คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ทำบุญ!?
“ ันิว่าุวระทำารื้อห้อ VIP เอาไว้นะะ ”
“ ริ ไอลูายนี่ยันเ้าโรพยาบาลริๆเลย
”
เสียอสอสามีภรรยาที่ำลัหนัใเรื่ออลูายนที่บาเ็บสาหัสมาทุรั้เลย
เาไปฟัับมอนสเอร์แบบัว่อัวมาหรือไัน มันไม่มีทาที่นธรรมาหรือมาสไรเอร์นไหนะสามารถ่อรับมอนสเอร์แบบัว่อัวไ้แน่นอน
ยเว้นพวพิเศษที่แ็แร่ว่าาวบ้านปิเาเท่านั้นเอ ถึะทำไ้
้าายอายหนุ่มที่นอนหมสภาพหลัาโนมอนสเอร์ระเ้เล่นานนเือบาย!!
ระูาร้าว้อนอนพัแถมี่โรเอ็หั
หลายนเริ่มสสัยว่าเาไปโนมอนสเอร์แบบไหนทำร้ายมาัน!? ัสึิ้อมอไปยันบ้ารหน้าที่ทำัวราวับฮีโร่ที่สามารถ่วยเหลือนอื่นไ้อย่านั้น
เามันบ้าริๆนั้นแหละ
“ หนูัสึิ มาเยี่ยมิลอเลยทาบ้านไม่เป็นไรเหรอ๊ะ
”
“ ่ะ แ่นี้สบายมา ”
ทา้านอิเอ็นอนเป็นผัปลาอยู่หลายั่วโมว่าะไ้สิลับมาอีรั้หนึ่
ภาพอห้อพยาบาลแสนุ้นเยะว่าไปเานอนโรพยาบาลมาว่าบ้านอัวเอเสียอี!!
ถ้าะนานี้สสัยะ้อย้ายมาอยู่โรพยาบาลถาวรเลยีว่า
ระหว่าที่ำลัิเรื่อไร้สาระ็มีมือเรียวบามาสัมผัสที่หน้าออิ
“ นายไม่เป็นอะไรสินะ มีไ้หรือเปล่า
ระูหัรไหนอี ”
“ อนนี้ผมไม่เป็นไรแล้วละ ัสึิ ”
สภาพอเาับำอบมันแ่าันเินไป
หิสาวส่ายหัวเล็น้อยทำไมเธอ้อมาัวลับนบ้ารหน้าที่อบหาเรื่อเ้าัวเอโยไมู่สภาพ
อบฝืนทำอะไรามใอบอี้วย ิถอนหายใออมาเล็น้อยพร้อมับิว่าวระไปทำบุล้าวยเสียหน่อย
วันพรุ่นี้เป็นวันหยุพอีเลย วนัสึิไปทำบุ้วยันีว่า
“ นี่ยัยเอ๋อร์
วันพรุ่นี้ไปทำบุับผมหน่อยสิ ”
“
นั้นเป็นำวนที่หยาบายมาที่สุับเลี้แบบันเลยนะ ไอบ้า ”
ิยิ้มออมาแทนำอบแน่นอนว่าเธอเอ็ไม่ไ้วาแผนะทำอะไรเป็นพิเศษ
ไปทำบุล้าวยาเรื่ออมอนสเอร์บุโรเรียน็ไม่เลวเท่าไร!!
