คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #301 : สามพี่น้องที่โดนสาป
ารเินทา้ามห้วเวลาแห่าลอวาศนับว่าเป็นเรื่อธรรมาอเหล่าวีรน
ัวนที่อยู่เหนือเ์ทุอย่า
อแ่มีพลัมานาพวเา็สามารถปราัวออมาใน่วยุสมัยใ็ไ้ามที่เหล่ามาสเอร์ภายในนามะอัเิพวเาออมารับใ้
เอมิยะเอ็ำลัโนส่ัวไปยัโลที่ยัมีำนานแห่เทพเ้าปราอยู่ ยุสมัยแห่เทพนิยายรี!!
[ ภาริ : ปป้อเทพธิา
]
[ ราวัล : เล็วิาฝึฝน
เทพโบรา ]
[ ภาริ่อเนื่อ : ลายเป็นเทพโบรา 15 าวม่ว ]
[ ราวัล : ??????? ]
เสียประาศแ้เือนที่ัออมาทำเอาใบหน้าอเอมิยะะลึ
หลัาฝึฝนนแ็แร่ทัเทียมัเทพเ้าแห่ำนานอโล เานึว่าระบบมันะาหายไปาแนวิาเสียอี
เา้อมอไปยัหน้า่าผู้พิิษัริย์ ผ่านไปแล้วถึสามน
เหลือเพียษัริย์อัศวินำแห่ำนานอีบทหนึ่ อย่าน้อยเา็ไ้อวยพรสุท้ายให้ับลูสาวอน
เอมิยะหลับาลพร้อมับปล่อยาย ปล่อยใ
ไปามระแสแห่ห้วเวลาโยไม่ทราบเลยว่าลิ่นอายแห่เทพเ้าายุสมัยโบรา
ถ้าหาเทพมาเห็นเอมิยะ พวเาะนึว่าเป็นนธรรมามาว่า
ร่าายอโนีระา้วยห้วระแสเวลาและอวาศ นโลหิสาระาย
โลหิสีทอแห่เทพเ้า บาแผลมาพร้อมับวามเ็บปวที่น่ายินี!!
ถ้าหาเามิอารับรู้วามเ็บปวผ่านทาร่าาย
เท่าับว่าเาลายเป็นเรื่อัรที่ปราบสะาอารม์และวามรู้สึส่วนัวไปเรียบร้อยแล้ว
ร่าอเอมิยะัระสุนปืนที่ยิออมา ทะลุผ่านมายัปลายทา
แ่พริบาเียวที่ร่าายเอมิยะไ้รับแสสว่า วแหวนที่ 4
็ทำานรัษาบาแผลทุอย่านหมสิ้น ท้อทะเลสีรามแสนสวยาม
ู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!
ลื่นยัษ์แสนเี้ยวราเผยออมาลืนินบริเวโยรอบ
ร่าอายหนุ่มมลไปภายในท้อทะเลสีราม ำนานแห่เทพเ้ามีผู้ปรอไม่มาหรอนะ
ราวับว่าพลัเวทย์ภายในวรโนัวาเล็น้อย เอมิยะึเสมือนับนธรรมาทั่วไป
เหนื่อยล้าไปหม นานแ่ไหนันที่เาไม่ไ้สัมผัสับมัน!!
