คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #241 : จบสงคราม ชิโร่เอะ
เ้าวันใหม่มาถึร่าอหิสาวที่ลืมาึ้นมาเ็มไป้วยวามสับสนเล็น้อย
หิสาวทำารยี้เส้นผมยาวถึหลัอนเอ้วยวามหุหิ ่อนะหันไปมออิลิยาที่ำลันอนอนเอเอาไว้เสียแน่นเลย
แล้วะลุออไปทำอาหารเ้าไ้อย่าไันแน่เนี่ย
“ ผมยาวไม่อบเอาเสียเลย ”
เสียบ่นที่ัออมารหน้าเส้นผมมันเป็นสีาวแบบพี่ายนนั้น
สรามวระบลไ้แล้วสินะ ิโร่เอะิแบบนั้น
อี้านหนึ่ิลเมที่ำลัหัวเราะออมาอย่าอบใในฝีมืออนเอ
เบื้อหน้าอเธอมีร่าอาแ่าระูลมาโ้ นอนหมสภาพอยู่ อยู่ายเท่าัน
“ …แ
ไอสารเลวิลาเม ”
“ อย่าโทษันสิ เ้าพวพันทาทั้หลาย ”
เสียอหิสาวที่ล่าวออมามันเ็มไป้วยวามหยิ่ยโสเป็นอย่ามา
เบื้อหน้ามีร่าอไรเอร์ที่โนาบเสียบามร่าายอยู่
ิว่าอีไม่นานะ้อายาไปอยู่ภายในบัลลั์วีรนแล้วแน่นอน
ทุอย่าะไ้บล้วยี เหลือแ่ผู้นะและเอร์แวนท์ที่นะเท่านั้น
“ เอาละ มาเริ่มพิธีันเถอะิลาเม ”
เสียอบาทหลวที่ัออมามันเ็มไป้วยวามื่นเ้นเป็นอย่ามา!! เส้นผมสีทอปลิวสยายไปามสายลม วาสีำ้อมอไปยัวะวันรหน้า
สมบัิมามายย่อมเป็นอเธอมา่อนแล้วอที่เิมาาใอิโร่เอะแสนสวย
ย่อมเป็นสมบัิอเธอ้วยเ่นัน
“ อใรอไม่ไหวแล้ว ”
เสียหวานอิลาเมที่ัออมา่อนะหันไปมอ
ิเรย์
ที่ำลัแสยะยิ้มออมาอย่าั่วร้ายพิธีรรมั้นสุท้ายะเริ่ม้นเมื่อพระอาทิย์ิน
อีโรเรียนเหล่านัเรียนายมามายพาันมอไปยัหิสาวผมแส้มปลายาว
วาสีทอเป็นประายอเธอ
ิโร่เอะ
ลายเป็นาวที่ัยิ่ว่าเิม้วยภาพลัษ์แบบเ้าหิที่สูศัิ์สิทธิ์ ทั้วันลายเป็นเรื่อน่าเบื่อนระทัเวลามาถึยามเย็น
รินทำารลาเ้าบ้าที่ำลัยืน่อราาับพวแม่้าลาโยไม่สนใสิ่ในอเสียาอลราาามเวลาอห้าสรรพสิน้า!!
“ รีบไปที่ภูเาเลย ยัยบ้าิโร่เอะ ”
ิโร่เอะถอนหายใออมาเล็น้อย่อนะทำารเรียเอาุเราะอัีอนออมา
ั่วพริบาเียวร่าอหิสาว็มีุเราะปราออมา
เปิเผยเอวบาอันามและาเรียวอเธอ แนเอ็มีารป้อันแ่เล็น้อยเท่านั้นเอ
“ ว้าย!! มันะโป๊เินไปหน่อยนะ เ้าพี่บ้า!! ”
เสียร้อที่ัออมามันเ็มไป้วยวามไม่พอใ่อนะทำารอุ้มริน้วยท่าเ้าหิ
มือวาอเธอเปล่แสอสัลัษ์เรย์ูออมา ออำสั่เรียเเบอร์ออมา้าายอเน
ร่าอราาอัศวินที่ำลัทะยานร่าบนอาาศพร้อมับมาสเอร์อน
“ มาสเอร์ ือ ว่า ”
“ เียบไปเลยเ้าบ้า
ถ้านายล้าพูเรื่อุอัน สาบานเลยว่าะเอาาบอุปานายะ ”
เสียอิโร่เอะที่ล่าวออมามันเ็มไป้วยวามอับอาย
่อนะถอนหายใออมาเล็น้อย ั่วพริบาเียวพวเรา็เินทามาถึที่ภูเารหน้าปราอสีำทมิฬออมา
มันปลปล่อยโลนสีำออมา ลิ่นอายอมันเ็มไป้วยวามั่วร้ายเป็นอย่ามา!!
