คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #85 : วัฏสงสาร มหาภพภูมิ 5
[ วัสสารภพภูมิ
ามำนานอโลมันเป็นสิ่มีีวิที่อาศัยไ้้วยารลืนิน
ไม่ว่าะเป็นส่วนบุามหลัศาสนา หรือ อาะเป็นอาหารไม่็ร่าายอนเอเพื่อประทัวามหิวโหยอันไรุ้สิ้นสุอน
]
[ วััรแห่ารเ่น่าไม่รู้บ ่าเพื่อิน
่าเพื่อวามสนุ สุท้ายะลายเป็นอสูรายที่เ็มไป้วยวามหิวระหาย ]
อิิโะ้อมอเส้นทารหน้าที่เหลือเพียสอาเิมที่เป็นหเส้นทา
เมื่อไ้ลอ้าวเินไป้านหน้า สิอเา็ับหายไปแทบะทันที
ร่าายสูสลายไปโยสมบูร์้วยพลัอำนาอบททสอบที่แสนโหร้ายทันที
ภาพวาที่เหล่ายมทูภายนอมอเห็น
พวเาเห็นอย่าัเนถึอีสี่รูปภาพที่าหายไป
ปัุบันเหลือเพียแ่สอภาพรหน้าทว่า
มันมีลิ่นอายออำนาแห่สวรร์และอำนาแหุ่มนร
สอสถานที่ที่้อห้ามอโลยุเียนโบรา
เป็นินแนแสนลึลับยาเินะหยั่ถึอย่าแท้ริ
ผู้ท้าทายะ้อับสู้วยทั์แห่หายนะเป็นาย
เหล่าหัวหน้าหน่วยพาัน้อมอ้วยสายาที่เ็มไป้วยารเฝ้ารออย่าแท้ริ
ส่วนัวอิิโะไม่อาทราบว่าเป็นหรือายในสถานาร์ปัุบัน
เมื่อายหนุ่มลืมาื่น
เา็พบว่านเอำลัโนพันธนาาร้วยโ่สีำทมิฬหลาหลายเส้น
รอบ้านเ็มไป้วยธารลาวาเหลวสีำทมิฬที่ลิ่นอายน่านลุ
แม้ายหนุ่มะพยายามระุโ่รอบาย็เปล่าประโยน์ มันไม่ยับเลยสันิเียว
ราวับว่าเาำลัแบุนเาอยู่เลย ทุอย่ามันแปลประหลาไปหม
นำลัอยู่ภายในสถานที่แบบไหนัน
ั่วพริบา็มีเสียรีร้อัออมา
เหล่าายหนุ่มหรือหิสาว่าำลัพยายามวิ่หลบหนีอะไรบาอย่า
ใบหน้านอไป้วยน้ำาแห่วามสิ้นหวั อิิโะหันไปมอทิศทาที่พวมันามา็เห็นร่าออสูราย!! มันสูว่ายี่สิบเมร ร่าายเ็มไป้วยล้ามเนื้อ
มืออมันยับไปมาไ้ถล่มุนเาทลายธารลาวา
หยลาวาสีำทมิฬไ้สาลมายัุที่อิิโะโนพันธนาาร!!
อ๊า!!
เสียรีร้อโหยหวนัออมา
หยลาวาเหลวสีำทมิฬไ้ัินร่าายอายหนุ่มนเหลือเพียระูในั่วพริบา
ทว่าวามเ็บปวยัไม่บเพียแ่นั้นอย่าแน่นอน
วินาทีนั้นเอลำ้นออไม้นิหนึ่็เิบโาระูทั่วร่าอายหนุ่ม มันเ็บปวาระูที่พุพั
มันทำให้อิิโะแทบะสิ้นสิ!! ทว่า้วยเหุผลบาอย่าเายัไม่สิ้นสิสัที!!
ารโนทั์ทรมาน้วยร่าายนับว่าเป็นสถานที่อนบาปหน้า
ูธารลาวาสีำทมิฬรหน้าเสียสิ
มันเิมาาววิานับไม่ถ้วนที่เป็นอนบาปหนาหน้าอย่าแท้ริ!! เมื่อ้อมอไปยัธารลาวาสีำ็เหมือนโนสะ้วยมน์ ถ้าหลทา
ะโนลาไปยัธารลาวา ลายเป็นส่วนหนึ่อลาวาแห่นบาปหนา
ทว่าอิิโะมีวิที่แ็แร่พิเศษ
เาึไม่หลทาแบบนอื่น
เามอเห็นอย่าัเนถึายหนุ่ม หิสาว นรา ที่้อมอธารลาวานโนสูบวิาไปแทบะทันที
มันทำให้อิิโะทราบในทันทีเลยว่านเอโนส่มายัุมนรอย่าแน่นอน!!
ลิ่นอายแสนั่วร้ายที่ัินร่าายและิวิา
เมื่อาย็ะืนีพลับมาไ้เสมอ ุมนร ารลทั์ ั่วนิรันร์ที่แท้ริ!!
