คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #239 : อาหารเย็น ชิโร่เอะ
าร่อสู้ที่ไร้วามหมาย อาเอร์
เป็นพวที่เียาร่อสู้แบบนั้นเาไม่ปรารถนาสรามที่ไรุ้บ
แ่ผลาเส้นทาที่เา้าวเินไปมันเ็มไป้วยาร่าฟันลอาล
เา้อยอมสัหารนหมู่น้อยเพื่อรัษานหมู่มาเสมอ ามที่อารยา้อารำัภัยร้าย
เร้ เร้ เร้ เร้
เสียอหอแลนเอร์ที่สามารถปัป้อารโมาศรที่ยิออมาไ้
ราวับว่าเามีวาที่้านหลัอนไม่ว่าอาเอร์ะโมีามุมอับสายานาไหน็าม
ายหนุ่มำรามออมา้วยวามหุหิูเหมือนว่านะมาเยอับปรามารย์ารยิธนูเสียแล้ว
“ หนอยอาเอร์
แยิออมาลอแบบนั้นไม่เหนื่อยหรือไฟ่ะ ”
“ อ่า ้าไม่เยเหนื่อย
ยเว้น้อรับมือพวเธอละนะ ”
อาเอร์ ล่าวออมาหน้าายแ่สอมือยัยิธนูออไปราวับเรื่อัรไร้ีวิ
เามอหาุอ่อนออีฝ่าย้วยวาอน
ภาพเบื้อ้าลอย่าเห็นไ้ัารยิออไปแ่ว่า้วยผลอสิลที่ยอเยี่ยมในาร่อ้านารโมีระยะไลอแลนเอร์มันเยี่ยม
แ่้อแล้วยอาารปวล้ามเนื้อทั่วร่าายที่้อเลื่อนไหวผิรูปแบบ
อาเอร์หัวเราะออมาเล็น้อยูเหมือนว่าารระทำอเาะไม่เสียเปล่า
มาบมามายที่ายหนุ่มหยิบมันึ้นมา่าโนเปลี่ยนเป็นศรยิออไป
ามริมันมีวิธีารัารที่่ายายอยู่
แ่มันเสียศัิ์ศรีวีรน
ไม่อยาะเื่อเลยว่าเาะ้อมา่อยัวลเรื่ออศัิ์ศรี หลัาที่้อทิ้มันไปลาสนามรบเมื่อนานมาแล้ว
เพราะอยาะเป็นวีรนที่ยอเยี่ยมในสายาอเ็สาวนนั้นละมั้ เอมิยะ ิโร่เอะ
ัวที่แ่าาเาไปมาว่าที่ิ
“ เป็นอะไร หมแรแล้วเหรอ แลนเอร์ ”
“ พูอะไรออมา ้ายัมีแรเยอะพอะัารแ
อาเอร์ ”
เสียออีฝ่ายที่ล่าวออมามันเ็มไป้วยอำนาที่แปลประหลา
ถ้าเป็นิลาเมะรึ้วยโ่่อนะแทอี้วยาลาโบล์แน่นอน
แ่เอาเถอะไ้ออำลัหลัาที่ึ้นสนิมมานาน แน่นอนว่าัวร้ายที่บุเ้ามาภายในปราสาทยอมมีผู้พิทัษ์อยู่
โฮ!!
