คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ยังต้องฝึกอีกเยอะ
ทุารโมี บ้าลั่ราวับพายุ ริ้วไหวัใบไม้ที่ร่วหล่นลมา ยาะาเาทิศทา เป็นเพลิาบที่ผสมผสานอะไรหลายอย่าเ้าไว้้วยัน มันมีแ่นแท้อน้ำและแ่นแท้อไม้ผสานันอย่าลัว อนที่เธอิ้นท่า็เป็น่วเวลาที่าแ่แสนโหร้ายับเธอโยนลไปในป่าฝนเร้อน อ๊า~~ มันเป็นประสบาร์ที่เรายาะลืมเลือนเลยแหละ ึเิเป็นระบวนท่านี่
ร่าอเ็สาวเลื่อนไหวอย่ารวเร็ว โหมระหน่ำารโมีอย่าบ้าลั่ ทุารออระบวยท่าาบ ่าสร้าบาแผลำนวนมามายนับไม่ถ้วนเอาไว้บนร่าายอออร์ป่าเถื่อน แม้ว่าพวมันะเื่อในร่าายอัวเอมานาไหน สุท้าย ร่าาย็ยัมีีำัเสมอ โลหิที่ไหลออมาาร่าเป็นสัาบ่บอถึวามอันรายที่อาะถึแ่ีวิ
แม้ว่าออร์นนั้นะพยายามิ้นรนัืน ทว่ามัน็เปล่าประโยน์ ามร่าายอเสี่ยวไป๋ปราลวลายสีม่วลึลับ มันส่อประายสวยามยิ่ว่าธารวาว รัศมีอมันแฝไป้วยวามเป็นนิรันร์ เมื่อมันเผยออมาร่าายอเสี่ยวไป๋็ปะทุ้วยุมพลัไร้ที่เปรียบ แม้วานยัษ์ะเป็นศาสราวุธั้นยอเยี่ยม ็ยั้อพินาศล้วยารโมีเพียรั้เียวอเธอ!!
รรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร!!
เสียำรามอออร์ัออมา มันเ็มไป้วยวามไม่ยินยอม เลือสีเียวประายทอสาระายไปทั่วบริเว ประายสีทอบ่บอถึนั้นสายเลือภายในร่าายอมัน นัยน์าอเสี่ยวไป๋ส่อประายเล็น้อย อีฝ่ายมีานะเป็นอ์ายแน่นอน หรือ อาะับปลาัวให่ว่าที่าิอย่า อ์รัทายาทอเผ่าออร์ ไม่ว่าแบบไหน็นับว่าเป็นเรื่อน่ายินี!!
“ เผ่าเลือที่น่ารัเลีย!! ้าไม่ยินยอมรับวามพ่ายแพ้ ”
มันส่เสียำรามออมาอย่าุ้มลั่ เส้นเลือทั่วร่าายเริ่มเลื่อนไหวไปมาราวับปรสิ ูน่ายะแยอบล เสี่ยวไป๋ระโถอยออมาทันที ออร่าสีทอเ้มระเบิออมาทันที ฟ้าินเปลี่ยนสีระับวามแ็แร่เหมือนะทะยานยิ่ว่าเิม หรือ ว่ามันเปิบานประูแห่ัรพรริ!! วินาทีนั้นเอใบหน้าอเ็สาว็เร่เรียหลายส่วน ่อนะส่สัาถอย!!
“ อ์หิ ”
“ ไม่เป็นไร เราะยืนอยู่ที่นี่เป็นนสุท้าย บอให้ทหารถอยทัพไป่อน เราในานะอแม่ทัพะ้อำัภัยรหน้า พวเ้าอยู่่อไป็ไม่มีประโยน์ ”
“ อรับ อ์หิ อให้ท่านไ้รับัย ”
ถึะบอว่าถอยทัพ ทว่า็ไม่ไ้ไปไหนไล ยัสามารถสนับสนุน้วยลูศรเพลิหรือมน์โลหิ แถมพวออร์ัวเหม็นเน่า็แทบะโนวาล้านหม่าย เหลือเพียแ่สิ่มีีวิน่ายะแยรหน้าเท่านั้น ออร์รหน้าเิารเปลี่ยนแปลอย่าัเน บาแผลทั่วร่าไ้รับารรัษาอย่ารวเร็ว นเสี่ยวไป๋สามารถมอเห็นบาแผลที่ำลัสมานัวเอไ้เลยทีเียว!!