แ็แร่มาเินไปย่อมยืนอยู่นเียวบนบปลายทา
‘ เป็นารเินทาที่แปลี แหะ ’
ว่าบสิอายหนุ่มผมแส้มปลายาว็ับไปราวับเรื่อัรที่าพลัไฟฟ้า
ภายใ้มหาสุมทรแสนว้าให่มิอาทำอันราย่อร่าายและววิาอเอมิยะ
วแหวนที่ 5 เผยแสออมาเล็น้อยทำให้เามีวามสามารถในารปรอท้อทะเล!! ยาวนานเหลือเิน อนอนหลับพัผ่อนสัหน่อยแล้วัน ปล่อยาย ปล่อยใ
ไปับ่วเวลา
‘ บ้า บ้า เ้ามันบ้า ’ อลิ
เหล่าวแหวนภายในววิาอเาเอ็ผ่านารเิบโนส่อประายัวะวันเรียบร้อยแล้ว
เาะอ่อนแออยู่อีเหรอ!? น่าเสียายที่วแหวนที่
9 ยัื่นแม้ว่าาลเวลาะผ่านมายาวนานอีสัระยะหนึ่เลย
อี้านหนึ่บนเรือนาลาที่ำลัแล่นผ่านห้วมหาสมุทรรไปยัเาะไร้รูป
บนเรือมีสามพี่น้อที่ำลัิถึอนา้าหน้าอนอยู่
“ น้อรั พี่ิว่าน้อน่าะเหมาะับุแบบเนี่ย
”
“ ้อเหมาะแน่ ลอสวมูสิ เมู่า ”
แม้ว่าภายในออหิสาวะ้อารปิเสธำอร้ออพี่สาวัวเอ
แ่ว่าสายาที่ส่มามันไม่ใ่ำอร้อเสียหน่อย!! เมู่าึ้อยอมใลายเป็นุ๊าให้ับพี่สาวไ้เล่นสนุั่วราว
ท้อฟ้าสีราม ทะเลแสนสวยาม เหุใพวเธอึ้อโนำสาป้วยเล่า
วามามมันเป็นแ่ำสาปเท่านั้นเอในวามิอเมู่า สามพี่น้อ
าเทพีแห่สวรร์ลายเป็นมนุษย์ธรรมา้วยำสาป
ระหว่าเส้นทานั้นเอที่เมู่าไ้พบเห็นร่าอนำลัลอยอยู่ลาทะเล วามิภายในหัวเริ่มีันเอว่าะยอม่วยเหลือีหรือปล่อยให้อีฝ่ายลายเป็นอาหารอปลาลามี
โยที่พี่สาวทั้สออเมู่ามีสายาเป็นประายำลั้อมอร่าอายหนุ่มผมแส้มปลายาว
เาูน่าสนใไม่น้อย
อเล่นใหม่!?
“ ไม่ลอ่วยเหลือสัหน่อยเล่า ”
“ นั้นสิ เมู่าลอ่วยเา
ถ้าหาเป็นนแบบนั้น่อยส่ลทะเล ”
อีเทพีแห่วามามล่าวออมา้วยรอยยิ้มแสนุน
่อนะ้อมอไปยัน้อสาวนเล็้วยวามเอ็นู สุท้ายรล้อแห่โะาที่อยู่ารวบุมอสวรร์็เริ่ม้นเิน!!
พวเธอไม่ทราบเลยว่าไ้่วยัวนอวีรนสุแสนแ็แร่อโลเอาไว้
แม้ว่าะบอว่า่วยเหลือแ่ร่าอายหนุ่ม็ยัโนพันธนาาร้วยเืออย่าแน่นหนา
“ เาูแปลประหลาี ุเราะ าบ เป็นนัรบแน่
”
“ ไม่อยาเื่อเลยว่ายัรอายมาอี ”
“ ท่านพี่ มันีแล้วเหรอะ ”
เมู่าล่าวออมาน้ำเสียหอยๆ่อนะ้อมอไปยัายหนุ่มผมแส้มปลายาว
ุเราะ าบ เาเป็นพวนัรบ ไม่แน่หลัาื่นเาอาะรเาเล่นานเธอเพื่อหวัะิัวพี่สาวลับไปเป็นเมีย็ไ้!!
ถ้าหาเอมิยะไ้ยินเาะแสสีหน้าประหลาออมาแทนำอบ
ทุวันเนี่ยเายัไม่ทราบเลยว่านมีภรรยาี่นันแน่!! อย่ามาเพิ่มให้ามใอบสิ!!
