คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #99 : ตอบรับภารกิจ
เอมิยะ
มอไปยัาปราสาทรหน้าเาเอ็วระทำให้มันหายไปาโลใบนี้
เาทำารเทราบออมาหนึ่เล่ม เป็นาบสีแเพลิ
่อนะทำารปรับเปลี่ยนสภาพโรสร้าอมันให้ลายเป็นศรสีแ เอมิยะเรียเอาันธนูออมาามิิอนเอ
่าาเิมเล็น้อย
อี้านหนึ่ลิสำลัินนมรหน้า
แ่เธอทำารหยิบเอารีโหมออมา ่อนะอัพลัเวทลไป
เป็นเวทมน์เพาะัวเอาไว้สำรวสถานที่ละนะ ลิสะเปลี่ยน่อทีวีรหน้า็เห็นเอมิยะำลั้าศรเรียมยิไปยัาปราสาทอพวเธอ
เาไปถึั้แ่เมื่อไรันแน่
“ แหม แหม สมแล้วที่เป็นิโร่ั พึ่พาไ้แล้วสินะ
”
ไอริล่าวออมา่อนะมอไปยัิโร่อเธอ
ที่ทำารยิธนูออไปแล้วลิสมอภาพรหน้า้วยสายาสสัยเนื่อาลูศรเพีย อเียวะสามารถทำอะไรับาปราสาทรหน้าไ้
เอมิยะหันหลั่อนะเินออมาพริบาที่ศรลไประทบับาอปราสาท
ู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!
เสียระเบิที่ัออมานพวนาทาโบสถ์
นำโยิเรย์ที่อนนี้ำลัินอาหารอยู่สีแเป็นเอลัษ์ ายหนุ่มผมแเินออมาาสถานที่ลายเป็นทะเลในพริบาเียว
ลิสมอภาพรหน้าแบบไม่เื่อสายานเอ ศรเพียอเียว็ทำาร ทำลายาปราสาทรหน้าไ้แล้ว
“ อะไรันนะ พลัทำลายแบบนั้น ” เล่า
“ ว้าว สุยอ ” ลิส
“ ็ิโร่ันิ
แ่ไม่ิว่าะทำนานั้นเหมือนัน ” ไอริ
ภาพรหน้าถือเป็นหายะนะไ้เลย
ารที่มีอมเวทที่สามารถทำลายปราสาทนไม่เหลือาแม้แ่น้อย ลิสทำารเปลี่ยน่อลับมาเป็นรายารลเ่นเิม
เธอหยิบเอานมออมาทานเล่นไป่อน อย่าไร็ามิโร่น่าะลับมาอนเย็นอวันพอี
ารที่เาเป็นอมเวทแบบนั้น
อาะมีปัหาามมาที่หลัแบบอิลิยา ไอริเอ็ำลัยิ้มออมาแ่อาวุธที่ิโร่ัเอาออมาใ้านเป็นันธนู
ถือว่าเป็นอที่เ่าเินไปสำหรับโลปัุบัน
เล่าเอ็ถอนหายใออมาิโร่ลายเป็นอมเวทอนไหนเธอเอ็ไม่ทราบ แ่ท่านไอริะรู้อยู่่อนแล้วว่าิโร่เป็นอมเวท
“ ท่านไอริทราบอยู่่อนแล้วเหรอ่ะ
ว่าิโร่เป็นอมเวท ”
“ ๊ะ ไปเออนไปทำภาริับิริึุ ”
อี้านหนึ่เาำลัเินไปยัเส้นทารหน้า
ทำเอานึถึ่วเวลาที่เาเป็นวีรน ไม่ไ้รับารยอมรับาเหล่าวีรนในบัลลั์
เอมิยะ ิโร่ ถือเป็นสิ่ที่แปลแยาพวเา อนนี่ถ้าไ้เป็นวีรนอีรั้
เาะพอมีสิทธิเป็นวิาวีรนที่แท้ริแบบัวเอที่ไ้่วยเหลือหรือเปล่า
เพียไม่นานเอมิยะ็ลับมาถึบ้านอน
เาหลับาลเล็น้อย่อนะเปิประู้าวเินเ้าไป ทั้ที่อนออมาไม่รู้สึันเลยแม้แ่น้อย
เอมิยะเปิประูเ้าไปในบ้าน ทุนยัทำัวปิแบบนี่็ถือว่าไม่เลวร้ายเท่าไร
เาถอนหายใออมานูเหมือนนแ่
“ นายทำัวแบบนแ่เลยนะ อาเอร์ ”
“ เรียผมว่าิโร่แล้วัน ิลาเม ”
“ อืม ผมะเรียนายแบบนั้น ิโร่ ”
ิลาเมล่าวออมาแบบนั้น ่อนะเินมาอเอมิยะ
เนื่อมาาพวอิลิยาออไปเรียนัน เาเอ็ลาหยุแล้ว้วยสิ
เอาเป็นว่านอนเล่นรโฟาแล้วัน เอมิยะเ้ามาพริบาในารเินทาลับสอประเทศ ถ้ามีนทราบวามสามารถอเาะ้อพยายามึัวเอาไว้แน่นอน
“ ิโร่ นายเป็นอมเวทเหรอ ”
“ ประมานั้นแหละ เล่า ”
“ หึ อมเวท ิโร่ เป็นมาว่าพวสวะนั้นเสียอี
แถ-----
อุบบบ ”
“ เียบไปเลย ”
เอมิยะล่าวออมาอย่าหุหิเป็นพิเศษ
่อนะเินึ้นมายัห้ออัวเอ เาทำารอบรับภาริล่าสุ
