คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : สมาคมนักฝึกอสูร RE
ร่าอเ็สาวผมำที่ำลั้อมอไปยัั๋วเินภายในมืออนเอ
มันมีมูล่ามาถึ 30 ล้านเหรียิอสูร!!
บอเลยว่านาพร้อมะทำารเปิร้านอาหารในแบบอนเอแล้ว
เหลือเพียแ่าริ่อับนที่ะมาสร้าร้านอาหารมัร ให้ับนเอเท่านั้นเอ
เพื่อเป็นเรื่อราวที่น่ายินีอนา
ลู่เหมย
ิว่าไปเิอ์ไทเฮามาเียนแผ่นป้ายหน้าร้าน้วยัวเอ
ถือว่าเป็นารึวและโะา ่อนที่หลหละลับมาพร้อมับอิไม่ิมือมา้วยอย่า
รายื่อ อร้าน่ารับสร้าึอาาร สายาอเ็สาว้อมอไปยัรายื่อรหน้า
เินมีพร้อมะลทุนเสมอั้ 30 ล้านเหรียิอสูร
ไม่้อัวลเลยว่าทุนอมันะไม่เพียพอ
ลู่เหมยัสินใแล้วว่าะทำารสร้าแบบแปลนร้านอาหารออมา้วยัวเอ
อย่าน้อย็น่าสนุว่าารเรียนรู้เรื่อราวแบบเิม อย่าารเรียนมารยาท
ที่นาไม่้อาระเอาไปใ้านริ ถ้าพวผู้ายมันรั็ะรัที่หน้าอและหน้าาเท่านั้นแหละ!!
เพียไม่นาน เ็สาว็ลับมาถึวนอน
เหล่าทหารมามายที่ยัพยายามฝึฝนร่าายอนเอ้วยารรับ
ารโมีาท่อนไม้ที่โนปล่อยออมาโยลุ่มทหารอีลุ่มหนึ่!!
เ็น้อย้อมอภาพรหน้า่อนะล้มเลิวามิที่ะสนใับารฝึฝนรหน้า
ลู่เหมยทำารบิร่าายอนเอเล็น้อย
ภายในมืออเ็สาวมี้อนหินที่ไร้่าในสายาอนอื่น แ่ว่ายามที่แ่ว่ายามที่มันเปิเผยัวเอออมา
สิ่ที่เห็นมันมิอาประเมิน่าออมาไ้ มันส่อประายสีรุ้ออมาอย่าน่าแปลประหลา
รอยยิ้มที่ปราออมาบนใบหน้าอเ็สาวมันามเป็นอย่ามา
พริบาเียว็ผ่านพ้นไปอี 1
เือน ในารพยายามิถึแบบแปลนอร้านอาหารัวเอ ว่าะสร้าออมาี่ั้นี
หรือ ว่าวระลอหาารวาื้อึอาารรอบๆร้านอาหารในอนาอนาี แ่ว่าถ้าทำแบบนั้นมัน็ะลายเป็นารรัแอีฝ่ายมานเินไป
ร่าบาอลู่เหมยที่ำลันั่หลับาฝึฝนพลัลมปราภายในร่าาย้วยาร
ินอาหารที่ปรุออมาแบบพิเศษว่าาวบ้านทั่วไป เส้นแสสว่าสีฟ้ารามปราออมาทั่วร่าายอลู่เหมยราวับเส้นวรที่แสนสวยาม
ยามที่เ็สาวลืมาึ้นมา มันเปล่ประายสีเินสว่าออมาอย่าัเน
แบบแปลนร้านอาหารเอ็สร้าเสร็แล้ว
เ็สาวบิร่าาย้วยวามเียร้านราวับลูแมวน้อยแสนน่ารั ้าายลู่เหมยมีร่าอพวแสบที่อบแอบเ้ามานอน้วยันเสมอ
ไม่ว่าะบนเียหรืออนที่นาำลัฝึฝนลมปรา้วยัวเอ
็ยัแอบมานอนบนัแถมยัมีารแบ่เแนัวเออี้วย
“ หลหล ไปร้านรับ่อสร้าันเถอะ ”
“ รับ่อสร้าเหรอเ้าะ ”
“ เอาน่า ไปันเลย ”
เสียหวานอเ็สาวที่ล่าวออมา
มันเ็มไป้วยวามื่นเ้นเล็น้อย โยไม่ทราบเลยว่าพายุให่ำลัเินทามาหาเ็สาว
แม้ว่านาะไม่อบารฝึฝนัวเอหรือพยายามที่ะ้าวหน้าเหนือใ แ่สวรร์ไม่้อารแบบนั้นเสียหน่อย
ปัหาและพายุลูใหม่เลย้อเ้ามาภายในีวิอลู่เหมย
รถม้าที่เลื่อนัวออไปาวนอย่าเื่อ้าแ่เ็มไป้วยวามออา!!
