คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #209 : สอบปิดทอม
เ้าวัน่อมา
ร่าอายหนุ่มผมแส้มปลายาว
ที่ำลันอนหลับสบายอารม์็พบว่ามีร่าอใรบานมานอนทับบนัว
มีแ่นเียวแน่นอน
นัยน์าสีทอที่ลืมึ้นมามอร่าอเ็สาวผมทอที่นอนหลับสบายอารม์ ิลาเม
ที่พึ่ะึ้นมานอนหลัาลเล่นเมส์ไปนลืมเวลา
“ อ๊า! อาเอร์รนั้นไม่ไ้นะ มันสปร ”
นอนละเมอฝันเรื่อทะลึ่แบบไหนันแน่เ้าบ้า
เอมิยะิแบบนั้น่อนะถอนหายใออมาแน่นอนว่าเายิ้ม
เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นพอสมวรเลย
มันมีเพาะับนที่เา้อาระปป้ออย่าสุวามสามารถ
ยอมเผาพา้วยพลัีวิอนเพื่อ ป้อเพียั่วรู่ในารปราบศัรูรหน้า
เอมิยะ
ถอนหายใออมาเล็น้อย่อนะับวาให้ ิลาเม นอนหลับอย่าสบายอารม์แทนพร้อมับผ้าห่ม้วย
เอมิยะทำารัาราเรียมออไปสอบสอวันสุท้าย่อนะปิทอมหน้าร้อน
เพียน่าเบื่อเินไปหน่อยมั้ ารสอบที่แสนไร้สาระ สู้เอาเวลาไปทำัวเมส์ให้สมบูร์ีว่า
“ พี่าย
ืนนี้่วยิว้อสอบพวหนูไ้ไหมะ ” ุโระ
“ อ่า ” เอมิยะ
เสียอพี่ายที่ล่าวอบออมาพร้อมับลูบหัวอุโระอย่าอ่อนโยน
ออร่าอิส่อนที่แสออมาอย่าัเนอเอมิยะ
ทำเอาาวาอเล่าระุอย่า่อเนื่อ เ้าิโร่ะ้อิเรื่อลามภายในหัวแน่นอน
แถมอีฝ่ายยัเป็นุหนุุโระอี้วย เธอที่เมะไม่ทน่อวามิอิโร่แน่นอน
สำหรับเาแล้วุโระเอ็ไม่่าาแสสว่ายามที่้อฟ้าลายเป็นสีแ
ภาพอเหุาร์ที่สรามอศัิ์สิทธิ์รั้ที่ 4 บลโยไร้ผู้นะอย่าแท้ริ วามปรารถนาอใรหลายนไม่เป็นริ เ่น
เียวับเาที่เือบะนอนายภายใ้าึที่โนผลอเปลวเพลิาอทำลายแนอมัน
“ วันนี้อนสอบทั้สอ็พยายามเ้าละ ”
เอมิยะ
“ ่ะ / อืม ” อิลิยา ุโระ
เวลามาถึเา้อเ้าโรเรียน
ร่าอายหนุ่มผมแส้มปลายาวที่เินผ่านประูโรเรียนเ้ามา
เส้นผมสีแส้มปลายาวที่เป็นประายสะท้อนแสที่สาส่อมา
แน่นอนว่าเ้าอิเย์็เินเ้ามาหาพร้อมับแฟนสาวอย่าประธานห้อฮิมุโระ าเนะ
เป็นหัวหน้าห้อาารละแนนเสียส่วนมา
“ ไิโร่
อนเ้า็ยัมาหวานับแฟนอันอีนะ ” าเนะ
“ ฮ่า ฮ่า อย่าล้อผมเล่นสิรับ าเนะ ”
เอมิยะ
“ เห้!! เอมิยะ อย่ามาหวานเสน่ห์ใส่าเนะนะโว้ย ” อิเย์
