คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #203 : พบกันที่โรงเรียนเชร็ค
ร่าอายหนุ่มอายุ 21
ที่ำลันอนสบายอารม์บนเียโยมีร่าเล็อเ็สาวผมเินที่แอบเ้ามานอน้วย
เธอเ้ามารับวามอบอุ่นยาม่ำืนาร่าายอพี่าย
พี่ายสุยอมาที่เป็นสปิริมาสเอร์เวล 99 ำนานอโลล่าวเอาไว้ว่าพวเาทุนมีวามสามารถ
ที่เหนือยิ่ว่าสปิริมาสเอร์เวล 98
ถึ 30 นที่เ้ามารุม็ไม่อาะทำอันราย่อเาไ้
้วยารสะบัมือเพียหนึ่รั้็สามารถล้มพว้าวแห่ภูิเวล 98 ไ้ไม่ยา หลยูยูน้อยที่เ้ามา่อนะมุร่าเล็ๆเ้าไปนอน้วยันับายหนุ่มนาม
เอมิยะ ิโร่ เาโอบอเ็สาวเอาไว้อย่าอ่อนโยน
เวลาไหลผ่านไปอย่ารวเร็ว
เพียไม่นานยามเ้า็มาถึนัยน์าสีทออเอมิยะ
ที่ลืมาึ้นมา่อนะหันมามอร่าเล็อเ็สาวผมเินที่แอบเ้ามานอน้วยัน
แน่นอนว่าายหนุ่มที่เป็นโรรัน้อ หวน้อสาวมาเินไป
ลอมีนล้ามาแะ้อน้อสาวอเาูสิ
อาะเิเหุาร์ที่หน้าหวาลัวึ้น
อย่าเหล่าเอมิยะมามายที่พาันแหวับีระามิิเินออมาแน่นอน
โยเพาะเอมิยะลาสเบอร์เิร์เอร์ ที่อาะลายเป็นหมาบ้าไล่่าพวุที่ล้ามาทำล้ายอฟ้าอย่าอิลิยา็เป็นไ้
เอาเถอะเรื่อออนา็ปล่อยไป่อน
“ ื่นสิ หลยูยู
วันนี้้าะพาเ้าไปูโรเรียนเร็ ”
“ อืมมมมม พี่้า ออี 5
นาที ”
5 ั่วโม ้า็สามารถรอไ้!!
เอมิยะ ส่ายหัวับวามใอ่อนอนเอ
่อนะล้มัวลนอนบนนเวลาไหลผ่านไปอี 5 นาที
หลยูยู ที่ำลันอนละเมอินปลายเส้นผมอนเออย่าน่ารั
เอมิยะยิ้มออมาอ่อนๆ่อนะมอไปยัหน้า่า
ใบหน้า็แสวามลำบาใออมาอย่าัเน
เนื่อมาาาเ่ามัรำลัเาะหน้า่าอยู่
ายหนุ่มแล้ทำเป็นมอไม่เป็น
่อนะล้มัวลนอนโยไม่ลืมูบหน้าผาอหลยูยูเป็นารอวยพรให้นอนหลับฝันีอี้วย
สร้าวามหุหิแ่าเ่ามัรเป็นอย่ามา
ผลที่ออมาทำเอาาแ่หวหลานสาวเือบออแายริ ๆ
วามโรธที่ไม่อาะบรรยายออมาไ้
“ เ้าเ่าลวามโรธลหน่อยสิ
อย่าน้อยท่านนนั้น็เป็นผู้มีพระุ่อระูลมัรฟาทรราอพวเรา ”
เสียอยายแ่ัออมา
่อนะทำารลาาแ่ไป้วยอีนอย่าไร็าม หลานสาวอเธอ็้อเินทาไปยัโรเรียนสัแห่แถม
โรเรียนเร็เอ็นับว่าเป็นอันับหนึ่อทวีปที่นะเลิศมา้วยวามสามารถที่เหนือว่าเหล่าสปิริอัริยะอโลสปิริฮอล
