คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : พิษสุรา RE
เสียอระบบที่ัออมามันเ็มไป้วยารพันาที่เหนือว่าแห่สวรร์!!!
ลู่เหมยำลัศึษาอัระรหน้า้วยัวเอมันเหนือว่าอัริยะอแว้นเสียอี
สายาเ็มไป้วยประายแห่วามรู้แ้อแนแท้แห่อัระ ้วยผลอระบบหรือพรสวรร์ไม่มีใรสามารถบอไ้อย่าแน่นอน
เพล้!!!!!!!!
เสียแร้าวที่ัออมาาบาเรียอัระรหน้าที่ัออมาอย่าัเน
ภาพที่แสนสวยามอัวอัระที่แสลายออมาราวับเศษแ้ว รอยยิ้มที่แสนามปราออมาบนใบหน้าอเ็สาว
เส้นผมสีำทมิฬสะท้อนแสสว่านลายเป็นสีเินที่แสนามราวับแร่เินที่แสนบริสุทธิ์
แน่นอนว่าเ็สาวเ้ามาภายในถ้ำนเียว
สายา้อมอไปยัภายในที่เ็มไป้วยหินอหินย้อยรหน้า
สายาอเ็สาวที่้อมอภาพรหน้า ทั้ที่วระมืนหมอะไรไม่เห็น็าม แ่ว่าภาพรหน้าที่ลู่เหมยมอผ่านนัยน์าอนเอ
มันสว่าราวับยืนอยู่ลาแสะวันเลย็ว่าไ้
ลมปราภายในถ้ำที่นาสัมผัสไ้าารหายใ
มันเ็มไป้วยพลัแห่ีวิเลย็ว่าไ้ เ้ม้นนไม่น่าเื่อเลย ถ้านาฝึฝนภายในถ้ำแห่นี้
มันะออมาแบบไหนันแน่ พันาาร วามแ็แร่ที่นาปรารถนาะรอบรอ
เินบนท้อฟ้า ว้าวาวบนสวรร์ แบบในนิยายที่อบอ่านสมัย่อน
พลัลมปราที่เ้ม้นส่ผลโยรับร่าบาอเ็สาว
แ่ว่าารฝึฝนอะไร็่ามันเถอะ นาำลัสนใับลิ่นหอมอสุรารหน้า่าหา
ยั่วยวนนน้ำลายไหลออมาามุมปาอลู่เหมย นามิอาห้ามวาม้อารอนเอไ้!!
มันะอันรายเินไปแล้ว อระับเียนที่ปราออมาบนโล
รอยยิ้มแสนามปราออมาบนใบหน้าโยนาไม่ทราบเลยว่า
เทพเียนบนสวรร์ำลั้อมอเส้น้านสีแรหน้าอย่าใเย็น
เหุาร์ทุอย่าเท่าที่ะสามารถเป็นไปไ้้วยอำนาแห่โะาอนเอ
เมื่อรล้อเริ่มหมุนมันะไม่ยอมหยุนว่าะถึที่หมาย
วามรั้อมาพร้อมับวามยาลำบา
โยไม่ทราบเลยว่าที่้านหลัปราายหนุ่มผมเินที่้าวเินามเ็สาวไปอย่าเื่อ้า
เาทำารลบลิ่นอายอนเอ้วยลมปราที่เหนือว่าเ็สาวอย่าไม่้อิ
เพียไม่นานเ็สาว็้าวเินมาถึสถานที่ปลายสุเส้นทารหน้า
บ่อน้ำไม่สิ้อเรียว่าบ่อสุรามาว่า มันส่อประายสวยามมา
ร่าบาอเ็สาวที่้าวเินไป้านหน้า
่อนะมาหยุ้อมอไปยับ่อน้ำรหน้าที่เรียว่า
มันน้อยพอสมวรแ่อมีุภาพที่ยอเยี่ยม้อมาพร้อมับำนวนที่น้อยามไป้วยเ่นัน
มือเรียวบาอลู่เหมย้อนหยสุราสีเินรหน้าึ้นมา ่อนะ่อยๆื่มมันลไป้วยริมฝีปาสีมพูอนเอ
อึ!?
