คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : การต่อสู้ที่ยากลำบาก 1
ิหลัาที่ลับมา็โน้อนรับอย่าอบอุ่นาสายาอเหล่านรับใ้
มันเ็มไป้วยวามรัเลียแบบที่ไม่ิะปิยัแม้แ่น้อย ายหนุ่มหาไ้สนใเาเินลับไปยัห้ออนเอพร้อมับหยิบเอาลับาร์ออมา้อมออีรั้หนึ่
่อนะลอ้นหาาร์มอนสเอร์พันธสัา
่าพลัโมีและป้อัน
นับว่าสุยอเป็นอย่ามาสำหรับัวอายหนุ่ม
ิ้อมอไปยัเาสะท้อนอนเอิใ้านมือนเอเหรอ!?
ถ้ามีริ็ีไม่น้อย
ถ้าสามารถิ่อสื่อสารันไ้เาไม่เหาเสียเท่าไร
ภายในโลที่เ็มไป้วยสัว์ประหลาที่พร้อมะสัหารุาทุแห่
‘ …..่วย้วย
ไ้โปร่วยพวเรา้วย ’
เสียอใรบานที่ัออมาทำเอาายหนุ่ม้อหันมอ้ายวาอย่าื่นะนั
เนื่อมาาภายในห้อมีแ่เาับเาภายในระ
ิิว่าัวเออาะเหนื่อยเินไปสำหรับโลใบนี้แ่ไม่ี่วันเท่านั้นเอ
ไม่มีปัหาววยวิ่รเ้ามาหาอย่าแน่นอน
ายหนุ่มพยายามิแบบนั้นโยไม่มอระเา
ภาพที่สะท้อนออมามันเป็นห้ออเาที่เ็มไป้วยเส้นใยสีาวบริสุทธิ์ภายในมีรัไหมที่ร่าอเหล่าวหิสาวโร้าย
แม้ว่าะพยายามรีร้อหาวาม่วยเหลือ
แ่เหมือนสวรร์ะเล่นลทำให้เหล่ามาสไรเอร์มิอาเ้ามา่วยเหลือไ้
แม้ว่าะอยา่วยเหลือมานาไหน็าม
ินอนหลับไปร่าอายหนุ่มที่ำลับาร์เอาไว้นแน่น
เหื่อปราออมาทั่วร่าาย พร้อมับร่าที่ำลัิ้นรน้วยวามเ็บปว
ภาพอมาสไรเอร์นเิมที่นั่บนบัลลั์ที่สร้ามาาออะไรบาอย่า
้านหลัปราภาพอมัรเ้าหัวออมาอย่าัเน
มันส่เสียำรามออมาสั่นสะเทือนโลภายนอ
[ ยัไม่ถึเวลาที่พวเราะเอันัวอ้าในวัยเยาว์
]
เสียออีฝ่ายที่ล่าวออมา่อนที่ิะสะุ้ื่นาภาพวามฝัน
เสียหอบหายใที่ัออมาอย่าัเน
มาพร้อมับวามเ็บปวแบบที่ไม่เยิมา่อนว่านเอะไ้เอ
ายหนุ่มนั่สบสิอารม์อนเอลอหลายสิบนาที้วยวามัวล ัวอเาในอนาหรือยัไัน
เป็นไปไม่ไ้!!
าลเวลาเป็นหนึ่ในสิ่ที่มาสไรเอร์น้อยนะสามารถรอบรอไ้!!
พลัอมันร้ายาเป็นอย่ามา ยา่อาร่อร
ลับาร์ภายในมืออเามันปราออมาอนไหนันแน่
ายหนุ่มมิอาทราบวามหมายแท้ริไ้ เิอะไรึ้นันแน่ าร่อสู้เหรอที่ำลัรอเ้าอยู่ที่ปลายเส้นทา
มืออเาสั่นอย่ามิอา่วยไ้
วามหวาลัวที่แสออมา มันยาเินว่าที่ะสามารถทำใไ้
สัว์ประหลามันแ็แร่เินไป
ยา่อาร่อรแม้ว่าะเป็นมือใหม่็อาายไ้ถ้ายัประมาและไร้ึ่วามลัว
เสียระิบที่ไ้ยิน้าใบหูมันเินไปแล้วสำหรับิที่ะ้อเผิหน้าับมัน
‘ ….ไ้โปร่วยพวเรา้วย
..อร้อละ ’
เสียที่ัออมาอีรั้หนึ่มันเ็มไป้วยวามโศเศร้าและสิ้นหวัเป็นอย่ามา!!
