คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : การประลองสำนัก 8 (V1.5)
้าหมิมอไปยัหิสาวรหน้าเินหลานเธอมีวามสามารถมามาย
แ่็ยัโไม่เท่ามันที่ึเอาพลัอเหล่าฮีโร่ออมาไม่ถึสามในสิบเลย
มันมอไปุเราะออีฝ่ายสัาาอมันร้อเือนว่าาบรหน้าอันรายเป็นอย่ามา
“ มาเริ่มยสอันเถอะเ้า่ะ ”
“ ็ี ”
บ้าลั่เ็มำลั
ร่าายอมันยายนาเพิ่มึ้นมาอีหลายเท่าัว อนนี้มันสูมาถึสามเมร
เรียว่าน้ออเหล่ายัษ์ไ้เลย ้าหมิพุ่เ้าโมีอีฝ่ายอย่าบ้าลั่
ร่าายอมันเ็มไป้วยเลือ บาแผลไม่อาะรัษาัวเอไ้อีแล้ว
“ วามสามารถอาบเ้าหรือ ”
“ โห้ เ้ายัสามารถุมสิอนเอไ้
ทั้ที่อยู่ในวามบ้าลั่นานั้น ”
้าหมิมอบาแผลอนเอที่ราวับโนสาป
แน่นอนว่ามันเอ็ไม่อยาะแพ้เท่าไร ไม่นานพายุทรายสีทอ็พัผ่านร่าายอเธอ
ยัษ์สาวมอไปยัใบหน้าอ้าหมิ มันำลัะแสวามสามารถอะไรอี
แ่เนี้ย็โหเินว่าเธอะเอานะไ้แล้ว
ไม่นาน็ปราร่าอ้าหมิเพิ่มึ้นมาอีสอน
่อนะมอไปยัหิสาวรหน้าพวมันทุนมีลมปราัรพรริั้นห้า
ที่ปล่อยออมาสร้าวามหวาลัวไปทั่วสนามประลอ
พวนที่มาู่าพาันหวาลัวในพลัอายหนุ่ม พลัที่พวนไม่อาะรู้แน่ั
“ เอาละสาวน้อย เ้าะเอานะ้ายัไ ”
“ ไม่รู้สินะ ท่านพี่ ”
เพียแ่ำพูเมื่อรู่็มาพอะเปิ่อทาให้เธอเ้าไปโมี
ไม่นานเินหลาน็สามารถฟันร่าอ้าหมิทั้สามาออเป็นสอท่อนไ้ในพริบา
แ่็เปล่าประโยน์เป็นอย่ามา
เมื่อ้าหมิปรา็ร่าายออมาาพายุทรายอีำนวนมา
เธอมอไปยัภาพรหน้า้วยสายาที่วาเปล่า
แน่นอนว่าเธอเอ็ไม่อยาะแพ้นรหน้า แ่็อีฝ่ายเล่นเอาพลัแปลๆออมาใ้าน
แถม้าหมิยัเป็นนที่ศิษย์น้ออเธอหลุมรัูาสายาเธอ็สามารถบอไ้แล้วละ
“ ทำไหมไม่เอาริละ ”
“ หมายวามว่ายัไ ้าเอาริเสมอ ”
“ เหรอ ถ้ายันั้น็โีแล้วัน ”
ำพูิปาอ้าหมิที่มัะล่าวออมาเมื่อนเอ
เอาริมันมอไปยัเินหลานอีรั้่อนะเปลี่ยนทรายสีทอรอบๆร่าาย เปลี่ยนพวมันให้ลายเป็นอาวุธอนเอ
ไม่นาน็ปราวานสีทอหนึ่เล่ม พร้อมับุเราะ
แ่็แลมา้วยพวร่าแยที่หายไปาพื้นทราบ
แ่พายุยัำเนิ่อไปเสมอ ้าหมิเหมือนเทพเ้าที่ไ้อยู่ในสถานที่อนเอ
มันเร่เ้าันอีฝ่ายบีบบัับให้เธอ้อเอาริ
เท่าที่มันศึษาลัษะอเผ่านยัษ์มา พวนั้นะอบาร่อสู้
ไม่นานเินหลาน็ไม่อาะ่อ้านสัาาอนเอไ้
เธอเริ่มารโมีสวนลับไปมาบาร่าายอเธอมีารยายนาออมานสามารถมอออ้วยาเปล่า
้าหมิ็ยิ่ทวีวามูัน ป่าเถื่อน ารโมีที่ไม่ปล่อย่อให้เธอหายใ
“ พระเ้า่วย มันบ้าไปแล้ว ”
“
ลมปราษัริย์แ่สามารถ้ามั้นไปลมปราัรพรริไ้ ”
“ มันเป็นปีศาลับาิมาเิหรือเนี่ย ”
เสียอพวนที่มาูล่าวออมาแบบนั้น
่อนะมอไปยัร่าอ้าหมิที่ปราสายฟ้าออมารอบๆร่าาย
