คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #277 : ขับไล่มังกรร้าย
เปรี้ย!!
เสียารปะทะที่ัออมาระหว่าแสสว่าที่ะปัเป่าวามั่วร้ายรหน้าับลมหายใที่เ็มไป้วยลิ่นอายแห่วามายาพามัร!! แน่นอนว่าถ้าหาเป็นนปิพวมันมิอา้านทานไ้
แ่เาเป็นัเทพเ้า้วยสายเลือภายในร่าาย ไม่้อบอว่าผลที่ออมาะเป็นแบบไหนันแน่!!
ปั!! ๊าสสสสสสสสสสสสสสสสส!!
ร่าอมัรที่ลอยระเ็นออไปไลพอสมวร
ทำเอาอัศวินหลายน้อะลึนลูาเือบะหลุออมาาเบ้า!!
ภาพรหน้าเป็นัำนานเทพเ้าแห่รีโรมัน ำนานอเหล่ายอวีรบุรุษรึ่เทพเ้าทั้หลาย!! เมื่อมัรไ้รับบาเ็บสาหัสาารโมีเพียแ่รั้เียวาเา!!
มัน็ำรามออมา้วยวามหุหิ
่อนะาปีอนบินหนีหายไปอย่ารวเร็ว!!
เอมิยะไม่้อาระามไปทำให้หน้าประวัิศาสร์้อเปลี่ยนแปล
เาแ่มา่วยเหลือเล็น้อยเท่านั้นเอ ทุอย่าบอย่า่ายายถ้าหาเาปราัวออมา
ายหนุ่มหันหลัเินมาหาสอสาวที่ยัะลึไม่หาย
“ ษัริย์อ้า
เิรับหอแห่แสที่้าีมันึ้นมาเพื่อนท่าน้วย ”
“ อ…อืม!? ”
“ แล้ว็ ้าอโทเ้า้วยแล้วันสาวน้อย
”
เอมิยะล่าวออมาพร้อมับลูบหัวหิสาวที่ยัสับสนและมึนับเหุาร์รหน้า!! แม่ม้อมอไปยัอัศวินุเราะเปลวเพลิรหน้า้วยสายาที่ไม่เ้าใว่าเา้อารอะไรันแน่
ถึไ้มาอโทเธอันแน่ ถ้าำไม่ผิมันเป็นรั้แรที่พวเราพบเอันแบบริัที่สนามรบนิ!?
ายหนุ่มมีรอยยิ้มที่อ่อนโยนเสมอ
่อนะ้าวเินไปยัเหล่าอัศวินทั้หลายที่พึ่ผ่านพ้นวามายมา สำหรับเาแล้วมันเป็นอีหนึ่วามรู้สึผิบาปภายในอที่รั้หนึ่
เยลมือสัหารอีฝ่ายอย่าโหเหี้ยม นละหน้าประวัิศาสร์็สมวระเป็นนละน้วยเ่นัน
เหมือนับัวเาเอ
“ เอร์เอมิยะ
เป็นเียริอย่ายิ่ที่ไ้เห็นท่านรับ!! ”
“ เอร์เอมิยะ ” “ เอร์เอมิยะ ” “ เอร์เอมิยะ ”
เหล่าอัศวินพาันเรียานื่ออยออัศวินที่แ็แร่ที่สุในหน้าประวัิศาสร์
แน่นอนว่าพวเาทราบว่ามันยัมีภัยร้ายอีมามายที่อาะทำให้อาาัรบริเน้อล่มสลายลไปไ้เสมอ
แ่ว่าถ้าหามีแสเาอเา ยออัศวินเปลวเพลิโลหิ
พวเา็พร้อมะร่วมรบไปเสมอไม่ว่าะยาเย็นนาไหน
“ เป็นนที่แปลเสียริ
ท่านว่าอย่านั้นไหม ษัริย์อาเธอร์ ”
“ อย่าบอว่าเ้าหลเสน่ห์เา!?