เมื่อหิสาวอบลายหนุ่ม็ยิ้มออมา
ะว่าไปมันเหมือนับารออเทับสาวที่ัวเออบเลย แ่น่าเสียายที่เายัไม่มีวามรู้สึแบบนั้นเท่าไร
มัน้ออาศัยเวลา
ัสึิยิ้มน้อยยิ้มให่่อนะอัวลับบ้าน่อน
แน่นอนว่าเธอไม่ลืมที่ะบอให้ิทานยาพร้อมับส่านผลไม้ให้ับเา
พอทุอย่าลับมาเป็นปิิ็เรียมัวะนอนพัผ่อน แ่ว่าระหว่านั้นเอที่เสียฝีเท้าอใรบานำลั้าวเินเ้ามาภายในห้อพยาบาลอิ
มาพร้อมับหนัสือู่ายอเธอเอ
“ อรุสวัสิ์อ์ราา ิันนำอที่วรเป็นอพระอ์มามอบให้
”
“ เห้อ หวัว่ามันะไม่ทำผมแย่ไปว่านี้ ”
“ เื่อเถอะ พระอ์ไม่อยารู้หรอ ”
เสียหวานล่าวออมา้วยรอยยิ้มแสนามที่ประับบนใบหน้า
พร้อมับทำารส่าร์ใบหนึ่มอบให้ับอ์ราาอนเอ
มันเป็นาร์ปีอะไรบาอย่า!? ิสัมผัสไ้ถึวามิปหายที่ำลั้าวเินเ้ามาประิ้านหลัอน
เธอยิ้มหวานออมาพร้อมหยิบแอปเปิ้ลมาัลไปำหนึ่
่อนะหายไปอย่าไร้รอรอยมาแล้ว็าไป
าเาไม่ไ้เลยริๆ ายหนุ่มหลับาลไปพร้อมับทำารฟื้นฟูร่าายอนเอให้ลับมาเป็นปิโยเร็ว
เป็นเวลายามเย็นมาแล้วที่ฤหาสน์อระูลทาราาิ เป็นระูลที่ยอเยี่ยมไม่แพ้ระูลยามาโะอายหนุ่มเลยแม้แ่น้อย
มีร่าบาที่ำลัแสท่าทีัวลออมา
“
นี่ลูสาวอแม่โเป็นผู้ให่แล้วเหรอเนี่ย!? ”
“ ใรันที่มาล่อลวลูสาวอผม!!
ผมะสั่เ็บมันะ ”
“ ุ่ะ โอาสแบบนี้ไม่ไ้บ่อยๆนี่!? ”
“ ถูถ้าหามันไม่ใ่ยามาโะ ิ!! ”
เสียอายที่เป็นพ่ออหิสาวล่าวออมา้วยวามเือาน
เารู้เ็มอว่าวันแรรุ่นอลูสาวมาถึแล้วแ่ทำไมัน!?
้อเป็นสารเลวยามาโะ ิ้วย!! นมามายภายในโรเรียนที่เป็นเหมือนับาวบนท้อฟ้ามีนับไม่ถ้วน
แ่ับมาเลือวาวที่ลไปแล้ว ับแสหมอนาไปนานแล้ว
“ ถ้าเป็นแบบนั้นริ ุแม่เอ็ยอมไม่ไ้
”
“ ริ!! พรุ่นี้ะ้อัวา ”
หิสาวแสท่าทาเป็นัวลออมาเล็น้อย
แ่ว่าถ้าหาลอมอไปยัรอยยิ้มอลูสาวที่แสออมาเธอเอ็เริ่มิแล้วว่าวระปล่อยไป
ารัวาวามสุอลูเป็นสิ่ที่พ่อแม่วระทำริเหรอ
ัสึิเอ็ำลัเอับปัหาโลแอนอย่าารเลือุมามายรหน้า
เธอเป็นลูสาวนเียวอระูล
ทำให้โนเลี้ยูมาแบบามใท่าทาออไปทาแนแ้วเล็น้อย็ามบารั้
อนเ้ามาถึภาพอายหนุ่มที่ทำารถอพวผ้าพันแผลออไปาร่าายอนเอ
มันมีพวแผลเป็นเล็น้อย้วยสิ ิทำารเลือพวเสื้อธรรมาแู่ีเลย สีที่เาอบออไปทาสีำมื
พอเา้าวเินออมาาห้อพยาบาลส่วนัวอนที่พ่อลทุนื้อมาเพื่อัวเาโยเพาะ
ที่ศาลเ้าเทพิ้อเ้าหา
มีร่าบาอหิสาวยในุเรสแสนส่าาม ใบหน้าแ่แ้มไป้วยเรื่อประับเล็น้อย
ลิ้มฝีปาแเป็นธรรมาิ สอแ้มเอ็เล็น้อยมันเป็นอะไรที่น่าอายสำหรับัสึิ
ับารโนสายาหื่นๆอพวผู้ายที่เินผ่านไปมา้อมอนเอ หน๊อย!!!
