ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : คนสวยหนีตาย
แจจุงเอามือขูดประตูไม้เก่าๆ อย่างหมดอาลัยตายอยาก แล้วเงยหน้ามองผู้คุมT^T
"ปล่อยผมออกไปนะครับ คุณผู้คุมสุดหล่อสุดเท่สุดใจดี>O<สุดน่ารัก สุด... สุด... สุด..=_="
"ไม่ปล่อยครับ คุณนักโทษสุดหล่อสุดเท่สุดใจดี>O<สุดน่ารัก สุด.... สุด... สุด... สุดสวย- -*"
ทำไมมีสุดสวยต่อท้ายมาด้วยฟะ-*-
ตอนนี้ทุกคนโดนจับแยกห้องกันหมด ไม่รู้ว่าใครเป็นตายร้ายดียังไง ถามอิตาผู้คุมหน้าตายนี่ก็ไม่ยอมปริปากบอกอะไรซักคำเดียว ชิชิ ทำเป็นเข้มนะ-_-"
จะว่าไป ผู้คุมหน้าตายนี่ก็มิใช่ใครอื่น นอกจาก.... อิตาคีฮยอนนั่นเอง=_="
"นายคิดยังไงถึงมาอยู่แก๊งเนี้ย" แจจุงเลิกขูดประตู(เพราะรู้ว่ามันเปล่าประโยชน์)แต่หันมาถามผู้คุมแทน
"ก็.... ไม่รู้สิ" คีฮยอนทำท่าเหมือนไม่ใส่ใจจะตอบ
"แงๆๆTTOTTบอกให้เค้ารู้หน่อยจิ น้า นะ นะ นะ จุ๊บๆ>3<"
พอละแจ พอเลย-*- เปลืองตัวมากไปแล้ว- -
"จะรู้ไปทำไม"
แจโดนขัดใจ แจไม่ย้อมมม ไม่ยอม
ว่าแล้วแจก็เล่นมุขเดิมๆ
"เฮ้ยๆๆ อย่าดิ้นได้มั้ย" คีฮยอนพยายามจะหยุดแจที่ดิ้นไม่หยุด เด็กห้าขวบดิ้นแรงขึ้นๆๆ มือก็สะเปะสะปะไปทั่ว
ผัวะ ผัวะ ผัวะ!!!* * * * * *
คีฮยอนกระเด็นไปอีกทางเพราะแรงดิ้นของแจ(ใครเล่นบทนี้ต้องทนเจ็บติ๊ดส์นึง)
"จะดิ้นหาแปะรึไง!!!" ผู้คุมเริ่มโมโห แต่แจยังคงทำฟอร์มเด็ก 5 ขวบต่อไป ทั้งๆที่รู้ว่า
มันไม่เข้ากะหน้าเลย- -*
"ไม่ได้ดิ้นหาแปะ ดิ้นหาความจริงที่นายไม่ยอมบอกกกกกกก>___<"
"ยังมีหน้ามาล้อเลียนนะไอเด็กบ้า"
"ไม่ใช่เด็ก อายุยี่สิบกว่าๆแล้ววววววววววว ๑_< " แจทำท่าล้อเลียนทำให้ผู้คุมยิ่งยัวะ
ใครส่งกรุมาเฝ้าเจ้าเด็กห้าขวบเอาแต่ใจนี่ฟะ
แจนอนลงกับพื้นแล้วกลิ้งไปใกล้ๆคีฮยอนที่ยืนกำมือแน่นทำหน้าบุบๆบี้ๆอยู่
ฝึ่บ!!!!!>O<
แจจุงดึงกางเกงของคีฮยอนร่วงลงมากองที่พื้นก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงมันออกมา
"โอ๊ยยยยยย>O< ไอเด็กบ้า เอาคืนมานะเฟ้ย////></////" ผู้คุมหกล้มลงกับพื้นตามองตามแจที่วิ่งโบกกางเกงไปรอบห้อง-_-"
แล้วตัวเองใส่เสื้อยืดกับบ็อกเซอร์
"แบร่^O^ ไม่คืนๆๆ อยากได้ก็บอกความจริงมาสิ... ถ้าไม่บอกนะ...."แจหย่อนกางเกงออกไปนอกหน้าต่างเตรียมจะโยนออกไป
"ม่ายยยย ไม่ ไม่ โอเคๆ บอกแล้วTT___TT"
"จริงนะ"
"จริงจ้ะ^O^ เอากางเกงคืนมาสิจ๊ะ"
"บอกมาก่อนสิ" แจหุบยิ้มแล้วหันมาเขม่นใส่
"อ๊ะ... เอ่อ ชั้นก็แค่อยากจะ=_=..... เอ่อ....."