พริบาเียวภาพรหน้า็หายไป แสสว่าที่มอเห็นมีเพียป่าเท่านั้นเอ
เาไม่ใ่ัวเอนิยายที่้อเอหิามเสียหน่อย เาระโไปามแนวป่า เสียอาร่อสู้ัออมา
เอมิยะมอไปยัภาพรหน้า
อัศวินุเราะำลัปะทะับทหารออีฝ่าย มีพวที่ับเอาอสูรมาเป็นพาหนะ้วย
สายาที่้อมอไปยัสนามรบ ลิ่นาวเลือที่ลอยมาามสายลม วนให้นึถึฝันร้ายที่ไม่มีทาบสิ้น
เาถอนหายใออมาอทุอย่า็ไม่มีอะไรเลย
“ มาแล้วหรือพ่อบ้านอนายเหนือหัวแห่้า
”
“ ุพูอะไรออมา ผมไม่ทราบหรอ ”
“ เ้าทราบี ิวิาอวีรน ”
ายหนุ่มรหน้าเาล่าวออมา้วยน้ำเสียปิ
แ่เอมิยะไม่ไ้อยาะเล่น้วยเสียหน่อย พลัที่ปลปล่อยออมาทำเอาาร่อสู้ยุิลอย่า่ายาย
พ่อมรหน้าทำไ้เพียยิ้มออมา ใบหน้าปิเป็นนเ่มาในสายาอเอมิยะที่ผ่านาร่อสู้มาหลายสนามรบ
“ ใเย็นสิเ้าหนุ่ม ”
“ พูอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อเลย ”
“ ้าไ้รับำทำนายมาาสหายอ้า
เรื่อารมาอเ้าที่ะ่วยเปลี่ยนแปลษัริย์อเรา ”
พ่อหมผมาวล่าวออมา ใบหน้าไม่เปลี่ยนแปลแ่แ้มไป้วยรอยยิ้ม
แ่สายลับเ็มไป้วยวามหวัว่าะไ้เห็นอะไรบาาในอนา
เอมิยะถอนหายใออมา่อนะมอไปยัสนามรบรหน้า ยุที่เหล่าอสูรและปีศาร้ายยัมีัวนแถมยัล้าปราัวออมาอี
“
้าอยาะเห็นยุสมัยที่แ่าาเส้นทาที่เป็นอยู่ ”
“ เพราะ แบบนั้น ไ้โปร่วยษัริย์อเรา้วย
”
เอมิยะไม่อบ
แ่เาหายัวไปารนั้นแทน พ่อมยิ้มออมาเล็น้อย วามหวัไม่เท่าับศูนย์
วามเป็นไปไ้็ยัมีเสมอ ัวนที่ไม่เี่ยว้อับาลเวลาอโลหรือยุสมัย่า
ๆ วีรน ารเินทามาามำทำนายที่แถมะไม่มีโอาสเป็นริเลยแม้แ่น้อย็มา
“ ษัริย์อ้า
ท่านะไ้พบับโะาที่เปลี่ยนแปลแน่นอน ”
เาล่าวออมา่อนะหายัวไปารนั้น
มีเพียแ่สรามที่หยุลไป่อนเวลา
เหล่าอัศววิน่าพาันถอยออมาาแนวหน้าอสนามรบ เอมิยะเอ็ทะยานร่าไปบนยอเาลูหนึ่
สายาับ้อไปยัพื้นที่รหน้า โลอเรายุลามันูว้าไลและให่เป็นอย่ามา
มัรสิ่มีีวิในำนาน ที่พึ่ะบินผ่านหน้าอเ้าไป
สายาที่เบื่อหนายำลัับ้อไปยัร่านายัษ์ วามแ็แร่ไม่มีนทราบแท้ริ
แ่ที่แน่นอนเสมอมา พวมันอันราย แ็แร่และยัเ็มไป้วยวามโลภที่ไม่อาะหาทามาปิไ้
พวมัรอบสมบัิเป็นอย่ามา
“ ้อเปลี่ยนารแทนัวสินะ ”
เอมิยะล่าวออมา่อนะโลมาาภูเา
สายลมที่ปะทะใบหน้าเส้นทาน้ำรหน้าเา ะพาไปยัอาาัรแน่นอน ายหนุ่มผมแส้มทะยานร่าไปบนอาาศ
ำนาน ที่เาะเป็นผู้เียนึ้นมา้วยสอมืออนเอรอบนี้
ไม่่าาโลที่เาไปอนโอันเิโยอศัิ์สิทธิ์
“ ้าะ้อสิ่ใันแน่ ารพิิราาอัศวินหมายถึประลอสินะ
”
เอมิยะล่าวออมาับนเอ
อี้านหนึ่พวอัศวินมามายที่บาเ็บาสรามำลัพัฟื้นร่าายอยู่
พวเาทุน่าทำเพื่ออาาัรอัวเอ ยอม่อสู้นัวายในสนามรบ
สละเลือเพื่อแผ่นินอนและรอบรัว แน่นอนว่าพวเายัมีวามสสัยเสมอ
“ ษัริย์ที่พึ่ึ้นรอบัลลั์ะไหวหรือ
”
“ นั้นสิ ร่าายเป็นเพียเ็อายุ 15
เอ ”
“ แ่้าไ้ยินมาฝีมือาบเป็นเลิศนิ ”
“ พวเราะ้อูที่ลัษะารปป้อ่อน ”
เสียอเหล่าอัศวินมาที่ล่าวับราาอน
ษัริย์ที่พึ่ะรอบบัลลั์ ถึะสามารถนับพาัยนะมาไ้ทุสนามรบ แ่พวเาเอ็ไม่่อยอบลัษะารปรอเท่าไร
ความคิดเห็น