สามเพื่อน่าพาันุยันอย่าสนิทสนมเป็นอย่ามา
ีวิภายในรั่วโรเรียน็ไม่นับว่าเลวร้ายเท่าไรออะไปทาสใสเสียอี
เาไม่ิว่านะ้อมาเอเรื่อราวที่รับมือยาแบบนี้มา่อน
พอมาถึห้อเรียนเอมิยะเินไปนั่ที่โ๊ะอน็โนทัทายาสอสาว
ที่เป็นแบบว่าหลานสาวแล้วัน
เอล่า ับ ทาเนีย
ายหนุ่มยิ้มออมา่อนะถามเหล่าสาวๆว่าไ้เรียมัวมาสอบบาหรือเปล่า
แน่นอนว่าสอสาวรหน้า็แสท่าทาภาภูมิใออมาอย่ามา
เนื่อมาาพวเธอหวัะแสวามสามารถในารสอบรั้นี้
แ่ว่ายัมีสอสาวที่แสท่าทาราวับะแ่ะแนนันอย่ารินับลูเวีย
อยู่ับสอนี่ไม่เยเบื่อเลยริ ๆ
อาารย์้าวเท้าเินเ้ามาเหล่านัเรียนสัมผัสไ้ถึพลัอำนาที่ อาารย์ปลปล่อยออมาราวับเป็นลูศิษย์อสำนัเทพเ้าาวเหนือ
เาทำารเรียนัเรียนที่นั่แถวหน้าออมา่อนะแ่าย้อสอบออมาอย่ารวเร็ว
สิ่ที่อยู่รหน้าะเป็นัวำหนอนาอพวเา
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวยิ้มออมาเล็น้อย
่อนะหยิบเอาปาาออมาพร้อมับลมือ้อสอบรหน้าอย่า่ายาย
เามีประสบาร์มา่อนแถมยัผ่านโลที่มีวิทยาารที่้าวหน้ามาว่าปัุบันมาหลายเท่าัว
้อสอบรหน้าไม่่าาอเ็เล่นสำหรับเอมิยะ
แน่นอนว่าเพื่อนในห้อไม่ิแบบนั้น
เอมิยะ ทำ้อสอบ็เินออไปส่
เาใ้เวลาไม่ถึ 5 นาที ในารทำ้อสอบ็เินออไปาห้อ
เอมิยะมายืนอยู่บนาฟ้าอโรเรียน่อนะหยิบเอาบุหรี่ออมาสูบเนื่อมาาวามว่าอน
เพียไม่นานเวลาทานอาหารเที่ย็มาถึ เายัอยู่ที่เิมเนื่อมาา อาหาร
็เ็บเอาไว้ภายในมิิแล้ว
ไ้แ่หวัว่าะไม่โนฮิบิิ ินหมไปเสีย่อน
เอมิยะ ยิ้มออมาเล็น้อยนั่ทานอาหารอย่าเรียบ่ายนัยน์าสีทอ
ที่้อมอผ่านโลมาอย่ายาวนาน นประเภทเียวันะสามารถมอออไ้ว่า รอยยิ้มที่เายิ้ม่อหน้านอื่นมันเป็นเพียแ่สิ่อมปลอมไม่่าาาบอเา
อุมาร์อเาเอ็เป็นอที่ยืมมา
“ เอมิยะุ มาทาน้าวล่อ้วยันเถอะ ”
ริน
“ มาทานอันีว่าเอร์โร่ ” ลูเวีย
สอสาวล่าวออมา
แน่นอนว่าเอมิยะไ้ลอทานอาหารอสอสาวนับว่าเป็นรสาิที่วนิถึโยเพาะอโทาะ
ริน ารที่เธอะยอมทำอาหารออมาให้สัรั้นับว่ายามา เนื่อมาาเ้าัวมีนิสัยที่ไม่อบให้นอื่นมารู้วิธีารทำอาหาร
ปาไม่รับใ พวสาวึนนั้นเอ แ่็นับว่าเป็นเสน่ห์อเ้าัวละ