มีเพียแ่ารับสูอย่าแท้ริ
โนทำร้ายนถึแ่นวิาที่ไม่ปรารถนาอะไรอี่อไป ร่าายะแหลสลายเป็นผในั่วพริบาปลปล่อยัวเอาุมนร
ทว่ามันไม่ไ้เป็นเส้นทาที่อิิโะ้อาร!! ทว่าระูทั่วร่าายอเาลายเป็นสารอาหารให้ับอบัวเรียบร้อย
ไม้เลื่อยที่เิบโาระูนบาปหนา มันไ้สร้าวามเ็บปวมหาศาล
เสียปิแัออมาอย่าเนื่อ สุท้ายเหมือนไ้ยินเสียออะไรบาอย่าที่พัทลายลบนพื้นิน
เศษาระูที่พุพัโนพัลอยไปามสายลม ุมนร็เป็นแบบนี้แหละ
ส่วนอบัวที่ไม่มีแหล่สารอาหาร็ายลไปแทบะทันที วััรอบัวนรเหรอ
เมื่อาย วิะว่าเปล่าั่วระยะเวลาหนึ่ ่อนะื่นมาพร้อมับวามเ็บปวอีรา
เ็บมา
ร่าาย่อัวาพื้นิน
เมื่อเผยเป็นรูปร่าเาทำไ้เพียแ่รีร้อโหยหวนเท่านั้นเอ
โ่ยัพันธนาารร่าายและววิาออิิโะ!! มันเริ่ม้นอีรา ยัษ์ให่ที่ไล่ลืนินววิา
สุท้ายร่าายอเาโนสา้วยลาวาสีำทมิฬเ่นเย ี่สิบรั้ ี่ร้อยรั้
ี่พันรั้ มันมามายนนับไม่ถ้วน ทำไมถึไม่ยอมปล่อยให้เาายเสียทีเล่า!!
‘ อ๊า!! ปล่อยให้้าายทีเถอะ!! อร้อ!! ใร็ไ้่วย่า้าทีเถอะ!! อ๊า!! ’
เสียรีร้อที่ัออมาทว่าไม่มีนสนใ
เหล่าววิาที่ลสูุ่มนรเอ็เป็นเ่นเียวัน
้อารใรสันมา่วยเหลือนเอาวามเ็บปวทรมาน
ทว่าเสียที่เปล่ออมามันไม่มีใรไ้ยิน
ทุวันเาะไ้ยินเสียบทสวมน์ัออมาอย่า่อเนื่อ เสียมน์ไม่ไ้่วยให้ผ่อนาย
ทว่ามันทำให้หัวสมออผู้ฟัระเบิเป็นลูโป่่าหา ั่วร้ายนั
เสียแห่ธรรมที่วระ่วยเหลือพวเราับมาทำร้ายพวเราเสียเอ
เหมือนารประประันอเหล่านาฟ้าที่สวมหน้าาอปีศาเลย
ปลายเส้นทารหน้าไม่มีหรอวามหวั มีเพียแ่วามสิ้นหวัอย่าแท้ริเท่านั้น เมื่อไหลผ่านไป
มันทำให้อิิโะทนไม่ไหวอี่อไป ายหนุ่มลมือัมืออัวเอ
เพื่อที่ะัแนอนเอทิ้ไปเสีย หนี หนี
ภายในหัวอายหนุ่มิแบบแ่นั้น
ยามที่ัแนอัวเอีระาเนื้อหนััสัว์เรัาน
วามเ็บปวมันเป็นเพียแ่เรื่อเล็น้อยถ้า้อทนอยู่ภายในุเิม
เมื่อเนื้อหนัหายไป ล้ามเนื้อโนีาม้วยเส้นเอ็นบริเวแนออิิโะ
ายหนุ่มยัไม่ยอมหยุเพียแ่นั้น เายัั่อไป
ั่อไปเรื่อยนใบหน้าเลอะไป้วยเลืออนเอ เ็บ เ็บ
ใบหน้าออิิโะบิเบี้ยวเล็น้อย
เมื่อมอเห็นระูสีาวอนเอ ทว่าายหนุ่มยััแทะระูอนเอนแหั
มันเ็บปวเหลือเินราวับว่าอิิโะลายเป็นเปรที่้อลืนินัวเอเพื่อประทัวามหิวโหยภายในร่าอนเอ!! อาศัยเวลาหลาย่อหลายวัน ในที่สุอิิโะ็สามารถหลุาพันธนาาร
ทว่าสอแนอเามัน้วนแทน!!
ร่าอายหนุ่มผมสีส้มประายทอแน้วนำลั้าวเินผ่านพื้นินสีำ
ลิ่นอายอุมนรไ้ัินร่าายอเาอย่า่อเนื่อ
ทำให้แรันวิาออิิโะลลอย่า่อเนื่อ
สุท้ายเาะ้อายเนื่อมาาพลัีวิโนเผาผลาอย่า่อเนื่อ!! สำหรับอิิโะแล้วมันเหมือนัสายลมแห่วามาย
เมื่อพลัีวิเริ่มโนเผาผลานแทบะหม
ร่าายภายนอ็แ่ราลไป
ลอารเินทามันเ็มไป้วยวามสบสุอย่าน่าประหลา
ทว่ายัไม่ทันอะไรพื้นิน็สั่นสะเทือน ร่าสูให่ออสูรนรไ้ปราัวออมา
ฝ่ามืออมันให่ยัษ์ราวับอาาัรไ้บลไปยัุที่อิิโะอยู่
นร่าายราแหลละเอียลายเป็นอเลือทันที
เา้อเผิหน้าับวามายเือบลอเวลา มันถึเวลา
ทีุ่มนร้อแสเี้ยวเล็บอนเอออมาเสียที
ทุวันมันะมีอสูรนรนายัษ์เผยายออมาปพี
ารปราัวอมันทำให้ธารลาวาุ้มลั่เหลือเิน
เมื่อโนลาวาสีำทมิฬเล่นานะ้อายอย่าเ็บปวแสนสาหัส!! บารา็แ่ราายในระยะเวลาเพียสิบห้าวัน!! อายุอนมีเพียสิบห้าวัน่อนะายอย่าทรมาน
าอบัวที่เิบโภายในร่าาย!!