าทึ่มหายหัวไปไหนันเนี่ย
อี้าน็เป็นบวนารุพ่อหวลูสาวที่แอบิามมาเฝ้ามอแบบใล้ิภายในร้านน้ำา
โย้าายมีภรรยาสาวสวย ภาพอนายท่านที่น่าเารพำลัโนทำลายลไป
เาโรธิมาที่ปล่อยให้ลูสาวหัวแ้วหัวแหวนอน้อมาเฝ้ารอนานเือบ
รึ่ั่วโม!! โทษานสมวรายอย่าแท้ริ
“ ผมอยาะัมันเ้าโรพยาบาลริๆ ”
“ เื่อเถอะถ้าวันนี้เาไม่เ้านอนที่โรพยาบาล็แปลเินไปแล้วละุ
”
เสียหวานล่าวออมา้วยรอยยิ้มับววยอิ
เพียไม่นานายหนุ่ม็ปราัวออมาพร้อมับ่ออไมุ้ลาบสีม่วแสนสวย
ถ้าบอว่าินั้นเป็นเสือผู้หิ็ไม่ผิาเิม เหมือนับารหลอมรวมเ้า้วยันอทั้สอท่าทาที่แสออมา
มันทำเอาอีฝ่าย้อหวั่นไหวเสมอเลย
“ าทึ่ม นายมาสาย้อเลี้ยนมัน ”
“ อืม ่อนอื่น็ไปทำบุันเถอะ ”
หลัาที่ัสึิรับเอา่ออไม้มา็ยิ้มลอเลย
ิเินับมือับหิสาวเินเ้าไปภายในศาลเ้าเพื่อทำบุล้าวามวยอนเอที่เอมาลอ
ิไม่เยลืมที่ะทำารพเอาลับาร์อนมา้วย ป้อันเอาไว้ีว่า้อยอมเสียอะไรบาอย่าไป่อหน้า่อา
ภาพอสอายหิที่้าวเินึ้นบันไไป้วยัน
“ ูมันสิล้าียัไมาับมือลูสาวอผม!! ”
“ แหม แหม
อนนี้ันิแล้วสิว่าวระเรียมุเ้าสาวให้ับัสึั ”
“ มันะไม่มีทาเป็นแบบนั้น!! ”
เสียอายหนุ่มล่าวออมาอย่าัเน
แน่นอนว่าเาไม่้อารลูเยแบบิแน่นอน่อให้ายเลย!!
ลับมาทา้านอายหนุ่มที่ำลัเินุมมือเรียวบา้าวเินรไป้านหน้า
ามุอศาลเ้านับว่าเป็นสถานที่ท่อเที่ยวแห่หนึ่เลย็ว่าไ้
ผู้นมามาย่าเินทามาเพื่อราบไหว้เทพเ้าให้พวเาุ้มรอ
“ มาเสี่ยเียมีันเถอะาทึ่ม ”
“ ็ไ้หวัว่าะวี ”
เพียแ่อยาเียวที่ิ้อารเป็นวีละมั้!?
แล้วผลที่ออมาลายเป็นวโรวยที่แสออมา
เาะ้อมอหาิ่ไม้สำหรับารผูววยออไปาัวเอ แ่าาัสึิที่ยิ้มออมาลอเวลาเนื่อมาาัวอเธอไ้รับวมหาเฮเลย็ว่าไ้
สร้าวามอิาเป็นอย่ามาแายหนุ่ม
“ ิิ
เป็นยัไละเอวมหาเฮอันเ้าไป ”
“ ร้าบๆไปทำบุล้าวยีว่า ”
เสียบ่นอิที่ล่าวออมาราวับนี้น้อยใ
ทำเอาหิสาว้อหัวเราะออมาเสียหวาน่อนะเินไปวแนเาพร้อมับลาไปยัุทำบุ
ภาพอิที่เินวแนสาวามอย่าัสึิไปยัุทำบุอศาลเ้าสร้าวามอิา่อเหล่าายหนุ่มมามายที่รู้ัพวเา
ทำไมถึไม่เป็นพวมันแทนละ
ำถามมามายปราออมาภายในหัวแบบนั้นเสมอ
แน่นอนว่ารวมถึพ่อแม่อัสึ่าน่าอารม์้วยสิ พ่ออหิสาวำลัโรธเป็นฟืนเป็นไฟ
แ่าาแม่อเธอที่ำลัยิ้มน้อยยิ้มให่ออมาับท่าทาอลูสาว
มอูรู้ว่าเธอมีวามรู้สึีๆับายหนุ่ม ยามาโะ ิ เปลี่ยนแปลไปราวับนละน
เสียมือปรบมือัออมาสอถึสามรั้
พร้อมับแรอธิษาน่อเทพเ้า แม้แ่เวทมน์ยัมีริ วิาาอีาล แล้วพวเทพเ้าบนสวรร์ะไม่มีริไ้ยัไัน
เมื่อแบบนั้น็ลืมาึ้นมาพร้อมับหันไปมอสาวน้อยที่ำลัพึมพันนเียว
สอแ้มลายเป็นสีแาๆ่อนะลืมาึ้นมา
ทั้สอนสบสายาัน่อนที่ิะหันหนีแทน้วยวามเินอาย
ารไ้มาทำบุล้าวามวยับสาวาม็นับว่าเป็นสิ่ที่ีมาที่สุภายในีวิที่สออนแล้ว!!
