คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #95 : บาเซต์ ฟราก้า แม็กเรมินซ์(ตอนจบ)
เอมิยะ ถอนหายใออมา
ไม่มีทาที่มนุษย์ะ้ามีำัอนนเป็นวีรนไ้ เามอไปยัน้อสาวนามุโระที่เลิสนใัวเอแล้วละ
าระถ่วเวลาอีฝ่ายเพื่อฝึสอนารใ้พลั็เป็นไปไม่ไ้แล้วละ
เาถอนหายใออมา่อนะเินเ้าหาหิสาวผมม่วรหน้า
“ เอมิยะุ ระวั้วยอีฝ่ายแ็แร่มา
”
“ ไม่้อห่วหมเวลาเล่นแล้วละ ”
“ แไอนอวี ”
ัวะ!!
าบมามายที่แทร่าอบาเ์นเลือไหลออมา
พลัวีรนภายในร่าายหายไป
บาเ์ุเ่าไปับพื้นรหน้า่อนะระอัเลือสีแออมาา าบที่เาใ้เล่นานอีฝ่ายเป็นาบพิเศษ
ที่สร้ามาแบบเียวับปลออทาสที่ะผนึวามสามารถออีฝ่าย
“ เอาละ อิลิยา ุโระเรียมัวลับันเถอะ
”
เอมิยะ ล่าวออมาแบบนั้น
่อนะมอไปยัร่าอหิสาวที่ำลัพยายามลุึ้นมา
พลัวีรนอเธอไม่่าาอเ็เล่นเมื่ออยู่่อหน้าายหนุ่มผมแส้มปลายาว
เาำลัยิ้มแถมยัไม่้าวเินออมาเพียับที่ท้ออนเอ พริบาเียว็ปราเสื้อออมา
เามอไปยัรินที่ำลัพยายามสบสิอารม์อนเอ
่อนที่เธอะหยิบเอาแผนที่ออมา มันเป็นเส้นพลัานมัรหรือพลัอพื้นโล
เาำลัรอฟั่าวเรื่ออสิ่บาอย่าที่อาะเิึ้นบนโลใบนี้
เาสัมผัสไ้ถึสิ่ผิปิที่ำลัะมา แถมยัไม่ทราบอีว่าแ็แร่นาไหน
“ เอาละ ันมีเรื่อะบอ
เี่ยวับาร์ใบที่แป ”
เมื่อรินล่าวออมาใบหน้าอเอมิยะ็เิารเปลี่ยนแปล
เาทำารมอไปยััวเอที่โนโว่รึร่าายเอาไว้
เหมือนเิมแล้วาร์ใบที่แปมายัไันแน่ หรือว่าพวมันทำารสร้าาร์ออมาอีหนึ่ใบ
แน่นอนว่านอาเายัมีอีนที่แสสีหน้าเป็นัวลออมา
“ บ้านะ าร์ใบที่แป ไม่มีทาเป็นไปไ้
”
บาเ์เอ็ลายเป็นนธรรมาไปแล้วละ
เอมิยะทำารสะบัมือหนึ่รั้มาบรหน้า็หายไปาร่าายอเธอ
สร้าและทำลายไ้ัใ ุโระเอ็พอะไ้วิธีาราเาไปไม่มา็น้อย
หวัว่าะเป็นประโยน์ถ้าไม่แล้ว ็ะเสียเวลาฟรีอี แถมยัเ็บัว้วย
ถึะหายแล้ว็าม เาถอนหายใออมา
[ ภาริรอสำั
พิิราาอัศวิน 0/4 ]
[ 30 ่อานี้ะทำารบัับ
]
ภาริแบบบัับ้วย
แ่หมายถึสิ่ใันแน่
ุโระมอไปยัพี่ายอเธอที่หลัาทราบ่าวอาร์ใบที่แปอโล
