ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : แผนการ!!+ รับใช้
พรึ่บ!!!
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก>O<" แจหลับตาปี๋แหกปากลั่น
"...."
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก>O<"
"จะร้องอีกนานมั้ย??" เสียงเย็นๆดังขึ้นใกล้ๆหู แจจุงหลับตาปี๋เอาหน้าซุกเข่าตัวเอง....
"ฮือๆๆๆT___Tชั้นไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ได้โปรดดดดอย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย ฮือๆๆๆๆ น้า นะนะ แล้วจะทำบุญไปให้ครับTOT" แจยังคงพูดๆๆต่อไปโดยที่ไม่ยอมเหลือบตาขึ้นมามอง
"ไม่เอาบุญได้มั้ย ขอเป็นตัวนายแทน"
"แง้ ฮือๆๆๆ ผมเพิ่งจะ ยี่สิบต้นๆ อย่าเอาชีวิตผมไปเลยคร้าบบบบบ โฮฮฮฮฮฮTOT"
"ไม่ได้จะเอาชีวิต- -*เอาตัวนายน่ะ เป็นๆน่ะ"
"แงงงงง ไม่อาววววววววTOTอย่าเอาผมไปอยู่ด้วยเลยคร้าบบบบ ผมเลี้ยงยากนะTTOTT"
"ไม่คิดจะเงยหน้าขึ้นมาหาชั้นหน่อยรึ"
"ม่ายยยยยยTOT"
มือเย็นๆตะปบเข้าที่หัวแจจุงก่อนจะดึงหน้าให้เงยขึ้น
"O_O!!!คีฮยอน นาย???!!!"
"อื้อ ชั้นเอง^O^;"
"นายจะมาจับตัวชั้นไปหรอ ไม่เอานะ ไม่ไปT___T" แจทำนำตาซึมเรียกคะแนนสงสาร
"เปล่าๆ ชั้นมาช่วยนายนะ เดี๋ยวชั้นพาออกไป" คีฮยอนส่งยิ้มอย่างใจดี
"ฮือๆๆT^Tชั้นรักนาย...."
"ฮะ..!!เมื่อกี๊ พูดว่าไรนะ"
"ชั้นรักนาย.. รัก... รัก.. เหมือนสัตว์เลี้ยง=_=;"
"นี่!! พูดมากเดี๋ยวไม่พาออกไปนะเฟ้ย!!" สัตว์เลี้ยง- - * ฮึ่มมม ไอเราก็อุตส่าห์หลงตัวเองคิดเป็นตุเป็นตะไปได้... ว้า=_="
คีฮยอนพาแจจุงหนีออกมาทางหลังตึก และออกไปได้อย่างปลอดัยพร้อมกับอวัยวะทั้ง 32 ชิ้นหนีออกไปได้อย่างปลอดภัยหายห่วง
เฮ้ย....O_O
ลืมอะไรว้า....-_-"
ตายล่ะหว่า น้องเรายังอยู่ข้างในTOT จะกลับไปช่วยยังไงดี.... ติ๊กต่อกๆ
ปิ๊ง!!!!
กลับมาที่ห้องของพรรคเด็กหอ
ยูชอนกลับมานั่งเต๊ะอยู่ที่ห้องๆนั้น(เอาปลาเน่าออกไปแล้วน่ะนะ=_=")
"มั่นใจหรอว่าจะรับข้อเสนอนี้น่ะ" ยูชอนจ้องลึกเข้าไปในตาของอิตาหมี-*-ก่อนจะทำเสียงเย็นๆจนคนตรงหน้าขนลุกซู่
"คะ ครับๆ ทำครับT___T"
"อิ อ๊าก อี๊ อุน โอ^X^" เสียงของ้องชายเล็ดลอดออกมาจากสก็อตเทปมีความหมายว่า..'ดีมาก พี่
ยุนโฮ(ช่างเป็นคนที่รักพี่จนน่าสรรเสริญยิ่ง- -*)'
"นี่ พวกนาย เฝ้าเจ้านี่ไว้อย่าให้คลาดสายตาเป็นอันขาดนะ" ยูชอนหันไปสั่งกับลูกน้องที่พากันพยักหน้าหงึกหงักๆ
"เอาล่ะ วันแรกนี่ ถือว่ายังไม่ใช้อะไรมากนะ^___^เอาแค่ว่า ซักผ้า ทำความสะอาดห้องแล้วก็เย็บโซฟานี่ด้วย.... เอาแค่แหละ ห้ามเล่นตุกติกนะ ชั้นจะไปเรียนคาบบ่ายแล้ว^O^ บะบาย" ยูชอนสั่งการเรียบร้อยก่อนจะเดินเชิ่ดออกไปโดยมีลูกน้องเปิดประตูพร้อมปูพรมแดงให้....
