คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เต๋าแรก RE
ววิาน้อยที่น่าสสารโนส่ลอยทะลุมิิและเวลามายัร่าายอใรสันหนึ่
วามรู้สึอึอัเป็นอย่ามาราวับว่าร่าายอเาะระเบิออมาเสียอย่านั้น
ราวับว่าเาำลัะายอีรอบวามร้อนที่สัมผัสไ้าภายใน
มาพร้อมับวามเย็นสบายาอะไรสัอย่า
“ ุหนูอทนหน่อยนะเ้าะ
บ่าวะูแลุหนูเอ ”
เสียหวานอใรบานที่ล่าวออมาพร้อมับเริ่มทำารเ็ไปามร่าายอเา
่วยบรรเทาวามร้อนและทรมารลไ้บา
าม้วยรสาิวามมแบบิบนอยาะสลบไปอีรอบหนึ่ที่ไหลผ่านลำอไป
แย่เสียยิ่ว่าอาหารที่เาทำพลาเสียอี ทุอย่าเิึ้นเร็วเป็นอย่ามา
เวลาไหลผ่านไปเหมือนับมี้อนลมๆภายในร่าาย
สามลู้วยัน วามร้อนมาาพวมันหรือเปล่า
เาไม่อาทราบไ้แม้แ่แรที่ะลืมาเอ็ยัไม่
วามเ็บปวราวับโนแมลมามายอนไไปามร่าายอเา เ็บปวมาราวับว่าโนัินาภายในร่าเสียอย่านั้น
“ ุหนูลู่เหมย อทนหน่อยเ้า่ะ ”
เสียอใรบานที่ล่าวออมา
มันั้อนภายในหัวอเาเวลาไหลผ่านไป
ามร่าายทำารับอเหลวสีำออมาทาผิวหนั
แม้ว่าะไม่แร็ามแ่ว่าเายัสามารถสัมผัสไ้ถึวามอบอุ่นาปลายนิ้วมือออีฝ่ายไ้
ไ้แ่ยอมปล่อยให้ัวเอนอนเป็นผัปลา
[ ระบบเริ่มทำาน
สนับสนุนเส้นทาแห่เฟ ]
เสียออะไรบาอย่าที่ัออมาภายในหัวอเา
ผ่านไป 3
วัน
ที่ร่าาย้อไ้รับวามทรมารอย่าแสนสาหัสาารื่มยาเพื่อับพิษภายในร่าายออมาพร้อมับารโนฝัเ็มไปามุีพรทั่วร่าายทั้หม
54 ุ นที่ทำเป็นหิสาวแถมยัมาไป้วยฝีมือ
เ้าวันที่ 4
นัยน์าู่ามลืมึ้นมามอไปยัเพานอห้อที่ไมุ่้ยเยแ่ับุ้นเยอย่าหน้าแปลประหลา
วามทรำเอ็สับสนเป็นอย่ามา เ็บอไปหม แสบอ อยาะินน้ำ ไม่มีใรอยู่เลยหรือไ
แสบท้อ้วยวามหิว เสียร้อัออมาอย่าัเน หิว้าวมา เา้อาร้าวและน้ำ!?
เพล้!? เสียออะไรบาอย่าที่แออมาพร้อมับน้ำเปล่า
เาหันไปมอร่าอหิสาวรหน้า
ใบหน้าอนาเ็มไป้วยวามปิิยินีเป็นอย่ามา ่อนะรีบวิ่เามาสำรวร่าายอเาอย่าละเอีย
แ่้วยวามที่อมันแห้ราวับทะเลทราบาฮาร่า
“ น….น้ำ
อน้ำ ”
“ เ้า่ะ
บ่าวะไปเอามาให้เียวนี้พร้อมับ้าว้ม ”
เสียออีฝ่ายที่ล่าวออมาพร้อมับทำารทะยานร่าหายไปอย่ารวเร็ว
ทำเอาเาเป็นใบ้ินไปั่วระยะเวลาหนึ่เลย ่อนะลอมอสำรวร่าายอนเอ
พบว่าหน้าอมันมาาไหน
มีหมอแปลที่ไหนแอบมาทำารัแปลเสริมหน้าอนระหว่าที่นอนรัษาหรือเปล่า!?
