คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตาโรคจิต
หลัาบานเลี้ย้วยารมอบอราวัลือเินำนวนหนึ่ล้านเหรียนมัรเป็นำนวนที่มามายเินไผสำหรับอทัพอัศวินหน่วยที่สออพวเรามาเลยนะแบบว่าอนนี้ันำลัมอหาโปรเทำาน่อไปอยู่เลยนะ
อนนึ้็ผ่านมาแล้วหนึ่อาทิย์อายุอพวสัว์เทพหรือในำนานะมาว่าทั่วไปหายเท่านั้นเวลาเป็นเพียแ่เินที่ไหลออมาแน่นอนว่าันับนในหว่าเอำลัมอสวนที่ปลุึ้นมาเมื่อสอเือน่อนเอนะเป็นอะไรที่ภูมิใมาเลย
ารไ้มอเห็นสวนอัวเอออผลอามนานี้ัน็อยาะร้อไห้ออมาเสียริเลยนะลับันนในหน่วยับเปลี่ยนนสวนเรียบร้อยละไม่อยาะับาบอี่อไป้วยเหุผล้อเียวเลยืนเบาเินไปไม่เหมือนอบเทพ!!
ฟีำลัมอไปยัพวอัศวินนสวนที่ำลัี้หมาป่าสายพันธุ์มัรัวหนึ่อยู่ำลัไล่้อนวัวป่าที่เป็นอาหารหลัอพวเราให้อาศัยอยู่ในสวนอย่ามีระเบียบเลย้วย่อมาเลย็นที่ำลัปาในบ่อมามายนาทะเลสาปเลย้วย
" ไม่เยิเลยน่าว่าะไ้มาทำิรรมแบบนี้ "
" พวนายนะ ้ออบุท่านฟีนะที่่วนมาทำส่วนแบบนี้ "
" อืม ถูอเธอเลยนอะามแล้วท่านฟีเอยัลามาอี้วย "
" ันิว่าถ้าเรามีราินีแบบท่านฟีละ็ะีมาเลยนะ "
" อืม ้าเห็น้วยนะ "
หลัานั้น็มีนส่เสียออมาอีมามายในารุยประเ็นเ็สำัอวันึ่มันะมีออมาประำเลยละส่วนมานที่เป็นเป้าสายะหนีไม่็้อเป็นหิสาวผมทอนามอเธอือฟีที่ำลันอนอยู่บน้นไม้ประำอเธอ
ใบหน้าอเธอำลัประับไป้วยรอยยิ้มที่แสนะหวานออมา่อนะหลับาลไปแบบว่ามันือนที่อยาะนอนมาที่สุเลย้วย่อนะหนีโลวามริเ้าไปในโลอวามฝันที่แสนะสวบสุมาว่าปินั้นือิรรมลอเวลาที่ผ่านมา
เมื่อเป้าหมายอเหล่านั่าหลับไปเรียบร้อยลัพวเาถือ้นธนูออมา่อนะยิออไป้วยพลัเวทย์นมันพุ่ผ่านอาาศนเิเสียรีร้อออาาศออมาแน่อนว่าพวอัศวินมัรทุนสามารถรับรู้ารอยู่อบพวมันไ้ราวับารหายใ
ฟึบ!!
ลูธนูที่โนยิออมาโนเพลิสีทอเผาทำลายนไม่เหลือาเลยสายาอฟีที่ำลัะนอนหลับห็ลืมาึ้ยมาอีรั้่อนะปลปล่อยเวลาออมามันเิาารหน่วเวลาที่เธอรายเวทย์เอาไว้่อนหน้าที่ะเินเเามาเลย
้อเสียเพียหนึ่เียวอมันเลยือารินพลัเวทย์มน์ที่มามาย
ฟีลืมาึ้นมามอนิหน่อยอนะสบัมืออัวเอ่อนปราบอลเพลิสีทอพุ่รไป้วยวามเร็วมานระทัมัระทบเป้าหมายนระเบิออมา้วยวามรุนแรเินว่าะทนทานไ้นร่าายอมันโนเผานลายเป็นเถ้าถาน
หิสาวทำารบีี้เียามสบายอารม์โยไม่ทันทราบเลยว่ามีนแอบมออยู่ส่วนนที่แอบมอ็ำลัยมือึ้นมาบีบมูัวเอ่อนะพยายามห้ามเลือที่ำลัะปะทุออมาอเามันเป็นารยั่วย้วนที่น่าับมาริ!!
" สัส่วนที่สมบรู์แบบอเธอมุนอันราย่อ้าเสียริฟี!! "
ริวโะพูับัวเอเบาเพราะยัไ็ามนอฟี็ำลัับามอเามาว่าพวนั่าที่โนส่มาโยพวุนนาไร้สมอมาว่าอี้าอันรายนานั้นเลยหรือยัไเนี่ยแ่มาับามอแ่เธอนั้นูีเินไปสำหรับลูรึ่มัร!!