“ อาหารอทั้สอนอร่อยมาเลย อบุนะ
ริน ลูเวีย ”
าอนแรที่ิว่าะทะเลาะัน็้อยอมหยุลอย่าะทันหันพร้อมันอาารเินอายที่แสออมาแทนที่
เอมิยะที่ไ้ทานอาหารอสอสาวนอิ่มหันไปมอเอล่าับทาเนีย
ที่ำลัส่สายาประมาว่าท่านเอมิยะเป็น้าวฮาเร็มัวริเสียริเลย
ปัธไปทั่วโรเรียนเลย
เวลาอนบ่ายมาถึ
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวที่ำลันั่ทำ้อสอบไม่สิ เาำลัเบื่อเลย่าหาารทำ้อสอบรหน้าะเป็นัวัสินอนาอเหล่านัเรียน
แ่ว่าเอมิยะแอบไปสร้าบริษัทอัวเอมาเรียบร้อยแล้ว เินไม่าย านไม่แน่นอน
็เาเป็นประธานอบริษัททำเมส์ื่อันิ
เวลาไหลผ่านไปเอมิยะเป็นนแรที่ลุออมาาโ๊ะ
ส่ระาศำอบเนื่อมาาเาไม่ำเป็น้อแ้ไอะไรเพิ่มเิม
ายหนุ่มโนมอาสายาอนภายในห้อ ้วยสายาเยาะเย้ยแ่ว่าพวมันะ้อ็อายแน่นอน
ยามเห็นะแนนอเอมิยะที่ประาศออมา
เมื่อออมา่อนเวลา
เา็ว่านไม่มีอะไรทำเอาเป็นว่าไปเฝ้ามออิลิยาเล่นสนุับเพื่อนๆหน่อย็ไม่เลวเท่าไร
เอมิยะทำารับรถออมาาโรอ่อนะับออาโรเรียนไปอย่ารวเร็ว
ทิ้เหล่าเพื่อนที่้อารวาม่วยเหลือเอาไว้้านหลัโยไม่ิแม้แ่ะสนใ
แ่ว่าพอมาถึหน้าโรเรียน็เอับลุ่มอโบสถ์แทน
แถมมรหน้ายัเป็นายที่เาไม่อยาะเออีลอาลไม่ว่าะโลใบไหน็ามอย่าโโมิเนะ
ิเรย์ ายที่หลไปับวามมืภายในิใอนเอโยหลลืมสิ่สำัอนไป
น่าสสารไหม เอมิยะบอเลยว่าไม่ทราบเ่นัน
อารม์วามรู้สึบาอย่ามันลายเป็นเยามานานแล้ว
ิเรย์ที่ำลัสั่ารเหล่าลูน้อยอนอย่านาทาโบสถ์มามายที่ำลัพยายามระายำลัออไปล้อมรอบโรเรียนอพวอิลิยา
้วยสายาที่หลัแหลมอิเรย์็สามารถสัเเห็นัวนอย่าเอมิยะไ้ไม่ยา
“ แหม แหม ไม่ิว่าเธอะมา้วยนะเอมิยะ
ิโร่ ”
“ เ่นันรับ ุิเรย์ ”
“ มาสิเียวั้นะอธิบายสถานาร์ให้ฟัเลย
”
ิเรย์ล่าวออมาอ่านะอธิบายให้เอมิยะฟัว่ามีลุ่ม่อารร้ายาทาสมามอมหลุเ้ามาภายในเมือแห่นี้แถมยั้อาระปล่อยไวรัสเ้าสู่ร่าายอมนุษย์อี้วย
พวมนุษย์ที่ายไปแล้วแ่ยัสามารถเิน่อไ้ แพร่เื้อโร่อไปเรื่อย ๆ
มันะไม่มีวันบ นว่ามันะลายเป็นทะเลเพลิ
“ ุมีแผนว่าอย่าไบา ”
“ บอามรพวั้นไม่แผนอะไรนอาารล้อมปิโรเรียนเอาไว้่อน