้อนหินที่ลู่เหมยเอาลับมาฝาท่านแม่ ็เป็นอหายาสำรหับ่าทำเรื่อประับ
ท่านแม่เลยทำารส่มันไปหาท่านยายอเ็สาว
ที่เี่ยวา้านารทำเรื่อประับระับแว้น ถ้าท่านยายทำออมาายเลยว่า
มันะ้อเิสรามระหว่าหิสาวอย่าแน่นอน
เพื่อะรอบรอเรื่อประับที่สวยามราวับมันโนสร้าออมาโยเียนสวรร์
ยิ่ไ้รับเพรเมล็ามอย่าหยรุ้อเ็สาวไป้วย มันะลายเป็นปราาร์ที่แสนวิเศษแห่ยุสมัยอย่าแน่นอน
ท่านแม่ล่าวออมาแบบนั้นละนะ
หวัว่ามันะไม่โนเอาไปทำอะไรแปลๆออมาหรอนะ
ร่าบาอเ็สาวที่้อมอไปยัร้านนาย่าให่รหน้า เสียอ้อนเหล็ที่ทุบีลไปบนแร่เหล็สีลมอย่ารวเร็ว
เสียที่ัออมาราวับเสียราอหิสาวที่ำลัรวมรัอสามีอน
แ่ิ็สยอแบบแปลๆเสียแล้วสำหรับนา
ภายในร้านมีนาย่าให่เพียแ่นเียวที่ำลัีศาสราวุธสุแสนทรอำนาออมาสัิ้นหนึ่
โยมีเอลฟ์สาวแสนสวยำลัรอรับรายาราลู้า เ็สาว้าวเินเ้ามาหยุอยู่รหน้าอีฝ่าย
้อมอสำรว้วยสายาลมโอนเอ ่อนะหยิบเอาแบบแปลนอร้านอาหารัวเอออมา
“ ้าะให้นาย่าให่สร้าร้านอาหารามแบบแปลนรหน้าไ้หรือไม่
”
เอลฟ์สาว้อมอไปยัแบบแปลนร้านอาหารรหน้า
มันมีารว่าโรสร้าอย่าัเน แน่นอนว่าแ่โรสร้าเท่านั้นเอ แ่ว่านอเหนือไปานั้นไม่มีอะไรเลย
แถมยัเียนแบบรายละเอียไ้เยอะนน่าใ ารทำร้านอาหารให้ออมาูีะ้อเริ่มาหน้าร้านว่ามันูีมานาไหนันแน่
“ ไอแ่
หยุีเหล็สัเียวแล้วมาูนี่่อน ”
“ เออ!! ”
เสียำรามอนแระที่ัออมา
มันเ็มไป้วยวามหุหิเล็น้อยที่โนััหวะาารภรรยาอนเอ
ายร่าเี้ยเินออมาพร้อมับหยิบเอาแบบแปลนร้านอาหารมาอ่าน
แ่นั้นเอใบหน้าอนแระ็เปลี่ยนแปลไป
มันเ็มไป้วยวามสนอสนใ่อารว่าโรสร้านอร้านอาหาร
แถมยัมีารลร่ายละเอียอีเยอะพอสมวร
มีารสร้ารูปแบบวรภายในร้านที่ะึเอาพลัาแนสัว์อสูรออมาใ้านไ้อย่ายอเยี่ยม!!
