คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #225 : มอบดาบ
อาเธอร์เรียำลันอนหลับฝัน
ภาพอายนหนึ่ที่ำลัยิ้มออมาพร้อมับอาหารมามายที่ัานเอาไว้แล้ว
มีเ็สาวอีนที่ำลัยิ้มออมาแม้ว่ามันะเล็น้อย็าม
ทุอย่าเป็นวามฝันที่ไม่มีทาเป็นริ
หิสาวลุึ้นมาาเียนอนภายในห้อที่ว่าเปล่า
อาเธอร์เรียมอไปยัหน้า่าอน็บับเมอร์ลินที่แสสีหน้าเร่เรียออมา
เนื่อมาาเาำลัเล่นหมารุับพ่อบ้านนใหม่อย่าเอมิยะ
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวที่ำลัหัวเราะออมา้วยวามเหนือว่าเป็นอย่ามาราวับผู้ให่รัแ่เ็
สุท้ายพ่อมผู้ยิ่ให่็้อพ่ายแพ้
“ ื่นแล้วหรือ อ์ราินี ”
“ พอไ้ีเ้าล่าวออมาแบบนั้น
้าไม่อบเอาเสียเลย ”
อาเธอร์เรียล่าวออมา่อนะ้อมอไปยัเ้าพ่อบ้านรหน้าที่ทำหน้าาหยอล้อับเธอ
ไม่สบอารม์เอาเสียเลยแน่นอนว่าพ่อมผู้ยิ่ให่ไ้ลอสืบ้นหาประวัิอวีรนรหน้านมาแล้ว
เาเป็นวีรนที่แ็แร่แถมเมอร์ลินเอ่าที่เป็นฝ่ายอัเิอีฝ่ายมายัโลใบนี้
ยามเ้าออาเธอร์เรียมาถึ้วยใบหน้าที่แสนเหนื่อยใ
เนื่อมาาพ่อบ้านอเธอัารานเอสารอบริเนไปนหม
ไม่เหลือานอะไรให้ับเธอไ้ลมือทำเลย พวสรามเอ็ลายเป็นสรามเย็นที่รอเวลาปะทุไ้ทุเมื่อเป็นเรื่อหน้าเบื่อสำหรับเธอที่ปรออาาัร้วยวามโหร้าย
“ น่าเบื่อเสียริ ”
“ ั้นมาประลอับ้าไหมละ
อ์ราินีอาเธอร์เรีย แน่นอนว่าถ้าท่านเอานะไ้ ้ามีอมอบให้ ”
“ เอาสิ ้าะทำให้ปาอเ้าสยบลเอ ”
เสียอหิสาวที่ล่าวออมา้วยใบหน้าที่เ็มไป้วยวามภาภูมิใ
่อนะลูบาบอนาลิเบอร์
าบที่เอาไว้ัเลือษัริย์ที่ปรอบบริเน้วยวามแ็แร่ที่แสออมาอหิสาว็สามารถสยบผู้นเอาไว้ไ้
ไม่ำเป็น้อปปิเพศที่แท้ริอนเอ
พวเราออมายัเที่้านนอปราสาทและไร้พวอัศวิน
เนื่อมาาเอมิยะและอาเธอร์เรีย่า้อารทสอบฝีมืออันและันในยามที่พวเาเอาริ
อาะเิหายนะระับลาไ้
มาถึที่ทะเลสาบสถานทีุ่้นเยอายหนุ่มผมแส้มปลายาว สถานที่เิอมอร์เร็
“ เป็นอะไร ลัวนพูไม่ออเลยหรือไ ”
