คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : ภารกิจช่วยเหลือ
้าหมิที่ลมือทำอาหารเป็นรั้แรในรอบหลายวันที่ผ่านมา็ไ้แสฝีมือออมา
อาหารรหน้ามันเปล่ประายราวับอหายาที่ไม่อาหาไ้บนโล ลิ่นหอมอมันที่ลอยมาทำเอาท้ออเหล่าสาวๆ่าร้อออมา
พวเธออยาะลอินสัำ
เสียท้อที่ร้อำรามออมา
พวเธอ่าลืนน้ำลาย้วยวามยาลำบา ยเว้นุมะที่ำลัยิ้มพร้อมับยแ้วไวร์ื่มหน้าาเย
เธอไ้ลอินอาหารอ้าหมิมาเยอะเลยไม่แสอาารเท่าพวเธอที่ำลัน้ำลายไหลออมา
“
ฝีมืออท่านอาารย์อร่อยที่สุเลยเ้า่ะ ”
“ ไม่อยาเื่อ นหน้าาแบบนี้ะทำอาหารเ่
”
“ อยาายหรือไ ”
“ ุลุทำอาหารอร่อยมาเลย่ะ ”
“ ุลุสุยอ ”
“ ปะป๋าอหนูเ่ที่สุในโลเลย ”
อะไรัน้าพึ่อายุ 16
ปีเอ ็เป็นพ่อนแล้วแถมยัมีใบหน้าที่แ่เินอายุอี้วย
แบบนี้ีวิอ้าะบเร็วว่าที่ิสินะ ไม่รู้ว่าทำไมอาหารรหน้าถึไ้ไร้รสาิไปเสียอย่านั้น
มันเ็มอี้วยำไ้ว่า้าไม่ไ้ใส่เลือลไปนะ
ไม่สิมันมาาน้ำาอ้า่าหา
อ่ารสาิมันแปลยิ่นั
“ อาหารที่อร่อยถึับน้ำาไหลเลยละ
พี่สาว ”
“ นั้นสิ ใบหน้าอุลุูมีวามสุมา ”
เ็สาวเอลฟ์สอนยัยิำพูใส่้าหมิอย่า่อเนื่อเป็นอมโบ
มหาาเมที่รุนแรนเลืออมันเือบะหมหลอแล้ว มีแ่พวสาวๆที่มา้วยันำลัหัวเราะออมา
ไม่อยาะเื่อว่านรหน้าะมีวามรู้สึ้วย
ารินน้อยที่ำลันั่ินเนื้อรหน้าอย่าั้อ
ั้ใ ่อนะหันมามอุรุมุที่เ้ามานั่้วยัน พวเธอ่าเิมพวเรื่อเทศลไปอีนิหน่อย
เมื่อเพิ่มรสาิอเนื้อให้อร่อยมาึ้นไปอี ะว่าไป ้าหมิเป็นนที่แ็แร่นหนึ่เลย
เาสามารถทำลายเราะอเ้า
วัวเนื้อปูอย่า่ายาย ่อนะพาับมาพร้อมับลมือแล่พวเนื้ออมาเป็นส่วนๆ ยัเหลืออีมาว่าะหม
น่าะพอไปถึหมูบ้านเอลฟ์พอี นอาเรื่อารแสสีหน้าแบบนปิเา
้าหมิถือว่าเป็นายหนุ่มรูปหล่อนหนึ่เลย
ถึะออไปทานเถื่อน็เถอะ ุมะมอไปยัท้อฟ้ายามเที่ยวัน พวสัว์อสูรยัที่หาินอนลาืนมัะโหว่าอนลาวันเสมอ
้อรีบเินทาเสีย่อน เธอสัมผัสไ้ถึพลัอสัว์อสูรระับบรรพน
เ้าัวนี้อันรายมา
้าหมิมอไปยัเส้นแสสีทอรหน้า
พวราาระบบเสริมอมันยัเวล 1 อยู่เลยว่าะรวบรวมผลไม้สวรร์รบายเสีย่อน
ไม่แน่มันะลอหาพววิธีารโมยอออมาาลัสมบัิอสำนัำเนิเทพแท้ริ็ไม่เลวร้ายเท่าไร
“ อูย ท่านอาารย์รุาอย่าแสยะนะเ้า่ะ
พวเ็ๆลัวนัวสั่นหมแล้ว ”
“……….”