วามเ็บปวที่บิเบี้ยวทำให้ายหนุ่ม้อรีร้อหลาย่อหลายรา
เาไม่อยาะมีีวิอยู่อี่อไปเลย ร่าายโนทำลายรั้แล้วรั้เล่าอย่า่อเนื่อ
ทว่าเาไม่มีทาายอย่าแน่นอน ุมนร้อาระลทั์เหล่านบาปหนาทุน
ไม่มีหรอวามหวั
มีเพียแ่ารแ่ราายอย่าสบหรือโนอสูรสัหารอย่าโหเหี้ยมไร้วามเมาเท่านั้นเอ!!
รั้หนึ่อิิโะไ้เอับอสูรมนรที่ัินร่าายอเา
เนื้อหนัโนัินทั้ที่ยัมีลมหายใ ร่าายลมลไปบนพื้นิน
ราวับว่ามีใบมี่อยเือนเนื้อหนัอายหนุ่มออไปทีละนิ ทีละนิ
มันัินร่าายอายหนุ่มอยู่นานว่าสามวันสามืน
ทุวันเารีร้อนเสียแหบแห้ แม้เหลือเพียแ่โรระู็ยัโนัิน
นเป็นผ เ็บ เ็บ
ทุวันเาะ้อเผิหน้าับวามเ็บปวที่เหนือินาาร
เยิถึารที่ปรสิที่ทะลววาออมาบาหรือเปล่าเา
พริบาเียววามเ็บปวราวับหัวสมอแ็ระเบิออมา
ที่เลวร้ายสุเป็นารที่เาายไม่ไ้ เนื่อมาาทุนายอยู่่อนแล้ว มีเพียแ่ร่าายแหลสลาย
โนปยี้นพินาศเท่านั้น ึะนับว่าเป็นวามสบสุเพียั่วพริบาอเหล่านบาป!!
สำหรับนบาป
แรันวิานับว่าเป็นอไร้ประโยน์
มีเพียแ่ารเพิ่มวามแ็แร่ทาร่าายเท่านั้นึะนับว่าเป็นหนทารอเพียหนึ่เียวอผู้น
อ่า ไม่สิอนบาป
อิิโะเอ็ไ้รับเล็วิาฝึฝนายสำนัพุทธมารโบรามาเล่มหนึ่เ่นัน
ินแนแหุ่มนร มันเป็นภาพมายาหรือว่าวามเป็นริันแน่
เาแยแยะไม่ออเลยสันิ
สันานที่แท้ริอมนุษย์อิิโะเยิว่านเอเห็นมาเยอะ
นระทัเอับัวเอ มีรั้หนึ่เาไ้หลไปิับัอมนุษย์ินน
พวมันะ่อยเือนเนื้อหนัอมนุษย์้วยัน
เอาไปาแนแห้เ็บเอาไว้เป็นอาหารในยาม่อไป ินแนแห่นี้สัว์นรหรืออสูรนร
่ามีพิษร้ายแรภายในร่าาย ่อให้สัหารลไ้สำเร็็มิอานำมาทานไ้เลย
พวมนุษย์ึมีวามิที่ะินมนุษย์้วยันเอ
อิิโะยัำไ้ีเลยว่านเอโนับไปเป็นอาหารเ่นเียวัน
ทว่าเาไ้อาศัยัหวะและโอาสในารไล่สัหารและีร่าายอพวมันินแทน
ไม่่า็ถู่า มีเพียแ่สอัวเอเลือภายในุมนรบนิน วามเ็บปวาารลายเป็นแหล่อาหาร
ยามที่้อมอร่าอัวเอโนเือนออไปทีละนิ
นลายเป็นุมนรบนิน
มีหิสาวำนวนมาโนำพันธนาารนเป็นเพียแ่แหล่ผลิทาร
พวนบาปไม่ำเป็น้อมีวามเห็นอเห็นใ!!
เ็ทารที่เิมา่า็ลายเป็นแหล่อาหาร้วยเ่นัน ารระทำที่่ำยิ่ว่าเรัานนหนึ่เสียอี
พวมันับเ็ทารมาอเป็นอาหาร อเป็นเหล้าสำหรับวามมั่วเมานเอ สารเลวนั
เาึโรธ เาึแ้นแทน
เหล่าเ็ทารนับหมื่นที่เิมาาารผสมพันธุ์เยี่ยสัว์เรัาน
หิสาวลายเป็นเพียแุ่๊ายาสำหรับระบายอารม์ทาเพศเท่านั้น
ไม่มีหน้าที่อื่นในอเสียาอ้าาอนเอ ปล่อยให้พวผู้ายมาเล่นสนุับร่าายอนเอ
อิิโะเมื่อมีโอาสเาึลมืออย่าโหเหี้ยมมาที่สุามเล็วิาพุทธมารโบรา!!
อิิโะลมือระาเอาระูไสันหลัออมาาร่าอพวมัน
่อนะลืนินลท้อเพื่อทำให้นเอลายเป็นพุทธมารโบรา!!