เสียำรามอยอนัรบเบอร์เิร์เอร์ัออมา่อนะทะยานร่าเ้ารวมาร่อสู้
ารปราัวออีฝ่ายนับว่าเป็นปัหาอย่าแท้ริ
ไอหอยอมถอยลับไปอย่ารวเร็วทิ้แลนเอร์ววยให้รับมือับอีฝ่าย้วยัวนเียว
โร้ายหน่อยแล้วัน
“ ไอบ้าอาเอร์
มันหนีไปแล้ว้าเอ็วระหนีเ่นัน ”
แลนเอร์
ล่าวออมา้วยน้ำเสียหุหิ่อนะปารูนลบน็ปราราไม้ออมาพันธนาารร่าอเบอร์เิร์เอร์เอาไว้
่อนที่แลนเอร์ะรีบหนีหายไปอย่ารวเร็วารมารับมือับพี่ยัษ์รหน้ามันเินำลัไปเยอะมา
แม้่ะยอมใ้านโฮุอน็อยาะเอานะ
เสียำรามที่ัออมา่อนะทำารีระาราไม้ราวับระาษแสนไร้่า
ร่าอเบอร์เิร์เอร์หายัวไปอย่ารวเร็วแน่นอนว่าเ้าแลนเอร์เอ็ำลัพยายามสัเาร์า้านนอปราสาท
พยายามลบิอาหมาบ้ารหน้าที่แสนอันราย
ิโร่เอะ
สาวน้อยที่ำลัทำอาหารแสนอร่อยส่ลิ่นหอมลอยออมาเรียวามสนใาเล่าเป็นอย่ามา
เนื่อมาาเธอเป็นนทำอาหารแ่ส่วนมายอมเป็นไปามสูรที่ไ้รับมาแบบไม่ผิผลาแม้แ่น้อย
่าาสาวน้อยรหน้าที่ำลัเี้ยวสูรเนื้อย่ารหน้า
“ ลิ่นมาเลยนะเ้า่ะ ”
“ อืม พวเธอ็มาทาน้วยันสิ ”
ิโร่เอะ
ล่าวออมา่อนะัลานภาพเบื้อหน้าเ็มไป้วยอาหารมามายหลายอย่า
โยปินที่มาหาุส่วนมาะเรียมอาวุธมาว่าวัถุิบทำอาหารละนะ
อิลิยาที่ำลัลิ้ไปมาลิ้มาอย่าเบื่อหนายเนื่อมาาริน
เอ็ไม่ยอมุย้วยสัำเียว
เเบอร์เอ็ลายเป็นอัศวินรูปปั้นไปแล้วไม่่าาเบอร์เิร์เอร์แม้แ่น้อย
หิสาวผมเินที่ำลันอนอหมอน้ารูปสิโ
่อนที่ลิ่นหอมะลอยเ้ามาภายในมัน่ายั่วยวน่อน้ำย่อยภายในระเพาะเสียริ
อิลิยาลุึ้นมาาเีย่อนะพยายามมหาทิศทา
ฟุๆฟิๆ
“ อาหารเย็นพร้อมแล้วพี่สาวอิลิยา ริน ”
ิโร่เอะ
ล่าวออมาพร้อมับยอาหารออมาเสร์ฟแน่นอนว่าพวมันน่าทานเป็นอย่ามา
แม้ว่าส่วนมาะเป็นเนื้อแ่็ยัผัสีเียวน่าทาน อิลิยา้อมออาหารรหน้า่อนะพยายามห้ามน้ำลายภายในปาอนมิให้มันไหลออมา
น่าทานเินไปแล้วอาหารอน้อสาว!!!
“ ทานไ้ริๆเหรอ ิโร่ั ”
“ ่ะ พี่สาว ”
ราวับไ้ึ้นสวรร์ยามที่โนเรียว่าพี่สาว
แม้ว่ารูปร่าภายนอะเป็นเ็สาว็าม
เมสอนเอ็ำลั้อมออาหารรหน้าพวเธอเอ็สสัยในรสาิอมันเ่นัน
อิลิยาออำสั่ให้พวเล่าและลิสมานั่ทานอาหารเย็น้วยัน
ทุอย่าเรียมพร้อมแล้วละ
ร่าอเ็สาวที่ำลันอนสบายอารม์บนเียหลัาทานอาหารไปมาว่า
4
าน แน่นอนว่ามันพอๆับเเบอร์ที่มานั่ทานอาหาร้วยัน
เรียว่าอาหารมามายนาไหน็หมลไ้เ่นัน
ิโร่เอะยัไม่หมหน้าที่เธอยั้อทำวามสะอาานอีเล็น้อย
