คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : งานวันเกิดขององค์ไทเฮา RE
ร่าอเ็สาววัย 12
หนาว ที่ำลัโนมาราอนับแ่ัวราวับุ๊าแสนามที่ห้อ
ใบหน้าแสถึวามเบื่อหน่อย่อารมีีวิออมาอย่าัเน
ท่ามลาเสียหัวเราะอพี่สาวนามอนและหลหลเป็นลูมือในารหยิบับเรื่อประับเอามาว่าไว้บนหัวอนา!!
สามแสบเอ็หาไ้รอพ้นามืออมารานาม
บนหัวอลู่เหมยมันหนันแทบะล้มลไปนอนบนพื้นถ้าโนสายลมหนาวพัผ่านร่าายอนไป
เ็สาวหาวออมาเล็น้อยโยไม่สนิริยามารยาทอนแม้แ่น้อย ่อให้้าอาารย์มาสอนมารยาทภายในวัหลว็าม
ลู่เหมยะอบแทน้วยารล้มัวลไปนอนโ๊ะ
แถมยันอนหลับลึอี้วยนอาารย์แ่ละราย้อยอมแพ้่อารสอนมารยาทให้ับลู่เหมย านวันเิออ์ไทเฮา
มาราอฮอเ้อ์ปัุบันที่สามารถฝึฝนนบรรลุเ๋าั้นเ้าไ้นับว่าเป็นบุลที่โล้อำเอาไว้ลอาลเลย็ว่าไ้
แสะวันยาวเย็นสาส่อลมายัร่าอลู่เหมย
ทำเอาเ็สาว้อหาวออมาโยระหว่าารเินทาไปยัวัหลวอฮ่อเ้ที่เ็มไป้วยเหล่าสนมมาว่าหนึ่พันน
เา่าเป็นยอบุรุษเลย็ว่าไ้ ทำนาย้านแน่นอน อ่า หวัว่านาะไม่้อมอหาู่หมั้นอนหรอริไหมละ
เอับ้าระหว่าา็นับว่าเป็นฝันร้ายแล้วยิ่มาเออเหล่าบุรุษสมัยโบราที่เ็มไป้วยำลัวัา!!
พวเาเป็นัวบ้าามอย่าแท้ริเที่ยวลาืน อนแรภาพภายในหัวเป็น้าและวินาที่อมา็ลายเป็นพามัรที่แ่ิ
นา็้อเสี่ยวไปทั่วร่าาย้วยวามหวาลัวแล้วละ
เพียไม่นานพวเรา็เินทามาถึสถานที่ัานวันเิออ์ไทเฮา
นับว่าเป็นารเปิหูเปิาอย่าแท้ริสำหรับลู่เหมยในารมอวันธรรมอาวีนโบรา
ร่าบาอเ็สาวที่ำลัเินไปภายในานโยมีหลหลเป็นนประอ มิให้นาล้มลไปนอนบนพื้น้วยเรื่อประับบนหัว!!
มันหนัเินไปแล้ว สรีโริ!!
พวนาอบารสวมใส่เรื่อประับเยอะแยะบนหัวอนเอเพื่ออะไร อววามรวยอนเอเหรอปัาอ่อนเินไปแล้ว
ใบหน้าามแสถึวามหุหิออมาอย่าัเน แม้ว่าะพยายามฝึฝนเพื่อสร้าล้ามเนื้อให้ับร่าายอนเอ็าม
แ่ว่าารที่นาะ้อมาแบเรื่อประับที่หนัว่า
10
ิโลเอาไว้บนหัวอนเอ มีหวัไ้อหัาย่อนแน่นอน
ลู่เหมยอยาะร้อไห้ออมาแ่นาับร้อออมาแบบไร้น้ำาออิสรี เพียไม่นานฮาว
นสนิทอฮ่อเ้็้าวเินออมาพร้อมับประาศถึารเส็มาอพวเา
ฮ่อเ้และฮอเฮา สอมัรและหส์าม
ลู่เหมยหาวออมาเล็น้อยแัวริภายในานยัมาอย่าอ์ไทเฮา พวเรา็ทราบันีว่าพระนา่ามีอารม์ที่แปรป่วนเป็นอย่ามา
เ็สาวำลันั่อยู่รสถานที่สำหรับารัเิมอาหาร!!
