คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : โจ๊ก RE
ลู่เหมย
้าวเินเ้ามาภายในห้อรัวเบื้อหน้าอน
พวแม่รัวไม่อยู่เนื่อมาารัเียและลัวว่าะมีปัหาามมาหา่วยเหลือเ็สาวอย่านา
มือเรียวบาสัมผัสวามุ้นเยในาิ่อนอนเอพร้อมับทำารลูบไปามเียรหน้า
มีมีอยู่้วยเป็นประายสวยามสุยอ
นัยน์าู่นั้นเปล่ประายออมา
ไม่รอ้าเินไปยัหม้อเปล่าสอหม้อรหน้า
เา้อาระทำอาหารออมาทานเอแม้ว่าะ้อเสียเวลานานแ่แลมา้วยวามอร่อยอมันแล้วนับว่าุ้ม่า
ร่าอเ็สาวที่เินมลิ่นามหาวามหอมละมุนที่ปลายมูอนเอไปทั่วห้อรัว
สอเท้า้าวเินไปอย่ารวเร็วหยิบเอาถุ้าวสารที่หอมเป็นอย่ามาออมา
มันเ็มไป้วยเมล็้าวสีทอสวยามเป็นอย่ามา อย่าแรที่เา้อารทำเป็นารเทน้ำสอไปทั้สอหม้อรหน้าเอาแบบพประมาะพร้อมับทำารเรียมพวมันเอาไว้ให้พร้อม
เรียมเาถ่านที่ไม่ร้อนมานเินไป
ร่าบาทำารเรียมเรื่อใน
อาร่าาย้อารเรื่อในสำหรับารปรุอวัยวะภายในนั้นเอ อย่าแรเป็นารเรียมับหมู
เี่ยี๊หมู ไส้อ่อน ทุอย่ามัน่าสุยอเป็นอที่ส่ลิ่นหอมออมาอย่าัเนทำเอาท้อ้อร้อออมา้วยวามหิวเสียแล้ว
แ่ารเรียมารมันเสียเวลา
เาึไ้ทำารหันพวมันเป็นิ้นบาๆพอีำ
่อนะเอาไปุับแป้ทิ้เอาไว้สัแปปหนึ่
ลู่เหมยหันมาทำอาหารอนเอ่อไป้วยารประูหมู่อนะเท่ลไปบนหม้ออีใบหนึ่
ปล่อยทิ้เอาไว้พร้อมับปิฝาเสียอี
ทุอย่าโนทำเอาไว้้วยนเียวอย่าเ็สาววัย 12 หนาวภายในห้อรัว
ภาพรหน้าสร้าวามะลึ่อสาวใ้นาม
หลหล เป็นอย่ามา นา้อมอร่าผอมแห้ำลัพยายามทำอาหารออมา
ว่าแุ่หนูลู่เหมยไม่เยเ้ามาทำอาหาร้วยัวเอแม้แ่รั้เียว
้วยสภาพร่าายที่อ่อนแอ เส้นีพรเอ็เสียหายั้แ่เิ
ไม่มีวิาอสูรสถิิอี้วย
พอน้ำุปเริ่มเือไ้ที
ลู่เหมยทำารหยิบเอาราผัีับหัวไเท้าหันเทลไปเพื่อะทำน้ำุป่อ
ทิ้เอาไว้่อน เาหันมาสนใับเรื่อในที่สุแล้ว็ทำารัออมาพร้อมับอแรหลหลเล็น้อยในารเปลี่ยนหม้อใบใหม่
้าวสารสีทอที่ล้าทำวามสะอาเรียบร้อยแล้วเทลในหม้อพร้อมับน้ำเปล่า
ั้ไฟอ่อนๆเพื่อไม่ให้มันทำลายรสาิออาหารที่ำลัะทำ
ลิ่นหอมลอยออมาอย่า่อเนื่อส่ผล่อท้อน้อยๆอสาวใ้หน้าายอย่าหลหล
นา้อมอพร้อมับพยายามลืนน้ำลาย้วยวามยาลำบา
ลู่เหมยทำารปเนื้อหมูที่ส่อประายเาามราวับอัมี!!!
