คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #153 : ตอบรับภารกิจ
เอมิยะ ิโร่
ายหนุ่มที่โร้ายหรือว่าโี อนนี่เาำลัะโนินโยเ็สาวผมทอ ที่เลียลิ้มฝีปาอนเอ
นัยน์าสีแอเธอ้อมอมายัาเอายหนุ่ม สอมืออิลาเมทำารปลเ็มัออ่อนเลย
มัรที่เธอะินมันะ้ออร่อยมาแน่นอน
“ ิลั หม่ามาให้มาามไปทาน้า--- “
“ ทำอะไรอเธอันนะ ”
“ ็ินอาหารเย็นยัไละ ”
ิลาเมอบลับมา้วยใบหน้าเยา
่อนะทำภาริอนเอ่อไป เ็สาวผมเินมอภาพรหน้า้วยสายาื่นเ้น
ุโระเอ็เินึ้นมา้วยอีนเนื่อมาาอิลิยาหายไปนานเินไปแล้ว
เ็สาวผมเินมพูมอไปยัิลาเมที่ำลัะเปิประูสู่สมบัิ
“ ิลั อย่าบอนะว่า ” ุโระ
“ อืม อาหารอผมผู้เป็นราายัไละ ” ิลาเม
เสียอเ็สาวผมทอล่าวออมาแบบนั้น
่อนะพยายามึเอาาเอเอมิยะ แ่เหมือนะเป็นโร้ายอเธอที่ายหนุ่มื่นึ้นมาพอี
ิลาเมแสท่าทาราวับเ็น้อยโนแย่อเล่นิ้นโปรอนเอ
ุโระเอ็แสท่าทาเสียายออมาเล็น้อย
“ ไปิน้าวันเถอะ พี่าย ิลั ” อิลิยา
เสียออิลิยาที่ล่าวออมา
แม้ว่าเ็สาวะรู้สึเสียายเล็น้อยที่อเห็นมัรอพี่ายนเอ
เอมิยะทำารึาเอนนแน่นใว่าะไม่โนยัยหื่นรหน้าึออมาเป็นรั้ที่สอ
เอมิยะถอนหายใออมา่อนะอุ้มิลาเมเินามน้อสาวทั้สอนลไป้านล่า
“ นี่พี่ิโร่ ถ้าหนูอยาะสร้าอาวุธแบบไว้ๆ้อทำอย่าไร
” ุโระ
“ ปลล็อวามสามารถออาเอร์สิ ”
เอมิยะ
เอมิยะ ล่าวออมา่อนะยี้เส้นผมอุโระ้วยวามเอ็นู
สร้าวามไม่พอใเล็ๆแ่เ็สาว อิลิยานั่ที่้าวาเอมิยะ
ส่วนุโระเป็นทา้าน้ายและิลาเมนั่รลาแบบไม่อายใร แน่นอนว่าเอมิยะะโนเล่าบ่นลอารินอาหาร
ลิที่สนใอาหารและนมอเอมิยะ
“ นี่ นมเ้ไปื้อมาาที่ไหนเหรอ ”
ลิ
“ ร้านเ้ื่อันะ ” เอมิยะ
“ โอ้!! วันหลัื้อมาอีสิ ” ลิ
“ ใ่แล้ว๊ะ ิโร่ั หม่ามาอบมันมาเลยละ
” ไอริ
ารินอาหารผ่านไปไ้้วยี
เอมิยะอบลเนื่อมาาเามีเินมา ที่สามารถเอาไปบริาไ้ทั่วโล ผลมาาเ็สาวผมทอที่ำลันั่แย่เ้เาินหน้าาื่นบาน
ายหนุ่มผมแส้มปลายาวถอนหายใออมา ่อนะมอไปยัทีวีรหน้า รายารลสินะ