มับ!! นุ่ม
มือเรียวบาอหิสาวเหรอ!?
เาไม่้าทำารเอื้อมมือ่ำลไปสัมผัสับน้อายแ่ไม่มี พบแ่น้อสาวที่เบะบาแทน
ราวับว่าโล้อพัทลายลไปเสียอย่านั้น ่อนที่ร่าอหิสาวนเิมะ้าวเินมาพร้อมับน้ำและ้าว้มที่ส่ลิ่นหอมออมา
น่าอร่อยพอสมวรเลยแ่ว่า
“ ุหนูลู่เหมย น้ำและ้าว้มเ้า่ะ
เียวบ่าวะป้อนเอ ”
“ อ…อืม
ฝา้วย ”
เหนื่อยิบ!?
แ่พูออมาไม่ี่ำเอนะ วามหุหิที่แสออมาผ่านทานัยน์าู่ามอเา
รสาิแรที่ไ้รับเป็นนวามืปนเ็มอ้าว้มรหน้าและเศษหมูอีเล็น้อย
เลวร้ายมารสาิแถมไม่อยาะลืนลท้อเลย ถ้าไม่ิว่าร่าายอเา้อารสารอาหาร
“ เียวะไปามท่านหมอมาูอาารอุหนูเ้า่ะ
”
“ อืม ”
ไม่อยาะแสท่าทาผิปิออมาแม้แ่น้อย
ระรหน้าายภาพอเ็สาววัย 12 หนาวออมา
ใบหน้าูบผมมาพร้อมับร่าายที่ไม่แ่าาหนัที่ห่อหุ้มระูแม้แ่น้อย
สารอาหาร!? เป็นสิ่แรที่ะ้อามหาให้ไ้เสีย่อน
เวลาที่เราิหรือสิ้นหวัสวรร์ะประทานพรมา
[ ภาริบัับ
ฟื้นฟูร่าายอุหนูหยา มู่เหมย ]
เสียอหิสาวที่ัออมาภายในหัวมาพร้อมับหน้าอโป่แส
่อนที่ร่าอายราะ้าวเินเ้ามาภายในห้ออเา ะบอว่าห้อ็ห้อมัน็ูีเินไปหน่อย
มันันวามหนาวไ้หรือเปล่าเา็ไม่อาทราบไ้เ่นัน
หมอรา้าวเินเ้ามาับีพร เพื่อรวสอบ้วยลมปราอนเอ
“ น่าแปลทีุ่หนูเหมย
หายาโรร้ายแถมยัลับมาแ็แรี ”
แ็แร!? สายาอท่านมันมอไปรไหนัน แ่สายลมหนาวเา็ะ้อายแล้วละมั้
หมอราทำารรายื่อสมุนไพร่อนะบอว่าะเรียมยาสำหรับารฟื้นฟูร่าายให้ับุหนูเหมย
ะว่าไปเามอเห็นไม่่อยัเท่าไร เหมือนนสายาสั้นเลย
“ ุหนูไ้โปรนอนพัผ่อน่อนเ้า่ะ
เียวบ่าวะเรียมอาหารเย็นให้เอ ”
เาทำารพยัหน้าเป็นำอน
ปัุบันไม่ทราบเลยว่านเอพบเอับะารรมแบบไหนันแน่
เป้าหมายแรอเาเป็นารฟื้นฟูร่าายอนเอ
เพื่อะออ้นหา้อมูลอโลปัุบัน
ทีู่ราวับีนโบราหวัว่าะไม่มีเรื่อน่าปวหัวเ้ามาวุ่นวายภายในีวิอเาเป็นพอ
ผ่านไป 2 อาทิย์
ร่าบาอเ็สาวผมำยาวสวยที่ำลันั่มอไปยับ่อน้ำรหน้า
าำบอเล่าอหลหลสาวใ้นสนิทเพียหนึ่เียวที่ยัอยู่้าายเา