“ ย้อนืนสายเลือบรรพบุรุษเหรอ หายานะเนี่ย ”
เสี่ยวไป๋ผิวปา้วยท่าทีื่นม สำหรับเผ่าเลืออย่าเธอแล้วารำระล้าโลหิ เป็นระบวนารสืบทอสายเลือราวศ์ที่ยอเยี่ยมที่สุในหน้าประวัิศาสร์ ทว่ามัน็ยัมี้อเสียเล็น้อย รที่พวเราเผ่าเลือะไม่สามารถ้าว้ามวามแ็แร่อบรรพบุรุษผู้เป็น้นแบบไ้เลย เมื่อเินมาถึปลายทา ะพบว่าหนทา้าหน้ามันไ้โนัทำลายไปเสียแล้ว
มีเพียแ่ผู้แร่ล้าลอระยะเวลาอันยาวนานอเผ่าเลือเท่านั้น ที่สามารถทะยานเหนือนอื่น ท่านแม่เลวีธานเอ็เหมือนะเรียมารบาอย่าเพื่อัผ่าน้ามำแพไป้าหน้า!! เสี่ยวไป๋เอ็้อเอับปัหาเล่านี่เ่นันในอนา ถ้าหาไม่ไ้เอับอาารย์ิ๊๊อเสียอ่น ้วยหยโลหิวิาาัววิาโริเฮียวโ ทำให้เธอมีอนาที่ไร้ีำั!!
ัวออร์เริ่มยายนาัวเอ าเิมสูสามสี่เมรอยู่่อนแล้ว ็เริ่มยายัวมาว่าเิมหลายเท่า เพียไม่ี่ลมหายใ็สูถึสิบห้าเมรลายเป็นยัษ์ให่ที่เยาะเย้ยสรรพสิ่!! ผิวหนัอส่อประายสีทอูสวยาม อนนั้นเอมุมปาอเ็สาว็เริ่มน้ำลายไหลออมาเล็น้อย ทว่าเสี่ยวไป๋ยมือเ็มันออไปอย่ารวเร็ว เ้าหมูรหน้าวิวันาารเนื้อัวเอ!!
เนื้อออร์ทอำ!! หรือ หมูทอำ เป็นอหายามายิ่ว่าเนื้อออร์สายเลือราวศ์เสียอี เนื่อมาามันะ้อเป็นผู้มีพรสวรร์อย่าร้ายาในารย้อนืนสายเลือบรรพบุรุษ!! ทว่าออร่าอมัน่าหาที่ทำให้เธอเร่เรียเล็น้อย อย่าไรเสีย เธอ็เป็นถึอ์หิเผ่าเลือ ย่อมมีเาิามเสมอ ยามเิภัยอันรายพวเาะปราออมาเพื่อปป้อ
‘ ว้าว สัว์สปรอย่าออร์็สามารถเปล่ประายไ้!! ’
‘ เอาเนื้อมันไปย่าินน่าะอร่อย เ้าลูศิษย์ัวแสบรีบแสผลอารฝึฝนให้อาารย์หน้มน้มื่นใหน่อยสิ ’
สายาอเ็สาว้อมอไปยัอีฝ่ายมันไร้ึ่วามเารพเรียบร้อย ่าเป็นบุลที่ไร้ยาอายเหลือเิน ่อนะละวามสนใาอีฝ่าย ออร์สีทอประายรหน้าเริ่มเลื่อนไหว ามร่าายแฝไป้วยอัระนับไม่ถ้วน แสให้เห็นถึวามเ่าแ่อสายเลือที่สืบทอมายัยุสมัยปัุบัน วาอมันส่อประายแสสีแเ้ม้วยวามอำมหิ
“ าย!! าย!! ้าะสัหารเ้า!! เผ่าเลือ!! ”
ู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!