โยไม่สนใภาพลัษ์อนเอแม้แ่น้อย
ฮ่อเ้โอรสสวรร์ ำลัับ้อไปทั่วานเลี้ยวันเิอมารานเอ็พบว่ามีมุมหนึ่ที่ำลัเิเรื่อน่าสนใ
ภาพอเ็สาวที่ำลััอาหารินแบบไม่อันแถมยัะละมาอี้วย ินอาหารประเภทอเนื้อแบบไม่ยอมหยุเลย็ว่าไ้
มันเหมาะสำหรับารสร้าล้ามเนื้อในอนา
มีอาหารบาประเภทที่นาไม่ยอมแะแม้แ่นิเียว
เนื่อมาาลิ่นเหม็นออะไรบาอย่า ที่วนอ้วเอาอาหารภายในร่าายที่ินไปเมื่อรู่ออมาเสียริ
วิา เอ็เริ่มฝึฝนไปบาแล้ว ทรราพามัรเ้าสวรร์
มีทั้หมเ้าั้นในารฝึฝนร่าายอนเอให้แ็แร่
้วยารูับเอาววิาออสูรมาเสริมวามแ็แร่อ
ออบุพ่อบ้านราที่่วยส่เสริมเ็สาวัวน้อยไร้พิษภัยอย่านาให้สามารถฝึฝนวิานสำเร็ั้น
2
ไปไ้อย่าสวยาม!!
ลู่เหมยที่ละทิ้ทุอย่าำลันั่ทานอาหารรหน้า็เิอาารปวท้อเบา อ่า!!
“ หลหล ้าอัว่อน
ไม่สิเ้า้อมา้วย แ้วยสามแสบามาเลย ”
เสียหวานอเ็สาวที่ล่าวออมา่อนะเินามแผ่นหลัอสาวใ้หน้าายอนไปยัสถานที่ศัิ์สิทธิ์
ที่ไ้แ่หวัว่านเอะสามารถปลปล่อยทุ์ให้ละลายไปับสายน้ำไ้
ลู่เหมยใ้เวลาไม่นานในารทำธุระส่วนัวบอเลย นาะ้อพยายามอย่ามาในารไม่แสอารม์
่อร่าายอนแม้ว่าะเป็นเ็สาว็ามแ่หน้าอเอ็เหมือนะเิบโลอ
โยัีที่นาไม่มีประำเือนมาหา
ถ้ามีริมันะเป็นอะไรที่น่าหุหิเป็นอย่ามาแน่นอน ่อนที่ะเินทาลับไปภายในาน
นา็ไ้ลิ่นหอมอนมอะไรบาอย่าลอยออมา อยาะทานมาเลย
“ หอมละหลหล ไปูันเถอะ ”
“ แุ่หนูลู่เหมยะโนี้นนะเ้าะ ”
“ ่าสิ ถ้าโนริ้า้อให้เ้าทายาที่้นละ
”
เสียหวานอลู่เหมยที่ัออมาพร้อมับลูบ้นามๆอนเอเป็นารหยอ
สาวใ้หน้าายอนเอแ่อีฝ่ายับถอนหายใออมาแทนำอบ
สามแสบวิ่รไป้านหน้าราวับยออรัษ์เราะทอ เป็นแ่ลูแมวัวเท่าลูหมาแท้ยัล้าหาเรื่อไปทั่วอี
ลู่เหมยถอนหายใออมาเล็น้อย่อนะเินไปยัเรือนหนึ่ที่เ็มไป้วยธรรมาิแสนสวยามรหน้า
ลิ่นหอมที่ลอยออมาทำเอาท้ออนา้อแสบร้อนไปหม
มัน่วยไม่ไ้ที่นเอเป็นพวมูีไ้ลิ่นหอม็้อามมาลอทานอาหารรหน้า
่อนะมีร่าอแม่นมเหรอ!?