ถ้าเป็นริ้าะไม่ปล่อยให้เ้าร้ออวามเมาืนนี้เลย ”
อาเธอร์เรียล่าวออมา้วยท่าทาแสนริัเป็นพิเศษ!! นัยน์าสีเียวมรเปล่ประายแสนเ้าเล่ห์ออมา
ัพาราสีห์ที่หมายะเล่นับเหยื่ออัวเอ ทำเอาแม่มสาวเิอาารสับสนไป่อไม่ไ้
ถอยหลั็ยัทำไม่ไ้ เธอทำารโทษวามผิทั้หมให้ับายหนุ่มผมแส้มปลายาว!!
‘ มันเป็นวามผิอท่าน เอร์เอมิยะ!!
’
แม่มสาวไ้แ่าโทษอีฝ่ายอย่า่อเนื่อ!!
่อนที่อทัพะทำารเลื่อนพลลับมายัอาาัร
่าวให่ที่มีารปะทะันับมัรแห่หายนะ
มันะเป็นหนึ่ในหน้าประวัิศาสร์แห่ำนาน!!
ายหนุ่มถอนหายใออมาเล็น้อย
เาหวัว่าเมอร์ลินะมีสุภาพร่าายแ็แรีอยู่หลัาผ่านมา 2 ปี
แ่ิรอยยิ้มที่เ็มไป้วยวามอบอุ่น็ปราออมาบนใบหน้า
่อนที่เอมิยะะทำารทะยานร่าไปบนอาาศพร้อมับเหยียบทะยานหายไปอย่ารวเร็ว
ภาพรหน้าเป็นัวามฝัน!! แ็แร่ราวับเทพที่ลมาุิบนพื้นโล!! หน้าที่อเาเสร็สิ้นแล้ว ส่มอบอาวุธทีู่่วรอย่าหอให้ับอาเธอร์เรีย
สายเลือเพนรา้อน ่าเป็นยอนัรบหอไม่แพ้เ้าหมาบ้านั้นเลย
แน่นอนว่าอาะเ่พอๆับิโรเอะ ัวอเาในโลที่แ่าา
ะอย่าไร็ามเา็มาปราัวที่อาาัรบริเนแล้ว ประานมีวามสุีว่าเิม เหล่าอัศวินแ็แร่ว่าเิมหลายเท่าัว
มีนุ้นหน้าปราัวออมาบาแล้ว
ายหนุ่ม้าวเินมาถึบ้านหลัน้อยอเมอร์ลิน
เล่นล่ายอามป้อันเอาไว้เสีย้วย!?
เอมิยะทำารสะบัมือเล็น้อยมัน็พัทลายลมาราวับปราสาททราย!! ่อนที่ร่าบาอหิสาวะ้าวเินออมาเปิประู
เพื่อมอหน้าแไร้มารยาทที่ล้าลมือทำลายบาเรียอเธอเอ
“ ูแย่เยอะเลยนะ
เมอร์ลินเ้าไม่ไ้ินอาหารให้รบ 5 หมู่สินะ
”
“ …ิโร่!! ”
เสียหวานอสาวน้อยที่ล่าวออมาพร้อมับระโเ้าอร่าอเอมิยะอย่าแร
แน่นอนว่าลอ 2 ปี ที่ผ่านมาเมอร์ลินเอ็พยายามทำปรุอาหารในแบบอน!?
แม้ว่าผลสุท้ายมันะออมาเป็นยาพิษ็าม
เธอเลย้อำใยอมทนทานนมปัแบบเิม หา่าย อิ่ม ราาถูมา
“ ิถึอาหารฝีมือนายมาเลยอ่า ”
“ อ่า เียวะทำให้ินนทานไม่ไหวเลย
เมอร์ลิน ”
เสียอายหนุ่มที่ล่าวออมา้วยรอยยิ้ม
่อนะ่อยๆลูบไล้ไปามเส้นผมอเมอร์ลินอย่าอ่อนโยน!!
