คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : เป็นแฟนกัน
เสียหัวเราะที่ัออมาไม่่าาปีศาร้าย
ร่าอีไห่ทำารึเอาาบออมาาฝั ออร่าสัหารที่ปลปล่อยออมามัน่าน่าสยสยอเป็นอย่ามา
พวมัน้อลั้นหายใอน้วยวามหวาลัว แรันรหน้ามัน ือ อะไรัน
อสูรสีาวเหรอ มันแ่เรื่อแ่!!
“ พวเราอย่าไปลัวมันสัหารมันเสีย ”
เสียอหัวหน้าที่ล่าวออมา
น้ำเสียสั่นๆเ็มไป้วยวามหวาลัวอย่าแท้ริ!! พวมันทำามหน้าที่ทะยานร่าเ้าหมายะัหัวอายหนุ่มรหน้าแ่ว่า
ีไห่ทำารเลื่อนัวเพียเล็น้อย ร่าายอเาเลื่อนไหวราวับระาษ
หลบารโมีอย่า่าย้วย ฮาิสัเ
เปรี้ย!!
ฝ่ามือที่ปลปล่อยออมาแ็แร่เป็นอย่ามา
แถมยัร้อนแรราวับสุริยัน มันเผาร่าอายรหน้านลายเป็นเถ้าถ่านในั่วพริบาเียว
้วยารเสริมฮาิเราะเ้าไปในารโมี เาทำทุอย่า้วยสัาาที่บัับร่าายอน
ารเลื่อนไหว ุอ่อนอศัรู
ั่วพริบาเียวที่มันาย
ววิาโนึออมาาร่าแ่ว่า้วยแห่รรม
ร่าายอมันโนโว่พันธนาารเอาไว้มิอาหนีไปไหนไ้
ีไห่ทำารเอื้อมมืออนออไปว้าววิารหน้า่อนะับมัน ระาออมา
และลืนลท้อไปอย่ารวเร็ว รสาิสุยอเินบรรยาย
เพียไม่นานพวมันทุน็ายลไป
ร่าายสลายหายไป้วยผลพิเศษอระบบเมส์มาสเอร์(GM) ทำวามสะอา!! มันะทำารลบประวัิารอยู่อลุ่มนรหน้าที่โนีไห่ินลไป
ไม่มีัวนในโลใบมาแ่แร ้าวอลับเปนระเบียบแบบเิม ทุอย่าเหมือนเิม
ร่าอายหนุ่มที่มลไปในทะเลลึที่เ็มไป้วยวามเย็นเยือ
เาลืมาึ้นมา่อนะหันมอ้ายมอวา พบว่านเอมาอยู่ภายในโลอิใัวเอ
น้ำทะเลมามายมาาไหนันแน่ แรันมหาศาลที่สามารถสัมผัสไ้นแสบผิวไปหม
ทุอย่าะ้อเริ่มฝึฝนใหม่สิท่า
“ นานแน่นอน ”
เป็นวัน เป็นเือน เป็นปี สิบปี ร้อนปี
หรือแม้แ่พันปี็าม ร่าายอายหนุ่มเิารเปลี่ยนไปามที่เาลทุน
ฝัฝนวิาฝ่ามือมัรสุริยัน ลอเวลาหลายร้อยปีภายในโลอิใ
ร่าายอเาพันาามวามสามารถอวิาไม่ไ้ทัน ึ้อใ้เวลานานหลายพันปี
ที่้านหนึ่ทาระูลีเอ็ไม่สนใอะไรเลย
เพราะ ารมีัวนอมันหายไปแล้วเท่าับว่าไม่เยส่นมา่อวน
ทุอย่าบล้วยียเว้นเ้าบ้าที่ำลัิเล็ิน้อย
เาถอนหายใออมาเส้นผมอเามันยาวมา แถมยัน่ารำาอี้วย ารฝึฝนทำให้
าบฟันวิา เลื่อนมาเป็นเวล 10
ารปลปล่อยบัไ
นับว่าเป็นสิ่ที่อันรายและแ็แร่เป็นอย่ามาอยมทูแน่นอนว่า
เาไม่ิะปลปล่อยมันออมาแน่นอนทุอย่ามันบลแล้ว
