คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : เดทแรก
อาารย์ยัพยายามอธิบายเรื่อราวออสูรร้ายเ
3 ออมาอย่า่อเนื่อ พวมันอันรา่อมนุษย์มาว่าเิมเยอะมา เ
2 เป็นเที่เริ่ม้นอย่าแท้ริแล้วเ 1 อเาละลายเป็นเ็น้อยไปเลย
แน่นอนว่าเาไม่อบำพูแบบนั้นออาารย์เลย
“ อย่าที่ล่าวออไป เ 1
มันสำหรับพวมือใหม่อย่าแท้ริ ”
มีเวลา 2 เือน เาย่อมสามารถ้าว้ามมาเ 2 ไ้อย่า่ายายโยไม่้อหวัพึ่โะาแบบใรหลายน
เาอแ่มีเินทอ็สามารถฟาร์มเ็บแ้มทุอย่าไ้เสมอ้นเสมอปลาย
ีไห่ถอนหายใออมาเล็น้อย้วยสายาออาารย์ที่้อมอมายัเา
สสัยะไม่อบเ็เส้นให่แน่นอน
้ออบุแฟนสาวอเาที่ใ้เส้นสายอนาในาร่วยเาให้้าวเ้ามาภายในหมาลัย
บอเลยว่าถ้าไม่มีนาเาะเ้าโลอวาลอนอย่า่อเนื่อ ีไห่ถอนหายใออมาเล็น้อย่อนะทำารเปิร้าน้าออมา
หาสิลเอาไว้้ามเวลา
[ ท่าน้อารื้อทัษะ
ารเียนโปรแรม เวล 0 ราา 20 ล้านอลล่า
]
[ ท่าน้อารื้อทัษะ
แฮเอร์ เวล 0 ราา 20 ล้านอลล่า ]
ทัษะรหน้านับว่าพอะ้ามเวลาไ้แน่นอน
มีนะ่วยเพิ่ม่าประสบาร์อนไปอีหลายเท่าัว เพียไม่นานอาารย์สาว็บอเลิเรียน
ายหนุ่มผมาวลุไปยัห้อรัว ภายในห้อนัเรียนะมีรัวสำหรับนัศึษาให้ทำอาหารินเอไ้
ถ้าหาไม่พอใในฝีมืออพ่อรัวอมหาลัย
อ์หิน้อนั่ยิ้มรอเาทำอาหาร
เอาเป็นพวอทาน่ายอย่าพว้าวผัีว่า เาทำารเรียม้าวแ็เอาไว้
ไ่สอฟอ หอมหัวให่ หมู ุ้ัวน้อย เาทำารเท่้าวลไปในระทะผัมันนส่ลิ่นหอมเิมีอิ้วถั่วเหลือลไปเพิ่มวามหอมอมันอีหลายเท่าัว
าม้วยารผัสอถึสามรั้นมันเ้าที
าม้วยารเท่ไ่ลไปผัมันนเ้าลายเป็นหนึ่เียวับเมล็้าว
มันเปล่ประายสีทอออมาาม้วยหมูสับที่เท่ลไป สุท้ายเป็นพวุ้และผัสีเียวอีเล็น้อย
ลิ่นอมันหอมเป็นอย่ามา หอมนเรียเพื่อนภายในั้นมามุู
“ หลินเอ๋อร์ อาหารเที่ยพร้อมแล้ว ”
“ อืม อบุนะ ”
เสียหวานอหิสาวที่ล่าวออมา
่อนะ้อมอภาพรหน้าเป็นาน้าวผัแบบธรรมาแ่สำหรับนาแล้วอาหารที่ายหนุ่มลมือทำ้วยัวเอย่อมไม่ธรรมาแน่นอน
ไห่หลินยิ้มออมา้วยวามสุยามที่ไ้ลิ้มลอรสาิออาหารรหน้า
มันอร่อยมาว่าเิมอี
“
ันละสสัยริๆว่านายแอบไปฝึเพิ่มหรือเปล่าเนี่ย มันะอร่อยเินไปแล้ว ”
“ ไม่นิ ผมแ่ทำามปิเอ ”
เสียอเาที่ล่าวออมา อาหารรหน้าราวับสมบัิอมนุษยาิ!!