"อยากอะไร"
"อยากให้มีคนเคารพนับถือง่ะTT____TT"
"อ๋อ นายอยากให้มีคนก้มหัวให้เลยมาเป็นอันธพาลงั้นสิ"
"(-_-)(_ _)"
"รู้มั้ยว่ามันไม่ดีน่ะฮะ.... ดังนั้น เพื่อเป็นการลงโทษ....."
พรึ่บ!!!
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกO_o!!!!"
กางเกงยีนส์สีนำเงินเข้มปลิวล่องลอยไปตามลมตกลงสู่พื้นพสุธาเบื้องล่างท่ามกลางความ อึ้ง ทึ่ง หนาวววววววววว ของเจ้าของกางเกง- -*
"ทำไมทำหน้าแบบนั้น- -ลมเย็นมากเลยเหรออออออออออ"คนปล่อยกางเกงทำหน้าล้อเลียน
"นาย นาย ฮึ่มมมมม-_-+++++++" คีฮยอนจ้องมองคนตรงหน้าด้วยความโกรธจัด อยากจะอัดให้ติดผนังแต่ก็ทำไม่ลง
"แบร่@____@ "
"เชอะ!!!" ผู้คุมทำเป็นไม่สนใจก่อนจะเอาเศษผ้าเน่าๆแถวนั้นมาผูกเป็นผ้าถุงเดินออกไปเก็บกางเกงตัวเองกลับมา(น่าสงสารเนอะ* - -)
ในจังหวะนั้นเอง คนสวยรีบปีนหน้าต่างหนีไปโดยที่ลืมไปว่าตัวเองอยู่ชั้น 6T___T
คนสวยดวงยังไม่ถึงฆาตก็เลยหล่นตุ้บมาตรงระเบียงชั้น 5
กวาดตามองไปรอบๆ ก็เห็นว่าไม่มีใครอยู่ในชั้นนี้เลย..... ปิดไฟมืดสนิท
"เฮ้ยยยย แจหายไป แจหนีไปแล้ว!!!!" เสียงตะโกนโวยวายดังขึ้นเหนือหัว ก่อนจะตามมาด้วยเสียงวิ่งดังตึงตังๆ
ไม่นานนัก คนในแก๊งก็วิ่งมารวมกันที่หน้าตึก....
แจหลบวูบเข้าหลังเสาไป แล้วค่อยๆกระดึ๊บๆเข้าไปในตัวตึกชั้น 5ที่ไม่มีใครอยู่เลย....
ในชั้นนี้ทั้งมือทั้งเงียบ และดูเหมือนจะเคยเป็นสถานที่จัดงานมาก่อน
แจหลบเข้าไปใต้โต๊ะเพื่อดูลาดเลา.....
ไม่มีใครมา....
"นาย!! ไปดูที่ชั้นห้ารึยังน่ะ" เสียงฮยอกดังมาจากด้านล่าง
"จะบ้าเหรอ ใครจะกล้าไปดูกันล่ะ อีกอย่างถ้าแจจุงหลบไปอยู่ในนั้นจริงๆ......" คริสพูดเสียงสั่น
อะไร... หลบอยู่ชั้นห้าแล้วจะเจออะไร แงๆๆๆTT^TT
แจนั่งกอดเข่าตัวเองให้แน่นๆก่อนจะนิ่งฟังต่อไป
"อาถรรพ์นั่นน่ะหรอ จริงด้วยแฮะ" คิบอมเสริม
แง แง แงTOTอาถรรพ์อะไรง้า โฮฮฮฮฮฮฮ
แจตัวสั่นหงึกๆอยู่ใต้โต๊ะ
"ยังไงมันคงไม่มีทางรอด หรือถ้าดวงดี ยังไงๆก็คงต้องวิ่งแจ้นลงมาเองแหละ- -*"
แง้ ผี ผีแม่นๆแล่วววววTT_______TT พ่อแก้วแม่แก้วช่วยแจด้วยยยยยย
ตึก... ตึก.....
นั่นไง มาแล้วไง โฮฮฮฮฮ หนีเสือปะจระเข้แท้ๆTOT
ตึก.. ตึก....
เสียงฝีเท้าหนักๆเดินไปมารอบๆโต๊ะที่แจหลบอยู่
นะโมตัสสะ อรหังสัมมา สัมพุทโธสังโฆ อรหัง ปังคุงกับเจมส์ เอ้ยยย>O<
แจปากคอสั่นพึมพำบทสวดมั่วๆอย่างลนลาน
นะโม นะโม โฮๆๆๆ T___T
ตึก... ตึก...
เสียงฝีเท้านั่นยังไม่หายไป....
นะโม โบอา พารัน ss501 ช่วยลูกด้วยยยยยยT^T(แล้วจะมาช่วยมั้ยล่ะนั่น- -*)
พรึ่บ!!!! OoO!!!