“ สุยอ ้าไม่ิเลยว่ามันะอแบบนี้อยู่้วย
”
“ นั้นเป็นเนื้อหมูอสูรั้น 3
เ้า่ะ ุหนูลู่เหมย ”
ร่าอเ็สาวที่หยิบเอาิแ่ออมาอายุประมา
30
ปี มันนับว่าเป็นสมุนไพรเลย็ว่าไ้
เาทำารหันพวมันเล็น้อยเพื่อให้มันสามารถระายรสาิแท้ริออมาไ้
าม้วยโลสำหรับารปเนื้อ เาพยายามใ้แรายเท่าที่สามารถทำไ้ในารปเนื้อภายในโล
่อนะทำารปรุมัน้วยเลือ ผริไยำ
นวให้เาันับเนื้ออหมูที่ะเอาออมาทำ าม้วยไ่ไ่อีหนึ่ฟอ
เาอบแบบแปลใหม่
ทุอย่าเรียมพร้อมแล้ว็หันไปเท่ิลไปในหม้ออุปที่ำลัเือ เาทำารเี่ยวมันอีเล็น้อย่อนะทำารปิฝาหม้อ
มาทา้านอฝาหม้อที่ำลั้ม้าว
เาเริ่มทำารนให้เป็นระยะเพื่อไม่ให้้าวมันิ้อนอหม้อแล้วไหม้เอา
ลิ่นหอมอมันลอยออมาอย่าัเน ารใ้เรื่อปรุแบบมีประสิทธิภาพนับว่าหายาในยุีนโบรา
แถมยัเป็นโลแฟนาีผสมำลัภายในอี้วย
พอถึเวลาไ้ทีแล้วเาทำารใส่น้ำุปลไปผสมับโ๊ที่เริ่มไ้ที
าม้วยเนื้อหมูปที่ทำเอาไว้่อนหน้า อย่าไร็ทำินเอแ่สอนไม่้อัวลเรื่ออนอื่นเท่าไร
เวลาไหลผ่านไปนระทัน้ำุปเือบหมหม้อแล้วลู่เหมายึยอมหยุารทำอาหารมื้อแรอนเอ
ลิ่นหอมเป็นอย่ามา
เาทำารัใส่ถ้วยอนเอ
สีาวทออเนื้อโ๊ที่แสออมามันสุยอเป็นอย่ามา
ามมา้วยลิ่นหอมามธรรมาิอมันเอ ทำารัแ่อีเล็น้อย้วยไ่ไ่ิบ ิ
ผัี และเรื่อในที่เรียมเอาไว้แล้ว ทำออมาสอถ้วย้วยัน
ทุอย่าเป้นไปามแผลเลย็ว่าไ้
หลหล
้อมอ้าว้มรหน้า้วยสายาที่เ็มไป้วยวามัวลเป็นอย่ามา
มันหอมและน่าทานนเินไป
แ่ว่าพริบาเียวุหนูลู่เหมยเปิารินเป็นนแร้วยารเป่ามันให้หายร้อนเสียั
ฟู ฟู สาวใ้อย่านาเอ็สมวรเริ่มทานไ้แล้วแม้ว่ามันะไม่เหมาะสม็าม
ลิ่นหอมที่ราวับะทำให้นาหลใหลในอาหารรหน้า
ไม่้อปรุเพิ่มเ็มอะไรอี่อไปแล้ว
อาหารรหน้าอาบอไ้เลยว่าเป็นสุยอออาหารเ้าแสนอร่อยหรืออนป่วยที่ินไม่ไ้เท่าไร
ำแรวามหวานละมุนอเมล็้าวสีทอที่ึมออมาาารเี่ยวเป็นเวลาพอสมวร