ยั้อพ่ายแพ้แ่เ็สัว์ประหลา สอเทพอสูรแห่เร็
“
แ่้าไม่อยาฝาหลานัวน้อยไปเรียนที่โรเรียนป่าเถื่อนแบบนั้น ”
าเ่ามัรยัไม่ยอมว่าใ
แน่นอนว่าาแ่เอ็ไม่อยาะปล่อยว่าเท่าไร
อนเที่ยมาถึเ็สาวที่นอน่อไม่ไ้ ผลมาาวามร้อนาร่าายอเอมิยะ หลยูยูน้อย
ๆทำารทุบีหน้าออเอมิยะอย่าไร้วามปราี
แน่นอนว่าเ้าบ้าบานำลัแอบยิ้มภายในใอน
นุ่มนิ่มเสียริ ฝ่ามืออหลยูยูน้อย
“ อ่า ้าื่นแล้วละ ”
เสียอายหนุ่มผมแส้มปลายาวล่าวออมา
่อนะเอื้อมฝ่ามืออนมายี้เส้นผมสีเินอเ็สาวที่ำลัอนนแ้มป่อไปหมแล้ว
ภาพรหน้ามันน่ารัเป็นอย่ามา
ทุอย่าผ่านไปอนนี้พวเาำลัเินทา้วยารนั่รถม้าอระูลมัรฟาทรรา
ไปยัเมือที่โรเรียนเร็ั้อยู่
ใบหน้าอายหนุ่มที่แสยะยิ้มออมาอย่าั่วร้าย
่อนะมอไปยัโรเี้ยมรหน้ามีเรื่อัรสีำที่ออยู่
เอมิยะทำารโบมือส่สัาบอนับม้าให้หยุที่โรเี้ยมรหน้า่อนะเินเ้ามา
็เอับลุ่มนมามายที่ล้มไปนอนุยับพื้น
โยมีร่าอหิสาวผมำำลันั่ทานนมอยู่
“ ไสาวน้อย สนใเินทาไปับ้าหรือไม่ ”
“ พ…พี่ให่ิโร่!! ”
เสียะโนอุโระัออมา
่อนะวิ่เ้ามาอายหนุ่ม้วยวามิถึลอเวลา 5
ปีที่ผ่านมา พี่ให่อเธอูหล่อเหลาเป็นอย่ามา ถ้าพาับเอโะะ้อโนเหล่าพี่สาวลาไป่มืนับทำสามีแน่นอน
่อนะมอไปยัร่าอเ็สาวที่แสท่าเอ๋อๆออมาอย่าัเน
“ ว้าย อิลิยา น่ารัมา
เ้าสนใมานอนับ้าหรือไม่ ”
ุโระ
ล่าวออมา่อนะเอื้อมมืออนมาลูบใบหน้าออิลิยาอย่าอ่อนโยน
ราวับเห็นทุ่อไม้ปราออมารอบ ๆัวสอสาวรหน้า แน่นอนว่าอิลิยา่าโลส่สายาลูหมาน่าสสารมายัพี่ายอน
เอมิยะทำเป็นมอไม่เห็นสายาน่าสสารอเธออย่าโหร้าย
เาทำารเินไปสั่อาหารับเสี่ยวเอ๋อรหน้า
้วยเมนูมามายรหน้าโยที่หลยูยูน้อยำลัโน
ุโระหิสาวหนึ่ในเพทอสูรแห่เร็เลียแ้มนุ่มๆอน ใบหน้าีอย่าเห็นไ้ัราวับสัว์เลี้ยัวน้อย
เวลาไหลผ่านไปหลยูยุ็เปลี่ยนมาเาะิเอมิยะ แน่นยิ่ว่าเิมเสียอี
“ ฮ่าฮ่า ไม่้อลัวุโระไปหรอ
เธอเป็นีมาเลยนะ ”
“ ม่ายยยยย
สายาอพี่สาวราวับะินเ้าไปทั้ัวแบบนั้นนะ ”
“ นี่ๆมาเล่นับ้าสิ รับลอสนุแน่ ”
หลยูยู
พยายามทำัวเล็ลไปอีหลายเท่าัว ่อนะแอบมอใบหน้าอุโระ แน่นอนว่ายามปิะ้อมอว่าามราวับอไม้าสวรร์ที่เ็มไป้วยพิษร้ายแร