หิวัยลานที่ยัสามารถรัษารอยยิ้มแสนอ่อนโยนเอาไว้ไ้เสมอ
ำลั้อมอมายัเ็สาวัวน้อยมาพร้อมับเหล่าสุยออรัษ์แมวสามัวและสาวใ้อีหนึ่น
ลู่เหมยยิ้มออมาแห้ๆ่อนะิว่านวระทำยัไีับสถานาร์รหน้า ถ้าผลานาะโนับย่าสหรือไม่
“ เิเรื่ออันใหรือแม่นม ”
“ อ์ไทเฮา เหมือนะมีุหนูหลมายัเรือนอพระอ์เ้า่ะ
”
“ เหรอ เินาเ้ามาสิ้าำลัเบื่อเลย ”
เสียหวานที่ล่าวออมาราวับประาศิสั่เป็นสั่ายเลย
ลู่เหมย้อยอมเินามหลัแม่นมรหน้าไปยัภายในเรือน บอเลยว่าภาพอฤหาสน์นมปราออมาเลย
นัยน์าอลู่เหมยเปล่ประายออมา้วยวามสุับนมรหน้าูสิ
มันสวยามเป็นอย่ามาราวับอัมีเลย
“ เป็นเ็น้อยที่น่าสนใ
อยาะลอทายูไหมละ นมอ้า ”
“ ที่สุเลยเ้า่ะ ”
เสียหวานที่ล่าวอบไป้วยวามเร็วแส!!
่อนะไปหาุที่เรียว่าหอมหวานนทำเอาหัวใวน้อยๆอลู่เหมย้อเ้นแรราวับารหลุมรั!!
มือน้อยๆอนาเอื้อมไปหยิบเอานมรหน้ามาทาน
ัลไปำเล็น้อย็เหมือนไ้สัมผัสับวามหลานละมุนที่มามายมหาศาล
อ่า นา้อฟันฟุอย่าแน่นอนถ้าินแบบนี้
แม่นมเินเ้ามาพร้อมับถ้วยาแบบพิเศษ
มันะ่วยลอาาศฟันฟูาารทานนมหวานมาเินไป แ่ว่าเมื่อมอไปยัเ็สาวัวน้อยรหน้าที่ำลัินนมไปยิ้มไปอย่ามีวามสุแล้ว
ถ้วนเียวอาไม่เพียพอนาะ้อไปเรียมมาสั 3 าน้ำเป็นอย่าน้อย
ับ ับ ับ ับ
ภาพอเ็สาวัวน้อยที่ำลันั่ทานอาหารรหน้าอย่าเอร็อร่อย!!
ไทเฮาเป็นหิสาวที่ามูารูปร่าภายนอแล้วอายุไม่่าาหนุ่มสาววัน
30 แม้แ่น้อย นที่ฝึฝนเ๋า่ามีเรือนร่าที่เยาว์วัยเสมอ
เส้นผมสีำเาามเป็นอย่ามา มาพร้อมับรอยยิ้มเล็น้อยบนใบหน้า
ไทเฮาหันไปมอร่าเล็อแมวน้อยสามัวที่ำลันั่เทะปราสาทนมหวานรหน้าอย่าเอร็อร่อย
นาอที่ะแปลใไม่ไ้่อสัว์อสูรรหน้าที่สามารถทานนมหวานแบบมนุษย์ธรรมาไ้้วย
ลู่เหมยหลัาที่ไ้ินนอิ่มแล้ว็หาวออมามุมปาเ็มไป้วยราบนมหวาน
ไทเฮายิ้มออมาเล็น้อย่อนะหยิบเอาผ้าออมาเ็มุมปาให้ับเ็สาวัวน้อยรหน้า
ูาร่าายมันบอไ้ยาว่าลู่เหมยอายุเท่าไรันแน่
็เนินอน้อยๆอนาที่ำลัสั่นไปมาามัหวะารหายใเ้าออ อ์ไทเฮายิ้มอ่อนออมาพร้อมับลูบหัวอลู่เหมย
นานแล้วที่ไม่มีใรเ้ามาเพื่อทานนมอนาอีเลยหลัาที่เาสวรราไป้วยโรร้ายที่มิอารัษาไ้
ลู่เหมยหาวออมาเล็น้อย ราวับลูแมวที่โนลูบท้อและเาาอนา!?
