คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : องุ่นโลหิตล่ะ
ทา้านสาวรับใ้และบรราอัศวินที่ามมาุ้มรออ์หิเสี่ยวไป๋ ่าะลึับภาพรหน้าที่ปพีเิารเปลี่ยนแปลทันทีทันใ มันเป็นพลัที่เหนือินาารอพวมัน แถม่อนหน้าที่ะเิารเปลี่ยนแปลทุอย่า อ์หิเสี่ยวไป๋ไ้หันไปุยับอะไรบาอย่า!? พวเธอและเหล่าอัศวิน่ามอไม่เห็นว่าเป็นัวอะไรันแน่ที่ลมือทำ
ถ้าหามอไม่เห็นเหมือนอ์หิะถอยห่าาุหนึ่พอสมวร พร้อมับสายาเหยียหยามที่้อมอไปยัอาาศที่ว่าเปล่ารหน้า หรือ ว่าเป็นัวนที่อยู่เหนือสามัสำนึยืนอยู่รนั้นเหรอ!? แน่นอนว่าเหล่าสาวใ้และอัศวินเผ่าเลือ่าเลือที่ะลืมีว่า ถ้าหาสสัยมาเินไปมีหวัีวิแสนเล็น้อยอพวมัน้อสัเวยให้ับวามอยารู้
ทา้านเสี่ยวไป๋เอ็เรียไ้ว่าเมินเย่ารอยู่อวิาร้ายเฮียวโอย่าสมบูร์ ่อนะหยิบเอาถุเมล็พันธุ์ออมา เธอทำารแ่ายให้ับทุน่วยันลเมล็ แน่นอนว่ามันินเวลาเพียไม่นานแ่สามสิบนาที ทุอย่า็เสร็สิ้นโยสมบูร์ เสี่ยวไป๋ส่สัาให้ลาเอาสัว์ร้ายที่พวเราับไ้ระหว่าทาออมา ถึเวลา้อลมืออย่าริั
“ รีเอาเลือพวมันไปรเหล่าเมล็พันธุ์รหน้า ”
“ อรับอ์หิ ”
อัศวินเผ่าเลือลาเอาสัว์ร้ายที่ไร้ทาสู่รไปยัแปลที่มีเมล็อุ่นโลหิ ปาอพวมัน่อนะเริ่มสาเลือให้ระายไปทั่วบริเว พวเาทำแบบนี่้ำไป้ำมานระทัพื้นินเปียไป้วยเลืออสัว์ร้าย ลิ่นาวอมันที่ระายไปทั่วบริเว ทำเอาเลยเอลฟ์ที่พาิัวมา้วย้อสั่นสะท้าน้วยวามหวาลัว ลัวว่าะเป็นพวมันเอ
ที่้อสัเวยีวิให้ับแปลผัประหลา!! ทุอย่าเป็นไปามระบวนาร เมล็พันธุ์ที่แปลประหลาำลัถือำเนิบนโล ผลไม้ที่เปลี่ยนเลือและแร่ธาุในปพีมาเป็นสารอาหารอัวเอ เพื่อให้ำเนิผลไม้โลหินิแรอโล เมื่อแน่ใว่ามันไม่มีอะไรอี เสี่ยวไป๋็เริ่มอธิบายารทำานอพวเอลฟ์ว่าใหู้แลสวนอัวเอยัไ ระหว่าวันนั้นเอ!!