็แสสีหน้าเร่เรียออมาอย่าัเน
เธอเินมาับมืออพี่ิโร่ปราว่ามันหยาบเป็นอย่ามา
อย่าน้อย็มาว่าวามทรอเธอเอ
“ พี่ิโร่ ”
“ อ่า ไม่เป็นไร พวเรา็ลับันเถอะ ริน
ลูเวีย พรุ่นี้เอัน ”
เาล่าวออมา่อนะอุ้มสอสาวมายัไหล่อน
พวเธอไม่หนัเท่าไรออะเบาเสีย้วย้ำไป แน่นอนว่ามีอาารัืนเล็น้อยาวามเินอายเป็นอย่ามา
เพียไม่นาน็มาถึบ้านแน่นอนว่าเล่าออมา้อนรับ็ส่สายาไม่เป็นมิรออมา
เนื่อาเอมิยะ เป็นนไม่น่าไว้ใ
“ ุหนูอิลิยา
ถ้าเอมิยะทำัวลวนลาม็บอไ้นะ่ะ ”
“ ไม่มีเหรอ ”
“ ใ่แล้วละ แ่พี่ิโร่
ยัอยาไ้อราวัลอยู่ไหมะ ”
“ อราวัลเหรอ่ะ ”
“ อืม เป็น น.
อหนูับอิลิยาไ ”
ำอบอุโระราวับสายฟ้าที่ผ่าลมาลาใอเล่า
ลิส ับุแม่เ้าอบ้าน ทุนมอไปยัเอมิยะท่าทาไม่มีารเปลี่ยนแปลแม้แ่น้อย
แถมยัถอนหายใออมามือวาทำารยี้เส้นผมสีเินอมมพูอย่าอ่อนโยน
ไม่มีท่าทาอนลามแม้แ่น้อย
เาไม่่าาพี่ายที่รัน้อเท่านั้นเอ
บอามรถ้านอื่นมอสายาลามมายัน้อสาวอเา
ะทำารระาหัวใอพวมันออมายี้่อา ายทั้ที่ยัหายใ
เอมิยะเินเ้ามาในบ้าน ่อนะรไปยัห้ออัวเอ
หยิบเอาหนัสือประวัิศาสร์ออมาอ่าน
“ เหมือนเยไปมา่อน ”
เอมิยะล่าวออมาพร้อมับถอนหายใออมา
เพียไม่นานประู็เปิออมาพร้อมับสาวน้อยในุนอน พูให้ถูมีแ่เสื้อและ น.
เป็นลายสลับไปมาเท่านั้นเอ ุโระ
เ้ามาอออเา่อนะเอาหัวถูไถไปมา
บอามรถ้าอิลิยาหรือเล่าเ้ามา็มีเรื่อแน่นอน
“ …..ุโระ
เธอมายัยัไ ”
“ ็เปิประูเ้ามาไ อิลิยา ”
เ็สาวผมเินล่าวออมา้วยใบหน้าเินอาย
สภาพไม่่าาุโระเท่าไร
ะว่าไป่อนที่ะลับมารู้สึเหมือนะไปสัาเรื่อที่ไม่ีมาแน่นอน
พวเธอสอเ้ามาอแนเอมิยะนละ้า อ่านหนัสือไม่ไ้พอี
เอาเป็นว่านอนเลยแล้วัน ผ้าปูที่เรียมเอาไว้นานแล้วออมา
“ นี่พี่ิโร่ อราวัลอพวเราละ
ูบรารีสวัสิ์ ”
“ นั้นสินะ ”
เาล่าวออมา่อนะลูบเปิผมรหน้าผาอสอสาว
ารูบรารีสวัสิ์สินะ
พวเธอ็หลับาเนื่อาินาารไปไลแล้วว่าเป็นารูบแบบผู้ให่
เามอทั้สอน่อนะูบที่หน้าผาไปนละที
่อนะบีบแ้มสอสาวเล็น้อยเป็นารเรียสิที่เินทาไปไล