“ อ่า เป็นอย่านั้น ”
“ ้าไม่อบนิสัยอเ้าเสียเลยเอมิยะ ”
ายหนุ่มยิ้มออมา่อนะ้มลไปึเอาาบที่เาออมา
เป็นาบสีำทมิฬที่ปลปล่อยออร่าสีำทมิฬออมานเมอร์ลิน้อมอเอมิยะ้วยสีหน้าไม่สู้ีเท่าไร
าบแห่หายนะที่เ้าพยายามหลีหนีมาโยลอป้อันไม่ให้ษัริย์อนไ้รอบรอ
แ่ว่ามันมิอาฝืน่อไปไ้
อาเธอร์เรีย้อมอไปยัายหนุ่มรหน้า
ราวับว่าอีฝ่ายรู้ัเธอีว่าัวอเธอเอเสียอย่านั้น
ใบหน้าที่หุหิออาเธอร์เรีย เรียรอยยิ้มอบอุ่นาเอมิยะไ้เสมอสำหรับเาแล้วมีเพียแ่ไม่ี่นที่่อยอยู่เีย้าเสมอหนึ่ในนั้นหนีไม่พ้นหิสาวรหน้า
อาเธอร์เรียอัลเอร์ เพนรา้อน
“ ยิ้มอะไรอเ้าัน ไอบ้า อยาายหรือ
”
“ อ่า ”
เหมือนโนยั่วยุ
หิสาวทำารเ้าประิเอมิยะอย่ารวเร็ว ร่าายเสริม้วยเวทำลัทำให้มีพละำลัมามายมหาศาล
แ่ว่าเอมิยะสามารถหลบารโมีไ้อย่า่ายาย
แถมยัไม่้าวเท้าเินไปาุเิมเลย้วย อาศัยารโยหลบเท่านั้นเอ
มาบาลิเบอร์ที่ฟาฟันลมาแ่มิอาทำอันรายเอมิยะไ้
ายหนุ่มยิ้มออมาเล็น้อย่อนะเริ่มารโ้อบอีฝ่าย้วยมาบแห่วามมื
สออสอาบระับสุยอที่ปะทะันเอแ่ว่าเอ็าลิเบอร์มอแนูเหมือนะเหนือว่าาบออาเธอร์เรีย
ยิ่เวลาผ่านไปเท่าไรมาบออาเธอร์เรีย็ยิ่ไร้ม สำหรับเมอร์ลินแล้วเา้ออัว่อน
เพล้!!? าบออาเธอร์เรียที่แระายเป็นเศษาบธรรมา
แสสว่าสลายหายไปบนท้อฟ้า
ษัริย์สาวไม่มีวามเสียใ่อมาบอนยามที่ปะทะันมันส่เสียร้อยออมาเสมอ
เป็นไปามที่ิเธอไม่อาเอานะเาไ้ถ้าไม่ไ้าบที่ีว่าอนนี้ ็เป็นไ้แ่วามฝันเท่านั้น
“
ำที่้าบอไ้ไหมว่าถ้านะมีอะมอบให้ ”
“ ิะเยาะเย้ย้าหรือ ”
“ ไม่มีทา ้าแ่ะบอว่า
าบเล่มนี้มันเป็นอเ้าแล้ว ”
เอ็าลิเบอร์มอแนลายเป็นแสสีำทมิฬมาปราที่ฝ่ามือออาเธอร์เรียอย่ารวเร็ว
แน่นอนว่ามันอบสนอับมานาภายในร่าายออาเธอร์เรียมาว่าเอมิยะอยู่แล้ว
ใบหน้าอายหนุ่มที่ยิ้มออมา่อนะบิัวเล็น้อยเินรไปยัทะเลสาบรหน้า
เาหลับาล
“ ทำไมถึมอบาบเล่มนี้ให้ับ้า
เ้า้อารอะไรันแน่ ”
“ ถ้า้าบอว่า้อารูบาท่านละ
อ์ราินี ”
ิ่!!