“ นี่ิโร่ นายะทำภาริอนไหนเหรอ ”
ิลาเม
“ อีสัระยะมั้ ” เอมิยะ
ายหนุ่มล่าวออมา พร้อมับแล้ิลาเม้วยารแย่ินเ้
้อนันเียวันินสี่นมีเาและพวเ็สาว ถ้าไม่ิว่าเอมิยะเป็นนีเาะโนเล่าับัมัรทิ้แน่นอน
ูาสายาเร้าร้อนที่ส่ออมาแสว่าระูลไอ์เบิร์น
ยัยั้อมูลไร้สาระลไปสินะ
หลัาที่แยย้ายันออไปนอน
เอมิยะที่ส่วมุนอนแบบุมร่าาย เป็นสัว์ป่าที่มีสิลารเอาีวิรอั้นสู
เป็นุนอนหมีน้อยน่ารั เนื่อมาาิลาเมอยาะนอนแบบู่รั
เอมิยะไม่อยาะัใเธอเท่าไร ทั้สอนั่เล่นเมส์้วยันอย่าน้อย็่วยสร้าวามสุ
“ นี่ไปป่วนป่ามันหน่อยสิ ิโร่ ”
ิลาเม
“ เอาน่า อแล้อีฝ่าย่อนสิ หึหึ ”
เอมิยะ
นิสัยเสียอายหนุ่มเริ่มะแสออมาเล็น้อย
นิลาเมแสสีหน้าไม่สบอารม์ออมา เธอทำารระโเ้ามาป่วนายหนุ่มผมแส้มปลายาว
้วยารเลียใบหูอเอมิยะ วามหวาเสี่ยวที่ระายไปทั่วร่าายอเอมิยะ
ายหนุ่มทำารอุ้มิลาเมไม่่าา ุ๊าหมีน้อย
“ เหมี้ยววววว ” ิลาเม
“ ไม่้อมาเล่นเลย
ถ้าทำอีไม่รับรอว่าะไ้นอนเมื่อไร ” เอมิยะ
“ อิ อิ เ้าลัวั เ้าลัวั ” ิลาเม
เ็สาวแสท่าทาหยอล่อเอมิยะออมา
แน่นอนว่าถ้าเธอเห็นแววว่าายรหน้าะอึ้นริ มีหวัไม่ไ้นอนามที่เอมิยะล่าวออมาแน่นอน
ิลาเมหัวเราะออมาเสียใส่อนะมอไปยััวอว้าอนเอ ที่ายไปำลัรอเวลาเิอีรอบไม่นานเท่าไร
แ่ 1
นาทีเอ มีเวลาแล้เอมิยะ้วย
เทพ่า 0007 : เป็นอะไรายว่ะ
้อแบอี้วยเหนื่อยริ
นาฟ้าสวยเวอร์ :
้อมาับัวป่าโ่ๆอีแล้ว
มหาเทพเรียน :
มาเอเ็น้อยอีละสิ
เอมิยะ ยิ้มออมา้วยใบหน้าสีำทมิฬ บัอามาว่าิลาเมสินะ
ไอพวปาไม่สิ้นลิ่นน้ำนม เอมิยะหัวเราะออมาเล็น้อย สายา้อมอไปยัเมส์รหน้าผ่านมา
14
นาทีเอ เวลาเิอเามัน้อหลั 20 นาที
รอ่อนะบให้ร้อไห้หาทาลับบ้านไม่ถูแน่นอน
ิลาเมที่เลิสนใเมส์รหน้า มาเป็นารหยอล่อเอมิยะแทน
เ็สาวผมทอที่้อะเล่นแ่อใ้เ็มั
แน่นอนว่าเอมิยะทำารล็อิลาเม้วยาอนเอ
อาะเป็นภาพที่แปลประหลาเสียหน่อย แ่ทุวันนี้เามีวามสุี ภาริ่อไปอาะนานไ
เลยออยู่ับอิลิยาเสีย่อน