เป็นสายฟ้าสีแที่หน้าเรามเป็นอย่ามา วามเร็วในารเลื่อนที่อมันเพิ่มึ้นมาเร่ๆราวับว่าะสามารถเร็วไ้มาว่านี้อี
้าหมิเริ่มารโมีแบบผสาน้วยสายฟ้าับวิาาร่อสู้ระยะประิ
ไม่นานร่าายอมัน็รีลับมาอยู่ในสภาพสมบูร์พร้อม เินหลานมอไปยัเ้าโริรหน้าที่ร่าายอมันลับมาเป็นแบบเิมแล้ว
สูประมาเือบสอเมร เธอรู้สึเหมือนโนลวนลาม้วยสายายัไไม่รู้
้าหมิยิ้มออมาแบบยินี่อนะมอไปยัลู่ที่ส่สายาเป็นห่วมา่อนะมอร่าายอมันที่ไร้บาแผลแถมยัส่ยิ้มมาให้ลู่อี
หิสาวบิัว้วยวามเิน่อนะมอไปยัสนามประลอที่เละยิ่ว่าทำสรามเสียอี
ล่อสู้เพื่อเอาีวิรอหรือเนี้ย
“ ท่านพ่อ ยู้ยู้ ”
“ สู้สู้ ่าหาละหลานย่า ”
เสียอเ็สาวัวน้อยที่ะโนออมาแบบนั้น
ทำให้ใบหน้านิ่ๆอ้าหมิ่ยิ้มออมาอย่า่วยไม่ไ้
มันเอ็อยาะไ้ยินเสียแบบนี้มานานแล้ว
้าหมิทำารึเอาธารลาวาออมาาพื้นิน้านล่าอมัน
ไม่นาน็ปรามัรลาวาพุ่เ้าโมีเินหลาน
พวนู่าพาันะลึ
แ่ที่ะลึมาว่าะเป็น้าหมิที่มอไปยัาาวๆอเธอมาว่า
ายหื่นะไม่เลือสถานที่และเวลา
แน่นอนว่ามันเอ็ส่ายหัวเล็น้อย่อนะบัับพายุทราบสีทอให้ลายเป็นมัรเ่นเียวัน
นอานั้นยัสายฟ้าสีแที่ลายเป็นมัร
แน่นอนว่ามันเอ็อยาะบารแ็แล้วละ นรหน้าสร้าวามประทับใแรแมันเยอะมาพอ
้าหมิยิ้มออมาอย่าอ่อนโยน่อนะใ้วิาัวเบาเ้าไป้านหลัอเินหลาน
ผ่านมัรสายฟ้า มันมีวามสามารถพิเศษ
ในารเลื่อนย้ายร่าายอนเอไปยัพวมัรธาุ่าๆที่ำลัโมีเินหลานอยู่
เธอสัมผัสไ้ถึวามไม่ปลอภัย ่อนะวัาบฟันไป้านหลัอน
แ่็ฟันออไปเป็นแ่ลุ่ม้อนพลัาน เธอมอไปยัพวมัรรหน้า
“ ผ่านวามสสัย ผ่านเรื่อราว ไม่้อลัวไป
”
“ เธอแพ้้าแล้วเินหลาน ”
เสียอ้าหมิที่ัออมา้าหูอน
่อนที่เธอะ่อยๆหมสิลไป ารประลอที่ผ่านมาเป็นเวลานานลับบลไปอย่า่ายาย
ทุนมอไปยันรหน้าที่ร่าายแ็แร่ปิ แถมยัูแล้วน่าะสามารถลประลอรอบ่อไปไ้แบบสบายๆเลย
้าหมิอุ้มเินหลานเินออไปาสนามประลอ
แน้ายอมันไม่่อยะมีบทบาทเท่าไร
มันถือิไม่่อยหิสาวแน่นอนว่ามันแ่ทำให้เธอนอนสลบไปเอ
้าหมิถอนหายใออมาเล็น้อย่อนะิเรื่อออนานเอ
ะแ็แร่ึ้นำเป็นออามหาแนธาุที่มัน้อาร
อาะใ้เวลานานมาเินไป็ไ้
มันเอ็อยาะออเินทาไปทั่วทวีูสัรั้หนึ่ในีวิเ่นัน
มันมอไปยัลู่เธอะอิามมันไป้วย แ่ับเินหลานถ้าเธอไม่้อาระแ่านับมัน็ะไม่บัับใเธอ
้าหมิไม่อบารบัับใรเท่าไร ใเาใเรา
้าหมิไ้ิ้อนี้มาาารทำาน
และอีหลายท่านอาารย์ที่่อยสอนมันให้เป็นนี ่อยิถึหัวออนอื่นบ้า
มันเอ็ไม่อบารบัับนอื่นเท่าไร ้าหมิปล่อยหิสาวนอนหลับบนเียอน
มันยัไม่อยาะเินเ้าหอพัหิเท่า หรือว่าารเินเ้าหอพัหิะีว่า
“ เอาเถอะ ้าเอ็อนอนพัหน่อยีว่า ”
ความคิดเห็น