เพื่อนแรที่ทำเพื่อเานานี้นับว่าเป็นสมบัิแสนล้ำ่าอิ นอาพ่อแม่อหิสาวแล้ว
ทา้านอิเอ็ไม่แ่าันเท่าไร
“ ที่รัทำไมพวเรา้อมาแอบเฝ้ามอลู้วยละ
”
“ ป้อันมัน่อเรื่อนะสิ น้อหิ็รู้นิว่าิเป็นนยัไ
”
“ ่ะ แ่ว่าลูอพวเราเปลี่ยนไปแล้ว
ุเอ็วรให้โอาสเาหน่อย ”
พ่ออิล่าวออมาแบบนั้น
แ่ภายในใอเาำลัเฝ้ามอวามรัที่ำลัผลิบานอลูาย่าหา
หลัาวันนั้นเาเปลี่ยนแปลไปราวับนละน พยายามแ็แร่ึ้นเพื่อัวเอ
รัษามิรน้ำใ่อนรอบ้า เหมือนับว่าเาเอ็พร้อมะายาหลับแล้ว
ปัหาทุอย่าะแ้ไ้วยัวอมันเอ
ิ้าวเินลบันไมาไ้ประมาหนึ่่อนะมอึ้นไปหาัสึิที่ำลัพยายามับุอนที่โนสายลมพัผ่าน
นเผยให้เห็น้นาเรียวบาอเธอและาเในสีาวลายลูไม้แสนสวย
ิหลับาลพร้อมับแสท่าทาทำเป็นมอไม่เห็น ัสึิอายนใบหูอเธอลายเป็นสีแ
เมื่อลมหยุพัแล้วเธอไม่รอ้า
้าวเินลมาว้าแนอิเินรไปยัร้านายอิน!!
ถ้าปล่อยเอาไว้นานว่านี้เธอะมอหน้าิไม่ิแน่นอน!! อี้านหนึ่ภายใ้้นไม้ศัิ์สิทธิ์มีร่าบาอหิสาวที่ำลัื่มน้ำผลไม้ปั่นอยู่
ภายในมืออเธอมีหนัสือมัรเ้าหัว รอยยิ้มน้อยๆปราออมา พร้อมับสายลมที่พัผ่านไป
“ เอาละสัว์ร้ายที่ทะยานสู่ท้อนภา
ออล่า้วยนัยน์ามรีบ เหยื่ออมันะไม่มีทาหนีรอไปไ้ เอาละอ์ราา่วยแสให้ิันเห็นหน่อยเถอะ
พลัอมาสไรเอร์ริวโะที่แ็แร่ที่สุ ”
เธอล่าวออมา้วยพร้อมับหยิบเอาาร์แบบพิเศษออมาสอใบมาสไรเอร์ไฟ์โหมธรรมาและไฟ์แอเล
ทุอย่าเรียมัวเอาไว้พร้อมเือบหมแล้วสำหรับท่านโย เพาะ หิสาวถอนหายใออมาเล็น้อยพร้อมับเ็บาร์เอาไว้ภายในหนัสืออนเอ
ปั!!
ความคิดเห็น