เสียหัวเราะที่ัออมาอายหนุ่มผมแส้มปลายาว่อนะออแรลาสอสาวไปยัรถม้า
เพื่อออเินทาไปยัโรเรียนเร็
เอมิยะ
หยิบเอาาร์สีทอออมามันเียนว่า แรนลาส เเบอร์ สอใบ มันบ่บอถึวามแ็แร่อัวเอร์แวนท์ว่ามีระับไหนบา
ามริเาเอ็อยาะรีบัารเรื่อราวทุอย่าแ่มันิเหล็บาอย่าเอาไว้นะสิ
ไม่อย่านั้นเาะยิาลาโบล์ที่สามารถแหมิิไ้สบายๆไปแล้ว
เอมิยะ
นั่ท่าที่ิว่าสบายมาที่สุ่อนะหลับไปทั่แบบนั้น
ทิ้เ็สาวเอาไว้ับพาหมาป่าอย่าอาุมาโนะ ุโระ
เ็สาวที่พยายามเาะแน่นับเอมิยะแ่ว่าเธอที่เป็นสปิริมาสอร์เวล 30
ไม่อาะ ่อ้านุโระที่เป็นพี่สาวสายวายสปิริมาสเอร์เวล 75 ไ้แน่นอน ระับมัน่าันเือบหนึุ่ห้าเท่า
หลยูยู
โนลามานอนอ้วยันนเวลาที่เอมิยะลืมาื่นึ้นมา ่อนะหันไปมอใบหน้าอุโระที่เ็มไป้วยวามสนุอย่าไม่อาะบรรยายออมาเป็นำพูไ้
ที่นั่้าๆเป็นเ็สาวอายุ 8 วบที่ำลันั่แสสีหน้าเลิ้มๆออมาอย่าัเน
เิอะไรึ้นันแน่!? ุโระ
“ น้อุโระ เิอะไรึ้นันแน่
ไหนอธิบายให้้าฟัหน่อย ”
“ เออ……พี่ให่ิโร่ใเย็น่อนเ้า่ะ ”
เอมิยะแสสีหน้าริัล่าวออมา
่อนะเอื้อมมืออนไปปยี้เส้นผมสีำอุโระอย่าโหร้าย้วยวามที่เาเป็นสปิริมาสเอร์้าวแห่ภูิระับสูมา
เหนือยิ่ว่าินนาารอเหล่าสามันแถมอาะมาว่าเหล่าอัริยะเสียอี
ทุอย่าอยู่ภายในำมืออเาแล้ว
“ อธิบายมาเลย ยัยัวแสบ ”
“ แหะ แหะ ”
“ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หัวะแแล้วเ้า่ะ พี่ให่ โปรเบามือและ่วยอ่อนโยน้วย!! ”
เสียร้ออหิสาวผมำที่ัออมาพอะเป็นสีสันอารเินทาไปยัเมือหลว
แน่นอนอว่าุโระไ้เห็นอี้านหนึ่อพี่ายที่แสออมา เาเป็นพวาิยิ่ไ้ยินเสียร้อออมาเท่าไร
ใบหน้ายิ่ปรารอยยิ้มวนนลุออมามาเท่านั้น เาเป็นนอันรายมา
ุโระ
ำลัลูบหัวอนเอ่อนะมอไปยัพี่ายอนที่ำลัพยายามหุบรอยยิ้มวนสยออนเอ
เธอแสสีหน้าหวาลัวออมา่อนะมอไปยัหลยูยู
พริบาเียว็สัมผัสไ้ถึสายลมเย็นที่วิ่ผ่านหลัอนเอ
เสี่ยวสันหลัเป็นอย่ามา มันเสี่ยวๆที่หลัริ ๆ
พวเาเินทามาถึเมือหลว
สถานที่ั้อโรเรียนเร็
แน่นอนว่าท้ออเอมิยะที่ร้อออมา้วยวามหิวน้อหยุารเินทาเอาไว้่อน
