คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #81 : เริ่มต้นออกเดินทาง
เอล่าบาะ
้อมอไปยัายหนุ่มผมาวรหน้า้วยวามโรธ!! นาเป็นถึบุรีนโออ์ราาปัุบันะยัโนหยาม้วยารรับฮันเอร์รหนามาเป็นอาารย์อี
ไม่มีทาเสียหรอ แ่ว่าั่วพริบาเียวที่นาิะโมีายหนุ่มผมาว
ฝ่ามือที่เ็มไป้วยฮาิเราะเ้ม้นเป็นอย่ามา
็ปราออมาเบื้อหน้าอนา พริบาเียวที่ร่าายโนลไปนอนบนพื้นห้ออปราสาท
เสียัสั่นสะเทือนไปทั่วบริเวทำเอานรับใ้หลายน้อะลึเป็นอย่ามา
เสียั ู้ม!!! มาพร้อมับร่าบาที่ลนอนนสิสัเือบะหลุลอยออไปในอวาศเสียแล้ว
อาารย์ไม่อยาพูเยอะ
ภายในิใอเอล่าปราร่าอหิสาวสามนำลัทำหน้าที่ปรึษาันเอโยนแรเป็นเอล่าแบบออริินอล
ที่เป็นร่าหลัอีสอนรหน้าเพิ่ไ้รับื่อมาแบบสๆร้อนๆเลย
หนูเียบับหนูบาะ อาารย์อนาเป็นนที่ิื่อออมาไ้ยอแย่มาเลย
ถ้าเป็นนาที่โนร้อไห้อย่าแน่นอน
“ เป็นยัไบาละ ไป่าับอาารย์แบบนั้น
”
“ ิ ใระไปิันเล่าว่าะโนเล่นาน
รับรอรั้หน้าไม่เป็นแบบนั้นแน่ ”
“ แ็แร่ ”
สอวิล่าวออมา้วยวามหุหิเป็นอย่ามา
เนื่อมาานเอโนายหนุ่มผมาวเล่นานโนหนูเียบเลิิที่ะทำารัืนท่านอาารย์ไปเลย
นายัปวหัวไม่หายเลยาารโนรเล็บอมัรย่ำหัวอนเอ
ไม่อยาไ้รับประสบาร์แบบนั้นอีแน่นอน
อีนที่โนเล่นานมาแบบสๆร้อนๆเลย็หนีไม่พ้น
หนูบาะ ที่ยัแสท่าทาภาภูมิใออมาแม้ว่าสอแนอนะยัสั่นแบบไม่อาห้ามไ้!!
วามแ็แร่ที่เหนือินาารแม้แ่แม็ม่า็มิอาเผาทำลายไ้
รเล็บมัรเหล็ไหลอาะล่าวไ้แบบนั้น ยามที่ายหนุ่มใ้ฮาิเาะ!!!