“ เียว่อนสิ อิลิยา!! ”
“ หึหึหึฮ่าฮ่าฮ่า มา้าไปเสียหน่อยนะ
ยัยหนู ”
“ แ ิเรย์ ”
เสียหัวเราะอบาทหลวที่ล่าวออมา
เาทำารสะบัมือเล็น้อยวีรนาโลทมิฬ็พาันปราร่าายออมาบนโล
แถมลาวาสีำทมิฬรหน้ายัเ็มไป้วยำสาปที่ั่วร้าย ัินอีวิอนที่สัมผัสพวมัน
โหร้ายและไร้วามปราีัปีศาร้าย
ร่าเปลือยเปล่าออิลิยาที่แสออมา
เนื่อมาาเสื้อผ้าบนร่าายโนวามั่วร้ายออศัิ์สิทธิ์ทำลายไปนหม
เเบอร์ยิ้มออมาเล็น้อยทะยานร่าไปยัมุมที่ราาวีรนประทับอยู่
ส่วนหน้าที่มาสเอร์อนย่อมแสออมาแล้ว
“ มาทำให้เรื่อราวมันบันเถอะ ิเรย์ ”
“ เห็น้วยยัยหนูน้อย ”
เสียอิเรย์ที่ล่าวออมา่อนะทำารเรียเอาเหล่าวีรนที่ร้วหล่นลาบัลลั์ออมาอย่า่อเนื่อ
พวมีื่อเสียที่แสนเลวร้ายเป็นอย่ามาในหน้าอประวัิศาสร์!! ิโร่เอะเทราบออมามามายนับไม่ถ้วน ปามันออไปสัหารเหล่าวีรนรหน้า
“ สุยอ ูเหมือนว่าเธอะลายเป็นวีรนไปแล้ว
”
ิโร่เอะไม่อบ
เธอไม่ินับาร่อสู้้วยอาวุธระยะประิมา่อน หิสาวถอนหายใออมา่อนะทำารเทรปืนลเบาออมาสอระบอ
โนัวโรสร้าอระสุนเป็นรูปแบบเียวับอุลุิริึุ
มันะทำลายวรเวทย์ภายในร่าายและเื่อมเ้า้วยัน!!
ปั ปั ปั ปั ปั
เสียอระบอปืนลที่ัออมาอย่า่อเนื่อพร้อมับร่าอายอพวมันที่ายลไป้วยระสุน!!
หิสาวยิ้มออมาอย่ามีเสน่ห์สาระสุนแบบไม่้อัวลแม้แ่น้อย
่อให้พวมันเิมาเร็วแ่ไหน็าม ย่อมไม่อาามวามเร็วในารสัหารไ้!!
อี้านหนึ่ร่าอเเบอร์ที่เ็มไป้วยบาแผลมามายาารปะทะับราาวีรน
เาำลัะสลายหายไป้วยอาาศบาเ็บอน ศาราวุธอเามิอาะทำอันรายร่าายอหิสาวรหน้าไ้
ายหนุ่มยิ้มออมาเล็น้อย่อนะล้มลไปนอนยนพื้น
“ ้าอโทษมาสเอร์ ที่ัว้ามันอ่อนแอ ”
เสียอายหนุ่มที่ล่าวออมา่อนะสลายหายไป้วยรอยยิ้ม
แม้ว่าเาะสลายหายไปแ่ารปป้อออวาลอนยัอยู่เสมอ ิโร่เอะแสสีหน้าเศร้าๆออมาเล็น้อย่อนะทำารปรับอารม์อน
เธอไม่มีเวลามานั่เล่นับอีฝ่ายเสียหน่อย!!
