คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #73 : ขุนนางที่โง่เขลา 2
เสียร้อโว้ยวายอุนนาอ้วนที่ล่าวออมานพุที่เ็มไป้วยไมันอมัน้อสั่นสะเทือนนาหนั!!
ายหนุ่มผมาวถอนหายใออมาเล็น้อยพร้อมับหันไปมอนออ์ราา แน่นอนว่าอีฝ่ายไม่้อาระเปิศึับเาที่ะลายเป็นำลัเสริมแทนส่วนอุนนารหน้า
“ นับว่าเป็นบุลที่มอารไล ”
เสียอายหนุ่มผมาวที่ล่าวออมาพร้อมับทำารเลื่อนัวเล็น้อยารหลบารโมี
ามาบออัศวินรหน้าพวมันทุน่าเป็นนที่ิ่อ้านอ์ราาปัุบัน
ที่ปันผลประโยน์แุ่นนาน้อยล แถมยัเอาไปลทุนับพวสามันที่แสนโ่เลาเบาปัาอี
พวมันทำไ้แ่ ทำไร่ไถนาเท่านั้นเอ
ในสายาอนที่เิมาพร้อมับพลัเวทย์ภายในร่าาย
มันแบ่แยสามันับุนนาั้นสูแบบพวมัน
ารเอานธรรมาไป่อสู้ในสราม็ไม่่าาารส่ไปาย สู้เอาพวมันไปีว่าพวไร้ประโยน์แบบาวนา
พวมันเป็นถึอมเทย์ที่ไ้รับำอวยพราพระเ้า
“ ิีแล้วเหรอ
ที่รับใ้เป็นสุนัอมัน ”
“ อย่าแะไปเ้าใอะไร ”
เสียออัศวินล่าวออมาพร้อมับพยายาม้านแรอายหนุ่มผมาว
แม้ว่าะเ่น่านไปมามายเท่าไร็ามแ่ว่าเาเอ็ยัมีอารม์อ่อนไหวมั้
หวัว่าเนื้ออแม่สาวรหน้าะหวานอร่อยแบบนอระูล้าวละนะ
รสาิอมันยัำิภายในปาไม่เยาหายไปแม้แ่น้อย
ภายใ้หน้าาฮอลโลว์สีาว
ใบหน้าอีไห่ที่แสออมามันเป็นแบบไหนันแน่
ภาพอาร่อสู้ะเรียแบบนั้น็ไม่ถู
้อบอว่ามันเป็นารเ่น่าอยู่ฝ่ายเียวเสียมาว่า
ทุารลาบแน่นทีุ่ายออัศวินรหน้า สอาบผ่าน่อว่าเพียแ่เล็น้อย
เพื่อสัหารนรหน้าทิ้ไป
มนุษย์เป็นสิ่มีีวิที่แสนอ่อนแอ
พวเราายเมื่อโนเล่นานทีุ่อ่อน ผิวเอ็นุ่มนิ่มราวับนมหวาน แ่าาพวสัว์อสูรร้าย
พวเรามนุษย์ึไ้ทำาริ้นวิาึ้นมาเพื่อเลียนแบบพวมันยัไละ
แล้วลุ่มนรหน้าะสามารถทำร้ายายหนุ่มผมาวที่โนล่าวานว่า เทพอสูร ไ้เลยหรือ
สุภาพที่หลเหลือมีเพียแ่ร่าไร้ลมหายใอเหล่าสุนัที่พยายามทำามวามปรารถนาอเ้าอ
ุนนาที่เห็นท่าทาไม่ีเริ่มทำารร่ายเวทย์หวัะทำารโมีายหนุ่มผมาว
แ่น่าเสียายที่แ่ั่วพริบาเียวที่ายหนุ่มทำารวัาบเพียแ่รั้เียว
แนสอ้าอมัน็าออาร่าาย
ัวะ!!!