วามร้อนที่แพร่ระายลไปภายในลำออเ็สาว
มันสุยอเป็นอย่ามาเพียแ่เล็น้อย็ทำเอาสอแ้มอนาลายเป็นสีแ
ามเนื้อัวมันมีลิ่นหอมอ่อนๆอสุราลอยออมาอย่าัเน
เสียสะอึที่ัออมาเล็น้อย แสให้เห็นแล้วนาำลัเมา้วยพิษอสุราที่ื่มเ้าไปเพียนิเียว
เพียไม่นานมูน้อยๆอเ็สาว็ไ้ลิ่นอนแปลหน้า
มันเป็นลิ่นที่เหมือนะุ้นเยแ่็ไมุ่้นเย้วยเ่นัน แปลประหลาเินไปแล้ว
ร่าบาที่ยัอยาะลิ้มลอรสาิวามหวานละมุนที่ปลายลิ้นอน่อนั้น
็ะ้อำัศัรูเสีย่อน เพื่อเป็นารเพิ่มส่วนแบ่อนเอให้เยอะึ้นไปอี
“ ิ ิ ้าไ้ลิ่นอเ้านะ ”
เสียหัวเราะหวานที่ัออมา อย่าที่ใรหลายนล่าวเอาไว้ว่าถ้าสุราเ้าปาเมื่อไร็ะแสนิสัยอีแบบหนึ่ออมา
แน่นอนว่าลู่เหมยสมัย่อนเอ็โนพวพี่ายับแ่สาวออานหลาย่อหลายาน
เนื่อมาาัวเอหน้าสวย เสียหวาน บับ!!! ถ้าให้เออีเลยนาะับไปลอยอัารเลย่อยูสิ!!!
หน้าอหน้าใที่เ้ไปเ้มาามแรหายใอเ็สาว
มูอนาำลัมลิ่นภายในอาาศัฟุๆฟิๆ ทำัวราวับสัว์ร้ายนัล่าเสียอย่านั้น
เพียไม่นานเ็สาว็สามารถับปลาย้นทาอลิ่นที่ลอยออมาไ้
สายา้อมอไปยัภาพรหน้า แ่สิ่ที่ลู่เหมยมอเห็นมันว่าเปล่าราวับมายาที่ไม่มีอยู่ริ
ร่าบาอเ็สาวที่้าวเินเ้ามาหาายหนุ่มที่เป็นถึแม่ทัพแห่แว้น
เาเอ็ไ้รับายาเทพสราม ผลมาาารทำศึสรามแบบไม่ิีวิอนเอ
สัหารศัรูไปมามายนสร้าเป็นภูเาไ้นับสิบลู!! แสให้เห็นแล้วว่าเาเป็นพวาย้านนาไหน!? ารเป็นายาอเาไม่่าาารนร
ปัุบันร่าอลู่เหมยที่ำลัมามลิ่นอบุรุษรหน้า
้าวเินมาหยุรหน้า่อนะยิ้มหวานออมา สอแนเรียวบาทำารว้าร่าอแม่ทัพที่มีน้ำหนัโนรวมอร่าายและุเราะมาว่า
600
ิโลรัม
ให้ลไปนอนบนพื้นินโยมีร่าบาอเ็สาวนั่ร่อมบนร่าอบุรุษ
ถ้านับามรินาอาะโนโทษประหารีวิ
เนื่อมาาารแะเนื้อ้อัวอบุรุษที่เป็นถึเื้อพระวศ์อแว้น
เพียไม่นานที่นัยน์าสีำทมิฬอลู่เหมยเปล่ประายสีฟ้ารามออมา
็สามารถมอเห็นไ้อย่าัเนใบหน้าแสนหล่อเหลาแ่แฝไป้วยวามเย็นาปนอำมหิแบบายาิทหาร
“ อิอิ ับัวไ้แล้ว ”
เสียหวานที่ล่าวออมาแ่บุรุษรหน้ายันิ่เียบเสมอ้นเสมอปลาย
อย่าไร็ามลู่เหมยยัมึนเมาับสุราภายในร่าาย ลมหายใร้อนที่ร้นออแม่ทัพหนุ่ม
ทำเอานทั่วร่าายอเา้อลุัน้วยวามรู้สึที่แปลประหลา เพียไม่นานวามเ็บปวที่้นอ็แสออมาอย่าัเน
ับ!?