่าพวมันอย่าโหเหี้ยมที่สุ
่อนะับร่าที่เิใหม่อพวมันลไปในธารลาวาสีเหลือทอ มันไม่อาเป็นลาวา
้อบอว่าเป็นน้ำหนออนายเสียมาว่า
ทว่าวามรุนแรอมันยิ่ว่าลาวาสีำทมิฬเสียอี
สำหรับเาแล้วนบาปอย่านที่เยปลปล่อยระบวนท่าาบแห่หายนะ
สึิ ไฮเะสึ!! ระบวนท่าาบที่ถล่มทุอย่ารหน้านพินาศในาบเียว!! เาึ้อแบรับโ่แห่เวรรรมที่หนัว่านอื่นหลายเท่าัวเ่นัน
เมื่ออยู่ภายในุมนรำว่ามิรภาพมันลายเป็นเรื่อไร้สาระ ารเห็นแ่ัว่าหาึะลายเป็นหนทารอเพียหนึ่เียวอพวเรา
มีลุ่มมนุษย์ินนำนวนมาภายในินแนุมนร
อิิโะึไม่ำเป็น้อัวลเมื่อน้อฝึฝนเล็วิาพุทธมารโบราแสนโหเหี้ยมอำมหิ
เาึไม่้อลำบาใอี่อไป เวลาไหลผ่านลิ่นอายออิิโะเอ็อาบไป้วยวามอาาแ้นอเหล่านบาป
ในหมู่นบาปหนาเาเป็นัวอันรายอย่าแท้ริ ไม่สิ เามันเป็นอสูร่าหาเล่า!!
ทุารเินทา
อิิโะยัมิอาหลบหนีาวามเ็บปวอุมนร
ไม่ว่าะเป็นทาร่าายที่้อโนเหล่าสัว์นรหรืออสูรนรทำลายรั้แล้วรั้เล่า!! ออร่าที่อิิโะเผยออมามันเป็นรูปอพุทธรูปแสนสวยาม
มันูศัิ์สิทธิ์แทบะหมอบราบไหว้บูา
ใบหน้าอพุทธรูปนั้นเป็นหน้าออิิโะที่มีรอยยิ้มแสนอ่อนโยน
ทว่ามันไม่เ้าับบรรยาาศสันิ
รอบายออิิโะเ็มไป้วยร่ามนุษย์
ร่าอมนุษย์ ร่าอสูรนร และร่าสัว์นร ที่ายลไป้วยน้ำมืออายหนุ่มเอ!!
วามแ็แร่ทาร่าายออิิโะทัเทียมับระับราันย์แบบเิมเรียบร้อย
สยบโลา้วยหนึ่ฝ่ามือ ทว่าเายัหาหนทาออไปาุมนรรหน้าไม่ไ้เลยสันิ
่อให้แ็แร่นาไหน สุท้าย็ายลไปไ้!!
โนพลัแห่นรัินร่าาย!!
ายหนุ่มยัเินทา เินทา นระทัเอับเ็สาวนหนึ่
เธอมีเส้นผมสีาวบริสุทธิ์สวยาม โนพันธนาาร้วยโ่เยี่ยสัว์
พว้าายมนุษย์เหรอ อิิโะไม่ไ้เป็นแบบเิมอี่อไป เพียแ่ารเลื่อนไหวเียว
ผูุ้้มันที่แสนอ่อนแอ็โนัแนัา
เาแทบะไม่สนใเสียรีร้ออพวมันเลยสันิเียว
“ เ้านะ มีื่อว่าอะไร ”
“ ล....ลูเีย ”
เ็สาวัวน้อยล่าวออมา้วยน้ำเสียสั่นเทา
สัาาะบอสินะว่าเาเป็นัวอันราย
อิิโะออแรระาโ่รวนเพื่อให้นเอมอเห็นใบหน้าอีฝ่ายัๆ เหมือนมา
เหมือนับลูเียมา แถมื่อเอ็ร้ายันอี้วย
แม้ะเป็นินแนแสนโหร้ายเา็ยั้อมาเอับเธออีหรือ
นัยน์าออิิโะปราร่อรอยออารม์
“ สนใมาับ้าหรือไม่ ”
“ อ...อืม ...อบุนายท่าน ”
สำหรับนที่แสนอ่อนแอแบบเธอทำไ้เพียแ่ิามอีฝ่ายเท่านั้น
อิิโะเอ็ไม่ไ้ล่าวอะไรอีเลย ราวับว่าายหนุ่มเป็นใบ้โยสมบูร์
เมื่อเ็สาวหิวเาะลมือเือนร่าายอนเพื่อให้อีฝ่ายไ้ินนอิ่มท้อ
เมื่อเธอเหนื่อยล้าาารเินทา เาะแบร่าเธอ้วยัวเอ ทำให้ลูเียไ้เฝ้ามอแผ่นหลัอเา
ผู้มีพระุที่่วยเธอในุมนร!!
ยามเมื่อายาผลอพิษแหุ่มนร
อิิโะะเฝ้ารอและ่อยปป้อแทบไม่ห่าายเลยสันิ ราวับวามผิบาปภายในอ
สี่าิภพแห่โลมายา เาิว่านเอิ้าลูเียเหลือเิน
เธออาะไม่ใ่ลูเียหรืออาะใ้ลูเีย็าม
เา้อาระ่วยเหลือสาวน้อยรหน้า้วยสอมือที่เปื้อนไป้วยบาปอนเอ!! ในโลที่บิเบี้ยวยิ่ว่าที่เยเอ!!
