คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ชางมินสู้ๆ!!
ณ ห้องที่ขังชางมินอยู่..... เวลา เที่ยงคืนตรงเด๊ะ
ยุนโฮกลับบ้านไปแล้ว ไม่มีใครอยู่เลยนอกจากอิหนูธนาคารกับดงเฮที่อยู่เวรเฝ้าธนาคารในวันนี้
"ดงเฮT^T ชั้นไม่อยากอยู่ที่นี่ นายพาชั้นหนีออกไปเถอะนะ นะ นะ นะ>O<" ชางมินร้องออดอ้อนขอความเมตตา
"เหอะ.. นี่ชั้นแกะสก็อตเทปออกก็นับว่าบุญมากแล้วนะ- -* ถ้านึกว่าแกะออกมาแล้วพูดมากแบบนี้ วันหลังจะปิดให้แน่นกว่าเดิมอีก"
"TT^TTฮือๆๆ นะนะนะ นายก็รู้นี่นาว่าทำแบบนี้มันเป็นการละเมิดสิทธิผู้อื่น มันผิดกฎหมายนะ"
"ไม่ต้องเอากฎหมายมาอ้างเลย-*-ไอเด็กเรียน" ดงเฮทำเมินไปทางอื่น
"เถอะนะTOTชั้นไม่เคยทำควมเดือดร้อนเลย ชั้นสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร จะไม่แจ้งตำรวจด้วย ขอร้องเถอะน้า TTTT____TTTT"
"นายน่าจะรู้ดี ถ้าขืนชั้นปล่อยนายออกไป ชั้นคงโดนทั้งแก๊งตื้บเอาน่ะสิ นายไม่ได้เจ็บตัว ก็พูดง่ายดิ!!!"
"งั้น นายก็หนีออกไปด้วยกันสิ ชั้นสัญญา ว่าชั้นจะไม่ทำให้นายเดือดร้อนเด็ดขาด นายไปอยู่บ้านชั้นก็ได้^O^ ชั้นรู้ว่านายไม่อยากเป็นอันธพาลแบบนี้หรอกใช่มั้ย นายคงโดนบังคับมาล่ะสิ*0* นะ นะ พาชั้นออกไปน้า......~~~~~>O< " ชางมินทำหน้าแบ๊วสุดขีด
"หุบปาก!!!>O<!!!"
"T^T"
"ชั้นจะพานายออกไปเอง!!!"
หน้าปากซอย ไกลจากมหาลัย 100 เมตร
"ตกลงนายจะไปอยู่บ้านชั้นมั้ย^___^"
"ฟังดูเหมือนหนีตามกันเลยแฮะ- -*"
"คิดมากน่า ชั้นกะนายก็ผู้ชายเหมือนกัน=_= อย่าคิดให้มากมันเสียเด็ก" ชางมินยิ้มแล้วโบกมือหย็อยๆเพื่อเรียกแท็กซี่
"ไปหมู่บ้าน......นะครับ^O^บ้านใหญ่ๆหลังในสุดเลย" ชางมินลากดงเฮมาขึ้นรถ คนขับไม่ได้พูดอะไรก่อนจะพารถออกตัวไปตามถนน
กรุงโซลในตอนกลางคืนยังคงสว่างไสวไปด้วยแสงไฟจากตึกรามบ้านช่อง ทำให้บรรยากาศไม่วังเวงเท่าไหร่....(ก็กรุงโซลอ่ะ ไม่ใช่ชนบทประเทศไทย-*-)
แต่.... ขับมาซักพักสองข้างทางก็เริ่มมืดลงๆ สิ่งก่อสร้างต่างๆก็น้อยตามไปด้วย สุดท้ายก็เหลือแค่ป่ารกทึบสองข้างทาง...
"ชางมิน บ้านนายอยู่กลางป่าหรอT^Tพ่อแม่นายช่างคิดดีนะ" ดงเฮกระซิบ
"ไม่ซะหน่อย... ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่านี่มันที่ไหน" ชางมินทำหน้าเหมือนจะปล่อยโฮออกมา
คนขับยังคงเงียบ....
TT^TT <<<<< ดงเฮ
TTTTTOTTTTT<<<< ชางมิน
"มะ ไม่มีอะไรหรอกมั้ง- -*เค้าคงมาทางลัดน่ะT^T ระ เรามากันตั้งสองคน....>___< มันคงไม่...."
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!