นัยน์าสีทอำลั้อมอไปยัหลั้นไม้้นหนึ่ที่มีร่าออ์ายที่่าน่าวาลัวในฝีมือารรบอพระอ์ที่เรียไ้ว่าเทพสรามลมาุิแถมยัมีใบหน้าที่หล่อเหลานาสาวๆยั้อลไปุำลัลายเป็นพวโริามผมอยู่!!
ไม่ใ่ว่าไม่เยามิสาวที่อบหรอนะแ่พอมาโนเอแบบนี้ผมว่ามันน่ายะแยว่ะ เอาามรใรเาะยอมเปลี่ยนมาอบัวผู้ไ้ละ
นเาเยอบผู้หิมา่อนะเปลี่ยนนะยาแ่้อใ้เวลามาๆเลยแหละรับ...อนนี้ผมเอ็ยัไม่ินับารพูแบบผู้หิ้วยถ้าายแล้วมาเออะไรแบบนี้อโนลบวามทรำ่อนเลยีว่าเพราะยัไ็้อมานั่เศร้าิถึโลัวเอ
" เห้ออ อนแิเว่าผมมีเสน่ห์รไหนบาละ "
" ทุอย่าเลยรับท่านฟี แถมารพูอท่านเอ็เป็นเสน่ห์อี "
" แบบนี้้อระวััวอีหลายเท่าละ เอแ่พวโริ!! "
" อ..เออ ท่านฟีรับ ร่ามัรอท่านเป็นแบบไหนันรับ "
" เอาไว้รอูเอนะ ฮ่าฮ่า "
ฟีหัวเราะออมาอย่าอารม์เพราะอนนี้เป็นเวลาโปรอเธอเลย่วเวลาอนเที่ยวันราวับว่ามีนมา่อยลูบหัวลอเวลาเลย่อนที่พระอาทิย์ะหายไปหลัท้อฟ้าละแน่นอนว่าพลัเวทย์อผมเอ็เยอะพอสมวรเลยละมั้
ถ้าะถามว่าพลัเวทย์อผมเยอะนาไหนอนนี้ผมยัไม่เยเหนื่อยแบบแปลๆเลยสัรั้มีแ่ะเพิ่มึ้น้วย้ำร่ามัรเอผม็ไม่เยิะใ้เลยสัรั้นอาพลัอผมอนนี้็เยอะพอะวาล้าอาาัรสัแห่ไ้ละ
หิสาวผมทอสูอาาศหายใเ้าเป็นรอบแร่อนะมอไปยัท้อฟ้าทิศทา้านเิอัวเอในสายาอเธออนนี้ยัเห็นสิ่บเียวันเสมอเลยือท้อฟ้าที่ำลัเป็นท้อฟ้าแผ่นเียวันเลย้วยอยู่ีๆ็รู้สึเศร้าใแบบแปลๆ
" ท่านฟี ท่านร้อไห้อยู่เหรอ "
" ......... "
ฟีไม่อบลับไปแ่ำลัับไปบริเวแ้มวามืออนเอ่อนะสัมผัสไ้ว่ามีน้ำาไหลออมาริ่อนะพยายามวบุมแ่มัน็เปร่าประโยน์อย่ามาเลยแหละยิ่พยายามมาเท่าไรมัน็ยิ่ะไหลออมาแรเท่านั้นเสียอนที่ำลัร้อัออมา
อนนี้ผมำลัปล่อยให้มันไหลออมาให้หมเลยน้ำาเนี่ยผมเอ็อยาะหยุอยู่หรอนะแ่อนนี้มีแ่ปล่อยนะวามรู้สึที่วิ่เ้ามามันมีทั้วามิถึและวามสับสนเป็นอย่ามาเลยแน่นอนว่ามีนสนใมาเลย้วยแหละ
อนนี้โลเ่าอผมเอ็ำลัะบารศึษาระับปริารีอสาา่าสุท้ายอย่าลเอ!!
อีแ่ไม่ี่ปีผมเอ็ะสามารถทำานหาเินมาเลี้ยรอบรัว้วยอารม์วามสิ้นหวัอผมเนี่ยะพอมีใรเ้าใเราบาไหมนะอนนี้ผมำลัปล่อยายปล่อยใ่อนะนอนลบนึ่ไม้แน่นอนว่าเธอำลัปัเอาราบน้ำาออไป่อน
" ทำเ้าถึไ้ร้อไห้ละฟี "
" ราเทีย นั้นื่อผม "
" เ้ายัไม่ไ้อบำถาม้าเลยนะฟี "
" ็ไม่รู้สินะ "
ำอบอหิสาวรหน้าทำเอาายหนุ่มถอนหายใย้วย้วยเหนื่อยว่าปิ่อนยมืออัวเอลูบเส้นผมสีทออนรหน้าราเทียนั้น ือ ื่ออเธอที่ะมอบให้ับนที่สนิทพอสมวรเลย้วยสิเา่อยๆลูบ่อนะยิัมออมาเล็น้อย
" อืมม "
" ลูบแบบนี้็รู้สึีไปอีแบบนะ "
" อี้~~ โริ!! "
ความคิดเห็น