มันหลั่ไหลออมาอย่าัเน
หวานละมุ่นแถมเนื้ออหมูเอ็อร่อยเป็นอย่ามา
มันแปลมาที่เนื้อหมูปไม่มีมันแม้แ่น้อย
ุหนูลู่เหมยทำารสับพวมันละเอียนาไหนันแน่ เรื่อในที่ใส่มาเอ็ไม่าวมา
แถมยัอร่อยเป็นันเออี้วย ำเียวบ่บอถึรสาิแห่สวรร์
“ อร่อยมาเ้า่ะ
บ่าวไม่เยินอาหารที่อร่อยนานี้มา่อนเลย ”
“ ใ่ไหมละ อร่อยเนอะ ”
เสียหวานที่ัออมาพร้อมับรอยยิ้มบนใบหน้า
สำหรับนทำอาหารอย่าเาแล้วอแ่นินอาหารบอว่าอร่อย็พอแล้วละ
เพียไม่นานอาหาร็หมลไป ลู่เหมยัไปเลย 3 ถ้วย
แ่สำหรับหลหล้อบอว่าสุยอมาว่า 5 ถ้วยนหมหม้อ
ินเสียุ้ม่าราาวามเหนื่อยเลย
พวเราใ้เวลาที่เหลือสำหรับารทำวามสะอาภายในห้อรัวหลัาารใ้าน
มู่เหมยถอนหายใออมาเล็น้อยับวามอิ่มอนเอ
สุท้าย็้อออมาาห้อหลัาทานอาหารเที่ยบลไป เหลืออีหนึ่มื้อ
เนื่อมาานเป็นแ่เ็สาวไร้พรสวรร์เท่านั้นเอ
โนเมินาวามรัอบิาและมารา
ารทานอาหารแบบในนิยายทั่วไปึไม่มีเสียหน่อย
แ่ไ้ทานอาหารสำหรับนใ้นหนึ่เท่านั้นเอ
ลู่เหมยมอร่าายอนที่าสารอาหารอย่ารุนแร้อไ้รับารปรับปรุอย่ารวเร็ว
ร่าอเ็สาวที่ำลัล้มัวลนอนบนพื้นห้า
สัมผัสับวามเย็นสบายอลสายลมแห่ธรรมาิ
่อนะ่อยๆหลับาลพร้อมับทำารลูบท้อที่ินอิ่มเป็นรั้แร
รสาิออาหารที่แสนอร่อย เพียไม่นาน็นอนหลับไปทั้แบบนั้นท่ามลาธรรมาิ ารแ่ันมันรุนแรว่าโลปัุบันเสียอี
ถึับ้อเ่น่าพี่น้อร่วมสายเลือเลย็ว่าไ้
ทุนเป็นศัรูเท่านั้นเอ
ลู่เหมยื่นึ้นมาอีรั้หนึ่เป็นอนเือบเย็นพอี
อาหารเอาเป็นอสไม่เสียหายอย่าแน่นอน เาทำารมอหาิ่ไม้พร้อมับทำปลายแหลมออมา
ร่าบาราวับอมบี้ำลั้อมอไปยัปลาสใหม่รหน้า
พวมันะลายเป็นอาหารเย็นอเายัไละ
่อนะเริ่มารออล่าไ้เรียมใบไม้ที่มีนาให่พอสมวรเอาไว้สำหรับารนย้ายออไปาบ่อน้ำแล้ว
เส้นผมสีำสยายไปามสายลมมาพร้อมับรอยยิ้ม เสียั ึ!!