ายหนุ่มา่อนะพบว่านเอออมาที่โลภายนอแล้ว
“ หน้าา!? ”
ีไห่ ล่าวออมา้วยน้ำเสียไม่เ้าใในัวเอ
หน้าาฮอลโลว์ปราออมาที่ใบหน้าอเาไ้อย่าไร ทุอย่ามันเินอะไรึ้น
วามัวลมามายปราออมา เามุ่รไปยัห้ออไห่หลิน่อนะพบว่านาำลันอนหลับสบายอารม์น้อย
ยึยาวเสียเลย
“ เิอะไรับเราันแน่ ”
เาล่าวับัวเอ
ีไห่ถอนหายใออมาเล็น้อย่อนะเินเ้าห้อรัว
เา้อารทำอาหารออมา้วยารย่าอหมูให้ับุหนูไห่หลิน
เวลาไหลผ่านไปเาใ้ถ่านไห่อ่อนๆในารย่าให้มันสุ พอนาื่นึ้นมา็ไ้ทานอาหารที่อให้เาทำ
ายหนุ่มนั่ฝึฝนลมปราภายในห้อที่เ็มไป้วยพลัหยาที่เ้ม้น
เิมเ็มวามปรารถนาอ้นไม้ภายในัเถียนอน
ยิ่ฝึฝนมาเท่าไรระูภายในร่าายอเา็เปล่แสสีทอออมาอย่าัเน
ผลมาาารฝึฝนวิา ฝ่ามือมัรสุริยัน ที่ไ้รับมาาารบเ็น้อย
วิาสุยอที่สามารถปยี้ภูเา้วยฝ่ามืออนเอ
นับว่าเป็นวิาโบราอโลที่้อเ็บรัษาเอาไว้ภายในลัสมบัิอมนุษย์
รอให้ผู้เี่ยวาทาภาษาโบรามาทำารแปลวิาโบราเป็นวิาีโอแบบในปัุบันที่สามารถฝึฝนไ้
ถ้ามีเินและวามสามารถ
ปั ปั ปั
เสียอารระเบิภายในร่าายที่ัออมา
ทำให้ีไห่ยิ้มออมา้วยวามยินี
ทุอย่าผ่านไป้วยีระหว่านั้นเอเา็ำลัฝึฝนให้ร่าายอน
ทำานเิีำัยามที่เผิหน้าับศัรูที่แ็แร่เินไป
ะไ้มีโอาสหนีรอแบบมีีวิ
“ เ้าบ้าี ออมาทาน้าวเย็นัน ”
“ ร้าบ ร้าบ ุหนูไห่หลิน ”
เสียอายหนุ่มที่ล่าวออมามันเ็มไป้วยารหยอล่อเล็น้อย
หิสาวรอะบ่นอีฝ่ายเสียหน่อยแ่พอีไห่ทำารเปิประูออมา
ร่าอายหนุ่มไม่สวมเสื้อ เผยให้เห็นล้ามเนื้อที่หนาและแน่นเป็นอย่ามา!!
ใบหน้าอไห่หลินลายเป็นสีแ้วยวามเินอาย!!
“ อ…ไอบ้า
ไปสวมเสื้อ่อนสิ นโริ ”
เสียอหิสาวที่ล่าวออมา่อนะหันไป้านหลั้วยวามเินอาย
ีไห่ยิ้มออมาเล็น้อย่อนะเ้าห้ออาบน้ำำระล้าร่าาย ่อนะเินออมาเายิ้มออมาเล็น้อย
ทุอย่าผ่านไปอย่ารวเร็ว อาหารเย็นอร่อย ารออล่า้วยัวนเียว
ื่อเสียอเทพสุริยัน
นระทัมันไปแะาอนัเรียนายนหนึ่
มันเป็นลูหลานอระูลให่มา มีอิทธิผลพอสมวรในสภาพันธ์
สำหรับมหาลัยอำลัพิเศษะมีารประลอเพื่อัหาู่ิ วิน
ที่แ็แร่มาที่สุอมหาลัยไปลแ่ันระับัรวาล!!
ารแ่ันที่นำมาึ่ื่อเสีย เินทอ และหิสาว
แ่ีไห่หาไ้สนใหิสาวเสียเท่าไร
ทุวันนี้เาำลัพยายามเลี้ยอาเทมิสให้วิวันาารอยู่ สัว์เลี้ยะมีประโยน์็่อเมื่อพวมันสามารถวิวันาารไ้!!