อาหารยุอเทพ
้อบอว่าที่อร่อยและเลิศรสย่อมมีเพียแ่ภายในปราสาทอษัริย์ผู้ปรอเท่านั้นเอ
แม้ะเยเป็นเทพธิาแ่ปัุบันเป็นมนุษย์ธรรมา ร่าายย่อม้อารอาหาร แล้วรสาิอมันไม่อาบอว่าอร่อย
แ่ินประทัให้พอมีีวิรอลาทะเลเท่านั้นเอ พวผลไม้เอ็หาไม่ไ้ลาทะเลสีรามหรอ
ริไหมละ ลำบาเิน
เอมิยะรู้สึว่าัวเอไ้หลับใหลเป็นเวลานาน
แม้ว่าะผ่านไปไม่ี่ั่วโมามวามริ
นัยน์าสีทอไ้เผยออมาพร้อมับ้อมอไปยัหิสาวรูปร่าแบบเ็สาวรหน้า เาหันไปมอโยรอบ่อนะหยุลที่ำแหน่อเมู่า
ราวับว่าเธอะื่นัวเล็น้อย ถ้าหาเาทำอะไรเสียมารยาทอีฝ่ายสาปเา้วยเนรมาร
เาเผยรอยยิ้มออมาเล็น้อย
“ แหม แหม พ่อหนุ่มหวัะีบน้อสาวอพว้ายัเร็วไป
”
“ ริ้วย
สามีอน้อสาว้าะ้อีเลิศเสมอ!! ”
ใบหน้าอเมู่าลายเป็นสีแ่ำเนื่อมาารหยอล้ออบรราพี่สาวแสนี้แล้อเธอ
เอมิยะเอ็ำลั้อมอสำรวสามสาว้วยเ่นัน ลิ่นอายอเทพบนสวรร์เหรอ
่อนะหันไปมอทะเลสีรามแสว่าเาโนส่มาอนำลัเลวร้ายเลยสิท่า
ไม่ทราบอะไรเลย!!
เาออแรเพียเล็น้อยเือที่พันธนาารร่าาย็าระุย
“ ้ออบุที่่วย้าอนำลัอ่อนแอ
เอาเป็นอาหารเลิศรสเป็นยัไ!? ”
เอมิยะล่าวออมา้วยท่าทาสบายๆแ่ว่าสายาอเา้อมอไปยัท้อทะเลสีรามเสมอ
เมู่าเอ็เหมือนะะลึเรียมะอำเาเอาภายในหิน
แ่ว่า่อนที่เธอะสำแเนรมารออมา็มีร่าอสิ่มีีวิทะยานออมาาทะเล
อสูรทะเลรูปร่าเหมือนลามผสมับปู เอมิยะ้อมอมัน้วยรอยยิ้มที่เ็มไป้วยวามสุ
เาื่นเ้นไม่น้อย
“ แะลายเป็นอาหารเที่ยอวันแล้วัน ”
ฮาิเาะเผยออมาย้อมแนวาอเอมิยะนลายเป็นสีำหมึสวยาม
ัรเล็บอมัรที่ปยี้สรวสวรร์ไ้้วยำลั แสแร้าวอหัวะโหลอสูรทะเลัออมา
มันไม่มีโอาสไ้รีร้อออมา้วย้ำ นาัวอมันให่มานเรือสั่นไหวราวับะมลใ้้นทะเล!!