เพียำปั้นที่โบมายัุที่เสี่ยวไป๋ยืนอยู่ ็เิารระเบิอย่ารุนแรถึนาเปลี่ยนหน้าินในพริบา ร่าอเ็สายลอยัวอยู่เหนืออาาศ้วยปี้าาว มันสร้ามาามานาภายในร่าายที่ไหลเวียน แ่ว่าเ้าออร์สีทอูท่าะัารยาเป็นพิเศษ าที่ลอสัเ แม้ะ่อยเ็มแร็ยัไม่ไ้รับวามเสียหายเลยสันิ แสว่าผิวหนัหนายิ่ว่าเิมสินะ
“ เอาเถอะะลออเล่นใหม่สัหน่อย็แล้ว ”
เสี่ยวไป๋ล่าวับัวเอเบาๆ เมื่อเ็สาวเพ่สมาธิเรียบาสิ่บาอย่าออมาา้านหลั ปีัรพรริมัรสีม่ว็เผยออมา มันส่อประายแสลึลับพร้อมับปลปล่อยระออมานาสามสีออมาโยประาบ้วย สีแ สีาว และสีม่ว ลิ่นอายที่ปีปลปล่อยออมาเป็นอเผ่ามัร ัวนแสนยิ่ให่ที่ไม่ล้ายั่วยุ ถ้ายั่วยุ็้อเรียมัวเอให้พร้อมรบ!!
สาวใ้ที่ามิเสี่ยวไป๋มา้วยแสท่าทีไม่อยาะเื่อ!! อ์หิเผ่าเลือรอบรออุปร์ที่มีลิ่นอายอมัร!! แถมลิ่นอายที่สัมผัสไม่น่าะเป็นพวพันทา้วย น่าะเป็นัรพรริมัรหรือมัรแท้ริ!! ่อนะทันิอะไรพลัภายในร่าอเ็สาว็พวยพุ่สู่ท้อนภา!! มันยัแ็แร่ึ้นอย่า่อเนื่อแถมยัรวเร็ว ออร่าที่แ็แร่น้าว้ามเป็นัรพรริ
รรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร!!! ้าะีระาร่าอเ้าเป็นิ้นเล็ิ้นน้อย
“ เราว่าไม่มีวันนั้นหรอนะ ”
้วยารระพือปีเพียรั้เียว็สร้าเป็นลื่นโนิบูม ั่วพริบาที่ร่าเรียวบาพุ่ทะยานผ่านไปพร้อมับาบที่รีผิวหนัอมันนเลือสาระาย บาแผลลาเป็นทายาวไปนถึหัวไหล่ ยิ่บาแผลมาเท่าไร ยิ่บาแผลเ็บมาเท่าไร มันยิุ่้มลั่!! ออำปั้นหมายะปยี้ร่าอเสี่ยวไป๋เป็นเศษเนื้อ น่าเสียายที่มันยัเื่อ้าเินไปสำหรับเธอ
ัวาบอเสี่ยวไป๋อาบไป้วยประายแสสีม่วลึลับ มันเป็นลวลายนิรันร์แบบเียวับปีอเธอ!! ยิ่ำนวนมาเท่าไรพลัอำนาในารโมี็ะยิ่ทวีูวามแ็แร่!! นถึุที่สามารถัผ่านผิวหนัสุหนาอออร์ทอไ้ มัน่ายายราวับัเ้าหู้ ระหว่านั้นเอที่เสี่ยวไป๋พบวามผิปิ เ็สาวยมือมาสัมผัสปลายมูอนเอ ็พบว่าเลือำลัไหล
‘ ริสิ อาารย์ลืมบอไป เียร์ศัิ์สิทธิ์ที่มอบให้ไปนะ มันส่ผลระทบ่อร่าายอย่าหนั ่อให้เ้าเป็นราันย์อัศวิน็าม มัน็ยัผลาพลัายอย่ามหาศาล เลือำเาที่แเป็นสัาเือนเบาๆเท่านั้นเอ ’
อนนั้นเอที่เ็สาวสัมผัสไ้ว่าร่าายอัวเอมันหนัยิ่ว่าเิมหลายเท่าัว ารปลปล่อยพลัรั้แร็เหมือนารอัีเลือให้ไหลเวียนเร็วว่าปิหลายสิบเท่าัวนั้นแหละ ่อให้เป็นเผ่าเลือ็าม มันยัสร้าวามเสียหาย่อร่าายไม่มา็น้อย!! เมื่อเห็นท่าไม่ี เสี่ยวไป๋ไม่ิะเล่นบทแมวหยอหนูอี่อไป ั่วพริบาที่เธอลาบหัวอออร์็หลุแล้ว
‘ เพลาบที่ 2 ประายแส ’
ระบวนท่าที่ไ้รับแรบันาลใมาายอนัรบสมัยโบราอมนุษย์ เป็นารระบวนท่าาบ้วยวามเร็วที่เหนือินาาร วามเร็วที่สามารถปยี้ทุสิ่ ัผ่านทุอย่า เพลาบอิไอื่อัอาวี่ปุ่น!! เ็สาวยาบึ้นมาู็พบว่ามีรอยแร้าวเ็มไปหม มันไม่สามารถทน่อพลัอันมหาศาลที่บีบอัเ้ามายัแนาบไ้ นสุท้าย็พินาศสูสลายหายไป!!