"ปล่อยผมออกไปนะครับ คุณผู้คุมสุดหล่อสุดเท่สุดใจดี>O<สุดน่ารัก สุด... สุด... สุด..=_="
"ไม่ปล่อยครับ คุณนักโทษสุดหล่อสุดเท่สุดใจดี>O<สุดน่ารัก สุด.... สุด... สุด... สุดสวย- -*"
ทำไมมีสุดสวยต่อท้ายมาด้วยฟะ-*-
ตอนนี้ทุกคนโดนจับแยกห้องกันหมด ไม่รู้ว่าใครเป็นตายร้ายดียังไง ถามอิตาผู้คุมหน้าตายนี่ก็ไม่ยอมปริปากบอกอะไรซักคำเดียว ชิชิ ทำเป็นเข้มนะ-_-"
จะว่าไป ผู้คุมหน้าตายนี่ก็มิใช่ใครอื่น นอกจาก.... อิตาคีฮยอนนั่นเอง=_="
"นายคิดยังไงถึงมาอยู่แก๊งเนี้ย" แจจุงเลิกขูดประตู(เพราะรู้ว่ามันเปล่าประโยชน์)แต่หันมาถามผู้คุมแทน
"ก็.... ไม่รู้สิ" คีฮยอนทำท่าเหมือนไม่ใส่ใจจะตอบ
"แงๆๆTTOTTบอกให้เค้ารู้หน่อยจิ น้า นะ นะ นะ จุ๊บๆ>3<"
พอละแจ พอเลย-*- เปลืองตัวมากไปแล้ว- -
"จะรู้ไปทำไม"
แจโดนขัดใจ แจไม่ย้อมมม ไม่ยอม
ว่าแล้วแจก็เล่นมุขเดิมๆ
"เฮ้ยๆๆ อย่าดิ้นได้มั้ย" คีฮยอนพยายามจะหยุดแจที่ดิ้นไม่หยุด เด็กห้าขวบดิ้นแรงขึ้นๆๆ มือก็สะเปะสะปะไปทั่ว
ผัวะ ผัวะ ผัวะ!!!* * * * * *
คีฮยอนกระเด็นไปอีกทางเพราะแรงดิ้นของแจ(ใครเล่นบทนี้ต้องทนเจ็บติ๊ดส์นึง)
"จะดิ้นหาแปะรึไง!!!" ผู้คุมเริ่มโมโห แต่แจยังคงทำฟอร์มเด็ก 5 ขวบต่อไป ทั้งๆที่รู้ว่า
มันไม่เข้ากะหน้าเลย- -*
"ไม่ได้ดิ้นหาแปะ ดิ้นหาความจริงที่นายไม่ยอมบอกกกกกกก>___<"
"ยังมีหน้ามาล้อเลียนนะไอเด็กบ้า"
"ไม่ใช่เด็ก อายุยี่สิบกว่าๆแล้ววววววววววว ๑_< " แจทำท่าล้อเลียนทำให้ผู้คุมยิ่งยัวะ
ใครส่งกรุมาเฝ้าเจ้าเด็กห้าขวบเอาแต่ใจนี่ฟะ
แจนอนลงกับพื้นแล้วกลิ้งไปใกล้ๆคีฮยอนที่ยืนกำมือแน่นทำหน้าบุบๆบี้ๆอยู่
ฝึ่บ!!!!!>O<
แจจุงดึงกางเกงของคีฮยอนร่วงลงมากองที่พื้นก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงมันออกมา
"โอ๊ยยยยยย>O< ไอเด็กบ้า เอาคืนมานะเฟ้ย////></////" ผู้คุมหกล้มลงกับพื้นตามองตามแจที่วิ่งโบกกางเกงไปรอบห้อง-_-"
แล้วตัวเองใส่เสื้อยืดกับบ็อกเซอร์
"แบร่^O^ ไม่คืนๆๆ อยากได้ก็บอกความจริงมาสิ... ถ้าไม่บอกนะ...."แจหย่อนกางเกงออกไปนอกหน้าต่างเตรียมจะโยนออกไป
"ม่ายยยย ไม่ ไม่ โอเคๆ บอกแล้วTT___TT"
"จริงนะ"
"จริงจ้ะ^O^ เอากางเกงคืนมาสิจ๊ะ"
"บอกมาก่อนสิ" แจหุบยิ้มแล้วหันมาเขม่นใส่
"อ๊ะ... เอ่อ ชั้นก็แค่อยากจะ=_=..... เอ่อ....."