“ …้าเอ็ไม่อยาเหรอ
แ่ะยอมรับเาเป็นอาารย์แล้วัน ฮึ!! ”
เสียหวานที่ัออมาแน่นนอว่า
มันออไปทาัืนและไม่ยอมรับเสียเท่าไร ่ามัน่อนแล้วันนาะ้อออไปทำวามเารพอาารย์อน่อนที่เาะทำารแหออนาเสีย่อน
เพียไม่นานเินไปเอล่า็ไ้สิับมาอีรั้หนึ่็พบับอาารย์อสูรอนที่ำลันั่สมาธิอยู่รหน้า
“ ท่านอาารย์ะ ”
“ อ่า ไ้สิแล้วเหรอเอล่า เอาละพวเราถึเวลา้อออเินทา
”
“ ออเินทา!? ”
เสียหวานที่ล่าวออมา่อนะมอแผ่นหลัออาารย์นเอ
พริบา่อมาร่าบาอเทพีสาว็ปราัวออมาใบหน้าามสวนสะโลออาเทมิสที่ทำเอาใรหลายน้อหลรั
แ่สำหรับายหนุ่มผมาวแล้วมันไร้ประโยน์เป็นอย่ามา เาอแ่เวลาเล็น้อย็พอแล้ว
พลัหยาภายในร่าายออายหนุ่มุเือน
เร้าร้อนัลาวาที่ราวับว่าะระเบิออมาอนไหน็ไ้
เส้นผมสีาวสยายไปมาเล็น้อยเป้าหมายเป็นารออไปสำรวโลภายนอ
เส้นทาที่เาะ้าวผ่านไปะ้อเ็มไป้วยหายนะเสมอ ายหนุ่มผมาวถอนหายใออมาเล็น้อยับเรื่อรหน้า
“ เอาเถอะ ะว่าไปเ้าเยินเนื้อหมูไหม ”
“
อย่าบอนะว่าท่านะินพวออร์ัวเหม็นเป็นอาหารนะ!! ”
เสียอเอล่าที่ล่าวมันเ็มไป้วยวามรัเียเป็นอย่ามา
ร่าอหมูอ้วนสูว่า 2 เมร ที่้าวเินไปเินมาแถมยัพเอาอวัยวะสืบพันธุ์นาให่ไปไหนมาไหนอี้วย
มันน่ารัเียเป็นอย่ามาในสายาอสรีทุนบนโล
แม้แ่เหล่าฮันเอร์็ยัมีบานที่โนพวมันับัวไป
ายหนุ่มผมาวถอนหายใออมาเล็น้อย
เริ่ม้นารออเินทา้วยสอเท้าอนเอ
โย้านหลัมีร่าบาที่ำลัแสสีหน้าเป็นัวลออมาเล็น้อยับอาารย์อสูร!!
แ่นาทำอะไรัใเล็น้อมีหวัโนอีฝ่ายระทืบนายแน่นอน!!
แม้ว่าะมีร่าที่แ็แร่หรือมิอาับ้อไ้
แ่ว่าท่านอาารย์สามารถับสัมผัสร่าายอนาไ้เสมอ!!
ารเินทาเริ่มึ้นพร้อมับเอล่าที่เปลี่ยนเป็นหนูเียบออมาแทนนเอ
วามเียบลอารเินทาเป็นเวลานานนั้นทำให้ายหนุ่มยิ้มออมา
าบฟันวิาอยู่้าายเสมอ ะว่าไปเาะสอนอะไรับนาีระหว่าารเินทา
“ แฮ่ แฮ่ ท่านอาารย์ไม่เหนื่อยเลยหรือะ
”
“ เหนื่อย!? มันเป็นยัไันละนั้น เินมาแ่ 100 ิโลเออย่ามาทำสำอ่อย
”
เสียล่าวแสนราบเรียบล่าวออมาพร้อมับหันไปมอหนูเียบที่อทนเินมาลอ
100
ิโล ไ้อย่า่อเนื่อแถมยัรัษาวามเร็วเอาไว้ไ้เป็นอย่าีเลย
เามอ้ายมอวา่อนะไ้ยินเสียฝีเท้าอสัว์ป่า น้ำหนัน่าะมาว่า 100
ิโลรัมเสียอี มันเป็นัวอะไรันแน่!?
“ ้าไ้ลิ่นสาบอมนุษย์เพศเมีย!!
ออามหาเร็ว ”
“ ลิ่นหอมมา
พวเราะไ้แม่พันธุ์อีหนึ่ ”
“ หมายถึารเสริมอทัพ ”
เสียอร่าอสูรหมูเินสอาัวสีไ่แบบหมูทั่วไปที่ายหนุ่มผมาวรู้ั
พวมันสูมหลายใอย่ารุนแร ลิ่นหอมออิสรีนั้นอยาเินว่าะห้ามใเสมอ!! ใบหน้าอหนูเียบแสถึวามหุหิออมาเล็น้อย
แ่ว่าั่วพริบาเียวที่ีไห่้าวเินออไปาที่้อนอน
“ มนุษย์ ”
“ มนุษย์ ่ามันะ ”
“ มันะลายเป็นอาหารว่าอพวเรา ”
เสียอออร์ัวอ้วนล่าวออมา
ใบหน้าอพวมันเหมือนับหมูทั่วไปแ่มีเี้ยวยาวออมานิหน่อยสออัน!!