ปีัรพรริมัรหายไป ร่าเ็สาวที่ยืนอยู่เริ่มเเล็น้อย วามเ็บปวเผยออมา พร้อมับอนนั้นเอที่เสี่ยวไป๋ระอัเลือำโ ่อนะหมเรี่ยวแรล้มลไปนอนบนพื้นิน เ้าออร์สีทอที่ไร้หัวเอ็ล้มลเสียัราวับพื้นระเบิ เ็สาวนอนหอบหายใ้วยท่าทีเหนื่อยล้า โยรหน้าเธอมอเห็นร่าวิาอเา อาารย์มัรนมที่้อมอมายัเสี่ยวไป๋
‘ ร่าายอ่อนแอ เี๋ยวอาารย์ะ่วยัเลาให้เอ เ้าเ็แสบ ’
วิาร้ายล่าวออมาพร้อมับรอยยิ้มเล็น้อย ลูศิษย์ัวน้อยสามารถึเอาพลัอเียร์ออมาไ้ถึสอส่วนในรั้แร สำหรับนแล้วเป็นพวไร้พรสวรร์้ออาศัยเวลาหลายวันว่าะทำไ้ ูเหมือนว่าสัวันเสี่ยวไป๋ะ้าวนำหน้านไปอย่าแน่นอน ทว่าะมีีวิอันเป็นนิรันร์หรือเปล่า มัน็พูยา สำหรับอาารย์แล้วแ่ลูศิษย์ยืนเป็นอันับหนึ่็พอแล้ว
เสี่ยวไป๋ระอัเลือมาอีสอสามำ ่อนะหมสิไป ทำให้อทัพเผ่าเลือวุ่นวาย เร่รีบัั้่ายลเพื่อปป้ออ์หิทันที ถ้าหาอ์หิเป็นอะไรไปพวมันะ้อโนส่ไปรับใ้อ์หิถึโลหน้า!! แน่นอนว่าพวมันไม่ลัววามาย ทว่าีวิออ์หิ็เปรียบเสมือนับีวิอเผ่าเลือทุน ถ้าเธอเป็นอะไรไปทั้เผ่าล่มสลายในั่ว้ามืน!!
ทา้านเ็สาวเอ็เหมือนหลทา วิอเธอเ้ามายัุที่เียร์ศัิ์สิทธิ์อาศัยอยู่ มันไม่ไ้เป็นปีมัรแบบที่เผยออมา ทว่าเป็นมัรัวเป็นๆเลย่าหาที่อาศัยอยู่ภายในวิอเธอ ามร่าายอมันส่อประายแสลึลับ ทั่วัวประอบไป้วยลวลายอมะนิรันร์!! เหมือนะสัมผัสไ้ถึัวนอเสี่ยวไป๋ ร่าายึเลื่อนไหว ้อมอลมา
‘ ศิลาารึวีรน ’
‘ เส้นทาแห่เ๋าสยบฟ้า ’
‘ ่าเริ่ม้น้วยาร้ามผ่าน่านเาระห์มาล้น ’
‘ ิมุ่มั่นสลัทิ้าหุบเหว ’
‘ ทุ่มเทเียริยศทุสิ่บนเส้นทาฝึปรือ ’
หัวใอเสี่ยวไป๋สั่นไหวอย่ารุนแร ราวับบาประูบาอย่าไ้เปิออ เธอมอเห็นเส้นทาที่ะ้ามผ่านไปยััรพรริเรียบร้อยแล้ว!!
ความคิดเห็น