ร่าอลูเีย่อัวาลาวาสีแเือ
อิิโะ้อมอไปยัร่าอสาวามที่ไม่มีอะไรปปิใน่วเวลาแรอารถือำเนิ
ทว่าเพียไม่นานเสื้อผ้าะามมาทีหลั
ถ้าหาเาไม่เอื้อมมือเ้า่วยเหลือเธอลายเป็นทาสามอใรสันบนโล
แน่นอนว่าัวอิิโะเอ็มีื่อเสียไม่น้อยในินแนแหุ่มนร ผู้อำมหิ!! เป็นายาอัวอิิโะเอ
มัน็มาาเล็วิาพุทธมารโบราสุแร่
าว่าะมีส่วนเี่ยว้าับวิหารเียนโบราที่ปราัวออมาอนทสอบทั์ที่สิบสาม!! ะว่าไปเาเอ็อยู่มายาวนานเหลือเิน
าเ็สาวัวน้อยลายเป็นหิามไปเสียแล้ว ทว่าลูเียเอ็ทำให้เานึถึันเสึหิ้วยเ่นัน
อ่า ะว่าไปเานี่มันใ้ีวิ่ววัยรุ่นไ้ห่วยแเหลือเิน ว่าไหมละ
ายหนุ่มนัเรียนมอปลายธรรมา
ไ้เ้ามาเี่ยว้อับโลแห่วิา นปัุบันยาะถอนัวเรียบร้อยแล้ว
น่าิถึ รอบรัวอเา!!
ยามที่ิ่าัวายทว่าไม่าย มันทุ์ทรมานเหลือเิน
เ็บปวนอยาไ้ใรสันมา่วยเหลือ
ปัุบันลูเียเปรียบเสมือนแสสว่าภายในิใอันำมืออิิโะเอ
ินแนแหุ่มนรที่เลวทราม ฮ่าฮ่า
หัวเราะให้ับวามโ่เลาและอ่อนแอ
นที่อ่อนแอไ้าไปแล้ว ที่ยืนอยู่รหน้าเป็นผู้อำมหิ่าหาเล่า
ใรหน้าไหนที่วาเส้นทาเาะลมือสัหารอย่าโหร้ายทารุนมาเท่าที่ะทำไ้เลย!! สำหรับหิสาวลูเียัวอิิโะเป็นทุอย่าอเธอ
ายเพียนเียวที่ยอมทำทุอย่าให้ับเา แม้มันะทำให้ัวเธอ้อาย
แ่เธอะอยิ้มส่เาลอไป
ยามที่ลืมาื่นภาพแรที่เธอมอเห็นเป็นใบหน้าที่แฝไป้วยอารม์อันหลาหลายอเา
ทั้สอไม่ำเป็น้อล่าวำพูอันสวยหรู มีเพียแ่าร้อมอ้วยสายา
เมื่อเธอฟื้นัวสมบูร์็เริ่มออเินทา ้าวเินามแผ่นหลัอายรหน้า
อิิโะเอ็มีเป้าหมายเ่นัน เา้อารเินทาไปยัสุอบฟ้า
ปลายสุอุมนรที่แท้ริยัไละ!!
ลอารเินทาพวเราไ้มอเห็นโลแหุ่มนรแท้ริ
เพียแ่ทุนโนทรมาน ารมีีวิ็ลายเป็นุมนร
อิิโะไ้มอเห็นสันานแท้ริอนเรา เาแทบไม่อยาะ่วยเหลืออะไรเลย
แม้แ่เ็ัวน้อย็ยัเ็มไป้วยเล่ห์เหลี่ยม
ถ้าหาประมาทเพียเล็น้อยะ้ออยู่ในสถานาร์ที่เลวร้ายเินะินาาร
ทุน่าเห็นแ่ัวเสมอ
“ ...่วย้วย ุหนูรนั้น
...ไ้โปร ”
เสียรีร้อโหยหวนัออมา
ร่าายภายนอำลัโนสุนัและแมวัินทั้เป็น อิิโะ้อมอายรหน้า้วยท่าทีเยา
่อนะทำารอุ้มลูเียเินาไปโยไม่ิะสนใอีฝ่ายเลยสันิเียว
โลอเรามันโหร้าย เามอแผนารไร้สาระอมันอออย่าัเน มัน้อารให้เาและลูเียเป็นัวายัวแทนในารรับรรมที่ระทำมา่อน
รรมอผู้รัแเรัาน เมื่อลสูุ่มนระ้อโนพวมันัินทั้เป็นไปั่วนิรันร์!! เป็นารลทั์่อมนุษย์ที่ล้าเรียนเอว่าสัว์ประเสริที่เริปัาอย่าแท้ริ
สุท้ายพวมันนั้นแหละที่่ำยิ่ว่าสัว์เรัาน นโนหมา แมว ัินร่าายและทำลายวาให้มืบอไปั่วนิรันร์เสียเถอะ
มหายไปในวามมืมิลอาลเสีย
สำหรับพวหมาและแมว พวมัน้าวเินมาลอเลียับอิิโะ
ราวับรอบรัวที่ไ้แยาไ้มาพบันอีราหนึ่ ภพภูมิเรัาน อิิโะไ้ปราวามสสัยในหัวใอีรั้
มันเป็นวามริหรือเปล่า ทว่าทุอย่ายัไม่เยเิึ้นริเลย
วินาทีนั้นเอที่ใบหน้าเยาไ้แสอารม์ออมา มัน ือ วามไม่อยาะเื่อในสิ่ที่ัวเอาิหรือเาออ!!