เพียไม่นานแม่นม็เิน้าวเ้ามาพร้อมับระิบที่้าใบหูอไทเฮาว่าานเริ่ม้นแล้ว
“ เห้อ อย่าน้อย้า็ไม่้อนั่เบื่อมาเท่าไร
”
เสียอไทเฮาที่ล่าวออมาับารแสโว์วามสามารถอเหล่าบุรีอุนนาทั้หลายที่เอาออมาแส
มีแ่ีพิ แ่ลอน และอะไรอีหลายๆอย่า และารเ้นรำ
เพียไม่นาน้วยวิาัวเบาอนา็มาปราัวที่านวันเิ เ้าลูายอนาัไ้ไม่เลว
ไม่สิ้อบอว่าลูสะใภ้
“ เส็แม่ ท่านพาบุรีอใรมา้วยันหรือ ”
“ เ้านี่
เป็นถึฮ่อเ้ที่ปรอแผ่นินมัร อย่ามาทำิริยาเ่นนั้น่อหน้าุนนาอี ”
“ ลูออภัยแ่ท่าน็เป็นเส็แม่อ้า ”
ฮ่อเ้ที่ล่าวออมา
แน่นอนว่าุนนาหลายน่าทราบันีอเบื้อหลัวามำมือวัหลว
ร่าอลู่เหมยที่โนอุ้มิไม้ิมือมา้วยราวับลูแมว ที่แ่าออ์ไทเฮามีร่าเล็อลูแมวสามแสบิามมา้วย
น่าแปลที่มันสามารถามมาวามเร็วอนามาไ้
ลู่เหมยำลัพยายามแะเรื่อประับออมาาหัวอนเออย่า่อเนื่อ
แ่ว่ามาราอนาิมันเอาไว้แน่นมา!! ใบหน้าอุนนาหยาำลัแสถึวามเป็นัวลออมาถ้าอีฝ่าย้อารลูสาวอน
เา็ยัพอะมีผลานเ็บเอาไว้บา พอทำให้ใบหน้าแสถึวามผ่อนรายออมาบา
“ อ์ไทเฮาเส็!!!! ”
เสียอฮาวที่ล่าวออมา
แน่นอนว่าลู่เหมยสะุเล็น้อยอนแระนอนหลับแล้ว!! เ็สาวอยาะอัวไปหามาราและพี่สาวนามอนเสียริ แ่ว่าพอรู้ัวอีที็ลายเป็นว่านมานั่บนัออ์ไทเฮาเรียบร้อยแล้ว
บนหัวไร้เรื่อประับราาแพเนื่อมาาแะทิ้ไปหมแล้ว
ลำบาหลหลที่้อมาามเ็บเรื่อประับทีุ่หนูอนเอทิ้ามเส้นทา
บนหัวอเ็สาว็มีเนินอออ์ไทเฮาำลัทับหัวอนเออยู่แม้ว่ามันะรู้สึีว่าเรื่อประับมามาย็าม!!
ลู่เหมยลายเป็นุสนใอใรหลายนอีรั้หนึ่ หลัาผ่านานประลอ
และ ร้านอาหาร้าทา!!
“ นั้นมันเ็น้อยที่ายหมูปิมายานิ!! ”
“ อบุเ็เียนฮ่อเ้!!! ที่ทำให้นายัมีีวิอยู่ ”
“ อยาะลอทานอาหารฝีมืออนาริๆ ”
“ ริ้วย ้าเอ็อยาะลอเ่นัน ”
ความคิดเห็น