ึ!! ึ!! ัออมาอย่า่อเนื่อพร้อมับร่าไร้วิาอปลาที่้อายลไป้วยน้ำมืออลู่เหมย
ภาพอเ็สาววัย 12
หนาว ที่ำลัทำารัารปลาที่ออล่ามาไ้ถึ 10 ัว นับว่าเป็นวันที่โีมาวันหนึ่เลย
นระทัมีร่าบาอสอเ็สาวัออมา้วยุสีแเป็นเอลัษ์
แม้ว่าะามมา้วยมารยาทแ่เนื้อในไม่แ่าาอี้หมาสินะ
เริ่มสสารพวผู้ายแล้วสิ
“ พี่สาว่ำถึนา้อออมาล่าปลาเลี้ยินเลยหรือเ้า่ะ
”
“ อย่าไ้พูแบบนั้นับพี่สามเลย
นาแ่ไม่ไ้รับวามรัาบิาเท่านั้นเอ ”
เสียอเ็สาวที่นที่ล่าวออมาโยแน่นที่ำว่า
วามรัอบิา ออมาอย่าัเน ราวับารใะยั่วโมโห ลู่เหมยให้แสท่าทาน่ารัเียออมา
แ่ว่าภาพที่แสออมามันไม่เป็นไปามแผนอเ็น้อยเบื้อหน้า
นอาเาะไม่สนใแล้วยัเ็บอเสร็แล้ว้วย
“ ถ้าพวเ้ามาพูแ่เนี่ย็เิออไปะ
มันเสียเวลาอ้า ”
“ เ้า!!! ล้า ”
ไม่อบโ้แ่ทำารยัไหล่เล็น้อยพร้อมับเินออไป
วันนี้เป็นอาหารที่เรียม้อน้า่ายสำหรับเาเลย
มาถึภายในห้อรัวไม่้อล่าววาาอยืมอุปร์
เาทำารถอนเล็ปลาออมานหมพร้อมับเอาเรื่อในออมาอทิ้ไว้ อย่าไร็ไม่ินอยู่แล้ว
้าวเปล่าอีสัหม้อหนึ่็นับว่าเพียพอ่อวาม้อารแล้ว
หลหลทำารเฝ้าระวัอันรายาพวสาวใ้ที่อาะพยายามผสมยาพิษเพื่อหวัสัหารุหนูลู่เหมย
ประมา 20
นาที ที่้าวหุสุน่าทานเป็นอย่ามา
ส่ลิ่นหอมลอยออมาอย่าัเน
“ ุหนูลู่เหมยพร้อยแล้วเ้า่ะ ”
“ อืม พวเราไปันเถอะ หลหล ”
ร่าอเ็สาวและสาวใ้เินมาถึบ้านไม่สิ
ระท่อมเ่าๆหลัหนึ่เสียมาว่า มันไม่น่าะอยู่ไ้เลยให้ายสิ
เาทำาร่ออไฟเล็น้อยโยหาิ่ไม้มา 10 อันพร้อมับเสียบปลาเอาไว้
่อนะเอาไปย่าที่อไฟรหน้า
เาทำารโรยเลือและพริไทยเล็น้อยเป็นารปรุแ่รสาิ
ลิ่นหอมอปลาย่าลอยออมาเป็นธรรมาที่ท้อน้อยๆอพวเราะร้อำรามออมาราวับสัว์ประหลาเลย
ถ้าไ้ลอลิ้มลอรสาิมันสัรั้หนึ่ย่อมไม่มีทาลืม แ่ว่าเวลาแห่วามสุมันบลเร็วไปหน่อยเท่านั้นเอ
ร่าอายวัยลานที่้าวเินออมา
“ ุหนูลู่เหมย นายท่าน้อารพบอรับ ”
“ อืม รอไป่อน้าำลัิน้าวอยู่ ”
เสียหวานอเ็สาวที่ล่าวปิเสธทุอย่า
เนื่อมาาท้อน้อยๆอนเอำลัหิวเป็นอย่ามา
ินเพียไม่นาน็้อเินามร่าอพ่อบ้านราไปยัวนหลัอระูลหยาแสนยิ่ให่
เป็นระูลที่รอบันเสียริเลย ลู่เหมยเินไปินปลายย่าภายในมืออนเอไป
เหลือ 2 ไม้ เนื่อมาาหลหลยอมเสียสละปลาย่าให้ับเา้วยละ
พวเราเินทามาถึลาห้อรับประทานอาหาร ารปราัวอลู่เหมยลายเป็นุสนใ
ิริยามารยาทลืมหมแล้ว นรีเหรอเล่นไม่หรอมั้
ร่าอหิสาวที่ามแสสีหน้าเหนื่อยใออมาเล็น้อย
“
เหมยเอ๋อร์ลูมานั่้ามาราับพี่สาวสิ ”
“ ….เ้า่ะ
”
อยาัินัวเอให้เป็นใบ้เสียริ!!
ความคิดเห็น