รอยยิ้มปราออมาบนใบหน้าอนแระ ่อนะทำารลูบเราามอนเอ
เป็นานที่หินพอสมวรเลย เนื่อมาามันเป็นโรสร้าที่แ็แรเท่านั้นเอ
แ่ว่ารูปร่าภายนออมันยัว่าเปล่า
แถมอะไรอีหลายอย่าที่ยัไม่ไ้เียนรายละเอียเ้าไปภายในแบบแปลนอี้วย ลู่เหมยเลิสนใสอสามีภรรยา่าสายพันธุ์รหน้า
เ็สาวเอื้อมมืออนไปหยิบาบยัษ์รหน้ามาถือเอาไว้้วยมือเพียแ่้าเียว!!
มันเป็นอะไรที่เหนือินาารอนธรรมาทั่วไป
“ สาวน้อยเ้ามีบเท่าไร ”
“ แบบว่าอนนี้มีแ่ 25
ล้านเหรียิอสูรเท่านั้นเอ ในอนาะมีารเพิ่มแน่นอนเ้า่ะ ”
“ ี ี ี แล้วเวลาในารทำร้านละ ”
“ 2 ปีรึ่
พอหรือเปล่า ”
นแระหัวเราะออมาเล็น้อย
่นอะอบลับไปว่ามันเหลือๆเลย็ว่าไ้ เาไม่รอ้าหยิบเอาหมายสีทอออมา
ภายในัวอระาษมันอัแน่นไป้วยอัระำนวนมา เาทำารเียนอะไรบาอย่าลไปบนหมาย่อนที่มันะทำารเผาทำลายัวเอ
ราวับเวทมน์เลย็ว่าไ้
“ เอาละ สาวน้อย้าอิ่อสหายอนเอ่อน
รับเลยว่าร้านอาหารแห่นี้ะ้อออมายอเยี่ยม!! ที่รัเ้าเอ็วระิ่อับสหายอเ้าเ่นัน พวเราหา่าฝีมือในารแะสลัแบบพวเ้ายา!! ”
แม้ว่านแระะึ้นื่อ้านอารหลออทและสร้าศาสราวุธที่แ็แร่็าม
แ่้านอารแะสลัวามสวยามนั้น มิอาเทียบเท่าับเอลฟ์สาวนามที่เิมาาพลัานแห่ธรรมาิ!!
ลู่เหมยที่เห็นท่าทาราวับเ็น้อยอายเี้ยรหน้า็ถอนหายใออมา
่อนะอัวลับออมา่อน
หนึ่ในหน้าประวัิศาสร์โล
ะ้อำวันที่เทโนโลยีสามารถ้าวหน้า่ไปไ้อีั้นหนึ่ ้วยารี้นำอเ็สาวในารเปลี่ยนแปลโรสร้าอโล
ลู่เหมยที่ออาร้าน็หมเป้าในารหาอะไรบาอย่ามาสร้าวามบันเทิอนเอ หรือ
ว่าะลอส่พวแสบลทะเบียนับสมามนัฝึอสูรี
“ เอาละไปสมามนัฝึอสูรันเถอะ ”
เสียหวานอเ็สาวที่ล่าวออมามันเ็มไป้วยวามื่นเ้นเป็นอย่ามา
่อนะ้าวเินไปยัสมามแห่หนึ่ภายในเมือหลว แน่นอนว่าถ้าเ็น้อยยัไม่ไ้รับาร้อนรับเ้าสู่สำนัที่โ่ัไปทั่ว
็มีเพียแ่สมาม่าๆที่เปิสาาไปทั่วเมือ ทั่วแว้น ทั่วทวีปเพื่อยายอำนาอนเอออไป
เ่น เียวับหอประมูลที่พวมันยายัวเอไปอย่ารวเร็ว
สมามปรุโอสถเอ็มี สำนัที่เี่ยว้อับโอสถเอ็มี ทุอย่ามันึ้นอยู่ับพรสวรร์พวุว่าะโเ่นนาไหนันแน่