ทำเอาเธอเลิ้มไปสัระยะเวลาหนึ่ ่อนที่ะโนเอมิยะอุ้ม้วยท่าเ้าหิเินหายเ้าไปภายในบ้าน
อย่าที่บอเาเป็นพวยอมทำทุอย่าเพื่อน้อสาว ยิ่เมอร์ลินเหมือนอิลิยา้วย
สัาาวามเป็นพี่มัน็ื่นึ้นมา ทำให้เาอยาะูแลอีฝ่ายแบบริั
หลัานั้นไม่นานอทัพอัศวิน็ลับมาาารปราบมัรแห่หายนะ
สิ่ที่พวเาทำไ้ ือ ารับไล่มันออไปเท่านั้นเอ เวลาแห่ารัสินอริำลัะมาถึ่าหา
ว่าะผ่านไปพร้อมับวามรุ่เรือน
หรือว่าะล้มเหลวนล่มสลายหายไปเป็นแ่อาาัรหนึ่ในหน้าประวัิศาสร์เท่านั้นเอ!! ษัริย์ที่ลับมาพร้อมับวามสำเร็ทำให้เหล่าประานพาันสรรเสริเธออย่า่อเนื่อ!! แม้ว่าะเสียไปพอสมวร แ่วามสำเร็เอ็นับว่าุ้ม่าเสมอ แน่นอนว่าเธอรีบรลับไปยัปราสาทอน
ราวับประายแส
่อนะทำารว้าร่าบาอหิสาวนหนึ่เธอลไปบนเียนาให่!! ไม่้อบอเลยว่าพวเธอทั้สอ่ามีวามสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมา!!
ร่าบาที่โนลไปนอนบนเียอย่ามิอาัืน่อแรอษัริย์สาวที่แน่น้านายภาพไ้!!
ทุอย่าเป็นไปามแผนาร
“ …เียว่อน
ษัริย์อาเธอร์ อร๊าย!? ”
“ ิว่าะมีวามอทน่อหิอ้า
ที่หันไปสนในอื่นหรือ แม่ม!? ”
“ …อนไหนันที่้าหันไปสนในอื่น
นอเสียาท่าน!! ”
“ เอร์เอมิยะ ิโร่ ”
แ่เสียที่ล่าวออมามัน็ไ้ผลเป็นอย่ามา
ส่ผลให้ร่าที่นอนหมสภาพบนเียมิอาหนี้อล่าวหาอษัริย์แห่บริเนไ้!! อาเธอร์เรียหัวเราะออมาเล็น้อยแม้ว่าะเสียาบไป
แ่เธอ็ไ้รับหอลับมาแทนเ่นัน อย่าน้อยอทัพะ้อมีารปรับแ่เล็น้อย็าม
แ่สุท้ายแล้วมันะลายเป็นอำลัสำัอย่าแน่นอน
อาเธอร์เรีย่อยๆัลไปบนเนินออแม่มสาวอย่าอ่อนโยน
บอเลยว่ามันแ่อนเย็นเท่านั้นเอ แสสว่าสีแส้มที่สาส่อเ้ามาภายในปราสาท แน่นอนว่าเธอไม่ทราบว่าใบหน้าอแม่มสาวมันแ้วยวามเินอายหรือแสะวันันแน่
“ ้านะไม่อบเอาเสียเลย อารม์แบบนี้
มันเป็นวามผิอเ้าแม่ม ”
‘ เอร์เอมิยะ!! ท่านมันเลว
มันั่ว้า อ๊า!? ’
อี้านหนึ่ายหนุ่มผมแส้มปลายาว
ที่ำลันั่หวีเส้นผมสีเินสะท้อนแสอเมอร์ลินอยู่นั้นเอ
รู้สึเหมือนับว่าัวเอโน่ายัไอบล!? แน่นอนว่าวามรู้สึอเมอร์ลินเหมือนับว่าัวเอไ้ย้อนวัยลับไปอนเ็เลย
ที่มีนามใแบบไร้เหุผล!? เา็เป็นนแบบนี้แหละ
“ นี่ิโร่ นายะทำสิ่ใ่อไปันละ ”
“
เฝ้ามอเส้นทาอษัริย์อาเธอร์เรีย ”
เมอร์ลินแสสีหน้าใออมาอย่าัเน
แม้ว่าเาะเป็นอัศวินโ๊ะลมที่แ็แร่มาที่สุ แ่วามลับอษัริย์ที่เป็นเพศหิมีแ่ไม่ี่นเท่านั้นที่ทราบ
แล้วเาทราบไ้ยัไันแน่ เอมิยะไม่อบแ่ยิ้มออมาแทน ภายในมืออเาปราาร์ที่เียน้วยัวอัษภาษาอัฤษว่า
เเบอร์
“ นั้นสิ ้าทราบไ้ยัไันนะ
ถ้าเ้ามีอแลเปลี่ยน ้าอาะยอมบอ ”
เอมิยะล่าวออมา้วยท่าทาแสนเ้าเล่ห์
่อนะ่อยๆลูบแนเรียวบาอเมอร์ลิน
ทำเอานทั่วร่าายอหิสาวลุัน้วยวามเสียว่าไปทั่วร่าาย!! แน่นอนว่าารัืนเหรอัทิ้ไปเลย ใบหน้าอเมอร์ลินลายเป็นสีแ้วยวามเินอาย
ถ้ามาไปว่านี้ถอยลับไม่ไ้อีแล้ว!!