“ นายท่าน ไม่้อลัว
้าะอยู่้าทาเสมอ ”
“ อ...อ่า ”
มือหนาและหยาบออิิโะำลัลูบไล้ไปามเส้นผมสีาวบริสุทธิ์อลูเีย
เธอมีนัยน์าสีฟ้ารามแสนสวยาม
วามามอหิสาวเป็นัอไม้ามท่ามลาธรรมาิแสนโหร้าย
ทำให้เหล่าผู้แ็แร่หลายนปรารถนาะรอบรอในัวเธอ อยาะไ้เธอมาเป็นเรื่อมือระบายอารม์ทาเพศ
เป็นเพียแุ่๊ายาสำหรับารสำเร็วามใร่อน!!
ทว่าลูเียไ้มีอมมารที่น่าลัวอยู่เีย้าไม่ห่าาย
ลอหลายปีที่ผ่านมา มัน ผู้อำมหิ!! ไ้เ่น่าไ้ลอเส้นทา
ทะเลโลหิที่แอยู่แล้ว็ลายเป็นสีำทมิฬ ้วยเลืออสรรพสิ่ำนวนมหาศาลที่้อโนสัหาร้วยน้ำมืออมัน!! อสูรายแหุ่มนรที่หลายนไม่อยาะยุ่เี่ยว้วย
่อให้พบหน้า็้อรีบ่าัวาย ่อนะโนมัน่าายเสียเอ!!
เวลาะเปิหัวใเหล็ มัน็ะเป็นแบบนั้นเสมอ
แม้ัวายหนุ่มะไม่ิมีอะไรมาเินไปว่าวามรู้สึผิภายในอเท่านั้น ทว่าทุวินาที
ทุนาที ทุั่วโม ทุวัน ทุเือน และทุปีที่พวเราสอไ้อาศัย้วยัน
โยัวอิิโะเปรียบเสมือนับุนเาที่ปป้ออไม้ามสีฟ้ารามอย่าลูเียเสมอ
มันทำให้เธอเิวามรู้สึแสนะหายาในินแนแห่วามายและทรมาน
วามรัอันบริสุทธิ์
เป็นวามรัที่ไม่้อมีวามสัมผัสทาาย
มีแ่พวเราสออยู่้วยันภายในินแนแห่วามโหร้าย็เินพอแล้วสำหรับหิสาว
ารเินทายัเ็มไป้วยวามโหร้าย
อิิโะยัพบเห็นินแนที่แสนั่วร้ายเลวทรามมามาย ินมนุษย์ ปศุสัว์ทาร
แหล่ายบริารทาเพศ าร้าเผ่าพันธุ์
อีมามายที่ทำให้เาไ้เห็นถึสันานแท้ริมนุษย์
พวเรานั้นเลวร้ายยิ่ว่าปีศา มาร
หรืออสูรเสียอี พวเราเป็นัวหายนะอโลอย่าแท้ริ
ไม่ว่าะเป็นินแนที่เลวร้ายและารลทั์แสนทารุนนาไหน พวสันานาิั่ว็ยัสามารถสร้าินแนแห่ารปรออัวเอ
หลทามัวเมาไปับอำนา เินทอ หิสาว และสุรา ััวเออยู่ภายในินแนอันเล็่อยลอาล
น่าสมเพ!!
อิิโะยัปรารถนาในหนทาที่แ่าานอื่น
้วยเล็วิาพุทธมารโบรา หลายนึหวาลัวในำนานอผู้อำมหิ!! เมื่อเินทามาเอับทะเลวิานับไม่ถ้วน เาึไ้ลมือสร้าเรือลำเล็ออเินทา้านพายุและเสียรีร้อที่ัออมาลอเวลา
เมื่อไ้มอลไปใ้ทะเละเห็นววิาำนวนมาโนพันธนาารร่าายอยู่ใ้น้ำ
ลูเียยัไ้รับารปป้อาอิิโะ้วยผ้าุมที่ทำมาาหนัอสูรนรที่แ็แร่
ส่วยัวายหนุ่ม็ปล่อยให้สายลมแห่วามโรธพัผ่านร่าาย ใบหน้าโนทำลายเหลือเพียแ่ล้ามเนื้อสีแ
วาที่ไม่มีเปลือาำลั้อมอไปยัปลายอบฟ้า โลหิหลั่ไหล แม้ะเ็บปวและทรมาน
ทว่านที่เ็บปวแทนัวอิิโะที่หลลืมมนไปนานแล้ว เป็นัวลูเียเอ
นัยน์าสีฟ้าราม้อมอไปยัใบหน้าออิิโะที่โนทำร้ายนเหมือนับหุ่นมนุษย์ล้ามเนื้อในห้อทลอวิทยาสร์!! เลือไหลอาบย้อมใบหน้าอเธอ ิใอเธอเหมือนโนเผา้วยเพลิโลหิ
แม้ะอยาะ่วยเหลือทว่า็อ่อนแอและไร้ำลัเหลือเิน
ทำไ้เพียแ่โอบอัวอิิโะโยหวัว่ามันะทำให้หัวใที่แร้าวและบิเบี้ยวอเาอบอุ่นสันิ
ารเินทาในทะเลินระยะเวลาหลายสิบปี ในินแนแหุ่มนรอายุัยอพวเราอยู่ยืนยาวเท่าฟ้าิน
แน่นอนว่าลอารเินทามันไม่เรียบ่าย