"เอาล่ะ... เริ่มงานซะทีสิ อย่ามาทำเป็นโอ้เอ้" คังอินออกคำสั่งอย่างโหดร้ายก่อนจะลากหมีออกไปที่ราวตากผ้า(เพิ่งมาขึงเอาไว้เมื่อกี๊.... เพื่องานนี้โดยเฉพาะ!!!)
จีวุนโยนกองผ้าขนาดมหึมาทับยุนโฮ(โอววว หมีแบนแล่วววT___T)
"ซักให้สะอาดเอี่ยมอ่องยิ่งกว่าซื้อใหม่เข้าใจมั้ย!!"
"คะ ครับ^O^" ยุนโผล่หัวขึ้นมาจากกองผ้า
"ไม่ต้องมาครับเลย ไม่น่ารักหรอกนะเฟ้ย รีบๆซักเลย"
"ครับ"
"ยังจะครับอีก"
"T^T" ยุนก้มหน้าก้มตาซักผ้ารับชะตากรรมโดยมีคังอินกับจีวุนยืนถือแส้คุมอยู่T___T(ช่างน่าสงสารยิ่ง)
สิบนาทีต่อมา....
"ทำไมยังซักได้ไม่ถึงครึ่งหา!!! แค่ผ้าแค่เนี้ย ใช้เวลานานอย่างกับสวดศพ!!" จีวุนโวยวายใส่
"แงๆ ก็นี่มันซักมือนี่นา จะให้สปีดเทอร์โบได้ไงกันเล่า!!!"
"ยังจะมาเถียงอีก อยากให้น้องนายโดนฝังก่อนใช่มั้ยฮะ"
"แง้ อย่าทำน้องผมT^T"
"งั้นก็ซักไปเซ่!!"
ยี่สิบห้านาทีต่อมา...
กองผ้าสูงๆเริ่มโอนเอนทำให้เสื้อผ้าบางชิ้นด้านบนร่วงลงมา
ตุบ ตุบ...!!
"ง่ะ- -*นี่มันบ็อกเซอร์ของผู้ใด ทำไมไม่รู้จักซักเอง-*-" ยุนคว้าผ้าสีแสดๆลายคิตตี้ออกมาโบกไปโบกมา
"เฮ้ย! ไอหมีเอาคืนมา!!OoOนั่นมันของชั้น" คังอินทำหน้าเหวอ-*- ยุนโฮทำเป็นไม่ได้ยินก่อนจะขว้างกางเกงลายติงต๊องนั่นร่วงออกไปนอกตึก
"จ๊ากกกกTTOTTไอยุน ไอหมีบ้า ฮือๆๆๆ ทำร้ายกันได้ลงคอ"
"ลันล้า~^__^ล้า ลันลา" คนซักผ้ายังคงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น- -* แถมยังฮัมเพลงล้อเลียนอีกต่างหาก....=_=++
"คอยดูนะ ชั้นจะฟ้องยูชอน!!"
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป เสื้อผ้าทั้งหมดก็ถูกตากไว้กับราว ยุนโฮกลับไปนั่งเย็บโซฟาต่อ...
คราวนี้ลีทึกเป็นคนยืนคุม....
"ชักช้าอืดอาด!! เย็บเป็นมั้ยเนี่ย เป็นลูกผู้ชายแท้ๆทำไมเย็บผ้าแค่นี้ทำไม่ได้ฟะ".....ก็เพราะเป็นลูกผู้ชายไง- -*พูดอะไรผิดไปป่าวทึกกี้
"แง เกิดมาผมไม่เคยเย็บนี่นาTOT" ยุนทำเข็มตำนิ้วตัวเองเป็นรอบที่ 400
"มานี่เลย ชั้นทำเอง... ฮึ่ย!! ยนี่มันไม่ได้ดั่งใจซักอย่างนะ ทำอะไรก็ไม่เป็น แบบนี้จะหาแฟนได้ยังไง ใครเค้าจะเอาฮะ ยนี่อย่าทำเป็นลูกผู้ดีไปหน่อยเลย รู้มั้ยว่ามันน่าหมั่นไส้น่ะ แล้วนายก็... แซ่ด แซ่ด....."
และโซฟานั่นก็สวยสะอาดเหมือนใหม่ด้วยฝีมือทึกกี้ที่เดินออกจากห้องไปโดยยังไม่รู้ตัวด้วยซำว่าตัวเองทำอะไรไปเมื่อกี๊-*-
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก>O<" แจหลับตาปี๋แหกปากลั่น
"...."