“ ้าไม่้อารำพูเล่นๆแบบนั้น ”
“ ้า็ไม่ไ้พูเล่นนิ อ์ราินี ”
เร้!! มาบสอเล่มที่ปราออมาในฝ่ามืออเอมิยะ อาเธอร์เรียแสสีหน้าไม่สบอารม์ออมาารที่ายรหน้าล้าอูบาเธอที่เป็นถึผู้ปรออบริเน่าล้าเสียริ
แ่ว่าาบสอเล่มภายในมืออเอมิยะมันสร้าแรันมาว่าาบเล่มนี้เสียอี
แสว่าเายัไม่เยเอาริเลยสิ
“ มีอเิมพันีไหมอ์ราินี ”
“ ว่ามาเ้าบ้า ”
“ ถ้า้านะอูบอท่านเป็นอราวัลแ่ถ้าแพ้
ท่าน้อารสิ่ใ็เิล่าวมา ”
“ ย่อมไ้ ้าะสยบปาอเ้าเสีย ”
เสียออาเธอร์เรียล่าวออมา่อนะทำารอัพลัลไปในัวาบเอ็าลิเบอร์มอแนนมันเปล่แสสว่าสีำทมิฬออมา
ทุอย่าที่ฟันออไปะเิลื่นพลัานระายัวออไป
แ่เอมิยะสามารถเอาาบสอเล่มมาป้อันารโมีไ้อย่า่ายาย
แถมมีบารั้ที่โยหลบแทนารรับารโมี
เร้!!
เร้!!
“ ถ้ายัเป็นแบบนี้
ท่านเรียมัวเสียูบแรไ้เลย ”
“ หนอย เ้านหยาบ้า ”
“ อ่า ้าเป็นแบบนั้น ”
เอมิยะล่าวออมา่อนะหัวเราะออมาเล็น้อย
โย้ายหลบวา ารโมีและทัษะอพวเาแ่าันเินไปไม่มีทาที่อาเธอร์เรียะสามารถโมีไ้ายหนุ่มไ้โน
เนื่อมาาฮาิสัเที่เอมิยะรอบรอาโลโรสลัให้เามอเห็นเส้นทาารโมีอหิสาว
แถมฮาิเสริมเราะ็ยัมีประโยน์่อเอมิยะเป็นอย่ามา
ทำให้าบภายในมือทนมาว่าเิมอีหลายเท่าัว
ร่าอเอมิยะที่ระโหลบารโมีออาเธอร์เรีย
เาเอ็เหมือนะรัแหิสาวรหน้ามาเินไปึไ้เ็บาบลเล่มลไป่อน
เปลี่ยนมาเป็นาร่อสู้ระยะประิยิ่ว่าเิม
เา้อารสมาธิมาว่าเิมอีหลายเท่าัว
เอมิยะ เ้าประิร่าายอาเธอร์เรีย่อนะทำารบิ้อมูลอหิสาวเพื่อให้อีฝ่ายปล่อยาบแ่ว่าเธอ็หาไ้ิน่าย
อาเธอร์เรียทำาร่อยไปที่ท้ออเอมิยะนายหนุ่มรู้สึุเป็นอย่ามา
แร่อยอสาวน้อยรหน้าไม่ธรรมาเลย
“ แ่ แ่ หมัท่านหนัมาอ์ราินี ”
“ ่วยหยุยิ้มเสียที เห็นแล้ว้าหุหิ
”
“
ถ้าท่าน้อาร็ไ้โปรมาอยู่้วยัวเอเถอะ ”
“ ถ้าอยานั ้าะสนอวาม้อารให้ เ้าโ่
”
เอมิยะ
นอาะไม่โรธยัยิ้มออมาอี่าหานัยน์าสีทอ้อมอไปยัหิสาวรหน้า
ทั้สอทำารร่ายรำไป้วยัน นหนึ่เพลาบ อีนเพลมวยพริบาเียวเวลา็ผ่านไปยามเย็นมาถึับที่ปราสาทบริเนำลัวุ่นวายเนื่อมาา
หาัวษัริย์ไม่เอ
ลับท่า้านอายหนุ่มผมแส้มปลายาว
หลัาที่ทำารสะาออ์ราาสาวนล้มลไปนอนบนพื้นโยมีเาอยู่้านบนเป็นภาพที่วนเ้าใผิเสียริ