อ๊าแนอ้า
เสียรีร้อที่ัออมามาว่าอนแรเสียอี
พร้อมับลไปนอนิ้นบนพื้น โลหิสีแไหลออมาาแนทั้สอ้าที่โนันลายเป็นนพิารไปเรียบร้อยแล้ว
มันรีร้อออมาพร้อมน้ำาที่น่าสมเพ อเหลวสีเหลิหลั่ไหลออมา
นัยน์าเ็มไป้วยวามหวาลัวอย่าแท้ริ
“ อ…..อ์ราาไ้โปร…่วยระหม่อน้วย ”
“ ษัริย์รัสแล้วไม่ืนำ ”
เสียอราาที่ล่าวออมาพร้อมับ้อมออีฝ่าย้วยสายาที่เ็มไป้วยอำนา
อนนี้มันรู้แล้วว่าที่ษัริย์ล่าวออมาอนแรหมายวามว่ายัไันแน่
วามหวัสุท้ายเป็นารุเ่า้มหัวลบนพื้นห้อโถ่อหน้าายหนุ่มผมาวเบื้อ
วามหวาลัว ลัวายอมันแสสันานแท้ริออมา
“ …ไ้โปรปล่อย้าไปเถอะ
ท่านฮันเอร์ ”
“ นี่เ้าะยอมุเ่าอร้ออสูรหรือ
น่าสมเพ ”
เสียอหิสาวที่ล่าวออมาพร้อมับ้อมอเ้าหมูโสโรรหน้า้วยสายารัเียเป็นอย่ามา
แน่นอนว่าเ้าอ้วนรหน้า่อยๆลานมาับพื้นหยุ่อหน้าายหนุ่มผมาวที่หลบ้อนใบหน้าแท้ริเอาไว้ภายใ้หน้าาอฮอลโลว์
โหมบัไแรอเาที่ไ้รับพลัมา
ยามที่หน้าาฮอลโลว์อ้าออมา ็ปราวันสีาวลอยออมาาปาอนเอ
วามปรานีเหรอ เาไม่ิว่าะมีมันับศัรูเบื้อหน้าอย่าแน่นอน
ีไห่ทำารเอื้อมมืออนออไป่อนที่ลำแสสีำทมิฬมาหลอมรวมันที่ปลายนิ้วอเา
ใบหน้าอมันแื่นยิ่ว่าเิมพร้อมับพยายามโหัวลบน
“ ไว้ีวิ้า้วยเถอะ
ไว้ีวิ้า้วยเถอะ ”
มันล่าวออมา้ำแล้ว้ำล่าราวับนเสียสิ
พริบาเียวแสเโร่สีำทมิฬที่ายหนุ่มปลปล่อยออมา
เผาทำลายร่าายอมันไปในั่วพริบาเียว
พลัอำนาที่แสออมาแม้ว่าะน้อยแ่น่าหวาลัวับใ ไร้ึ่หัวใยามที่อยู่่อหน้าศัรู
เาเริ่มหันไปมอลุ่มุนนาเบื้อหน้า
“ เหลืออี 5
น ”
“ แ ไอสัว์นร ไปะ ในนามอพระเ้า ”
“ พระเ้า!? ฮ่า ฮ่า ฮ่า ”
“ แหัวเราะเยาะเย้ยพระเ้าอ้าหรือ
ไอสารเลว ”
เสียหัวเราะที่ัออมาอายหนุ่ม
ในโลที่สัว์อสูรมามายพาันเิออมาราวับอเห็
แถมพวเทพเ้าบนสวรร์็พาันเล่นสนุออเินทาไปเแนที่่ำว่าัวเอเพื่อ้ามเวลา
ไม่มีเวลามาสนใับหนอนแมลอย่ามนุษย์แน่นอน เาเอ็เ่นัน
เหุใ้อสนใ้วยละ
บาร่า!!
ปั! ปั! ปั! ปั! อั!!
ร่าอนัรบสาวที่โนลื่นพลัานแม้ว่าพลัทำลายะไม่มามายอะไร
แ่เสื้อผ้าที่สวมอยู่ระุยไปในพริบาเียว
เผยให้เห็นเรือนร่าออมาเพาะส่วนนั้นเอ
ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแ้วยวามอับอายปนวามโรธแ้น!!