ทำเอาิ้อหันมอ้ายวา้วยวามหวาลัวเป็นอย่ามา
สายาเ็มไป้วยวามื่นะนั่อนะพยามสบสิอารม์อนเอ
นั่รถรไปยัโรเรียนมาสไรเอร์ เพื่อที่ะหายาวามวิัวล
เพียไม่นานที่ารเรียนเริ่มสอน
เหล่าอาารย์่าพ้นำที่ไร้วามหมายออมา ทุำ
ทุประโยมาเ้าไปภายในหัวอายหนุ่มที่ำลัิมา
เสียออะไรบาอย่าที่ัออมาอย่าัเน
มันทำให้เา้อเ็บปวไปถึววิาเลย็ว่าไ้
ทุอย่ามันะโหร้ายเินไปสำหรับายหนุ่มธรรมา
ภาพอิที่ำลัพยายามนั่ัวับใบหูอน้วยวามเ็บปว
สีหน้าอเามันเ็บปวนยาที่ะเื่อ้วยสายาอนเอ
ฟันที่มันแน่นเพื่อระับวามเ็บปว!! เพียไม่นานเสียรี๊อหิสาว็ัออมาพร้อมับเหล่านัเรียนที่ะ้อพยายามออไป้อมอภาพรหน้าแน่นอนว่าิเอ็้วย
รี๊ อาารย์่วย้วย่ะ
มันำลัพยายามับัวหนู
เสียรีร้ออหิสาวที่ัออมาพร้อมับพยายามิ้นรนาเส้นใยเหล็ที่ทะลุออมาาโลระ
แม้ว่าะมีเหล่านัเรียนภายในห้อพยายาม่วยเหลือหิสาวาหายนะรหน้า!!
แ่ว่าแรอพวเา็มิอา้านทาน
ร่าอหิสาวที่ำลัโนลาเ้าไปใล้โลระทีละนิ
“ เอาาบมาัเส้นใยนั้นเร็ว ”
เล้ เล้ เล้ เล้
เสียอาบที่ปะทะับเส้นใยเหล็ัออมาอย่าัเน
มันยาเินว่าที่ะัา้วยมาบธรรมา!! ใบหน้าอนัเรียนนนั้นมันสิ้นหวัเป็นอย่ามา
เสียแหลมออะไรบาอย่าที่ัออมา ทำเอาิแทบะลายเป็นบ้า!! เาพยายามปิหูอนเอหนีาวามเป็นริรหน้า
เสียร้ออหิสาวที่ัออมาลอเวลาภายในหูอเา
สายาอายหนุ่ม้อมอไปยัลับาร์รหน้า มันเิอะไรึ้นันแน่!!
พริบาเียว็มีร่าอใรบานที่้าวเินมาหาายหนุ่ม้วยรอยยิ้มที่ประับบนใบหน้าอน
อย่าไร็ามภายในมือถือหนัสือเอาไว้หนึ่เล่ม
“ ยินีที่ไ้รู้ัท่านราาแห่โลระ
มาสไรเอร์ริวโะ ”
“ ใรัน ”
“ ้าเหรอท่านราา ้า ือ
้ารับใ้ที่แสนื่อสัย์ับท่านยัไละ ”
เสียออีฝ่ายที่ล่าวออมามันเ็มไป้วยวามเารพอย่าน่าเหลือเื่อับายหนุ่มแปลหน้า
่อนที่อีฝ่ายะหยิบเอาอะไรบาอย่าหนึ่
มันเป็นระที่สะท้อนเาอุเราะมัรออมาอย่าัเน
ทำเอาิ้อ้าวถอยหลัลับไปหลาย้าว้วยวามะลึับภาพรหน้า
“ ไม่้อะลึไปท่านราาแห่โลระ
นั้นเป็นร่าอท่านเอ ามที่บันทึเอาโะาะบีบบัับให้ท่าน้อ่อสู้ ”
เสียออีฝ่ายที่ล่าวออมา่อนะหายร่าไปอย่ารวเร็ว!!
แน่นอนว่าทิ้ายหนุ่มให้นั่มึนับเหุาร์รหน้า
สายาอเาที่้อมอไปยัลับาร์ ่อนะลออะไรบ้าสัรั้ภายในีวิ โะาเหรอ่ามันสิ
เาแ่อยาะลออะไรบาอย่า ในะที่เหล่านัเรียนและอาารย์ำลัวุ่นวายับเรื่อรหน้า
ิ็ทำารูลับาร์ไป้านหน้าอนมันสะท้อนับเาภายในระ
พริบานั้นเอ็ที่รอบเอวอิปราเ็มันออมาอย่าัเน ายหนุ่มไม่รอ้าทำารส่อลับาร์เ้าไปร่อ
พริบานั้นเอที่รอบร่าายอเาปราุเราะมัรออมา แนทั้สอ้ามีอุปร์สำหรับอ่าน่าาร์
“ นี่นะเหรอ วิธีารแปลร่าอผม ”
เสียอายหนุ่มที่ล่าวออมาพร้อมับ้อมอไปยัภาพรหน้า
่อนะ่อยๆเอื้อมมืออนเอสัมผัสไปับระนมันเิระลอลื่นน้ำอย่าสวยาม
พริบานั้นเอที่ร่าอมาสไรเอร์ริวโะไ้้าวเินเ้ามายัอี้านหนึ่อโลระ!!
เายัสับสนเล็น้อยแ่็ไ้ยินเสียรีร้ออหิสาวัออมา
“ …่วย้วย
ทุน่วย้วย รี๊ ”
เสียร้อที่ัออมาทำเอาเา้อรีบเสียหน่อย!!