อาเธอร์เรียำลัโนสถานาร์ที่ยาลำบาเล่นานหิสาวผมทอ้อมอไปยัายรหน้า้วยสายาเอาเรื่อ
“ ลุออไป ”
“ อ้าอยู่แบบนี้อีสัหน่อยเถอะ
อร้อละ ”
หยน้ำาไหลออมาาวาอายหนุ่มผมแส้มปลายาว
ถ้าบอว่าเาเหา็มิผิ ถ้าบอว่าเาอ่อนแอ็มิผิเ่นัน
หยน้ำาที่ลมาระทบับใบหน้าออาเธอร์เรีย้อบอว่าเธอไม่เยเ้าใวามรู้สึโศเศร้า
สิ่เียวที่เธอเ้าใเป็นอย่าี ือ วามหนาวเหน็บเท่านั้น
“ เหุใเ้าถึไ้หลั่น้ำา่อหน้า้า ”
“ อ่า เพราะ ้ามันอ่อนแอ ”
เอมิยะล่าวออมาเป็นริันที่เาล่าวออมา
เวลามามายสำหรับผู้นรอบายแล้วมันผ่านไปไม่นานเท่าไรแ่สำหรับายหนุ่มแล้วมันนานมา
อาเธอร์เรียอาศัยัหวะที่อีฝ่ายำลัอ่อนพลิัวเอมิยะมา้านล่าแทน
หิสาวนั่บนหน้าอแร่อายหนุ่ม
เอื้อมมือไปสัมผัสับน้ำาที่ไหลออมา
มันเ็มไป้วยวามโศเศร้าเป็นอย่ามา แน่นอนว่าเธอไม่เ้าใหรอวามอ่อนแอ
สิ่เียวที่เธอพยายามไว้ว้าเอาไว้้วยมือู่นี้เป็นวามแ็แร่
แ่พอมาเห็นอีฝ่ายที่ทำัวอ่อนแอแล้วมันวนให้เธอหุหิเป็นอย่ามา
“ ะว่าไปท่านิูบ้าหนึ่รั้ ”
“ เ้ามีปัหาอะไรับ้านั ถึไ้อยาะไู้บา้า
หรือว่าเ้าเป็นพวโริ ”
“ ถ้า้าบอว่ารัท่านละ
ษัริย์อาเธอร์เรีย ”
“ ฮึ!! สิ่ที่เ้าล่าวออมาไม่่าาลมหายใ
เ้าหวัเพียแ่บัลลั์เท่านั้นแหละ ”
เอมิยะยิ้มออมาเล็น้อย่อนะเอื้อมมืออนไปสัมผัสับใบหน้าอหิสาวรหน้า
ประวัิศาสร์ที่เปลี่ยนแปลออาเธอร์เรียอัลเอร์หิสาวที่เป็นเามืภายในิใอราาอัศวิน
ผิวอเธอาวีเป็นอย่ามาแถมยัเย็นอี้วยแ่ว่าสำหรับเาแล้ว มันอบออุ่นอย่าบอไม่ถู
“ ้าะไม่มีวามโหวามรู้สึอนเอ ”
“ ถ้าเ้าอยาไ้นานั้นละ็
ย่อมไ้ษัริย์รัสแล้วไม่ืนำ ”
อาเธอร์เรียล่าวออมา
แน่นอนว่าสอแ้มมีสีแอวามเินอายแสออมา สำหรับเธอแล้วมันเป็นูบแรอหิสาว
อาเธอร์เรีย่อยๆโมลมาูบเอมิยะอย่าอ่อนโยน
ภายในออหัวใที่ิว่ามันะไม่เ้นแรมาไปว่าเิม็เิสิ่ผิปิ
เป็นารูบแบบธรรมา
“ พ…พอใหรือไเ้าโ่
”
“ อ่า แ่นั้น็พอแล้วละ ษัริย์อ้า ”
“ ใรเป็นอเ้าัน อย่าเริให้มันมานั
เ้าโ่ ”
แน่นอนว่าภาพรหน้าเอมิยะอยาะอยู่แบบนี้ไปอีสัหน่อย
“
้าอ่อนแอถึนา้อร้อไห้่อหน้าภรรยาอนแล้วหรือ
ไม่สิยามโศเศร้านที่ะสามารถบอเล่าวามในใไ้็มีเพียแ่ภรรยานิ ”
ความคิดเห็น