ีไห่นั่หาวออมา้าสนามประลอ้อมอารประลอู่
ที่ายหิแสทัษะอนออมา สอประสานันไ้อย่าลัว
“ าระทำแบบนั้นไ้
ำเป็น้อมีวามสัมพันธ์ระับหนึ่นะ นัเรียน ”
เสียออาารย์ที่ล่าวออมา
วามสัมพันธ์ระับหนึ่ ือ
ารสัมผัสทาร่าายนอนอ้วยันภายในห้อปล่อยให้สัาาำเอาไว้
แ่ว่าารสัมผัสทาร่าายไ้นั้นะ้อเป็นู่หมั้น
ไห่หลินมอไปยัเ้าบ้ารหน้าที่ยันิ่สบไ้เสมอ้นเสมอปลาย
นาลาอีฝ่ายมาลำบา้วยันหรือไม่
ีไห่สัมผัสไ้ว่านโนมอโยู่หูอนเายิ้มออมาเล็น้อย
ทำเอาหัวใอสาวน้อย้อเ้นแร
้วยารที่เาเปลี่ยนแปลไปในั่วพริบาเียวผลมาาารฝึฝน
เส้นผมอเายาวถึลาหลัำ้อมัรวบเอาไว้เสียหน่อย
“ เ้าบ้า ”
เสียบ่นอหิสาวที่ัออมา่อนะมอไปบนสนามประลอ
แน่นอนว่า้อบัับหลัอมหาลัยอำลัพิเศษะ้อวิวันาารแล้วเท่านั้น!!
แ่้วยเส้นสายเล็น้อยอบรอบรัวนาทำให้สามารถพาีไห่เ้ามาภายในมหาลัยไ้
เา็ยัทำลายสามัสำนึอนาเสมอ
นาพี่สาวยัยิ้มออมาเลย วามสัมพันธ์เหรอ
แ่ิใบหน้าอนา็เ็มไป้วยวามเินอายแม้ว่าะอยู่ภายในห้อเียวันทำอาหารและิน้วยัน
อาศัยภายใ้หลัาเียวัน แ่ารสัมผัสันะเริ่มาารบหาแบบแฟนเสีย่อน
แ่ว่าารบหาแบบริันั้น
“ นีุ่หนู
ารเรียนพวเราะ้อสัมผัสทาาย ผมิว่าพวเรามาลอบันแบแฟนีไหม ”
“ ี แ่านบ้านทุอย่านายัารแล้วัน
”
“ อ่า ไห่หลินหรือเรีนหลินเอ๋อร์ี ”
ประโยหลัที่ล่าวออมาทำเอาหิสาว้อเินอายเป็นอย่ามา
เายิ้มออมาารไ้แฟนสาวหลัาที่โสมานานมานับว่าีเยี่ยม ีไห่ยิ้มออมา่อนะลนลามหิสาว้วยารุมมืออนาเอาไว้
ไห่หลินสัมผัสไ้ถึสิ่ไม่ีเอามา นาทำารสะบัมืออนทิ้ไป
“ แม้ะบันแ่อย่าิะทำัวรุ่มร่ามับันไ้นะ
”
รอยยิ้มแสนามที่ปราออมาพร้อมับสอแ้มที่ลายเป็นสีแ้วยวามเินอาย
มันเป็นวามรู้สึ ที่แปลประหลาเป็นอย่ามา
อย่าน้อย็ไม่ยะแยแบบพวลูายอบรราผู้อาวุโส!!
เามัะทำัวน่าหมั้นไส้เป็นอย่ามา เ้าบ้าี!!
โอ๊ยย!!
“ อิอิ สำน้ำหน้าเ้าบ้า ”
เสียารหยอล้อที่ัออมาอสอนที่พึ่ลายเป็นแฟนัน
ไห่หลินำลัหยิแ้มอีไห่เล่น้ามเวลา
แน่นอนว่าอาารย์บานมาาระูลเ่าแ่ย่อมไม่อบในัวอีไห่ พวมันพาันสบาันเอ่อนะยิ้มออมา้วยัน
พวมันพยัหน้าเล็น้อย
“ อเิุไห่หลินและีไห่
ออมาเป็นัวแทนในารประลอระหว่าห้อ ”
ความคิดเห็น