คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ศิษย์หลัก(V1.5)
้าหมิเินออมาาหอภาริอสำนั
แน่นอนว่ามันเอ็ไ้พูุยเรื่ออนัปรุโอสถมัรเ่นันื่อเสียอมันัไปทั่วอาาัรในั่วพริบาเียว
ผู้น่าล่าวานนามอมันไปทั่วว่าเป็นผู้ปรุโอสถที่เ่มาที่สุ
้าหมิเินออมาไ้ไม่นาน็เอเ้าับเหล่าศิษย์สายหลัอสำนั
ที่ำลัมอมายัมันแถมยัเินมาหามันอี้วย ้าหมิถอนหายใออมาอย่าเบื่อหน่าย
แน่นอนว่ามันเอ็เ้าอยู่หรอว่าารเหยียบนอ่อนแอเป็นเรื่อธรรมาอโลใบนี้
“ ไเ้าสวะ ้าหมิ
ำ้าไ้หรือไม่ ”
“ เ้าเป็นใรัน ”
้าหมิล่าวออมาแบบนั้น่อนะมอไปยัลุ่มนรหน้า
เรียว่าพวมันไม่อยู่ในหัวสมออมัน มันมอไปยัลุ่มนรหน้าอีรั้
่อนะเริ่มมอไอพวเ็หัวเรียนรหน้า ที่ำลัหน้าแไป้วยวามโรธ
เป็นอย่ามา
“ หน่อยเ้าสวะ บัอามา
วันนี้้าะทุบีเ้า นำไ้เอ ”
เ้าเ็ายรหน้าล่าวออมา้วยวามหยิ่ยโส
่อนะส่สัาไปบอพวลูน้ออมันให้เ้าไปรุม้าหมิ
พวมันส่สายาูถูออมาอย่าัเน
่อนะหัวเราะออมา้วยน้ำเสียหน้ารัเลียอมัน
สำหรับพวมันายหนุ่มรหน้าไม่่าานพิารเท่าไรหรอ
แ่ออำลัไม่เท่าไร
มัน็ะ้อลไปนอนบนพื้นอย่าหน้าสมเพ พวมันพุ่เ้าโมี้าหมิอย่ารวเร็ว
แ่สำหรับมันลับ้าเป็นอย่ามา ไม่นานพวมัน็่อยพลาไป
้าหมิส่วนลับไปที่่วท้ออพวมันนร่าายอมันระเ้นออไปถึ 10 เมร
้วยแร่อยธรรมาอมัน
หน้าาอมันอนนี้เรียว่าโรเรียท่านบรรพบุรุษยัไ้เลย
ร่าายอเหล่าศิษย์หลัที่ำลัมออยู่
มีพวที่วัอ่อนเยี่ยวแออมาอย่าัเน ส่ลิ่นเหม็นออมา
้าหมิเินผ่านพวมันไปหน้าาเย
“ ใรันว่ะ
หน้าลัวเป็นบ้าเลย ”
“ นั้นสิ
้าไม่อยาะยุ่้วยเลย ”
“ ริ๊ มีภรรยายั่า ”
่าเสีย
่าวามิเห็นที่ล่าวออมา ้าหมิเินผ่านพวมันไป
เลยทำให้พวมันสามารถมอเห็นแน้ายอมันที่หายไป
พวมัน่าิว่านรหน้าไปเอเรื่อร้ายอันใันแน่ถึไ้แนาพิารแบบนั้น
มันเินผ่านสอสาวไปยัหอที่่อยรับเรื่อ
แ่มันไม่ไ้สัเใบหน้าอพวเธอเลยะลึนาไหน
ไม่สิพวเธอำลัใเรื่ออนรหน้าที่เสียแน้ายไปเสียมาว่า
มีเ็สาวอายุ 12 หนาวำลัพยายามะเรีย
้าหมิแ่มันเินผ่านไป
“ ท…ท่านพี่ พี่าย …แนอเา ม..มันหายไป ”
“ อ..อืม พี่เห็นแล้ว สสัย้อบอท่านพ่อเสียแล้ว ”
สอสาว่ามอหน้าันเอ
พร้อมับเินออมา ้าหมิำลัมอไปรอบๆ้วยสายาวาเปล่า
ะเรียว่ามันสวยาม็แปล แถมยัออแนวอเ่าอี้วย
มันมอไปยัพี่ายรหน้าที่ำลัเรียมัวรับเรื่ออมัน ้าหมิเินเ้าไปหา
“ พี่าย
้ามาิ่อเรื่ออารเลื่อนเป็นศิษย์หลั ”
“ ี ี เิเ้า
น้อายไปยัห้อทสอบที่สาม ”
“ อบุพี่าย ”
้าหมิเินเ้าไปในห้อหมายเล
สามไม่นาน็ปราสัว์อสูรระับหออมา มันไม่ิว่าารทสอบะ่ายนานี้
มันยมือวาไปบีบออเ้าหมาน้อยรหน้า ่อนะออแรหัออมัน
แ่เล็น้อย็ส่มันไปเิยัภพใหม่แล้ว แ็แร่ราวับภูพา
พวรรมาร่าพาันมอ้าหมิ