โยเสี่ยวไป๋ะทิ้อัศวินบาส่วนเพื่อให้พวเา่วยับาูเหล่าเลยถ้าิหลบหนี และ ยัเป็นำลัในารออล่าสัว์ร้ายรร้าอี้วย พวนี่เป็นแหล่สารอาหารสำัอเมล็พันธุ์เลย โยที่ทุนไม่ทันสัเ ้นอ่อนไ้แทยอแหน่อเรียบร้อยแล้ว แถมพวมันยัเิบโ้วยวามเร็วที่ยาะินนาารอี้วย ะเิบโเ็มที่ในสอวันสอืน
ส่วนวันที่สามะมอบผลผลิแสนวิเศษให้พวเราลิ้มลอ วิาร้ายที่ลอยัวไปมา้วยท่าทีแสนเ็บปว็้อมอเหล่าเมล็พันธุ์รหน้า้วยสายาลึลับ เาแ่สร้ามันให้ับลูศิษย์ัวน้อยอัวเอ ที่เหลือ็ปล่อยให้เธอัาร้วยัวเอะีว่า ไม่ว่าเผ่าไหน่า็มีพวโลภมาเสมอ แถมพีรหน้าเอ็เป็นสมบัิแสนยั่วยวนอี ะัยัไัน
‘ เสี่ยวไป๋~~~~ ไม่เอาน่า~~ อาารย์นะแ่อยาให้เ้ายอมรับเท่านั้นเอริริ๊~~~ ไม่มีุประส์แอบแฝแน่นอน!! ’
‘ แุ่อ้าปาเรา็มอเห็นลิ้นไ่แล้ว!! วิาโริ!! ’
ูท่าาระรับเ็สาวัวน้อยเป็นศิษย์มันยัเป็นวามฝันที่เินะเอื้อมถึอวิาร้ายเฮียวโ อย่าน้อย็ไม่ใ่ภายในปีสอปีอย่าแน่นอน ้วยบทเรียนอีหลายอย่าเสี่ยวไป๋ึ้อยุ่วุ่นวายไปอีสัพัหนึ่ ทา้านวีนอย่าเลวีธานเอ็พอะทราบารระทำอลูสาวัวเอเสมอ เนื่อมาาเธอเอ็มีสายสืบที่อยู่เีย้าลูสาวัวน้อย!!
แม้ะไม่่อยเ้าใารระทำอเสี่ยวไป๋ัวน้อย เธอ็ยัสนับสนุนไป่อน ไม่แน่ผลที่ออมาอาสร้าวามะลึให้ับทุฝ่าย วันเวลาไหลผ่านไปอย่ารวเร็ว เหล่าอัศวินเผ่าเลือยัทำหน้าที่อัวเอออล่าสัว์รร้าเพื่อเอาโลหิพวมันไปรแทนน้ำให้ับ้นไม้ประหลา พวมนเิบโอย่ารวเร็วในทุวินาที ะมอเห็นารเิบโที่ัเน
ัสิ่มีีวิที่เ็มไป้วยพลั!! พวเอลฟ์เอ็ไม่เสียื่อที่เป็นลูรัอธรรมาิ เพียไม่นานหลัาปรับัว็สามารถะปริมาารรเลือให้ับ้นไม้ปีศา!! หลายนไม่เ้าใเ่นันว่าทำไมบรรยาาศที่วระเ็มไป้วยลิ่นาวเลือสัว์ร้าย มันลับแทนที่้วยลิ่นหอมหวานออไม้แทน!! มันแปลประหลาเินไป แม้แ่พวเอลฟ์็ไม่เ้าใเ่นัน
้นไม้แปลประหลาที่ื่มเลือแทนน้ำ!! แม้ภายในภูมิปัาอเผ่าเอลฟ์็ไม่น่าะมี้นไม้รหน้าอย่าแน่นอน ราวับว่ามันพึ่ปราัวออมาบนโลอย่าไรอย่านั้น!! เมื่อมาถึวันที่สามทุนสามารถมอเห็นถึารเปลี่ยนแปล มันมีผลไม้เป็นพวสีม่วแแสนลึลับ ลิ่นหอมอมันสามารถหลอล่อเผ่าเลือไ้อย่า่ายาย เป็นอวัาสวรร์
เสี่ยวไป๋เอ็แทบอใไม่ไหวเ่นัน หลัา้อเ็บัวอยู่หลายวันละนะ ามริสามวันมันวรผ่านไปเร็ว ทว่าสำหรับเ็สาวแล้วมันผ่านไป้าเหลือเิน!! ินแนรร้าที่ไร้สิ่มีีวิและเ็มไป้วยเศษหินเศษฝุ่นไ้เปลี่ยนแปลไปาหน้ามือเป็นหลัมือ ภาพรหน้าเป็น้นไม้ประหลาที่มีผลไม้มามายนับไม่ถ้วนประับอยู่บนิ่อพวมัน สุยอ!!