ราวับว่าภายในปาอเ็สาวปราเี้ยวสีาวออมาแบบปีศาร้าย
นาทำารฝั่เี้ยวลไปบน้นออแม่ทัพหนุ่ม แถมพอเาำลัะัืน้วยพลัายอน็้อพบับปัหาอย่าแท้ริ!! ว่าเ็สาวรหน้านาเอาแรายมาาไหนันแน่ถึไ้บุรุษแบบเาเอาไว้บนพื้นไ้
มุมปาอลู่เหมยปรายอเลือที่ไหลออมา
มันเป็นสีแเ้มราวับผลสอเบอรี่สุ!! ราวับปีศาสาวัวน้อยที่ำลัเล่นสนุับเหยื่ออนเอที่ไร้หนทาในารัืน
รอยยิ้มที่ปราออมาบนใบหน้าอลู่เหมยมันยั่วยวนเป็นอย่ามา
เส้นผมสีำเปลี่ยนแปลไปอย่าัเนและรวเร็ว
มันส่อประายสีเินบริสุทธิ์
น่ามอและให้วามรู้สึที่ศัิ์สิทธิ์เป็นอย่ามา นัยน์าส่อประายสีเินออมาอย่าัเนเลย็ว่าไ้
ท่านแม่ทัพ้อมอไปยันัยน์าู่ามรหน้า ราวับว่านเอโนึู้วยหลุมำที่ยาเินว่าะลับึ้นมา้วยำลัอนเอ
หนึ่นาทียาวนานราวับเป็นปีไม่เินริ
“ ิ ิ อบุสำหรับอาหารเพะ ”
ภายในหัวอเามีวามิปราออมา เ็สาวรหน้าเป็นบุลที่อันรายมาเลย็ว่าไ้
เพียไม่นานเ็สาว็่อยๆ้มลเลียที่บาแผลบริเวออายหนุ่ม
่อนะนอนสิไปทั่แบบนั้นส่ผลให้อำนาที่แปลประหลาหายไปอย่ารวเร็ว
ท่านแม่ทัพทำารโรลมปรารัษาบาแผลอนเอ
“ เห้อ ้าไม่เยเอับปีศาร้ายแบบเ้ามา่อนเลย
เสี่ยวเหมย ”
เสียอท่านแม่ทัพที่ล่าวออมา่อนะประอร่าบาอเ็สาวไปว่าพิำแพอถ้ำ
่อนะ้าวเินไปยับ่อสุรารหน้า แม่ทัพหนุ่มทำารสะบัมืออนเอเ็บทุหยอสุราเียนสวรร์เอาไว้ภายในวน้ำเ้า
่อนะทำารแบ่ปันบาส่วนออมาเล็น้อยมาเป็นอนเอ
“ นี่พี่ายิะทำอะไรับสุราอ้าันเหรอเ้าะ
”
เสียหวานอเ็สาวที่ล่าวออมาอน่วแรเาิว่านาะหมสิไปแล้วเสียอี
ที่ไหนไ้แล้ทำเป็นหมสิเพื่อะยื่มอวิเศษอเาเอหรอหรือ!?