พวมันมีหลายนที่้อน้ำลายหยลไปบนเท้าอมันเอ้วยวามหิวระหายภายในท้ออมัน
ย่อมไม่อาะเิมเ็ม้วยาร้อมอเสีย้วยสิ
อยาะินมาแ่็้อยอมรับ้วยว่าอีฝ่ายมันอสูรร้าย!!
เพียไม่นานพวมัน็้อเินไปนั่ทานอาหารภายในโรอาหารอมหาลัย้วยท่าทาราวับะาใาย!!
ีไห่แอบหัวเราะออมาเล็น้อยับท่าทีอพวเพื่อนภายในห้ออนเอ
พอินอาหารหม็ทำวามสะอาานและัเ็บเอาไว้อย่าีแบบเิม
ยามบ่ายารเรียนแบบเิม
ทุอย่าวนอย่า่อเนื่อนวันเสาร์มาถึ
เา้อพยายามลุออมาาเียนอนอนเอ ามริ็นัันเอาไว้แล้วว่าะออไป
เส้นผมยาวสีาวมัน่าเะะเสียริ เาอยาะัมันทิ้ถ้าไม่ิว่า
ารเ้าไปฝึฝนภายในโลอิในเอ
ร่าายอเาะปรับสภาพเอโนอัโนมัิ
ไม่ว่าะัหรือไม่็ามเาย่อมเป็นผู้เสียหายเสมอ
ายหนุ่มถอนหายใออมาระหว่าที่ำลัอาบน้ำำระล้าร่าายนเอ รู้สึเหมือนพวผู้ายสมัยโบราเลยที่ะ้อไว้ผมยาวเสมอ
“ หาว เสร็แล้วเหรอ ”
“ อ่า เิอาบ่อเลย หลินเอ๋อร์ ”
หิสาวพยัหน้าราวับะหลับอีสัรอบอวัน
็แน่ละเมื่อวาน้อลับบ้าน้าเนื่อมาาประธานผอมมาเล่นอะไร็ไม่รู้เรื่อทำเอาอมพิวเอร์อมรม้อเสียหาย!!
ลำบาแฟนอนา้อมานั่ลโปรแรมบาัวที่โนลบทิ้หายไปนระบบทำานผิปิ!!
พวเราทานอาหารเ้า้วยัน เริ่ม
้วยารเินทาไปยัสถานที่อวาวอย่าสวนสนุสำหรับู่รัที่ะมีส่วนลแบบพิเศษ้วยอย่าร้านนมเ้
พวเราเินวแนมาภายในเหมือนะมีพวู่รัาภายในมหาลัยออมารายเรีย้วยสิท่า
น่าะานหนัเอาเรื่อเลย
“ ไม่้อเร็ไปหรอนะ เ้าบ้า
ทำัวามปิสิ ”
“ ถ้าทำริมีแ่เรื่อแน่นอน ”
เาล่าวออมาพร้อมับโอบร่าบาอหิสาว
อย่าไร็ามารฝึฝนแบบู่มัน่วยพันาวามสัมพันธุ์อพวเาทั้สอไปอีหลายั้นเลย
ทั้สอยิ้มออมาเล็้วยารประสาทอพลัหยินหยาภายในร่าายราวับแม่เหล็ทีู่ทัู้่เ้าหาันอย่าหน้าประหลา
“ อยาะินเ้ไหมละ
แน่นอนว่าผมไม่มีเินมาเท่าไร อย่าทานเยอะเลย ”
“ ิ!! เป็นแฟนันแน่เหรอเนี่ย
ริ ”
“ ็ไม่ไ้รวยแบบระูลอหลินเอ๋อร์นิ ”
เาล่าวออมา้วยรอยยิ้ม่อนที่ทั้สอะเินไปยัร้านเ้รหน้า
นาทำารสั่เ้หน้าผลไม้ส่วนเาำลันั่ทานเ้็อโแลรสนออหวาน
แสว่าเอาอแท้มาทำสินะ
เพียไม่นานระหว่าที่ทั้สอำลัิน่วเวลาแสนหวาน้วยัน็พบว่ามีลุ่มนมาล้อมเอาไว้แล้ว
“ สาวน้อยสนใไปนั่ื่มาับพวพี่ไหม ”
“ ไม่ ”
เสียอหลินเอ๋อร์ที่ล่าวออมา้วยน้ำเสียราบเรียบแถมยัปิเสธแบบไม่้อิอี้วย
ทำเอาีไห่ยิ้มออมาแ่เหมือนว่ามันะไปแะาอลุ่มนนรหน้าเา
ลูน้ออมันทำารระาอเสื้ออายหนุ่มผมาวึ้นมาาเ้าอี้
่อนะ้อมอ้วยสายาหาเรื่อ
“ แ
ไอระาิว่าัวเอมีีอะไรมานั่ับ น้อหลินันหะ ”
เสียอมันที่ล่าวออมาเ็มไป้วยวามวามหุหิเป็นอย่ามา
ว้าวมันเป็นลูน้อริเหรอ ีไห่ิแบบนั้น่อนะหันไปมอพวพนัานที่ำลัแสสีหน้าลำบาใออมา
แสว่ามีเส้นสายอำนาให่อีแล้ว มีแ่ปัหาเสียริ
“ ปล่อย อย่าหาว่าผมไม่เือน ”
เสียอายหนุ่มที่ล่าวออมามันเ็มไป้วยวามเย็นเยือราวับว่าเา้อาระสัหารอีฝ่าย
มันเผลอปล่อยมือออเสื้อีไห่
เายิ้มออมาเล็น้อย่อนะ่อยไปที่ท้ออมันน้อลไปนอนบนพื้น!!