บอว่านมน้ำ่อนะหมสิไปหลายวัน บิา
มาราไม่สนใใยีแถมยัเมินอย่าสมบูร์ราวับสาวใ้นหนึ่ภายในวนระูลหยา
“ ูเหมือนว่าท่านพี่สามะยัไม่ายอีนะเ้าะ
”
“ ริ้วยพี่สาม
น้อไม่ิว่านที่ไร้พลัแบบนาะรอมาไ้ ”
เสียเล็แหลมอเ็สาวอีสอนที่ล่าวออมา
พวนา่าเป็นน้อสาวอเา ไม่สิอร่าายนี้เสียมาว่า
อีฝ่ายเป็นแ่เ็สาววัย 12 – 11 หนาว แม้ว่าะอายุเือบเท่าันแ่เาเิ่อน
แถมยัโนเมินมาลอเวลาที่เหลือ้วย ไม่ว่าะาใร็าม
ร่าายปัุบันยัอ่อนแอมานเินไป
เาะ้อพยายามฟื้นฟูร่าายอนเอเสีย่อนะหาเรื่อใส่หัวอน
ลู่เหมยเลือที่ะมอ้าวพี่น้ออัวเอเป็นารอบโ้อีฝ่าย
ราวับว่าโรละรไ้เปิาออมา นัแสพร้อม
าแ่บทละรเท่านั้นที่ะทำให้มันสมบูร์แบบ
“ ล้าเมินันหรือ เป็นแ่เศษสวะอระูลหยาแท้ๆ
”
“ ใ่ แ่มันัวอับโทำไหมละ
ทำไหมไม่ยอมายไปเสีย ”
เสียเล็แหลมที่ัออมา
มันเ้าหู้ายทะลุหูาวไปเรียบร้อยแล้ว ่อให้อีฝ่ายล่าววาาไร้สาระออมามาเพียใ
็มิอาทำให้เาหันมาสนใไ้อย่าแน่นอน แม้ว่าะผ่านมาเป็นเวลานานแล้วแ่ร่าายยัผอมแห้ราวับโรระูเินไ้
ลายเป็นที่น่ารัเียอลุ่มสาวใ้
พวนา่าหยิบเอาหัว้อเรื่ออเาไปุยันนสนุปา
ถ้าแ็แร่และมีำลัมาเพียพอ ย่อมไม่โนหลอใ้านหรือโนี่อย่าน่าอัปยศ!!
ลู่เหมยถอนหายใออมาเล็น้อยนมีอะไรที่อีฝ่าย้ออิาบาละ
ร่าายผอมแห้แรน้อย แ่โนลมพัเล็น้อย็ลอยแล้วมั้
“ เป็นแ่เศษสวะแท้ๆล้าเมิน้าหรือ!? ”
“ อย่านะ น้อห้า
ถ้าพ่อบ้านรู้เ้าพวเราไ้โนลโทษแน่ ”
เสียอเ็สาวอีนที่พอมีหัวสมอล่าวออมาพร้อมับทำารห้ามน้อห้าอนเอที่เรียมะโมี
ลู่เหมย้วยลมปราภายในร่าาย
ถ้าเิเป็นเรื่อให่มันอาะส่ผลเสีย่อื่อเสียอนา
ที่ในอนาะ้อโนล่าววัว่าเป็นหิามเพียมพร้อมไปเสียทุอย่า สุล มารยาท
นรี และวามาม
สอัวปัหาเินาไปแล้ว
แ่ว่าร่าายอนเอมันอ่อนแอลทุรั้ที่พยายามะฟื้นฟู้วยสารอาหาร หรือ
ว่ามัน้อารอย่าอื่นันแน่ โลที่เ็มไป้วยเหล่าอมยุทธ์ วามแ็แร่
ะเป็นัวำหนทุอย่าไม่ว่าะอะไร็าม เินทอ ื่อเสีย และอำนา