“ อุ่นโลหิ!? ผลไม้ประเภทเียวับอุ่นสินะ แถมสีอมันยัเป็นม่วแอี้วย ลูเอ็ให่พอสมวรเลย ”
เ็สาวเผยรอยยิ้มออมาเล็น้อย สอเท้าที่้าวเินรไป้านหน้ามันเ็มไป้วยวามส่าาม มือเรียวอเธอเอื้อมไปเ็ผลไม้วิเศษมาหนึ่ลู อนแรเหล่าสาวใ้เอ็้อาระห้ามอ์หิมิให้ทานสิ่ใมั่วั่วไปหม ทว่ามันสายเินไป เมื่อปาน้อยๆที่ภายในมีเี้ยวแสนน่ารัน่าัู่หนึ่ัลไปบนผลไม้ รสาิแสนหวานละมุ่นแถมยัเปรี้ยวนิหน่อยอี้วย
รสสัมผัสรุบรอบพอสมวรเลย น้ำผลไม้ที่ไหลรินาริมฝีปาอเสี่ยวไป๋ ลไปบน้นออเธอ ทำให้ปัุบันมันูยั่วยวนเหลือเิน แม้ระทัสาวใ้ยั้อหน้าแ่ำ้วยวามเินอาย เสน่ห์ที่ยาะ้านทาน!! เ็สาวที่ลิ้มลอรสาิเสร็็เริ่มเลียริมฝีปา้วยปลายลิ้นน้อยๆอัวเอทันที สุท้ายโยนรึ่ลูที่เหลือเ้าปาัวเอ้วยท่าทีมีวามสุ~~
“ เรา้อารเลยเผ่านแระที่มีวามเี่ยวา้านารบ่มเพาะสิ่มึนเมา ้วยผลไม้รหน้ามันะสามารถทแทนโลหิที่เผ่าเลือ้อารไ้อยู่ ”
ำล่าวที่บอว่าทแทนโลหิ มัน่าเป็นอะไรที่น่าะลึเหลือเิน มันะ้อสร้าผลระทบอย่ามหาศาล่อเผ่าเลือในปัุบัน!! ้วยำนวนประารเผ่าเลือในปัุบันมีมามายมหาศาล แล้วอาหารอพวเราที่สามารถับวามระหายิบเถื่อนอัวเอไ้ ย่อมเป็นโลหิ่าเผ่าพันธุ์ มันึพอะ่วยเหลือพวเราในารับวามระหายลไ้!!
อัศวินำนวนหนึุ่้มรอปป่อสาวใ้ส่วนพระอ์ไปยัเมือเลยสราม เผ่านแระเอ็พอมีอยู่ำนวนหนึ่เ่นัน นอาเรื่อพวาร่า็ย่อมเป็นารบ่มเพาะพวอมึนเมานี่แหละที่เป็นสุยอ!! แถมยัเป็นพันธมิรับเผ่าเอลฟ์อี้วย ึไม่น่ามีปัหา้านาร่อยีันทีหลั เอาไปเป็นอวัให้ท่านแม่ประหลาใเล่นีไหมนะ!?
‘ เป็นไ~~ เป็นไ๊~~ เริ่มสนใอย่าเป็นลูศิษย์้าหรือยั!? บอเอาไว้่อนเลยว่าแ่หนึ่ันีออาารย์็สามารถสัหารเทพเียนไ้ในพริบา!! ’
‘ โม้~~ โม้~~ นโห~~ เรานะไม่เื่อนลวโลหรอนะ!! ’
วิาร้ายเ็มไป้วยวามโศเศร้า เาแทบะรีร้อโหยหวนเลย็เป็นไปไ้ เสี่ยวไป๋แอบอมยิ้มเล็น้อยับท่าทีทุ์ทรมานอวิาร้ายเฮียวโ!! เหมือนว่าเธอะมีนิสัยที่ไม่ีิัวมาเสียแล้วสิ!? นัยน์าอเสี่ยวไป๋แสอออย่าัเนถึวามสุเมื่อ้อมอเห็นนอื่นเือร้อน!! เพียไม่นานนั เลยที่เธอ้อารัว็เินทามาถึแล้ว
“ ถวายบัมอ์หิแห่เผ่าเลือ ้าผู้่ำ้อยะทำามวามปรารถนาอท่าน ”
“ เราหวัว่าเ้าะมีวามสามารถอย่าที่ว่ามา ”
เสี่ยวไป๋ล่าวออมา้วยท่าทีนิ่สบ พร้อมับว้าเอาผลไม้ที่สุำลัี เหมาะสำหรับารเอาไปบ่มทำไวน์แเหลือเิน!? ่อนะส่มันไปทานแระรหน้าน อีฝ่ายล้าๆลัวๆพยายามไม่แสท่าทีเสียมารยาท่ออีฝ่าย เมื่อรับมา็ปราวามไม่เ้าใอยู่พอสมวร ทว่าเ็สาวเผยรอยยิ้มามออมาแทน ทำเอาอีฝ่ายะลึแ็้า!!