"อยากอะไร"
"อยากให้มีคนเคารพนับถือง่ะTT____TT"
"อ๋อ นายอยากให้มีคนก้มหัวให้เลยมาเป็นอันธพาลงั้นสิ"
"(-_-)(_ _)"
"รู้มั้ยว่ามันไม่ดีน่ะฮะ.... ดังนั้น เพื่อเป็นการลงโทษ....."
พรึ่บ!!!
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกO_o!!!!"
กางเกงยีนส์สีนำเงินเข้มปลิวล่องลอยไปตามลมตกลงสู่พื้นพสุธาเบื้องล่างท่ามกลางความ อึ้ง ทึ่ง หนาวววววววววว ของเจ้าของกางเกง- -*
"ทำไมทำหน้าแบบนั้น- -ลมเย็นมากเลยเหรออออออออออ"คนปล่อยกางเกงทำหน้าล้อเลียน
"นาย นาย ฮึ่มมมมม-_-+++++++" คีฮยอนจ้องมองคนตรงหน้าด้วยความโกรธจัด อยากจะอัดให้ติดผนังแต่ก็ทำไม่ลง
"แบร่@____@ "
"เชอะ!!!" ผู้คุมทำเป็นไม่สนใจก่อนจะเอาเศษผ้าเน่าๆแถวนั้นมาผูกเป็นผ้าถุงเดินออกไปเก็บกางเกงตัวเองกลับมา(น่าสงสารเนอะ* - -)
ในจังหวะนั้นเอง คนสวยรีบปีนหน้าต่างหนีไปโดยที่ลืมไปว่าตัวเองอยู่ชั้น 6T___T
คนสวยดวงยังไม่ถึงฆาตก็เลยหล่นตุ้บมาตรงระเบียงชั้น 5
กวาดตามองไปรอบๆ ก็เห็นว่าไม่มีใครอยู่ในชั้นนี้เลย..... ปิดไฟมืดสนิท
"เฮ้ยยยย แจหายไป แจหนีไปแล้ว!!!!" เสียงตะโกนโวยวายดังขึ้นเหนือหัว ก่อนจะตามมาด้วยเสียงวิ่งดังตึงตังๆ
ไม่นานนัก คนในแก๊งก็วิ่งมารวมกันที่หน้าตึก....
แจหลบวูบเข้าหลังเสาไป แล้วค่อยๆกระดึ๊บๆเข้าไปในตัวตึกชั้น 5ที่ไม่มีใครอยู่เลย....
ในชั้นนี้ทั้งมือทั้งเงียบ และดูเหมือนจะเคยเป็นสถานที่จัดงานมาก่อน
แจหลบเข้าไปใต้โต๊ะเพื่อดูลาดเลา.....
ไม่มีใครมา....
"นาย!! ไปดูที่ชั้นห้ารึยังน่ะ" เสียงฮยอกดังมาจากด้านล่าง
"จะบ้าเหรอ ใครจะกล้าไปดูกันล่ะ อีกอย่างถ้าแจจุงหลบไปอยู่ในนั้นจริงๆ......" คริสพูดเสียงสั่น
อะไร... หลบอยู่ชั้นห้าแล้วจะเจออะไร แงๆๆๆTT^TT
แจนั่งกอดเข่าตัวเองให้แน่นๆก่อนจะนิ่งฟังต่อไป
"อาถรรพ์นั่นน่ะหรอ จริงด้วยแฮะ" คิบอมเสริม
แง แง แงTOTอาถรรพ์อะไรง้า โฮฮฮฮฮฮฮ
แจตัวสั่นหงึกๆอยู่ใต้โต๊ะ
"ยังไงมันคงไม่มีทางรอด หรือถ้าดวงดี ยังไงๆก็คงต้องวิ่งแจ้นลงมาเองแหละ- -*"
แง้ ผี ผีแม่นๆแล่วววววTT_______TT พ่อแก้วแม่แก้วช่วยแจด้วยยยยยย
ตึก... ตึก.....
นั่นไง มาแล้วไง โฮฮฮฮฮ หนีเสือปะจระเข้แท้ๆTOT
ตึก.. ตึก....
เสียงฝีเท้าหนักๆเดินไปมารอบๆโต๊ะที่แจหลบอยู่
นะโมตัสสะ อรหังสัมมา สัมพุทโธสังโฆ อรหัง ปังคุงกับเจมส์ เอ้ยยย>O<
แจปากคอสั่นพึมพำบทสวดมั่วๆอย่างลนลาน
นะโม นะโม โฮๆๆๆ T___T
ตึก... ตึก...
เสียงฝีเท้านั่นยังไม่หายไป....
นะโม โบอา พารัน ss501 ช่วยลูกด้วยยยยยยT^T(แล้วจะมาช่วยมั้ยล่ะนั่น- -*)
พรึ่บ!!!! OoO!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น