ีไห่ยิ้มออมาเล็น้อย ่อนะทำารึเอาาบฟันวิาออมาาฝั
มันไม่ไ้แสพลัออมานานแล้ว ถ้าไม่ยอมใ้านอีมีหวัโน นาราุ โรธนเาลำบาแน่นอน
“ โปรยปราย เ็มบาุระ ”
สิ้นเสียอายหนุ่มผมาวลีบาุระสีาว็ปราออมาพร้อมับมาบที่สลายหายไปอย่ารวเร็ว
พวมันเป็นาบนับร้อยเล่มที่เลื่อนที่้วยวามเร็วมหาศาลนสายามอเห็นเป็นลีบาุระ!!! ออร์เป็นสัว์อสูรที่นับว่าเป็นภัยอันราย่อเผ่ามนุษย์ภายในโลอวาลอนเที่
3
พวมันเป็นัวนอหายนะที่้าวเินไปที่ไหน
มีแ่วามายที่นั้น
แม้ว่าะพยายามำัไปมามายนาไหน็ามพวมัน็เิึ้นมาเอามธรรมาิ!!
แถม ออร์เอ็นับว่าเป็นอสูรที่แน่นารโมี้วยำลัเป็นหลั
เสียำรามออสูรร้ายัออมาพร้อมับทำารเหวียวานภายในมืออนเอ
ัวะ ัวะ ัวะ ัวะ
เสียอมาบที่ผ่านร่าายอออร์รหน้าไป
มืออมันไร้เรียวแรที่ะถือประอมันเอาไว้ ไ้แ่ปล่อยมันออไปให้ลไปามแรึูอโล!! เลือสีแพุ่ออมาาร่าายเป็นำนวนมาพร้อมับเสียรีร้ออมัน
่อนะสิ้นใายไปาไปอย่ารวเร็ว!!!
“ ว้าว ท่านอาารย์ สุยอ ”
“
หนูเียบ่วยแสสีหน้าออมาให้มาว่านี้หน่อยสิ ”
“ สีหน้า!? ”
หิสาวล่าวออมาพร้อมับทำารเอียอเล็น้อย้วยวามสับสนและมึนเป็นอย่ามา
ายหนุ่มผมาวถอนหายใออมา่อนะทำารบัับาบเ็มบาุระให้โมีออร์รหน้านายไปอย่า่ายาย!!
แสถึพลัทที่เหนือว่าอย่าัเน ทุอย่าเลย็ว่าไ้
ออร์ำนวน 5
น ายลไปภายใ้ารปลปล่อยิไอาบฟันวิาเล่มใหม่อีไห่
ภายในวิอเาปราร่าวิาอออร์ 5 น
ออมามันำรามออมาเสียัแ่ว่า เ็น้อยเบื้อหน้านั้นเป็นพระเ้า่าหา
โสีำทมิฬที่ำลัพันธนาารร่าายอมัน พร้อมับย่อยสลายววิา
“ เอาละ เหลือแ่รอเวลาเท่านั้นเอ ”
เสียหวานอเ็สาวล่าวออมาพร้อมับอเหลวสีำทมิฬรหน้าที่เิมาาารย่อยสลายววิาออสูรมามายไปนหม
้วยฝีมืออเ็น้อยเอทำให้ผลานออมายอเยี่ยมเป็นอย่ามา
บนท้อนภามีร่าอเทพีสาวที่ายหนุ่มผมาวให้บินสำรวเส้นทารหน้า่อน
“ นายท่าน เบื้อหน้าอีประมา 200
ิโลเมร มี่ายออทัพออร์เ้า่ะ ”
“ อืม ไปพัเถอะ ”
ร่าอเทพสาวสลายหายไปเป็นละออแสสีทอพุ่เ้าไปภายในร่าายอายหนุ่มผมาว