“ ันโว์ บาุยะ ”
เสียหวานล่าวออมาเ็มไป้วยวามโรธ
วาเปล่ประายสัหารออมาอย่าัเน ิโร่เอะทำารวิ่ผ่านมันฟาร่าอเหล่าวีรนไปอย่ารวเร็ว
่อนะเ้าประิร่าอิเรย์ในั่วพริบา มาบสอเล่มทำารเสียบทะลุร่าายอมันน้อระอัสีแออมา!!
ิโร่เอะ ระโถอยออมาเล็น้อย่อนะทำารเทรระบอปืนออมา
อันเียวับทีุ่ลุใ้านในศึสรามรั้ที่ 4 ใบหน้าอิเรย์แสถึวามะลึออมา ่อนะยิ้มออมา
หิสาวไม่เยมีวามลัเล เธอทำารยิระสุนเป่าหัวอีฝ่ายนายไป
ร่าออิลิยาที่ลมา
ิโร่เอะทำารเทรผ้าเ็ัวออมาุมร่าอสาวน้อยเอาไว้ภายใ้อ้อมออน
่อนที่รินะเ้ามารับหน้าที่่อไป ร่าอหิสาวผมทอปราออมา้วยใบหน้าหื่นๆเล็น้อย
เนื่อมาาุอีโร่เอะเ็มไป้วยวามยั่วยวนเป็นอย่ามา
“
อิอิสาวน้อยสนใไปนอนับพี่สาวสัืนสอืนไหม ”
“ ไม่ละเรใ
ยัไม่อยาโนพี่ายามมา่าทิ้ ”
“ เหอะ เ้าบ้านั้นไม่สนใเหรอ
อแ่เป็นัวเอ็พอแล้วนิ ”
เสียอิลาเมที่ล่าวออมามันเ็มไป้วยวามหุหิเป็นอย่ามา
่อนะทำารเลื่อนย้ายในั่วพริบมาย่ำเนินอแสนามอิโร่เอะในั่วพริบาเียว
ใบหน้าอเธอแ้วยวามเินอาย แน่นอนว่าเธอไ้รับประสบาร์มาาพี่ายหมแล้วละ
“ ับ รสาิเลือแสนอร่อยอเ้า
มัน่าหอมวาน เมื่อไม่มียัยบ้าเเบอร์นั้น เ้า็แพ้แล้ว ”
“ ไม่ริเสียหน่อย ”
“ อะไรนะ ”
ึ!! เสียอมาบที่แททะลุร่าอสอสาวา้านหลั
นที่ทำย่อมเป็นราาอัศวิน เส้นผมสีทออเาพยายามปรับลมหายใอน
วามสามารถออาเธอร์
ที่ะทำให้เาสามารถอยู่ไ้นว่ามานาภายในร่าายะหมลไป นับว่าุ้ม่าเสมอ
“ เ่มานิ อาเธอร์ ”
“ แไออาเธอร์ ฝาเอาไว้่อนเถอะ
ถึาว์เียมาไรเอีแน่ ”
เสียอิลาเมที่ล่าวออมา่อนะระเลือสีแออมาาปาอน
นัยน์าสีแ้อมอไปยัอีฝ่าย้วยวามหุหิ่อนะทำารเรียเอาโ่อนออมาระาร่าออาเธอร์ไปบนอาาศ
พร้อมับยิาบออมานร่าอายหนุ่มหายไป!!
“ อบุมาิลาเม ”
เสียอิโร่เอะล่าวออมา่อนะทำารเทราบออมาโมีร่าอิลาเมอย่าไร้วามปราี
นร่าอราาวีรนสลายหายไป แ่หิสาวไม่วายทำารลาิโร่เอะมาูบอย่าเร้าร้อน่อนะาไป
ทำเอาิโร่เอะ้อหน้าแ้วยวามโรธปนเิน!!