ราวับสัว์ประหลา มันสามารถสัหารสัว์อสูรระับหไ้้วยมือเปล่าแบบนี้
พวสัว์อสูรระับเ้าหรือสิบ อาะเป็นไ้แ่ระสอบทราบเท่านั้นเอ
มันเินออมาพร้อมับแผ่นหยสีเียวอ่อน สัลัษ์อศิษย์หลัอสำนัเทพทวน
มันเินออมา็พบเ้าับายหนุ่ม ที่หน้าาุ้นๆเหมือนเยเอที่ไหนมา่อน
้าหมิยัแสสีหน้านิ่ๆ มึนๆ อมันออมาลอเวลาสายลมยามบ่าย
พัเอาแนเสื้อ้า้ายอมันให้ปลิวามทิศทาอพวมัน
“ น้อหมิ เ้าเปลี่ยนไปมาเลย ”
“ เ้าเป็นใรหรือ
้าำไม่่อยไ้แุ่้นๆนะ ”
“ เ้าลืมหน้าพี่าย สุที่รัไ้อย่าไร
้า้าเทียนไ ”
“ อ้อ ”
้าหมิล่าวออมาแบบนหน้ามึนๆ
่อนะมอไปยัเสื้ออพี่ายนเอ อายุไม่ห่าันเท่าไรแ่ปีเียวเอ มันอายุ 15
แล้ว นรหน้าะ้ออายุ 16 ปีแน่นอนแถมยัร่าสูให่ใบหน้าหล่อเหลานมันเห็นยัอที่ะ
หุหิไม่ไ้ ไอพวรหล่อ็แบบนี้แหละ
้าหมิโนอีฝ่ายลาออไปารนั้น
มายัสถานที่อเหล่าศิษย์เออสำนั เรียว่าแ่าราวสวรร์ับพื้นินเลย
้าหมิมอไปรอบๆ่อนะเริ่มารสัมผัสพลัธรรมาิรอบัวอมัน
ปราว่ามันมมีมาว่า้านนอหลายเท่าัว แ่็แ่นั้นลมปราอมันแปลประหลา่าาาวบ้านทั่วไปมาๆ
ที่ศาลารหน้ามีร่าบาอสามสาวำลันั่ื่มาันอยู่
นโสุอายุ 15 เท่านั้น นอานั้น็ประมา 13
– 14 หวานเท่านั้นเอ ้าหมิำเรื่ออพวเธอไม่่อยไ้
เนื่อาวามทรำ มันไม่ีเท่าไรแถมยัอ่านำราอีเยอะ เลยลืมรอบรัวอนเอไปเสียสนิทเลย
มันถอนหายใออมา
่อนะนั่บนเ้าอี้รหน้า ลิ่นอพวน้ำาลอยออมาในอาาศ
ถือว่าอีเหมือนันนะเนี่ย ้าหมิื่มารหน้าพร้อมับินนม
แ่็ยัรอพวเธอรหน้าล่าวธุระออมา ว่าเรียนมา้วยเรื่ออะไรันแน่
“ พี่้าหมิ ำ้าไ้หรือไม่ ”
“ เหมือนะำไ้ แ่็ไม่ บอยา ”
้าหมิล่าวออมาแบบนั้น
แสว่าวามทรำอมันาหายไปอนไหนันแน่ แถมแน้ายอ้าหมิ็าไปอี้วย
แถมหน้าาอมัน็เปลี่ยนไปเยอะาแ่เิมที่ออะหล่อแบบเียบ
เปลี่ยนไปเป็นนเถื่อนอย่านี้ นัยน์าสีแ เส้นผมสีาวไปทั่วหัว
้าหมิ็ไ้ฟัเรื่อราวมาาลุ่มรหน้า
ปราว่าารที่มันิว่าโนัหาปล่อยวัเป็นารปป้อารอบรัวอมันเอ
้าหมิมันมอไปยัแนอัวเอที่าหายไปั้แ่มันหลุออมาอยุ่โลใบนี้
แสว่าศัรูยัไม่ปราเาออมาสินะ
“ พี่้าหมิ ท่านมีลมปราปพีั้นแร ”
“ อืม แปลเหรอ ”
“ ะไม่แปลไ้อย่าไร
็ท่านเส้นลมปราพิารนี่ เ้า่ะ ”
เธอล่าวออมาแบบนั้น ้าหมิ็ร้ออ้อ
ออมาาปาอมันหน้าายอย่าสมบูร์ มันล่าวออมาะออไปอาร้าเสียหน่อย ถ้ามีเรื่ออะไระบอ็แล้วัน
มันเินออมา้วยุสีำเป็นสัลั์อศิษย์เอ
มันเอ็ไม่่อยะไ้มีเรื่อเท่าไร เนื่อาไม่ทำัวเป็นุสนใ
้าหมิไปามเส้นทาปิ
มันสัมผัสไ้ว่ามีนำลัามหลัมันมาอยู่
ถ้าอยาะมีเรื่อับมัน็ยอมไ้แ่ีวิอมันะ้อับไป้วยเ่นัน
้าหมิแสยะยิ้มออมาอย่าั่วร้าย ถ้านมาเห็นพวมัน้อหัวใวายายไป่อน
ที่มันะลมือสัหารแน่นอน
“ พวแะ้อมาเินมา้วยแน่นอน อิอิ ”
เินทอำลัไหลมาหามัน
ะไม่ยินีไ้อย่าไร ปีศานนี้โลภมานั
ความคิดเห็น