คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บ้าน
เอมิยะ นอนเป็นผัปลาถึสอวัน้วยัน
่อนที่เาสามารถลุไปไหนมาไหนไ้โยไม่โนเล่าบ่นเสีย่อน
วามรู้สึเวลามีรอบรัวที่เป็นห่วเรามันรู้สึีนานี่เอ
หลัาร่าายลับมาเป็นปิ็ออไปโรเรียนถึะยัไม่ไ้แสทัษะ้านีฬาเท่าไร
“ หายหน้าหายาไปนานเลยนะ ิโร่ ”
“ อ่า พอีมีเรื่อนิหน่อย ”
พวสาวๆพาันมามอรุ่นพี่เอมิยะ
ที่ำลัะไปมรมหลัาเลิเรียนเป็นรั้แรที่พวเธอามมา ปิะรอรุ่นพี่แสฝีมือ้านารีฬาเท่าไร
เอมิยะเินไปหยิบเอาันธนูออมาใบหน้าแสถึวามเบื่อหน่ายอย่าแท้ริ าุระมอไปยัรุ่นพี่อเธอที่เส้นผมรปลายเป็นสีาว
“ รุ่นพี่หายหน้าหายาไปนานเลยนะ่ะ ”
“ อ่า ยุ่นิหน่อยนะาุระ ”
เอมิยะล่าวออมา สร้าวามอิาแ่พวสาวๆเป็นอย่ามาพวเธอเอ็อยาะเ้าไปุยับรุ่นพี่เ่นัน
ไม่นานพวผู้าย็พาันอร้อประธานมรมให้สั่สอนเอมิยะสัหน่อย แ่ารยิธนูระับลาๆะมาสู้ับประธานมรมไ้อย่าไร
ารแ่ันแบบไม่เป็นทาาร
แ่มีพวนัเรียนับามอูเป็นำนวนมา
เาถอนหายใออมาวามเบื่อปราออมาาสายาอเอมิยะ ่อนะหยิบเอาผ้าปิาออมาเป้ารหน้าไม่่าาศัรูที่หมำลัใ
ในาร่อสู้ไปแล้ว าระยิให้โนมัน่ายเสียยิ่ว่า่ายราวับารหายใอเา
“ ารแ่เริ่มไ้ ”
รอประธานมรมล่าวออมา
่อนะให้สัาในารแ่ ประธานมรมเป็นฝ่ายเริ่ม่อนเาหยิบเอาธนูออมา่อนะยิออไป
เสียอลูศรที่ผ่านอาาศพุ่รไปปัลาเป้ารหน้า ุึ่ลาฝีมืออเาเป็นอริพวนัเรียนพาันส่เสียให้ำลัใประธาน
นัเรียนหิเอ็มีเยอะพอสมวรเลย
แ่เอมิยะลับยืนนิ่ัาาโลภายนอไปเรียบร้อยละ ประธานยิออไปทั้หม 10
รั้เ้า 9 ผลาไปหนึ่อแ่็ไม่เป็นไร
เอมิยะเริ่มมเลื่อนไหวแล้วเาเินไปสุอบสนามยิธนูมีเป้าทั้หม 10 เป้าพอีับำนวน
ึ!! ึ!!
ฟิ้ว!! ฟิ้ว!! ึ!!
ึ!!
เสียอลูธนูที่ปัเ้าลาเป้า แถมเอมิยะยัวิ่ไปยิธนูไปภาพในหัวอเาแสออมาเป็นรูปแบบสามมิิ่อนะยิออมา
ทุลูที่ยิออไปราวับับไปวา้วยัวเอ ภาพรหน้าทำเอาเหล่าสาวๆ้อรี๊ออมาเมื่อเห็นถึวามเท่อเอมิยะ
พวผู้พาันอิาาร้อน
“ อ่า เหนื่อยเสียริ ”
เอมิยะ ล่าวออมาโยไม่สนพวเพื่อนร่วมห้อ
่าพาันมอเ้าัว้วยสายาประมาทว่า ถ้าเอเหนื่อยพวเา็ะเริ่มเป็นโรหัวใละ
นบ้าอะไรวิ่ไปยิไปเหุาร์รหน้ายัเิึ้นไม่ถึ 3
นาทีเลย มาม่ายัไม่ทันอิ่มัวเลย็หมแล้ว พวเาเลิสนใเ้านรหน้า
“ เฮ้ย แะ้อไปฟามรนั้น ”
“ รไหนว่ะ มีแ่พวหมาป่า ”
“ นั้นแหละ ุเ็บเวล
ถ้าเวลเยอะแล้ว็ออมา ทรัพยารมีำัะ้อแบ่ปันัน ”
พวเาทุน่ามีโทรศัพท์ิัวเอาไว้เล่น
เมส์ที่เอมิยะ สร้าออมาอนนี้ำลัไ่ระับเลื่อนึ้นไปอย่ารวเร็วนหน้าใเินในบัีอเา็เพิ่มเอา
เพิ่มเอานเือบะเป็นมหาเศรษีอประเทศี่ปุ่นละ
เป้าหมาย่อไปอเอมิยะเป็นารมอหาึมาสร้าเป็นาน้อมูล
อมพิวเอร์อเาอัพรอรับ้อมูลอเมส์ไ้แ่ั้นสามอเมส์เท่านั้น
ะว่าไปเายัไม่ไ้เริ่มโปรเสร้าเมส์ที่สอเลย เอาไว้หลัา่อั้บริษัทึ้นมา่อน