แ่ว่าเสียหัวเราะยััออมาเสมอ้นเสมอปลาย
“ พระเ้าอเ้าหายไปไหนแล้วละ ”
“ แ!!! ”
“ อ่อนแอเป็นแ่ทาส
โลมันสอน้าแบบนั้นเอ ”
เสียอีไห่ที่ล่าวออมา
แสถึสัธรรมอโลอย่าัเน แ็แร่ปรอ อ่อนแอเป็นแ่ผู้าม
ายหนุ่มผมาว้าวเินไป้านหน้าในั่วพริบาเียว็ทำารฟันร่าอุนนานายลไปถถึ
2
น ร่าายอพวมันลายเป็นเหมือนับฝนเลือ
“ พวแลายเป็นโล่ถ่วเวลาะ
้าหนี่อนละ ”
“ แเอ็้วย เป็นโล่ะ ”
เสียล่าวที่ัออมามันเ็มไป้วยวามหวาลัว
เท้าสั้นๆอพวมันที่ำลัพยายามวิ่หนีออไปราวับว่าพบเอับบรรพบุรุษที่ำลัะมาทววามแ้น
ายหนุ่มผมาวแสยะยิ้มออมานิสัยที่แท้ริัออมา มี 2
นที่ำลัวิ่หนี
เบื้อหน้าอมันเป็นประูที่ะนำทาออไปาห้อโถ
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า รอายแล้ว ”
“ ไอสามันรอ่อนเถอะ ้าะไปามอ------ ”
ภาพเบื้อหน้าลายเป็นแ่าไปเสียอย่านั้น
พวมันสอนมอเห็นถึร่าายอนเอที่่อยๆล้มลไป
ุเ่าบนพื้นพร้อมับโลหิสีแที่ไหลออมา
่าสวยามเป็นอย่ามาในสายาอีไห่
เหลืออีแ่นเียวยุที่อบพูาอะไรออมาาปาแล้วฟัไม่รู้เรื่อเลย
“ าแแล้ว
้าเยบอว่าะึลิ้นออมาสินะ ”
“ ฮ่า ฮ่า แมันไอโ่ ้าไม่อยู่ที่ห้อแห่ั้แ่แรแล้ว
”
เสียหัวเราะอมันที่ัออมาพร้อมับร่าายที่่อยสลายหายไปอย่ารวเร็วอมัน
เป็นละอออเวทย์มน์ที่ยอเยี่ยมเป็นอย่ามา
เอาละเหลือเพียแ่อาหารานหลัเสียแล้ว ีไห่้าวเินมาหยุอยู่รหน้านัรบสาวที่ำลัแสสีหน้าื่นะหนัออมาอย่าัเน
แม้ศรัทธาะแรล้ามาเพียใ
แ่ยามที่ไ้รับวามหวาลัวอย่าแท้ริ
็้อแสถึวามอ่อนแอออมาบาละ ายหนุ่มผมาว้อมออีฝ่าย้วยนัยน์าสีแัโลหิ
วาสีำทมิฬราวับรารีาล น้ำาหลัไหลออมาพร้อมับสอาที่หมึ่แรที่ะยืน
ไม่้ออับอายไป นานับว่าเป็นนที่มีิใล้าแร่
“ รู้ไหมฮันเอร์เรีย้าว่าอะไร สาวน้อย
” นาส่ายหัวเป็นารอบำถาม ยอเยี่ยมแม้ว่าะหวาลัวแ่็ยัสามารถอบโ้ับเาไ้อยู่
“ พวมันเรีย้าว่า เทพอสูร ”
สิ้นเสียอายหนุ่มที่ล่าวออมาพร้อมับแรันที่มามายมหาศาลราวับะปยี้อาาศให้ลายเป็นธุลี
ีไห่หันไปมอเอล่าน้อยที่ำลัแื่นใ เสียหัวใไ้ยินอย่าัเนเลย