อิลิยา
ำลันอนอุ๊าอวัาิโร่เอะที่ไปื้อมาให้
เป็นุ๊าุหมีัวให่มาและแน่นอนว่าพี่สาวัวน้อยอเธอ็อบมันมาเ่นัน
หลัาที่ัารทุอย่านหมแล้วเธอสัมผัสไ้ถึสิ่ผิปิ
ลิสเอ็แสท่าทาไม่อบมาพาลเ่นัน
“ ให้ัน่วยไหมะ ุเล่า ุลิส ”
“ ไม่้อเรียพวิันว่าุหรอ่ะ
ถ้าไ้ำลัอุิโร่เอะ็ีไม่น้อย ”
เล่า
ล่าวออมาพร้อมับหยิบเอาโทรศัพท์ออมาารผสานเวทมน์เ้าับวิทยาศาสร์
แน่นอนว่ามันปราุสีแออมา เป้าหมายที่้อำัาระไปหาพี่สาวอิลิยาสินะ
เธอหวัว่าะไ้รับารนอนแบบผู้หิับผู้หิละนะ
“ เทร ออน ”
ปราระบอปืนึ้นมาภายในมืออิโร่เอะ
เป็นปืนพสีำและาวพวมันโนสร้าแบบำลอออมา
แน่นอนว่าระับพลัมันย่อมเหนือว่าระบอปืนทั่วไปเยอะมา
เนื่อมาามันสร้ามาาโลหะแบบพิเศษที่ไม่มีารหลอมไ้้วยเทโนโลยี
ทั้สามแยย้ายันออไปามแผนที่แสออมา
หิสาวผมแส้มที่ำลัลอบ้อนัวไปในวามมือปราสาท
ลุ่มที่บุเ้ามาเป็นพวทาสมามอมเวทย์ที่้อารสมบัิอระูลไอ์เบิร์น
ารสร้าสิ่มีีวิที่เป็นภานะบรรุพลัเวทย์ไ้มามายมหาศาล
“ ลุ่ม C และลุ่ม B ไปามแผนที่แล้ว พร้อมบุ ”
“ อืม
พวะบุหลัาที่มีารัวรเวทย์ป้อัน ”
เสียหัวหน้าลุ่มบอออมา แน่นอนว่าภารินี้ะผลาไม่ไ้เ็า
เพียไม่นานแสสว่า็ปราออมาเป็นลวลายวรเวทย์ที่แสออมา่อนะาหายไปอย่ารวเร็ว
ทุหน่วยบุเ้าไปเป้าหมายับัวอิลิยาสฟีลเอาไว้ให้ไ้ นอนั้นำัทิ้ไปเสีย
พวมันเลื่อนัวไปามแผนที่ปราสาท
น่าแปลประหลาเป็นอย่ามาที่เวรยามหายไปไหนันแน่ เมสราม
อปราสาทไอ์เบิร์นที่เิมาเพื่อาร่อสู้เท่านั้น ภายในเามืมีร่าอหิสาวผมแส้มที่ำลัถอนหายใออมา
เธอเ็บปืนพอนไปเสีย่อน
นที่เินท้ายบวนเป็นเหยื่อรายแร
มือเรียวบาทำารปิปาอมัน่อนะหยิบเอามีออมาปาออมันอย่าัเน
ไร้เสียที่ัออมาารลอบสัหารสมบูร์แบบ ถ้า้อารใ้ระบอปืนมันะเป็นารปะทะแบบเ็มำลัเสียมาว่าารลอบสัหาร
หายไป 1 หายไป 2 และหายไป 3 ทุอย่าเิึ้นอย่ารวเร็วเพียไม่นานิโร่เอะ็ทำารลายบวนอมันลไป
มีบาสัมผัสไ้ถึวามผิปิ ะโนบอเพื่อนรวมานอนให้ระวััว านยุ่ยาึ้นไปอีแล้วสิ
ืนนี้อนอนอพี่สาวอิลิยาเป็นออบแทนแล้วัน
“ แย่แล้วมือสัหาร ทุนั้บวนรบ ”
“ รับทราบ ”
“ เปล่าประโยน์ ”
ปั!!
เสียอหิสาวที่ล่าวออมาพร้อมับระสุนที่เาะไปในหัวะโหลอมัน
ร่าอนัรบยอฝีมืออสมามอมเวทย์ เสียหวานที่ล่าวออมามัน่าุยเยเสียริ
หัวหน้าทีมำลัพยายามนึอยู่ทันในั้นเอ ร่าายอมัน็สั่นอย่ามิอาวบุมไ้!!