เอมิยะึ้อทำารแล่ส่วนที่ไม่ินหรือไม่อร่อยโยนทิ้ลทะเลไป
“ น่าเสียาย
้าทำผิ่อวัถุิบเสียแล้ว เห้อ ”
เหมือนับแ่ที่บ่นับนเอ
โยไม่สนท่าทาะลึอสามพี่น้อ้านหลัเลย
ทุอย่ามันเิึ้นเร็วมาแ่ั่วพริบาเียวอสูรน่าเีย็ลายเป็นอาหารรสเลิศที่น่าทาน
เมู่า้อมอวิธีารอเอมิยะ้วยสายาที่เ็มไป้วยวามอยารู้อยาเห็น แน่นอนว่าเธอ้อระวััวเอให้เยอะว่าเิม
เมื่อายรหน้าเป็นยอนัรบึ่เทพแน่
“ เ้าเป็นใรันแน่ ”
“ พ่อรัวหลทา ้าื่อ เอมิยะ ิโร่
ฝาัว้วย บุุที่่วยีวิ้าเอาไว้ะอบแทน้วยีวิ ”
เาไม่บอว่านเอเป็นยอนัรบแสนล้าหาที่้อาระพิิมัรร้ายเพื่อหิาม
เาเป็นแ่พ่อรัวธรรมานหนึ่ที่้อารมอเห็นรอยยิ้มอนทานอาหารเท่านั้นเอ
เอมิยะมีวามปรารถนาแสนเรียบ่ายในารใ้ีวิแบบมนุษย์ธรรมา
แ่อาหารอร่อยและมีวิวให้นั่ม้ามาลเวลา็นับว่าเพียพอ่อเาแล้ว เอาละมื้อเป็นอะไรี
“ อร่อย เมู่าลอมาทาน้วยันสิ ”
“ ฝีมือร้ายมา ”
เอมิยะ้อมอพี่สาวอเมุ่าเหมือนะป้อน้วยวิธีารแบบพิเศษ
ทำเอาสาวน้อยรหน้าสำลัไปหลาย่อหลายรั้
พวเธอเป็นหิสาวที่นิยมวามรุนแรในารแสออานวามรัที่เรียันว่าาิสม์
ส่วนเมุ่าเป็นน้อสาวที่แสวามรับออมา้วยารยอมรับวามรุนแราพี่สาวที่เรียันว่า
มาโีสม์ ระหว่าที่ำลัิอะรไปเรื่อนั้นเอ
“ สายาอเ้าเนี่ยมัน น่าสนใเสียริ ”
“ ริ้วย เป็นบุรุษที่แปลประหลา ”
“ ถอนำพูะ ้าไม่ไ้แปล ”
เอมิยะล่าวออมา้วยน้ำเสียไร้อารม์
่อนะ้อมอไปยัท้อทะเล เามอเห็นอสูรทะเลหน้าาประหลามามาย
แถมยัมีัวที่น่าทานไม่น้อย อาหารถวายเทพเ้าเหรอ ระหว่านั้นเอ็มีมุมมอ่อโลแห่เทพเปลี่ยนไป้วยเ่นัน
เาไม่มีวามปรารถนาเป็นอัวเอ แ่อยาะทำอะไรสัอย่าเท่านั้นเอ เมู่าเนี่ยไร้เียสาเินา
“ ยัไม่ไ้แนะนำัวเลย้าื่อ สเโน่ ”
“ ส่วน้าื่อ ยูริเอล ”
“ และสาวนเล็เมู่า ” สเโน่และยูริเอล
ล่าวออมาพร้อมัน
ถึอย่าไร้พวเธอ็เอ็นูน้อสาวอนเอมาเหลือเิน
เอมิยะ พยัหน้าอบรับ่อนะถือันเบ็รไปยัอบเรือแทน
อย่าไรเา็บอว่านเอะอบแทน็้อเริ่มาอาหาร่อนสิ ส่วนเาะไร้รูปะเป็นสถานที่แบบไหนันแน่
ัเริ่มน่าสนใเ้าไปเสียทุทีแล้ว เาปล่อยให้สายลมพัผ่านใบหน้าอน
ราวับยอนัรบแสนหยิ่ทะนน
“ เาูน่าสนใี เ็บเอาไว้่อนเถอะ ” สเโน่
“ แถมฝีมืออาหารเอ็ยอเยี่ยม
เ็บไว้่อน ” ยูริเอล
“ แ่ว่า ” เมู่า
เมู่าเหมือนะไม่ถูะาับายหนุ่มผมแส้มปลายาวเสียเท่าไร
อย่าไรพวมนุษย์็มอบหิสาวแสนสวยามที่สมบูร์แบบ เิวันหนึ่เา้อารัวพี่สาวเธอะไม่มีสิทธิ่อ้านเลย
สเโน่และยูริเอลเผยรอยยิ้มออมา่อนะเ้ามาโอบอน้อสาวนเล็อพวเธอ้วยวามรั
พวเธอทราบีว่าน้อสาว้อารปป้อพวเธอาอันราย
“ ไม่เป็นไรหรอนะ เมู่า
เ็ีอพวพี่ ”
ความคิดเห็น