“ เป็นยัไ อยารู้ไหม ”
“ ม…ไม่อยารู้แล้ว
ไอโลลิ่อนโรินิ!! ”
เมอร์ลินล่าวออมา้วยน้ำเสียระุระัเป็นอย่ามา
่อนพยายามหันหน้าหนีายหนุ่มที่เป็นัหมาป่า
ถ้าหาลอเปิโอาสให้เอมิยะสัเล็น้อยสิ เาพร้อมะับร่าบาอเมอร์ลินลืนลท้อไปอย่ารวเร็ว!! เวลาไหลผ่านไปหิสาวนอนหลับภายใ้อ้อมออเอมิยะอย่าหมสภาพ
“ ะว่าไป อาเธอร์เรียมีสายเลือมัรืาริๆ
”
เสียบ่นที่ัออมาพร้อมับแนโลหิ
ที่เอมิยะทำารลั้นออมาาร่าายอนเอ แ่เล็น้อยมันมาเินพอที่ะทำารปลุสายเลือแบบพิเศษอเธอให้ื่นแบบเ็มที่
ระูลแห่มัร ะาสายเลือแห่มัรไปไ้อย่าไรัน
เมื่อิไ้แบบนั้นเา็ล้มัวลไปนอนบนเียอีน
อี้านหนึ่ในอนาไลแสนไล
ลุ่มอเหล่ามาสเอร์ที่เริ่มเรียมัวมาปรับแ้ไวามผิปิในหน้าประวัิศาสร์แห่หนึ่ที่มีวามเป็นไปไ้!!
มันเิุพลิพันอ่วเวลาและมิิอย่าัเน น้อทำารัประุอย่าเร่้วนเลย็ว่าไ้
มันเป็นฝีมือออะไรันแน่หรือใรันที่ทำ
“ ิว่ายัไเหรอ ริทสึะุ ”
“ ผมเอ็ไม่ทราบรับ
แ่ที่แน่นอนพวเราปล่อยมันเอาไว้ไม่ไ้ ”
“ รุ่นพี่่ะ ันเอ็ะเป็นำลัให้่ะ ”
“ อบุนะ มาู ผมโีริๆที่มีเธออยู่้าๆ”
เรื่อออนา็ปล่อยให้เป็นเรื่อออนา
ปัุบันเาอยู่ภายในอี่าหา
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวเริ่มทำารฝึฝนร่าายอนเอให้พร้อมสัหน่อย
อี้านหนึ่สรามแบบเ็มรูปแบบับอาาัร้าเีย็ำลัะเือถึที่สุ
้วย่าวที่ษัริย์อาเธอร์สามารถับไล่มัรไ้!!
“ พวเราวระบุอาาัรบริเน ”
“ เห็น้วย ปยี้พวมันให้ลายเป็นอาาัรอพวเรา
”
ความคิดเห็น