้ออย่าลืมว่าหมัอายหนุ่มแรนาไหนัน!!
มันเพิ่มพลัั้นหลัาที่เาเ็บสะสมแ้มภายโลอวาลอนเพิ่มีวามสามารถทาายภาพไปอีหลายเท่าัว!!
พวมันพาันหน้าถอสีออมา้วยวามหวาลัวเนื่อมาาอีฝ่ายสามารถัาร
พวมัน้วยหมัเพียแ่หมัเียวเท่านั้นเอ
“ แิว่าัวเอเป็นใรันว่ะ
เป็นแ่นนที่เาะระโปร่หิเ้ามาเรียนภายในมหาลัย ยัมาทำเป็นอวเ่ ”
“ เหรอ ”
เสียอายหนุ่มที่ล่าวออมา้วยวามเยา
เาไม่้อาระเป็นปลิเาะใรเสียหน่อย เหุผลเียวเลยที่มาเรียน็เพื่อเพิ่มพูนวามรู้อนเอ
ภายในรั่วอมหาลัยย่อม้อมีพวอัริยะมามายาระูลให่ที่ส่เ้ามาภายในมหาลัย
แถมถ้าบออมาไ้ย่อมมีใบเปิทา
“ เอาละ พวนายล้ามาัารเทอผม
ย่อม้อเรียมรีบผลที่ามมา ”
เสียอายหนุ่มที่ล่าวออมา่อนะทำารออแร
ั้ระบวนท่าอนนับว่าเป็นรั้แรอเาเลยที่ะทลอใ้านแบบเ็มำลั วิา
ฝ่ามือมัรสุริยัน
บรรยาาศเปลี่ยนแปลไปนพวมันสัมผัสไ้ถึสิ่อันรายาายหนุ่มผมาวรหน้า
เส้นผมสีาวปลิวสยายไปามสายลมที่พัผ่าน
ีไห่ั้ท่าราวับเทพอสูรายุบรรพาลที่หลุมายัโลปัุบัน
ลมปราภายในร่าายเือราวับธารลาวาาแนโล เาถอนหายใออมาเล็น้อย
ั่วพริบาเียวเาประิร่าอายหนุ่มหัวหน้าแ็เ็เวร
รเล็บมัรทะลายศูนย์!!
เปรี้ย!!
ร่าอายหนุ่มที่โนแรระแทอรเล็บมัรเ้าไป
้อบอว่าเส้นประสาททั่วร่าายไ้รับวามเสียหายอย่าหนันสามารถเรียว่านพิารไ้ในารโมีั่วพริบาเียว!! มันไม่ทันะไ้รีร้อออมาแม้แ่น้อย น่าสสารเป็นอย่ามา
“ ลูพี่!! ”
“ แ
ไอสารเลวล้าทำร้ายลูพี่ิีแล้วเหรอ ”
“ ใ่ ระูลอลูพี่ไม่ปล่อยแ่เอาไว้แน่
”
****
ผมฝึานอาไม่มีเวลาว่ามาเท่าไร ออภัย
ความคิดเห็น