ไม่้อห่วพวเ็ ๆ มีลูสาวอั้น่อยูแลอยู่ ”
เอมิยะ
ถอนหายใออมาเล็น้อยหวัว่าลูสาวอิเรย์ะพอมีฝีมือละนะ
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวทำารยี้เส้นผมอนเล็น้อย่อนะบอิเรย์ไปว่านะเป็นนัารเอ
อยืมุทาโบสถ์หน่อย ิเรย์
อนแร็อะสสัยไม่ไ้่อนะบอให้นอนไปเรียมุับอาวุธมา
“ ว่าแ่เธอะไหวเหรอ
อาวุธอทาโบสถ์ะ้อผ่านารฝึฝนมา่อน ”
“ แน่นอน พวมันไม่่าาแน้าอผม ”
เอมิยะ
ล่าวออมา่อนะทำารระโน้ามำแพไปอย่ารวเร็วฝีมือไม่่าาหน่วยปราบมารอเหล่าทาโบสถ์เลย
ิเรย์ หัวเราะออมาเล็น้อย่อนะหยิบเอาโทรศัพท์ออมาสายเรียเ้าื่ออมัน ือ
เอมิยะ ิริึุ ายที่น่าสนใแถมยัเยปะมือันมา่อนย่อมรู้ีว่าอีฝ่ายไม่่าานเท่าไร
“ โทรมามีปัหาอะไร ิริึุ ”
“ แ่อยาะเ็ว่าลูสาวั้นปลอภัยหรือเปล่า
”
“ แน่นอน
มีลูสาวอั้นอยปป้ออยู่แถมลูายแ็บุเ้าไป่วยแล้ว้วย ”
“ อ่า ”
ร่าอายหนุ่มผมแส้มปลายาวที่เร้นายหลบ้อนัวเอภายในเามื
่อนะไล่เ็บเรียัวทำให้พวมันสบพอเายัไม่อยาะทำให้โรเรียนออิลิยาอาบไป้วยเลือสีแอเหล่าอมเวทที่แสนโสโรหรอ
เพียไม่นานเอมิยะ็มาถึห้อประุมอโรเรียน
สถานที่เพียหนึ่ที่มีนาให่พอะบรรุนำนวนมา
“ เห้ยแไปรวูิ ูเหมือนะมีนหายไป ”
“ ่าพวมันเถอะ
ยัไพวเรา็มีัวประัน ”
“ นั้นสิ
พวอาารย์เอ็นอนหมสถาพหมทุนแล้ว ”
เสียอเหล่าสมามอมเวทย์ล่าวออมา
่าาใบหน้าอาเรนที่ำลัแสสีหน้าเป็นัวลออมาเนื่อมาาอีฝ่ายเป็นระับแนวหน้า
ลุ่มอเ็นัเรียนประถมมามายที่ำลัพยายามอลั้นวามรู้สึหวาลัวอนับลุ่มนรหน้า
ที่บุเ้ามายึโรเรียน
“ อิลิยา พวเราะไม่เป็นไรใ่ไหม ”
มีมี่
“ แน่นอน ็พี่ายอันะ้อมาแน่นอน ”
อิลิยา
“ แหม ูอิลิยาะหลพี่ายมาเลยนะเนี่ย ”
นานาิ
หลัานั้นะเป็นารุยไร้สาระอเหล่าเ็สาวเสียมาว่า
ุโระ ที่ำลัเฝ้ามอเหล่าอมเวทย์รหน้า้วยสายาที่ไม่สบอารม์
ถ้าปะทะันริเธอสามารถหลบหนีไ้แน่นอนแ่ไม่อาะเอานะอีฝ่ายไ้
ในอนนั้นเอเสียอฝีเท้าที่เินเ้ามา เป็นอายหนุ่มผมแส้มปลายาว
เาสวมุอบาทหลวใบหน้าประับ้วยรอยยิ้มอ่อนโยนัเิม
“ ่วยปล่อยัวประันหน่อยะไ้ไหม!? ”
ความคิดเห็น