ีไห่หันไปสนใาอออร์รหน้า
เาเินไป่อนะเริ่มารำแหละร่าายอมันแยิ้นส่วนเอาเพาะเนื้อรส่วนที่น่าทานเป็นอย่ามาออมา
ที่เหลือแม่็ทิ้ให้พวอสูรภายในป่าไปแทน
ใบหน้าอหนูเียบแสถึวามสับสนออมาเล็น้อย
่อนะเินามอาารย์อนที่ไล่เ็บเนื้อเพาะส่วนที่อร่อยมาที่สุออมา
สำหรับีไห่แล้วสิลเฟที่ไม่ไ้แสผลารทำานออมาเสียนาน็ทำหน้าที่ไ้อย่ายอเยี่ยม
เอล่าเอ็ไม่อยาะลอินเนื้ออัวอุบารรหน้า้วยสิ
ายหนุ่มผมาวทำารเริ่ม้น้วยารสร้าเาย่าเนื้อแบบธรรมาออมา
้วยารเอาาบฟันวิานาราุมาทำเป็นราวับถ่าน้วยารปลปล่อยเปลวเพลิสุริยันออมาแบบอ่อนมาๆ
เพื่อไม่ให้มันทำลายเนื้ออัมีรหน้านเสียรสาิที่แสนอร่อยไปลอาล้วยวามผิพลา
“ ท่านอาารย์ ”
“ หนูเียบรอแปปนึ อาารย์ะทำอาหารเที่ยให้ทานเอ
”
“ ่ะ ”
ใบหน้าเอล่าที่ไม่แสสีหน้าออมาเท่าไรำลั้อมออาารย์อนเอ
ที่ำลัทำอาหารออมาาเนื้ออออร์ นาอผ่านไ้หรือไม่
ายหนุ่มผมาวไม่อยาะเรื่อมาปรุมัน้วยอสและพริไทย
าม้วยารโรยผัอีเล็น้อยเป็นเิมแ่ภาพลัษ์ใหู้น่าทานเป็นอย่ามา
ลิ่นหอมที่ลอยออมาราวับะยั่วน้ำย่อยภายในระเพาะอหิสาวนมันร้อออมาเสียั!!
แม้ว่าใบหน้าะไม่เปลี่ยนแปลเท่าไรแ่สอแ้มลายเป็นสีแไปแล้ว
เรียเสียหัวเราะาายหนุ่มผมาวไ้ไม่ยา ทำเอานายิ่อับอายไปว่าเิมเสียอี
อายมาว่าเิมหลายเท่าัว
“ อ้าว เสร็แล้วลอทานู ”
เสียอายหนุ่มผมาวที่ล่าวออมามันเ็มไป้วยรอยยิ้ม
เาทำารส่ไม้ที่ย่านึ่สุึ่ิบให้ับหิสาวรหน้า เอล่ารับมาพร้อมับมเล็น้อย
่อนะทำารัเป็นำเล็ๆ รสาิหวานละนุ่มอเนื้อไมันที่แัวออมา!!
วามอร่อยมามายมหาศาลทำให้เอล่า้อลืม
ลืมมารยาทาววั!!
ทุอย่าลืมหายไปาหัวนหมเนื้อย่าภายมือละลายหายไปราวับน้ำ้ายามเ้าที่โนแสาวสุริยัน้า
ายหนุ่มผมาวหัวเราะออมาเล็น้อยยามที่มอเอล่าเลียและูปลายนิ้วอนเออย่าริั
ว่าหิสาวะรู้ัว็โนมออยู่นานสอนานแล้ว
“ ท…ท่านอาารย์
บ้า!! ”
“ โนว่าะอย่านั้น ยัไม่อิ่มสินะ
อ้าวนี้้าวหน้าเนื้อ ”
ความคิดเห็น