อิตาลุงคนขับรถเหยียบเบรคซะมิดจนรถแทบจะหมุน ทั้งสองคนหันไปมองรอบๆตัวก็เห็นแต่ป่าที่มืดสนิท
จู่ๆ กลุ่มคนใหญ่ๆก็โผล่พรวดออกมาจากสองข้างทางมาล้อมรถเอาไว้
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกTTTTOTTTTช่วยด้วยยยยยยย" ดงเฮกับชางมินประสานเสียงกันแหกปากดังลั่นป่า
"เฮ้ย พวกมึงหุบปากไปเลยนะ ถ้ายังไม่อยากตาย" คนขับจ่อปืนกระบอกดำๆมาตรงหน้า
"แงT^Tไม่แหกปากแล้วครับ จะเอาอะไรผมให้หมดเลยนะTT^TT" ชางมินหลับตากอดดงเฮแน่น
"ลงมาจากรถ!!!" โจรข้างทางจี้กระบอกมาทางหน้าต่าง คนหล่อ(ผู้โชคร้าย)ทั้งสองจึงต้องลงมาแต่โดยดี
"พะ พี่สุดหล่อครับTOTอยากได้อะไรบอกมาเลยครับ>"<ผมให้ได้หมด ตะ แต่อย่าทำอะไรเราเลยนะครับ" ชางมินที่ขาสั่นพั่บๆยืนเกาะดงเฮเหมือนเด็กห้าขวบพูด
"ไม่ได้เอาอะไรมากมายหรอก... หุหุ^____^" พี่โจรแกยิ้นแสยะ "เหอๆ นานๆทีจะได้เหยื่อหน้าตาดีแบบนี้นะเนี่ย"
แงงงงงงง มันจาทำอาไร้TTOTT
"หน้าตาดีแล้วไง-_-*จะหั่นดั้งชั้นไปแปะของนายเหรอ-*-" ดงเฮยังคงปากเสียแม้ในสถานการณ์แบบนี้ก็ตาม
"อินี่หนิ ปากดี.... แบบนี้สเปกชั้นเลย*0*" ชายถึกหน้าตาดำปิ๊ดปี๋จนแทบมองไม่เห็นพูดเสียงเพ้อฝัน
"ดะ ดงเฮT^T""ไม่เป็นไรน่า ท่าทางจะเป็นโจรโรคจิต=_="
อิตาโจรที่ตัวผอมโกรกหันมายิ้มให้
"ใช่แล้วหนุ่มน้อย^^;โรคจิตแบบโฮโมเซ็กชวลซะด้วย"
โอว... ความจริงกระจ่างแจ้งแล้ว-_-"อิหนูสองคนนี่โดนเค้าหลอกมาข่มขืนแหงๆ
T^T
ทะ ทำ ทำไง ดีT^T โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ
ชางมินถอยกรุดไปข้างหลังก่อจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้....
ถ้าอิพวกนี้มันโรคจิต-_-"หนทางเดียวที่จะรอดคือ....
เราต้องทำตัวโรคจิต!!!!*0*
(จนถึงตอนนี้ คนเขียนก็ไม่กล้ากดแป้นพิมพ์ต่อแล้วTOT)
"อยากได้ก็เข้ามาเร้ยยยยฮ่ะ^O^"
กรี๊ดดดดด นั่นชางมินพูดT^T(นี่คือเหตุผลว่าทำไมไม่อยากแต่งต่อ)
"ชะ ชางมิน ทำอะไรน่ะ" ดงเฮช็อค
"เอาน่า นายอยู่นิ่งๆ-*-"
ชางมินยังคงทำสตรอว์เบอร์รี่ต่อไป จนพวกคนร้ายพากันถอยกรูด....
ชางมินนี่ช่างฉลาดเหลือT^T(แต่วิธีนี้เปลืองตัว+ด้านไปหน่อย-*-)
"กระแซะๆๆ เข้ามาเซะ>3<" ทุ่มทุนจริงๆแฮะ-*-
"อินี่มันกะเทยควายรึป่าววะ=_=กรุรู้สึกขยะแขยงบอกไม่ถูกT^T"
คนร้ายเริ่มกระซิบกระซาบ ส่วนดงเฮก็ยังขำกับความสตรอว์เบอร์รี่เข้าขั้นปรมาจารย์ของมินมิน- -*
">3< เป็นอารั้ยกานไปหมดฮ้า~~~~~~~~>3<เมื่อกี๊ยังบอกว่า...."
"ไม่ กุ กรุไม่เอาแล้วววววววTOT" พวกโจรข้างทางหนีกันไปหมด แถมยังเอาแท็กซี่ไปด้วยT^T
รอดแล้ว....
แต่จะกลับบ้านยังไงล่ะ!!!O___O
ความคิดเห็น