เาหันไปมอ็พบับร่าอายหนุ่มผมสีฟ้ารามที่เินผ่านไปอย่ารวเร็ว
แ่ว่าส่วนที่สะุสายามาที่สุเป็นเ็มัที่เอวอเา
“ เห้ย ไอน้อสนใไปหา้าวทานับพี่ใหม่ ”
“ หืม! ท่านิโร่ ”
เสียอถัานล่าวออมา
ยัไม่ทันที่ายหนุ่มะล่าวอะไรออมา็โนฝ่ามือหนาอเอมิยะลาึ้นมาบนรถม้าระูลมัรฟ้าทรรา
ถัาน้อเล็น้อย่อนะมอไปยัุโระที่แสสีหน้าเ็บปวออมาไม่หาย
่อนะล่าวทัทายับพี่านอนเอ
“ เออ ิโร่ เ้าทำอะไรับุโระันแน่ ”
“ ้าแ่ลมือสั่สอนเล็น้อย
อย่าไ้ใส่ใ ไปหาอะไรทานันเถอะ ”
เสียอายหนุ่มผมแส้มปลายาวล่าวออมา
แ่ว่าโนถัานล่าวห้ามเอาไว้่อนเนื่อมาาท่านอาารย์ให่
ไ้ทำารัเรียมอาหารเอาไว้เรียบร้อยแล้ว
อนแรเอมิยะแสสีหน้าไม่อยาะเื่อออมา่อนะมอไปยัหมายรหน้า็้อยิ้มออมาเล็น้อย
“ เห้ย เอา็เอาเถอะ รไปโรเรียนเร็ัน
พาเ้าานน้อยไป่าย่าเล่าเรียน ”
ำล่าวอเอมิยะเป็นเพียารหยอล่ออพี่น้อเท่านั้นเอ
อนแร็ิว่าเป็นเพียแ่เพื่อนละมั้ ลายเป็นสายสัมพันธ์ที่แปลประหลาไปเสียแล้วสิ
เาหยิบเอารูปภาพอมอร์เร็อนเ็ออมาเฝ้ามอ
ิถึริอยาะทำารอัเิมาอยู่้วยัน แ่บ้านอเามันเล็ไปหน่อย
“ ว้าว
นั้นใรันลุ่มที่เินเ้ามาในโรเรียน ”
“ ูายหนุ่มผมฟ้านั้นสิ หล่อมา
มีแฟนหรือยั่า ”
“ ูผู้อีนสิ
ท่าทาอ่อนโยนเป็นอย่ามา อยาเป็นแฟน้วยริ ”
“ ูสิ หิสาวผมำยาวนนั้น ามา
อยาเป็นทาสอเธอั ”
เสียอเหล่านัเรียนมามายล่าวออมา
่อนะพาันแอบามลุ่มอเอมิยะที่เินรไปยัห้อออาารย์ให่
พอเปิเ้าราวับมีแสวิ่ผ่านร่าไป
ใบหน้าอถัานอาะเปลี่ยนไปเยอะนหลายนำไม่่อยไ้
ามมา้วยุโระที่วิ่เ้ามาพร้อมับเอมิยะที่มีหลยูยู เาะบนไหล่
สามพี่น้อ่าวัยพาันินอาหารออาารย์ให่โยไม่อำอนุา
“ เฮ้ย เ้าบ้าพวแมาินอาหารไ้ไ
ยัไม่ไ้่ายเินเลย พวแเอาเินออมา่าย่าอาหารเียวนี้เลยนะโว้ย!!!! ”
เสียำรามออาารย์ให่เฟนเอร์ัไปทั่วห้อ
เรียรอยยิ้มาใบหน้าอถัานไ้ี
หลัาที่้อเอับเรื่อราวที่แสนโหร้ายแบบนั้นมา
เาล่าวเ้ามาพร้อมับอหมายที่พวพี่น้อภายในลุ่มเ็สัว์ประหลาส่มาลอ
5
ปี มีเพียแ่ิโร่ับุโระที่หายสาบสูไปเท่านั้นเอ
“ อาารย์้าลับมาแล้ว ”
“ ส…..เสี่ยวาน
”
ความคิดเห็น