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก>O<"
"จะร้องอีกนานมั้ย??" เสียงเย็นๆดังขึ้นใกล้ๆหู แจจุงหลับตาปี๋เอาหน้าซุกเข่าตัวเอง....
"ฮือๆๆๆT___Tชั้นไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ได้โปรดดดดอย่ามาหลอกมาหลอนกันเลย ฮือๆๆๆๆ น้า นะนะ แล้วจะทำบุญไปให้ครับTOT" แจยังคงพูดๆๆต่อไปโดยที่ไม่ยอมเหลือบตาขึ้นมามอง
"ไม่เอาบุญได้มั้ย ขอเป็นตัวนายแทน"
"แง้ ฮือๆๆๆ ผมเพิ่งจะ ยี่สิบต้นๆ อย่าเอาชีวิตผมไปเลยคร้าบบบบบ โฮฮฮฮฮฮTOT"
"ไม่ได้จะเอาชีวิต- -*เอาตัวนายน่ะ เป็นๆน่ะ"
"แงงงงง ไม่อาววววววววTOTอย่าเอาผมไปอยู่ด้วยเลยคร้าบบบบ ผมเลี้ยงยากนะTTOTT"
"ไม่คิดจะเงยหน้าขึ้นมาหาชั้นหน่อยรึ"
"ม่ายยยยยยTOT"
มือเย็นๆตะปบเข้าที่หัวแจจุงก่อนจะดึงหน้าให้เงยขึ้น
"O_O!!!คีฮยอน นาย???!!!"
"อื้อ ชั้นเอง^O^;"
"นายจะมาจับตัวชั้นไปหรอ ไม่เอานะ ไม่ไปT___T" แจทำนำตาซึมเรียกคะแนนสงสาร
"เปล่าๆ ชั้นมาช่วยนายนะ เดี๋ยวชั้นพาออกไป" คีฮยอนส่งยิ้มอย่างใจดี
"ฮือๆๆT^Tชั้นรักนาย...."
"ฮะ..!!เมื่อกี๊ พูดว่าไรนะ"
"ชั้นรักนาย.. รัก... รัก.. เหมือนสัตว์เลี้ยง=_=;"
"นี่!! พูดมากเดี๋ยวไม่พาออกไปนะเฟ้ย!!" สัตว์เลี้ยง- - * ฮึ่มมม ไอเราก็อุตส่าห์หลงตัวเองคิดเป็นตุเป็นตะไปได้... ว้า=_="
คีฮยอนพาแจจุงหนีออกมาทางหลังตึก และออกไปได้อย่างปลอดัยพร้อมกับอวัยวะทั้ง 32 ชิ้นหนีออกไปได้อย่างปลอดภัยหายห่วง
เฮ้ย....O_O
ลืมอะไรว้า....-_-"
ตายล่ะหว่า น้องเรายังอยู่ข้างในTOT จะกลับไปช่วยยังไงดี.... ติ๊กต่อกๆ
ปิ๊ง!!!!
กลับมาที่ห้องของพรรคเด็กหอ
ยูชอนกลับมานั่งเต๊ะอยู่ที่ห้องๆนั้น(เอาปลาเน่าออกไปแล้วน่ะนะ=_=")
"มั่นใจหรอว่าจะรับข้อเสนอนี้น่ะ" ยูชอนจ้องลึกเข้าไปในตาของอิตาหมี-*-ก่อนจะทำเสียงเย็นๆจนคนตรงหน้าขนลุกซู่
"คะ ครับๆ ทำครับT___T"
"อิ อ๊าก อี๊ อุน โอ^X^" เสียงของ้องชายเล็ดลอดออกมาจากสก็อตเทปมีความหมายว่า..'ดีมาก พี่
ยุนโฮ(ช่างเป็นคนที่รักพี่จนน่าสรรเสริญยิ่ง- -*)'
"นี่ พวกนาย เฝ้าเจ้านี่ไว้อย่าให้คลาดสายตาเป็นอันขาดนะ" ยูชอนหันไปสั่งกับลูกน้องที่พากันพยักหน้าหงึกหงักๆ
"เอาล่ะ วันแรกนี่ ถือว่ายังไม่ใช้อะไรมากนะ^___^เอาแค่ว่า ซักผ้า ทำความสะอาดห้องแล้วก็เย็บโซฟานี่ด้วย.... เอาแค่แหละ ห้ามเล่นตุกติกนะ ชั้นจะไปเรียนคาบบ่ายแล้ว^O^ บะบาย" ยูชอนสั่งการเรียบร้อยก่อนจะเดินเชิ่ดออกไปโดยมีลูกน้องเปิดประตูพร้อมปูพรมแดงให้....