“ พี่่ะ วันนี้อนอน้วยน ไ้ไหมะ ”
อิลิยา
“ หนูนอน้าืน้วยสิ ” ุโระ
“ อ่า เ้ามา่อนสิ พอีเลย
มาพาัววนพี่ไป่อน ุโระมาเล่นแทนหน่อย ” เอมิยะ
“ ไม่เอา เียวะั้ใเล่นแล้ว
่อยูเถอะ ” ลิาเม
เสียร้ออิลาเมที่ัออมา
่อนะเริ่มแสฝีมือที่แท้ริออมา ื่อภายในเมส์็ามริเลย เอมิยะเอ็เ่นัน
เาเป็นนเริ่มะไล่ล่าสัหารเ็บเรียัวาเามืราวับรูุ้หวา
ายหนุ่มไล่สัหารนอีทีมหมำลัใเล่นยอมแพ้ไปเสีย่อน เอมิยะถอนหายใออมแบบเ่ๆ
“ น่าเบื่ออ๊ะ แล้ิโร่สนุว่าเยอะ ”
ิลาเม
“ ออไปเลย ยัยี้แย ” เอมิยะ
“ พี่าย ส่วมุุหมีละ อยาอัเลย ”
อิลิยา
“ อยาะอพี่ิโร่ั ” ุโระ
เอมิยะ ไ้ยินน้อสาวอนเอล่าวออมา็ไล่ิลาเมไปเล่นเมส์นเียว่อน
อย่าไร็ามเธอเป็นพวสายปั่นไปทั่วเมส์
ถ้าเล่นริั็เ่แท้ๆแ่อบเรียนาวบ้านไปทั่ว ไม่รู้ว่าไปเอานิสัยแบบเามาาไหนันแน่
เอมิยะึเอาน้อสาวทั้สอนมาอ
“ พี่สัาว่าะ่อยปป้อพวน้อเสมอ ”
เอมิยะ
“ ทำไมเหรอะ พี่ิโร่ ” อิลิยา
“ นั้นสิพี่ิโร่ วันนี้มาแปลนะเนี้ย ”
“ ็เพราะ เป็นพี่ายอย่าไละ ”
เอมิยะ
เอมิยะ ล่าวออมาแบบนั้น
พร้อมับอร่าอเ็สาวทั้สออย่าอ่อนโยน
ในอนาเามีเป้าหมายเป็นอัวเอแล้ว สสัยหลัาิรรมที่ผู้ปรอะสามารถไปเที่ยวมารเรียน
ารสอนไ้แล้ว เาะเินทาไปยัโลใบนั้น ภาริเอมิยะะอบลอีรั้
[ ภาริพิเศษ ท่านะโนออัเิไปยัเหุาร์่อนสรามอศัิ์สิทธิ์รั้ที่
4 ]
[ ลาส รูลเลอร์ ]
[ มาสเอร์
อิลิยาสฟิลวัยเยาว์ อายุ 5 วบ ]
เสียอระบบัออมา
เอมิยะไม่ไ้ยินเสียอระบบมานานพอสมวร แถมยยัมาพร้อมับภาริแบบพิเศษ
ถ้าำไม่ผิาุระยัไม่ไ้อยู่ับระูลมาโ้สินะ แถมยัมีอาหรือลุเนี้ยแหละที่น่าะฝาาุระเอาไว้ไ้
ะารรมอเ็สาวที่ะเปลี่ยนแปลเหมือนับเา
ไม่สิ ไม่ว่าะเิหายนะหรือไม่เิ
รอบรัวอเาะ้อบีวิลเสมอ
“ นี่พี่ิโร่ มาเล่นเมส์ันเถอะ ัทีมสี่นเลย
” ุโระ
“ ุโระเล่นเมส์นี่้วยเหรอ ” เอมิยะ
“ แน่นอนสิ หนูเล่นแรี่ อิลิยาับพอร์่ะ
” ุโระ
เอมิยะ ยิ้มออมา่อนะหยิบเอาโน็บุ๊ออมาอีสอเรื่อ