เร ารเรียนเอ็สำัเป็นอย่ามาเา็พยายามะอ่านหนัสือ่อนะพบว่ามันอ่อนว่าที่เยเรียนเสียอี
“ ไพ่อนั เนื้อหอมอี้วย ”
“ ผมว่า ผมไม่ไ้ใ่น้ำหอม ”
“ นละหอมละิโร่ ไปเล่นรนั้นนะ ”
ทั้สอหัวเราะออมา่อนะพาันเินลับบ้าน
เ้าอิเย์่อนะออไปหน้าโรเรียน็โนแฟนสาวลาไป้วยันเสีย่อน เอมิยะ โนทิ้เอาไว้้านหลัไม่สิมีสอสาวมาัรอหน้าโรเรียน
พอเาเินออมา็พยายามะเินเ้ามาหาแ่็หยุเอาไว้่อนถือเป็นโีอเา
ถ้าเ้าาทาอมหื่นมา้วยะับสัมผัสอเาว่ามันเหมือนับ
เทพมาร ที่พวสมามอมเวทามหา เอมิยะมอไปยัสอสาวที่แยันใบหน้าอพวเธอแเล็น้อย
ไม่ทราบว่าั้แ่เมื่อไรันแน่ที่แอบามไปมอเาเวลาเล่นบาสหรือารยิธนูในมรม
“ ไริน ลูเวีย ”
เอมิยะล่าวออมาทำเอาสอสาวสะุเล็น้อยแ่พวเธอ็อเินลับบ้าน้วยัน
โทรศัพท์ที่รินับลูเวียถืออยู่นับว่าเป็นรุ่นเียวับอเอมิยะที่ำลัเ็ว่าอิลิยาเป็นอย่าไบาน
เทโนโลยี้าวเินเสมอแ่เราเอ็ไม่วรหลลืมอีอมนุษย์ว่าเยเป็นมาอย่าไร
“ พวเธอเอ็เล่นเมส์นี่้วยเหรอ ”
“ อย่าบอว่าเอมิยะุเอ็เล่น ”
“ ผมบอว่าให้เรียผมว่า ิโร่็ไ้ริน ”
“ เอร์โร่ ูสิิันเวลเยอะไหมละ ”
“ โธ่ มีเวลแ่นั้นยัมาอวอี ”
“ ว่าไนะ่ะ ”
“ ็อย่าที่ไ้ยินแหละย่ะ ”
ทั้สอนเปิศึันเอ่อนะพุ่ทะยานเ็บเวลอย่ารวเร็วนหน้าใ
สสัยะ้อเพิ่มทั้สอเป็นัวอันรายเสียแล้วสายเิมับสายฟรีสินะ
เอมิยะหัวเราะออมาเล็น้อยหยุารทะเลาะันเออสาวใบหน้าอพวเธอแเป็นผลมะม่วสุที่น่าทานเป็นอย่ามา
“ เอาละ ลับบ้านันเถอะ ”
“ อืม/่ะ ”
เอมิยะเินไปถึหน้าบ้านอัวเอ
่อนะบอลาทั้สอสาวเอันพรุ่นี่ เาเินเ้ามา็สัมผัสไ้ถึพลัเวททีุ่้นเยานในบ้านะหายไปอย่ารวเร็วนหน้าใ
พร้อมับเล่าที่เินมาา้านหลัทำเอาเาใไปแปปหนึ่่อนะเ้าห้อรัวไปเรียมอาหาร
“ พี่าย โทรศัพท์พี่ให้ริเหรอ ”
“ แน่นอนสิ ถือว่าเป็นอวัาผลารเรียนออิลิยาทอมนี่เป็นไ
”
“ อืม อบุ่ะพี่ิโร่ มิยุ็ฝามาอบุ้วย
”
“ อ่า อิลิยาน้อไปอาบน้ำ่อนเถอะ
เียวมาิน่าวเย็นัน ”
เอมิยะ ล่าวออมาน้อสาวเพียนเียวถ้ายัไม่อาปป้อเธอไ้็วระล้มเลิารวีรนไปเลยีว่า
ว่าแ่พลัเวทที่สัมผัสไ้าภายในบ้านเมื่อรู่มัน ือ อะไรันแน่ เาล้มเลิวามสนใไปเสีย่อนถ้ายัมาอีรั้็ะทราบเอ
ร่าอหิสาวผมเินที่เินออมาาหลับ้าน
“ แหม แหม ิโร่ันี่โเร็วเสียริ
แปปเียว็ูสมเป็นุเลยิริึุ ”
“ อ่า แ่แบบนั้นมันไม่ี่อัวอเานะสิ
”
“ ทำไมันละ่ะ ”
“ ผม มีวามปรารถนาอยู่
อยาะเป็นผู้ผุวามยุิธรรม ”
“ แหม แหม ูเท่ีัเลยนะ่ะ ”
“ อ่า แ่ับโลใบนี่มันเป็นไปไ้ยาละ
ผมไม่อยาให้เา้อเป็นแบบผมเมื่อ่อน ”
“ ถ้าเป็น ิโร่ัละ็้อไม่เป็นไรแน่นอน่ะ
”
ไอริสฟีลล่าวออมา ่อนะึ้นรถอสามีเธอ
ารเินทาเป็นหนึ่ใน่วเวลาอีวิ เธอเอ็อยาะมอเห็นโลใบนี้ให้มายิ่ึ้น
มายิ่ว่านี่เป็นเท่าัวและนที่เิมเ็มวามปรารถนาอเธอไม่ใ่ใรอื่นเลย นอเสียาสามีอเธอเอมิยะ
ิริึุ รถที่ับไปามเส้นทา
แสอวะวันที่ลไปมัน่าสวยามริๆ
ความคิดเห็น