“ นี่หลหล ้าอยาะลอฝึฝนเ๋า ”
“ แุ่หนูเ้า่ะ
มันอันรายมาเินไปถ้ารออี ”
“ ้า็ะายเสียเอ
มีแ่้อลอเสี่ยเท่านั้น หลหล เ้าเป็นนเียวที่อยู่้า้า ”
เสียอลู่เหมยที่ล่าวออมา
มันเ็มไป้วยวามริัเป็นอย่ามา
สาวใ้เอ็มอออว่าร่าายอุหนูอ่อนแอลไปทุรั้ที่เวลาไหลผ่านไป
ราวับว่าพลัีวิที่ฟื้นลับมาเป็นเปลวเทียนสุท้าย่อนที่ะับหายไปลอาล
หลหลลัเลเล็น้อย่อนะไปเรียมอ
เพียแ่หนึ่้านธูป
หลหล็ลับมาอุ้มุหนูอนไปยัอาอาบน้ำ ว่าร่าอเ็สาวที่เปลือยเปล่าลไป
ใบหน้าอลู่เหมยปรารอยแาๆออมาที่สอแ้มอนเอ
แม้ว่าะพยายามทำัวให้ินับร่าายอนเอ็าม
แ่ว่ามันไม่เป็นอย่านั้นเสีย้วย
“ ุหนูะ้ออทน่อวามเ็บปวนะเ้าะ
”
“ อืม ลมือเลย ”
หลหลทำารหยอเมล็ยาสีเียวมรลไปภายในอาอาบน้ำ
วามหนาวเย็นมามาย็ไหลเ้ามาภายในร่าายอลู่เหมยอย่ารวเร็ว
เหื่อปราออมาบนใบหน้าอเาพร้อมับวามเ็บปวราวับว่ามีมีสั้นมารีามแนและาอเา
ทุรูุมนเลย็ว่าไ้
เลือไหลออมา
ถ้าร่าายอ่อนผลอเมล็ยาโอสถที่ะแสออมามันะลายเป็นทำร้ายแทนที่ะส่ผลี่อารฝึฝนเ๋า
ลู่เหมยำลัะแพ้ับพิษอนเอ แ่ว่าั่วพริบานั้นเอที่แผ่นหลัอเาปราอัระโบราออมา
มันทำารูับพลัลมปราในธรรมาิ
ูลืนมันเ้ามาเสริมสร้าร่าายและฟื้นฟูเลล์ภายในร่าาย
มาสุแ่ 1 ส่วน 10 เท่านั้นเอ
ผลอเมล็ยาที่ใส่ลไปมัน็หมึ่พลัลายเป็นแ่าอยาเท่านั้นเอ หลหล
แสสีหน้าะลึออมา่อนะเ็บ้อนมันเอาไว้ภายใ้ใบหน้าแสนเยาอนา
“ ุหนูลู่เหมย เป็นอย่าไรบาเ้าะ ”
“ รู้สึีมา
ถ้าไ้แบบนี้อี้าะ้อหายแน่นอน!! ”
รอยยิ้มปราออมาบนใบหน้าอเ็สาว
เาไ้ทำารเปิเ๋าแรอนเอ ือ ระับศิษย์ ั้น 1
แม้ว่ามันะูอ่อนแอว่าพวนรับใ้็าม แ่ว่าสำหรับนใล้ายแล้วราวับไ้ลายเป็นพาวิหอมะเลย็ว่าไ้
ารฝึฝนอวันบลไป ่อมาเป็นเป้าหมายแรเลย
“ หลหล
้าสามารถใ้านห้อรัวไ้หรือไม่ ”
“ แน่นอนเ้า่ะ ”
“ ี ไปันเลย ”
เสียอเ็สาวที่ล่าวออมาพร้อมับ้าวเินามแผ่นหลัอหลหลไปยัห้อรัว
อทัพยั้อเินทา้วยท้อแล้วเหุใเาะไม่ิเิมพลัอนละ
ความคิดเห็น