สำหรับลู่เหมยแล้วมันเป็นาร้ามเวลาที่น่าสนุมาว่าารนั่นอน ิน นอน แล้ว็ินอีรั้หนึ่ราวับวรเลย
เส้นผมสีำทมิฬที่ับทำทรผมาลา้อนโ
สร้าหุหิภายในหัวใน้อยๆอลู่เหมยไปเยอะว่าที่ิเอาไว้เสียอี
เพียไม่นานร่าบาอเ็น้อย็้าวเินเ้ามาภายในสามาม ถ้าบอว่าเป็นโรเี้ยมสำหรับารทานอาหารและสุรารสเลิศ
นาะยอมเื่อมาว่าเป็นสมามอนัฝึอสูรเสียอี
“ สาวน้อย เ้า้าวเินเ้ามาภายในสามามนัฝึอสูร้อารอะไร
”
“ ้าอยาะลทะเบียนเป็นนัฝึอสูรเ้า่ะ
”
“ ย่อมไ้ แ่เ้าะ้อมีอสูรเสีย่อน ”
เ็สาวเอียอเล็น้อย่อนที่เสียำรามแหลมๆะัออมา
พร้อมับร่าายที่ยเลิโหมารอำพราร่าายอนเอ เผยให้เห็นผิวายสีาวบริสุทธ์ออมา
ฟันแหลมมที่แสออมามันเ็มไป้วยอันราย แถมยัปราัวออมาถึ 12
ัว ท่าทาอมันูะ้าวเล่ห์พอสมวรเลย็ว่าไ้
“ ว้าว มันเป็นัวอะไรันแน่ ”
“ อืม ไม่รู้ แม้ว่าะยัเ็แ่ในอนามันะลายเป็นเรื่อัรสัหารที่แสนุัน
”
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ยัยหนูมัน็แ่ลูิ่้าเปลี่ยนสีละว่ะ!! ”
“ ลับหอไปเสียีว่าแม่นน้อย
ถ้ายัไม่อยาเ็บัว ”
“ ริ นน้อยแบบเ้าไม่ล้าแม้แ่ะับเนื้อที่อาบไป้วยเลือ้วย้ำ
”
เสียอเหล่านัฝึอสูรที่ล่าวออมามันเ็มไป้วยารเยาะเย้ย่อัวนอเ็สาวอายุ
12
หนาว แม้ว่าอีไม่นานะมีอายุเพิ่มึ้นมาอี 1 พร้อมับปัหาโลแที่นาหวาลัวเป็นอย่ามา เ่น ารมีประำเือนรั้แร
มันเป็นวามรู้สึที่แสนเลวร้ายอย่าแน่นอน
“ เ้ายัอยาะเป็นนัฝึอสูรอยู่หรือไม่
สาวน้อย ”
“ เ้า่ะ รับวน้วย ”
“ ี ี ทาสมาม้อารนแบบเ้า ”
เสียอายที่น่าะเป็นหัวหน้าสมามล่าวออมา
มันเ็มไป้วยรอยยิ้มแน่นอนว่าเาอยาะทนสอบวามอทนอลู่เหมย้วยเ่นันว่าสามารถอยู่ภายในสมามที่เ็มไป้วยลิ่นเหื่อและลิ่นาวอเลือ!! โยไม่ทราบเลยว่าในอนาอี 2 ปี
ว่าพวแสบะลายเป็นัพามัร
พวมันเป็นัฝันร้ายออสูรทุน
มนุษย์ทุน ที่หาล้าท้าทายเ็สาว นอานี่้าายอลู่เหมยปราร่าอพยั์าวัวน้อยออมาอี
3
น พวมันเ้ามาอนไหน ไม่มีใรทราบสันิ
ยเว้นเพียแ่หลหลที่ำลั้อมอไปยัระาษภาริรหน้า้วยวามเบื่อหน่าย
ความคิดเห็น