อย่าไรวันพรุ่นี้็หยุนิ ะสนทำไมละ สอวันะเ็บระับอย่า่อเนื่อเลย อิลิยาทำารพิมพ์รหัสผ่านเ้าไปในเมส์่อนะรอพี่ายอเธอวนเ้าห้อับู่้วยัน
หลัานั้นไม่นานพวเาะโนนับว่า
เป็นลุ่มผู้เล่นที่แ็แร่มาที่สุทีมหนึ่เลย
“ ยัยบ้าลูเวียิีแล้วสินะ
ที่มาท้าทายันแบบหนึ่่อหนึ่ อย่ามาร้อที่หลัละ ” ริน
“ โฮ๊ะ โฮ๊ะ โทาะ ริน
นอย่าเธอะมาเอานะัน มันยัเร็วไป 200 ปี ”
ลูเวีย
“ ว่าไนะ ” ริน
มิยุ ที่ำลัมอารทะเลาะันเออพวุลูเวีย
เ็สาวที่สวมุเมำลัมอภาพรหน้า่อนะหยิบเอาโทรศัพท์ออมา
เป็นมือถือแบบใหม่ที่ไ้รับมาาอิลิยา แถมนที่บอให้อิลิยามาให้ับเธอ็เป็นพี่ิโร่อี้วย
ไม่ว่าะโลใบไหนเา็ยัอบอุ่นเสมอเลย เหมือนแสสว่าอเธอ
อิลิยา : มิยุ มาเล่นเมส์้วยันไหม านหนึ่พอีเลย
มิยุ : รอแปปหนึ่ อถามพวุลูเวีย่อน
“ ุลูเวีย
หนูอไปเล่นเมส์ับอิลิยาไ้ไหมะ ” มิยุ
“ มิยุเหรอ ไ้สิ๊ะ แ่อย่านอนึมาเินไปละ
” ลูเวีย
“ อบุ่ะ ” มิยุ
“ ถ้าะนอนึ็ไม่เป็นไรหรอนะ วันพรุ่นี้ไม่มีเรียนิ
” ริน
มิยุ : รอแปปหนึ่นะ อิลิยา ำลัะเปิโน๊บุ๊
อิลิยา : อืม มาเล่นเมส์ันเถอะ
เ็สาวผมำยิ้มออมาอย่าอ่อนโยน
หน้าอโทรศัพท์อเธอเป็นใบหน้าอเอมิยะ อิลิยา ุโระ
ภาพวามทรำที่แสนสำัอเธอ เพียไม่นาน็สามารถเ้ามาภายในเมส์ไ้
เ็สาวรอำวนาเพื่อนอนเอไม่นาน ็เ้ามาภายในลุ่ม มิยุทำารสวมหูฟัอนเอ
“ เอาละ มารอบันแล้ว็เริ่มเมส์ันเลย
” เอมิยะ
เสียอเอมิยะที่ล่าวออมา ทำเอาเ็สาวยิ้มออมา
เสียที่แสนอบอุ่นเสมออพี่ายอเธอเอ
มิยุหลับาลย้อนนึถึ่วเวลาที่แสนยาลำบาอนเอ แ่เพราะมีพี่ายอเธออยู่
มิยุึสามารถ้าวเินไป่อไ้ ัฟไฟร์ที่มอเ้านายอนเอ
็ิถึพี่สาวอเธอรูบี้
อี้านหนึ่ที่โลเ็มไป้วยเปลวเพลิ
มีร่าอิฮัสันอยู่ ายราอภูเาหยิบเอาสุราออมา่อนะเท่ลไปยัป้ายหลุมศพรหน้า
ทีเียนื่อเอาไว้้วยภาษายุแรอโลและโ้เนมอเา ที่้าายมีมาสเอร์สาวที่มา้วย
เธอสวมุุมันหนาวาสภาพอาาศ
“ นั้นเพื่อนอปู่้าเหรอะ ” ุาโะ
“ อืม ื่ออเาที่้าเรีย ือ ีโร่ ”
ิฮัสัน
ความคิดเห็น