“ เรานะน๊า~~~ อยาไ้ไวน์ั้นเลิศที่สร้าาผลอุ่นโลหิในมืออเ้า!? พอะทำไ้ไหม!? ”
“ อรับอ์หิ พวเรายินีะหมัไวน์แ้วยผลไม้นี่แน่นอน ้าเป็นปรามารย์้านนี้ ”
“ โอ้~~~ ถ้าอย่านั้น็าหวัไ้สินะ!? เราหวัในไวน์ที่เ้าทำอยู่น๊า~~~ ”
เสี่ยวไป๋ล่าวออมา้วยน้ำเสียี้เล่น แถมยับอว่าถ้าหา้อารสิ่ใ็ให้สั่ารเหล่าอัศวินไ้เลย มันเป็นอำนาพิเศษละนะ เมื่อไม่มีอะไรที่เธอ้อลมือทำอี่อไป ็บอให้เหล่าสาวใ้เ็บเอาอุ่นโลหิลับไป้วย ท่านแม่อาะอบอนยัไม่ไ้แปรรูป็เป็นไ้ ่วเวลาอาหารเย็นทุอย่ายัเหมือนเิม ท่านแม่็ยัอบป้อนอาหารเธอเ่นเิม
“ แหม~~ แหม~~ เสี่ยวไป๋ัวน้อยอหม่าม๊ายัน่ารัเหมือนเยเลยนะ~~ เอาอ๊าม~~ ”
“ อ...อ๊า~~~ ”
มันทั้อร่อยและยัอบอุ่นอย่าบอไม่ถู เมื่อทานอาหารเสร็็ะมีพวอหวานและผลไม้!! แน่นอนว่าอุ่นโลหิเอ็โนเอามาัเรียนอย่าสวยามบนานพร้อมทาน!! วีนอย่าเลวีธานเอ็สนใผลไม้รหน้าเ่นัน ลิ่นอมันหอมหวานและยั่วยวนอย่าไม่น่าเื่อ แม้แ่เธอเอ็ยัแทบ้อมน์ เมื่อไ้ลิ้มลอ็พบว่ามันอร่อยมา!! แถมยัเหมือนโลหิบริสุทธิ์!! เหลือเื่อ!!
“ บอหม่าม๊ามาเลยนะว่าไปเอาผลไม้แบบนี่มาาไหน ”
“ เอ๊ะ~~ เอ๊ะ~~ ร...เราเอ็บอไม่ถูเหมือนัน ”
เสี่ยวไป๋ล่าวออมา้วยท่าทีเินอาย ่อนะมอไปยัุนั้นอห้อ ะเห็นวิาร้ายที่ทำารั้ล่อถ่ายภาพสมัยโบราอยู่ แถมเป้าหมาย็เป็นพวเราสอแม่ลูอี โธ่!! เาเป็นนที่ั่วร้ายเินไปแล้ว เลวีธานเอ็ไม่ิะบีบบัับลูสาวัวเอมาเินไป เราทุน่ามีวามลับเสมอไม่เว้นระทัเธอเอ เธอึเลือะเมินเย่อมันแทน!!
“ ท...ท่านแม่แบบนี่มันน่าอายแถมไม่ี ”
“ ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ~~ เสี่ยวไป๋ัวน้อย็ออะน่ารันานี่~~ ”
วีนเลวีธานทำารป้อนอุ่นเ้าไปภายในปาน้อยๆอลูสาวัวน้อย ที่ไม่ธรรมา ือ เธอทำารสอปลายนิ้วเ้าไปภายในปาอเสี่ยวไป๋้วย เ็สาวเอ็อบสนอ้วยารูและเลียปลายนิ้วอท่านแม่ัวเออย่าไร้เรี่ยวแร!! ทา้านวิาร้ายเฮียวโเหมือนไ้รับุมพลัานที่ไร้ีำั!!! สุยอ!!! ู่แม่ลูที่ผิศิลธรรมสุยอไปเลยรับ
‘ อ...อึ~~ อือ~~ ไม่าิเลยว่า้าัรพรริมัรนมะพบเอเส้นทาโลใบใหม่รหน้า!! ยูริ เป็นำที่หนัแน่แฝไป้วยวามรัที่ไร้พรมแน ’ วิาร้ายที่เริ่มร้อนไห้นน้ำมูไหลนูไม่ไ้!! ประทับใ!! รารึใ!!
ความคิดเห็น