ปลายนิ้วเรียวบาำลัิ้มไปยัล้ามเนื้อแน่นหนาราวับแผ่นเหล็อแม่ทัพหนุ่มรหน้า
นัยน์าสีเินู่าม้อมอเา้วยสายาสสัย
ผลอพิษสุรายัอยู่เส้นผมสีเินที่ยาวไปถึ้านหลั
ลู่เหมยไม่รู้เนื้อรู้ัวเลยว่านเอปล่อยเส้นผมยาวไปถึ้นอนเอ มันส่อประายามเป็นอย่ามา
แ่ว่าามอนโบราโยเพาะายหนุ่มที่เร่ภายใ้ ถ้าเาไม่ยอมทำามแล้วะยัเป็นแม่ทัพนำนนับพัน
นับหมื่นไ้อย่าไร!!!
สรีที่ปล่อยเส้นผมไ้นั้น
ะ้อทำ่อหน้าบุรุษที่เป็นสามีอนเอเท่าไร ยัไม่นับรวมถึระหว่าปลายเท้าเนียนาวบริสุทธิ์อลู่เหมยอี้วย!! ไม่รอ้าลู่เหมยทำารแะัาแม่ทัพหนุ่มอย่าไร้วามปรานี
ว้าวน้ำเ้ารหน้าเอาไว้ภายในมืออนเออย่ารวเร็ว สุราเียนสวรร์มันมีผล่อวิอสูรภายในร่าาย
พวมันแสถึวามปิิยินีออมาอย่าัเน
ยามที่ไ้ลิ้มรสาิอมันเ้ามาภายในร่าายอนเอ
ไม่รอ้าเ็สาวทำารยระสุราเียนภายในมืออนไปอีหลาย่อหลายรั้นเรียว่า
มันแทบะลายเป็นารอาบน้ำแทนารื่มินแบบบพวอบื่มอรหน้าเลย็ว่าไ้
“ อ๊า รสาิยอเยี่ยมเลย
พี่ายเอ็ิน้วยสิ แ่เียว่อน อืม!? ”
เสียอเ็สาวที่ล่าวออมาพร้อมับ้อมอไปยัร่าอแม่ทัพที่วนลับมาเป็นสภาพเิม
ใบหน้าอเายันิ่เยแบบเิม แ่ว่าบรรยาาศที่ทั้สอำลัเผิหน้ามัน ือ
อะไรันแน่ ลู่เหมย้อมอไปยัร่าอพี่ายรหน้าที่นอนแน่นิ่ไม่ไหวิ่เลย
ถ้าไม่ลืมาอยู่นาิว่าเาายไปแล้ว
“ สสัยพี่ายะหมแร!? ”
“ เียว้าะป้อนมันให้เอ ”
อึ!?
เสียออะไรบาอย่าที่ัออมาอย่าัเน่อนที่ายหนุ่มะสัมผัสไ้ถึริมฝีปาแสนนุ่มละมุนอเ็สาว
มาพร้อมับอเหลวที่ไหลเ้ามาภายในปาอนเอ รสาิวามหวานละมุน
มาพร้อมับมือเรียวบาที่ำลัับประอใบหน้าอเาให้อยู่ในระับที่เหมาะสม
ูบ!?
แม้ว่ามันะเิมาาารมโนเอาเออลู่เหมยอนที่มึนเมา้วยฤทธิ์อสุราเียนรสเลิศ
รอยยิ้มที่แสนามปราออมาบนใบหน้าอลู่เหมย
่อนะ่อยๆส่อปลายลิ้นเ้าไปภายในปาอท่านแม่ทัพ ารูบอนา้อบอว่าเ่พอสมวรเลย็ว่าไ้
ทำเอาอีฝ่ายแทบะิเรื่อ
“ อบุสำหรับอาหารเ้า่ะ ”
นาเป็นใรันแน่ถึไ้ล้าบุเ้ามาภายในหัวอเาัน
ความคิดเห็น