เอับพวโรสลัที่้อารัวลูเียเ่นัน
พวมันปรารถนาในเรือนร่าอเธอและ้อารัินเนื้อหนัออิิโะ
สุท้ายฝ่ายที่โนทำร้ายย่อมเป็นลุ่มนโ่เล่า ารมีีวิอยู่นั้นแหละือารลทั์
อิิโะและลูเียไ้เินทามาถึสุปลายอินแนนร
สถานที่ไม่มีวามหวั อสูรนรำนวนมา่า็อันรายเินะหยั่
ทว่าายหนุ่มยั้าวเิน่อไปในเส้นทาแห่วามทุ์ทรมาน
เส้นผมาเิมมันเป็นสีส้มประายทอ็่อยๆสูเสียสีสันไป หัวใ็ายไปทีละนิทีละนิ
ภายในอเฝ้าถามัวเอว่า ทำไม้อมีีวิอยู่่อไป ทำไมถึยัไม่ายเสียที
อยาะาย อยาะาย ทรมาน ทรมาน ทรมาน
ารมีีวิอยู่นี่มันทรมานเหลือเิน ทว่า
เมื่ออิิโะมอไปยัลูเียเามอเห็นภาพอลูเียที่้อนทับับอีฝ่ายอย่าพอี
อาะมีนา่วหน้าอที่แ่าัน นอานั้น็เหมือนันแทบะทุประาร เมื่อเห็นเธออิิโะ็ำเป็น้อฝืนุประายเพลิแห่ีวิเผาไหม้หัวใอนเอนแหล
เพื่อ้าวเิน่อไป ้าวเิน่อไปนว่าะหมลมหายใ
ารเินทาไปยัปลายสุแหุ่มนร ะไม่ปราสิ่มีีวิอี่อไป
ทว่ามันับเ็มไป้วยำสาปแ่อผู้นที่ายแทน ินสีน้ำาลอ่อนอันน่าหลใหลทว่าับเ็มไป้วยำสาปแ่มามายนทำให้นที่ไ้ยินเป็นบ้าในทันที
บานอาโร้าย ราานวิาสั่นสะเทือน สุท้ายแหลสลายเป็นทรายสีเทาแทน ายลไป้วยำสาปแ่อผืนิน!!
สายลมที่เ็มไป้วยวามโศเศร้าอผู้ายะทำลายิวิา
ท้อฟ้าสีรามเอ็เ็มไป้วยลิ่นอายแห่วามอาาแ้นอผู้ายเ่นัน
้อมอมาเินะลายเป็นุ้มลั่เสียเอ ภาพรหน้าามราวับสวรร์
ทว่ามันับเป็นัภาพลวาเท่านั้น ถ้าหลไปับภาพรหน้าสุท้ายะโนัอยู่ที่นี่ไปลอาล
เป็นสถานที่อันรายริๆ
เป้าหมายออิิโะย่อมเป็นหลายเส้นทารหน้า
บนยอเาสูเสียฟ้า!! ายหนุ่มอุ้มหิสาว้วยแน้าเียวพร้อมับ้าวเินไปบนบันไรหน้าทันที
วินาทีที่เหยียบลไป็ปราหนามแหลมมแททะลุฝ่าเท้าอายหนุ่มทันทีทันใ
อิิโะยัมีใบหน้าเยา ทว่าิใอเาเ็มไป้วยวามมื่น
เาิเอาไว้แล้วว่ามันะไม่่ายแน่
อิิโะโอบอลูเียแน่นยิ่ว่าเิมราวับว่าเา้อารำลัใาเธอ
ารเหยียบลไปบนบันไรหน้า็เปรียบเสมือนับารำระล้าบาปอผู้นภายในุมนร
เมื่อผ่านสามสิบั้นไปไ้ะไ้ยินเสียสวมน์ัออมาภายในหัวสมอ!!
แ่ไ้ยินโลหิ็ไหลทะลัออมาาทาวรทั้เ็!! มันไม่ไ้ปลอบโยนอะไรเลยสันิ มีเพียแ่
ารลทั์เท่านั้น โมีทาิวิา เน้นทำลายยันราานวิาเพื่อให้ผู้ที่ิะท้าทาย้อับสูอย่าแท้ริ
ถ้าอิิโะายิใเาะพิารไปลอาลไม่มีทาแ้ไอี่อไป สี่สิบ ห้าสิบ
หนึ่ร้อย ร้อยห้าสิบ ลอเวลาที่ผ่านไปอิิโะยั้าวเินแม้ะเหลือเพียแ่ร่าโรระูที่แหั็าม
มันเหมือนับฝันร้ายที่ไม่มีทาบล!!
เมื่อ้าวเินเหนือพื้นิน
ทะลุผ่านลุ่มเมอันเป็นัวแทนแห่สวรร์ เาะสัมผัสไ้ถึารเหยียบย่ำสวรร์!!
อิิโะ้อมอไปยัวิหารรหน้า มันส่อประายสวยามเินะบรรยาย
ทว่าสัมผัสที่ไ้รับามันับเ็มไป้วยอันรายยาเินะหยั่ถึ เาไม่มีทาให้ถอยอี่อไป
ายหนุ่มทำไ้เพียแ่้าวเิน่อไป้าหน้า แม้ว่าะมันะเป็นุมนรอีแห่
มันะนำพาพวเราออไปาุมนร!!