“ ใ่แล้วละ้าหมิ หน้าอนายนะมันโริมาๆเลยแหละ
”
้าหมิเือบะล้มลไปอีรั้
โยัีที่้าสามารถวบุมัวเอไ้ แ่ยิ้มเอยัะมามีปัหาับมันอี้วย
้าหมิถอนหายใออมา ่อนะเปลี่ยนสีหน้าอนเอึ่มันูริัว่าเิมเยอะมา
เพราะ มันปราออมาอีแล้วนะสิ
[ ภาริ ่วยเหลือหมู่บ้านเอลฟ์าสัว์อสูร
ออร์ ]
[ อราวัล าร์วีรน เอมิยะ ิโร่ ]
เป็นภาริแรที่มันอยาะทำมาที่สุในรอบหลายเือนที่ผ่านมา
าร์วีรนที่แ็แร่มาถ้ามาอมโบับสิลอมันอี
รอบรอเลยว่าะสร้าพวอาวุธออมาเรื่อยๆนอีฝ่าย้อร้ออีวิ
้าหมิเผลอแสยะยิ้มออมาอีรั้ แถมยัหัวเราะเสีย่ำอี้วย
“ ุลุูหน้าลัวัเลยพี่สาวฟาเียน ”
“ อย่าไปสนในบ้าเลย ”
เธอถอนหายใออมา
่อนที่้าหมิะหยิบเอาาร์ใบหนึ่ออมา มันื้อเอาไว้หลัาที่ไปอเินเ็บอัวเอาท่านพ่อ(ปล้นมา)
้าหมิไ้ทำารื้อพวาร์รถออมา มันเป็นรถะบะโโย้า
แบบว่าแ็แร่ในารเินทา
“ ท…ท่านอาารย์เ้าสิ่รหน้าืออะไรันแน่
”
“ อนายัไละ ึ้นมาสิ ”
้าหมิับรถนไปทั่วป่า
พวสัว์อสูรมามายที่้อาย้วยรถะบะ โโย้าอมันแ็แร่เสียริ ุมะ
หัวเราะออมา้วยวามสนุสนานเ่นเียวับเหล่าเ็ๆที่ำลัร้อออมา้วยวามื่นเ้นเป็นพิเศษ
่าาสามสาวที่ำลัพยายามหลับาเนื่อาพวเธอำลัเมารถ
ไม่อยาะเื่อเลยว่าะ้อมาเมาพวพาหนะแบบนี้ ้าหมิเหยียบันเร่ึ้นไป
รถวิ่้วยวามเร็วเิน 250 ิโลเมร/ั่วโม
แม่ทำมาาอามันเทียมหรือไ ทนริๆ
นามันนสัว์อสูรระับัรพรริยัเือบาเลย
ไม่นานเสียอเรื่อยน์รถ็ัออมา พวเอลฟ์ที่ทำหน้าที่เฝ้ายาม่าพาันออมามอ
ว่าเสียมันเิมาาอะไร พว้นไม้่าพาันหวาลัวเ้าสิ่ที่ำลัรมา
บึ้นนนนนนนนนนนน
“ ถึแล้วละ ุลุ เ้าสิ่นี้วิ่ไว้มาเลยละ
”
“ แน่นอน เพราะ มันเป็นอนายัไละ ”
้าหมิล่าวออมาอย่าภูมิใ
่อนะมอไปยัลุ่มอเอลฟ์รหน้า โลใบนี้มีพลัอย่าอื่นนอาลมปราอยู่อีอย่า
พลัธรรมาิ พวเาำลัเรียมัวอาะเป็นนที่เ้ามายัป่าอนรารา็เป็นไ้
“ ุลุทาิ ”
“ ุหนูมาอยู่ับเ้ามนุษย์รนั้นไ้อย่าไร
หรือ ว่าโนับัวัน ”
“ พวเา่วยหนูเอาไว้่ะ ”
หลัานั้น เ็สาว็ไ้เล่าเรื่อที่พวนออไปหาสมุนไพรหายามารัษาอาารป่วยอท่านแม่
ที่ำลันอนทรมาราพิษ ้าหมิไ้ยินเรื่อราว็เลยสนใเล็น้อย ่อนะโยนานทั้หมให้ับเ้าศิษย์ัวี
ถือว่าเป็นารฝึฝนไปในัว
พวเราเินทาไปยับ้านอหัวหน้าหมู่บ้าน
เรียว่าให่เป็นอย่ามา หวัว่าะไม่ใ่นราราที่สาบสูหรอนะ ้าหมิเริ่มมอไปยัใบหน้าอเ็สาวทั้สอนที่เินับุอน
แถมยัมียัยแสบน้อยาริน ี่ออี้วย
“ ุพ่อมือใหม่สินะ ฮ่าฮ่า ”
“ ไม่เอาสิุมะ ล้อ้าแบบนั้น
้าเอ็อายเป็น ”
“ ใบหน้าเ้ายัไม่เปลี่ยนแปลสันิเียวนะ
้าหมิน้อย ”
ุมะยัหัวเราะออมาอย่า่อเนื่อ
บรรยาาศรอบัวอเธอมันเป็นอราา แน่นอนว่าุมะ่อนหน้านั้นเป็นราาอป่าารทสอบ
เธอมอไปรอบๆ็พบแ่พวเอลฟ์ที่้อมอราวับพพุ่เ้ามาสัหาร้าหมิ
ไม่นานพวเรา็มาถือห้อรับแอหัวหน้าหมู่บ้าน
นรหน้าูเป็นผู้มีวามรู้มาว่าื่นมาร่อสู้ แ่สายาอเาเป็นพยั์หลับ
นรหน้ายัมีเี้ยวเล็บอยู่เสมอ นรหน้ายิ้มออมาเล็น้อย่อนะมอไปยัเ็สาวทั้สอน
“ ออบุเ้ามาที่่วยลูสาวนเล็ทั้สออ้า
”
“ ไม่เป็นแ่ เ้ายูนิอร์น่วยเอาไว้เอ
”
้าหมิล่าวามริ
่อนะอเ้าเรื่อหลัเลย อาารอภรรยาผู้อาวุโสรหน้า
พวเอลฟ์มัะมีใบหน้าที่อ่อนว่าวัยเสมอ นรหน้าะอายุไม่่ำว่า 50
ปีแน่นอน ้าหมิมอไปยัหิสาวอีสอนที่แสท่าทาไม่ไว้ในเป็นอย่ายิ่
*********************************************************************************
ผมเหนื่อยเสียริ มีนบอว่านิยายำลัภายในหรือนิยายแฟนาี สรุปผมแ่นิยายเอาสนุหรือเพิ่มวามเลียอัวเอันแน่นะ เห้ออออออ
ความคิดเห็น