“ หรือว่านั่าอมเวทย์ เอมิยะ ิโร่เอะ
แย่แล้ว้อถอนัวโย่วน ”
เสียร้ออหัวหน้าทีมที่ล่าวออมา่อนะพยายามสื่อสารไปยัอี
2
ลุ่มที่เหลือ
พอิโร่เอะมอเห็นว่ามันหมเวลาเล่นสนุแล้วเธอ็ทำารหยิบระบอปืนพออมา
เสียอมันที่ัออมาอย่า่อเนื่อ้วยระสุนแบบพิเศษ
ที่สร้าเลียนแบบมาาุลุ
อ๊า!!
ระสุนอมันทำลายวรเวทย์!!!
เสียร้อที่ัออมา่อนะล้มลไปนอนบนพื้นอย่าหมสภาพ
พวอมเวทย์ถ้าโนทำลายวรภายในร่าาย็ไม่่าานพิาร ิโร่เอะหัวเราะออมาเล็น้อยานทุอย่าที่ทำ็เพื่อลพวสารเลวให้โลอเราน่าอยู่ยิ่ึ้นไปอี
เธอเอ็ยัปรารถนาะ่วยเหลือทุนเ่นเิม
แ่าร่วยเหลือนอื่นไ้
ำเป็น้อ่วยเหลือนเอและนรอบ้าให้ไ้เสีย่อนริไหม
พวมันล้มายลไปเป็นไม้ที่ล้วลมาา้นไม้
เพียไม่นานเมสาวสอน็เินลับมาบนร่าายมีบาแผลเล็น้อย
ไม่เป็นปัหาเท่าไรในารูแลุหนูอิลิยา
“ สมแล้วที่เป็นุิโร่เอะ ”
“ อืม สุยอ อนมหน่อย ”
ำพูอลิสสามารถเรียเอารอยยิ้มาใบหน้าอิโร่เอะไ้ไม่ยา
หิสาวเินเ้าห้อรัวทิ้พี่สาวเอาไว้เสีย่อน
เธอะทำนมเอาไว้สำหรับทาน้ามเวลา
เพียไม่นานิโร่เอะ็เินเ้าภายในห้อมีร่าอสอสาวที่ำลัประันฝีมืออนทั้สอ่าไม่ใรยอใร
“
รินเธอแพ้แน่ที่มาเอเียนเมส์อย่าัน ”
“ ไม่
ันะสอนให้เธอรู้เอว่าเหนือฟ้ายัมีฟ้าย่ะ ”
ลายเป็นสนิทันนเธอ้ออิาเสียอย่านั้น
พวเรื่ออวิีโอเมส์เธอไม่เยเ้าใมันเท่าไร
เนื่อมาาสายาอเธอบารั้ะมอภาพรหน้าเป็นเลานสอที่ปราออมา
ิโร่เอะหาที่วาน้ำส้มและนมเอาไว้่อนะล้มัวลไปนอนบนโฟา
“ เียว็บลแล้วสินะ สราม ”
ิโร่เอะล่าวออมาารบสรามนับว่าเป็นเรื่อที่ีในารลวามเสียายและนเราะห์ร้าย
หิสาวนอนอุ๊าหมีสีาวัวน้อยเพื่อพัผ่อนร่าาย
ารเทรอะไรบาอย่าออมามันินพลัสมาธิเป็นอย่ามา เหนื่อยสมอและอยาะนอนหลับ
“ อ้าว ิโร่นอนหลับไปแล้วเหรอ ”
“ นั้นสิ ว่าะวนเล่น้วยันเสียหน่อย ”
สอสาวหันมามอหน้าันเอ
่อนะเริ่มเปลี่ยนแผ่นเมส์ไปยัเมส์่อไป
ารปะทะันยัอยู่อีนานเบื้อหน้าทั้สอน่ามีนมและน้ำส้มที่เอาไว้ื่มแ้ระหายยามเล่นเมส์!!
“ มาเอันอีั้สิ อิลิยา /
เ้ามาเลยริน ”
ความคิดเห็น