“ เอาไว้แ่นี้่อนนะ อิลิยา ุโระ ”
“ อ..อืม ”
สอสาวล่าวออมาอย่าพร้อมเพียัน
ใบหน้าเินอาย่อนะพยายาม่มาหลับ
ภาพอพี่ายที่ทะยานออไป่อสู้ับุบาเ์็เท่มานหลับไปไม่ล
พรุ่นี้็้อไปโรเรียนแถมพี่ิโร่ยัสอบอี้วย ปิพี่เาะเป็นพวเรียนปานลาเสียมาว่า
แถมยั้อมาใสุ่หน้าอายอี
“ แบบนี่ีแล้วเหรอุโระ ”
“ แน่นอนสิ พี่ิโร่ะ้อีใแน่นอน ”
“ แ่พี่เาไม่แสอาารออมาเลยนะ ุโระ
”
“ เอานะ ”
เาำลันอนหลับแ่วามเ็บปวไหลเ้ามาที่ลาออเา
ราวับมีบาสิ่บาอย่าำลัเรียเาอยู่ ภาพรหน้าเป็นบัลลั์สีำทมิฬ
นรหน้าไม่แน่ัเท่าไร ราวับลุ่มหมอเมสีำ่อยบัาเสมอ
ำลัล่าวอะไรบาอย่าออมาอีแล้ว เาไม่เ้าใเลย
“ สัาอพวเรา พึ่เริ่มิโร่ ”
เสียที่ล่าวออมา เย็นาเป็นอย่ามา
เาสะุื่นึ้นมาอนลาืน ่อนะถอนหายใออมา
มอไปยัน้อสาวทั้สอนน็ยัอยู่ี เาหลับาลนอน
เพียไม่นาน็หลับไปโยไม่ทราบเลยว่ามีนบุเ้ามาภายในห้ออเา
ผ่านทาสมบัิวีรนที่เอาไว้ปปิัวเอ
“ น่าสนุั อผมนอน้วยสิอาเอร์ ”
เธอล่าวออมา่อนะถอเสื้อผ้าออนหม
เนื่อามันเป็นนิสัยอเธอ เวลานอนะ้อไม่มีเสื้อผ้าปปิร่าายอนเอ
มันแสให้เห็นว่าเรือนร่าอราาไม่สิ่ใ้ออาย
เธอทำารมุเ้าไปในผ้าห่มอเอมิยะ เ็สาวผมทอทำารยืรอส่วนลาลำัว
เ้าวัน่อมาเอมิยะ
รู้สึว่าัวเอโนรึ้วยอะไรบาอย่า แถมยัหนัร่าอี้วย
เาทำารยับแนวาอนเอ็ไปสร้าวามรำา่อเ็สาวนามุโระ
เธอทำารเาะหนึบยิ่ว่าเิมเสียอี
แน้ายไม่่าันเท่าไรอิลิยาเราะแน่นว่าอุโระเสียอี เาโรรึร่า
แ่ทำไมถึไ้รู้สึหนัรหน้าออนเอละ
“ หาว ื่นแล้วเหรออาเอร์ อรุสวัสิ์ ”
เ็สาวผมทอปราออมาาใ้ผ้าห่มอเา
สภาพเปลือยาย เส้นผมอเธอพอะยาวมาปปิบาส่วนบาแ่มันไม่ไ้ปปิทั้หมไ
นัยน์าสีแ้อมอมายัเา ่อนที่ะเอาปลายนิ้วสัมผัสไปามร่าายอเอมิยะ
ไล่าท้อน้อยึ้นมาโน่อยๆเปิเผยล้ามอเา เธอยิ้มออมาอย่าเ้าเลห์
“ นานริ ๆ
แ่นาย็เล่นเนียนหลอผมมานานเลย อราวัลหน่อยแล้วัน ”
หมแล้วละวันนี้ อนเียว พรุ่นี้ผมมีเรียน แน่นอนว่าไม่มีารใ้เพิ่มอน 55555+
ความคิดเห็น