•มารดาแห่งแผ่นดิน• [茹雪]

•母親地球的• [มารดาแห่งแผ่นดิน]

 •

•

•

เพราะเธอเก่ง เธอสามารถทำได้ทุกสิ่ง

ดังนั้นเธอเป็นทุกอย่าง

ถูกกำหนดให้เป็นสมบัติของโลก

ไม่เคยมีอิสระ

เพียงแค่หลับตาลง เพื่อหวังจะปลดปล่อยตัวเองออกจากโลกที่โหดร้าย

เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาอีกคราทุกอย่างก็ผิดคาดไปหมด

สิ่งแรกที่พบคือฉากหน้าสีขาว มีเพียงชายชราท่าทางใจดีกับสุนัขหนึ่งตัวพร้อมพรห้าข้อ

•

•

•

“บัดสบเถอะ! เหตุใดต้องเป็นชายชรากับสุนัขด้วยเล่า...”

○ ●

.....................................................................

 ●○

นางเป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่แห่งจวนอัครเสนาบดี

แต่เมื่อท่านแม่ที่รักจากไป ทิ้งให้นางอยู่ในพื้นที่แสนโสมมแห่งนี้ ชีวิตของนางก็เหมือนตายทั้งเป็น

ท่านพ่อไม่เคยเหลียวหลังมาสนใจบุตรีที่ไร้พลังอย่านาง สนใจเพียงราชกิจของตัวเอง

ดูเหมือนโชคชะตายังรังเกลียดนางไม่พอ พี่รองที่แสนชังน้ำหน้านางถูกส่งตัวเข้าวังรั้งตำแหน่ง ‘หวงกุ้ยเฟย’

เมื่อชายแดนที่แสนสงบเกิดสงครามนองเลือดขึ้น นางจึงถูกกล่าวหาว่าเป็น กบฏ

โดยมีหลักฐานคือสาสน์ลับที่อยู่ภายในห้องของนางกับสายลับต่างแคว้นที่ถูกจับตัวมา

พี่รองที่ดำรงตำแหน่งหวงกุ้ยเฟยเดินทางมาหานางที่คุกหลวงพร้อมความจริงที่ทำให้นางถึงกับหมดหวังได้แต่สาปส่งให้แก่โชคชะตา

“เหตุใดท่านถึงรังเกลียดข้าขนาดนี้..ข้ามิทำอันใดให้ใครกันต้องเดือดร้อนหรือตายตกไป

เหตุใดท่านไม่เห็นใจข้าบ้าง...ข้าทำอันใดผิดอย่างนั้นหรือ โชคชะตา...”

•

•

•

“ข้าขออ้อนวอนต่อฟ้าดิน ขอฟ้าดินทรงเป็นพยาน ตัวข้าหยูเสวี่ยถูกใส่ความ ข้ามิเคยคิดชั่วขายแผ่นดินเกิดของตัวเอง ฟ้าดินโปรดเห็นใจหากข้ามิได้เป็นกระทำผิดจริง ขอสายโลหิตอันบริสุทธิ์ของข้าอย่าได้หลั่งลงบนผืนแผ่นดินแห่งต้าหยาง ขอให้โลหิตของข้าลอยขึ้นไปกลายเป็นฝนห่าใหญ่ตกลงมาย้อมแผ่นดินแห่งนี้ ให้ทุกย่อมหญ้าชโลมไปด้วยสีแดงฉาน เพื่อรับรู้ถึงความผิดบาปที่กระทำต่อข้า ฟ้าดินโปรดประทาน!!!”

ราวกับโชคชะตากำลังเล่นตลกนำเศษเสี้ยวจิตวิญญาณที่หลับลึกอยู่ในจิตใจของร่างทั้งสองให้หวนกลับมารวมกันอีกครั้ง พร้อมทั้งผลักใสให้มาอยู่ในตำแหน่งที่แท้จริงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ตำแหน่งที่สูงส่งกว่าทุกคนบนแผ่นดิน

เทพมารดา ของแผ่นดิน

ทำความเข้าใจกับคนแต่ง

-นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกของคนแต่ง แน่นอนว่าข้อผิดพลาดที่จะตามมาย่อมมีอีกมากมาย อยากจะให้นักอ่านทุกคนช่วยส่งความคิดเห็นมาติชมกันด้วย เพื่อเป็นกำลังใจเล็กๆน้อยๆให้แก่คนแต่ง

คนแต่งไม่ใช่คนไทยเต็มร้อยนะคะ เป็นลูกครึ่งไทยอีกทีนึง เพราะฉะนั้นสำนวนภาษาที่ใช้แต่งนิยายอาจจะไม่ได้สละสลวยขนาดนั้น ยังไงก็ต้องขออภัยมาไว้ก่อนนะที่นี้

-คนแต่งเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นนะคะ ชื่อว่าชิโระ ที่แปลว่าสีขาว เขียนในภาษาญี่ปุ่นได้ว่าしろ ถึงแม้ว่าชื่อของคนญี่ปุ่นส่วนใหญ่จะนิยมใช้คันจิ แต่ชื่อของคนแต่งจะใช้ฮิรางานะแทนคันจิ เพราะชื่อของคนแต่งจะเขียนในรูปของคันจิได้ว่า白 ซึ่งจะไปตรงกับคำว่า ไป๋ ในภาษาจีนที่มีความหมายว่าสีขาวเหมือนกัน ซึ่งคนญี่ปุ่นที่ใช้ชื่อว่าชิโระส่วนใหญ่ก็มักจะใช้ฮิรางานะแทนค่ะ แต่นามปากกาของคนแต่งจะใช้ 白นะคะ เพระามีความหมายทั้งจีนและญี่ปุ่น

-นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจิตนาการที่คนแต่งแต่งขึ้นมาไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์ใดๆ รวมถึงเรื่องเทพเจ้าต่างๆที่นำมาแต่งด้วย

-คนแต่งไม่ได้มีความรู้ทางด้านจีนโบราณมากมายดังนั้นนิยายเรื่องนี้จะไม่ได้เป็นจีนโบราณแท้ๆ เพียงแค่อิงมาบางส่วน เพื่อเพิ่มกลิ่นอายความเป็นจีนโบราณตามที่นักเขียนจะให้มันเป็น ความจริงนักเขียนก็อยากจะให้มันเป็นจีนโบราณแบบดั่งเดิมจริงๆ แต่วัฒนธรรมบางอย่างมันก็ทำให้คนเขียนไม่สามารถดำเนินเนื้อเรื่องในส่วนนั้นได้จริงจำเป็นต้องตัดคามเป็นจีนโบราณบางอย่างออกไป ต้องขออภัยนักอ่านบางท่านที่อาจจะรู้สึกขัดใจในส่วนนี้

ยังไงคนแต่งก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ จะพยายามแต่งออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่คนแต่งจะสามารถทำได้

หากมีข้อผิดพลาดประการใดคนแต่งขอน้อมรับไว้ทั้งหมดด้วยความซื่อตรง

-白-