้วทันที "ถ้าโดนสายฟ้านั้นล่ะก็...มีหวังถูกทำให้แก่แน่ๆ!"
ไนท์แมร์คาเมะปล่อยสายฟ้าจากไม้เท้าโจมตีใส่เบลดอีกครั้ง การโจมตีที่รวดเร็วนั้นทำให้มาสค์ไรเดอร์ทำได้แค่ป้องกันก็แทบจะสุดๆอยู่แล้ว "แบบนี้โจมตีตอบโต้ไม่ได้แน่ จะทำยังไงดี!?"
โคดากะและเซนะตามมาถึงจุดที่ทั้งสองสู้พอดี "โคดากะ จัดการเลย!"
"เข้าใจแล้ว!" ชายหนุ่มผมสีทองสวมเข็มขัดของเขา แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือแบบมีฝาพับขึ้นมา เขากดปุ่ม 5 5 5 แล้วก็ใส่โทรศัพท์ที่เรียกว่าไฟซ์เกียร์นั้นลงเข็มขัด "แปลงร่าง!!"
COMPLETE
แสงสีแดงค่อยๆซ้อนทับร่างของโคดากะแล้วเปลี่ยนร่างของเขาไปเป็นมาสค์ไรเดอร์แห่งเทคโนโลยี มาสค์ไรเดอร์ไฟซ์ "เอาล่ะ!!" เขาหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาแล้วเปลี่ยนโหมดของมันเป็นปืน ยิงใส่ไนท์แมร์ในช่วงที่มันกำลังโจมตีใส่เบลดทำให้มันเสียหลักเล็กน้อย "ต้องการคนช่วยมั้ย ?"
"อา...ได้สักหน่อยก็ไม่เลว!" ไฟซ์กระโดดเข้ามาช่วยเบลด ทั้งสองพร้อมที่จะเข้าตัดสินกับไนท์แมร์ตนนี้
"เดี๋ยวฉันจะเปิดโอกาสให้ คุานากินายจัดการมันในตอนนั้นเลย!" ไฟซ์หยิบตราสัญลักษณ์ที่ไฟซ์เกียร์มาใส่ที่กล้องถ่ายรูปที่เป็นหนึ่งในอุปกรณ์ของเขา จนมันเปลี่ยนเป็นสนับมือเรียกว่า Faiz-shot พร้อมกับกดโทรศัพท์อีกที
EXCEED CHARGE
ไนท์แมร์คาเมะปล่อยสายฟ้าออกมาโจมตีใส่ไฟซ์ เขาเบี่ยงตัวหลบแล้ววิ่งเข้าไปต่อยใส่มันในช่วงจังหวะนั้น การโจมตีของเขานั้นได้เล็งไปที่ไม้เท้าของมันไว้อยู่แล้ว ทำให้ไม้เท้าของมันหักสะบั้นลง "คุซานากิ!"
"รู้แล้ว!!" เบลดเปิดแผงการ์ดออกมาจากดาบของเขา แล้วเขาก้ใช้งานการ์ดที่ดาบสามใบ
KICK + THUNDER + MACH
LIGHTING SONIC
การ์สามใบปรากฏขึ้นทั้งสามนั้นก็กลายเป็นแสงสีฟ้าแล้วเข้าผสานพลังกับมาสค์ไรเดอร์เบลด ร่างของเขาเปลี่ยนเป็นสายฟ้า เขาวิ่งชนกระแทกใส่ไนท์แมร์คาเมะทำให้มันเสียหลักเล็กน้อย จากนั้นก็หมุนตัวกลับมาแล้วกระโดดเตะใส่ไนท์แมร์ "เฮ้!!!"
"อ่าาาา!!!" ไนท์แมร์กระเด็นตกลงไปในน้ำแล้วระเบิด
บรึ้มมม!!!!
.
.
.
.
บ้านของปู่จิซาโตะ เวลา 07.55 น.
จุนอิจิทำสวนด้วยแรงเหงื่อและแรงกายของเขาเพียงคนเดียว โดยมีจิซาโตะคอยนั่งนั่งให้กำลังใจอยู่ข้างๆ "ทาจิบานะคุง ให้ฉันช่วยจะดีกว่ามั้ยคะ ท่าทางคุณเองก็เหนื่อยไม่ใช่เล่นๆแล้วด้วยนะคะ"
ชายหนุ่มเช็ดเหงื่อที่หน้าผากออก "ไม่เป็นไร อากาศร้อนแค่นี้ก็พอทนได้อีกอย่างก็ยังไม่เหนื่อยด้วยน่ะ!"