อิิโะสูหายใลึพร้อมับ้าวเินเ้าไปภายในวิหาร
ามผนัวิหารเ็มไป้วยภาพวาำนวนมหาศาล
เป็นเรื่อราวที่เิภายในุมนรแสถึสันานิบเถื่อนอสรรพสิ่ที่โนลทั์อย่าไร้วามปรานี!! รลาวิหาร ไ้มีัวอัระภาษาโบราลอยอยู่ลาอาาศ
ปลปล่อยอำนาไร้ีำั
‘ ผู้ที่ออไปาุมนรมีเพียผู้เียว
้อมีเรื่อสัเวย เรื่อสัเวยที่พร้อมใเสียสละีวิอนโยไร้วามลัเล!!
’
เมื่ออิิโะเห็นและเ้าใ
เา็เริ่มหัวเราะออมาอย่าบ้าลั่ วามหวัที่ับสู
เส้นทารหน้าเป็นทาันอย่าแท้ริ!! น้ำาไหลอาบสอแ้มอเา
ลอเวลาที่ผ่านมาเาพยายามเพื่ออะไรัน!! โะาอบเล่นลับีวิ
เหล่าเทพธิา่าสวมหน้าาปีศาร้ายมมาเยาะเย้ยเรา!! ฟ้าไร้า
ีวิอเามัน่าอะไรัน เป็นเพียแ่อเล่น!!
ภายในินแนแหุ่มนรที่ทุน่าเห็นแ่ัว
้อมอแ่ผลประโยน์่อัวเอ ะไปหานที่ยอมเสียสละัวเอเพื่อนอื่นไ้หรอ!!
นัยน์าออิิโะแ่ำ้วยวามโรธและเรียแ้น่อสวรร์ที่เล่นสนุับโะาอนเอ
ทว่ามันเป็นเพียแ่บทเริ่ม้นอละรเท่านั้นเอ ทุอย่าอาโนำหน หรือ อาโนันำมาโยลอ็เป็นไปไ้
“ นายท่าน ”
เหมือนเสียอลูเียไ้เรียสิออิิโะ
หิสาวยัยิ้มอย่าอ่อนโยนเสมอ มือสัมผัสับใบหน้าอายหนุ่มที่ำลัร้อไห้
เาูเหมือนับอเล่นที่พร้อมะพัทลายลทุเมื่อ
นที่พร้อมยอมะเสียสละีวิอัวเอ หนีไม่พ้นหิสาวภายใ้อ้อมอ
แล้วอิิโะะยินยอมหรือที่้อปล่อยให้เธอายเพื่อเา แน่นอนว่าเาไม่ิะยินยอมแน่!!
“ ไม่้อลัว ้าะอยู่้านายท่านเสมอ
่อานี้ ลอไป ”
เมื่อลูเียล่าวบัววิหาร็เริ่มสั่นสะเทือน
มีรูปปั้นอเหล่าเทวทูแห่สวรร์ำลัหลั่น้ำาแห่วามโศเศร้า ทว่าใบหน้าับมีรอยยิ้มอันไหนริอันไหนเท็ยาะแยออ!! ทุอย่าเป็นเพียบทละร!! ลูเียเหมือนะลอยออาอ้อมอออิิโะ
แม้ายหนุ่มะส่เสียเรียหรือพยายามไว่ว้าัวหิเท่าไร็ไร้ผล มันเปล่าประโยน์
ไม่มีอะไร
“ ้าทราบีว่าภายในหัวใอนายท่านมีนสำัอยู่
นที่หน้าาเหมือนับ้า ้าเอ็เหมือนับเธอ ้ารัท่าน่ะ ”
“ อย่า อย่า อย่า ไม่เอา ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้!! ”
“ ถ้าหาาิหน้ามีริ
้าลูเียอยาะเป็นนรัอท่าน่ะ อิิโะ ”
เมื่อลูเียล่าวบ็ปราแนนายัษ์าวามว่าเปล่า
มันเอื้อมมาทาหิสาว ใบหน้าอเธอยัมีรอยยิ้มสายา้อมอไปยัอิิโะ
แม้แววาะแฝไป้วยวามัวล หวาลัว โศเศร้า ทุอย่ามันแสผ่านวา
ทว่าเธอ็ยัอยาะส่เา้วยรอยยิ้มอนเอนวาระสุท้าย
เมื่อแนนายัษ์มาหยุร้านหลัลูเีย มัน็ มัน็
ทำารบีบร่าอลูเียนแหลเป็นละออเลือในพริบาเียว!!
อิิโะทำสิ่ใไม่ไ้เลย เาทำไ้เพียแ่ร้อำรามราวับสัว์ร้ายที่บาเ็บสาหัสทั้ร่าายและิใ!!
ภาพวาวัสสารไ้หายไปอีเส้นทาหนึ่แล้ว มันไ้มาปราภายในิใ
ภายในโลวิาอเาเรียบร้อยแล้ว นร!! ร่าไร้เรียวแระ้าวเิน
สุท้ายเาโนส่ัวไปทันที!!
อิิโะแทบไม่หลเหลือวามเป็นัวเอ
หมึ่เรียวแระ้าวเินเินทันที ภาพรหน้ามันโหร้ายและทำร้ายิใเาเหลือเิน
ี่รั้ในห้าภพที่เา้อมอเห็นเธอาไปโยที่ัวเอไร้ำลัะเปลี่ยนแปละารรม!!
“ ฮ่ะฮ่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า พอสัที ้านะ
้านะ เหนื่อยแล้ว!! ”
ความคิดเห็น