เพียไม่นานเา็วิ่มาถึห้อ A – 1 เป็นห้อเรียนอพวอัริยะเหมือนับห้อ
S แ่ว่ามันมีวามแ่าอย่าัเนในัวอมันเอ!!
ไม่รอ้าหยิบาร์ออมาสอใบ ไม่รู้เหมือนันว่าทำไหมเาถึไ้ทำแบบนั้น
่อนะมอแนทั้สอ้าอน
[ าร์อาวุธ : าบมัรเพลิ
]
[ าร์อาวุธ : าบมัรน้ำแ็
]
เสียออุปร์อ่าน่าาร์ที่ัออมาหลัาที่ายหนุ่มทำารใส่มันลไปที่แน้ายและวาอนเอ
เรียว่ามันยุ่ยาเป็นอย่ามาสำหรับเา ิ้อเสียเวลาไปเือบ 1
นาที ในารเรียเอาอาวุธอนออมา
มือวาอิว้าาบทั้สอที่เ้ออมาาไหนเา็ไม่ทราบเหมือนัน
“ เอาสิ เป็นไเป็นันว่ะ ”
เล้!!!
๊าส!!!
เสียรีร้ออมอนสเอร์แมมุมที่ร้อัออมาพร้อมับหันมา้อมอร่าอมาสไรเอร์ริวโะ
ุเราะอเาเป็นสีฟ้ารามสลับำ มันไม่รอ้าเปิาารโมี้วยเส้นใยอน
มันแฝไป้วยพิษและรที่แสนร้ายา ถ้าโนเ้าไปบอเลยว่าเ็บไปอีนานแสนนานแน่
“ เฮ้ย!! ูนั้นมาสไรเอร์รูปแบบมัร!! ”
“ ริ้วยแถมยัอยู่ภายในโลระอี ”
“ เท่ริๆเลย ”
เสียอเหล่านัเรียนที่ัออมาพร้อมับเรียวามสนใาเหล่าอาารย์
เพราะ พวเาเห็นร่าอนัเรียนอนที่โนลาเ้าไปภายในโลระ
มัน็เหมือนับนที่ายไปแล้ว แ่พริบานั้นเอที่มีวามหวัปราออมา มาสไรเอร์นแรอโลระที่ปราัวออมา่อหน้าพวมัน
เล้ เล้ เล้ ปั!!
ารปะทะที่ัออมาอย่าัเนอาบทั้สอเล่มภายในมือับมอนสเอร์แสนร้ายารหน้า
าทั้แปอมันราวับหอมัุราที่ะแท่มแทบนร่าอศัรูรหน้า!!
มาสไรเอร์ริวโะ่อรับมัน้วยวามยาลำบา ้วยอาวุธสอเล่มภายในมืออนมันทำให้าร่อสู้ยาไปอี
อาวุธาบู่ะ้ออาศัยประสบาร์และวามำาเป็นพิเศษ!!
มัน็เหมือนับารเียนหนัสือ้วยมือทั้สอ้านั้นแหละ
พริบานั้นเอที่าหนึ่อมอนสเอร์โมีโนร่าอเานะายหนุ่มระเ้นไปลนอนบนพื้น้วยวามเ็บปว
มันไม่รอ้าระมโมี้วยาหน้าอนอย่ารุนแร
ู้มมมมมมมมมมมมมมมม!!
แ่มาสไรเอร์ริวโะสามารถอาศัยสัาาอนในารเอาัวรอมาไ้อย่าวุวิ
เสียหอบหายใที่ัออมาอย่าัเน ่อนะหันไปมอหิสาวที่ยัหวาลัวับมอนสเอร์รหน้า
วลอไป้วยน้ำาอย่าน่าสสาร ถ้าะให้ี็่วยออไปเสียทีสิโว้ย!!!
“ หนีไปิ รอมันมาินหรือไัน ”
“ น…นี่
นายล้าียัไมาะอใส่ันัน ”
“ เออ หนีไป่อนิวะ ”
เสียอายหนุ่มที่ล่าวออมามันเ็มไป้วยวามหุหิ
สายาและสมาธิเือบทั้หมอน่าเพ่ไปยัมอนสเอร์รหน้า!!
ายหนุ่มไม่รอ้าทำารปาาบออไปอย่ารวเร็ว มันปะทะับใบหน้าอแมมุมอย่าันมัน้อรีร้อออมาเสียแหลม!!
[ าร์ท่าไม้าย : เพลเะมัรอัี ]
…..เียว่อนสิฟ่ะ
อย่าบอนะว่า้อาร์อีใบหนึ่ที่เป็นธาุน้ำแ็นะ
แน่นอนว่าริวโะทำารใส่าร์ลไปที่แน้ายอนที่ถือาบมัรเพลิผลที่ออมามันว่าเปล่า
สลัผัสแล้วโว้ย!! ววยพาวามิบหายมาเสมอ
ไม่รอ้าเาทำารระโมาว้าร่าบาอหิสาว่อนะรไปยัหน้า่าระเบียทาเิน!!
“ ย…อย่านะว่านายะโนะ
”
“ แน่นอน ”
เพล้!!!!
รี๊!!!
ความคิดเห็น