"ต้องขอโทษจริงๆนะคะ ที่คุณปู่มาใช้ให้มาทำงานแบบนี้ ทั้งๆที่ฉันเป็นฝ่ายไปขอร้องให้พวกคุณมาที่นี่แท้ๆ" จิซาโตะกล่าวขอโทษ
"เรื่องพวกนั้นไม่ใช่ปัญหาหรอก ผมเองก็ตอนแรกไม่ได้คิดไว้เลยว่าจะต้องมาที่นี้ล่ะนะ แต่่าในเมื่อมาแล้วก็มีเรื่องทำนิดหน่อยก็ไม่เป้นไร.." จุนอิจิพูดด้วยความเป็นมิตร "คุณจิซาโตะมีแฟนรึยังน่ะครับ คนดีๆอย่างคุณไม่น่าจะมีคนไม่หันมามองบ้างนะครับ"
"ฉันไม่มีหรอกค่ะเรื่องแบบนั้น ฉันมันเป็นพวกจริงจังกับงาน และอีกอย่างใครจะมาชอบผู้หญิงที่ทำงานร่วมกับศพล่ะคะ" จิซาโตะพูด ทั้งสองหัวเราะเล็กน้อย "แล้วทาจิบานะคุงล่ะมีแฟนรึยังคะ ?"
"..." คำถามนั้นทำให้จุนอิจิเงียบไปสักพักนึง พร้อมกับหันหน้าไปมองทางอื่น "เรื่องแบบนั้น...ผมเองไม่อยากจะไปนึกถึงมันนักหรอกครับ....ผมน่ะไม่ชอบงานรื่นเริงหรืองานอะไรที่จำเป็นต้องจับคู่น่ะ"
"รู้สึกว่าจะมีความทรงจำไม่ดีกับเรื่องคงามรักสินะคะ.." จิซาโตะพอเดาความรู้สึกของจุนอิจิออกเธอเลยไม่ถามต่อ "เดี๋ยวฉันไปหาน้ำมาให้นะคะ รอ.." ในตอนนั้นเธอก็ล้มลงไป
"คุณจิซาโตะ!" จุนอิจิวิ่งเข้ามาดูอาการของเธอ "คุณจิซาโตะ! ทำใจดีๆไว้นะ คุณจิซาโตะ!" เขาแตะที่หน้าผากก็ไม่พบอะไรที่แปลกประหลาด ตัวของเธอก็ไม่ร้อนมากหมายความว่าไม่ได้ป่วย สิ่งที่ผิดปกติเพียงอย่างเดียวคือบรรยากาศที่ดูอึมครึมขึ้นเพียงเท่านั้น
"ไม่ต้องตกใจ ข้าได้ทำให้ผู้หญิงผู้นั้นนิทราไปเพียงเท่านั้น" ชายเกราะสีดำทมิฬผู้มีนามว่าโอเนย์รอส บินลงมาจากท้องฟ้าปรากฏตัวต่อหน้าทาจิบานะ จุนอิจิ "ยินดีที่ได้รู้จักมาสค์ไรเดอร์ ข้ามีนามว่าโอเนย์รอส..นี่คงเป็นครั้งแรกที่เราพบกันสินะ.."
"ไม่ว่านายจะเป็นใคร แต่ท่าทางแบบนั้นคงไม่ได้มาดีสินะ ถ้าอย่างงั้น!!" จุนอิจิสวมไดร์เวอร์พร้อมกับใส่เมดัลทั้งสามลงไป "จัดก็จะจัดการนายซะ! แปลงร่าง!!" เขาสแกนไดร์เวอร์
TAKA
TORA
BATTA
TATOBA TATOBA TATOBA
"ท่าทางคงจะไม่ต้องพูดอะไรให้มากความแล้วสินะ..!" ชายเกราะสีดำเปล่งออร่าออกมา เผชิญหน้ากับนักรบผู้ใช้พลังจากเมดัลแห่งสรรพสัตว์ การต่อสู้ของพวกเขากำลังจะเริ่มขึ้น....
.................... TO BE CONTINUE ....................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น