มือวาทำารึหน้าาไปบนหัว ่อนะเินมาหาอ์หิน้อยในสายาอีไห่
“
เอาเป็นว่า้าะไปามล่าววิาเสียหน่อย เอล่า ารฝึ้อรออีสัระยะหนึ่ ”
“ เ้า่ะ ้าะเรียมเรื่อ
เลื่อนย้ายสำหรับท่านเอาไว้ให้ ”
“ ี ”
ร่าอายหนุ่มสลายหายไปอย่ารวเร็ว
ร่าอเามาปราัวที่ฤหาสน์อยุที่โ่เลา มันิว่าะสามารถหลบหนีาเาไปไ้หรือยัไัน
ลืนวามั่วร้ายและเสียรีร้อที่ัออมา
เหล่าววิาที่โรธแ้นพาันพุ่เ้ามาภายในร่าายอายหนุ่มผมาว
“ ไ้ยินแล้ว วามโรธแ้นอพวเ้า ”
“ ้าะ่วยเอ ”
เสียอายหนุ่มผมาวที่ล่าวออมาพร้อมับ้าวเินไปยัฤหาสน์รหน้า
เหล่าทหารยามที่พาันออมาราวับมแราน
พวมันโนแรันอายหนุ่มผมาวปยี้นลายเป็นอเลือสีแ
เาิว่าวระเริ่มารปลปล่อยอีหนึ่ัวนอาบฟันวิา
“ เผาสรรพสิ่ให้ลายเป็นเถ้าถ่าน ”
แ่ำร่ายปลปล่อยออมา็เพียพอแล้วที่เปลวเพลิแห่สุริยันะปราออมา
เผาทำลายสรรพสิ่ให้ลายเป็นเถ้าถ่านในั่วพริบาเียวเท่านั้นเอ
ายหนุ่มผมาว็ทำารวาล้าอีฝ่ายไปนหม ฤหาสน์โนเผาทำลายไปนหมไม่หลเหลือแม้แ่นิเียว
“ หวัว่าะเหลือเินเอาไว้บาแล้วัน ”
แ่ว่าวามหวัอายหนุ่มผมาวลับลายเป้นว่าเปล่า
ทุสรรรพสิ่โนเผาทำลายไปนหม แม้แ่เหรียทอเอ็สลายหายไปนหม!!
น่าเศร้า วามแ็แร่มานเินไปนั้นมัน็แบบนี้เอสินะ
แ่ืนเียวที่่าวารโนวาล้าุนนาั่วยุที่ปรอเเหนือไ้ระายออไป
ทุอย่าบลแล้วหรือไม่ใรทราบ
อี้านหนึ่ที่นออาาัรอัีมีร่าอยุที่สามารถหลบหนีออมาไ้้วยผลึเลื่อนย้าย
สมบัิอระูลที่ะทำารเลื่อนย้ายัวเอออมาาุเิเหุเป็นระยะ 100
ิโลเมร มันหอบเอาสมบัิมานหมทุอย่า อสำั่อารเริ่ม้นใหม่
“ ไอโ่เอ้ย!!
้าะไปเริ่ม้นใหม่ที่อาาัรทมิฬ
ส่วนพวแโนอทัพออร์ินไปะ ”
“ อย่านั้นหรือ ”
เสียที่ล่าวออมาราวับเสียระิบอมัุราที่แสนร้ายา
พอมันหันหลัลับไปมอ็พบับร่าออสูรร้ายทีุ่สีาว
ถ้าหาว่ามันลอสัเมอูีๆะพบว่ามันมีลวลายอะไรบาอย่าอยู่้วย
ใบหน้าเ็มไป้วยวามะลึ่อนะล้มลไป้านหลั
วามหวาลัวที่แสออมาอย่าัเน
่อนที่มันะทันไ้ล่าวอะไรออมาโล็ลายเป็นสีาวไปเรียบร้อยแล้ว
“ อร่อยีนิ ิเลสอแ ”
ความคิดเห็น