"เอาล่ะ... เริ่มงานซะทีสิ อย่ามาทำเป็นโอ้เอ้" คังอินออกคำสั่งอย่างโหดร้ายก่อนจะลากหมีออกไปที่ราวตากผ้า(เพิ่งมาขึงเอาไว้เมื่อกี๊.... เพื่องานนี้โดยเฉพาะ!!!)
จีวุนโยนกองผ้าขนาดมหึมาทับยุนโฮ(โอววว หมีแบนแล่วววT___T)
"ซักให้สะอาดเอี่ยมอ่องยิ่งกว่าซื้อใหม่เข้าใจมั้ย!!"
"คะ ครับ^O^" ยุนโผล่หัวขึ้นมาจากกองผ้า
"ไม่ต้องมาครับเลย ไม่น่ารักหรอกนะเฟ้ย รีบๆซักเลย"
"ครับ"
"ยังจะครับอีก"
"T^T" ยุนก้มหน้าก้มตาซักผ้ารับชะตากรรมโดยมีคังอินกับจีวุนยืนถือแส้คุมอยู่T___T(ช่างน่าสงสารยิ่ง)
สิบนาทีต่อมา....
"ทำไมยังซักได้ไม่ถึงครึ่งหา!!! แค่ผ้าแค่เนี้ย ใช้เวลานานอย่างกับสวดศพ!!" จีวุนโวยวายใส่
"แงๆ ก็นี่มันซักมือนี่นา จะให้สปีดเทอร์โบได้ไงกันเล่า!!!"
"ยังจะมาเถียงอีก อยากให้น้องนายโดนฝังก่อนใช่มั้ยฮะ"
"แง้ อย่าทำน้องผมT^T"
"งั้นก็ซักไปเซ่!!"
ยี่สิบห้านาทีต่อมา...
กองผ้าสูงๆเริ่มโอนเอนทำให้เสื้อผ้าบางชิ้นด้านบนร่วงลงมา
ตุบ ตุบ...!!
"ง่ะ- -*นี่มันบ็อกเซอร์ของผู้ใด ทำไมไม่รู้จักซักเอง-*-" ยุนคว้าผ้าสีแสดๆลายคิตตี้ออกมาโบกไปโบกมา
"เฮ้ย! ไอหมีเอาคืนมา!!OoOนั่นมันของชั้น" คังอินทำหน้าเหวอ-*- ยุนโฮทำเป็นไม่ได้ยินก่อนจะขว้างกางเกงลายติงต๊องนั่นร่วงออกไปนอกตึก
"จ๊ากกกกTTOTTไอยุน ไอหมีบ้า ฮือๆๆๆ ทำร้ายกันได้ลงคอ"
"ลันล้า~^__^ล้า ลันลา" คนซักผ้ายังคงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น- -* แถมยังฮัมเพลงล้อเลียนอีกต่างหาก....=_=++
"คอยดูนะ ชั้นจะฟ้องยูชอน!!"
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป เสื้อผ้าทั้งหมดก็ถูกตากไว้กับราว ยุนโฮกลับไปนั่งเย็บโซฟาต่อ...
คราวนี้ลีทึกเป็นคนยืนคุม....
"ชักช้าอืดอาด!! เย็บเป็นมั้ยเนี่ย เป็นลูกผู้ชายแท้ๆทำไมเย็บผ้าแค่นี้ทำไม่ได้ฟะ".....ก็เพราะเป็นลูกผู้ชายไง- -*พูดอะไรผิดไปป่าวทึกกี้
"แง เกิดมาผมไม่เคยเย็บนี่นาTOT" ยุนทำเข็มตำนิ้วตัวเองเป็นรอบที่ 400
"มานี่เลย ชั้นทำเอง... ฮึ่ย!! ยนี่มันไม่ได้ดั่งใจซักอย่างนะ ทำอะไรก็ไม่เป็น แบบนี้จะหาแฟนได้ยังไง ใครเค้าจะเอาฮะ ยนี่อย่าทำเป็นลูกผู้ดีไปหน่อยเลย รู้มั้ยว่ามันน่าหมั่นไส้น่ะ แล้วนายก็... แซ่ด แซ่ด....."
และโซฟานั่นก็สวยสะอาดเหมือนใหม่ด้วยฝีมือทึกกี้ที่เดินออกจากห้องไปโดยยังไม่รู้ตัวด้วยซำว่าตัวเองทำอะไรไปเมื่อกี๊-*-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น