“ มันบเสียที ”
เวลาไหลผ่านไปาารเล่าแบบปา่อปา
สรามรั้ที่ 5 ไ้บลอที่ปราออมาิลาเมไ้นำับไป้วยมืออนเอ
่อมาอี 10 ปี ปราสรามมหาอศัิ์สิทธิ์้วยารที่เหล่ามาสเอร์ทั้
14 นะ้อทำารอัเิเอร์แวนท์อนออมา
แและำ
ิโร่เอะเอ็ไ้เาร่วมสราม้วยารเอาเศษโ๊ะออัศวินที่แ็แร่มาที่ทำารอัเิ
เอร์แวนท์อนออมาแ่ผลที่ออมาับลายเป็นว่า
ทำารอัเิมอร์เร็ราินีแห่บริเนที่แ็แร่และเ็มไป้วยสิปัาเหนือษัริย์อาเธอร์
ำพูแรที่ไ้ยิน “ ท่านแม่ ”
อยาะรู้เสียริเลยว่าเธอะ้อมารับบทบาทอแม่อีเหรอเนี่ย
้วยารสอประสาทอสอแม่ลู่าเวลาที่ทำให้สรามบล้วยัยนะอศาสนาัร
แ่ว่าารปราัวอนัรบมัรที่เิมาาารเสียสละอเเบอร์ำ
ทำให้อโนโมยาไปเสียอย่านั้น
มอร์เร็ยัอาศัยภายในโลปัุบัน แ่ว่าโะาอเอมิยะ
นั้น่าอายุไม่ยืนเสียเท่าไร ิโร่เอะเสียีวิล้วยโรร้ายแราาร่อสู้เป็นเวลานาน
อิลิยาพี่สาวไ้แ่านออไปนานแล้วมีลูสาวัวน้อยมาเยี่ยมหลุมศพอิโร่เอะเสมอ
“ ิสเอร์่ะ
แล้วพี่สาวไ้เป็นวีรนหรือเปล่าะ ”
“ ๊ะ พี่สาวไ้ลายเป็นวีรนแน่นอน ”
“ ิสเอร์รับ พี่สาวใ้าบเป็นอาวุธแบบเิมหรือรับ
”
“ เปล่า๊ะ
ศาสราวุธอวีรสรีเหล็ิโร่เอะ ว่าันว่าเป็นอาวุธระยะลาที่แสนอันราย
อันหนึ่ยาว อันหนึ่สั้น ”
เสียอีสเอร์สาวล่าวออมา้วยรอยยิ้ม่อนะทำารปิำรารหน้าที่บันทึเรื่อราวอสรามเอาไว้ทั้หม
6
รั้ แน่นอนว่าอนนี่มีาร่อั้อ์ราร์เียออมาเพื่อทำารพิทัษ์มนุษยาิ
แน่นอนว่าเหล่าเ็น้อยรหน้า่าเป็นวามหวั
“ เอาริทสึะุับริทสึโะัไ้เวลาเ้านอนแล้ว
”
เสียอหิสาวที่ล่าวออมามันเ็มไป้วยรอยยิ้ม
เมื่อเวลามาถึิโร่เอะลืมาึ้นมาเบื้อหน้าเธอมีร่าอายหนุ่มผมทอที่ำลัยิ้มออมาอย่าอบอุ่น
เธอไม่รอ้าวิ่รเ้าไปอร่าอเาอย่าอ่อนโยน
ทั้สออันท่ามลาสายลมและแสะวันที่อบอุ่น
“
ันมีบาอย่าที่ยัไม่ไ้บอนายเเบอร์ ”
“ ันรันายนะ ”
“ ้าเอ็รัท่านมาสเอร์อ้า
ิโร่เอะ ”
ทั้สอประบริมฝีปาอนเื่อมสายสัมพันธ์อนที่อวาลอน
ินแนศัิ์สิทธิ์
่อไปบทพิเศษอีแล้วเนอะ
ความคิดเห็น